Σκοτεινά ανέκδοτα και ιστορίες εφιαλτών

by Περικλής Μποζινάκης

Οι ήρωες στα διηγήματα του Μποζινάκη μεταμορφώνονται. Το σώμα τους αλλάζει, η ταυτότητά τους ανατρέπεται, η σχέση τους με την πραγματικότητα αποκτά μια νέα διάσταση. Έντρομοι ανακαλύπτουν ότι παράξενα, εφιαλτικά πλάσματα ενός άλλου κόσμου κατοικούν δίπλα μας, έτοιμα να εισβάλλουν στην καθημερινότητα μας για να ανατρέψουν κάθε παγιωμένη αντίληψη, κάθε σιγουριά για το τι είναι αληθινό... Έντεκα διηγήματα-αφηγηματικοί βρόχοι που θα σας καθηλώσουν.

195 pages

First published January 1, 2002

About the author

Ο Περικλής Μποζινάκης γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα με τη γυναίκα του και το μικρό τους γιο. Ασχολήθηκε από νωρίς με τις εκδόσεις, τις γραφικές τέχνες και τη ζωγραφική. Έκανε τον πωλητή βιβλίων και εργάζεται ακόμη σε ατελιέ γραφικών τεχνών. Για ένα μεγάλο διάστημα εργάστηκε ως μουσικός.
Παρ' όλα αυτά, το γράψιμο ήταν πάντα η κύρια ασχολία του, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πρώιμου υλικού του εγκαταλείφθηκε ή και καταστράφηκε από τον ίδιο.
Τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί πρωτίστως με τη λογοτεχνία, αναπτύσσοντας μια ιδιόρρυθμη, ανησυχητική φιλοσοφία που μυθοπλαστικά κινείται στο χώρο του φανταστικού, και ανιχνεύει σκοτεινές περιοχές της ανθρώπινης ύπαρξης - προς το παρόν με τη μορφή διηγημάτων.
Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων "Σκοτεινά ανέκδοτα και ιστορίες εφιαλτών" (2002) και "Στο λυκόφως, εκείνα" (2003) από τις εκδόσεις "Futura". Το 2007 εκδόθηκε η τρίτη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "Ζώνη ερήμωσης" από τις εκδόσεις Νεφέλη. Το 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα "Απόκρημνος χρόνος".

Reviews

[Giannis · Rating 3 out of 5]

Μετα το Ζωνη ερημωσης που μου αρεσε παρα πολυ τελειωσα σημερα και το Σκοτεινα ανεκδοτα και ιστοριες εφιαλτων.Οντας το πρωτο βιβλιο του Μποζινακη δεν ηταν τοσο καλο οσο η ζωνη ερημωσης αλλα παραμενει ενα καλο αναγνωσμα.Τα προβληματα που διεγνωσα σε σχεση με την Ζωνη ερημωσης ηταν λιγο πιο "αγουρη" γραφη(που και παλι ομως παραμενει σε υψηλα επιπεδα σε σχεση με αλλους Ελληνες συγγραφεις)αλλα και μια πιο ασυνδετη ροη μεσα στα διηγηματα του.

Παρολαυτα οι εικονες που δημιουργει ο Μποζινακης ειναι παλι εκπληκτικης(και φρικιαστικης)συλληψης και σε κανουν να ανατριχιαζεις και να προβληματιζεσαι ταυτοχρονα.Αν επρεπε να διαλεξω καποια απο τα διηγηματα σαν καλυτερα-αν και ολα αλλα σε μεγαλυτερο και αλλα σε μικροτερο βαθμο ειναι αρκετα καλα-θα διαλεγα τα Μηχανες εικονικης πραγματικοτητας,Το δωρο και Το αψεγαδιαστο συμπαν.Σιγουρα περιμενω με ανυπομονησια να πιασω στα χερια το επομενο του βιβλιο.