What do you think?
Rate this book
Ιστορία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν
Αν ένα από τα κύρια γνωρίσματα της κλασικής λογοτεχνίας είναι η διαχρονικότητα, ο Ζιλ Μπλας αποτελεί αδιαμφισβήτητα το φωτεινότερο παράδειγμά της: μια απολαυστική σάτιρα για τα ήθη, τα έργα και τις ημέρες "κρατούντων" κι "υποταχτικών", γραμμένη με ειρωνεία, χιούμορ και βαθιά γνώση των ανθρώπινων ορίων…
Κι αυτό ακριβώς εκφράζει ο ατιθάσευτος Ζιλ Μπλας: είναι ένα γνήσιο απόπαιδο, ένας αιώνιος έφηβος που δεν λέει να ενηλικιωθεί ακριβώς επειδή αρνείται να χαρίσει στους κυρίαρχους την αθωότητά του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Μαρκ Τουέιν ανέφερε ως πρότυπο του Χάκλμπερι Φιν, που προτιμά να είναι ελεύθερος παρά πολιτισμένος, τη μορφή του Ζιλ Μπλας - το ίδιο έκανε και ο Ντοστογιέφσκι κάθε φορά που έπρεπε να μεταμορφώσει τον εσωστρεφή ήρωά του στον ειρωνικό και δηκτικό κήνσορα της άρχουσας τάξης. Αναφορές στη μορφή του Ζιλ Μπλας έχει κάνει και ο Μαζόχ στην Αφροδίτη με τη γούνα, ακόμα και ο Μπαλζάκ. Στο όνομα Ζιλ Μπλας, επίσης, οφείλουν τον τίτλο τους πολλά περιοδικά και ομώνυμοι ήρωες, καθώς δεν ήταν απλώς ένας πρωταγωνιστής αλλά ενσάρκωνε μοναδικά το πρότυπο του πολυμήχανου τυχοδιώκτη που πολλά αφεντικά γνώρισε αλλά δεν υπέκυψε σε κανένα , ίσως γι' αυτό να τον μίσησαν και κραταιά ονόματα όπως Βολταίρος. Σε τελική ανάλυση, δεν εκπροσώπησε τις μεγάλες ιδέες, παρά την απαρασάλευτη και αυθεντική δύναμη του να είναι ο εαυτός του.
Ο περίφημος ετούτος «πίκαρος» (δυτικόφερτος καραγκιόζης, όπως τον αποκαλεί ο Δημήτρης Αρμάος στα προλεγόμενα της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου) φαίνεται να συγκροτείται πρώτη φορά ολοκληρωμένα στο κλασικό αριστούργημα του Αλέν Λεσάζ. Όντας ένας τυχοδιώκτης αγνώστου καταγωγής, δεν φέρει τα γνωρίσματα της τάξης του παρά μόνο τα πλεονεκτήματα του ελεύθερου, σατιρικού, ειρωνικού και ενίοτε βρόμικου πνεύματός του. Προσαρμοστικός, ταλαντούχος και ικανός να διεισδύει με ευκολία σε διαφορετικά περιβάλλοντα, δεν είχε πρόβλημα να εκφράσει τις πανούργες θέσεις του και, ναι, να παραδεχτεί - πρώτη φορά ίσως με τέτοια ένταση σε μυθιστόρημα - ότι είναι ατελής.
(Τίνα Μανδηλαρά)
Κι αυτό ακριβώς εκφράζει ο ατιθάσευτος Ζιλ Μπλας: είναι ένα γνήσιο απόπαιδο, ένας αιώνιος έφηβος που δεν λέει να ενηλικιωθεί ακριβώς επειδή αρνείται να χαρίσει στους κυρίαρχους την αθωότητά του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Μαρκ Τουέιν ανέφερε ως πρότυπο του Χάκλμπερι Φιν, που προτιμά να είναι ελεύθερος παρά πολιτισμένος, τη μορφή του Ζιλ Μπλας - το ίδιο έκανε και ο Ντοστογιέφσκι κάθε φορά που έπρεπε να μεταμορφώσει τον εσωστρεφή ήρωά του στον ειρωνικό και δηκτικό κήνσορα της άρχουσας τάξης. Αναφορές στη μορφή του Ζιλ Μπλας έχει κάνει και ο Μαζόχ στην Αφροδίτη με τη γούνα, ακόμα και ο Μπαλζάκ. Στο όνομα Ζιλ Μπλας, επίσης, οφείλουν τον τίτλο τους πολλά περιοδικά και ομώνυμοι ήρωες, καθώς δεν ήταν απλώς ένας πρωταγωνιστής αλλά ενσάρκωνε μοναδικά το πρότυπο του πολυμήχανου τυχοδιώκτη που πολλά αφεντικά γνώρισε αλλά δεν υπέκυψε σε κανένα , ίσως γι' αυτό να τον μίσησαν και κραταιά ονόματα όπως Βολταίρος. Σε τελική ανάλυση, δεν εκπροσώπησε τις μεγάλες ιδέες, παρά την απαρασάλευτη και αυθεντική δύναμη του να είναι ο εαυτός του.
Ο περίφημος ετούτος «πίκαρος» (δυτικόφερτος καραγκιόζης, όπως τον αποκαλεί ο Δημήτρης Αρμάος στα προλεγόμενα της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου) φαίνεται να συγκροτείται πρώτη φορά ολοκληρωμένα στο κλασικό αριστούργημα του Αλέν Λεσάζ. Όντας ένας τυχοδιώκτης αγνώστου καταγωγής, δεν φέρει τα γνωρίσματα της τάξης του παρά μόνο τα πλεονεκτήματα του ελεύθερου, σατιρικού, ειρωνικού και ενίοτε βρόμικου πνεύματός του. Προσαρμοστικός, ταλαντούχος και ικανός να διεισδύει με ευκολία σε διαφορετικά περιβάλλοντα, δεν είχε πρόβλημα να εκφράσει τις πανούργες θέσεις του και, ναι, να παραδεχτεί - πρώτη φορά ίσως με τέτοια ένταση σε μυθιστόρημα - ότι είναι ατελής.
(Τίνα Μανδηλαρά)
1021 pages, Paperback
First published April 5, 1715
59 people are currently reading
1454 people want to read
About the author
Alain-René Le Sage
1,520 books30 followers
Gil Blas
(1715-1735), major novel of French writer Alain René Lesage, influenced modern realistic fiction.
Alain-René Le Sage, a prolific satirical dramatist, authored the classic in making the picaresque form a European literary fashion.
A Jesuit college in Brittany well educated always quite poor and orphaned Le Sage, who studied law in Paris. Well in the literary salons, he chose a family life over a worldly one and married Marie-Elisabeth Huyard in 1694. He abandoned his legal clerkship to dedicate himself to literature and received a pension from the abbot of Lyonne, who also taught him Spanish and interested him in the Spanish theater.
Early plays of Le Sage, adaptations of Spanish models, included the highly successful adapted comedy Crispin, rival de son maître (Crispin, Rival of His Master), which the Théâtre Français performed in 1707. He aimed satire of his prose work Le Diable boiteux (1707; The Devil upon Two Sticks) of Spanish inspiration at Parisian society. The more popular Théâtre de la Foire gave Le Sage greater freedom as an author, and he composed for that company more than one hundred comédies-vaudevilles and thus considerably succeeded Molière.
Gil Blas of the earliest concerns the education and adventures of an adaptable young valet as he progresses from one master to the next. In the service of the quack Doctor Sangrado, he practices on the poorer patients and quickly achieves a perfect record of certain fatalities, equal to that of his master. In service to Don Mathias, a notorious seducer, he also learns to equal and to surpass his master. The sunnier spirit of the character effectively civilizes the picaresque tradition. Unlike most novels of the genre, it ends happily as he retires to marriage and a quiet country life.
This author died in Boulogne.
Alain-René Le Sage, a prolific satirical dramatist, authored the classic in making the picaresque form a European literary fashion.
A Jesuit college in Brittany well educated always quite poor and orphaned Le Sage, who studied law in Paris. Well in the literary salons, he chose a family life over a worldly one and married Marie-Elisabeth Huyard in 1694. He abandoned his legal clerkship to dedicate himself to literature and received a pension from the abbot of Lyonne, who also taught him Spanish and interested him in the Spanish theater.
Early plays of Le Sage, adaptations of Spanish models, included the highly successful adapted comedy Crispin, rival de son maître (Crispin, Rival of His Master), which the Théâtre Français performed in 1707. He aimed satire of his prose work Le Diable boiteux (1707; The Devil upon Two Sticks) of Spanish inspiration at Parisian society. The more popular Théâtre de la Foire gave Le Sage greater freedom as an author, and he composed for that company more than one hundred comédies-vaudevilles and thus considerably succeeded Molière.
