What do you think?
Rate this book
Czas nieutracony #1
El hospital de la transfiguración
«La esperada primera novela del genial Stanisław Lem, por fin en español.»
E.R.L.
Lem, uno de los más indiscutibles maestros de la narrativa europea del XX, evoca en esta novela todo lo que hay de monstruoso en el espíritu humano.
El hospital de la transfiguración es la primera novela de Stanislaw Lem, inédita hasta ahora en castellano, y una obra demoledora sobre la ocupación nazi de Polonia.
Terminada en Cracovia en septiembre de 1948, y ambientada en los primeros meses de la invasión de Polonia por los nazis, El hospital de la transfiguración narra la historia de Stefan Trzyniecki, un joven doctor que encuentra empleo en un hospital psiquiátrico enclavado en un bosque remoto, un lugar que parece «fuera del mundo». Pero, poco a poco, la locura del exterior va filtrándose entre los muros del hospital. Una serie de sádicos doctores, compañeros de Trzyniecki, se entregan a atroces experimentos con los enfermos mentales internados en el centro, mientras los nazis, que peinan los bosques en busca de partisanos, deciden convertir el sanatorio en un hospital de las SS.
LA PRENSA HA DICHO:
«A partir de ese punto, la violencia aparece en la novela con su rostro banal y terrible, pero hasta ese momento Lem ha conseguido que el lector conciba la amenaza que se cierne sobre el hospital y sus ocupantes (tanto pacientes como médicos y empleados) sólo a la manera de una asfixiante y omnipresente duda.»
El Boomeran(g)
222 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1955
About the author
Stanisław Lem
403 books3,726 followersStanisław Lem (staˈɲiswaf lɛm) was a Polish science fiction, philosophical and satirical writer of Jewish descent. His books have been translated into 41 languages and have sold over 27 million copies. He is perhaps best known as the author of Solaris, which has twice been made into a feature film. In 1976, Theodore Sturgeon claimed that Lem was the most widely read science-fiction writer in the world.
His works explore philosophical themes; speculation on technology, the nature of intelligence, the impossibility of mutual communication and understanding, despair about human limitations and humankind's place in the universe. They are sometimes presented as fiction, but others are in the form of essays or philosophical books. Translations of his works are difficult and multiple translated versions of his works exist.
Lem became truly productive after 1956, when the de-Stalinization period led to the "Polish October", when Poland experienced an increase in freedom of speech. Between 1956 and 1968, Lem authored 17 books. His works were widely translated abroad (although mostly in the Eastern Bloc countries). In 1957 he published his first non-fiction, philosophical book, Dialogi (Dialogues), one of his two most famous philosophical texts along with Summa Technologiae (1964). The Summa is notable for being a unique analysis of prospective social, cybernetic, and biological advances. In this work, Lem discusses philosophical implications of technologies that were completely in the realm of science fiction then, but are gaining importance today—like, for instance, virtual reality and nanotechnology. Over the next few decades, he published many books, both science fiction and philosophical/futurological, although from the 1980s onwards he tended to concentrate on philosophical texts and essays.
He gained international fame for The Cyberiad, a series of humorous short stories from a mechanical universe ruled by robots, first published in English in 1974. His best-known novels include Solaris (1961), His Master's Voice (Głos pana, 1968), and the late Fiasco (Fiasko, 1987), expressing most strongly his major theme of the futility of mankind's attempts to comprehend the truly alien. Solaris was made into a film in 1972 by Russian director Andrei Tarkovsky and won a Special Jury Prize at the Cannes Film Festival in 1972; in 2002, Steven Soderbergh directed a Hollywood remake starring George Clooney.
He was the cousin of poet Marian Hemar.
His works explore philosophical themes; speculation on technology, the nature of intelligence, the impossibility of mutual communication and understanding, despair about human limitations and humankind's place in the universe. They are sometimes presented as fiction, but others are in the form of essays or philosophical books. Translations of his works are difficult and multiple translated versions of his works exist.
Lem became truly productive after 1956, when the de-Stalinization period led to the "Polish October", when Poland experienced an increase in freedom of speech. Between 1956 and 1968, Lem authored 17 books. His works were widely translated abroad (although mostly in the Eastern Bloc countries). In 1957 he published his first non-fiction, philosophical book, Dialogi (Dialogues), one of his two most famous philosophical texts along with Summa Technologiae (1964). The Summa is notable for being a unique analysis of prospective social, cybernetic, and biological advances. In this work, Lem discusses philosophical implications of technologies that were completely in the realm of science fiction then, but are gaining importance today—like, for instance, virtual reality and nanotechnology. Over the next few decades, he published many books, both science fiction and philosophical/futurological, although from the 1980s onwards he tended to concentrate on philosophical texts and essays.
He gained international fame for The Cyberiad, a series of humorous short stories from a mechanical universe ruled by robots, first published in English in 1974. His best-known novels include Solaris (1961), His Master's Voice (Głos pana, 1968), and the late Fiasco (Fiasko, 1987), expressing most strongly his major theme of the futility of mankind's attempts to comprehend the truly alien. Solaris was made into a film in 1972 by Russian director Andrei Tarkovsky and won a Special Jury Prize at the Cannes Film Festival in 1972; in 2002, Steven Soderbergh directed a Hollywood remake starring George Clooney.
He was the cousin of poet Marian Hemar.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 119 reviews
March 19, 2022
This novel was a revelation. So very unlike Lem’s other novels, this one stands out for its apparent/seeming roots in autobiography and for its depiction of family and the other commonplaces of literary fiction. There is a hint of Kafka and there is a hint of Saroyan (or possibly any other warm-hearted chronicler of extended peasant/paisan family), and there is something akin to Heller’s Yossarian in the author’s stand-in, young medical student Stefan Trzyniecki. These are all very loose associations, because this novel is sui generis (maybe not in all of literature, but certainly in Lem’s oeuvre).
Written shortly after the second world war—when Poland was absorbed by Russian forces and had to submit to yet another regime change—this novel was censored/suppressed until 1956, by which time Lem had already figured out that science fiction was an easier route to expression/publication.
The story meanders and is loosely structured, itself a fair representation of the period it describes, shortly after the Nazis had overrun the country in 1939 and displaced leadership and began to institute social change. Stefan has recently graduated from medical school and he reluctantly returns to his village for the funeral of his uncle. At this funeral he hears from a former med school student that there’s a job to be had at the nearby insane asylum/psychiatric hospital, the Christo Transfigurato.
Without much ado, Stefan is taken on at the hospital, and he quickly learns the ropes, which entails proper dosing, patient interviews, paperwork, and desultory rounds through the different wings and grounds of the hospital. There are numerous “characters”, both inmates and staff, and Stefan becomes most ambivalently drawn/repulsed by “the genius”, a poet who may or may not have had himself committed in order to avoid mundane responsibilities “out there”. He and Stefan engage in philosophical discussion, and Stefan always feels belittled in the genius’s presence. A sense of inadequacy/humiliation also pervades his relations with an attractive, affectless female staff member with whom he fails to connect (and for whom he develops a faltering, compensatory antipathy). There are other instances of inadequacy/humiliation when dealing with patients whom he can’t seem to help.
Like the genius, Stefan feels himself at the hospital in an oasis, separate and isolated from the concerns of what lies outside. Nonetheless, in his rambles outside the hospital/asylum, Stefan becomes aware of an active resistance movement, which has its base at a nearby power station. He is bemused that the commonplace civilians he sees at the power station have such ambitions. Later, when he hears that the Nazis have found a weapons cache at the power station and have killed the manager, Stefan is suddenly conscious that “out there” and “in here” are more proximate than he’d imagined. The novel’s climax comes with the takeover of the hospital by Nazi forces. While the staff is held prisoner, they are all auditory witness to the execution of the hospital patients, shot and dropped into a mass pit they’d been forced to dig. Stefan and others flee from the hospital, into the woods. The novel ends when, in the mix of bewildering sensations surrounding his flight, Stefan finds himself somehow in the arms of the affectless female staff member, making love. (The scene is almost comic in its isolation from events, and yet it still harkened in my mind to Steinbeck’s conclusion to Grapes of Wrath, where the pathos was manifest.)
The Hospital of the Transfiguration is a beguiling blend of the spoken and unspoken, of the literal and the poetic, a straight-forward record and a subtle satire. The accounts of Stefan’s states of mind/heart are rendered with a fine touch, limning what appears on the surface, then intimating through action and terseness something withheld. It’s the language of the author who must circumvent totalitarian control. The oddity, of course, is that Russian/Communist authorities felt a need to suppress the book, when Lem’s subject is Nazi, not Soviet, barbarism. Something in this suggests Russian authorities sensed how easily one totalitarianism might stand in for another...
