Ο κόσμος στα μέτρα του

by Christos Chomenidis, Χρήστος Α. Χωμενίδης

…Η νήσος Άγιος κείται εις τον Ατλαντικόν Ωκεανόν, εις τα ανοικτά της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Ανακαλύφθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο –κατά το πρώτο του ταξίδι, τον Οκτώβριο του 1492– και προσηρτήθη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1801, υπό το όνομα Άγιος Πατρίκιος (Saint Patrick). Το 1864, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης διά την συμμετοχήν τάγματος Μανιατών εκ Γυθείου εις τον Αμερικανικόν Εμφύλιον Πόλεμον, ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν εδώρησε τη νήσον εις την Ελλάδα, η οποία την μετονόμασε σε “Άγιος ο Θεός”, επί το συντομότερον “Άγιος”. Αύτη υπήρξε η πρώτη και μόνη υπερποντία κτήσις μας, την οποίαν –παρά την απόστασιν– η Εκκλησία, ο Βασιλεύς και ο λαός ανέκαθεν περιέβαλλον με στοργή και με φροντίδα. Πληθυσμός (απογραφή 1958): 41.812 κάτοικοι. Πρωτεύουσα: Τριχερούσα. Πρώτος κυβερνήτης του Αγίου διετέλεσεν ο εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στρατηγός Θεόδωρος Φαλέζ Κολοκοτρώνης…

Το 1982, ο Μάρκος Σιμώτας –τριαντάρης δικηγόρος, πότης και γυναικάς αλλά και γιος εκτελεσθέντος ήρωα της Εθνικής Αντίστασης– τοποθετείται με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου Κυβερνήτης στον Άγιο. Πηγαίνει στην αποικία με μοναδική του φιλοδοξία να περάσει τρία ξένοιαστα χρόνια. Σταδιακά ωστόσο δένεται με τον τόπο και με τους κατοίκους του, ερωτεύεται και στο τέλος ταυτίζει τη μοίρα του με το μοίρα του Αγίου. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιος του ιχνηλατεί την πορεία του, προσπαθώντας να μπει στη θέση του και να διαλευκάνει το μυστήριο ενός χαμένου παιδιού.

«…Η ιστορία μου δεν είναι μια ερωτική ιστορία, ένα ρομάντζο με αποτρόπαιη κατάληξη. Όπως δεν είναι και η ιλαροτραγωδία ενός ανθρώπου που “την ψωνίζει” σταδιακά με την εξουσία και με το πεπρωμένο του. Όχι. Ο νους μου ούτε θόλωσε ούτε και ψήλωσε ποτέ υπέρ το δέον. Παρέμεινα έως τη στερνή μου ώρα στο νησί του Αγίου κύριος του εαυτού μου, πρώτος υπεύθυνος για όσα μου και τους συνέβησαν… “Τότε τι είναι η ιστορία σου;” θα ρωτήσεις δικαίως. Εσύ μόνο θα αποφανθείς, φίλε αναγνώστη, αφού φτάσεις στο τέλος της. Εσύ θα εκδόσεις την οριστική ετυμηγορία…»

Ο Άγιος αποτελεί μία παράλληλη Ελλάδα, μια μικρογραφία της «μητέρας πατρίδας», που την παραμορφώνει αλλά και την φωτίζει λοξά. Από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν ιστορικά πρόσωπα –σαν τον Μανώλη Χιώτη– σε εντελώς απροσδόκητους ρόλους.

Στο βάθος όμως, ο Χ.Α. Χωμενίδης διηγείται τη σπαρακτική περιπέτεια ενός ανθρώπου που πίστεψε ότι μπορεί να φέρει τον κόσμο στα μέτρα του.

«Όσο για κείνη την ιστορία υπάρχουν πολλές εκδοχές. Η καλύτερη όμως είναι πάντα αυτή που κλαις» όπως λέει και ο Τάσος Λειβαδίτης.

Genres: Fiction

416 pages, Paperback

First published March 22, 2012

About the author

Greek: Χρήστος Α. Χωμενίδης.

Reviews

[. . . _ _ _ . . . · Rating 4 out of 5]

Ίσως το πιο παραγνωρισμένο έργο στην βιβλιογραφία του Χωμενίδη.
Γκεστ σταρ ο Ανδρέας Παπανδρέου !