Gil Blas of the earliest concerns the education and adventures of an adaptable young valet as he progresses from one master to the next. In the service of the quack Doctor Sangrado, he practices on the poorer patients and quickly achieves a perfect record of certain fatalities, equal to that of his master. In service to Don Mathias, a notorious seducer, he also learns to equal and to surpass his master. The sunnier spirit of the character effectively civilizes the picaresque tradition. Unlike most novels of the genre, it ends happily as he retires to marriage and a quiet country life.
This author died in Boulogne.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
February 27, 2017
ژيل بلاس یک کلاسیک به تمام معناست. از آن داستان هایی که برخی از وقایع آن برای همیشه به یاد می مانند
پر از بلندی و پستی زندگی و ماجراهای مختلف است ولی حتی گاهی در بدترین موقعیت ها هم لبخند را بر لبان می نشاند
...به قول سلین یا شکسپیر: اگر توانستی خنده و تراژیک را باهم بیاوری، بُرده ای
علاوه بر اینها باید ترجمه میرزا حبیب اصفهانی اشاره کنم که با فارسی شیرینی که بی شباهت به ترجمه های اول هزارو یکشب نیست، زیبایی کتاب را دو چندان کرده اند
رخت به زاد و بوم خود كشيد: ترك دار و ديار كرد
در كودكي آب بي لجام خوردم: يعني پدر و مادرم بهم سخت نگرفتند و خيلي بي ادب بار آمدم
در کنار جذابیت، ژیل بلاس حکایتی عبرت آموز هم است که میتوان نکات بسیاری از آن آموخت
زندگی که گاه با بخت و اقبال است و گاه روی سکه بر می گردد و از عرش به فرش می رسد. او ماجراهای زیادی از سر می گذارند از نوکری تا منشی وزارت و از همسفره شدن با دزدان تا زندگی در خانه ی خطيب معروف شهر
یکی از جالب ترین ماجراهای کتاب خدمت ژیل بلاس برای طبیب خونآبی بود که این پزشک برای هر بیماری درمان حجامت و خوراندن آب گرم تجویز میکند. ژیل بلاس خیلی زود نزد او این طب منحصر به فرد را یاد می گیرد و به قول خودش در اصل دستیار عزرائیل شدم و اینگونه بیماران زیادی را سریعا از تخت بیماری به گور می فرستادیم
!!!خیلی از پزشکان کشور ما هم فرقی با این طبیب خونآبی ندارند
ماجرای دیگر که بسیار پند آموز بود مضرات انتقاد کردن بود. ژیل بلاس دارد زندگی شاهانه ای را در خانه خطیب نامی شهر می گذارند و برای او خطابه هایش را پاکنویس می کند. اما یک روز خطیب به او می گوید: من هم روزی پیر می شوم و نمی توانم دیگر خطبه های زیبا و تاثیرگذاری بنویسم. تو دوست نزدیک منی، لطفا هر وقت ضعفی در نوشته هایم دیدی رک و بی پرده بهم بگو
ولی گفتن همانا و از دست دادن آن همه نعمت همان
:)
پر از بلندی و پستی زندگی و ماجراهای مختلف است ولی حتی گاهی در بدترین موقعیت ها هم لبخند را بر لبان می نشاند
...به قول سلین یا شکسپیر: اگر توانستی خنده و تراژیک را باهم بیاوری، بُرده ای
علاوه بر اینها باید ترجمه میرزا حبیب اصفهانی اشاره کنم که با فارسی شیرینی که بی شباهت به ترجمه های اول هزارو یکشب نیست، زیبایی کتاب را دو چندان کرده اند
رخت به زاد و بوم خود كشيد: ترك دار و ديار كرد
در كودكي آب بي لجام خوردم: يعني پدر و مادرم بهم سخت نگرفتند و خيلي بي ادب بار آمدم
در کنار جذابیت، ژیل بلاس حکایتی عبرت آموز هم است که میتوان نکات بسیاری از آن آموخت
زندگی که گاه با بخت و اقبال است و گاه روی سکه بر می گردد و از عرش به فرش می رسد. او ماجراهای زیادی از سر می گذارند از نوکری تا منشی وزارت و از همسفره شدن با دزدان تا زندگی در خانه ی خطيب معروف شهر
یکی از جالب ترین ماجراهای کتاب خدمت ژیل بلاس برای طبیب خونآبی بود که این پزشک برای هر بیماری درمان حجامت و خوراندن آب گرم تجویز میکند. ژیل بلاس خیلی زود نزد او این طب منحصر به فرد را یاد می گیرد و به قول خودش در اصل دستیار عزرائیل شدم و اینگونه بیماران زیادی را سریعا از تخت بیماری به گور می فرستادیم
!!!خیلی از پزشکان کشور ما هم فرقی با این طبیب خونآبی ندارند
ماجرای دیگر که بسیار پند آموز بود مضرات انتقاد کردن بود. ژیل بلاس دارد زندگی شاهانه ای را در خانه خطیب نامی شهر می گذارند و برای او خطابه هایش را پاکنویس می کند. اما یک روز خطیب به او می گوید: من هم روزی پیر می شوم و نمی توانم دیگر خطبه های زیبا و تاثیرگذاری بنویسم. تو دوست نزدیک منی، لطفا هر وقت ضعفی در نوشته هایم دیدی رک و بی پرده بهم بگو
ولی گفتن همانا و از دست دادن آن همه نعمت همان
:)
September 20, 2016
Ο Alain-René Lesage έχει να πει πολλά. Και λέει πολλά.
Μια ιστορία με αφετηρία την νεανική ηλικία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν και ένα τερματισμό που ήρθε μόνο στις σελίδες του. Γιατί η ιστορία του Ζιλ Μπλας δεν τελειώνει ποτέ. Είναι η ιστορία όλης της κοινωνίας και όλων των ανθρώπων.
Κάθε τόμος (το βιβλίο ήταν χωρισμένο σε τόμους) είναι και ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής του ήρωα. Σε κάθε κεφάλαιο του, παρουσιάζονται συνεχώς νέοι χαρακτήρες με τις δικές τους ιστορίες και προσδοκίες. Ο καθένας από αυτούς τους ήρωες –θεωρώ- αντιπροσώπευε και ένα στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Είτε ήταν πειρασμός είτε ήταν αρετή έβλεπες την επιρροή τους στον πρωταγωνιστή ή στα υπόλοιπα κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου και κατ’ επέκταση το πώς επηρεάζουν αυτά τα στοιχεία την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά. Η σειρά εμφάνισης αυτών των χαρακτήρων επίσης δεν ήταν τυχαία καθώς αντιπροσώπευαν αδυναμίες/αρετές που παρουσιάζονται μόνο σε συγκεκριμένα ηλικιακά στάδια.
Το ύφος του ήταν αρκετά ανάλαφρο και οι σελίδες κυλούσαν πολύ εύκολα. Πολλές φορές το κείμενο σε ξεκούραζε και σε χαλάρωνε ενώ άλλες φορές σε έκανε να χαμογελάσεις. Και ενώ πρόκειται για βιβλίο 1000 σελίδων, εύκολα και ευχάριστα κάποιος με χρόνο θα μπορούσε να διαβάσει 200 σελίδες την ημέρα. (Θυμίζει Δον Κιχώτη)
Το πρόβλημα για μένα ξεκινούσε όταν προσπαθούσα να διαβάσω παραπάνω. Και αυτό γιατί το βιβλίο επαναλαμβανόταν σε πολλά σημεία. Και εκεί πιστεύω ότι έχασε (για αυτό και τα 4 αστέρια. Αν είχα την δυνατότητα θα έβαζα 4,5).
Η ασταμάτητη προσθήκη νέων χαρακτήρων συνοδευόταν πάντα και με την εξιστόρηση της ζωής τους. Κάθε κεφάλαιο σήμαινε και νέος χαρακτήρας άρα νέα ιστορία. Και δυστυχώς μετά από ένα σημείο οι ιστορίες άρχισαν να επαναλαμβάνονται. Ένιωθες ότι το βιβλίο αφηγείται το ίδιο πράγμα με άλλο πρόσωπο. Και όταν έφτανες σε αυτό το σημείο επανάληψης το βιβλίο από μόνο του σου έλεγε να σταματήσεις και να σκεφτείς αυτά που διάβασες προκειμένου να αντιληφθείς τις διαφορές. (Χάρη σε αυτά τα διαλείμματα έβγαλα το συμπέρασμα της παραπάνω παραγράφου και αντιλήφθηκα την διαχρονικότητα αυτού του βιβλίου.)
Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής άλλωστε παραδέχεται ότι σε ένα σημείο η αφήγηση τον κούρασε.
Πρόκειται λοιπόν για βιβλίο που παρουσιάζει την αδυναμία αλλά και τη δύναμη του ανθρώπου. Το πόσο εύκολα κάποιος επηρεάζεται από τον κοινωνικό του περίγυρο και τις δυσκολίες/αναποδιές που μπορεί να συναντήσει. Ταυτόχρονα όμως δείχνει την ανάγκη και την θέληση του ανθρώπου να προχωρήσει και να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή.
Κάθε σελίδα από μόνη της είναι ανάλαφρη, κάθε κεφάλαιο διασκεδαστικό και κάθε τόμος γεμάτος διαφορετικά μηνύματα. Σαν σύνολο όμως μπορεί να κουράσει λόγω της επανάληψης. Μην σας αποθαρρύνει αυτό από μία μελλοντική ανάγνωση.
Άλλωστε είναι από τα βιβλία που η ιστορία του τελειώνει μόνο στις σελίδες :)
Μια ιστορία με αφετηρία την νεανική ηλικία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν και ένα τερματισμό που ήρθε μόνο στις σελίδες του. Γιατί η ιστορία του Ζιλ Μπλας δεν τελειώνει ποτέ. Είναι η ιστορία όλης της κοινωνίας και όλων των ανθρώπων.
Κάθε τόμος (το βιβλίο ήταν χωρισμένο σε τόμους) είναι και ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής του ήρωα. Σε κάθε κεφάλαιο του, παρουσιάζονται συνεχώς νέοι χαρακτήρες με τις δικές τους ιστορίες και προσδοκίες. Ο καθένας από αυτούς τους ήρωες –θεωρώ- αντιπροσώπευε και ένα στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Είτε ήταν πειρασμός είτε ήταν αρετή έβλεπες την επιρροή τους στον πρωταγωνιστή ή στα υπόλοιπα κεντρικά πρόσωπα του βιβλίου και κατ’ επέκταση το πώς επηρεάζουν αυτά τα στοιχεία την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά. Η σειρά εμφάνισης αυτών των χαρακτήρων επίσης δεν ήταν τυχαία καθώς αντιπροσώπευαν αδυναμίες/αρετές που παρουσιάζονται μόνο σε συγκεκριμένα ηλικιακά στάδια.
Το ύφος του ήταν αρκετά ανάλαφρο και οι σελίδες κυλούσαν πολύ εύκολα. Πολλές φορές το κείμενο σε ξεκούραζε και σε χαλάρωνε ενώ άλλες φορές σε έκανε να χαμογελάσεις. Και ενώ πρόκειται για βιβλίο 1000 σελίδων, εύκολα και ευχάριστα κάποιος με χρόνο θα μπορούσε να διαβάσει 200 σελίδες την ημέρα. (Θυμίζει Δον Κιχώτη)
Το πρόβλημα για μένα ξεκινούσε όταν προσπαθούσα να διαβάσω παραπάνω. Και αυτό γιατί το βιβλίο επαναλαμβανόταν σε πολλά σημεία. Και εκεί πιστεύω ότι έχασε (για αυτό και τα 4 αστέρια. Αν είχα την δυνατότητα θα έβαζα 4,5).
Η ασταμάτητη προσθήκη νέων χαρακτήρων συνοδευόταν πάντα και με την εξιστόρηση της ζωής τους. Κάθε κεφάλαιο σήμαινε και νέος χαρακτήρας άρα νέα ιστορία. Και δυστυχώς μετά από ένα σημείο οι ιστορίες άρχισαν να επαναλαμβάνονται. Ένιωθες ότι το βιβλίο αφηγείται το ίδιο πράγμα με άλλο πρόσωπο. Και όταν έφτανες σε αυτό το σημείο επανάληψης το βιβλίο από μόνο του σου έλεγε να σταματήσεις και να σκεφτείς αυτά που διάβασες προκειμένου να αντιληφθείς τις διαφορές. (Χάρη σε αυτά τα διαλείμματα έβγαλα το συμπέρασμα της παραπάνω παραγράφου και αντιλήφθηκα την διαχρονικότητα αυτού του βιβλίου.)
Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής άλλωστε παραδέχεται ότι σε ένα σημείο η αφήγηση τον κούρασε.
Πρόκειται λοιπόν για βιβλίο που παρουσιάζει την αδυναμία αλλά και τη δύναμη του ανθρώπου. Το πόσο εύκολα κάποιος επηρεάζεται από τον κοινωνικό του περίγυρο και τις δυσκολίες/αναποδιές που μπορεί να συναντήσει. Ταυτόχρονα όμως δείχνει την ανάγκη και την θέληση του ανθρώπου να προχωρήσει και να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή.
Κάθε σελίδα από μόνη της είναι ανάλαφρη, κάθε κεφάλαιο διασκεδαστικό και κάθε τόμος γεμάτος διαφορετικά μηνύματα. Σαν σύνολο όμως μπορεί να κουράσει λόγω της επανάληψης. Μην σας αποθαρρύνει αυτό από μία μελλοντική ανάγνωση.
Άλλωστε είναι από τα βιβλία που η ιστορία του τελειώνει μόνο στις σελίδες :)
November 13, 2016
4* η 5* ; 4,5* λοιπον . Να κατι που δεν θα εκανε ποτε ο Ζιλ Μπλανς . Συμβιβασμο. Ενας προδημοσίευση αναρχικός . Οχι μη μπερδεύετε . Δεν ηταν Ρομπεν τον δασών Ούτε καποιος Λάμπρος επαναστάτης . Ηταν ενας τθχκδοωχτης που ομως κατάφερνε να τραβάει το χαλι κάτω απο τα πόδια των ισχυρών αφεντικών του .
Ενα βιβλιο ποταμός ( τρέχει γρήγορα σαν το νερό ) για τη ζωη και τα έργα ενός γοητευτικού μάσκαρα
Ενα βιβλιο ποταμός ( τρέχει γρήγορα σαν το νερό ) για τη ζωη και τα έργα ενός γοητευτικού μάσκαρα
December 21, 2016
Χωρίς πολλά πολλά, μιλάμε για ένα αριστούργημα! Ένας ποταμός λέξεων, ιστοριών συνθέτουν πρόσωπα και καταστάσεις ε έναν μοναδικό τρόπο. Μεγάλος ο όγκος, περίπου 1000 σελίδες, αλλά τόσο γοητευτική γραφή με ρέοντα λόγο που όχι μόνο δεν σε κουράζει, αλλά σε οδηγεί σε μεγάλα συγγραφικά ταξίδια.....
January 27, 2015
Alain René Lesage est un auteur français du début du XVIIème siècle. J'avais déjà lu et beaucoup apprécié ses avantures du chevalier de Beauchêne, capitaine de flibustier dans la Nouvelle France. Si je connaissais par réputation le Gil Blas de Hugo, j'ignorais que Lesage en était l'auteur, avant de l'apprendre dans le baron perché d'Italo Calvino.
L'auteur nous transporte ici en Espagne pendant le Siècle d'Or, une espagne qu'il connait et qu'il admire, dont il est familier de la littérature et de la culture puisqu'il a transporté de nombreux chefs-d’œuvre de la langue de Cervantès à celle de Molière, dont ceux de Lope de Vega et de Calderon. Tout respire l'ibérie, jusqu'au vocabulaire qui nous réserve quelques hapax.
C'est donc un hommage au roman picaresque que ces aventures rocambolesque du jeune Gil Blas, qui tombe de Charybde en Scylla, dans un monde où les dupes s'instruisent, gagnent en sagesse et corrigent leurs défauts par les avanies que leurs inflige la malice et l'astuce des profiteurs peu scrupuleux. J'ai tellement aimé ce roman que je le dégustait par morceaux, avant de finalement le terminer d'un trait. Comme le souligne le héros, le sel castillan vaut bien le sel attique. Quel plaisir! Un magnifique roman!
April 27, 2025
(ελληνική κριτική μετά τη γαλλική)
L’Histoire de Gil Blas de Santillane constitue l'une des œuvres majeures de la fiction européenne précoce et l'un des précurseurs essentiels du roman moderne. Dans un récit empreint de vivacité et d'esprit, Lesage suit les aventures sans fin de Gil Blas, un jeune homme d'origine modeste, à travers les aléas de son existence en Espagne.
