What do you think?
Rate this book
Romanticism: A German Affair
The renowned scholar Rüdiger Safranski’s Romanticism: A German Affair both offers an accessible overview of Romanticism and, more critically, traces its lasting influence, for better and for ill, on German culture. Safranski begins with the eighteenthcentury Sturm und Drang movement, which would sow the seeds for Romanticism in Germany. While Romanticism was a broad artistic, literary, and intellectual movement, German thinkers were especially concerned with its strong philosophical-metaphysical and religious dimension. Safranski follows this spirit in its afterlife in the work of Heinrich Heine, Richard Wagner, Friedrich Nietzsche, Thomas Mann, and through the later artistic upheavals of the twentieth century. He concludes by carefully considering Romanticism’s possible influence in the rise of National Socialism and the student revolt of 1968.Romanticism: A German Affair is essential reading for anyone interested in the power of art, culture, and ideas in the life of a nation.
376 pages, Hardcover
First published September 30, 2007
About the author
Rüdiger Safranski
49 books220 followersRüdiger Safranski is a German literary scholar and author. He has been Professor of Philosophy and Humanities at the Free University of Berlin since 2012.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
January 19, 2021
Ein tolles und sehr gehaltvolles Buch über die Strömungen und Zusammenhänge rund um die Romantik, ihre Vertreter und ihre Zeit vom Aufstieg über die Blütezeit bis hin zum Ausklingen. Rüdiger Safranski bietet einen umfassenden Blick auf diese sehr intensiven Zeit mit all ihren
Entwicklungen, Gedankengänge, Ideologien, Veränderungen und Wiederholungen.
Ich finde es immer äußerst bewundernswert, wenn es ein Autor schafft, all diese vielfältigen Inhalte einzufangen und sie dann auch noch differenziert, interessant und verständlich wiederzugeben.
Ein wirklich bereicherndes Buch, welches ich beim Lesen entsprechender Zeitdokumente sicherlich immer wieder zu Rate ziehen werden, um das Gelesene einzuordnen und einschätzen zu können.
Entwicklungen, Gedankengänge, Ideologien, Veränderungen und Wiederholungen.
Ich finde es immer äußerst bewundernswert, wenn es ein Autor schafft, all diese vielfältigen Inhalte einzufangen und sie dann auch noch differenziert, interessant und verständlich wiederzugeben.
Ein wirklich bereicherndes Buch, welches ich beim Lesen entsprechender Zeitdokumente sicherlich immer wieder zu Rate ziehen werden, um das Gelesene einzuordnen und einschätzen zu können.
February 7, 2017
The fact that this book is about the 'German affair' means that the ultimate question of this book is about the relation of those wonderful free spirits around 1800 and Hitler and his friends.
However, we are not there jet. Safranksi takes up the job to describe the romantics as epoch and attitude in a relative short book. He does this marvellously by taking key concepts of the epoch (like fantasy, religion, reading etc) and make one or two of the thinkers involved exemplary. Safranski's power to choose illustrative quotes seems to show his expert knowledge on the German history of thought. Sometimes he seems even to eager to tell us all the ins and outs of someone's work (as with the chapter on E.T.A. Hoffman). This is easily forgiven because the book is an easy read.
The second part has the post epoch romantic as subject. We see thinkers like Hegel an Marx who change the individualistic fantasies of early romantics to communal and practical statements. Later we have Nietzsche who connects a romantic vision of feeling for the extreme and irrational with a moral based on biology. We all now what happened during the reign of National-socialism. Where this feeling for the extreme, biological racism and technological thinking is mixed in a danger soup that led to one of the horrors of the 20th century.
So, according to Safranski, romantic and personal life is a good idea. Romantic and politics... not so smart. Because politics needs realism and compromise instead of extremes (a lesson for all you fundamentalist and populist out there).
On the whole this work is impressive as an introduction. The only thing I missed was a better description of the turning to Catholicism of many romantics round 1830. Still, this book is a must read for everyone who has romantic sentiments and wants to contemplate one the do's and don'ts of this great feeling of unease with reality and normality and to play in this with fantasy and experiment.
However, we are not there jet. Safranksi takes up the job to describe the romantics as epoch and attitude in a relative short book. He does this marvellously by taking key concepts of the epoch (like fantasy, religion, reading etc) and make one or two of the thinkers involved exemplary. Safranski's power to choose illustrative quotes seems to show his expert knowledge on the German history of thought. Sometimes he seems even to eager to tell us all the ins and outs of someone's work (as with the chapter on E.T.A. Hoffman). This is easily forgiven because the book is an easy read.
The second part has the post epoch romantic as subject. We see thinkers like Hegel an Marx who change the individualistic fantasies of early romantics to communal and practical statements. Later we have Nietzsche who connects a romantic vision of feeling for the extreme and irrational with a moral based on biology. We all now what happened during the reign of National-socialism. Where this feeling for the extreme, biological racism and technological thinking is mixed in a danger soup that led to one of the horrors of the 20th century.