Written shortly after the second world war—when Poland was absorbed by Russian forces and had to submit to yet another regime change—this novel was censored/suppressed until 1956, by which time Lem had already figured out that science fiction was an easier route to expression/publication.
The story meanders and is loosely structured, itself a fair representation of the period it describes, shortly after the Nazis had overrun the country in 1939 and displaced leadership and began to institute social change. Stefan has recently graduated from medical school and he reluctantly returns to his village for the funeral of his uncle. At this funeral he hears from a former med school student that there’s a job to be had at the nearby insane asylum/psychiatric hospital, the Christo Transfigurato.
Without much ado, Stefan is taken on at the hospital, and he quickly learns the ropes, which entails proper dosing, patient interviews, paperwork, and desultory rounds through the different wings and grounds of the hospital. There are numerous “characters”, both inmates and staff, and Stefan becomes most ambivalently drawn/repulsed by “the genius”, a poet who may or may not have had himself committed in order to avoid mundane responsibilities “out there”. He and Stefan engage in philosophical discussion, and Stefan always feels belittled in the genius’s presence. A sense of inadequacy/humiliation also pervades his relations with an attractive, affectless female staff member with whom he fails to connect (and for whom he develops a faltering, compensatory antipathy). There are other instances of inadequacy/humiliation when dealing with patients whom he can’t seem to help.
Like the genius, Stefan feels himself at the hospital in an oasis, separate and isolated from the concerns of what lies outside. Nonetheless, in his rambles outside the hospital/asylum, Stefan becomes aware of an active resistance movement, which has its base at a nearby power station. He is bemused that the commonplace civilians he sees at the power station have such ambitions. Later, when he hears that the Nazis have found a weapons cache at the power station and have killed the manager, Stefan is suddenly conscious that “out there” and “in here” are more proximate than he’d imagined. The novel’s climax comes with the takeover of the hospital by Nazi forces. While the staff is held prisoner, they are all auditory witness to the execution of the hospital patients, shot and dropped into a mass pit they’d been forced to dig. Stefan and others flee from the hospital, into the woods. The novel ends when, in the mix of bewildering sensations surrounding his flight, Stefan finds himself somehow in the arms of the affectless female staff member, making love. (The scene is almost comic in its isolation from events, and yet it still harkened in my mind to Steinbeck’s conclusion to Grapes of Wrath, where the pathos was manifest.)
The Hospital of the Transfiguration is a beguiling blend of the spoken and unspoken, of the literal and the poetic, a straight-forward record and a subtle satire. The accounts of Stefan’s states of mind/heart are rendered with a fine touch, limning what appears on the surface, then intimating through action and terseness something withheld. It’s the language of the author who must circumvent totalitarian control. The oddity, of course, is that Russian/Communist authorities felt a need to suppress the book, when Lem’s subject is Nazi, not Soviet, barbarism. Something in this suggests Russian authorities sensed how easily one totalitarianism might stand in for another...
July 15, 2017
RETO DE LECTURA 2017. JULIO: UN LIBRO CUYA SINOPSIS NO CONTENGA LAS PALABRAS “AMOR” O “MUERTE”
3.5
Interesante y crudo al mismo tiempo.
El hospital de la transfiguración narra la historia de Stefan, un joven polaco que, por casualidades de la vida, termina trabajando en un sanatorio. No está especializado en psiquiatría, pero el tiempo que pasa con los pacientes se convierte en su mejor forma de aprendizaje.
El libro está ambientado en la época en que los nazis llegaron a Polonia, así que son tiempos difíciles en los que los trenes van llenos y la muerte está a la vuelta de la esquina. Stefan es un entrañable protagonista, inseguro, algo tímido y enemigo de las conversaciones por miedo a que estas terminen de forma incómoda. No obstante, a medida que pasan los meses, vemos cómo consigue integrarse en el sanatorio como un médico más.
La ambientación es fabulosa. Lem tiene un estilo tan cuidado como profundo, que a mi parecer es un acierto para conseguir esa inmersión en el misterioso bosque que rodea el sanatorio, ausente y presente al mismo tiempo, con sus oscuras sombras y sus hojas mecidas por el viento. Si bien el ritmo de la historia es más bien lento (pues no hay una trama como tal que plantee un objetivo o meta a la que llegar), la calidad de la narración lo compensa con creces.
Hay muchísimos personajes y yo me he hecho un lío con tantos apellidos polacos, de modo que tenía que releer páginas y líneas para recordar quién era quién. Sin embargo, la construcción y profundidad son bastante correctas. Uno de los mejores personajes de todo el libro es, sin duda alguna, Sekulowski: un viejo poeta venido a menos que aún conserva su talento, y probablemente el enfermo más cuerdo de todo el sanatorio.
Cabe decir que el final era previsible (además de que te lo revelan en la sinopsis), pero aun así, me ha dado mucha lástima y me ha dolido. Es una prueba más de lo injusto y cruel que fue el nazismo. Aún así, debo decir que .
Hasta aquí la reseña. Le recomiendo el libro a cualquier persona que sienta interés por el nazismo y el ámbito de la psiquiatría y las enfermedades mentales.
3.5
Interesante y crudo al mismo tiempo.
El hospital de la transfiguración narra la historia de Stefan, un joven polaco que, por casualidades de la vida, termina trabajando en un sanatorio. No está especializado en psiquiatría, pero el tiempo que pasa con los pacientes se convierte en su mejor forma de aprendizaje.
El libro está ambientado en la época en que los nazis llegaron a Polonia, así que son tiempos difíciles en los que los trenes van llenos y la muerte está a la vuelta de la esquina. Stefan es un entrañable protagonista, inseguro, algo tímido y enemigo de las conversaciones por miedo a que estas terminen de forma incómoda. No obstante, a medida que pasan los meses, vemos cómo consigue integrarse en el sanatorio como un médico más.
La ambientación es fabulosa. Lem tiene un estilo tan cuidado como profundo, que a mi parecer es un acierto para conseguir esa inmersión en el misterioso bosque que rodea el sanatorio, ausente y presente al mismo tiempo, con sus oscuras sombras y sus hojas mecidas por el viento. Si bien el ritmo de la historia es más bien lento (pues no hay una trama como tal que plantee un objetivo o meta a la que llegar), la calidad de la narración lo compensa con creces.
Hay muchísimos personajes y yo me he hecho un lío con tantos apellidos polacos, de modo que tenía que releer páginas y líneas para recordar quién era quién. Sin embargo, la construcción y profundidad son bastante correctas. Uno de los mejores personajes de todo el libro es, sin duda alguna, Sekulowski: un viejo poeta venido a menos que aún conserva su talento, y probablemente el enfermo más cuerdo de todo el sanatorio.
Cabe decir que el final era previsible (además de que te lo revelan en la sinopsis), pero aun así, me ha dado mucha lástima y me ha dolido. Es una prueba más de lo injusto y cruel que fue el nazismo. Aún así, debo decir que .
Hasta aquí la reseña. Le recomiendo el libro a cualquier persona que sienta interés por el nazismo y el ámbito de la psiquiatría y las enfermedades mentales.
Read
October 17, 2018Stanislaw Lem, kendini hiçbir zaman bir bilimkurgu yazarı olarak tanımlamamıştır. Röportajlarında ifade ettiğine göre, bilimkurgu onun eserlerinde bir maskedir ve hiçbir zaman kurgunun bütününe hâkim değildir. Gerçekten de ana akım bilimkurgu yazarlarından çok farklı bir çizgide olduğunu söyleyebiliriz. Lem’in eserleri okuyucuyu bütün kavramlarıyla yüzleşmesini sağlayan bir yolculuğa çıkarır.
Dönüşüm Hastanesi romanını da bu perspektifte incelemek gerekiyor. Roman, genç bir doktorun, Polonya’daki ücra bir akıl hastanesinde yaşadığı deneyimler üzerinden ahlâk ve medeniyet kavramlarını sorguluyor.
“Eğer bizler var olmasaydık, doğadaki en korkunç şey böcekler olurdu. Çünkü yaşam mekanikliğin karşıtıdır ve mekaniklik de yaşamın karşıtıdır. Ama böcekler yaşayan mekanizmalardır, bir maskaralık, doğanın bir şakası. Tatarcık, tırtıl, bok böceği onların karşında titremeliyiz. Tehlike, en büyük tehlike.”