[George K. · Rating 4 out of 5]

Δεύτερο βιβλίο του Χ. Α. Χωμενίδη που διαβάζω, μετά το πολύ καλό "Νεαρό άσπρο ελάφι" που διάβασα τον Σεπτέμβριο του 2016, και μπορώ να πω ότι τούτο μου άρεσε λιγάκι παραπάνω. Πρόκειται σαφώς για ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα ως προς την πλοκή, τους χαρακτήρες και τη γενικότερη ατμόσφαιρα -που πιθανότατα δεν είναι για όλα τα γούστα-, εγώ πάντως σίγουρα το βρήκα αρκετά καλογραμμένο, ψυχαγωγικό και τρόπον τινά συναρπαστικό. Ο Χωμενίδης σατιρίζει με τον τρόπο του την ελληνική πολιτική σκηνή γενικότερα και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80 ειδικότερα, έχοντας παράλληλα να πει μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσωπική/ερωτική ιστορία, με εκπλήξεις και μπόλικη τρέλα. Χρησιμοποιεί διάφορα κολπάκια στην αφήγηση για να κρατήσει στην τσίτα τον αναγνώστη, ενώ η όλη πλοκή είναι γεμάτη από τραγελαφικές και σουρεαλιστικές σκηνές, που αν μη τι άλλο αναδεικνύουν την ελληνική πραγματικότητα. Η γραφή είναι πολύ ωραία, άμεση, οξυδερκής, σε σημεία χαβαλεδιάρικη, οπωσδήποτε ευκολοδιάβαστη και εθιστική, κυλάει σαν γάργαρο νερό. Μπορώ κάλλιστα να κατανοήσω όσους δεν τους αρέσει το συγκεκριμένο βιβλίο (σίγουρα θα βρουν πολλούς λόγους), όμως εγώ μια φορά πέρασα καλά, και αυτό έχει σημασία στην τελική. Άλλωστε, δεν περίμενα ότι θα διάβαζα λογοτεχνία με βαθύτερα νοήματα, έτσι;

[Fotini Firenze · Rating 3 out of 5]

Ιστορία φαντασίας με αρκετές δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού.
Ο συγγραφέας συνηθίζει να μας δίνει ιδιαίτερα αναγνώσματα. Επινοεί έναν φανταστικό και ιδανικό τόπο, όπου διαδραματίζεται η ιστορία και έναν ήρωα που πλέει μέσα σε πελάγη ναρκισισμού, αλλά και αυτογνωσίας.

Θίγει την Ελληνική πραγματικότητα, τις πολιτικές προεκτάσεις σε έναν ουτοπικό κόσμο γεμάτο με αντιθέσεις.

Ο ήρωάς του είναι ένας ιδιόρυθμος μεσήλικας, που του προτείνεται να γίνει κυβερνήτης σε κάποιο απομακρυσμένο νησί.

Εκεί οι κάτοικοι τον υποδέχονται μετά βαΐων και κλάδων και ο ίδιος ωσάν "Μεσσίας" πιστεύει πως θα κατορθώσει να φέρει τα πάνω κάτω στη νέα του πατρίδα. Θεωρεί πως μπορεί να δημιουργήσει έναν επίγειο παράδεισο με όλους τους ανθρώπους ευτυχισμένους και οικονομικά ανεξάρτητους.

Όμως, οι συγκυρίες της ζωής και τα αλλότρια συμφέροντα δεν φέρουν πάντοτε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Παρ'όλο που βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του, αναπολεί κάποιες όμορφες και αξέχαστες στιγμές ,που έζησε στη χώρα του και χαμογελάει θλιμμένα.

Ο συγγραφέας στο ιδιόμορφο μυθιστόρημά του αναδεικνύει τη διαφορά του είναι από το φαίνεσθαι και χαρίζει στον αναγνώστη την ομορφιά ενός ευανάγνωστου βιβλίου.

[Ant · Rating 2 out of 5]

Το βρήκα ανωφελο. Γενικά μου είναι δύσκολο να παρω σοβαρά τον Χωμενιδη ως συγγραφέα. Πιστευω ότι μια κωμική στήλη σε ένα περιοδικό θα ήταν πολυ πιο επιτυχες μονοπατι για την καριέρα του. Καλύτερο απο το ανεκδιηγητο Σοφό Παιδι ωστόσο. Κατά τα αλλα όλοι οι χαρακτήρες αδιαφοροι, χωρίς να μπορουν να βγουν απο την ανυποφορη φυλακή της καρικατουρας που τους έφτιαξε ο συγγραφέας. Η σκέψη του για τη νήσο είναι το λιγότερο παιδαριωδης και γίνεται ελάχιστα αληθοφανης στον αναγνώστη ως κάτι παραπάνω απο μια αστεία πιθανότητα. Το βιβλιο βριθει με χαζοπολιτικά αστεία για το ΠΑΣΟΚ και μια εποχη περασμενη και φθαρμενη,χωρίς όμως να την αναπλαθει με πειστικοτητα ή ιστορικη σημασία. Γενικά ο Χωμενιδης ανήκει περισσότερο σε μια τέτοια Ελλάδα, του ΠΑΣΟΚ. Εντελώς ανεπίκαιρος πλεον.

[Dimitra · Rating 3 out of 5]

Είχα μεγάλες προσδοκίες γιατί ο Χωμενίδης είναι από τους αγαπημένους μου νεοέλληνες. Δεν με συνάρπασε, δεν με "αιχμαλώτισε".
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι πρέπει να στηρίζουμε και να αγοράζουμε τους έλληνες συγγραφείς. Μόνο έτσι θα γίνονται καλύτεροι.