So, according to Safranski, romantic and personal life is a good idea. Romantic and politics... not so smart. Because politics needs realism and compromise instead of extremes (a lesson for all you fundamentalist and populist out there).
On the whole this work is impressive as an introduction. The only thing I missed was a better description of the turning to Catholicism of many romantics round 1830. Still, this book is a must read for everyone who has romantic sentiments and wants to contemplate one the do's and don'ts of this great feeling of unease with reality and normality and to play in this with fantasy and experiment.
January 29, 2023
Romanticism: A German Affair (2007) is a very mediocre book. I wasn't familiar with Rüdiger Safranski prior to reading this so I have absolutely no idea how representative this work is for his entire oeuvre - somehow I suspect Romanticism is an outlier, in that Safranski usually deals with more specific concepts or people.
Instead of specificity we, readers, get a treatment of the origin of a set of ideas and their proponents (Romanticism) as well as a historical development (romanticism). This already betrays the downsides of this book: about two thirds of Romanticism tells the story of the origin of Romanticism as a philosophical, artistic, ideological set of ideas and the people involved in this historical phenomenon - expect a lot of Goethe, Herder, Schiller, Fichte, Tieck, Schlegel and then some. Then, the final one third of this book tells how the ideas and ideals of the Romantic movement developed over time, influenced new movements and philosophies (Wagner, Nietzsche, the Jügend cult in Germany), and determined twentieth century history (the Great War, the rise of National Socialism, the Cultural Revolution of 1968, etc.).
In choosing this two-pronged approach, Safranski chooses the worst of his available options: the book lacks an overall structure, is very unbalanced - sometimes covering one thinker in one chapter; at other times covering a century in one chapter - and doesn't explain both Romanticism and romanticism sufficiently. Apart from this, Safranksi's writing style is rather (philosophically speaking) German in that is unnecessarily convoluted and cumbersome: each chapter is a giant unstructured mishmash of names, titles and events without a system of footnotes and decent introduction.
Besides the formal downsides there's the content itself: Safranski seems to freewheel through history, offering his own (sometimes eccentric) interpretations of thinkers and their ideas without justifying these claims. His descriptions of Wagner and Nietzsche in Part II of Romanticism seems to border on the eccentric - and this is a very lenient judgment on my part. Perhaps it is the eccentricity of his interpretations; perhaps it is the lack of arguments and clarification; or perhaps it's both - suffice to say that Safranski does a poor job at describing, explaining and clarifying both Romanticism (i.e. the key figures and their ideas) and romanticism (i.e. the historical developments).
Safranski ends his book with a personal sermon: between romanticism and politics there is a tension which itself derives from a more fundamental tension between the imaginary and the viable. According to Safranski, the attempt to terminate this tension will lead to either impoverishment or destruction. We impoverish life when we stop imagining yet we destroy life when we want to live like this or that just because we imagined it. In other words: we either give up the imaginary to preserve peace or we realize the imaginary at the cost of destruction.
Romanticism and politics should not be mixed. Why? Because doing so will supposedly result in the horrors of the Napoleontic Wars or the two World Wars. But if we can't mix them, how can we strike a balance? The one or the other will necessarily lead to misery, yet mixing them will lead to misery as well.
Safranski seems to contradict himself on the final pages of Romanticism. This contradiction, in my opinion, stems from his poor analysis of Romanticism and romanticism in the earlier chapters. Either that, or Safranski seems to build a case towards an a priori claim (romanticism is a potential destructive evil). In this context it is interesting to quote Safranski's definition of romanticism: "romanticism is the continuation of religion with esthetic means" as well as mention his summary of romanticism in one sentence: "the imagination in power!" (both p. 392)
Safranski's definition of romanticism allows him to classify such unrelated figures as Friedrich Nietzsche, Ernst Jünger, Thomas Mann and Adolf Hitler as romantics. This also shows how far-fetched his historical analyses and interpretations are (especially without any arguments, facts and notes). There's this saying that when you close your eyes everything will look the same which seems to apply almost perfectly to Safranski in Romanticism. Abstract as much as you need from people, events and ideas and your conclusions will be universally applicable.
In all, I can't really recommend this book. It is much too long - scrapping four chapter of part I and two chapters of part II would have meant a huge improvement - much too unstructured and its style is much too convoluted and verbose.
Instead of specificity we, readers, get a treatment of the origin of a set of ideas and their proponents (Romanticism) as well as a historical development (romanticism). This already betrays the downsides of this book: about two thirds of Romanticism tells the story of the origin of Romanticism as a philosophical, artistic, ideological set of ideas and the people involved in this historical phenomenon - expect a lot of Goethe, Herder, Schiller, Fichte, Tieck, Schlegel and then some. Then, the final one third of this book tells how the ideas and ideals of the Romantic movement developed over time, influenced new movements and philosophies (Wagner, Nietzsche, the Jügend cult in Germany), and determined twentieth century history (the Great War, the rise of National Socialism, the Cultural Revolution of 1968, etc.).
