What do you think?
Rate this book
Λουάνες
«Σσσς… άκου το λίβα που ξυπνά πίσω απ’ το βουνό, άκου πως γεννιέται. Θα γίνει μεγάλος και δυνατός, θα καβαλήσει τις ράχες και θα ’ρθει σε μας. Άκου πώς κλαίει γοερά, θα μανίσει και θα γίνει τρανός κι ύστερα θα φυσήσει και θα φυσήσει, θα στριφογυρίσει και θα τριζοβολίσει τα δέντρα και τα σπαρτά – έρμαια στη φλογερή μανία του. Να στεγνώσει τον κόσμο έρχεται, γι’ αυτό ξυπνά. Σσσς… άκου τον πως κλαίει».
Όταν δύει ο ήλιος, πάνω από τα κύματα της Αλμυρής ανατέλλουν οι Λουάνες, τα εφτά φεγγάρια που φωτίζουν τις νύχτες των νησιών.
Κάτω απ’ το φως τους, οι Ταξιδεύτρες δένουν τα ξόρκια του έρωτα, ψιθυρίζουν στη φωτιά, ξεδιαλέγουν τα βοτάνια της γης και την ευλογούν με γονιμότητα. Ακούνε τις φωνές των ανέμων και των νερών, τραγουδούν τη θάλασσα και, κάποιες φορές, ρίχνουν μια ματιά στο μέλλον.
Στα ταξίδια τους ζουν τα όνειρα και τους πόθους τους, ανακαλύπτουν τις δυνάμεις των φεγγαριών, αλλά και το τίμημά τους.
Όταν δύει ο ήλιος, πάνω από τα κύματα της Αλμυρής ανατέλλουν οι Λουάνες, τα εφτά φεγγάρια που φωτίζουν τις νύχτες των νησιών.
Κάτω απ’ το φως τους, οι Ταξιδεύτρες δένουν τα ξόρκια του έρωτα, ψιθυρίζουν στη φωτιά, ξεδιαλέγουν τα βοτάνια της γης και την ευλογούν με γονιμότητα. Ακούνε τις φωνές των ανέμων και των νερών, τραγουδούν τη θάλασσα και, κάποιες φορές, ρίχνουν μια ματιά στο μέλλον.
Στα ταξίδια τους ζουν τα όνειρα και τους πόθους τους, ανακαλύπτουν τις δυνάμεις των φεγγαριών, αλλά και το τίμημά τους.
- GenresFantasy
136 pages, Paperback
First published January 28, 2013
57 people want to read
About the author
Κιάρα Καλουντζή
16 books29 followersΗ Κιάρα Καλουντζή γεννήθηκε το 1980. Έχει τελειώσει σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου και τελειώνει το Τμήμα Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο. Γράφει παραμύθια και διηγήματα από μικρή.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
February 15, 2016
3,5 αστεράκια....
Αν θες κάτι να σου δώσουν... πρέπει και συ να δώσεις πίσω σαν αντάλλαγμα....
Αυτό είναι το δίδαγμα του βιβλίου.
Ήταν ένα ενδιαφέρων βιβλίο με πολύ ωραίες ιστορίες που μιάζουν λίγο με τους μύθους που λένε στα νησιά.
Σε ένα φανταστικό κόσμο υπάρχει ένα σύμπλεγμα νησιών. Εκεί λοιπόν διαδραματίζονται οι ιστορίες μας. Σε αυτόν τον μαγικό κόσμο υπάρχουν 7 φεγγάρια, το καθένα κρύβει και ένα θρύλο, μια μαγεία ή ένα μύθο.
Αρκετά καλό και δεν το περίμενα..... Μετανιώνω για τα χρόνια που το είχα και σκονιζόταν στην βιβλιοθήκη μου.....
Αν θες κάτι να σου δώσουν... πρέπει και συ να δώσεις πίσω σαν αντάλλαγμα....
Αυτό είναι το δίδαγμα του βιβλίου.
Ήταν ένα ενδιαφέρων βιβλίο με πολύ ωραίες ιστορίες που μιάζουν λίγο με τους μύθους που λένε στα νησιά.
Σε ένα φανταστικό κόσμο υπάρχει ένα σύμπλεγμα νησιών. Εκεί λοιπόν διαδραματίζονται οι ιστορίες μας. Σε αυτόν τον μαγικό κόσμο υπάρχουν 7 φεγγάρια, το καθένα κρύβει και ένα θρύλο, μια μαγεία ή ένα μύθο.
Αρκετά καλό και δεν το περίμενα..... Μετανιώνω για τα χρόνια που το είχα και σκονιζόταν στην βιβλιοθήκη μου.....
September 12, 2018
Έχουν περάσει πέντε χρόνια και η επίδραση του μαγικού δεν έχει εξασθενήσει ακόμη. Και δεν θα εξασθενήσει: αυτό το μαγικό είναι αμετάκλητο, σε αλλάζει μια κι έξω, σε παίρνει σαν γλυκό κύμα και σε πάει στα βαθιά, εκεί που η δύναμη είναι ακόμα πιο μεγάλη, πιο μεγάλη από σένα, πιο μεγάλη από κάθε αντίσταση. Σε βγάζει σε ακτές πιο μακρινές απ' ό,τι είχες φανταστεί πριν το ξεκινήσεις.
