جهان و تأملات فیلسوف؛ گزیده‌هایی از نوشته‌های آرتور شوپنهاور

by Arthur Schopenhauer, رضا ولی‌یاری

پانزده مقاله‌ای که از آثار شوپنهاور برگزیده شده و در این مجموعه گردآمده‌اند در دو بخش تنظیم شده‌اند. بخش اول طرحی اجمالی از کلیت نظام و بینش فلسفی شوپنهاور و دیدگاه‌های او در کتاب پرآوازهٔ جهان همچون اراده و تصور و مسائلی چون عشق و رستگاری و جاودانگی و عبث بودن وجود به دست می‌دهد و در دفتر دوم نظرات فیلسوف دربارهٔ مضامینی چون نویسندگی و مطالعه و نبوغ و شیوهٔ صحیح اندیشه‌ورزی آمده است.

Genres: Philosophy, Nonfiction, Classics, Essays, Religion, German Literature, Psychology

263 pages, Paperback

First published January 1, 1818

About the author

Arthur Schopenhauer was born in the city of Danzig (then part of the Polish–Lithuanian Commonwealth; present day Gdańsk, Poland) and was a German philosopher best known for his work The World as Will and Representation. Schopenhauer attempted to make his career as an academic by correcting and expanding Immanuel Kant's philosophy concerning the way in which we experience the world.

He was the son of author Johanna Schopenhauer and the older brother of Adele Schopenhauer.

Reviews

[Mohammad Hrabal · Rating 4 out of 5]