In choosing this two-pronged approach, Safranski chooses the worst of his available options: the book lacks an overall structure, is very unbalanced - sometimes covering one thinker in one chapter; at other times covering a century in one chapter - and doesn't explain both Romanticism and romanticism sufficiently. Apart from this, Safranksi's writing style is rather (philosophically speaking) German in that is unnecessarily convoluted and cumbersome: each chapter is a giant unstructured mishmash of names, titles and events without a system of footnotes and decent introduction.
Besides the formal downsides there's the content itself: Safranski seems to freewheel through history, offering his own (sometimes eccentric) interpretations of thinkers and their ideas without justifying these claims. His descriptions of Wagner and Nietzsche in Part II of Romanticism seems to border on the eccentric - and this is a very lenient judgment on my part. Perhaps it is the eccentricity of his interpretations; perhaps it is the lack of arguments and clarification; or perhaps it's both - suffice to say that Safranski does a poor job at describing, explaining and clarifying both Romanticism (i.e. the key figures and their ideas) and romanticism (i.e. the historical developments).
Safranski ends his book with a personal sermon: between romanticism and politics there is a tension which itself derives from a more fundamental tension between the imaginary and the viable. According to Safranski, the attempt to terminate this tension will lead to either impoverishment or destruction. We impoverish life when we stop imagining yet we destroy life when we want to live like this or that just because we imagined it. In other words: we either give up the imaginary to preserve peace or we realize the imaginary at the cost of destruction.
Romanticism and politics should not be mixed. Why? Because doing so will supposedly result in the horrors of the Napoleontic Wars or the two World Wars. But if we can't mix them, how can we strike a balance? The one or the other will necessarily lead to misery, yet mixing them will lead to misery as well.
Safranski seems to contradict himself on the final pages of Romanticism. This contradiction, in my opinion, stems from his poor analysis of Romanticism and romanticism in the earlier chapters. Either that, or Safranski seems to build a case towards an a priori claim (romanticism is a potential destructive evil). In this context it is interesting to quote Safranski's definition of romanticism: "romanticism is the continuation of religion with esthetic means" as well as mention his summary of romanticism in one sentence: "the imagination in power!" (both p. 392)
Safranski's definition of romanticism allows him to classify such unrelated figures as Friedrich Nietzsche, Ernst Jünger, Thomas Mann and Adolf Hitler as romantics. This also shows how far-fetched his historical analyses and interpretations are (especially without any arguments, facts and notes). There's this saying that when you close your eyes everything will look the same which seems to apply almost perfectly to Safranski in Romanticism. Abstract as much as you need from people, events and ideas and your conclusions will be universally applicable.
In all, I can't really recommend this book. It is much too long - scrapping four chapter of part I and two chapters of part II would have meant a huge improvement - much too unstructured and its style is much too convoluted and verbose.
June 10, 2017
Creo que fue con Werther y sus “penas” cuando tuve consciencia plena de lo que suponía el romanticismo en toda su dimensión. Parafraseando al personaje de la novela de Goethe “volví sobre mí mismo y encontré un mundo”. Un mundo místico, un mundo más allá de este mundo, un mundo que da “alto sentido a lo ordinario, a lo conocido dignidad de desconocido y apariencia infinita a lo finito” en palabras de Novalis. Un mundo de sentimientos profundamente elevados. De significaciones extremas. Un mundo que vive de la belleza y para la belleza. Y que sin la belleza no podría existir, aunque por lo efímero de la belleza esté destinado a brillar en la infinitud mortal. Y precisamente, rodeado de la más palpable muerte, alejado del mundanal ruido, sufrí el sentimiento romántico de la forma más pura. Fue en Berlín, paseando entre las tumbas de los románticos Fichte y Hegel en el Dorotheenstädtischer Friedhof, cuando pude terminar de asimilar todo aquello que había leído.
Pocos días después, en la Alte Nationalgalerie, mientras contemplaba los cuadros de los autores románticos, me quedé extasiado en la oscura profundidad del “Abtei in Eichwald” de Caspar David Friedrich . Cuando llevaba varios minutos perdido en el cuadro, se me acercó sigiloso un profesor alemán que nos acompañaba y empezó a explicarme todo el significado que subyace en ese y otros cuadros de Friedrich. Es decir, me introdujo someramente en la filosofía romántica. Y eso es precisamente lo que se puede obtener, de forma ampliada y detallada, del libro de Rüdiger Safranski.
El romanticismo es más que un estilo literario o pictórico. Es una filosofía vital. Una filosofía que empezó en la segunda mitad del s.XVIII y que durante casi 250 años lleva influyendo en todos los aspectos de la cultura y sociedad, principalmente, europea. Desde la política, pasando por la literatura, la filosofía o la pintura, entre otros, el romanticismo ha ido buscando una veta por la que penetrar en mayor o menor medida.
Si seguimos la crónica descrita por Safranski desde el viaje marítimo de Herder hasta los últimos años del s.XX, veremos como esta filosofía ha influido en la vida de los alemanes, y de todos los que han interactuado con ellos durante este tiempo.