Αν δεν καταλάβατε από αυτά τα λόγια πόσο μου άρεσε το βιβλίο, τότε θα φταίει που βρισκόμαστε σε ένα ψυχρό, ηλεκτρονικό περιβάλλον. Γι' αυτό, ορίστε και τα πιο μετρημένα λόγια που είχα γράψει, τότε, κάπου αλλού:
«Ένα ξεχωριστό βιβλίο (και ένα κόσμημα, η ποιότητα της έκδοσης είναι εξαιρετική). Οι μικρές ιστοριούλες του είναι γλύκισμα, κάθε μια απόσταγμα ενός Αυγουστιάτικου φεγγαριού. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι που θα τους ταξιδέψει και θα τους κάνει να νιώσουν όμορφα.»
Αν δεν καταλάβατε από αυτά τα λόγια πόσο μου άρεσε το βιβλίο, τότε θα φταίει που βρισκόμαστε σε ένα ψυχρό, ηλεκτρονικό περιβάλλον. Γι' αυτό, ορίστε και τα πιο μετρημένα λόγια που είχα γράψει, τότε, κάπου αλλού:
«Ένα ξεχωριστό βιβλίο (και ένα κόσμημα, η ποιότητα της έκδοσης είναι εξαιρετική). Οι μικρές ιστοριούλες του είναι γλύκισμα, κάθε μια απόσταγμα ενός Αυγουστιάτικου φεγγαριού. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι που θα τους ταξιδέψει και θα τους κάνει να νιώσουν όμορφα.»
March 6, 2016
Όλο κάπου πετυχαίνω την Κιάρα... Πότε εδώ, πότε εκεί... Ποτέ φυσικά δεν καταφερνω να έχω προβλέψει να έχω μαζι μου το βιβλίο της αυτό για να μου το υπογράψει... Φυσικά δεν γνωρίζω τα μελλούμενα, οπότε εξηγώ έτσι, ακούραστα, την προαναφερθείσα μόνιμή μου αποτυχία...
Θέλω τις ΛΟΥΑΝΕΣ υπογεγραμμένες για έναν πολυ σημαντικό λόγο: Σε ένα βιβλίο όπου η συγγραφέας ξεδιπλώνει τόσο σεμνά και διακριτικά την ευαισθησία της ως γυναίκα και άνθρωπος, η προσωπική/ιδιόχειρή της αφιιέρωση, θα το κάνει ακόμα πιο πολύτιμο και μοναδικό για μένα.
Το βιβλιαράκι αυτό είναι πραγματικά ένας μικρός αυτοτελής θησαυρός, κάτι που έγινε με μεράκι από μια καρδιά που έχει κοινωνήσει την ειρήνη και την ισορροπία. Ένα μεγάλο "εύγε" στην Κιάρα Καλουτζή, που κατάφερε να χωρέσει σε λίγες σελίδες με αυθεντικότητα, πέρα από την ψυχή της, την Γυναίκα, την Ζωή και την αλμυρή- την αργασμένη στο φως- αύρα του Αρχιπελάγους...
Θέλω τις ΛΟΥΑΝΕΣ υπογεγραμμένες για έναν πολυ σημαντικό λόγο: Σε ένα βιβλίο όπου η συγγραφέας ξεδιπλώνει τόσο σεμνά και διακριτικά την ευαισθησία της ως γυναίκα και άνθρωπος, η προσωπική/ιδιόχειρή της αφιιέρωση, θα το κάνει ακόμα πιο πολύτιμο και μοναδικό για μένα.
Το βιβλιαράκι αυτό είναι πραγματικά ένας μικρός αυτοτελής θησαυρός, κάτι που έγινε με μεράκι από μια καρδιά που έχει κοινωνήσει την ειρήνη και την ισορροπία. Ένα μεγάλο "εύγε" στην Κιάρα Καλουτζή, που κατάφερε να χωρέσει σε λίγες σελίδες με αυθεντικότητα, πέρα από την ψυχή της, την Γυναίκα, την Ζωή και την αλμυρή- την αργασμένη στο φως- αύρα του Αρχιπελάγους...
March 7, 2013
Συλλογή μαγικών ιστοριών. Παραμύθια παρμένα από έναν μυθικό κόσμο που θα μπορούσε να ήταν κάλλιστα και ελληνικός, λόγω της γλώσσας και της φύσης. Ειδικά η γλώσσα ήταν αυτή που με μάγεψε και δεν μπορούσα να ξεχάσω καμιά από τις Λουάνες. Στο τέλος η συγγραφέας μας κλείνει το μάτι με νόημα για την απεραντοσύνη αυτού του κόσμου.
April 7, 2013
Μια υπέροχη συλλογή διηγημάτων, κάτω απ' τα μαγευτικά φεγγάρια...