خیلی روان و خواندنی و خوب بود. فقط تاملات شوپنهاور در فصل "در باب زنان" و "چهره شناسی" برایم بسیار عجیب بودند. از طرفی پس از خواندن کتاب به طور اتفاقی چشمم به ابتدای کتاب "اخلاق، قانون و سیاست" شوپنهاور افتاد که "عظیم جابری" ترجمه کرده بود. (هنوز آن را نخوانده‌ام) آقای جابری متذکر شده بود که بخشی از کتاب حاضر (جهان و تاملات فیلسوف) ترجمه‌ی انگلیسی "تامس بیلی ساندرز" است و این نسخه‌ی مناسبی نیست چرا که در پاره‌ای از موارد به تفسیر نزدیک می‌شود و در نتیجه به نوعی زیادی آزاد است به طوری که واقعا می‌توان گفت خواننده نه با متنی از شوپنهاور، بلکه با شرحی از آن رو به رو است. علاوه بر این ساندرز بعضی از قسمت‌های متن اصلی را حذف کرده و در نام فصل‌ها و چیدمان پاراگراف‌ها تغییر ایجاد نموده است.
********************************************************************************
شکل کلی زندگی، یا شکل پدیداری اراده با آگاهی، اصولا فقط حال است. گذشته و آینده فقط در مورد انسان و در واقع تنها به وسیله‌ی تصور وی اضافه شده‌اند؛ درک آنها مجرد است و با تصاویر تخیل به آگاهی می‌آیند. ص 16 کتاب
اگر در ژرفنای نهان وجودمان آگاهی‌ای اسرارآمیز از تعلق به ابدیت وجود نمی‌داشت و به هستی یافتن دوباره در آن امیدوارمان نمی‌ساخت، آن گاه این حقیقت مجبورمان می‌ساخت که ناچار ببینیم و بفهمیم که سهم کوچکمان از زمان چه تندرسان و برق‌پا می‌گذرد. اینچنین تاملاتی ما را به این عقیده رهنمون می‌شوند که لذت بردن از زمان حال، این اعلی مقصود زندگی، همان حکمت و خرد برین است؛ زیرا تنها لحظه‌ی حال حقیقت محض است و هر چیز دیگر صرفا خیالپردازی و بازیگوشی اندیشه است. جالب این که همین عقیده را می‌توان بزرگترین حماقت‌ها نیز دانست، چرا که آنچه دیری نمی‌پاید و دمی دگر چون رویایی مه آلود از میان می‌رود و نابود می‌گردد، ارزش تلاش و تقلا را نخواهد داشت. صفحات 77-78 کتاب
صحنه‌های زندگی ما همچون تصاویر منقوش بر سنگ‌های سخت و ناهموارند. از نگاه نزدیک اثری بر ما نمی‌گذارند و چیز زیبایی در آنها یافت نمی‌شود، مگر آنکه قدری دورتر بایستیم. دست یافتن به آنچه مدت‌ها در آرزویش به سر می‌برده‌ایم فقط و فقط کشف این حقیقت است که آن چیز چه مایه پوچ و تو خالی بوده است؛ ما چنان زندگی می‌کنیم که گویی همواره در انتظار چیزی بهتر هستیم، حال آنکه اغلب آرزو می کنیم که ای کاش گذشته باز گردد و بر آن حسرت می‌خوریم. ص 80 کتاب
زندگی بشر حتما نوعی اشتباه است. اگر فقط به خاطر بیاوریم که انسان ترکیبی است از حوائج و نیازمندی‌هایی که مرتفع ساختنشان کاری است دشوار، و وقتی هم که ارضا می‌گردند، دست آخر آنچه برای انسان می‌ماند تنها کرختی و بی دردی است، حالتی که آنجا جز فرار از کسالت کار دیگری برای او باقی نمی‌ماند، اگر همه اینها را به یاد بیاوریم آنگاه تصدیق خواهیم کرد که زندگی بشر حتما نوعی اشتباه است. به همین دلیل اصلی است که زندگی در خود ارزشی ندارد؛ چرا که غایت آن یعنی کسالت، جز احساس پوچی زندگی چیست؟ ص 82 کتاب
چه سبکسرانه است برای انسان که بر فرصت‌های گذشته افسوس بخورد و دل بسوزاند، فرصت‌هایی که از آنها بهره‌ای نبرده است، که می توانستند این خوشی و آن لذت را برایش به ارمغان بیاورند! اکنون از آنها چه مانده؟ تنها شبحی از یک خاطره! خود ذات زمان است که بیهودگی همه‌ی لذات خاکی ما را روشن می‌سازد. ص 84 کتاب
تقریبا در هر عصری، چه در فرهنگ و چه در هنر، یک عقیده، یک مد و یا یک منش سراسر خطا را می‌توان یافت که متداول و باب روز شده، بدین دلیل که نزد عموم اجتماع پسندیده است. ص 145 کتاب
هنگامی که مطالعه می‌کنیم شخص دیگری به جای ما فکر می‌کند: ما فقط جریان ذهنی او را تکرار می‌کنیم... بنابراین در مطالعه بخش اعظم تفکر به جای ما انجام شده. ص 168 کتاب
بنابراین، به زعم ما، هنر نخواندن اهمیت زیادی دارد. یعنی نباید صرفا به این دلیل که در حال حاضر فلان کتاب توجه اکثریت عامه را به خود جلب کرده به مطالعه‌ی آن پرداخت. ص 172 کتاب
خرید کتاب چیز خوبی می‌بود اگر می‌شد زمان مطالعه‌ی آن را هم خریداری کرد. اما مردم اغلب خرید کتاب را با تحصیل محتوایش اشتباه می‌گیرند. ص 174 کتاب
اما ای کاش کسی می‌آمد و تاریخ تراژیک ادبیات را تهیه می‌کرد تا نشان دهد که ملت‌هایی که بزرگترین نویسندگان و هنرمندان از آنها برخاسته‌اند و غرورآمیزترین دارایی‌هایشان هستند، در زمان حیات این بزرگان چگونه با آنها معامله کرده‌اند، تا پیکار بی‌پایانی را نشان دهد که اصیل‌ترین و والاترین آثار همه‌ی دوران‌ها و ملل باید با آثار هرزه و بی‌خاصیت می‌کردند. ص 180 کتاب
در هر کاری که انجام می‌دهیم کمابیش آرزو داریم که به پایان کار برسیم. ما بیقرار غایت‌ایم و از به انجام رسیدن خوشحال، اما آن آخرین صحنه، آن پایان اصلی، چیزی است که قاعدتا آرزو داریم هر آن به تعویق افتد. ص 246 کتاب
هر جدایی طعمی از مرگ دارد و هر وصلت طعم زندگی دوباره. به همین دلیل حتی مردمی که هیچ علاقه‌ای به یکدیگر ندارند، هنگامی که پس از بیست یا سی سال دوری دیگر بار بهم هم می‌رسند به وجد می‌آیند. ص 246 کتاب
پول شادی خیالی انسان است؛ چنانکه هر کس قادر نیست در واقعیت از آن لذت برد تمام روح خود را تسلیمش می‌سازد. ص 258 کتاب
درد یک میل ارضا نشده در مقایسه با درد ندامت وشرمساری اندک است؛ آن یک سر و کارش با آینده‌ی باز بی‌کران است و این یک با گذشته‌ی بی‌بازگشتی که پرونده‌اش بسته شده. ص 258 کتاب
شادی انسان بیشتر شبیه به جنگلی است که از دور زیبا به نظر می‌رسد؛ اما هنگامی که به میان آن می‌رویم زیبایی ناپدید می‌گردد. ما نمی‌فهمیم که بر سر آن زیبایی چه آمده چرا که اطرافمان را مشتی درخت گرفته‌اند. وقتی به موقعیت دیگران حسادت می‌کنیم نیز چنین اتفاقی در حال وقوع است. ص 260 کتاب

[فؤاد · Rating 4 out of 5]

هنگامی که مطالعه می کنیم، شخص دیگری به جای ما فکر می کند: ما فقط جریان ذهنی او را تکرار می کنیم و بخش اعظم تفکر به جای ما انجام شده است. بنا بر این گاه اتفاق می افتد که شخصی که فراوان - یعنی تقریباً تمام روز را - مطالعه می کند و در فواصل آن هم وقت خود را با اشتغالات خالی از تفکر هدر می دهد، به تدریج توان خوداندیشی را از دست می دهد؛ مطالعه بیشتر فضلا این گونه است: خودشان را خرفت می کنند. زیرا مطالعه زیاد و پیوسته بیش از کار مداوم یدی ذهن را از کار می اندازد، زیرا کار یدی دست کم به شخص اجازه می دهد تا افکار شخصی خود را داشته باشد. همچون فنری که به واسطه فشار مداوم جسمی خارجی عاقبت خصلت ارتجاعی خود را ازد ست می دهد، ذهن نیز تحت فشار مداوم افکار دیگران از کار می افتد. با تزریق خوراک بیش از حد به ذهن آن را مسدود کرده و از کار می اندازیم. زیرا فرد هر چه بیشتر مطالعه کند، کمتر اثر و یادی از آنچه مطالعه کرده در ذهنش خواهد ماند؛ چنین ذهنی چون لوحی است که بارها و بارها بر رویش نوشته باشند. این گونه است که تفکر غیر ممکن می شود.

