سناپور در سال ۱۳۳۹ در کرج بهدنیا آمد. درسخواندهٔ رشتهٔ منابع طبیعی است اما از همان ابتدا به نوشتن و روزنامهنگاری روی آورد. در آغاز فعالیت داستاننویسیاش برای کودکان و نوجوانان مینوشت. پسران دهکده (۱۳۶۹) و افسانه و شب طولانی (۱۳۷۳) حاصل این دوران است. سپس به روزنامهنگاری روی آورد و در روزنامه همشهری و زن و حیاتنو و چند نشریه دیگر شروع به همکاری کرد. مدتی هم بر کار گردآوری و چاپ داستانهاب مجلات گردون و کارنامه نظارت داشت. اولین رماناش نیمهٔ غایب را در ۱۳۷۸ منتشر کرد. این رمان برای او جوایز مختلفی را به ارمغان آورد و در مدت یک سال شش بار تجدید چاپ شد.[۱:] در سال ۱۳۸۰ کتابی در شناخت زندگی و آثار هوشنگ گلشیری به نام همخوانی کاتبان تالیف و منتشر کرد. او هماکنون مشغول تدریس داستاننویسی است.
مأیوسکنندهترین نکتهی کتاب مؤخرهاش بود که شامل چند توصیهی غیرفنی میشد درباره چاپ کتاب و رفتار ناشرها و هر چند که این نکات بدیهیاند اما بازخواندنشان انگیزه و امیدهای آدمی را در معرض خطر قرار میدهد. حسین سناپور این کتاب را در چند فصل و به شکل کاملاً مختصری نوشته و در بسیاری موارد با این توجیه که بستگی به داستان و طرح و خلاصهای که نوشتهاید دارد... از وارد شدن به جزئیات خودداری کرده. فشردگی کتاب هم نکته مثبت است و هم منفی. به این جهت که خیلی زود خواندنش تمام میشود و آدم میرود سر وقت کار اصلی که همان نوشتن است و از طرف دیگر نمیشود به عنوان یک کتاب آموزشی جامع و مفید بهش نگاه کرد. همانطور که خود سناپور هم نوشته این کتاب در واقع تجربهی خود اوست و چندان متکی به منابع دیگری نیست که بشود ردیابیشان کرد و این آموزشها را از طریق آن کتابها ادامه داد. مختصر است و مستقل.
خوبی این کتاب این است که فوقالعاده صادق است. حسین سناپور حقیقتاً صادقانه قلم زده. ادعایی ندارد که کتابش اِل است و بِل. شاید نکتهی جدید و آنچنانی برای من نداشت که سالهاست کتابهای متفاوت دربارهی داستان و نوشتنش خوانده و میخوانم، اما قطعاً «یک شیوه برای رماننویسی» خلاصهی قابلاحترامی است از بسیاری از قواعد رماننویسی.
راهنمای تجربی خوبی برای نویسندگان تازهکار. نکتهی مثبت مقدمهای است که سناپور در مورد تجربی بودن نوشتن رمان آورده و در آن تاکید میکند که نوشتن رمان هزار راه دارد و او تنها به نقل تجربیات و راهی که برای نگارش رمان آموخته اکتفا میکند.
واقعا اگر كسي تصميم گرفته رمان يا داستان بلند و حتي داستان كوتاه بنويسه اين كتاب و روشي كه استفاده مي كند يادش مي دهد كه چطور افكارش را نظم بدهد و بتواند براي روزها و ماهها ادامه ي مطلبش را دنبال كند تا روي كاغذ شكل بگيرد. اين كتاب از ديد من نه يك روش كه بهترين و منطقي ترين روش رمان نويسي است.