March 11, 2013
Οι Λουάνες (έκδοση Συμπαντικές Διαδρομές, 2013) είναι η συλλογή εφτά (+ ενός) φανταστικών διηγημάτων που έχουν σαν κοινό παρονομαστή τις αποχρώσεις και τις ιδιότητες του φεγγαριού. Λουάνες είναι τα φεγγάρια τα οποία ανάλογα με την ώρα που εμφανίζονται έχουν διαφορετικό χρώμα και ιδιότητες. Στις πρώτες εφτά ιστορίες η κάθε Λουάνα έχει τις δικές τις ταξιδεύτρες στις οποίες χαρίζει υπερφυσικές δυνάμεις.Στην τελευταία ιστορία του βιβλίου γινόμαστε μάρτυρες των συναλλαγών – συμφωνιών που κάνει μια γριά μάγισσα με κοινούς θνητούς προκριμένου τα θελήματα των τελευταίων να γίνουν πραγματικότητα…
Η Κιάρα με τη βοήθεια των ταξιδευτριών της μας μεταφέρει σε κόσμους φανταστικούς όπου κυριαρχεί η μαγεία και ο έρωτας, ενώ σημαντική θέση στο βιβλίο έχει και η Αλμυρή (όπως η συγγραφέας ονομάζει τη θάλασσα. Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη και οι όμορφες ζωγραφιές στο βιβλίο δίνουν επιπρόσθετη αξία στις ιστορίες που συνοδεύουν.
Η Κιάρα με τη βοήθεια των ταξιδευτριών της μας μεταφέρει σε κόσμους φανταστικούς όπου κυριαρχεί η μαγεία και ο έρωτας, ενώ σημαντική θέση στο βιβλίο έχει και η Αλμυρή (όπως η συγγραφέας ονομάζει τη θάλασσα. Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη και οι όμορφες ζωγραφιές στο βιβλίο δίνουν επιπρόσθετη αξία στις ιστορίες που συνοδεύουν.
February 8, 2021
ένα μαγικό ταξίδι με φεγγάρια, χρώματα, συναισθήματα και τόπους φανταστικούς
Ονειρικό
Ονειρικό
June 15, 2022
Αυτό το βιβλίο είναι Μαγεία!! υπέροχη γλώσσα!! Υπέροχο υπέροχο
July 25, 2016
Μιλάμε για ένα από πιο όμορφα σε εμφάνιση βιβλία που κυκλοφορούν εκεί έξω, τελεία. Και διάβασα την απλή έκδοση.
Μοναδική παραφωνία η διαφήμιση της τελευταίας σελίδας. Δεν βάζεις διαφήμιση σε τέτοιο κόσμημα βιβλιοθήκης και μάλιστα Ε.Φ. διαφήμιση σε βιβλίο φαντασίας, κι ακόμα περισσότερο αν έχει τον ξενερωτικό τίτλο «Στα Χρόνια των Πυραύλων», δε πα’ να το ’χει γράψει ο Ρέυ Μπράντμπερυ ο ίδιος.
Εξαιρετική και η επιμέλεια της Αλεξάνδρας Λέτσα. Εγώ τουλάχιστον, δεν εντόπισα παρά δυο λαθάκια, κι αυτά ασήμαντα.
Περιεχόμενο:
Βρήκα πολύ ζεστό το γράψιμο και με ταιριαστό λεξιλόγιο. Οι άστοχες επιλογές λέξεων ήταν ελάχιστες και το ύφος, αν και ανήκε σε διαφορετικούς χαρακτήρες σε κάθε ιστορία, ήταν μάλλον ομοιόμορφο. Αυτό κανονικά δεν θα ήταν και τόσο επιθυμητό, όμως νομίζω ότι, σε ένα τέτοιο βιβλίο, δουλεύει καλά δένοντας, μαζί με τον κοινό κόσμο, τα μικρά αυτά διηγήματα μεταξύ τους. Υπήρχαν λέξεις και εκφράσεις που έκαναν διάνα όπως «μαϊκό», «μάτια του αίματος» και πολλές άλλες που δεν μου ’ρχονται τώρα, αλλά πραγματικά θέλετε να τις ανακαλύψετε.
Η ελάχιστη έκταση όλων των ιστοριών (οχτώ διηγηματάκια που συνολικά δεν ξεπερνούν τις 18000 λέξεις) αναγκαστικά περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες ανάπτυξης πλοκής και χαρακτήρων. Προφανώς, αυτό αποτελεί συνειδητή συγγραφική επιλογή, αλλά νομίζω ότι κάποιες από τις ιδέες θα αναπτύσσονταν πληρέστερα σε λίγο περισσότερο χώρο.
Μου άρεσαν οι σκόρπιες αναφορές σε γεωγραφικά ή πολιτιστικά στοιχεία του κόσμου, και κυρίως το γεγονός ότι αυτές παρέμεναν συνήθως μόνο αναφορές, χωρίς να δίνονται λεπτομέρειες, επειδή από τη μία οι αφηγητές χαρακτήρες ήδη ήξεραν όσα δεν χρειαζόταν να πουν, και από την άλλη είναι σαν η συγγραφέας να λέει στον αναγνώστη, δεν σου εξηγώ λεπτομέρειες τώρα, γιατί θέλω να δώσεις βάση στην ίδια την ιστορία.
