Badal

by Anil Ramdas

Badals huwelijk is voorbij en zijn loopbaan ten einde. Hij kijkt terug op zijn leven als gevierd essayist en journalist, op de man die als jonge student naar Nederland kwam en zich liet omarmen door de blanke intellectuele elite. Zij lieten hem in het begin van de jaren negentig naar Londen gaan, waar de duizendste nacht van de Fatwa tegen Rushdie wordt herdacht.

Twintig jaar later trekt Badal zich terug aan zee en heeft alleen nog contact met S. Haar vertelt hij over zijn leven, zijn kwijtgeraakte engagement en zijn verloren liefdes. Een groots romandebuut, lichtvoetig als Woody Allen en bevlogen als Multatuli.

Genres: Dutch Literature, Fiction

377 pages, Kindle Edition

Published April 20, 2011

About the author

Anil Ramdas was een Surinaams-Nederlands schrijver, programmamaker en journalist voor o.a. De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad. Zijn oeuvre is een getuigenis van zijn scherpzinnig denken over thema’s als identiteit, migratie en vrijheid. Door zijn speelse en tegelijk scherpe analyses van deze soms heikele thema’s, geldt Ramdas als een van de beste essayisten in het Nederlandse taalgebied. Hij schreef meerdere essay- en verhalenbundels, en werkte als radiopresentator voor de NPS en de VPRO, waarvoor hij ook verschillende televisieprogramma’s maakte. Van 2000 tot 2003 was hij buitenlandcorrespondent in India voor de NRC. In 2011 verscheen zijn debuutroman Badal. Op 16 februari 2012, zijn 54ste verjaardag, pleegde Anil Ramdas zelfmoord in zijn huis in Loenen aan de Vecht.

Reviews

[Tiemen Hageman · Rating 3 out of 5]

Niet super goed geschreven maar wel veel onderstreept!! (En wel een mooie toevoeging voor mijn dossier van essayistisch proza / journalistieke literatuur / iets in die trand)

Edit: on second thought, de structuur van het boek blijft me wel achtervolgen. Hoe Ramdas het personage Badal neerzet, de transformatie die hij doormaakt zowel in zijn denken en in zijn gedrag. Hoe hij de vrouwen als tegenpersonages neerzet (zijn vrouw als Hindoestaanse migrant die boven zichzelf uitstijgt in India, Anh als modelkosmopoliet, S. als intellectuele spiegel).

Amatmoekrim maakte in haar lezing en interview net duidelijk: Ramdas heeft een boek geschreven dat nog niet bestond in de Nederlandse literatuur. Een nieuw soort personage: een intellectueel van kleur. Hij vond een gat in de Nederlandstalige literatuur, en dat vind ik inspirerend. Bovendien zei Amatmoekrim dat Ramdas ook een van de eersten was die voor ruimte maakte voor en zo veel aandacht besteedde aan zo’n soort maatschappelijke werkelijkheid in de literatuur. Iets wat nu een trend te noemen is?? Daar was hij ook voorloper in.

Ramdas was te vroeg met dit boek, nu zou het beter gewaardeerd worden (en wordt het beter gewaardeerd).

[Fentasia · Rating 4 out of 5]

Ontroerend, mooi en verdrietig boek, geschreven in bijzondere structuren, navigeren tussen heden/verleden/herinneringen/jeugd op een soms koortsachtige wijze, maar wel steeds te volgen.

Met de kennis van nu geeft het een extra laag. Los daarvan is het ook een tijdloos boek - gezien onze huidige maatschappij en de rol van Wilders.

[Sander Philipse · Rating 4 out of 5]

Ramdas schreef met zijn laatste grote werk een gelaagd, semi-autobiografische portret van een populaire intellectueel die worstelt met zichzelf, de 'ranzige bijval' van een publiek dat hij haat, en de intellectuele elite die hem alleen leuk vindt als hij ze naar de mond praat.

[Lara Niekoop · Rating 4 out of 5]

Ik begon met lezen, omdat we het in de les zouden behandelen, maar ik ben ontzettend aangenaam verrast. En al vrij snel las ik het gewoon voor mijn plezier. Hele scherpe dialogen en Harry Badal is een bijzonder personage om te volgen. Moest vaak om hem lachen, kon me ergeren en was soms ook erg teleurgesteld in hem.
Would recomment <3

[Ettie Edens · Rating 3 out of 5]

*3,5

[Rocher · Rating 3 out of 5]

Erg deprimerend boek. Ramdas heeft ook rakende dingen geschreven, en daar moet ik nog ff op kauwen.