بنا بر این، به زعم ما، هنرِ نخواندن اهمیت زیادی دارد. یعنی نباید صرفاً به این دلیل که در حال حاضر فلان کتاب توجه اکثریت عامه را به خود جلب کرده به مطالعه آن پرداخت - تألیفاتی چون رمان ها و شعر و امثال آن که به یک باره سر و صدایی به راه می اندازند و شاید در اولین سال انتشار به چاپ چندم هم برسند. به خاطر داشته باشید: آن که برای ابلهان می نویسند همواره مخاطب بسیار می یابد. تنها مدتی محدود و معین را به مطالعه اختصاص بدهید، آن هم مطالعه آثار اذهان بزرگ، کسانی که دیگر مردان تمامی دوران ها را پشت سر می گذارند و آواز شهرتشان همه را خاموش می سازد.
نگویید که می توان کتاب های مزخرف را خواند و به مطالعه کتاب های عالی نیز پرداخت. کتاب های بد سم روحند و ذهن را نابود می کنند. شرط مطالعه کتاب خوب، نخواندن کتاب بد است؛ زیرا زندگی کوتاه است و فرصت و توان محدود.

[Esteban del Mal · Rating 4 out of 5]

No, that's not George Washington. It's Arthur Schopenhauer. And he wants to tell you a few things, like reason is a servant of your baser instincts; your individual existence means nothing because it merges into the existence of your species; your species doesn't mean much because it merges into life writ large and LIFE itself is only an expression of blind, groping WILL.

He also hates opera. I bet he'd even hate J.J. Who could hate J.J.?



When I started this book on Christmas Eve, it dawned on me that 2010 was a banner year in my deterioration: what hair remains on my head went grey, I mailed Christmas presents to the wrong address, when I watched the A Christmas Story marathon I wondered which members of the cast have died as opposed to merely acted in porn, I let pass the opportunity to punch a childhood friend in the face I didn't much like as a child and like even less as an adult, my gangsta rap album didn't drop, I'm probably never going to be an astronaut, Pam Grier circa 1974 still hasn't called, my screenplay Robot Bigfoot was rejected by the SyFy Channel and, worst of all, I'm not very impressed by cleverness anymore; in particular, the abbreviated and lame cleverness of this review. So I'm going to end it here and move on to some more cheerful reading.

[محمد یوسفی‌شیرازی · Rating 4 out of 5]

در مواجهه با شوپنهاور، این فیلسوف ناامیدوار و آزرده، آنچه بیش از هر چیز مخاطب را ربودۀ خود می‌کند، قدرت جادویی قلم و شکوه نثر درخشان او است: واژه‌های استوار و فخیمانه، جمله‌بندی‌های پرصلابت، نثر شفاف و آینه‌گونِ بی‌گره، اندیشه‌های سهل‌یاب و صمیمانه. نثرش مخاطب را در خود فرومی‌برد و کامش را شیرینی می‌بخشد. در کنار این خصیصه، شوپنهاور دستی توانا دارد در آوردن مثال‌های بکر و گیرا در تأیید مدعاهایش. مجموع این جذابیت‌ها به‌قدری کارساز است که یاوه‌گویی‌ها و مدعاهای گاه بی‌اساسِ او را هم دلپذیر می‌کند (به‌ویژه با بخش‌هایی از گف��ه‌های او درباب زنان و عشق از اساس مخالفم). درواقع، بیانش آن‌چنان شیوا و دوست‌داشتنی است که سخن‌های ناپذیرفتنی او را هم خواندنی می‌کند.

این اثر گزیده‌ای است از نوشته‌های شوپنهاور در موضوع‌های گوناگون که با قلم کم‌مانند مترجم پرتوان و سخت‌کوشِ آثار او، رضا ولی‌یاری، دست‌کمی از شاهکارهای بزرگ و خواندنی ندارد و مخاطب را به‌خوبی با گوشه‌هایی از اندیشه و سبک این فیلسوف جریان‌ساز آشنا می‌سازد. نوشته‌ها در دو بخش و تحت عنوان «دفتر» گرد آمده است. «دفتر اول» بیشتر دربرگیرندۀ موضوع‌هایی بنیادی در اندیشۀ فلسفی شوپنهاور و جهان‌بینی او است. «دفتر دوم» موضوع‌هایی عام‌تر را شامل می‌شود و محورش بیشتر مسائل اجتماعی است. سیاهۀ مقاله‌های این دو دفتر به این صورت است:

دفتر اول
ـ درباب اثبات ارادۀ حیات
ـ متافیزیک عشق
ـ درباب زنان
ـ درباب عبث‌بودن وجود
ـ درباب آلام جهان
ـ درباب خودکشی
ـ گفت‌وگویی درباب جاودانگی
ـ راه رستگاری