Con una prosa templadamente sencilla, directa, sin circunloquios innecesarios, Safranski va desgranando tanto histórica, como biográfica y, sobre todo, filosóficamente el romanticismo, haciendo hincapié en ciertos autores clave, exponiéndolos en su contexto y encajándolos en su momento histórico.
En los albores del espíritu romántico decía Herder que “ningún pueblo de Europa puede cerrarse frente a los otros y decir neciamente : en mí y sólo en mí mora toda la sabiduría.” Por ello, y por todo lo que va exponiendo a lo largo de sus páginas, Romanticismo. Una odisea del espíritu alemán es una obra imprescindible para todos los que amamos la historia y la filosofía europea y, más concretamente, alemana.
Pocos días después, en la Alte Nationalgalerie, mientras contemplaba los cuadros de los autores románticos, me quedé extasiado en la oscura profundidad del “Abtei in Eichwald” de Caspar David Friedrich . Cuando llevaba varios minutos perdido en el cuadro, se me acercó sigiloso un profesor alemán que nos acompañaba y empezó a explicarme todo el significado que subyace en ese y otros cuadros de Friedrich. Es decir, me introdujo someramente en la filosofía romántica. Y eso es precisamente lo que se puede obtener, de forma ampliada y detallada, del libro de Rüdiger Safranski.
El romanticismo es más que un estilo literario o pictórico. Es una filosofía vital. Una filosofía que empezó en la segunda mitad del s.XVIII y que durante casi 250 años lleva influyendo en todos los aspectos de la cultura y sociedad, principalmente, europea. Desde la política, pasando por la literatura, la filosofía o la pintura, entre otros, el romanticismo ha ido buscando una veta por la que penetrar en mayor o menor medida.
Si seguimos la crónica descrita por Safranski desde el viaje marítimo de Herder hasta los últimos años del s.XX, veremos como esta filosofía ha influido en la vida de los alemanes, y de todos los que han interactuado con ellos durante este tiempo.
Con una prosa templadamente sencilla, directa, sin circunloquios innecesarios, Safranski va desgranando tanto histórica, como biográfica y, sobre todo, filosóficamente el romanticismo, haciendo hincapié en ciertos autores clave, exponiéndolos en su contexto y encajándolos en su momento histórico.
En los albores del espíritu romántico decía Herder que “ningún pueblo de Europa puede cerrarse frente a los otros y decir neciamente : en mí y sólo en mí mora toda la sabiduría.” Por ello, y por todo lo que va exponiendo a lo largo de sus páginas, Romanticismo. Una odisea del espíritu alemán es una obra imprescindible para todos los que amamos la historia y la filosofía europea y, más concretamente, alemana.
August 4, 2022
When I saw this book at the annual library sale for a paltry 1 Euro, I did not have to think long to pick it up. It had been on my to-read list for a long time. Anyone with some prior knowledge of and love for German culture will enjoy reading this book. On the one hand Safranski deals with the historical period that we call the Romantic era, on the other hand in the second part he writes about romantic aspects that reappear again and again after that period in various events such as the student revolt in 68, the philosophy of Nietzsche or the music of Wagner. He also examines the extent to which Romanticism with its emphasis on the folk, the origin, the nation and the irrational/dyonical is responsible for the darkest period of German history: Nazism. I read it with great pleasure, even though it certainly requires an effort
August 7, 2011
Rüdiger Safranski brings forth a wonderful and deep description of the forces that gave birth to Romanticism in Germany, and the thoughts and philosophies of the german authors. The lucidity with which Safranski understands romanticism, and the hability to write a book on the history of philosophy with appropriate passion in a way that it is transmitted to the reader is a gift of few authors.
One of the best parts of the book is the description of romanticism as a response to the continously sobering influences of modern utilitarianism in the 19th century. Which is why so many romantic authors existed in Germany. The beauty and mysticism of the movement, finally in contrast with its transformation into the National socialist movement. This book is a must read for anyone who is, or claims to be, interested in philosophy and/or Germany.
One of the best parts of the book is the description of romanticism as a response to the continously sobering influences of modern utilitarianism in the 19th century. Which is why so many romantic authors existed in Germany. The beauty and mysticism of the movement, finally in contrast with its transformation into the National socialist movement. This book is a must read for anyone who is, or claims to be, interested in philosophy and/or Germany.
August 25, 2018
Un gran libro. A veces intenta transmitir más información de la necesaria de cada autor, pero luego se agradece. Del romanticismo al nacismo... Una evolución de las ideas increíble
March 18, 2021
Een rijke beschrijving van de Duits-filosofische Romantiek van 1790–1820 die mij met een hele nieuwe en prikkelende wereld liet kennismaken. Safranski voert alle hoofdrolspelers kundig en beeldend ten tonele en geeft daarbij een overtuigend argument voor de romantische geest, die na 1820 niet van het wereldtoneel is verdwenen, maar er altijd nog mee vervlochten is gebleven. Al met al een inspirerende aansporing om verder te duiken in het werk van de Duitse romantici: Goethe, Tieck, Novalis, Schleiermacher, Hölderlin, E.T.A. Hoffman, maar ook Nietzsche, Rilke, Max Weber, Thomas Mann. Genoeg te doen dus...