Écrit dans un style sarcastique et souvent moqueur, l’ouvrage se présente comme un miroir de la nature humaine et de la société, offrant une critique acerbe de diverses institutions telles que l’aristocratie, l’Église et le système judiciaire. À travers les incessants renversements de fortune de son héros — passant de domestique à voleur, de favori à déchu — Lesage expose la vanité de l’ascension sociale et l’inéluctable fragilité humaine.
Le style de Lesage allie une légèreté comique à une ironie amère, créant une esthétique qui influencera profondément le développement du réalisme européen. La vivacité et le rythme soutenu du texte maintiennent l’attention du lecteur, malgré l’ampleur de l’œuvre. Les personnages, bien que parfois schématiques, restent animés et servent de types moraux et sociaux.
En dépit de l’influence manifeste de sources espagnoles (notamment Cervantès), Lesage insuffle à son récit une finesse toute française ainsi qu’une empreinte satirique personnelle. Gil Blas peut être lu à la fois comme un divertissement plaisant et comme un précieux témoignage social du XVIIIᵉ siècle.
Riche et à multiples niveaux de lecture, l’œuvre traverse les siècles grâce à son intelligence, sa force satirique et sa pénétration psychologique. Un classique à redécouvrir, tant par les amateurs de littérature que par ceux qui s'intéressent à l'évolution du roman européen. Pour ceux qui souhaiteraient explorer une œuvre moderne dans un esprit similaire, la brillante série Sir Apropos of Nothing de Peter David constitue une excellente alternative.
H “Ιστορία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν” αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της πρώιμης ευρωπαϊκής μυθοπλασίας και έναν από τους πρωτοπόρους προδρόμους του σύγχρονου μυθιστορήματος. Σε μια αφήγηση γεμάτη σπιρτάδα και ζωντάνια, ο Lesage ακολουθεί τον Γκι Μπλας, έναν νεαρό άνδρα ταπεινής καταγωγής, στις ατελείωτες περιπέτειες και μεταπτώσεις της ζωής του στην Ισπανία.
Γραμμένο με σαρκαστικό και συχνά σκωπτικό ύφος, το έργο λειτουργεί ως ένας καθρέφτης της ανθρώπινης φύσης και της κοινωνίας, γεμάτος κριτικές απέναντι σε θεσμούς όπως η αριστοκρατία, η εκκλησία και το δικαστικό σύστημα. Ο Γκι Μπλας, μέσα από τις διαρκείς του αλλαγές τύχης — από υπηρέτης σε κλέφτης, από ευνοούμενος σε έκπτωτο — γίνεται όχημα για τον Lesage να αναδείξει τη ματαιότητα της κοινωνικής ανόδου και την αναπόφευκτη ανθρώπινη αδυναμία.
Η γραφή του Lesage συνδυάζει την ανάλαφρη κωμικότητα με την πικρή ειρωνεία, δημιουργώντας ένα ύφος που επηρέασε βαθιά την εξέλιξη του ευρωπαϊκού ρεαλισμού. Η αμεσότητα και ο ρυθμός του κειμένου διατηρούν το ενδιαφέρον αμείωτο, παρόλο που το μυθιστόρημα εκτείνεται σε μεγάλο όγκο. Οι χαρακτήρες του, αν και συχνά σχηματικοί, παραμένουν ζωντανοί και λειτουργούν ως παραδείγματα ηθικών και κοινωνικών τύπων.
Παρά την ισχυρή επιρροή ισπανικών πηγών (λέγε με «Θερβάντες») ο Lesage προσδίδει στο έργο του μια αυθεντική γαλλική φινέτσα και ένα δικό του σατιρικό αποτύπωμα. Το «Gil Blas» μπορεί να ιδωθεί τόσο ως διασκεδαστικό ανάγνωσμα όσο και ως ένα πολύτιμο κοινωνικό σχόλιο του 18ου αιώνα.
Πλούσιο και πολυεπίπεδο, το έργο αντέχει στο χρόνο χάρη στην ευφυΐα, τη σατιρική δύναμη και την ψυχολογική του διορατικότητα. Ένα κλασικό έργο που αξίζει να ανακαλυφθεί ξανά τόσο από τους λάτρεις της λογοτεχνίας όσο και από όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος. Αν σας άρεσε, και θέλετε να βρείτε κάτι αντίστοιχο γραμμένο από πιο σύγχρονη θέμα, υπάρχει η εξαιρετική σειρά “Sir Apropos of Nothing” του Peter David.
L’Histoire de Gil Blas de Santillane constitue l'une des œuvres majeures de la fiction européenne précoce et l'un des précurseurs essentiels du roman moderne. Dans un récit empreint de vivacité et d'esprit, Lesage suit les aventures sans fin de Gil Blas, un jeune homme d'origine modeste, à travers les aléas de son existence en Espagne.
Écrit dans un style sarcastique et souvent moqueur, l’ouvrage se présente comme un miroir de la nature humaine et de la société, offrant une critique acerbe de diverses institutions telles que l’aristocratie, l’Église et le système judiciaire. À travers les incessants renversements de fortune de son héros — passant de domestique à voleur, de favori à déchu — Lesage expose la vanité de l’ascension sociale et l’inéluctable fragilité humaine.
Le style de Lesage allie une légèreté comique à une ironie amère, créant une esthétique qui influencera profondément le développement du réalisme européen. La vivacité et le rythme soutenu du texte maintiennent l’attention du lecteur, malgré l’ampleur de l’œuvre. Les personnages, bien que parfois schématiques, restent animés et servent de types moraux et sociaux.
En dépit de l’influence manifeste de sources espagnoles (notamment Cervantès), Lesage insuffle à son récit une finesse toute française ainsi qu’une empreinte satirique personnelle. Gil Blas peut être lu à la fois comme un divertissement plaisant et comme un précieux témoignage social du XVIIIᵉ siècle.
Riche et à multiples niveaux de lecture, l’œuvre traverse les siècles grâce à son intelligence, sa force satirique et sa pénétration psychologique. Un classique à redécouvrir, tant par les amateurs de littérature que par ceux qui s'intéressent à l'évolution du roman européen. Pour ceux qui souhaiteraient explorer une œuvre moderne dans un esprit similaire, la brillante série Sir Apropos of Nothing de Peter David constitue une excellente alternative.
H “Ιστορία του Ζιλ Μπλας ντε Σαντιλιάν” αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της πρώιμης ευρωπαϊκής μυθοπλασίας και έναν από τους πρωτοπόρους προδρόμους του σύγχρονου μυθιστορήματος. Σε μια αφήγηση γεμάτη σπιρτάδα και ζωντάνια, ο Lesage ακολουθεί τον Γκι Μπλας, έναν νεαρό άνδρα ταπεινής καταγωγής, στις ατελείωτες περιπέτειες και μεταπτώσεις της ζωής του στην Ισπανία.
Γραμμένο με σαρκαστικό και συχνά σκωπτικό ύφος, το έργο λειτουργεί ως ένας καθρέφτης της ανθρώπινης φύσης και της κοινωνίας, γεμάτος κριτικές απέναντι σε θεσμούς όπως η αριστοκρατία, η εκκλησία και το δικαστικό σύστημα. Ο Γκι Μπλας, μέσα από τις διαρκείς του αλλαγές τύχης — από υπηρέτης σε κλέφτης, από ευνοούμενος σε έκπτωτο — γίνεται όχημα για τον Lesage να αναδείξει τη ματαιότητα της κοινωνικής ανόδου και την αναπόφευκτη ανθρώπινη αδυναμία.
Η γραφή του Lesage συνδυάζει την ανάλαφρη κωμικότητα με την πικρή ειρωνεία, δημιουργώντας ένα ύφος που επηρέασε βαθιά την εξέλιξη του ευρωπαϊκού ρεαλισμού. Η αμεσότητα και ο ρυθμός του κειμένου διατηρούν το ενδιαφέρον αμείωτο, παρόλο που το μυθιστόρημα εκτείνεται σε μεγάλο όγκο. Οι χαρακτήρες του, αν και συχνά σχηματικοί, παραμένουν ζωντανοί και λειτουργούν ως παραδείγματα ηθικών και κοινωνικών τύπων.
Παρά την ισχυρή επιρροή ισπανικών πηγών (λέγε με «Θερβάντες») ο Lesage προσδίδει στο έργο του μια αυθεντική γαλλική φινέτσα και ένα δικό του σατιρικό αποτύπωμα. Το «Gil Blas» μπορεί να ιδωθεί τόσο ως διασκεδαστικό ανάγνωσμα όσο και ως ένα πολύτιμο κοινωνικό σχόλιο του 18ου αιώνα.