Το βιβλίο είναι γεμάτο γυναίκες, το οποίο βέβαια είναι πολύ καλό. Οι άντρες χρησιμεύουν στις ιστορίες περισσότερο ως κίνητρα, ως μέσα, ως έπαθλα, ως πόθοι, κι αυτό είναι μια καλή ανατροπή της συνήθους εικόνας ιδιαίτερα επειδή αυτό (και πάλι σε αντίθεση με τα συνήθη) σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται τον κοινωνικό ή άλλο υποβιβασμό τους. Η μόνη ξεκάθαρη διαφορά που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στα φύλα είναι ότι οι άντρες δεν ασκούν μαγεία.
Η τελευταία ιστορία, «Εσωτερική Αυλή», συνδέει ταιριαστά όλες τις υπόλοιπες. Νομίζω ότι διέκρινα μια ασυνέπεια ως προς το ότι κανένας από αυτούς τους ανθρώπους (είναι και ένας άντρας ζωγράφος μέσα) δεν πήγε στη διάρκεια των ιστοριών αυτών ή πριν τον αφηγηματικό τους χρόνο να ζητήσει τη βοήθεια της γριάς, αλλά ειλικρινά λίγο με νοιάζει.
Δεν βρήκα πάντα τις εισαγωγές πολύ σχετικές με την ιστορία που ακολουθούσε. Είχαν και πληροφορίες που δεν έβρισκαν εφαρμογή σ’ αυτές. Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό, αν οι ιστορίες δεν ήταν τόσο μικρές, κάτι που κάνει την οικονομία να είναι σημαντικότερη απ’ ό,τι συνήθως.
Στα μείον, το γεγονός ότι σε κάποιες από τις ιστορίες οι πρωταγωνίστριες δεν φαίνονται να έχουν επιλογή. Συνήθως υποφέρουν ή χαίροντα�� καταπώς τους τα φέρνει η μοίρα και οι ιδιαίτερες ικανότητές τους.
Εξαίρεση σ’ αυτό είναι η ιστορία της Σέξτιας λουάνης η οποία ξεχωρίζει και τη θεωρώ με διαφορά την καλύτερη του βιβλίου. Εδώ υπάρχει ξεκάθαρο διακύβευμα, δίλημμα, απόφαση, τίμημα, τέλος. Διαμάντι που, γι’ αυτό και μόνο, θα άξιζε να φτάσει στο χαρτί ο κόσμος των Νησιών. Νομίζω ότι αν περισσότερες ιστορίες κινούνταν σ’ αυτό το μοτίβο, το βιβλίο θα ήταν τουλάχιστον ένα ποιοτικό σκαλί ψηλότερα.
Κλείνω όπως ξεκίνησα, με το γράψιμο. Με δεδομένη τη μικρή έκταση των ιστοριών και όλου του έργου, είναι προφανές ότι το βιβλίο ποντάρει κυρίως σ’ αυτό. Είναι ξεκούραστο, ανεπιτήδευτο, συνεπές με τον εαυτό του, ειλικρινές με τον αναγνώστη. Νιώθεις άνετα κολυμπώντας μέσα στις γραμμές, νιώθεις σαν να έχεις καθίσει μπροστά στο τζάκι με μια καλή φίλη. Είναι ντυμένη στα μαύρα, έχει ακουμπήσει τη σκούπα της εκεί δίπλα, έχει βγάλει το μυτερό της καπέλο, έχει υποσχεθεί να σου πει παραμύθια.
Και το κάνει καλά.
Μοναδική παραφωνία η διαφήμιση της τελευταίας σελίδας. Δεν βάζεις διαφήμιση σε τέτοιο κόσμημα βιβλιοθήκης και μάλιστα Ε.Φ. διαφήμιση σε βιβλίο φαντασίας, κι ακόμα περισσότερο αν έχει τον ξενερωτικό τίτλο «Στα Χρόνια των Πυραύλων», δε πα’ να το ’χει γράψει ο Ρέυ Μπράντμπερυ ο ίδιος.
Εξαιρετική και η επιμέλεια της Αλεξάνδρας Λέτσα. Εγώ τουλάχιστον, δεν εντόπισα παρά δυο λαθάκια, κι αυτά ασήμαντα.
Περιεχόμενο:
Βρήκα πολύ ζεστό το γράψιμο και με ταιριαστό λεξιλόγιο. Οι άστοχες επιλογές λέξεων ήταν ελάχιστες και το ύφος, αν και ανήκε σε διαφορετικούς χαρακτήρες σε κάθε ιστορία, ήταν μάλλον ομοιόμορφο. Αυτό κανονικά δεν θα ήταν και τόσο επιθυμητό, όμως νομίζω ότι, σε ένα τέτοιο βιβλίο, δουλεύει καλά δένοντας, μαζί με τον κοινό κόσμο, τα μικρά αυτά διηγήματα μεταξύ τους. Υπήρχαν λέξεις και εκφράσεις που έκαναν διάνα όπως «μαϊκό», «μάτια του αίματος» και πολλές άλλες που δεν μου ’ρχονται τώρα, αλλά πραγματικά θέλετε να τις ανακαλύψετε.