1948 yılında yayınlanan roman, II. Dünya Savaşı’nın şiddetli zamanlarında bir akıl hastanesinde geçiyor. Naziler Polonya’yı işgal etmiştir ve kentlerde kurulan gettolar ile ilgili haberler ülkenin her yerinde yayılmaktadır. Stefan Trzyniecki isimli genç doktor, arkadaşının tavsiyesini makul bularak psikiyatri alanında uzmanlaşmaya karar verir. Bunun için taşradaki bir akıl hastanesine giderek orada çalışmaya başlar.
Hastane, dış dünyadan soyutlanmış gibi görünmektedir. Buradaki doktorlar yalnızca hastalarıyla ilgilenmektedirler ve geri kalan zamanlarında uzakta devam eden savaşı görmezden gelerek kendi aralarındaki entelektüel, felsefi tartışmalarla meşgul olurlar. Ancak bu taşra hastanesi, dış dünyadan münezzeh kalamayacak gürültünün kaynağında olmasa da ses dalgalarına maruz kalacaktır.
- Babür Karbey Vina
İncelemenin tamamı için: https://kayiprihtim.com/inceleme/donu...
Dönüşüm Hastanesi romanını da bu perspektifte incelemek gerekiyor. Roman, genç bir doktorun, Polonya’daki ücra bir akıl hastanesinde yaşadığı deneyimler üzerinden ahlâk ve medeniyet kavramlarını sorguluyor.
“Eğer bizler var olmasaydık, doğadaki en korkunç şey böcekler olurdu. Çünkü yaşam mekanikliğin karşıtıdır ve mekaniklik de yaşamın karşıtıdır. Ama böcekler yaşayan mekanizmalardır, bir maskaralık, doğanın bir şakası. Tatarcık, tırtıl, bok böceği onların karşında titremeliyiz. Tehlike, en büyük tehlike.”
1948 yılında yayınlanan roman, II. Dünya Savaşı’nın şiddetli zamanlarında bir akıl hastanesinde geçiyor. Naziler Polonya’yı işgal etmiştir ve kentlerde kurulan gettolar ile ilgili haberler ülkenin her yerinde yayılmaktadır. Stefan Trzyniecki isimli genç doktor, arkadaşının tavsiyesini makul bularak psikiyatri alanında uzmanlaşmaya karar verir. Bunun için taşradaki bir akıl hastanesine giderek orada çalışmaya başlar.
Hastane, dış dünyadan soyutlanmış gibi görünmektedir. Buradaki doktorlar yalnızca hastalarıyla ilgilenmektedirler ve geri kalan zamanlarında uzakta devam eden savaşı görmezden gelerek kendi aralarındaki entelektüel, felsefi tartışmalarla meşgul olurlar. Ancak bu taşra hastanesi, dış dünyadan münezzeh kalamayacak gürültünün kaynağında olmasa da ses dalgalarına maruz kalacaktır.
- Babür Karbey Vina
İncelemenin tamamı için: https://kayiprihtim.com/inceleme/donu...
May 24, 2021
A few weeks ago a friend of mine asked if I had ever read Stanislaw Lem, and I said no. To that he said, well, you should. And to that I said, I will. So I did, and by the end of the first chapter of "Hospital of the Transfiguration" I knew Lem was going to be come one of my all time favorite authors.
Not sci-fi, a genre in which Lem is well known, "Hospital of the Transfiguration" is a semi-autobiographical novel about a doctor working in an asylum in German-occupied Poland during WWII. The story is well paced and both hilarious and profoundly sad, the characters are complex and likable, and the prose unbelievably good. Perhaps some of the credit for the prose should go to the translator, but if he wanted fame he shouldn't have become a translator. (To make a point I'm not going to even mention his name.)
Without giving too much away, the novel includes the main character contemplating eating a ham sandwich over an open grave, vivid descriptions of the insane, acts of kindness, poets snapping under pressure, Nazis being mean, and what I think is a reference to oral sex. All really entertaining stuff.
I have but two criticisms: 1) Polish names are about as graceful and easy to read as German names, so getting all the characters straight can be a chore; and 2) the cover illustration is too awesome for words, so I'm not going to discuss it any further...because there are no words.
Not sci-fi, a genre in which Lem is well known, "Hospital of the Transfiguration" is a semi-autobiographical novel about a doctor working in an asylum in German-occupied Poland during WWII. The story is well paced and both hilarious and profoundly sad, the characters are complex and likable, and the prose unbelievably good. Perhaps some of the credit for the prose should go to the translator, but if he wanted fame he shouldn't have become a translator. (To make a point I'm not going to even mention his name.)
Without giving too much away, the novel includes the main character contemplating eating a ham sandwich over an open grave, vivid descriptions of the insane, acts of kindness, poets snapping under pressure, Nazis being mean, and what I think is a reference to oral sex. All really entertaining stuff.
I have but two criticisms: 1) Polish names are about as graceful and easy to read as German names, so getting all the characters straight can be a chore; and 2) the cover illustration is too awesome for words, so I'm not going to discuss it any further...because there are no words.
September 14, 2012
Lem's books are always bleak. That's partly why I read him as often as I do, but this one was by far the bleakest. Undoubtedly because of where and when the story takes place-Poland in the winter of 1939 and the following Spring and Summer. The loss of hope and identity suffered by the conquered Poles permeates every line of the story and even the smallest events like the leaves changing colors or the breathing of a family member dying of old age. Lem describes the futility of everything under the occupation expertly without ever bringing German soldiers into the story until the very end. By that time, I knew what to expect but was still horrified and surprised at the outcome.
December 28, 2020
Soy poco conocedor de la obra de Lem, de quien solo he leído Solaris, pero sentía curiosidad por El hospital de la transfiguración, no tanto por ser su primera novela como por el hecho de que nada tiene que ver con la ciencia ficción. Al abrirlo me encontré con un inicio titubeante, algo torpe, con un escritor al que parece costarle enlazar fluidamente una imagen con la siguiente, y que describe escenas un poco de manera teórica, como si las hubiera armado a partir sus lecturas. Esta inconsistencia descriptiva va difuminándose a medida que pasan las páginas, si bien es cierto que se extiende a la estructura que sostiene una trama que por momentos no se sabe muy bien adónde pretende ir. Así, cuando llegué al segundo capítulo, creí que estaba ante una de esas historias que transcurre en un manicomio, y me froté las manos, pues estos microcosmos (prisiones, colonias espaciales, abadías, castillos...) siempre me han fascinado desde joven. Los manicomios, además, cuentan con el aliciente de hacer dudar al lector de si lo que está pasando es real o no, algo que suele traducirse en un ameno ejercicio de suposiciones detectivescas. Poco tardé en darme cuenta de que no podía estar más errado, ya que con cada nuevo capítulo parecía encarar una novela distinta, no sé hasta que punto puede achacarse esto a la inexperiencia de Lem o a las infinitas reescrituras que le invitaron a hacer los camaradas soviéticos. Pese a todo, continúa in crescendo, primero con un capítulo en el que se describe una macabra cirugía cerebral —aquí Lem está en su terreno y las páginas aletean con frenesí, aunque solo se trate de efectos especiales— y después con el que sin ninguna duda es lo mejor de todo el libro y que describiría como "acojonante secuencia muy kafkiana que se desarrolla en una subestación eléctrica en medio del bosque y que me ha dejado loquísimo". Viene después el natural bajón a cuenta de los bandazos del argumento, que de detenerse en los detalles del hospital puede de pronto ponerse a introducir escenas un tanto random que caen como pedazos de pan tirados a un estanque sin patos. El cierre de la historia vuelve a ser un poco lo esperado, lo que pide la lógica narrativa, terminando en alto con un capítulo final en el que todo se desmadra. Lo que menos me ha gustado es el tratamiento caricaturesco que se hace en él de los alemanes, sacado a pelo de un manual de propaganda, mencionando de paso a los ucranianos (no precisamente amigos de los rusos), detalles estos muy forzados que dan la sensación de haber sido impuestos por la censura comunista. Lo cierto es que pese a todos los altibajos y flaquezas, ha sido una lectura entretenida que deja algunas imágenes memorables. Como curiosidad, la descripción de los departamentos de cada médico del hospital me ha recordado, si bien no identifico por qué, a la atmósfera extraña de Solaris. Finalmente, respecto a la edición de Impedimenta, se aprecia el mimo de siempre, con una buena traducción (usan todas las grafías del alfabeto polaco, aunque a veces se les pira) no carente sin embargo de algunas erratas que cantan bastante. Le doy tres estrellas y media.