[Lies · Rating 5 out of 5]

Het ultieme boek van Anil Ramdas. Indrukwekkend, vooral met de kennis van nu..

[André · Rating 4 out of 5]

Citaat : Zagen ze aan hem dat hij een intellectueel was, of zagen ze alleen een kleurling?
Review : Badal kijkt terug op zijn leven als gevierd essayist en journalist, op de man die als jonge student naar Nederland kwam en zich liet omarmen door de blanke intellectuele elite. Zij lieten hem in het begin van de jaren negentig naar Londen gaan, waar de duizendste nacht van de Fatwa tegen Rushdie werd herdacht. Twintig jaar later trekt Badal zich terug aan zee en heeft alleen nog contact met S. Zijn leven was een aaneenschakeling van moeilijke momenten. Maar nu heeft hij het toch extra zwaar: zijn huwelijk is net op de klippen gelopen en zijn loopbaan is ten einde. Die loopbaan was nochtans indrukwekkend. Badal schreef voor gerenommeerde media en ontmoette heel wat belangrijke mensen. Als hij door zijn schrijfkunsten in contact kwam met andere gekleurde Nederlanders zetten zij zich scherp af tegen ‘de mislukte migrant’.



Ook Badal had lang een hekel aan het geklaag van ‘allochtonen’ over racisme en discriminatie. Maar door lang in de hoogste kringen mee te draaien, heeft hij het discours van de media van binnenuit gezien. Nu hij daar van op een afstand op terugkijkt, beseft hij wat voor een immense invloed die media op de migrantengemeenschap, maar ook op hemzelf uitoefenen. Maar Badal neemt ook zichzelf en zijn vele mislukkingen op de korrel. Zijn grootste duivel is alcohol. Badal kan niet schrijven zonder alcohol. Om van die verslaving af te raken trekt hij naar Zandvoort waar hij enkel nog 7Up drinkt. Maar het is niet alleen om te ontnuchteren dat hij naar Zandvoort gaat. Badal wil terug naar zijn gloriedagen als genadeloos essayist, zonder opnieuw op migranten en hun mislukkingen te kappen. Daarom neemt hij de ‘white trash’ in het vizier. Zandvoort is één van de meest marginale plekken in Nederland en dus ideaal om de ‘mislukte Nederlander’ te bestuderen.



Anil Ramdas is in België amper bekend, maar in Nederland schrijft hij al jaren essays en opiniestukken die vaak heel wat stof doen opwaaien. Badal is zijn romandebuut en er zitten heel wat autobiografische momenten in. Het leven van Badal is treffend en vaak tragikomisch weergegeven. Dat maakt dat sommige delen van deze roman lichtvoetig zijn en andere dan weer zwaar op de hand. Een heel bijzonder hedendaagse roman!

[Stijn · Rating 4 out of 5]

Door Karin Amatmoekrim wordt Badal op de achterflap omschreven als een 'ideeënroman', maar Badal is geen 'ideeënroman', het is zelfs geen roman, het is een biografisch verhaal met uitgeschreven ideeën, feitjes als het ware. Dat maakt Badal veel unieker dan de standaard ideeënroman zoals we die kennen. De journalistieke stijl van het boek maakt het tot een NRC-verhaal dat zo contemporair en academisch is, dat het de roman voorbijgaat.

Dat gezegd hebbende, zijn veel elementen toch vrij generiek te noemen, naast die fascinerende structuur. De vrouwen functioneren vooral als Dr.Watsons; ze laten de gedachten van het hoofdpersonage ten tonele treden. Maar, in zekere zin scheelt dat niet, Harry Badal is voornamelijk een solipstisch personage. Zo ook Anil Ramdas zelf, beweert Michiel van Kempen in De Gids. En juist daarom is Badal uitzonderlijk: Anil Ramdas heeft een structuur voor zichzelf uitgevonden.