Η ελάχιστη έκταση όλων των ιστοριών (οχτώ διηγηματάκια που συνολικά δεν ξεπερνούν τις 18000 λέξεις) αναγκαστικά περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες ανάπτυξης πλοκής και χαρακτήρων. Προφανώς, αυτό αποτελεί συνειδητή συγγραφική επιλογή, αλλά νομίζω ότι κάποιες από τις ιδέες θα αναπτύσσονταν πληρέστερα σε λίγο περισσότερο χώρο.
Μου άρεσαν οι σκόρπιες αναφορές σε γεωγραφικά ή πολιτιστικά στοιχεία του κόσμου, και κυρίως το γεγονός ότι αυτές παρέμεναν συνήθως μόνο αναφορές, χωρίς να δίνονται λεπτομέρειες, επειδή από τη μία οι αφηγητές χαρακτήρες ήδη ήξεραν όσα δεν χρειαζόταν να πουν, και από την άλλη είναι σαν η συγγραφέας να λέει στον αναγνώστη, δεν σου εξηγώ λεπτομέρειες τώρα, γιατί θέλω να δώσεις βάση στην ίδια την ιστορία.
Το βιβλίο είναι γεμάτο γυναίκες, το οποίο βέβαια είναι πολύ καλό. Οι άντρες χρησιμεύουν στις ιστορίες περισσότερο ως κίνητρα, ως μέσα, ως έπαθλα, ως πόθοι, κι αυτό είναι μια καλή ανατροπή της συνήθους εικόνας ιδιαίτερα επειδή αυτό (και πάλι σε αντίθεση με τα συνήθη) σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται τον κοινωνικό ή άλλο υποβιβασμό τους. Η μόνη ξεκάθαρη διαφορά που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στα φύλα είναι ότι οι άντρες δεν ασκούν μαγεία.
Η τελευταία ιστορία, «Εσωτερική Αυλή», συνδέει ταιριαστά όλες τις υπόλοιπες. Νομίζω ότι διέκρινα μια ασυνέπεια ως προς το ότι κανένας από αυτούς τους ανθρώπους (είναι και ένας άντρας ζωγράφος μέσα) δεν πήγε στη διάρκεια των ιστοριών αυτών ή πριν τον αφηγηματικό τους χρόνο να ζητήσει τη βοήθεια της γριάς, αλλά ειλικρινά λίγο με νοιάζει.
Δεν βρήκα πάντα τις εισαγωγές πολύ σχετικές με την ιστορία που ακολουθούσε. Είχαν και πληροφορίες που δεν έβρισκαν εφαρμογή σ’ αυτές. Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό, αν οι ιστορίες δεν ήταν τόσο μικρές, κάτι που κάνει την οικονομία να είναι σημαντικότερη απ’ ό,τι συνήθως.
Στα μείον, το γεγονός ότι σε κάποιες από τις ιστορίες οι πρωταγωνίστριες δεν φαίνονται να έχουν επιλογή. Συνήθως υποφέρουν ή χαίροντα�� καταπώς τους τα φέρνει η μοίρα και οι ιδιαίτερες ικανότητές τους.
Εξαίρεση σ’ αυτό είναι η ιστορία της Σέξτιας λουάνης η οποία ξεχωρίζει και τη θεωρώ με διαφορά την καλύτερη του βιβλίου. Εδώ υπάρχει ξεκάθαρο διακύβευμα, δίλημμα, απόφαση, τίμημα, τέλος. Διαμάντι που, γι’ αυτό και μόνο, θα άξιζε να φτάσει στο χαρτί ο κόσμος των Νησιών. Νομίζω ότι αν περισσότερες ιστορίες κινούνταν σ’ αυτό το μοτίβο, το βιβλίο θα ήταν τουλάχιστον ένα ποιοτικό σκαλί ψηλότερα.
Κλείνω όπως ξεκίνησα, με το γράψιμο. Με δεδομένη τη μικρή έκταση των ιστοριών και όλου του έργου, είναι προφανές ότι το βιβλίο ποντάρει κυρίως σ’ αυτό. Είναι ξεκούραστο, ανεπιτήδευτο, συνεπές με τον εαυτό του, ειλικρινές με τον αναγνώστη. Νιώθεις άνετα κολυμπώντας μέσα στις γραμμές, νιώθεις σαν να έχεις καθίσει μπροστά στο τζάκι με μια καλή φίλη. Είναι ντυμένη στα μαύρα, έχει ακουμπήσει τη σκούπα της εκεί δίπλα, έχει βγάλει το μυτερό της καπέλο, έχει υποσχεθεί να σου πει παραμύθια.
Και το κάνει καλά.
August 14, 2015
Μου άρεσε πολύ. Καταρχάς, ως αντικείμενο, είναι ένα στολίδι. Το ομορφότερο ίσως που έχω δει ποτέ μου (εξώφυλλο, υφή, γραμματοσειρές, εικονογράφηση), δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο.