April 10, 2017
http://conclusionirrelevante.blogspot...
Lem demuestra por qué es uno de los escritores más grandes del siglo con esta novela. Primero traslada al lector a un territorio hostil, a un yermo desolado. Luego lo convence de que hay esperanza allí donde a priori solo puede haber un abismo infinito. Finalmente, y cuando la función está a punto de acabar, enciende las luces, disolviendo la ilusión y arrojando a sus personajes por el precipicio. Y sin embargo, aunque la caída no parece tener fin, el desenlace no es del todo amargo. El pesimismo que segrega la novela solo es comparable a la habilidad de Lem para hallar superficies refractarias allí donde parece que toda luz va a ser devorada.
Lem demuestra por qué es uno de los escritores más grandes del siglo con esta novela. Primero traslada al lector a un territorio hostil, a un yermo desolado. Luego lo convence de que hay esperanza allí donde a priori solo puede haber un abismo infinito. Finalmente, y cuando la función está a punto de acabar, enciende las luces, disolviendo la ilusión y arrojando a sus personajes por el precipicio. Y sin embargo, aunque la caída no parece tener fin, el desenlace no es del todo amargo. El pesimismo que segrega la novela solo es comparable a la habilidad de Lem para hallar superficies refractarias allí donde parece que toda luz va a ser devorada.
July 7, 2021
Mam mieszane uczucia co do tej książki, ale to chyba dlatego, że nie jestem wystarczająco dojrzała by ją w pełni zrozumieć.„Szpital przemienienia” to filozoficzny traktat Lema na temat moralności. Dużą część utworu zajmują rozmowy między bohaterami na temat sensu ludzkiego istnienia, pojęcia normalności i tego co jest od niej odstępstwem. Omówienie na końcu książki pozwala nam zrozumieć, że jest to polemika między nihilizmem, a humanizmem.
Dla mnie najciekawsze były fragmenty nawiązujące do samego szpitala psychiatrycznego i dyskusje o tym czym jest norma społeczna, albo na temat podejmowania decyzji o wartości człowieka.
Nie będzie to na pewno książka dla każdego. Ja oglądałam wcześniej film, który pozwolił mi łatwiej wbić się w fabułę, bo mam wrażenie, że dla wielu może być ona dość chaotycznie napisana. Duży plus dla wydawnictwa za omówienie dodane z tyłu „Szpitala przemienienia”. Zastanawiam się, czy nie polecałabym nawet przeczytać go przed lekturą samej książki
Dla mnie najciekawsze były fragmenty nawiązujące do samego szpitala psychiatrycznego i dyskusje o tym czym jest norma społeczna, albo na temat podejmowania decyzji o wartości człowieka.
Nie będzie to na pewno książka dla każdego. Ja oglądałam wcześniej film, który pozwolił mi łatwiej wbić się w fabułę, bo mam wrażenie, że dla wielu może być ona dość chaotycznie napisana. Duży plus dla wydawnictwa za omówienie dodane z tyłu „Szpitala przemienienia”. Zastanawiam się, czy nie polecałabym nawet przeczytać go przed lekturą samej książki
April 2, 2023
This is by far the earliest of Lem’s books that I’ve read, and it’s very different from everything else he wrote. It takes place in an insane asylum in Poland just after WWII. It is actually semi-autobiographical, so the protagonist’s experiences of serving as a doctor in the asylum are loosely based off of Lem’s own experiences in medical school. In the asylum, the protagonist gravitates most toward a renowned poet, who is hiding there in order to evade the occupying German forces.
What I usually like about reading authors’ earlier stuff after having read their more famous/noteworthy/later works is that you get to follow along as they sort of shape the themes they’re ultimately going to hone and deliver more elegantly. Sometimes though, like in this case, it works the other direction too. This book was written in 1948, but it was actually censored in Poland until 1956. This was the main reason that Lem decided to leave the realist genre and publish almost exclusively science fiction for the remainder of his life.
What I usually like about reading authors’ earlier stuff after having read their more famous/noteworthy/later works is that you get to follow along as they sort of shape the themes they’re ultimately going to hone and deliver more elegantly. Sometimes though, like in this case, it works the other direction too. This book was written in 1948, but it was actually censored in Poland until 1956. This was the main reason that Lem decided to leave the realist genre and publish almost exclusively science fiction for the remainder of his life.
August 16, 2020
“Si bien una obra literaria se ajusta a los convencionalismos, el talento es la capacidad de romperlos. Y no me refiero únicamente al realismo, sino a cualquier género literario siempre que el autor respeta la lógica interna de la obra: quién hizo al protagonista atravesar un muro, tiene que seguir haciendo que salte muros…”
Siendo la primera novela escrita por Lem en 1948, y a la vez suprimida en Polonia, sin embargo, el libro no se publicó hasta 1955 en una versión revisada y aprobada por el Estado. Esta novela viene a ser el primer volumen una trilogía. Una novela contrarrevolucionaria por las autoridades polacas.
En la Polonia de 1939, recientemente conquistada por los alemanes, el joven doctor Stefan, confundido por lo que le sucedió a su familia y a su país, acepta un puesto en un hospital psiquiátrico a instancias de su amigo Staszek. Al principio, el hospital parece un refugio apropiado para enfermos mentales, pero pronto Stefan comienza a tener sus dudas. Este personaje en el primer capítulo, se le ve, muy ido, una personajes que solo deja correr sus oídos en todo su alrededor, muy distanciado así mismo, al punto de no recordar o no saber que lleva algún que otro objeto encima, pero se da cuenta solo cuando logra sentir que lo lleva.
“Stefan creía en la existencia de una verdad única, una verdad definitiva sobre el hombre, y creía que era posible descubrirla observándose en soledad.”
Polonia vive en medio del caos, pues las fuerzas alemanas la invadieron, Stefan Tzynieck logra terminar la escuela de medicina. El país sumido en la ideología nazi, se van dando algunos hechos que van encadenando lo que el personaje valora y quiere hacer trabajar para lo que estudio, y es aquí donde se logra su aproximación al Hospital de la transfiguración, un manicomio rural cercano a la ciudad que vio nacer a su padre.
A medida que va introduciendose en las labores del recinto, conociendo como es la mecánica, va aprendiendo de sus relaciones con personajes mayores y menores, cuales son sus compromisos fundamentales. Estos compromisos fundamentales lo recrea a través de una conversación con uno de sus colegas, cuando los nazis comienza a meter presión con la política de exterminio sobre los enfermos mentales, haciéndose esta pregunta "¿Cómo pueden hacer esas cosas y vivir?" En el manicomio, Stefan ha confirmado por sí mismo de múltiples maneras la afirmación de que la vida importa. Los que piensan lo contrario son los verdaderamente locos. En una de las muchas conversaciones filosóficas entre Stefan y el poeta escondido Sekuowski, este último habla de un escritor loco que "por una buena metáfora "Estaba dispuesto a aniquilar un libro y su autor ". Sekuowski dice que este escritor realmente no creía en nada. No creía en nada, estaba enojado, perdiendo el contrapeso del sentido común ético que es necesario para el equilibrio mental.
“Todo parecía más oscuro y triste, como si estuvieran en el escenario de una obra bien dirigida, cuyas escenas se sucedieran gracias a los sutiles cambios de la iluminación.”
En todo el entramado de la novela hay unos capitulos que son exquisito cuando Stefan se plante saber más de los colegas, principalmente con Sekulowski quien ayuda a definir la locura de los nazis “Cada nación es como un organismo. Algunas veces las células enfermas del cuerpo tienen que ser extirpadas. Esta fue una excisión ". Aunque este personaje parece de ideas locas, en cierto modo valora la vida humana por encima de todas las meras ideas; por lo tanto, parece más cuerdo que sus verdugos, quienes le dispararon por simple asco y sed de sangre, justificado por una ideología racista.
Para no extender el escrito, cabe destacar, que es una novela excelente, dejando aun lado un capitulo que me pareció demás, pues después de crear dos capítulos precedentes de un gran contenido filosófico e histórico, cae en uno que no vas más allá de mostrar un misterio que le rodea, donde perdemos o nos corta ese querer seguir leyendo más de lo precedente, pero en adelante no queremos perder el hilo de toda la novela con las grandes imágenes de estos últimos ideas del hospital antes de ser ocupado por los nazi.