دفتر دوم
ـ درباب نویسندگی و سبک
ـ درباب مطالعه و کتب
ـ درباب خوداندیشی
ـ درباب اهل فضل
ـ چهره‌شناسی
ـ درباب نبوغ
ـ ملاحظات روان‌شناختی

پاره‌هایی از مقالۀ درخشان «درباب عبث‌بودن جهان»:

آدمی با حیرت و سرگشتگی بسیار، به‌ناگاه خود را موجود می‌یابد؛ آن‌هم پس از هزاران و هزاران سال وجودنداشتن؛ و سپس دیگربار می‌میرد و به خواب طولانیِ ابدیت فرومی‌شود. دل این حقیقت را تاب نمی‌آورد و بر آن می‌شورد و احساس می‌کند که نباید حقیقت داشته باشد. (۷۷)

درمورد هر رویداد زندگی تنها برای یک لمحه می‌توانیم گفت «این هست»؛ چراکه اندکی بعد باید بگوییم «آن بود». هر شبی که فرامی‌رسد، معنایش این است که روزی را از دست داده‌ایم. اگر در ژرفنای نهان وجودمان آگاهی‌ای اسرارآمیز از تعلق به ابدیت وجود نمی‌داشت و به هستی‌یافتن دوباره در آن امیدوارمان نمی‌ساخت، آن‌گاه این حقیقت مجبورمان می‌ساخت که ناچار ببینیم و بفهمیم که سهم کوچکمان از زمان چه تندرسان و برق‌پا می‌گذرد. (۷۷تا۷۸)

هستی ما سراسر بر لحظهٔ درحال‌گذر بنا شده و به همین دلیل، به جنبش و جوششی بی‌امان بدل گشته که حتی لحظه‌ای رخصت بازایستادن و نفس‌تازه‌کردن به ما نمی‌دهد. حالِ ما در زندگی حالِ آن فردی است که در سرازیری می‌دود و برای باقی‌ماندن بر دو پای خود ناگزیر از دویدن است و اگر بخواهد توقف کند، به زمین در خواهد غلتید. زندگی نگاه‌داشتن یک نی بر نوک انگشت است. سیاره‌ای است که به‌محض انصراف از حرکت در مدار خود، به درون خورشید منظومه سقوط می‌کند. (ص۷۸)

در این‌چنین جهانی که دوام هیچ‌چیز ممکن نیست، جایی که همه‌چیز در گرداب بی‌امان تغییر و تبدل گرفتار آمده، جایی که همه‌چیز با شتاب دیوانه‌وار در حرکت و گریز است و مغلوب حرکت و پیش‌رفت، مشکل بتوان احساس خوش‌حالی و خرسندی کرد. چگونه می‌توان در جایی آرام‌وقرار یافت که به‌گفتهٔ افلاطون، «شدنِ مداوم و هرگزنابودن» تنها شکل هستی و وجود در آنجا است؟ انسان هیچ‌گاه خشنود نیست. سرتاسر زندگی را به‌دنبال خشنودی خیالی می‌دود؛ خشنودی‌ای که به‌ندرت به دست می‌آید و وقتی هم به دست آمد، همان بیداری از خواب خوش‌حالی است: چون کشتی شکسته‌ای که بی‌دکل به بندرگاه وارد می‌شود. دست‌آخر هم تفاوتی نمی‌کند که در طول زندگی خوشبخت بوده یا بدبخت؛ چون زندگی وی چیزی جز یک اکنونِ گذرا نبوده و اکنون پایان یافته. (ص۷۸تا۷۹)

دست‌یافتن به آنچه مدت‌ها در آرزویش به سر می‌برده‌ایم، فقط و فقط کشف این حقیقت است که آن چیز چه مایه پوچ و توخالی بوده است. ما چنان زندگی می‌کنیم که گویی همواره در انتظار چیزی بهتر هستیم؛ حال‌آنکه اغلب آرزو می‌کنیم که ای‌کاش گذشته بازگردد و بر آن حسرت می‌خوریم. (ص۸۰)

کتابنامه: جهان و تأملات فیلسوف، آرتور شوپنهاور، ترجمۀ رضا ولی‌یاری، چ۱، تهران: مرکز، ۱۳۸۷.

[Miguel Cisneros Saucedo · Rating 5 out of 5]

I am pleased to tell you about the influence and contributions of the German philosopher Arthur Schopenhauer in psychology. Schopenhauer was one of the most influential philosophers of his time, and his writings have had a significant impact on philosophy, literature, and psychology.

Schopenhauer's theory centers on the idea that the world is uncertain, painful, and meaningless. He believes that the human experience is marked by suffering and that life is a constant struggle for the satisfaction of desires and the escape from pain. This idea is also known as the Will, which is a central concept in Schopenhauer's philosophy.

Schopenhauer's writing has had a great impact on modern psychology, especially positive psychology and existential psychology. His notion that life is painful and that happiness seems elusive has been central to understanding the psychology of human suffering.

In his best known work, The World as Will and Representation, Schopenhauer talks about how our perceptions and thoughts are influenced by the Will. He holds that all our actions are motivated by the Will, a subconscious driving force that propels us toward achieving our goals and escaping pain.