Πλούσιο και πολυεπίπεδο, το έργο αντέχει στο χρόνο χάρη στην ευφυΐα, τη σατιρική δύναμη και την ψυχολογική του διορατικότητα. Ένα κλασικό έργο που αξίζει να ανακαλυφθεί ξανά τόσο από τους λάτρεις της λογοτεχνίας όσο και από όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος. Αν σας άρεσε, και θέλετε να βρείτε κάτι αντίστοιχο γραμμένο από πιο σύγχρονη θέμα, υπάρχει η εξαιρετική σειρά “Sir Apropos of Nothing” του Peter David.
December 14, 2019
Eigentlich dreieinhalb, aber Gil Blas hat als Impulsgeber den halben Stern Klassikerbonus redlich verdient. Beim Erstkontakt stank der französische Beitrag zur Gattung des pikaresken Romans gegen die in jeder Hinsicht drastischere Vergleichsgröße Simplicissimus klar ab. Damals hätte ich allenfalls zwei Sterne für diese fade Aneinanderreihung von Pannen eines ganz netten Kerls gegeben, aus dessen Unerfahrenheit Betrüger aller Art Kapital schlagen und der sich mit seiner Anständigkeit selbst im Weg steht, wenn er es mit Herrschaften zu tun hat, die nicht hören wollen, dass sie gerade im Begriff sind eine Riesendummheit zu begehen. Zum Verlauf des Romans und diverser Wendungen des Rads der Fortuna verweise ich auf meine Statusberichte.
Ich weiß nicht mehr, ob ich es Anfang der 90er zu Ende gelesen habe, bis zu gut 60% gab es immer wieder Déjà-vu-Erlebnisse, auf jeden Fall habe ich mich besser amüsiert als beim ersten mal. Das liegt auch an einer anderen Vergleichsgröße. Die in diesem Jahr bewältigte Lektüre von Marquis de Sade, erhob Lesage, der eigentlich nur französische Zustände im spanischen Gewand anprangerte, in den Rang eines unfreiwilligen Inspirators. Gil Blas stürzt nach 2/3 aus der Höhe seiner Existenz als korrupter Höfling jäh ab und wird am Ende für seine Tugend belohnt, de Sades Heldin stürzt bis zuletzt von einer Verlegenheit in die nächste, weil gute Taten nun einmal nicht belohnt werden.
Zweiter Punkt für den erhöhten Genuss war das Wissen um die spanisch kostümierte Kritik am Frankreich unter dem Sonnenkönig und seinem Nachfolger*, die als Philipp III. und IV. im Roman auftreten. Ein Verfahren das Lesage schon im Vorgänger Der hinkende Teufel angewandt hatte. Um das letzte Exemplar der Erstausgabe fochten zwei Adlige gar ein Duell, um des Schlüsselromans über den Hof des Sonnenkönigs habhaft zu werden. Schreibt jedenfalls Levin Schücking in seiner Einleitung zum Teufel, die ich mir schon mal als Appetit anregende Zwischenmahlzeit gegönnt.
* auch wenn ich das spontane Gelächter der zeitgenössischen Leser nur ahnen kann, die vermutlich auch die anderen Angehörigen der politischen Kaste auf Anhieb in ihrer Lächerlichkeit identifiziert haben.
Ich weiß nicht mehr, ob ich es Anfang der 90er zu Ende gelesen habe, bis zu gut 60% gab es immer wieder Déjà-vu-Erlebnisse, auf jeden Fall habe ich mich besser amüsiert als beim ersten mal. Das liegt auch an einer anderen Vergleichsgröße. Die in diesem Jahr bewältigte Lektüre von Marquis de Sade, erhob Lesage, der eigentlich nur französische Zustände im spanischen Gewand anprangerte, in den Rang eines unfreiwilligen Inspirators. Gil Blas stürzt nach 2/3 aus der Höhe seiner Existenz als korrupter Höfling jäh ab und wird am Ende für seine Tugend belohnt, de Sades Heldin stürzt bis zuletzt von einer Verlegenheit in die nächste, weil gute Taten nun einmal nicht belohnt werden.
Zweiter Punkt für den erhöhten Genuss war das Wissen um die spanisch kostümierte Kritik am Frankreich unter dem Sonnenkönig und seinem Nachfolger*, die als Philipp III. und IV. im Roman auftreten. Ein Verfahren das Lesage schon im Vorgänger Der hinkende Teufel angewandt hatte. Um das letzte Exemplar der Erstausgabe fochten zwei Adlige gar ein Duell, um des Schlüsselromans über den Hof des Sonnenkönigs habhaft zu werden. Schreibt jedenfalls Levin Schücking in seiner Einleitung zum Teufel, die ich mir schon mal als Appetit anregende Zwischenmahlzeit gegönnt.
* auch wenn ich das spontane Gelächter der zeitgenössischen Leser nur ahnen kann, die vermutlich auch die anderen Angehörigen der politischen Kaste auf Anhieb in ihrer Lächerlichkeit identifiziert haben.
May 30, 2013
Good example of the episodic nature of picaresque tales. A monster to read!
December 29, 2016
Παρά τον όγκο του το βιβλίο κύλησε αβίαστα. Ήταν απολαυστικό όσο διάρκεσε!
September 2, 2021
The longest and best of the classic picaresque novels, modelled after the originals of the Spanish Golden age, but developed to a superlative degree by the genius of Enlightenment-era France. Funnier, more engrossing and sharper than its contemporaries Candide and Zadig. Schoepenhauer was correct to praise the book although he is not to be taken literally when he said it shows how life really is. Inasmuch as it shows how fortune, rather than their own merits, is responsible for the fates of both the humble as well as the high and mighty, it does represent an important truth. However, life for the overwhelming majority is not and cannot be as eventful as the tale of Gil Blas, any more than any poor kid can become the US President or imitate the rags to riches fairy tales in popular rap music.
October 21, 2014
The story was quite enjoyable, if a bit long. Gil Blas sets out to make his fortune in 16th Century Spain and is immediately set upon by all sorts of disasters. As long as he seeks to find fortune, a bad fate befalls him. However, as soon as he forswears fame and wealth, both are showered on him.
The ongoing humor about doctors is the best part of the book. As soon as one shows up in the story, all of the characters mourn the impending loss of the persion who is to be treated.
The text was a scan from Google books and ofthe most horrible quality. There were generally 5-15 scanning erros per e-reader page.
The ongoing humor about doctors is the best part of the book. As soon as one shows up in the story, all of the characters mourn the impending loss of the persion who is to be treated.
The text was a scan from Google books and ofthe most horrible quality. There were generally 5-15 scanning erros per e-reader page.
February 3, 2019
Εξαιρετικό βιβλίο και κυρίως ευχάριστο. Παρά τον όγκο του δεν με κούρασε καμία ιστορία.
Είναι η ιστορία ενός φτωοδιάβολου που καταφέρνει να γίνει αριστοκράτης, μέσω των θέσεων που κατείχε σε δύο πρωθυπουργούς και παρά όλες τις ατυχίες του. Ενός ανθρώπου που τα πλούτη τον επηράζουν, αλλά ένα ατυχές περιστατικό τον επαναφέρει στην ηθική που θεωρούσε ότι εξαρχής είχε.
Περιγράφει εξαιρετική την Ισπανία του 16ου αιώνα, αναφέρει τις νέες Ινδίες, την ιερά εξέταση, τις ίντριγκες στην Αυλή και όλα αυτά με έναν ευχάριστο τρόπο, αριστοτεχνικό.
Είναι η ιστορία ενός φτωοδιάβολου που καταφέρνει να γίνει αριστοκράτης, μέσω των θέσεων που κατείχε σε δύο πρωθυπουργούς και παρά όλες τις ατυχίες του. Ενός ανθρώπου που τα πλούτη τον επηράζουν, αλλά ένα ατυχές περιστατικό τον επαναφέρει στην ηθική που θεωρούσε ότι εξαρχής είχε.
Περιγράφει εξαιρετική την Ισπανία του 16ου αιώνα, αναφέρει τις νέες Ινδίες, την ιερά εξέταση, τις ίντριγκες στην Αυλή και όλα αυτά με έναν ευχάριστο τρόπο, αριστοτεχνικό.
February 21, 2012
A long convoluted picaresque novel from the 17th century. Reminiscent of Don Quixote and 100 Years of Solitude. Quite entertaining. If you like the picaresque genre, this is not to be missed.
There appear to be quite a few typos in this edition. But, it's the 17th century so maybe they are not.
There appear to be quite a few typos in this edition. But, it's the 17th century so maybe they are not.
Want to read
April 10, 2015You may download this book at Ex-Classics Project
October 8, 2019
Τρελό πικαρ πάρτυ. Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα υπήρχε ένα τόσο ευφάνταστο απολαυστικό ιδιοφυές ανάγνωσμα χιλίων τόσων σελίδων. Μια γιορτή είναι τελικά η ζωή μασκαράδες μου! Μια γιορτή!