Siendo la primera novela escrita por Lem en 1948, y a la vez suprimida en Polonia, sin embargo, el libro no se publicó hasta 1955 en una versión revisada y aprobada por el Estado. Esta novela viene a ser el primer volumen una trilogía. Una novela contrarrevolucionaria por las autoridades polacas.
En la Polonia de 1939, recientemente conquistada por los alemanes, el joven doctor Stefan, confundido por lo que le sucedió a su familia y a su país, acepta un puesto en un hospital psiquiátrico a instancias de su amigo Staszek. Al principio, el hospital parece un refugio apropiado para enfermos mentales, pero pronto Stefan comienza a tener sus dudas. Este personaje en el primer capítulo, se le ve, muy ido, una personajes que solo deja correr sus oídos en todo su alrededor, muy distanciado así mismo, al punto de no recordar o no saber que lleva algún que otro objeto encima, pero se da cuenta solo cuando logra sentir que lo lleva.
“Stefan creía en la existencia de una verdad única, una verdad definitiva sobre el hombre, y creía que era posible descubrirla observándose en soledad.”
Polonia vive en medio del caos, pues las fuerzas alemanas la invadieron, Stefan Tzynieck logra terminar la escuela de medicina. El país sumido en la ideología nazi, se van dando algunos hechos que van encadenando lo que el personaje valora y quiere hacer trabajar para lo que estudio, y es aquí donde se logra su aproximación al Hospital de la transfiguración, un manicomio rural cercano a la ciudad que vio nacer a su padre.
A medida que va introduciendose en las labores del recinto, conociendo como es la mecánica, va aprendiendo de sus relaciones con personajes mayores y menores, cuales son sus compromisos fundamentales. Estos compromisos fundamentales lo recrea a través de una conversación con uno de sus colegas, cuando los nazis comienza a meter presión con la política de exterminio sobre los enfermos mentales, haciéndose esta pregunta "¿Cómo pueden hacer esas cosas y vivir?" En el manicomio, Stefan ha confirmado por sí mismo de múltiples maneras la afirmación de que la vida importa. Los que piensan lo contrario son los verdaderamente locos. En una de las muchas conversaciones filosóficas entre Stefan y el poeta escondido Sekuowski, este último habla de un escritor loco que "por una buena metáfora "Estaba dispuesto a aniquilar un libro y su autor ". Sekuowski dice que este escritor realmente no creía en nada. No creía en nada, estaba enojado, perdiendo el contrapeso del sentido común ético que es necesario para el equilibrio mental.
“Todo parecía más oscuro y triste, como si estuvieran en el escenario de una obra bien dirigida, cuyas escenas se sucedieran gracias a los sutiles cambios de la iluminación.”
En todo el entramado de la novela hay unos capitulos que son exquisito cuando Stefan se plante saber más de los colegas, principalmente con Sekulowski quien ayuda a definir la locura de los nazis “Cada nación es como un organismo. Algunas veces las células enfermas del cuerpo tienen que ser extirpadas. Esta fue una excisión ". Aunque este personaje parece de ideas locas, en cierto modo valora la vida humana por encima de todas las meras ideas; por lo tanto, parece más cuerdo que sus verdugos, quienes le dispararon por simple asco y sed de sangre, justificado por una ideología racista.
Para no extender el escrito, cabe destacar, que es una novela excelente, dejando aun lado un capitulo que me pareció demás, pues después de crear dos capítulos precedentes de un gran contenido filosófico e histórico, cae en uno que no vas más allá de mostrar un misterio que le rodea, donde perdemos o nos corta ese querer seguir leyendo más de lo precedente, pero en adelante no queremos perder el hilo de toda la novela con las grandes imágenes de estos últimos ideas del hospital antes de ser ocupado por los nazi.
August 29, 2021
Дуже глибока та філософська повість Станіслава Лема. Після прочитання я, нелюбителька наукової фантастики, страшенно жалкую, що Лема змусили втікати у жанр "про майбутнє", не дозволяючи прямо писати про минуле. Але писав, загортаючи пережите у фентезі, якщо вірити літературознавцям. А ця повість, ще не фентезі, сумна та болюча, і прекрасно пояснює, чому до Львова фізично письменник так і не повернувся. Дуже раджу. Українською перекладена. Читайте!
August 6, 2022
Idioci.
Dla wielu słowo idiota to synonim osoby upośledzonej intelektualnie, po prostu głupiej. Dla mnie po starogrecku czyli w pierwotnym rozumieniu tego słowa, to osoba aspołeczna, skupiona na sobie i przez to bezużyteczna dla społeczeństwa. I tu dochodzimy do tego, kto jest tak naprawdę idiotą w powieści Lema. Pacjenci sanatorium czy też niektórzy z lekarzy? Odpowiedź dla osoby z sercem w prawidłowym miejscu jest oczywista.
Krótko. Jestem zachwycona wczesnym Lemem. Jego wyczuciem, mądrością, niespiesznością.
Napisał piękną parabolę.
Dla wielu słowo idiota to synonim osoby upośledzonej intelektualnie, po prostu głupiej. Dla mnie po starogrecku czyli w pierwotnym rozumieniu tego słowa, to osoba aspołeczna, skupiona na sobie i przez to bezużyteczna dla społeczeństwa. I tu dochodzimy do tego, kto jest tak naprawdę idiotą w powieści Lema. Pacjenci sanatorium czy też niektórzy z lekarzy? Odpowiedź dla osoby z sercem w prawidłowym miejscu jest oczywista.
Krótko. Jestem zachwycona wczesnym Lemem. Jego wyczuciem, mądrością, niespiesznością.
Napisał piękną parabolę.
June 24, 2018
Hospital of the Transfiguration was Lem's first novel, written in 1948 but not allowed to be published until 1956. The main character is Stefan, a young man from a once noble family who has recently been licensed as a physician; the book opens with him attending the funeral of an uncle. As he is about to return to the city, he meets a friend from medical school who invites him to apply for a position at a nearby lunatic asylum, the Hospital of the Transfiguration. The remainder of the novel, with the exception of a visit to his dying father, takes place at the asylum. The novel is set in 1939-1940, at the beginning of the German occupation of Poland, which is always present in the background although it only comes to the foreground in the last chapter.
Unlike Lem's later work, this is not science fiction; it seems in some ways like a historical novel, but since it was written less than a decade after the events, it probably should be considered a psychological realist novel. Through most of the novel, there is not really any connected plot; rather it is a series of vignettes or character studies of family members, doctors, patients, and others with whom Stefan comes in contact, which gives it a rather fragmented style. Much space is given to conversations on philosophy and literature between Stefan and a famous, cynical or nihilistic poet who is not exactly a patient but has obvious psychological issues. The novel considers many of the same philosophical questions that permeate his later science fiction works. It differs from them in being the only work as far as I know which is actually set in Poland and with Polish characters; his science fiction generally has either Western or cosmopolitan future characters.
Even in this first novel, one can appreciate Lem's ability as a writer, although I wasn't totally satisfied with the occasionally awkward translation.
Unlike Lem's later work, this is not science fiction; it seems in some ways like a historical novel, but since it was written less than a decade after the events, it probably should be considered a psychological realist novel. Through most of the novel, there is not really any connected plot; rather it is a series of vignettes or character studies of family members, doctors, patients, and others with whom Stefan comes in contact, which gives it a rather fragmented style. Much space is given to conversations on philosophy and literature between Stefan and a famous, cynical or nihilistic poet who is not exactly a patient but has obvious psychological issues. The novel considers many of the same philosophical questions that permeate his later science fiction works. It differs from them in being the only work as far as I know which is actually set in Poland and with Polish characters; his science fiction generally has either Western or cosmopolitan future characters.
Even in this first novel, one can appreciate Lem's ability as a writer, although I wasn't totally satisfied with the occasionally awkward translation.
September 26, 2022
One thing I like about this book is that Stanislaw Lem resisted the temptation of presenting his main character as special. Stefan, a young doctor in an insane asylum, is just an ordinary individual. An intelectual but with an IQ not over the board, no major professional accomplishments, or interests, for what it matters, and not necessarily anything outstanding about his personality or character. The bulk of the book is not centered around Nazis' occupation in Poland. But mostly around Stefan's daily life interactions with various people, sane or not, extraordinary or not. My hesitation in ranking this book to a max 5 arises from the abrupt and puzzling turn in the end of the story... of which I will not provide details to avoid a case of spoiler alert. Definitely a book to read and an intersting example of Lem's turn from scifi into a different genre.