Het boek eindigt met de vraag wat we nu nog met die romantische geest van doen hebben. Zowel het ‘politieke misbruik’ van het romantische als de alsmaar voortdravende technologisering van de maatschappij (waarvoor geldt dat de Romantiek er het eerste echte verzet tegen is geweest) heeft het woord ‘romantiek’ verdacht gemaakt. Maar Safranski pleit overtuigend voor een herwaardering, die ook met de kakelverse verkiezingsuitslagen in gedachten een les voor ons kan zijn:
Het boek eindigt met de vraag wat we nu nog met die romantische geest van doen hebben. Zowel het ‘politieke misbruik’ van het romantische als de alsmaar voortdravende technologisering van de maatschappij (waarvoor geldt dat de Romantiek er het eerste echte verzet tegen is geweest) heeft het woord ‘romantiek’ verdacht gemaakt. Maar Safranski pleit overtuigend voor een herwaardering, die ook met de kakelverse verkiezingsuitslagen in gedachten een les voor ons kan zijn:
“Wanneer we het gezond verstand van de politiek en de hartstochten van de romantiek niet als twee sferen begrijpen en uit elkaar weten te houden, [...] bestaat het gevaar dat we in de politiek een avontuur zoeken dat we beter in de cultuur kunnen vinden, of dat we omgekeerd van de cultuur hetzelfde sociale nut eisen als van de politiek. Een avontuurlijke politiek is echter net zomin wenselijk als een politiek correcte cultuur.”
May 29, 2017
Un essai divisé en deux parties: le romantisme et le romantique. Le romantisme, c'est une époque, en Allemagne environ entre 1800 et 1820. Période d'effervescence litéraire, philosophique, politique etc. Le romantique, c'est une attitude, un style de vie, et pour Rüdiger Safranski, le romantique est constitutif de la pensée allemande jusqu'à nos jours, d'où le sous-titre, "une affaire allemande".
Comment définir le romantique? Pour Safranski, la définition la plus valable serait celle de Novalis (je traduis): "En donnant au vulgaire un sens supérieur, au commun un air mystérieux, au connu la dignité de l'inconnu, au fini l'apparence de l'infini, ainsi je le romantise." Où l'on s'aperçoit tout de suite du caractère subjectif, ludique (la fameuse ironie romantique) et volontairement transcendant du mouvement.
On a souvent dit que le nazisme est l'héritier direct ou dans le meilleur des cas une pervertisation du romantisme, mais, comme le démontre Safranski de manière assez crédible, le romantisme servait d'écran de fumée aux nazis, d'outil de propagande, alors qu'en fait l'idéologie nazie se fondait sur un scientisme, voire un positivisme abâtardi. Il n'empêche que selon Safranski, le romantique et sa radicalité subjective n'ont rien à faire en politique, vu ici comme art du concensus. Comme style de vie, par contre, pourquoi pas...
En tout, un essai lumineux (paradoxalement). En lisant, j'ai regretté qu'il n'y avait pas plus de références aux avatars du romantisme dans d'autres pays, notamment la France où ça prend une direction complètement différente, mais puisque le but de l'essai était bien de déceler une continuité spécifiquement allemande, on s'en passe. Cependant, Safranski aurait pu s'intéresser un peu plus à l'art musical autre que celui de Wagner, surtout que les romantiques ont fait de la musique leur art emblématique. Etant moi-même d'origine allemande, je me suis demandé aussi ce qui dans ma pensée est romantique, un peu comme on essaie de détecter chez soi les symptômes d'une maladie honteuse...
J'ai cherché un peu chez amazon.de et j'ai dû constater que presque rien de Tieck ou de Schlegel ou d'autres romantiques n'était disponible, à part quelques tristes éditions scolaires. S'il y a donc continuité, l'héritage est en train de disparaître.
Comment définir le romantique? Pour Safranski, la définition la plus valable serait celle de Novalis (je traduis): "En donnant au vulgaire un sens supérieur, au commun un air mystérieux, au connu la dignité de l'inconnu, au fini l'apparence de l'infini, ainsi je le romantise." Où l'on s'aperçoit tout de suite du caractère subjectif, ludique (la fameuse ironie romantique) et volontairement transcendant du mouvement.
On a souvent dit que le nazisme est l'héritier direct ou dans le meilleur des cas une pervertisation du romantisme, mais, comme le démontre Safranski de manière assez crédible, le romantisme servait d'écran de fumée aux nazis, d'outil de propagande, alors qu'en fait l'idéologie nazie se fondait sur un scientisme, voire un positivisme abâtardi. Il n'empêche que selon Safranski, le romantique et sa radicalité subjective n'ont rien à faire en politique, vu ici comme art du concensus. Comme style de vie, par contre, pourquoi pas...