Modern psychology has used the concept of the Will in the understanding of human motivation. The self-regulation theory of motivation, for example, is based on the idea that individuals are motivated by the need to satisfy their wants and needs in order to achieve happiness. Existentialist psychology has also drawn on Schopenhauer's philosophy to explore the idea that people often search for meaning and purpose in life to find a way to deal with human suffering.

Schopenhauer also had a major influence on understanding the psychology of love and human interaction. He believed that love was one of the most important components of a person's life, but that the very nature of love was marked by pain and suffering.

Modern psychology has used Schopenhauer's theory in understanding human and sexual relationships. Existentialist psychology has used the notion of suffering in love and in human interaction to understand how people seek relationships and how these relationships can affect their sense of self-actualization and individuation. In addition, this theory has been the inspiration for studies on obsessive love, which have shown that pain is a very strong component in affective relationships, and that suffering often occurs due to obsession with another.

Another important contribution of Schopenhauer to psychology has been his analysis of consciousness and the subjective experience of reality. In his work, Schopenhauer talks about how our perceptions of the world are influenced by our emotions and desires, which means that many times our subjective experiences do not exactly match the reality of the external world.

Contemporary psychology has used this idea in understanding how individuals perceive and experience the world through their own subjective lens. Studies in cognitive and psychological processes have shown how people process and remember information according to their own emotions and previous experiences.

In conclusion, Arthur Schopenhauer's theory has had an important influence on modern psychology. His understanding of human nature, the Will, and human interaction have been foundational to modern understanding of human motivation, the psychology of suffering, and subjective consciousness. Schopenhauer has been a key figure in the development of positive psychology and existential psychology, and his writings and theories continue to have a significant impact on the understanding of modern psychology.

[Barbod · Rating 5 out of 5]

خیلی عالی بود و موضوعاتی که در دفتر اول مطرح شده بود رو دوست دارم بارها و بارها مرور کنم

[Foad Ansari · Rating 4 out of 5]

تنوع مقالات در نوع خودش جالب بود
شوپنهاور بر خلاف هگل و کیرگارد و سایر فیلسوفان دیگر بسیار ساده و شفاف مینویسد و هر کسی میتواند این مفاهیم را درک کند

[Bardia · Rating 4 out of 5]

این کتاب یکی از بهترین کتاب هایی است که نظرات شوپنهاور رو در مسایل مختلف مورد بررسی قرار میده ، قسمت اول شوپنهاور جهان رو و عشق و زن رو توصیف میکنه ، جملاتی بسیار زیبا مانند : زمان حال چیست ؟ آن دمی که میگذرد و دمی دیگر نیست ما یکسره در بین گذشته و آینده زندگی میکنیم .

زندگی همچون کپه ای کرم که در چنان فضای تنگی در هم میلولند یا هچون قطره ای آب است که زیر ذره بین چشمان ما بزرگ جلوه میکند ، زندگی بزرگ نیست این ما هستیم که آنقدر کوچک هستیم که زندگی را بزرگ میبینیم .

رنج و عذاب موجود در جهان تنها حقیقتی است که انسان با آن رو به روست آنچه که به راستی شادی نامیده میشود در حقیقت نبود چند لحظه غم است مانند روشنایی که نبود تاریکی است . احساس شادی بعد از پشت سر گذاشتن رنج و مصیبتی است که بر آن غلبه کرده ایم پس بدون رنج و مشقت شادی معنا نمیداشت پس در حقیقت این ذات غم هاست که مثبت است اگر شادی قائم به ذات خود بود نهایت آن چیزی به غیر از کسالت بود .

انسان چیزی جز اراده ی طبیعت نیست میل او و اختیار او گردن نهادن به میل و اراده ی طبیعت است از این روست که تمام اهداف بشر چیزی جز سعادت نوع بشر نیست و نفعی برای فرد ندارد و فرد تسلیم اراده ی طبیعت میشود.

خواندن این کتاب دیدی وسیع نسبت به وضعیت انسان در جهان میدهد .

[Hani · Rating 3 out of 5]

غیر از بخش اظهارنظر بی رحمانه و یکطرفانه نسبت به زنان و قسمت در باب چهره شناسی (دوستاره به همین دلیل کم شدن)هیچ جایی فکر نکردم که داره خزعبلات تحویلم میده ودر مجموع میشه گفت ارزش وقتی که براش گذاشتمو داشت.چیزی که باعث تعجبم میشه اینه که حالت نوشتار شوپنهاور متکبرانه است و خیلی جاها حس میکنی مستقیما داره به شخص خودت توهین میکنه و حرصت از خیلی از عقایدش درمیادولی با این وجود نمیتونی ازش صرف نظر کنی و خب قاعدتا میتونه بخاطر نبوغ بی‌حد‌ و حصر و تاثیرگذاری عمیق و به حقش تو فسلفه‌ی آلمان باشه (فلسفه ی زخم خورده از فضل فروشی و پیج و تاب خوردن و سطحی نگری)
نثر روون و پرمایه ویژگی چشمگیر این کتاب بودو به راحتی میتونه شمارو به تفکر نویسنده نزدیک کنه
از بین تمام مقالاتش اگه یه ایده‌ی خیلی جالب و جدید بخوام بهتون معرفی کنم مقاله ای هست که درباب مطالعه و کتب نوشته که در واقع در باب نخواندن و مطالعه بجا و موثره که به افراد کتابخون توصیه میکنم😌
جایی برای تفکر اصیل خود باقی بگذاریم👌🏻

[Noah Goats · Rating 4 out of 5]

This book is an excellent way to get to know Schopenhauer. The material included provides the core ideas of his philosophy as well as a few essays that convey his cantankerous nature (his essay on noise, for e.g.) Schopenhauer is one of the most readable of philosophers and his ideas have the power to provoke and inspire.