August 23, 2017
"Dönüşüm Hastanesi" S. Lemin ilk əsərlərindən olub, 1948- ci ildə yazdığı elmi- fantastik olmayan, psixoloji və sosrealizm ünsürləri ehtiva edən bir romanıdır. Hərçənd, bəzi oxucular içindəki elmi məsələlərin olması ilə romanı elmi- fantastik sayır. Amma bu bircə meyar ola bilməz təbii ki. Janrın elmi- fantastik olub olmaması vacib də deyil. Həm Lem özünü heç zaman elmi- fantast kimi qələmə də verməyib, hətta müasir elmi- fantastik ədəbiyyatı, xüsusən də, ABŞ elmi- fantastlarını sevmədiyini deyib. Bircə istisna olaraq Philip K. Dick əsərlərini sevərək oxuduğunu və onu bəhs edilən janrın həqiqi nümayəndəsi olaraq gördüyünü söyləyib. "Dönüşüm Hastanesi" həmçinin yazarın "Time Not Lost" trilogiyasının ilk kitabıdır (digərləri Among the Dead- 1949, Return- 1950; ilk yazıldıqları zamanki orijinal adları ilə). Təəssüflər olsun ki, digər kitabların ilk kitabla bağlılıq dərəcəsini deyə bilməyəcəyəm. İlk kitab eyni adla ("Dönüşüm Hastanesi") 1979- cu ildə polyak rejissor Edward Zebrowski tərəfindən ekranlaşdırılıb.
Roman Polşada- İkinci Dünya Müharibəsi ərəfəsində- ucqar bir bölgədə fəaliyyət göstərən psixiatriya xəstəxanasında dostunun təkidiylə işləmək üçün gələn Stefan Trzyniecki' nin ətrafında cərəyan edir. Psixiatriyaya Stefanın uyğunlaşma cəhdləri, xəstələrə qarşı bir çox xəstəxana işçisindən daha mülayim olmağa çalışması, həkimlərin tədqiqatları bir "şərtilik" boyunduruğu altında etmələri, bir yandan da ətraflarında (xəstəxananın yerləşdiyi ərazi) əvvəlcə şayiə daha sonra faktlarla dəstəklənən faşistlərə qarşı partizan fəaliyyəti məsələsi, bütün bunlarla birlikdə almanların artıq Polşa qapılarında olması və bir gün mütləq bu xəstəxanaya gələcəkləri qorxusu öz əksini tapır. Əgər almanlar gəlsə, psixiatriya və onun xəstələrini heç də xoşbəxt son gözləməyəcək. Romanda detalları ilə bir beyin əməliyyatı səhnəsi canlandırılıb, olduqca bəyəndiyim hissələrdən birisi oldu. Bir başqası Stefanın səfeh şair Sekulowski ilə olan yazarlıq, yazmaq və dünyaya dair dialoqları və Stefanın xəstə atasını yoluxmağa getməsi (bəlkə son dəfə görəcək olması), həyat barədə onunla etdiyi söhbət oldu.
Həmçinin Lemin həyatı ilə az da olsa tanış birisi, romanda avtobioqrafik parçaların olduğunu görəcək (məsələn, eynilə Lemin də müharibə ucbatından tibb təhsilini yarıda qoymuş olması kimi). Yazar romanı çox çətinliklərlə nəşr etdirə bilib. Beləki, həm dövrün senzurası ("Ksiazka i Wiedza" nəşriyyatı timsalında), həm müharibədən sonrakı iqtisadi tənəzzül və yoxsulluq, Lemin nəşriyyata getmək üçün hər dəfə qatarla uzun səyahətləri və s.
Lemin digər əsərləri qədər sevəcəyinizi düşünməsəm də, ilk əsərlərini tanımaq adı ilə bir şans veriləcək bir əsərdir.
6.5/10
Roman Polşada- İkinci Dünya Müharibəsi ərəfəsində- ucqar bir bölgədə fəaliyyət göstərən psixiatriya xəstəxanasında dostunun təkidiylə işləmək üçün gələn Stefan Trzyniecki' nin ətrafında cərəyan edir. Psixiatriyaya Stefanın uyğunlaşma cəhdləri, xəstələrə qarşı bir çox xəstəxana işçisindən daha mülayim olmağa çalışması, həkimlərin tədqiqatları bir "şərtilik" boyunduruğu altında etmələri, bir yandan da ətraflarında (xəstəxananın yerləşdiyi ərazi) əvvəlcə şayiə daha sonra faktlarla dəstəklənən faşistlərə qarşı partizan fəaliyyəti məsələsi, bütün bunlarla birlikdə almanların artıq Polşa qapılarında olması və bir gün mütləq bu xəstəxanaya gələcəkləri qorxusu öz əksini tapır. Əgər almanlar gəlsə, psixiatriya və onun xəstələrini heç də xoşbəxt son gözləməyəcək. Romanda detalları ilə bir beyin əməliyyatı səhnəsi canlandırılıb, olduqca bəyəndiyim hissələrdən birisi oldu. Bir başqası Stefanın səfeh şair Sekulowski ilə olan yazarlıq, yazmaq və dünyaya dair dialoqları və Stefanın xəstə atasını yoluxmağa getməsi (bəlkə son dəfə görəcək olması), həyat barədə onunla etdiyi söhbət oldu.
Həmçinin Lemin həyatı ilə az da olsa tanış birisi, romanda avtobioqrafik parçaların olduğunu görəcək (məsələn, eynilə Lemin də müharibə ucbatından tibb təhsilini yarıda qoymuş olması kimi). Yazar romanı çox çətinliklərlə nəşr etdirə bilib. Beləki, həm dövrün senzurası ("Ksiazka i Wiedza" nəşriyyatı timsalında), həm müharibədən sonrakı iqtisadi tənəzzül və yoxsulluq, Lemin nəşriyyata getmək üçün hər dəfə qatarla uzun səyahətləri və s.
Lemin digər əsərləri qədər sevəcəyinizi düşünməsəm də, ilk əsərlərini tanımaq adı ilə bir şans veriləcək bir əsərdir.
6.5/10
February 2, 2023
Książkę przesłuchałam na Ninatece. Zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Trudniejsze w odbiorze były monologi filozoficzne, bo pewnie niewiele z nich zrozumiałam. Lem tworzy niesamowicie piękne zdania, używa zapominanych dziś słów. W domu rodzinnym Lem leżał na półce, kilkukrotnie próbowałam, ale odkładałam wiedząc, że to jeszcze nie czas. To początek i na pewno nie koniec mojej przygody z tym autorem.
February 9, 2016
Now this is a great book ... not "great" as in just "good", but this should be up there in the category of "proper literature". This is the first book by Stanislaw Lem that I've read that wasn't science fiction in theme, but like all of his work, he tries to push the conventions, and succeeds wildly here.
The story is set as Poland is being invaded by Germany, and follows a young, disaffected Polish doctor as he goes to a family funeral and ends up staying in the area to practice at a rundown psychiatric hospital. The novel is about everything he sees there and his interactions with both patients and staff, and how it changes him.
Lem's writing is often obtuse to the average reader, but I've always found it enlightening, even if it has been translated into English; there's an extra layer of detail and feeling that comes from writing under a different social system that is intriguing. I think that's why I also enjoy so many Nordic authors as well. Like Lem, their works have a structure with a different rhythm than an Western/English writer.
I'd definitely recommend this one to any reader.
The story is set as Poland is being invaded by Germany, and follows a young, disaffected Polish doctor as he goes to a family funeral and ends up staying in the area to practice at a rundown psychiatric hospital. The novel is about everything he sees there and his interactions with both patients and staff, and how it changes him.
Lem's writing is often obtuse to the average reader, but I've always found it enlightening, even if it has been translated into English; there's an extra layer of detail and feeling that comes from writing under a different social system that is intriguing. I think that's why I also enjoy so many Nordic authors as well. Like Lem, their works have a structure with a different rhythm than an Western/English writer.
I'd definitely recommend this one to any reader.
November 23, 2018
Terminé de leer: El hospital de la transfiguración de Stanisław Lem
Stefan proviene de una familia de médicos, tras la “desviación” de su padre de elegir el oficio de “inventor” que no le ha llevado a tener mucho éxito él estudia medicina como el resto de la familia, y es convocado a reencontrarse con ellos tras la muerte de un familiar casi olvidado.
Estaremos unas 100 páginas en medio de conocer a nuestro protagonista mientras se relaciona con una familia que hacía años que no veía, mostrándose torpe, haciéndose el intelectual al punto de resultar muy molesto, incluso con la falta de actitud hacia la vida que muestra. Pero finalmente un viejo conocido, amigo de la carrera de medicina, aparece en la puerta de la casa de los tíos y le hace un extraño ofrecimiento, el de trabajar en un “manicomio”, aunque él tenga vagos aprendizajes del área de la salud mental.