En tout, un essai lumineux (paradoxalement). En lisant, j'ai regretté qu'il n'y avait pas plus de références aux avatars du romantisme dans d'autres pays, notamment la France où ça prend une direction complètement différente, mais puisque le but de l'essai était bien de déceler une continuité spécifiquement allemande, on s'en passe. Cependant, Safranski aurait pu s'intéresser un peu plus à l'art musical autre que celui de Wagner, surtout que les romantiques ont fait de la musique leur art emblématique. Etant moi-même d'origine allemande, je me suis demandé aussi ce qui dans ma pensée est romantique, un peu comme on essaie de détecter chez soi les symptômes d'une maladie honteuse...
J'ai cherché un peu chez amazon.de et j'ai dû constater que presque rien de Tieck ou de Schlegel ou d'autres romantiques n'était disponible, à part quelques tristes éditions scolaires. S'il y a donc continuité, l'héritage est en train de disparaître.
March 26, 2020
Para entender el concepto de Romanticismo, uno debe sin duda leer la obra de Safranski. Es por mucho uno de los libros mejor dcumentados, que cuenta con una escritura amable para el lector principiante o experto en el tema. En verdad no se malgasta una sola página en leer esta obra, me dejó un gran sabor de boca al terminarlo y posiblemente lo releeré en un par de meses.
February 16, 2009
Ein sehr (beinahe zu) genauer Abriss der Romantischne Epoche und deren weitere Auswirkungen.
Mühsam zu lesen...
Mühsam zu lesen...
May 25, 2019
A great primer for what deutsche Romantik was and meant. The depth of Safranski’s knowledge on the subject and the time he has devoted to thinking about it are impressive and infectious.
In terms of that and his use of correspondence to make his points, his writing style reminds me of David McCullough - albeit more philosophical.
In terms of that and his use of correspondence to make his points, his writing style reminds me of David McCullough - albeit more philosophical.
October 29, 2016
Bellísimo libro. Safranski habla de filosofía y literatura con un lenguaje cercano, por lo que la lectura se volvió placentera y amena. Su narrativa se asemeja a una novela, donde el profundo análisis filosófico se entremezcla con el relato biográfico sobre los románticos alemanes. No hay nada que criticar en este libro, porque está tan bien construido y desarrollado, que es difícil encontrar puntos bajos. Es necesario destacar que Safranski no se se queda en la mera descripción cronológica del romanticismo alemán; su perspectiva abarca no sólo el período que conocemos, sino también los ecos del romanticismo en períodos posteriores. Un brillante trabajo de Safranski, y con entusiasmo espero leer más títulos de su obra.
June 12, 2015
Geen makkelijk boek, maar wel heelinteressant. Safranski beschrijft het onstaan en verloop van de Romantische beweging in Duitsland vanaf begin 19de eeuw tot het nazitijdperk. Hij behandelt veel schrijvers en filosofen. Via Nietzsche en Wagner komt hij uit bij Thomas Mann en Heidegger en dan vervolgens bij de Nazi's. Watniet wil zeggen, dat al die schrijvers en filosofen Nazi's waren, maar wel, hun gedachtengoed, waar mogelijk door de Nazi's werd misbruikt.
November 9, 2017
Questo libro è esattamente quello che cercavo: un quadro generale del Romanticismo tedesco, divulgativo ma per niente superficiale, con una seconda parte nella quale si analizzano, in maniera esaustiva, le propaggini culturali che ha avuto il Romanticismo nella cultura tedesca successiva, passando per Nietzsche, Heidegger, Hitler e il Nazismo, Thomas Mann, fino ad arrivare a Marcuse e al '68.
Veramente molto bello, con un'ottima bibliografia conclusiva per organizzare letture successive.
Veramente molto bello, con un'ottima bibliografia conclusiva per organizzare letture successive.
March 7, 2019
Sehr umfangreich, aber dennoch sehr übersichtlich gegliedert nach der chronologischen Entwicklung der deutschen Geschichte, Gesellschaft und der Literatur in Deutschland in Bezug auf die Romantik. Die Korrelation zwischen diesen Komponenten verschafft dem Leser ganz neue Perspektiven und eine ganz neue Wahrnehmung des Deutschen. Eine eindeutige Leseempfehlung für alle, die die deutsche Gesellschaft und ihre Beziehung zur Literatur verstehen wollen.
December 5, 2014
Great book on the 'romantic way' of thinking that originated in Germany at the end of the 18th century and how it influenced German culture since. Safranski is an entertaining erudite who has digged deep and unearthed great quotes and thoughts from German cultural history.
February 17, 2010
Totally recommendable if you want to know more about romantic thinking and the romantic epoch, its influence on 20st/21st century.
February 28, 2010
A must read for everyone who wants to understand the german romanticism and all the influence in religion, politics, philosophy and art.
July 18, 2013
Achhhh! Mit Herr Safranski man geniesst auf Deutch über Deutschlands Kultur lessen!
Read
May 27, 2016Brillante.