Και το περιεχόμενο είναι ένα στολίδι.
Η γραφή της Κιάρας είναι πανέμορφη, από τις πιο αξιοζήλευτες πένες που έχω πετύχει, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης ή κασέ. Είναι παραμυθένια, σε γεμίζει χρώματα, σχήματα, αρώματα και ήχους. Η ατμόσφαιρα είναι ένα μείγμα θαλασσινής ιστορίας και ελληνικού παραμυθιού.
Συνεπώς το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί και μόνο για τη γραφή. Χωρίς να σημαίνει ότι απογοητεύει στα υπόλοιπα.
Η κοσμοπλασία των Λουάνων είναι άλλο ένα στολίδι, με το όμορφο σύστημα μαγείας του (το λάτρεψα), τις περίεργες ονομασίες, έναν κόσμο όπου η μαγεία είναι κομμάτι της καθημερινότητας, με τους περιορισμούς και τα οφέλη της. Από τους πιο όμορφους κόσμους που θυμάμαι να έχω διαβάσει (αν και ομολογώ ότι ακόμη είναι μικρό το δείγμα για να μλήσω με βεβαιότητα). Το σίγουρο είναι ότι θέλω να τον επισκεφτώ ξανά.
Και στα των ιστοριών τώρα. Θα έλεγα πως η πλοκή των ιστοριών είναι απλή, σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως και περισσότερο απ' όσο θα ήθελα. Η συλλογή μοιάζει περισσότερο ως μια εισαγωγή στον κόσμο των πολύχρωμων φεγγαριών παρά ως η εξιστόρηση περιπετειών συγκεκριμένων χαρακτήρων ή με συγκεκριμένη υπόθεση, με αρχή, μέση και τέλος. Οι χαρακτήρες δεν ήταν δυσδιάκριτες (θηλυκό, καθώς οι γυναίκες δεσπόζουν στα διηγήματα), χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Απλώς μου έδινε περισσότερο την αίσθηση ότι διαβάζω για σκιές που παίρνουν ανθρώπινες μορφές κι όχι για ανθρώπους. Βέβαια, ομολογώ ότι υπάρχουν κι εξαιρέσεις (οι τρεις τελευταίες ταξιδεύτρες, για παράδειγμα).
Συνολικά, οι ιστορίες γίνονταν όλο και πιο ενδιαφέρουσες όσο αυξανόταν η συχνότητα του αντιφεγγίσματος της κάθε λουάνης, με αποκορύφωμα την ιστορία για τη Σέπτια Λουάνη, που ήταν κι η αγαπημένη μου (και μου φάνηκε κι η πιο ολοκληρωμένη).
Η τελευταία ιστορία "Εσωτερική Αυλή" είχε το ενδιαφέρον της κι έδενε όλες τις ιστορίες μαζί, σ' ένα κοινό πλαίσιο (περισσότερο μάλλον αναδείκνυε το κοινό θέμα/μοτίβο των ιστοριών). Ο χαρακτήρας της γριάς πολύ ενδιαφέρων. Μόνη μου επιφύλαξη το πώς ακριβώς λειτουργεί η μαγεία στο συγκεκριμένο διήγημα, συναρτήσει του κόσμου των φεγγαριών, καθώς απ' ό,τι καταλαβα η μαγεία πηγάζει αποκλειστικά από τα φεγγάρια. Ίσως σε κάποιο επόμενο να μου λυθεί η απορία...
Τέλος, δεν θα με πείραζε να ήταν λίγο μεγαλύτερο, τόσο σε μέγεθος ιστοριών όσο και στο πλήθος τους. Θα το ήθελα πολύ, γιατί τώρα τελείωσε πολύ γρήγορα.
Συνολικά πάντως είναι ένα κόσμημα, κι επειδή έχει τύχει να έχω διαβάσει μεταγενέστερα κείμενα της Κιάρας, έχω να πω ότι γίνεται ολο και καλύτερη η γραφή της κι ότι οι επόμενες δουλειές της δεν θα αφήσουν κανέναν ανικανοποίητο.
Για μένα, οι Λουάνες ήταν ένα καλοκαιρινό δώρο κι ευχαριστώ την Κιάρα και τους υπόλοιπους συντελεστές για το ταξίδι. Ένα αυστηρό 4άστερο, που σημαίνει ότι μου άρεσε πολύ, εν αναμονή για τα επόμενα.
Και το περιεχόμενο είναι ένα στολίδι.
Η γραφή της Κιάρας είναι πανέμορφη, από τις πιο αξιοζήλευτες πένες που έχω πετύχει, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης ή κασέ. Είναι παραμυθένια, σε γεμίζει χρώματα, σχήματα, αρώματα και ήχους. Η ατμόσφαιρα είναι ένα μείγμα θαλασσινής ιστορίας και ελληνικού παραμυθιού.
Συνεπώς το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί και μόνο για τη γραφή. Χωρίς να σημαίνει ότι απογοητεύει στα υπόλοιπα.