Allí será que irá a esa institución casi que tirado por su colega, ya que él no muestra mucho poder de decisión y es más de llevarse por todas las situaciones que lo rodean y finalmente conoceremos el lugar que da título al libro.
Y ahí vino mi bloqueo con el libro que tuve que parar e ir a leer otras cosas hasta que mi cerebro quiso volver, porque todo transcurre demasiado lento y cuesta verle un hilo al libro, pero es que pasa eso, el tipo se deja llevar por todo lo que pasa, así sea híper extraño, turbio, raro, lo asimila y lo deja pasar como una rareza más de la vida.
En el hospital mi primer pensamiento fue: los doctores están más locos que los pacientes. Luego vi que simplemente están todos trastornados.
Desde ahí los peores capítulos fueron los que se dedicaron al poeta, filosofando sin hilo aparente, de cosas que no entendía o no le encontraba lógica.
Los mejores capítulos fueron cuando el autor nos sacaba de esa burbuja perdida en el bosque y nos hacía recordar que había un mundo exterior, que había comenzado la segunda guerra mundial, y que habían “movimientos” en los bosques, y que Polonia estaba siendo invadida por los Nazis.
Me gustan las novelas históricas, pero el sinsentido y el protagonista más falto de carácter de la historia me sacó de quicio.
El último capítulo fue espectacular, pero odié las últimas dos páginas.
Stefan proviene de una familia de médicos, tras la “desviación” de su padre de elegir el oficio de “inventor” que no le ha llevado a tener mucho éxito él estudia medicina como el resto de la familia, y es convocado a reencontrarse con ellos tras la muerte de un familiar casi olvidado.
Estaremos unas 100 páginas en medio de conocer a nuestro protagonista mientras se relaciona con una familia que hacía años que no veía, mostrándose torpe, haciéndose el intelectual al punto de resultar muy molesto, incluso con la falta de actitud hacia la vida que muestra. Pero finalmente un viejo conocido, amigo de la carrera de medicina, aparece en la puerta de la casa de los tíos y le hace un extraño ofrecimiento, el de trabajar en un “manicomio”, aunque él tenga vagos aprendizajes del área de la salud mental.
Allí será que irá a esa institución casi que tirado por su colega, ya que él no muestra mucho poder de decisión y es más de llevarse por todas las situaciones que lo rodean y finalmente conoceremos el lugar que da título al libro.
Y ahí vino mi bloqueo con el libro que tuve que parar e ir a leer otras cosas hasta que mi cerebro quiso volver, porque todo transcurre demasiado lento y cuesta verle un hilo al libro, pero es que pasa eso, el tipo se deja llevar por todo lo que pasa, así sea híper extraño, turbio, raro, lo asimila y lo deja pasar como una rareza más de la vida.
En el hospital mi primer pensamiento fue: los doctores están más locos que los pacientes. Luego vi que simplemente están todos trastornados.
Desde ahí los peores capítulos fueron los que se dedicaron al poeta, filosofando sin hilo aparente, de cosas que no entendía o no le encontraba lógica.
Los mejores capítulos fueron cuando el autor nos sacaba de esa burbuja perdida en el bosque y nos hacía recordar que había un mundo exterior, que había comenzado la segunda guerra mundial, y que habían “movimientos” en los bosques, y que Polonia estaba siendo invadida por los Nazis.
Me gustan las novelas históricas, pero el sinsentido y el protagonista más falto de carácter de la historia me sacó de quicio.
El último capítulo fue espectacular, pero odié las últimas dos páginas.
June 6, 2022
tanisława Lema większość czytelników zna z jego powieści science-fiction.
Ja także, ale teraz mogę powiedzieć że znam także jego powieść obyczajową.
"Szpital przemienienia" to powieść napisana w 1955 roku która opisuje niewielki szpital psychiatryczny w małym miasteczku w trakcie II wojny światowej.
Ta książka w bardzo ciekawy sposób koreluje z powieścią "Niejedno" Barbary Woźniak, bo są tu dylematy moralne lekarzy dotyczące odpowiedzialności za osoby z niepełnosprawnością umysłową.
Bardzo polecam poznanie Lema od takiej nieoczywistej książki.
Ja także, ale teraz mogę powiedzieć że znam także jego powieść obyczajową.
"Szpital przemienienia" to powieść napisana w 1955 roku która opisuje niewielki szpital psychiatryczny w małym miasteczku w trakcie II wojny światowej.
Ta książka w bardzo ciekawy sposób koreluje z powieścią "Niejedno" Barbary Woźniak, bo są tu dylematy moralne lekarzy dotyczące odpowiedzialności za osoby z niepełnosprawnością umysłową.
Bardzo polecam poznanie Lema od takiej nieoczywistej książki.
November 16, 2017
Savaş yıllarında bir akıl hastanesinde geçen olayları anlatıyor. Bir kırılma noktası olacak kitap kopacak diye bekledim durdum ancak sonuç hüsran oldu:) Beklentinizi yüksek tutmayın.
July 27, 2023
Lem'in çok iyi bir bilimkurgu yazarı olduğunu zaten biliyordum ama bu kitap sayesinde çok iyi bir yazar olduğunu da görmüş oldum. Çünkü bu eser bir bilimkurgu romanı değil. İkinci Dünya Savaşı sırasında Polonya'da geçen roman, amcasının cenazesine giden Stefan adlı işsiz bir doktorun arkadaşı aracılığıyla bir akıl hastanesinde iş bulmasıyla başlıyor. Cenazenin anlatıldığı kısımda çok tanıdık duyguları yakalıyor insan. Sona kadar Alman istilasının yoğun olarak hissedildiği ama gözle görülmediği bir anlatı sunmuş Lem. Sonu ise hiç beklenmedik bir anda geliyor ve her şeyi yıkıp gidiyor.
August 17, 2019
Po lekturze chronologicznie napisanego jako pierwszy "Człowieka z Marsa", nie obiecywałem sobie zbyt wiele po "Szpitalu Przemienienia". Ot, jedna z młodzieńczych prób Mistrza, która zapewne będzie stanowić jedynie uzupełnienie bibliografii. Jakże wspaniałe było uczucie, kiedy zostałem z tego przeświadczenia wyprowadzony po lekturze! Z książki tej bije niesłychana dojrzałość myśli i wspaniały warsztat. Świetna historia; moc rozważań o nauce, literaturze; prezentowanie postaw ludzkich, ale bez oceniania; trzymająca w napięciu dramatyczna, bardzo ponura końcówka. Chyba można żałować, że Lem skupił się później prawie wyłącznie na tematyce s/f w swej prozie, bo historia lekarza Stefana, na tle skomplikowanych okoliczności życiowych (niemiecka okupacja) i ciekawych relacji osobistych, jest dowodem na to jak wszechstronnym talentem dysponował Mistrz. Poruszająca, wzruszająca, dająca do myślenia. Lektura absolutnie obowiązkowa.
January 28, 2012
Na okładce tej książki powinno widnieć ostrzeżenie: "Uwaga, zmusza do myślenia!". Geniusz autora atakuje czytelnika na każdej stronie. Niczym natrętny owad, zadręcza ciągle zadawanymi pytaniami filozoficznymi. Autor tym swoim intelektualnym natręctwem sprawia, że przy każdorazowym odłożeniu książki w głowie czytającego kiełkuje cała seria etycznych rozterek. "Szpital Przemienienia" nie stara się dawać jakiejkolwiek odpowiedzi na to grono zacnych pytań. To barki czytelnika zostają obciążone jarzmem poszukiwania odpowiedzi na pytania o sens życia, istotę wiary, czy kwestię etyki w medycynie. "Szpital Przemienienia" jawi się jednak jak latarnia w tym mroku myślowego zagubienia i pozwala obcującym z tym wydawnictwem na utworzenie własnych odpowiedzi. Książka to rewelacyjny traktat filozoficzny, a sięgnięcie po nią jest jak przyjęcie zaproszenia na doskonałą intelektualną ucztę.
March 27, 2020
Ambientada en Polonia, durante la Segunda Guerra Mundial, esta historia se centra en Stefan Trzyniecki, un joven médico recién licenciado, que retorna a su pueblo natal para asistir al funeral de un familiar en dónde se reencuentra con un antiguo compañero de estudios que le ofrece trabajo en el sanatorio mental de Bierzyniec. Su llegada a este recinto devela que las apariencias pueden resultar engañosas. En la peculiar institución nadie parece estar cuerdo, médicos y pacientes desfilan ante la mirada incrédula de Stefan que intenta en vano buscar explicación para todo aquello que lo perturba entre sus libros de medicina.