Want to read
January 29, 2017Ich habe ein Buch bei BookCrossing.com registriert!
http://www.BookCrossing.com/journal/14379436
http://www.BookCrossing.com/journal/14379436
July 28, 2023
Es este un ensayo al uso en el que se mezclan los acontecimientos con las ideas, y que va oscilando entre lo literario, lo filosófico y lo biográfico. La obra de Safranski se basa en la premisa de que el Romanticismo alemán es una de las cesuras más importantes de los últimos siglos; así, son muchas las derivadas llegadas hasta nuestros días desde la Alemania de los siglos XVIII y XIX que nos impregnan: la subjetividad exaltada, la fantasía e imaginación desbordada, una ansía quimérica de infinito. Un recorrido más o menos cronológico en 18 capítulos de lectura entretenida, con un objetivo difícil: pormenorizar un movimiento cultural complejo y hacerlo de manera asequible. Sin embargo, me ha sorprendido la prosa algo descuidada de Safranski (puede ser la traducción también) y una edición de la que tengo dudas (por ejemplo, creo que hay una sola nota en todo el libro). Más allá de lo quisquilloso que pueda ser un servidor, es un buen ensayo.
January 5, 2022
Overall eine gute Einführung zur Romantik und zum romantischen Denken - zur Aktualität, den Gefahren einer romantisierten Politik und den Einfluss der Romantik auf das "deutsche Denken". Wie von Safranski gewohnt, mit Bezügen zur Literatur, Philosophie und zum aktuellen Zeitgeschehen. Gewisse Anekdoten kennt man mittlerweile, aber das stört keineswegs.
May 3, 2023
基于思想史中的文艺复兴的启蒙运动-浪漫主义的历史选择的一本了解浪漫主义的参考读物，记得之前讨论时常认为因为中国没有经历过启蒙运动科学革命造就了中国近代落后，但读完后发现不是启蒙运动的理性至上主义而恰恰是浪漫主义对于个人的内心世界的关注，认识到人性，认识到想象力和创造力对外在世界的影响，进一步对本土文化的认同，民族的认同等造就了近代的差距。而这也是现代的困境，在职业化和劳动分工的世界，缺乏一种幻想，这种幻想弥补现实的间隙，让生活与社会充满诗意。
夜带来伟大的转变，但夜也是起源，存在就出自这个起源。这是大地的黑暗。种子在大地中发芽，并且被保护而不受太阳侵害。根茎的帝国与夜晚一样黑暗。---诺瓦利斯 《夜颂》
夜带来伟大的转变，但夜也是起源，存在就出自这个起源。这是大地的黑暗。种子在大地中发芽，并且被保护而不受太阳侵害。根茎的帝国与夜晚一样黑暗。---诺瓦利斯 《夜颂》
June 27, 2023
Een stel geniën die elkaar uitdagen steeds dieper te gaan: dichters, filosofen en schrijvers die in Jena een dynamiek teweegbrengen waarin zij spelen met God, geen God en de zin van het bestaan. Met het Romantische verlangen naar het diepe. En Safranksi die het allemaal mooi beschrijft.
August 14, 2023
Excellent
September 4, 2023
Abismal.
April 12, 2017
tolles Buch!! Viele Teile haben mich wirklich begeistert und ich nehme es immer wieder zur Hand, auch um nochmal etwas nachzuschlagen. Große Empfehlung!
November 19, 2018
Nietzsche- en Heideggerbiograaf Safranski beschrijft in dit boek de geschiedenis van de Romantiek beginnend bij Johann Gottfried Herder en eindigend bij de generatie '68. In de tussentijd zijn er heel wat tranen en bloed gevloeid bij de ontwikkeling van het romantische ideeengoed. Wat onder Herder en zijn navolgers begon als een zoektocht naar het ware (dat wordt geidentificeerd als het schone) enerzijds in de innerlijke menselijke natuur, anderzijds in de hem omringende natuur, waaraan uitsluitend in esthetische termen recht gedaan kon worden, veranderde onder invloed van de Franse Revolutie en de Napoleontische oorlogen radicaal. Het romantische streven naar schoonheid was na 1789 niet langer een uitsluitend kunstzinnige aangelegenheid. De Duitse Romantici van 1790 worden aanvankelijk meegesleurd in de passie en emotie die de gebeurtenissen in Parijs losmaak
ten. Passie en emotie, daar hadden zij tenslotte voor doorgeleerd. Dit inzicht uitte zich bijvoorbeeld in de romantische herinterpretatie van de klassieke oudheid, die niet door ordelijkheid en ratio, maar juist gekenmerkt werd door het Dionysische, het onbeteugelde en het mystische. Met de Franse revolutie leek zich een gelegenheid aan te dienen de mens los te maken van de beperkingen van datgene dat hem verhinderde toegang te krijgen tot het Schone, het Ware, het Werkelijke. Dat met Napoleons veroveringen van de Duitse gebieden de zaken toch wat lastiger werden, leidde ertoe dat de Romantiek onder de wapenen ging mede oiv de Idealistische ideeen van Fichte over de Natie. Na Napoleons ondergang en de restauratie na het congres van Wenen, vluchten veel romantici in de bestrijding van de gezapigheid en de onttovering die de rationaliteit van de Verlichting volgens hen tot gevolg had gehad en die hen overal omringde. Nuttigheidsdenken en normaliteit stonden gelijk aan vervelin