Η κοσμοπλασία των Λουάνων είναι άλλο ένα στολίδι, με το όμορφο σύστημα μαγείας του (το λάτρεψα), τις περίεργες ονομασίες, έναν κόσμο όπου η μαγεία είναι κομμάτι της καθημερινότητας, με τους περιορισμούς και τα οφέλη της. Από τους πιο όμορφους κόσμους που θυμάμαι να έχω διαβάσει (αν και ομολογώ ότι ακόμη είναι μικρό το δείγμα για να μλήσω με βεβαιότητα). Το σίγουρο είναι ότι θέλω να τον επισκεφτώ ξανά.
Και στα των ιστοριών τώρα. Θα έλεγα πως η πλοκή των ιστοριών είναι απλή, σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως και περισσότερο απ' όσο θα ήθελα. Η συλλογή μοιάζει περισσότερο ως μια εισαγωγή στον κόσμο των πολύχρωμων φεγγαριών παρά ως η εξιστόρηση περιπετειών συγκεκριμένων χαρακτήρων ή με συγκεκριμένη υπόθεση, με αρχή, μέση και τέλος. Οι χαρακτήρες δεν ήταν δυσδιάκριτες (θηλυκό, καθώς οι γυναίκες δεσπόζουν στα διηγήματα), χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Απλώς μου έδινε περισσότερο την αίσθηση ότι διαβάζω για σκιές που παίρνουν ανθρώπινες μορφές κι όχι για ανθρώπους. Βέβαια, ομολογώ ότι υπάρχουν κι εξαιρέσεις (οι τρεις τελευταίες ταξιδεύτρες, για παράδειγμα).
Συνολικά, οι ιστορίες γίνονταν όλο και πιο ενδιαφέρουσες όσο αυξανόταν η συχνότητα του αντιφεγγίσματος της κάθε λουάνης, με αποκορύφωμα την ιστορία για τη Σέπτια Λουάνη, που ήταν κι η αγαπημένη μου (και μου φάνηκε κι η πιο ολοκληρωμένη).
Η τελευταία ιστορία "Εσωτερική Αυλή" είχε το ενδιαφέρον της κι έδενε όλες τις ιστορίες μαζί, σ' ένα κοινό πλαίσιο (περισσότερο μάλλον αναδείκνυε το κοινό θέμα/μοτίβο των ιστοριών). Ο χαρακτήρας της γριάς πολύ ενδιαφέρων. Μόνη μου επιφύλαξη το πώς ακριβώς λειτουργεί η μαγεία στο συγκεκριμένο διήγημα, συναρτήσει του κόσμου των φεγγαριών, καθώς απ' ό,τι καταλαβα η μαγεία πηγάζει αποκλειστικά από τα φεγγάρια. Ίσως σε κάποιο επόμενο να μου λυθεί η απορία...
Τέλος, δεν θα με πείραζε να ήταν λίγο μεγαλύτερο, τόσο σε μέγεθος ιστοριών όσο και στο πλήθος τους. Θα το ήθελα πολύ, γιατί τώρα τελείωσε πολύ γρήγορα.
Συνολικά πάντως είναι ένα κόσμημα, κι επειδή έχει τύχει να έχω διαβάσει μεταγενέστερα κείμενα της Κιάρας, έχω να πω ότι γίνεται ολο και καλύτερη η γραφή της κι ότι οι επόμενες δουλειές της δεν θα αφήσουν κανέναν ανικανοποίητο.
Για μένα, οι Λουάνες ήταν ένα καλοκαιρινό δώρο κι ευχαριστώ την Κιάρα και τους υπόλοιπους συντελεστές για το ταξίδι. Ένα αυστηρό 4άστερο, που σημαίνει ότι μου άρεσε πολύ, εν αναμονή για τα επόμενα.
February 20, 2016
Ένα πολύ όμορφο βιβλιαράκι που παραμέλησα πολύ καιρό. Κι αυτή είναι η πρώτη αμαρτία που ομολογώ. Η δεύτερη είναι πως δεν τη βρίσκω και πολύ με τα διηγήματα.
Κι οι Λουάνες είναι ακριβώς αυτό: μικρά διηγήματα που διαδραματίζονται στον ίδιο κόσμο και με κάποιον τρόπο που αποκαλύπτεται(;) στο τέλος συνδέονται μεταξύ τους. Ουσιαστικά μία-μία, οι ιστορίες επιχειρούν να αποκαλύψουν τον κόσμο των νησιών. Το πετυχαίνουν, αν και νομίζω πως θα ήθελα περισσότερες για να μπορώ να θυμάμαι τις διαφορές των μαγισσών… ή απλά γιατί έτσι. Θα ήθελα περισσότερες, ρε παιδί μου.
Anyway. Η κοσμοπλασία είναι ιδιαίτερη. Μου άρεσε ο κόσμος, με έπεισε ο μηχανισμός της μαγείας και θα θυμάμαι την ατμόσφαιρα των νησιών.
Οι ιστορίες τώρα δεν ακολουθούν ένα μοτίβο. Άλλες είναι απλές, άλλες όχι, άλλες έχουν κακό τέλος, άλλες γλυκόπικρο, άλλες καλό. Κάποιες είναι πολύ δυνατές, άλλες απλά όμορφες. Έχουν όλες καλό επίπεδο και στέκονται.