Μην το χάσετε!
Μην το χάσετε!
January 9, 2017
Bu devasa yaşam öyküsü serüveninde, Gil Blas’ın gençliğinden başlayarak avareliği tercih etmesiyle başına gelenleri, kahramanın ağzından dinliyoruz. Dolandırıcılar, haydutlar, sahte hekimler, paragözler, asiller ve en sonunda saray erkanı geçit töreni yapıyor; türlü entrikalara, tuzaklara, düellolara, komikliklere tanık oluyoruz; romanın büyük bir bölümünde herkesten daha dürüst veya daha sahtekâr olmayan kahramanımız, uşaklık, kâtiplik ve danışmanlık kariyerinin bütün eksantrik efendilerini hafif, hızlı, eğlenceli bir dille anlatıyor.
Romandaki anlatı olay odaklı olduğu için betimlemeye hemen hiç yer verilmiyor; birkaç yerde, yan karakterlerin hikâyelerini de onların ağzından - uzun uzun - dinliyoruz. Tormesli Lazarillo için keşke bu kadar kısa olmasaydı demiştim; Santillanalı Gil için de keşke bu kadar uzun olmasaydı diyorum. Bir noktadan sonra roman biraz kendini tekrar ediyor ve olayların hızından nefes alamayan okur yoruluyor; bir de, 1. kitaptaki bir karakterle 9. kitapta karşılaşınca kim olduğunu anımsamak biraz zaman alıyor.
Dört ciltlik MEB çevirisini sahaflarda aramak isteyenlere, yılına göre çok iyi bir çeviri olduğunu, ama doğal olarak, artık kullanılmayan birçok kelime içerdiğini belirtmeliyim. Pikaresk türünün önemli örneklerinden biri olan bu romanın, yeni bir çeviriyle raflardaki yerini almasını diliyorum.
Romandaki anlatı olay odaklı olduğu için betimlemeye hemen hiç yer verilmiyor; birkaç yerde, yan karakterlerin hikâyelerini de onların ağzından - uzun uzun - dinliyoruz. Tormesli Lazarillo için keşke bu kadar kısa olmasaydı demiştim; Santillanalı Gil için de keşke bu kadar uzun olmasaydı diyorum. Bir noktadan sonra roman biraz kendini tekrar ediyor ve olayların hızından nefes alamayan okur yoruluyor; bir de, 1. kitaptaki bir karakterle 9. kitapta karşılaşınca kim olduğunu anımsamak biraz zaman alıyor.
Dört ciltlik MEB çevirisini sahaflarda aramak isteyenlere, yılına göre çok iyi bir çeviri olduğunu, ama doğal olarak, artık kullanılmayan birçok kelime içerdiğini belirtmeliyim. Pikaresk türünün önemli örneklerinden biri olan bu romanın, yeni bir çeviriyle raflardaki yerini almasını diliyorum.
March 25, 2022
Relato de un aventurero, en el cual se suceden con rapidez desventuras y éxitos, ganancias y perdidas; pero gracias a su capacidad de observación, los aprendizajes obtenidos y su buen juicio, el protagonista se las ingenia para salir airoso de las vicisitudes que enfrenta. Es interesante, aunque para un lector contemporáneo, muchas de las circunstancias pueden no tener mucho sentido, aunque sí reflejen las costumbres del siglo XVIII.
___________
Tale of an adventurer, in which misadventures and successes, gains and losses follow each other quickly; but thanks to his ability to observe, the learning obtained and his good judgment, the protagonist manages to get out of the vicissitudes he faces. It is interesting, although for a contemporary reader, many of the circumstances may not make much sense, even if they do reflect the customs of the 18th century.
___________
Tale of an adventurer, in which misadventures and successes, gains and losses follow each other quickly; but thanks to his ability to observe, the learning obtained and his good judgment, the protagonist manages to get out of the vicissitudes he faces. It is interesting, although for a contemporary reader, many of the circumstances may not make much sense, even if they do reflect the customs of the 18th century.
July 15, 2025
Read it in the good old Tobias Smollett translation.
September 21, 2025
Η ιστορία του Ζιλ Μπλας. Alain Rene Lesage
📖📖📖📖
Η ιστορία του Ζιλ Μπλας που κινείται στη λογική του "έργα και ημέραι..", είν��ι ένα μακροσκελέστατο ευθυμογράφημα περί των 1000 κάτι σελίδων, όπου ο συγγραφέας του Lesage, τοποθετεί στο αφηγηματικό του κέντρο την ειρωνεία, στις πιο ξεκάθαρες και εύσχημες εκφάνσεις της. Στη μακρόπνοη διήγησή του, που θα σας φέρει στο μυαλό κάτι από Μπάρι Λίντον, αναγνωρίζει κανείς στοιχεία της ιταλικής νουβέλας και του ισπανικού πικαρέσκου, με ευδιάκριτες εισηγήσεις του μυθιστορήματος διάπλασης, κι όλα αυτά συνταιριασμένα άψογα και νομοτελειακά με το αναπάντεχο και τα πραγματικά κίνητρα των ηρώων που αποδίδονται ξεκάθαρα και γνωστοποιούνται χωρίς την, συχνά απαντώμενη στη συγγραφή, υστερόβουλη πρόθεση του δημιουργού, να προκαλέσει εκπλήξεις κατευθύνοντας την πλοκή της ιστορίας του σε αμφίλογο μονοπάτι.
📖📖📖📖
Στην αφηγηματική προβληματική του Ζιλ Μπλας εντάσσεται η αυθορμησία των περιγραφών και των διαλογικών μερών, η αφέλεια και η πονηριά που συνοδεύουν χωρίς ηθικολογική πρόθεση τις ταξικές διαφορές, οι παραβιάσεις λογοτεχνικών συμβάσεων που προσδίδουν μια προφορικότητα στη διήγηση, προσπερνώντας ξώφαλτσα τους βερμπαλισμούς καθώς ο λόγος φέρει κάτι το πνευματώδες και περίτεχνο, συνδυάζοντας τα ευφυολογήματα με την διακοσμητική χρήση της γλώσσας.
📖📖📖📖
Ο χειρισμός του μύθου από τον Lesage, η περιγραφική ζωντάνια και η σφιχτοδεμένη πλοκή, παρά το εύρος του συγγραφικού του έργου είναι εντυπωσιακά, ενώ δεν απουσιάζουν τα φιλοσοφικά συμπεράσματα που προκύπτουν κατεξοχήν εμπειρικά από τα παθήματα των ηρώων. Ευχάριστο ανάγνωσμα που ίσως απαιτεί τακτικά διαλείμματα για την ολοκλήρωσή του.
📖📖📖📖
The Adventures of Gil Blas of Santillane.
The story of Gil Blas, which moves along the logic of Hesiod's “works and days…,” is an extremely lengthy humorous narrative of over a thousand pages, in which its author, Lesage, places irony at the very heart of the tale, in its clearest and most elegant expressions. In his expansive narration—which might remind one of "Barry Lyndon"—you can recognize elements of the Italian novella and the Spanish picaresque, with unmistakable touches of the "bildungsroman" (novel of formation), all perfectly and inevitably intertwined with the unexpected and the genuine motivations of the characters, presented transparently and without the often-seen authorial intent to create surprises by steering the plot along ambiguous paths.
📖📖📖📖
Within the narrative framework of Gil Blas lies the spontaneity of the descriptions and dialogues, the innocence and cunning that accompany social differences without any moralizing intent, the breaches of literary conventions that lend the story an oral quality, skimming past mere verbal flourishes, as the language remains both witty and sophisticated, combining clever wordplay with decorative uses of expression.
📖📖📖📖
Lesage’s handling of the plot, the vividness of his descriptions, and the tightly woven storyline—despite the sheer breadth of his work—are truly impressive, while philosophical insights naturally emerge from the experiences of his characters. A delightful read, though one that may require occasional pauses to fully absorb.