¨El hospital de la transfiguración¨ es un libro sobre la naturaleza humana. Un crudo retrato de la pérdida de la humanidad en tiempos de guerra. Porque todos podemos transitar entre la cordura y la locura, sólo basta pulsar un gatillo.
¨El hospital de la transfiguración¨ es un libro sobre la naturaleza humana. Un crudo retrato de la pérdida de la humanidad en tiempos de guerra. Porque todos podemos transitar entre la cordura y la locura, sólo basta pulsar un gatillo.
August 11, 2018
the writing makes you sure it’s one of Lem’s early works - it’s very dense and not always flowing well. But the story is great and poses many important questions, combining philosophy and contemporary. No doubt worth a read if you want something aside of the author’s mindblowing sci-fi
October 8, 2022
Kolejny rok i kolejna książka Stanisława Lema, tym razem debiutancka pod tytułem Szpital przemienienia, postanowiła o sobie przypomnieć. ;) Jak dalej w takim tempie będę odświeżała twórczość autora, to coś czuję, że starczy mi do samej emerytury. ;)
Początki II Wojny Światowej.
Stanisław Trzyniecki rozpoczyna właśnie praktykę lekarską w Szpitalu Psychiatrycznym w Bierzyńcu. Mimo toczącej się w kraju wojny wiedzie on tam dość spokojnie, wręcz „normalne” życie. Życie, które urozmaicają mu spotkania oraz bardzo owocne dyskusje z jego podopiecznym — poetą Sekułowskim.
Poszukiwanie samego siebie…
Książka ze względu na podjętą tematykę, wiele wątków filozoficznych, do łatwych nie należy.
Nie chciałabym streszczać tu fabuły. Ukazywać jak poszczególne sceny (pogrzeb stryja, wizyta w domu wachmistrza Wocha, ostatnia noc i bezsilność w obliczu śmierci), wpływają na dynamikę wydarzeń. Jak niezwykle rozwinięty zmysł obserwacyjny Stanisława przyczynia się do poznania oraz scharakteryzowanie otaczającego go świata i ludzi.
Mogę natomiast napisać jedno. Ciężko jest ubrać w słowa i nie spłycić tego, co przeżywał Trzyniecki. Tę całą sytuację i przemianę bohatera, trzeba po prostu przeżyć samemu i trochę po swojemu. Każdy w tym rozwoju i monologach poety, które tak mocno wpłynęły na Stanisława, może dopatrzyć się czegoś innego, czegoś specjalnego i czegoś tylko dla siebie.
Dlatego mocno zachęcam do sięgnięcia po Szpital przemienienia Stanisława Lema. Mimo kilku debiutanckich niedoskonałości (powtórzenia, zatracenie myśli przewodniej) książka daje bardzo wiele do myślenia, a do tego mogę Was zapewnić, że jak na książkę autora przystało, cechuje się ona pięknym językiem. Polecam, choć może nie na pierwsze spotkanie z Lemem!
http://unserious.pl/2020/06/szpital-p...
Początki II Wojny Światowej.
Stanisław Trzyniecki rozpoczyna właśnie praktykę lekarską w Szpitalu Psychiatrycznym w Bierzyńcu. Mimo toczącej się w kraju wojny wiedzie on tam dość spokojnie, wręcz „normalne” życie. Życie, które urozmaicają mu spotkania oraz bardzo owocne dyskusje z jego podopiecznym — poetą Sekułowskim.
Poszukiwanie samego siebie…
Książka ze względu na podjętą tematykę, wiele wątków filozoficznych, do łatwych nie należy.
Nie chciałabym streszczać tu fabuły. Ukazywać jak poszczególne sceny (pogrzeb stryja, wizyta w domu wachmistrza Wocha, ostatnia noc i bezsilność w obliczu śmierci), wpływają na dynamikę wydarzeń. Jak niezwykle rozwinięty zmysł obserwacyjny Stanisława przyczynia się do poznania oraz scharakteryzowanie otaczającego go świata i ludzi.
Mogę natomiast napisać jedno. Ciężko jest ubrać w słowa i nie spłycić tego, co przeżywał Trzyniecki. Tę całą sytuację i przemianę bohatera, trzeba po prostu przeżyć samemu i trochę po swojemu. Każdy w tym rozwoju i monologach poety, które tak mocno wpłynęły na Stanisława, może dopatrzyć się czegoś innego, czegoś specjalnego i czegoś tylko dla siebie.
Dlatego mocno zachęcam do sięgnięcia po Szpital przemienienia Stanisława Lema. Mimo kilku debiutanckich niedoskonałości (powtórzenia, zatracenie myśli przewodniej) książka daje bardzo wiele do myślenia, a do tego mogę Was zapewnić, że jak na książkę autora przystało, cechuje się ona pięknym językiem. Polecam, choć może nie na pierwsze spotkanie z Lemem!
http://unserious.pl/2020/06/szpital-p...
April 29, 2022
To inna książka, oderwana od grupy fantastyczno-naukowych dzieci Lema. Tym razem nie wyruszamy w kosmiczną podróż w odległe światy. Trzymamy się ziemi, w jednym z jej najokropniejszych okresów - w czasie wojny. Wyruszamy razem ze Stefanem do domu krewnych, a następnie do sanatorium dla osób z chorobami psychicznymi. Tam poprzez innych bohaterów poznajmy różniące się poglądy, idee i wartości: nihilistycznego i ekscentrycznego Sekułowskiego, kruchego i nieco zahukanego Pajpaka, niewrażliwego Kautersa, beznadziejnie zakochanego Staszka... i wielu innych. Poprzez niektóre poruszenia filozoficzne można wyczuć "tego" Lema, z przyszłości.
Zakończenie najmocniejsze, chociaż fabuła łagodnie w tym kierunku zmierzała. Co w nim znalazłam? Skonfrontowanie wartości i próbę charakteru oraz refleksję: czy prymitywność ludzkiej natury zwycięży nad duszą i rozumem w sytuacji tragizmu? Czy może na odwrót?
Zachęcam do przeczytania zarówno fanów Lema, jak i tych, którym nie podeszła jego pozagalaktyczna wyobraźnia z innych książek - tutaj tego nie znajdziemy.
Zakończenie najmocniejsze, chociaż fabuła łagodnie w tym kierunku zmierzała. Co w nim znalazłam? Skonfrontowanie wartości i próbę charakteru oraz refleksję: czy prymitywność ludzkiej natury zwycięży nad duszą i rozumem w sytuacji tragizmu? Czy może na odwrót?
Zachęcam do przeczytania zarówno fanów Lema, jak i tych, którym nie podeszła jego pozagalaktyczna wyobraźnia z innych książek - tutaj tego nie znajdziemy.
February 28, 2023
"Kendi başıma bir dünya olduğum halde, olayların akışı içinde sadece bir toz zerresi olduğum doğru ama hiçbir şey beni bir toz zerresi gibi düşünmeye zorlayamayacak!"
___
Hiçbir zaman bir yerde olup da başka yerde olamadığın için pişmanlık duyma. Veya bir şey yapabilecek durumda olup da yapmadığın için. Bu doğru değil. Onu yapmadın, çünkü yapmana imkan yoktu. Her şey sonuçlandıktan sonra anlam kazanıyor, daha önce değil. Her zaman ile her yer, yolun sonuna gelince hiçbir zaman ile hiçbir yer ile aynıdır. Pişmanlık yok, unutma.
___
Hiçbir zaman bir yerde olup da başka yerde olamadığın için pişmanlık duyma. Veya bir şey yapabilecek durumda olup da yapmadığın için. Bu doğru değil. Onu yapmadın, çünkü yapmana imkan yoktu. Her şey sonuçlandıktan sonra anlam kazanıyor, daha önce değil. Her zaman ile her yer, yolun sonuna gelince hiçbir zaman ile hiçbir yer ile aynıdır. Pişmanlık yok, unutma.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 11, 2021
The most sentimental (and autobiographical) of his works that I've read. With no science fiction elements at all, this book explores the madness and cruelty of war through the lens of a character totally unprepared for it. Two sections, the operation and the finale, brought me to tears. I knew Lem was excellent at writing the human experience through foreignness, but didn't expect him to do as well with history.
Displaying 1 - 30 of 119 reviews