Γενικά το βιβλίο έχει επίπεδο, δεν μπορείς να βρεις χτυπητά αρνητικά εκτός ίσως απ’ το ότι δεν είναι κάτι άλλο, π.χ. μυθιστόρημα, ή έστω μεγαλύτερο. Είναι μόνο ένα σφηνάκι ενός υπέροχου κόσμου, μιας πανέμορφης πένας.
Α, ναι η πένα. Πραγματικά με έκανε να μην το χορταίνω. Το γράψιμο της Κιάρας ήταν ταιριαστό, παραμυθένιο, ατμοσφαιρικό, με πρόζα καθαρά ελληνική. Και μια περιήγηση με τέτοιο γράψιμο θα τη διάβαζα με ευχαρίστηση.
Έστω και καθυστερημένα λοιπόν, Κιάρα, συγχαρητήρια, περιμένουμε περισσότερα!
Κι οι Λουάνες είναι ακριβώς αυτό: μικρά διηγήματα που διαδραματίζονται στον ίδιο κόσμο και με κάποιον τρόπο που αποκαλύπτεται(;) στο τέλος συνδέονται μεταξύ τους. Ουσιαστικά μία-μία, οι ιστορίες επιχειρούν να αποκαλύψουν τον κόσμο των νησιών. Το πετυχαίνουν, αν και νομίζω πως θα ήθελα περισσότερες για να μπορώ να θυμάμαι τις διαφορές των μαγισσών… ή απλά γιατί έτσι. Θα ήθελα περισσότερες, ρε παιδί μου.
Anyway. Η κοσμοπλασία είναι ιδιαίτερη. Μου άρεσε ο κόσμος, με έπεισε ο μηχανισμός της μαγείας και θα θυμάμαι την ατμόσφαιρα των νησιών.
Οι ιστορίες τώρα δεν ακολουθούν ένα μοτίβο. Άλλες είναι απλές, άλλες όχι, άλλες έχουν κακό τέλος, άλλες γλυκόπικρο, άλλες καλό. Κάποιες είναι πολύ δυνατές, άλλες απλά όμορφες. Έχουν όλες καλό επίπεδο και στέκονται.
Γενικά το βιβλίο έχει επίπεδο, δεν μπορείς να βρεις χτυπητά αρνητικά εκτός ίσως απ’ το ότι δεν είναι κάτι άλλο, π.χ. μυθιστόρημα, ή έστω μεγαλύτερο. Είναι μόνο ένα σφηνάκι ενός υπέροχου κόσμου, μιας πανέμορφης πένας.
Α, ναι η πένα. Πραγματικά με έκανε να μην το χορταίνω. Το γράψιμο της Κιάρας ήταν ταιριαστό, παραμυθένιο, ατμοσφαιρικό, με πρόζα καθαρά ελληνική. Και μια περιήγηση με τέτοιο γράψιμο θα τη διάβαζα με ευχαρίστηση.
Έστω και καθυστερημένα λοιπόν, Κιάρα, συγχαρητήρια, περιμένουμε περισσότερα!
March 7, 2014
Το «Λουάνες» είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο φαντασίας.
Η γραφή της Κιάρας μαγική, σε ταξιδεύει σε τόπους ονειρικούς, εκεί όπου ο έρωτας κυριαρχεί...
Μάγισσες θελκτικές,
ξόρκια και βοτάνια της γης ανακατεύουν,
στις ακτές της Αλμυρής.
Το βιβλίο αποτελείται από οχτώ υπέροχα διηγήματα.
Μία ιστορία με την ιδιότητα κάθε λουάνης και, τελευταίο, το διήγημα "Εσωτερική Αυλή" , εξίσου μαγικό...
Ένα βιβλίο που θα αγαπήσετε, καθώς τα συναισθήματα που δημιουργεί γλυκαίνουν την καρδιά και ποτίζουν με περίσσια μαγεία το μυαλό και την ψυχή...
Η γραφή της Κιάρας μαγική, σε ταξιδεύει σε τόπους ονειρικούς, εκεί όπου ο έρωτας κυριαρχεί...
Μάγισσες θελκτικές,
ξόρκια και βοτάνια της γης ανακατεύουν,
στις ακτές της Αλμυρής.
Το βιβλίο αποτελείται από οχτώ υπέροχα διηγήματα.
Μία ιστορία με την ιδιότητα κάθε λουάνης και, τελευταίο, το διήγημα "Εσωτερική Αυλή" , εξίσου μαγικό...
Ένα βιβλίο που θα αγαπήσετε, καθώς τα συναισθήματα που δημιουργεί γλυκαίνουν την καρδιά και ποτίζουν με περίσσια μαγεία το μυαλό και την ψυχή...
March 27, 2014
Εξαιρετικό. Είναι ένα κόσμημα.
February 28, 2014
Άνετα αγαπημένο. Για τώρα και για πολύ καιρό.
Displaying 1 - 14 of 14 reviews