[Konstantinos · Rating 5 out of 5]

Είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο που διάβασα ολόκληρο μέσα σε 24 ώρες! Ξεκινάει με το χαρακτηριστικό ύφος μυθιστοριογραφίας του Χωμενίδη και στο δεύτερο μισό απογειώνεται με το δραματικό του τόνο και την προσεγμένη απεικόνιση της σχέσης του ήρωα με την κοπέλα και ειδικά του μετασχηματισμού του ήρωα! Η ελαχιστοποίηση των - χαρακτηριστικών του Χωμενίδη - σκηνών σεξ στις απολύτως απαραίτητες βοηθά τον αναγνώστη να εντρυφήσει στην ιστορία και στη σχέση των ηρώων με το περιβάλλον και το ῾σενάριο῾. Σε γενικές γραμμές θεωρώ το βιβλίο καλογραμμένο και δυνατό ώς προς το τελικό του στίγμα. Η εναλλαγή αφηγητών στην αρχή μπερδεύει τον αναγνώστη αλλά στην πορεία γίνεται χαρακτηριστικό που ανάβει το ενδιαφέρον του για το τι θα συμβεί. Διάβασα τις τελευταίες σελίδες κατά την διάρκεια μιας πτήσης μου και έπειτα έμεινα κενός σκέψεων για κάμποση ώρα. Προσωπικά το βάζω ανάμεσα στα καλύτερα του συγγραφέα μαζί με το Σοφό παιδί, τον Φοίνικα, τη Νίκη και τη Φωνή.

[ΔΑΝΑΗ ΤΣΙΡΙΓΩΤΟΥ · Rating 3 out of 5]

Ανεξάρτητα αν σου αρέσουν ή όχι αυτά που γράφει ο Χωμενίδης, ένα είναι εδώ και χρόνια σίγουρο: ξέρει να γράφει πολύ καλά. Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως μάλλον δεν ήταν πολύ βέβαιος τι ήθελε ακριβώς να πει ή πώς να το παρουσιάσει. Η αφήγηση είναι, όπως πάντα, το πολύ δυνατό χαρτί του βιβλίου, η ίδια η ιστορία όμως είναι κατώτερη των προσδοκιών. Είναι ένα μάλλον χαβαλεδιάρικο βιβλίο και δίνει την εντύπωση πως έτσι γράφτηκε κιόλας. Όχι πρόχειρα αλλά με μια διάθεση αστεία στο στυλ του σχολικού ή του φοιτητικού χιούμορ περισσότερο. Ένα βιβλίο για να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου αλλά όχι για τίποτα άλλο παραπάνω.

[Kostas 78 · Rating 4 out of 5]

Πολύ έξυπνη πολιτική σάτιρα που διαβάζεται με φοβερό ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος. Ισορροπεί ωραία ανάμεσα στην πολιτική και στην προσωπική/ερωτική ιστορία. Εχει ανατροπές και ευρήματα που σε κρατούν με κομμένη την ανάσα, ειδικά από τη μέση και μετά. Και σατιρίζει / στηλιτεύει πολύ επιτυχημένα το Πασόκ του '80 αλλά και την ελληνική πολιτική γενικότερα με την εξουσιομανία και τη διαπλοκή της. Από τα καλύτερα του Χωμενίδη που έχω διαβάσει, μαζί με τη ''Νίκη'' και τη ''Φωνή''.

[Thal · Rating 3 out of 5]

#readathon17 [22/26] ~ [ένα βιβλίο αγαπημένου σας συγγραφέα δεν έχετε διαβάσει ξανά]

[Christina K · Rating 3 out of 5]

Πολύ καλή γραφή.Σου κινεί το ενδιαφέρον να το διαβάσεις.Στην τελική όμως αυτή η ιστορία είχε πολλά κενά και έφτασα σε ένα σημείο με πολλές εναλλαγές στους δύο αφηγητές

[Evridiki Amanatidou · Rating 2 out of 5]

Καλά ξεκίνησε, έκανε μια μεγάλη κοιλιά και ας πούμε ότι επανήλθε, αφήνοντάς μου ερωτηματικά σχετικά με κάποιους κατοίκους του Αγίου.

[Marianna · Rating 3 out of 5]

3.5/5

[Dimitrios · Rating 5 out of 5]

Φοβερό βιβλίο! Η γλώσσα του Χωμενίδη, έστω και με αρκετά δάνεια και αντιδάνεια (π.χ. δεν καταλαβαίνω γιατί χρησιμοποιεί την λέξη "αριβάρω" αντί της λέξης "φθάνω" ή "αφικνούμαι"), είναι καλλιεπέσταση. Η υπόθεση του βιβλίου ήταν αρκετά καλή, ειδικά στο τελευταίο τρίτο. Μου άρεσε η χρήση της πολιτικής στην διάπλαση του κυρίως χαρακτήρα του βιβλίου.
Είναι αρκετά εύπεπτο και ευκολοδιάβαστο.
Το προτείνω.