[Dare · Rating 4 out of 5]

کتابی بسیار قابل تاملی بود. خیلی خوندنش طول کشید. بعضی از مقالاتشو چند بار خوندم. یه مقاله تو این کتاب هست در باب مطالعه. که برای کتاب خوانها جالب خواهد بود.
۱۵ مقاله در کتاب هست که عناوینشون هم جالبه.
۱. در باب اثبات اراده حیات
۲. متافیزیک عشق
��. در باب زنان
۴. در باب عبث بودن وجود
۵. در باب آلام جهان
۶. در باب خود کشی
۷. گفتگوگیی در باب جاودانگی
۸. راه رستگاری
۹. در باب نویسندگی و سبک
۱۰. در باب مطالعه و کتب
۱۱. در باب خود اندیشی
۱۲. در باب اهل فضل
۱۳. چهره شناسی
۱۴. در باب نبوغ
۱۵. ملاحظات روانشناختی

[Ali Nihil · Rating 5 out of 5]

شناخت رنج های جهان و بیان مفاهیم فلسفی با زبانی ساده و در عین حال موجز و البته عمیق، همراه با ترجمه ئ دلچسب و شیوا و زیبای استاد ولی یاری، این کتاب را به نمونه ئ والایی از تعلیم و تربیت برای تمامی انسان ها در تمامی دوره ها بدل ساخته است

[Benyamin]

تک تک سلول های بدنتون رو از زندگی ناامید می‌کنه قشنگ.
و البته کل کتاب یک طرف بخش «متافیزیک عشق» یک طرف. به هرکس که گرفتار این بیماری شده شدیدا پیشنهاد می‌کنم متافیزیک عشق رو =))) یا بهتون تسلی خاطر میده یا تمام امیدهاتون رو با خاک یکسان میکنه :دی.

[Paola · Rating 2 out of 5]

ok once again, this book took me way too long to finish. schopenhauer is VERY insufferable. i kinda knew going in that he was a major figure in philosophy, but i wasn’t prepared for how much of a sour squirt he’d be. he literally spent most of the time being mad at the world and insisting that life is suffering and the best we can hope for is painlessness (which, according to him, isn’t even a real feeling). so at first i was like ok… let’s relax… but then some of it started to make sense & i found myself sitting with it longer than i wanted to.

which brings me to the larger issue at hand… i try not to take philosophy too literally, because most of it is just people projecting their worldview really convincingly. but when something is well argued, i can’t help but go omg true. and that’s kind of what almost happened here, especially with the stuff about desire and restlessness and how humans are never really satisfied. the way he lays it out is bleak, but it didn’t feel totally wrong. still, eventually i was like wait, i have free will and can choose not to think like this. so i stopped (don’t get me started on his idea of free will that made my brain blow up)

also the chapter on women was genuinely insane. not just the usual “human = man” thing you get from old texts, but ACTIVELY and explicitly misogynistic. just completely throws you out of the rest of the reading. and the last part was already dragging, so I feel like i mentally checked out 3/5 of the way in. once he gets into the more metaphysical stuff about will and representation, it started to feel repetitive and abstract in a way that doesn’t hold up. i feel like his earlier thoughts on human nature were more compelling even it was insane.

anyway, still glad i read this but im not touching anything like this again for a while! wish i could give it 2.5 stars but I can’t, so i will round down 🚬

[Ryan · Rating 3 out of 5]

I am not smart enough to be able to intelligently articulate anything in particular regarding this book. It started out strong and I resonated with the stuff regarding suffering and the will. But after a while it got more and more esoteric and dry and hard for me to follow. I zoned out a lot and found myself losing interest.

The same can be said for a lot of the philosophy texts I try to read. They tend to get bogged down in these convoluted linguistic games that, for me, end up obfuscating the content and intention through unnecessary verbosity. Rather than conveying the argument in an intelligible and concise way, which should enlighten the reader, I just end up more confused than before.

It could be that I'm just fuckin stupid and don't get it, but it still greatly affects my enjoyment and what I got out of it.

[Ellahe · Rating 4 out of 5]

«یک غایت از آن اراده ی فردی است، در جهت خوشحالی واهی در حیاتی بی دوام و رویاگون و فریب آمیز که خوشحالی و بدحالی گذشته برایش علی السویه است، اما زمان حال نیز هر لحظه به گذشته افزوده میشود. غایت دیگراز آن تقدیر است، که به وضوح در جهت نابودی خوشحالی و اضطراب انداختن به جان اراده ی ما و امحای آن خیال باطلی که ما را به چارچوب مرزهای این جهان زنجیر کرده، عمل میکند.»