g en dienden ten alle tijde bestreden te worden, bijvoorbeeld in de zoektocht naar nieuwe nationale mythen gebaseerd op oude volksvertellingen en -liederen. Rond de revoluties van 1830 en 1848 zetten romantisch geinspireerden (volgens Safranski is de feitelijke Romantiek dan al ten einde) als Richard Wagner, Heinrich Heine en Karl Marx (in zijn Parijse tijd) de stap van het esthetische naar het praktisch politieke. Vooral Heine is volgens Safranski een sleutelfiguur. In de 20ste eeuw belandt het romantisch gedachtengoed in troebel vaarwater als het deel gaat uitmaken van politieke ideologieen die zich de totstandkoming van een heilstaat ten doel stellen en zich deels beroepen op en bedienen van het niet-rationele (de Stalen Romantiek van Goebbels). Safranski ontkent dat Hitler's denkbeelden romantisch waren. Hij acht ze eerder het gevolg van gevulgariseerde wetenschappelijke waanbeelden. Het romantische van Hitlers politiek bestond niet zozeer zijn opvattingen, maar in het f
eit dat hij een waanvoorstelling nastreefde op een manier die aansloot bij zowel de 'demonische-nihilistische' tovenaars zoals die in de romantische literatuur als meer dan een halve eeuw opgeld deden, als de diep gevoelde behoefte aan 'hertovering' die leefde onder de Duitse bevolking na WO I.
\nSafranski beschouwt de Romantiek als een glorieuze periode in de Duitse (kunst)geschiedenis die echter gedoemd is op het moment dat het ideeengoed deel gaat uitmaken van het politieke idioom. De esthetisering van de politiek is volgens Safranski - en wie kan het daarmee oneens zijn - een erg eng ding.
ten. Passie en emotie, daar hadden zij tenslotte voor doorgeleerd. Dit inzicht uitte zich bijvoorbeeld in de romantische herinterpretatie van de klassieke oudheid, die niet door ordelijkheid en ratio, maar juist gekenmerkt werd door het Dionysische, het onbeteugelde en het mystische. Met de Franse revolutie leek zich een gelegenheid aan te dienen de mens los te maken van de beperkingen van datgene dat hem verhinderde toegang te krijgen tot het Schone, het Ware, het Werkelijke. Dat met Napoleons veroveringen van de Duitse gebieden de zaken toch wat lastiger werden, leidde ertoe dat de Romantiek onder de wapenen ging mede oiv de Idealistische ideeen van Fichte over de Natie. Na Napoleons ondergang en de restauratie na het congres van Wenen, vluchten veel romantici in de bestrijding van de gezapigheid en de onttovering die de rationaliteit van de Verlichting volgens hen tot gevolg had gehad en die hen overal omringde. Nuttigheidsdenken en normaliteit stonden gelijk aan vervelin
g en dienden ten alle tijde bestreden te worden, bijvoorbeeld in de zoektocht naar nieuwe nationale mythen gebaseerd op oude volksvertellingen en -liederen. Rond de revoluties van 1830 en 1848 zetten romantisch geinspireerden (volgens Safranski is de feitelijke Romantiek dan al ten einde) als Richard Wagner, Heinrich Heine en Karl Marx (in zijn Parijse tijd) de stap van het esthetische naar het praktisch politieke. Vooral Heine is volgens Safranski een sleutelfiguur. In de 20ste eeuw belandt het romantisch gedachtengoed in troebel vaarwater als het deel gaat uitmaken van politieke ideologieen die zich de totstandkoming van een heilstaat ten doel stellen en zich deels beroepen op en bedienen van het niet-rationele (de Stalen Romantiek van Goebbels). Safranski ontkent dat Hitler's denkbeelden romantisch waren. Hij acht ze eerder het gevolg van gevulgariseerde wetenschappelijke waanbeelden. Het romantische van Hitlers politiek bestond niet zozeer zijn opvattingen, maar in het f
eit dat hij een waanvoorstelling nastreefde op een manier die aansloot bij zowel de 'demonische-nihilistische' tovenaars zoals die in de romantische literatuur als meer dan een halve eeuw opgeld deden, als de diep gevoelde behoefte aan 'hertovering' die leefde onder de Duitse bevolking na WO I.
\nSafranski beschouwt de Romantiek als een glorieuze periode in de Duitse (kunst)geschiedenis die echter gedoemd is op het moment dat het ideeengoed deel gaat uitmaken van het politieke idioom. De esthetisering van de politiek is volgens Safranski - en wie kan het daarmee oneens zijn - een erg eng ding.
Displaying 1 - 30 of 30 reviews