📖📖📖
📖📖📖📖
Η ιστορία του Ζιλ Μπλας που κινείται στη λογική του "έργα και ημέραι..", είν��ι ένα μακροσκελέστατο ευθυμογράφημα περί των 1000 κάτι σελίδων, όπου ο συγγραφέας του Lesage, τοποθετεί στο αφηγηματικό του κέντρο την ειρωνεία, στις πιο ξεκάθαρες και εύσχημες εκφάνσεις της. Στη μακρόπνοη διήγησή του, που θα σας φέρει στο μυαλό κάτι από Μπάρι Λίντον, αναγνωρίζει κανείς στοιχεία της ιταλικής νουβέλας και του ισπανικού πικαρέσκου, με ευδιάκριτες εισηγήσεις του μυθιστορήματος διάπλασης, κι όλα αυτά συνταιριασμένα άψογα και νομοτελειακά με το αναπάντεχο και τα πραγματικά κίνητρα των ηρώων που αποδίδονται ξεκάθαρα και γνωστοποιούνται χωρίς την, συχνά απαντώμενη στη συγγραφή, υστερόβουλη πρόθεση του δημιουργού, να προκαλέσει εκπλήξεις κατευθύνοντας την πλοκή της ιστορίας του σε αμφίλογο μονοπάτι.
📖📖📖📖
Στην αφηγηματική προβληματική του Ζιλ Μπλας εντάσσεται η αυθορμησία των περιγραφών και των διαλογικών μερών, η αφέλεια και η πονηριά που συνοδεύουν χωρίς ηθικολογική πρόθεση τις ταξικές διαφορές, οι παραβιάσεις λογοτεχνικών συμβάσεων που προσδίδουν μια προφορικότητα στη διήγηση, προσπερνώντας ξώφαλτσα τους βερμπαλισμούς καθώς ο λόγος φέρει κάτι το πνευματώδες και περίτεχνο, συνδυάζοντας τα ευφυολογήματα με την διακοσμητική χρήση της γλώσσας.
📖📖📖📖
Ο χειρισμός του μύθου από τον Lesage, η περιγραφική ζωντάνια και η σφιχτοδεμένη πλοκή, παρά το εύρος του συγγραφικού του έργου είναι εντυπωσιακά, ενώ δεν απουσιάζουν τα φιλοσοφικά συμπεράσματα που προκύπτουν κατεξοχήν εμπειρικά από τα παθήματα των ηρώων. Ευχάριστο ανάγνωσμα που ίσως απαιτεί τακτικά διαλείμματα για την ολοκλήρωσή του.
📖📖📖📖
The Adventures of Gil Blas of Santillane.
The story of Gil Blas, which moves along the logic of Hesiod's “works and days…,” is an extremely lengthy humorous narrative of over a thousand pages, in which its author, Lesage, places irony at the very heart of the tale, in its clearest and most elegant expressions. In his expansive narration—which might remind one of "Barry Lyndon"—you can recognize elements of the Italian novella and the Spanish picaresque, with unmistakable touches of the "bildungsroman" (novel of formation), all perfectly and inevitably intertwined with the unexpected and the genuine motivations of the characters, presented transparently and without the often-seen authorial intent to create surprises by steering the plot along ambiguous paths.
📖📖📖📖
Within the narrative framework of Gil Blas lies the spontaneity of the descriptions and dialogues, the innocence and cunning that accompany social differences without any moralizing intent, the breaches of literary conventions that lend the story an oral quality, skimming past mere verbal flourishes, as the language remains both witty and sophisticated, combining clever wordplay with decorative uses of expression.
📖📖📖📖
Lesage’s handling of the plot, the vividness of his descriptions, and the tightly woven storyline—despite the sheer breadth of his work—are truly impressive, while philosophical insights naturally emerge from the experiences of his characters. A delightful read, though one that may require occasional pauses to fully absorb.
📖📖📖
November 17, 2022
θα εβαζα τέσσερα αλλα ομολογώ έχω διαβάσει καλύτερα και της περιόδου και του είδους
παρά το γεγονός ότι μου πήρε καιρό να το τελειώσω, ομολογώ ότι όποτε το έπιανα κυλούσε νεράκι και θυμόμουν αρκετά από όσα είχαν συμβεί δίχως να κάνω πολλά μπρος πισω για να καταλάβω πού είμαι... οπότε αυτά είναι πολύ θετικά
εκεί που χάνει για εμένα είναι στην ομοιογένεια των φωνών των αφηγητών και στο πόσο επαναλαμβάνεται... δεν μπορώ να το κρίνω αρνητικά όμως ή με πολύ σκληρότητα τόσο για την εποχή όσο και για το είδος, απλά τον τομ τζοουνς και τον τρίσταμ τους αγάπησα περισσότερο από τον ζιλ
το πικαρεσκ και η σάτυρα -δεν το πιστεύω ότι το γράφω αυτό- με τον καιρό καταλήγουν να είναι από τα αγαπημένα μου είδη...
παρά το γεγονός ότι μου πήρε καιρό να το τελειώσω, ομολογώ ότι όποτε το έπιανα κυλούσε νεράκι και θυμόμουν αρκετά από όσα είχαν συμβεί δίχως να κάνω πολλά μπρος πισω για να καταλάβω πού είμαι... οπότε αυτά είναι πολύ θετικά
εκεί που χάνει για εμένα είναι στην ομοιογένεια των φωνών των αφηγητών και στο πόσο επαναλαμβάνεται... δεν μπορώ να το κρίνω αρνητικά όμως ή με πολύ σκληρότητα τόσο για την εποχή όσο και για το είδος, απλά τον τομ τζοουνς και τον τρίσταμ τους αγάπησα περισσότερο από τον ζιλ
το πικαρεσκ και η σάτυρα -δεν το πιστεύω ότι το γράφω αυτό- με τον καιρό καταλήγουν να είναι από τα αγαπημένα μου είδη...
February 10, 2024
One of those dearest lecture of my youth, compared only to those magnificent novels authored by Dumas-father and, many years after (it's just only my opinion) The Good Soldier Schweik.
This is a long story, as Lesage has written the novel between 1715 and 1735, but also a very enjoyable one, as our hero, Gil Blas de Santillane has to endure a lot of troubles, before gaining a certain position and a lot of respect.
There is only one little aspect. Those days I was flying through those more than six hundred pages in less than two days. In our times I'd probably enjoy the novel at a much lower speed...
This is a long story, as Lesage has written the novel between 1715 and 1735, but also a very enjoyable one, as our hero, Gil Blas de Santillane has to endure a lot of troubles, before gaining a certain position and a lot of respect.
There is only one little aspect. Those days I was flying through those more than six hundred pages in less than two days. In our times I'd probably enjoy the novel at a much lower speed...
January 23, 2022
Χίλιες σελίδες, που αρχικά φαίνονται βουνό, ωστόσο από τα διασκεδαστικότερα βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Άθλος το να γραφτούν τόσες σελίδες στα τέλη του 1600, με ποικιλες και πολύτιμες πληροφορίες ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές. Πάνω από όλα όμως ο αυτοσαρκασμος του ήρωα και το λεπτό χιούμορ του συγγραφέα δε μπορούν παρά να κάνουν τον αναγνώστη να χαμογελά. Όσοι αντέχουν τα μεγάλα βιβλία ας το πάρουν. Και πάλι οι εκδόσεις Gutenberg ξεπέρασαν τη φήμη τους.
October 22, 2023
some mildly captivating parts at the outset-basically the recounting of the start of a country boy out for a big adventure as he goes to the city. It devolved into encounters with many different types of people who end up seeming the same...read a summary and didn't sound enticing so DNF
July 18, 2019
Tengo que ser muy honesta, no me gusto el libro y todo por un motivo:
NO PUDE SOPORTAR A GIL BLAS
Gil Blas resulta ser demasiado ingenuo, a un punto que me incomodaba mucho, caía siempre de la misma manera y no es que que fuera listo, en el libro lo mostraban con unas ideas muy ingeniosas, pero cada vez que le decían cosas medio bonitas o con ganas de aparentar mas (la piedra, la ropa...) se dejaba embobar de una manera que me daba rabia.
El libro es bueno, esta bien narrado, pero lo sufrí de una mala manera gracias a Gil Blas.
NO PUDE SOPORTAR A GIL BLAS
Gil Blas resulta ser demasiado ingenuo, a un punto que me incomodaba mucho, caía siempre de la misma manera y no es que que fuera listo, en el libro lo mostraban con unas ideas muy ingeniosas, pero cada vez que le decían cosas medio bonitas o con ganas de aparentar mas (la piedra, la ropa...) se dejaba embobar de una manera que me daba rabia.
El libro es bueno, esta bien narrado, pero lo sufrí de una mala manera gracias a Gil Blas.
September 30, 2025
Wherein lies the charm of Gil Blas over so many other picaresque novels in the eighteenth century? For that matter, why was this style so popular then, and almost never again since? To address the second question first, there were no roads the way we understand the word, until almost the middle of the eighteenth century, when travel became easier.
Therefore, the idea of a young, usually personable and cheeky young man setting off on a journey, appealed to most people who could a) read, b) fantasise and c) had the means and leisure to enjoy a book about a young scoundrel who was either hanged at the end of his adventures, or like Gil Blas, turns over a new leaf and becomes respectable.