[Marianne Steenvoorde · Rating 3 out of 5]

Op basis van de flaptekst van 'Badal' door Anil Ramdas verwachtte ik een reflectief boek van een man die terugblikt op zijn leven, zijn successen én vooral waar het mis ging. Dat viel tegen. Door het gebruik van de hij-vorm (het gaat over Badal en niet over Ramdas zelf?) schept de schrijver een grote afstand tot de lezer. Dit nog verergerd door de onwaarachtige intellectuele dialogen, waardoor het boek meer een ideeëngeschrift lijkt dan een (autobiografische) roman. Erg jammer, want de inhoud is voor een groot deel erg interessant en geeft een mooi beeld over hoe Ramdas aankijkt tegen de ontwikkelingen in de maatschappij en zijn eigen rol hierin, hoewel zijn zoektocht naar de woede van de achtergestelde witte onderklasse helaas niet erg uit de verf komt.

[Gwurm · Rating 4 out of 5]

Om dit boek in z’n volledigheid te kunnen waarderen heb je context nodig, wat het een uitstekend boek maakt om in een lessenreeks te bespreken. Zo diep in een boek duiken en in alles eromheen had ik niet eerder gedaan, maar vond het boeiend. Heb nieuwe begrippen en ideeën opgedaan.
Ik las er vlot doorheen.

[Henk · Rating 4 out of 5]

Het is niet heel mooi geschreven maar laat zien welk gevecht Anil Ramdas in zijn leven heeft gevoerd. Interessante postkoloniale literatuur!

[Michel · Rating 4 out of 5]

Vlot geschreven mooie ideenroman

[Bodhi Verboon · Rating 3 out of 5]

3.5

[V.S. DARSHAN · Rating 5 out of 5]

BADAL, HET BEGIN VAN EEN NIEUWE GENRE?

Badal is gek genoeg slecht ontvangen door de kranten: geen goede reviews. Volkskrant: “Wat een pijnlijke egotrip.” Wat een pijnlijke afgang van literatuurcritici. Ze zagen simpelweg niet in hoe vernieuwend Ramdas’ roman eigenlijk was. Anno 2025 heb je geen equivalent van Badal: een experimentele roman over een Hindoestaanse journalist, vol ideeën, geschiedenis en eigen ervaringen die fictie dan wel non-fictie zijn (zie de zelfmoord van Badal, a.k.a. Ramdas). Je kunt het zien als Ramdas’ antwoord op Naipaul – zijn held – en diens verandering eind jaren tachtig/begin jaren negentig met boeken als The Way in the World en The Enigma of Arrival, waarmee hij een nieuw genre creëerde en de roman overstijgt. Het schijnt dat Ramdas vond dat dit zijn magnum opus moest worden, maar dat hij door alle kritiek zwaar teleurgesteld was. Anno 2025 is te zeggen dat hij zeker een grootse roman heeft geschreven die een speciale plek in de Nederlandse literatuur verdient, en wel op een prominente plek tussen de klassiekers. Tot op de dag van vandaag is niemand in de buurt gekomen van zijn nieuwe ‘genre’. Onovertroffen.

[Blerina · Rating 4 out of 5]

"Wie de grote wreedheid wil tonen, moet de kleine liefde laten zien." - bladzijde 43

"Het gaat me om de consensus onder de massa, een consensus die langzaam werd opgebouwd, en altijd werd onderschat door de intellectuelen. Het gaat om de propaganda die eraan voorafging, en waar geen fel weerwoord op kwam, geen effectieve ontmaskering, geen bevlogen weerlegging. Het zou allemaal wel overgaan, zeiden de intellectuelen. Terwijl hun heilige taak is om niet zo te denken. Ze moeten altijd, onvermoeibaar, op de waarheid wijzen, fatsoen bepleiten, beschaving bevorderen. Want Menno ter Braak zei uitdrukkelijk dat de rancuneleer niets nieuws was. Het is geen uitzonderingstoestand. Het is een essentieel kenmerk van de westerse cultuur. Het moet dus altijd worden bestreden. Vooral als het aanzwelt en toeneemt. Anders heeft het geen zin jezelf een intellectueel te noemen." - bladzijde 339

[Arne · Rating 3 out of 5]

Matig geschreven, maar mooie weergave van 't leven van Ramdas