[Matt Redman · Rating 4 out of 5]

Damn. That was heavy. If any philosophy is gonna cripple your will and give you an existential crisis, it's this.

A fair amount of this went over my head and I definitely did not understand all the nuances of Schopenhauer's arguments, but I think I understood the broad strokes. In brief, this is what I gleaned:

There is a singular, blind, universal Will that represents itself as the entire multiplicity of objects, sentient and insentient. That includes everything in the entire cosmos that is, has been, and will be.

Schopenhauer claims that we misidentify ourselves with a limited object rather than with the universal Will which he regards as the underlying reality.

This underlying reality is in itself changeless but its representations are continually changing.

Because the Will does not recognise itself, it takes itself for the representation rather than 'the-thing-in-itself'. Therefore, the Will fears it will end, hence the fear of death.

The Will can recognise itself and be at peace by seeing through the illusion of the principium individuation - the belief in being a separate entity.

The more the Will recognises itself, the more it treats its various forms as though it were itself. This is because the Will recognises that what it perceives as 'other' is actually itself, and so, to do harm to the 'other' would be to do harm to itself.

I found this mind-blowing, exciting, and, believe it or not, miserable. 

Rather than presenting Oneness in an optimitistic new-agey light, Schopenhauer presents it as unbelievably tragic. This is because Schopenhauer claims that suffering exceeds happiness and it would be better to deny the Will to Life, ending the suffering of life by discontinuing reproduction. I don't agree, but Schopenhauer makes a pretty convincing case. 

Although I did somehow enjoy this, I would be remiss if I didn't mention the chapter 'On Women'. The title itself was a huge red flag and I couldn't bring myself to read more than the first paragraph - it was misogynistic drivel and was completely out of line with his ethical theory. I don't think treating women as inferior to men is in line with drawing less distinction between yourself and others.

As a whole, I read this as Schopenhauer's attempt to present a philosophy that is so pessimistic that it breaks the reader's illusion of an individual will, causing the reader to recognise their identity as the universal Will to Life, thereby collapsing the illusory distinction between the perceiver and the perceived. I think this is an interesting tack as a spiritual teaching but also potentially problematic.

[Kirk Plankey · Rating 4 out of 5]

I have long wanted to read Schopenhauer and other than being familiar with his ideas in general this is my first real reading of his works. I was not dissapointed. Schopenhauer not only has a penetrating intellect he is also extremely honest. He was able to live on the money passed down from his father so he was beholden to no one academic or otherwise. This I believe enabled him to be much more honest than many philosophers who need to keep certain folks happy with what they say for their jobs sake or that of the publisher. If you want a very good overall introduction to Shopenhauer then this work is your ticket. His language is of course dated as well as many of his views, being shaded in views of late 18th and early 18th century Germany area; but I think that this also adds to the charm and honesty of his work.

[Niloufar · Rating 4 out of 5]

بجز بخش زنان و زن ستیزی شدید و آشکار شوپنهاور بقیه کتاب خوب بود و حتما ارزش خوندن داره و اینکه کتاب موضوع ثابتی نداره و مجموع چند مقاله در باب موضوعات مختلف از نظر شوپنهاوره اصلا باعث خستگی نمیشه و تا آخر کتاب جذابیت خودش رو نگه میداره.

[Ahlam · Rating 3 out of 5]

if you’re curious about this man, PLEASE give his essay “On Women” a skim (also look up what he looked like for context). genuinely an INSANE read and his original publishers urged him to not print it. founder of modern incel philosophy maybe? also loves mormons and wants polygamy, that essay was all over the place. he was clearly unsuccessful in the romance department which is where all this vitriol and belief that sexual repression = enlightenment comes from. if he was really about what he says he’d 1) kill himself 2) at LEAST give up on romance instead of chasing ladies around.

Schopenhauer’s metaphysics is definitely interesting, but it’s hard to be that fascinated by something I entirely disagree with + I know he’s literally known for pessimism but he has such a nasty attitude and if his life was happier he wouldn’t have written any of this… AND, ripped so much South East Asian theology/ philosophy but had to keep dissing the culture on the side? But also thinks they are the most enlightened…?

Mainly enjoyed his takes on suffering, the myth of the individual as the source of evil, the enlightenment of our shared will as the source of compassion, the nature of justice, and the connection between Platonic Ideals and art appreciation.

“For to nothing does our existence bear so close a resemblance as to the consequence of a false step and guilty lust.”

“In a word: a man does at all times only what he wills, and yet he does this necessarily. But this is due to the fact that he already is what he wills. For from that which he is, there follows of necessity everything that he, at any time, does.”

“…they must be the visible expression of these desires. Teeth, gullet, and intestinal canal are objectified hunger, the genitals are objectified sexual impulse; grasping hands and nimble feet correspond to the more indirect strivings of the will which they represent.”

“Thus the subject of willing is constantly lying on the revolving wheel of Ixion, is always drawing water in the sieve of the Danaids, and is the eternally thirsting Tantalus.”

[Omid · Rating 5 out of 5]

کتاب مقدس ، بارها و بارها باید خوونده بشه...