Gil himself is born into a respectable but very poor family. His uncle Perez takes him in hand, gives him a mule, forty pistoles and sends him to Salamanca to complete his education and get a job there. But Gil Blas, in these early chapters, is a compound of cupidity and villainy. When he and his forty pistoles are parted, his adventures begin in earnest, as he is now a victim of other rogues’ greater experience in villainy, and now a cheat and a scoundrel himself. At one point, he is advised to go into service, “as the greatest pickings are to be found in the establishments of gentlemen.” From the home of a mere knight, where he starts as a valet, he works up into an Archbishop’s good books, and thence to royalty itself, and oh then, the fall from royal grace! Repentance follows, and with it, good fortune and peace.
The things that happen to Gil Blas, and the villainies that he perpetrates, could happen to any of us. Given the right circumstances, perhaps we too might be capable of the same peccadilloes. Fortunately, practising medicine without any qualifications on really ill patients is punishable by law today and that is one peccadillo closed to us. And Gil Blas has a loyal servant in Scipio, whose adventures occupy a full quarter of the entire history.
Although its length is formidable, each chapter has enough material for a latter-day sensation novel, and our interest rarely flags; for English speaking readers, is the additional joy of a Tobias Smollett translation. Smollett is known as the first great humorist of the novel, and ‘Gil Blas’ brings out his genius as a satirist. Whether the credit goes to Le Sage or to Smollett is immaterial, the point is that neither gullibility nor villainy know any rank or social status. A Duke may be as great a villain as he chooses, he can be taken in by a clever pair of confidence tricksters.
The novel takes some patience to read, as modern readers are too used to action-based plots to be able to enjoy what appears to be a pointless, meandering story going nowhere. But it is precisely in these twists and turns that the genius of Gil Blas, the man and the novel, lies.
Therefore, the idea of a young, usually personable and cheeky young man setting off on a journey, appealed to most people who could a) read, b) fantasise and c) had the means and leisure to enjoy a book about a young scoundrel who was either hanged at the end of his adventures, or like Gil Blas, turns over a new leaf and becomes respectable.
Gil himself is born into a respectable but very poor family. His uncle Perez takes him in hand, gives him a mule, forty pistoles and sends him to Salamanca to complete his education and get a job there. But Gil Blas, in these early chapters, is a compound of cupidity and villainy. When he and his forty pistoles are parted, his adventures begin in earnest, as he is now a victim of other rogues’ greater experience in villainy, and now a cheat and a scoundrel himself. At one point, he is advised to go into service, “as the greatest pickings are to be found in the establishments of gentlemen.” From the home of a mere knight, where he starts as a valet, he works up into an Archbishop’s good books, and thence to royalty itself, and oh then, the fall from royal grace! Repentance follows, and with it, good fortune and peace.
The things that happen to Gil Blas, and the villainies that he perpetrates, could happen to any of us. Given the right circumstances, perhaps we too might be capable of the same peccadilloes. Fortunately, practising medicine without any qualifications on really ill patients is punishable by law today and that is one peccadillo closed to us. And Gil Blas has a loyal servant in Scipio, whose adventures occupy a full quarter of the entire history.
Although its length is formidable, each chapter has enough material for a latter-day sensation novel, and our interest rarely flags; for English speaking readers, is the additional joy of a Tobias Smollett translation. Smollett is known as the first great humorist of the novel, and ‘Gil Blas’ brings out his genius as a satirist. Whether the credit goes to Le Sage or to Smollett is immaterial, the point is that neither gullibility nor villainy know any rank or social status. A Duke may be as great a villain as he chooses, he can be taken in by a clever pair of confidence tricksters.
The novel takes some patience to read, as modern readers are too used to action-based plots to be able to enjoy what appears to be a pointless, meandering story going nowhere. But it is precisely in these twists and turns that the genius of Gil Blas, the man and the novel, lies.
Read
August 26, 2017Ésta es la primera novela realista de la literatura francesa. Su acción se desarrolla en un clima de alegre despreocupación, de liviandades y engaños, donde triunfa al fin la bondad innata del protagonista. El «Gil Blas» (libros 1 a 6) fue publicado en dos tomos en 1715. La buena acogida que tuvo la novela (que se manifiesta por las sucesivas reediciones en París y Amsterdam) animó al prolífico Lesage a publicar dos continuaciones, la primera a los diez años, en 1724 (libros 7 a 9), la segunda (libros 10 a 12) a los veinte años, en 1735 (con fecha de aprobación del censor real de 1733). La edición completa de 1747, publicada en París por los «libraires associés», fue la última revisada y corregida por el autor. El éxito del «Gil Blas» fue tal que se multiplicaron ediciones y traducciones. Se han calculado en más de doscientas cincuenta las ediciones francesas de la obra y en más de un centenar las españolas. El autor del «Dictionnaire géographique», historique et critique (La Haya 1726), Antonio Agustín Bruzen de la Martinière (1662-1746), aseguró que Lesage había tomado el Gil Blas de la «Vida del escudero Marcos de Obregón» de Vicente Espinel, abriendo la inacabada cuestión sobre la paternidad y maternidad del Gil Blas. Voltaire, enemigo de Lesage, repitió tal especie en una «Lista de escritores franceses» que añadió a su «Siècle de Louis XIV». La primera traducción al español la realizó el jesuita José Francisco de Isla y fue publicada a los diez años de fallecido el traductor y cuando Lesage llevaba muerto más de cuarenta. La polémica «Conversación preliminar», que comúnmente llaman prólogo que el padre Isla antepuso a su traducción, firmada como Joaquín Federico Issalps, anagrama con el que disimuló su nombre, que se reproduce en esta edición, creó una gran polémica en Francia. «Gil Blas» es, quizá, la última gran novela picaresca de su época. El género pronto mutaría saludablemente hacia la novela realista forjada en Inglaterra. La trama de «Gil Blas» nos relata la historia de un mozo de cuadras y una doncella. Gil Blas nace en la miseria de Santillana del Mar, Cantabria, a cargo de un tío que lo educa en Oviedo, mostrando allí grandes aptitudes para el estudio. A los diecisiete años abandona Oviedo para estudiar en la Universidad de Salamanca. Su brillante porvenir se ve truncado cuando, camino a Salamanca, una banda de forajidos lo obligan a asistirlos y termina en la cárcel. Al ser liberado, debe trabajar como criado, y durante años está bajo el servicio de varios amos, lo que le permite observar las diferentes clases sociales de España, seglares y religiosas.
June 23, 2019
(30/11/13)
Gil Blas, proveniente de una familia humilde, abandona su pueblo natal para dedicarse a los estudios. Por supuesto las cosas darán un vuelco en el camino, dando inicio a las más diversas peripecias. La narración es muy amena y la historia entretiene. Es lo suficientemente larga para retratar a los más diversos grupos sociales, pero compuesta de capítulos breves, que logran mantener el interés del lector. Sin embargo, aunque Gil Blas es agradable, para mi gusto carece del carisma de otros protagonistas de la novela picaresca, viéndose a veces opacado por los diversos personajes secundarios que pueblan la historia.
Gil Blas, proveniente de una familia humilde, abandona su pueblo natal para dedicarse a los estudios. Por supuesto las cosas darán un vuelco en el camino, dando inicio a las más diversas peripecias. La narración es muy amena y la historia entretiene. Es lo suficientemente larga para retratar a los más diversos grupos sociales, pero compuesta de capítulos breves, que logran mantener el interés del lector. Sin embargo, aunque Gil Blas es agradable, para mi gusto carece del carisma de otros protagonistas de la novela picaresca, viéndose a veces opacado por los diversos personajes secundarios que pueblan la historia.
Want to read
July 12, 2016* 1000 novels everyone must read: the definitive list
Selected by the Guardian's Review team and a panel of expert judges, this list includes only novels – no memoirs, no short stories, no long poems – from any decade and in any language. Originally published in thematic supplements – love, crime, comedy, family and self, state of the nation, science fiction and fantasy, war and travel – they appear here for the first time in a single list.
Selected by the Guardian's Review team and a panel of expert judges, this list includes only novels – no memoirs, no short stories, no long poems – from any decade and in any language. Originally published in thematic supplements – love, crime, comedy, family and self, state of the nation, science fiction and fantasy, war and travel – they appear here for the first time in a single list.
January 29, 2015
This is kind of an extended tale. Well... I just don't know anything good to say about this book. Boring.
December 15, 2025
پنج ستاره، چهارتاش برای ترجمه درخشان، بینظیر و ماندگار میرزا حبیب اصفهانی
Displaying 1 - 30 of 30 reviews