[Mohsen Ansarifard · Rating 4 out of 5]

بخاطر اون بخش در باب زنان فقط یه ستاره ازش کم کردم. اکثر موضوعاتش رو دوس داشتم. البته بگم شوپنهاور کتابی به اسم جهان و تاملات فیلسوف نداره. این کتاب خلاصه جهان همچون اراده و تصور هستش.
اونجاهایی که خوب بود رو فاکتور میگیرم میرم سراغ جایی که قبول نداشتم

موضوع جالبی که در گفته های شوپنهاور در خصوص زنان است تطابق کامل حرفهاش در خصوص ناقص العقل بودن زن و سهم نصف بردن ارث زن و صلاحیت نداشتن زن برای شهادت و قضاوت و اجازه و اختیار به مرد برای چند همسری و خیلی موارد دیگر که تشابه عجیبی با نظریات اسلام در خصوص زنان داره. البته اصلا بعید نیست که شوپنهاور قرآن را خونده باشه همینطور که با تعالیم بودا و فلسفه شرقی هم تا حدودی آشناست که البته او اشاره ای به اسلام و یا مطالعاتش نمی کند.

بعدش با خودم فکر کردم که مگه غیر از اینه که عمری رو توی جامعه ای گذروندم که اکثریت قریب به اتفاق مردانش همین طرز تفکر رو دارن؟ گیرم که توی تک تک کافه های شهر قلیون و سیگار به دست ساعت ها حقیقت گرایی افلاطون رو نقد کرده باشن و ارزش حقیقتی نیچه رو ستوده باشن… موقع انتخاب بی برو برگرد دنبال کسی هستن که قرمه سبزی رو بلد باشه و خب البته زن زندگی باشه و بساز باشه و صد البته مورد تایید مادر محترم … هیچوقت هیچ مردی رو ندیدم که دنبال زن متفکر بگرده، همه شون زیبا و خنگ رو ترجیح میدن به زشت و متفکر و پیش خودم گفتم اون دویست سال پیش نوشته چرا هنوز واسه مردم ما جریان داره این چیزا.

[امیرمحمد حیدری · Rating 3 out of 5]

گردآوری مفصل‌تری از کتاب (جهان‌بینی شوپنهاور).

[Amir Soleimani · Rating 5 out of 5]

از مبحث متافیزیک عشق:
هستی مردمان آینده سراسر موکول و مشروط بغریزه جنسی ماست
هدف حقیقی تمامی عشق و عاشقیها، اگرچه خود افراد از حقیقت بیخبر باشند، اینستکه موجودی جدید بدنیا بیاید؛ و راه و روش حصول مقصود یک چیز صرفا فرعیست

از فصل ملاحظات روانشناختی:
همه کس دید محدود خود را حمل بر محدودیت جهان میکند

[Għązẵłē Kħøsħniąt · Rating 5 out of 5]

‏هدف حقیقی تمام عشق و عاشقی‌ها، اگرچه خود افراد از حقیقت آن بی‌خبر باشند، این است که موجود جدیدی به دنیا بیاید...
‏آن محبت بالنده عشاق به یکدیگر در واقع اراده حیات وجود جدیدیست، اراده حیات آنچه ایشان والدینش خواهند شد!
‏[وقتی شوپنهاور از عشق می‌نویسد]

[Stephen Hughes · Rating 2 out of 5]

Ugh. I guess I just wasn't in the mood for it. This is the longest 368 page book I have ever read.

I would urge any feminist to avoid the chapter "On Women".

[Amiy · Rating 5 out of 5]

سخت است در باره این کتاب نوشتن .
کتابی که هرچه تا کنون بافته ای را تا ر و پود میکند .البته خالی از انتقاد نبود . ولی الحق قابل ستایش است زندگی و اندیشه اش ...

[Bennett Rogers · Rating 4 out of 5]

I found this volume on Schopenhauer, one of the most important philosophers between Kant and Nietzche, to be remarkably accessible, even rewarding. Though a pessimist and nihilist, his thoughts on suffering and the vanity of life sound eerily similar to the Preacher in Ecclesiastes (I'm surprised he didn't make this connection) and give expression to humanity's brokenness in a Genesis 3, post-fall world. And his treatment of compassion is both insightful and challenging. His ideas, which are an interesting blend of Platonic, Kantian, Indian, and Christian thought: 1) raise the question of the problem of life; 2) posit aesthetic reflection (art) as a means of relief; 3) anticipate Nietzche's will-to-power and doctrine of eternal recurrence, among others. The intro is outstanding and the translation is imminently readable. This is my second stab at this series - Harperperennial (Modern Thought), and it was much easier than Heidigger's volume on technology.

[Odin · Rating 5 out of 5]

مقالات عالیجناب شوپنهاور نیازی به معرفی ندارد.

[Dan Eickmeier · Rating 4 out of 5]

Some of the essays are decidedly a slog but overall I quite enjoyed this anthology of philosophy’s pessimistic curmudgeon. A few of his ideas about gender are quite offensive but perhaps a part of his time (not an excuse, just an observation). His connection Eastern religion/philosophy with the Western Greco-Christian history was really elegant in many places. His essay on Mystics and Saints was quite touching to someone who works in a career of service and caring to others (I’m and ER and Family Medicine physician). His final essays on Death and Rebirth and Nothingness were tough but I think eventually that came together to give a real glimpse into the goal of Nirvana.