What do you think?
Rate this book
L'Ingénu
Un jeune Huron d’ascendance bretonne débarque à Saint-Malo en 1689. Il découvre un coin de province française, retrouve une famille, reçoit le baptême, s’illustre par un fait d’armes contre les Anglais et, pour finir, tombe amoureux de la belle et dévote Mlle de Saint-Yves. Pour obtenir sa main, il doit revenir de la Cour avec un brevet d’officier. Il gagne donc Versailles. Mais ses éclats naïfs le conduisent à la Bastille...
199 pages, Mass Market Paperback
First published January 1, 1767
81 people are currently reading
1954 people want to read
About the author
Voltaire
9,459 books4,874 followersComplete works (1880) : https://archive.org/details/oeuvresco...
In 1694, Age of Enlightenment leader Francois-Marie Arouet, known as Voltaire, was born in Paris. Jesuit-educated, he began writing clever verses by the age of 12. He launched a lifelong, successful playwriting career in 1718, interrupted by imprisonment in the Bastille. Upon a second imprisonment, in which Francois adopted the pen name Voltaire, he was released after agreeing to move to London. There he wrote Lettres philosophiques (1733), which galvanized French reform. The book also satirized the religious teachings of Rene Descartes and Blaise Pascal, including Pascal's famed "wager" on God. Voltaire wrote: "The interest I have in believing a thing is not a proof of the existence of that thing." Voltaire's French publisher was sent to the Bastille and Voltaire had to escape from Paris again, as judges sentenced the book to be "torn and burned in the Palace." Voltaire spent a calm 16 years with his deistic mistress, Madame du Chatelet, in Lorraine. He met the 27 year old married mother when he was 39. In his memoirs, he wrote: "I found, in 1733, a young woman who thought as I did, and decided to spend several years in the country, cultivating her mind." He dedicated Traite de metaphysique to her. In it the Deist candidly rejected immortality and questioned belief in God. It was not published until the 1780s. Voltaire continued writing amusing but meaty philosophical plays and histories. After the earthquake that leveled Lisbon in 1755, in which 15,000 people perished and another 15,000 were wounded, Voltaire wrote Poème sur le désastre de Lisbonne (Poem on the Lisbon Disaster): "But how conceive a God supremely good/ Who heaps his favours on the sons he loves,/ Yet scatters evil with as large a hand?"
Voltaire purchased a chateau in Geneva, where, among other works, he wrote Candide (1759). To avoid Calvinist persecution, Voltaire moved across the border to Ferney, where the wealthy writer lived for 18 years until his death. Voltaire began to openly challenge Christianity, calling it "the infamous thing." He wrote Frederick the Great: "Christianity is the most ridiculous, the most absurd, and bloody religion that has ever infected the world." Voltaire ended every letter to friends with "Ecrasez l'infame" (crush the infamy — the Christian religion). His pamphlet, The Sermon on the Fifty (1762) went after transubstantiation, miracles, biblical contradictions, the Jewish religion, and the Christian God. Voltaire wrote that a true god "surely cannot have been born of a girl, nor died on the gibbet, nor be eaten in a piece of dough," or inspired "books, filled with contradictions, madness, and horror." He also published excerpts of Testament of the Abbe Meslier, by an atheist priest, in Holland, which advanced the Enlightenment. Voltaire's Philosophical Dictionary was published in 1764 without his name. Although the first edition immediately sold out, Geneva officials, followed by Dutch and Parisian, had the books burned. It was published in 1769 as two large volumes. Voltaire campaigned fiercely against civil atrocities in the name of religion, writing pamphlets and commentaries about the barbaric execution of a Huguenot trader, who was first broken at the wheel, then burned at the stake, in 1762. Voltaire's campaign for justice and restitution ended with a posthumous retrial in 1765, during which 40 Parisian judges declared the defendant innocent. Voltaire urgently tried to save the life of Chevalier de la Barre, a 19 year old sentenced to death for blasphemy for failing to remove his hat during a religious procession. In 1766, Chevalier was beheaded after being tortured, then his body was burned, along with a copy of Voltaire's Philosophical Dictionary. Voltaire's statue at the Pantheon was melted down during Nazi occupation. D. 1778.
Voltaire (1694-1778), pseudónimo de François-
In 1694, Age of Enlightenment leader Francois-Marie Arouet, known as Voltaire, was born in Paris. Jesuit-educated, he began writing clever verses by the age of 12. He launched a lifelong, successful playwriting career in 1718, interrupted by imprisonment in the Bastille. Upon a second imprisonment, in which Francois adopted the pen name Voltaire, he was released after agreeing to move to London. There he wrote Lettres philosophiques (1733), which galvanized French reform. The book also satirized the religious teachings of Rene Descartes and Blaise Pascal, including Pascal's famed "wager" on God. Voltaire wrote: "The interest I have in believing a thing is not a proof of the existence of that thing." Voltaire's French publisher was sent to the Bastille and Voltaire had to escape from Paris again, as judges sentenced the book to be "torn and burned in the Palace." Voltaire spent a calm 16 years with his deistic mistress, Madame du Chatelet, in Lorraine. He met the 27 year old married mother when he was 39. In his memoirs, he wrote: "I found, in 1733, a young woman who thought as I did, and decided to spend several years in the country, cultivating her mind." He dedicated Traite de metaphysique to her. In it the Deist candidly rejected immortality and questioned belief in God. It was not published until the 1780s. Voltaire continued writing amusing but meaty philosophical plays and histories. After the earthquake that leveled Lisbon in 1755, in which 15,000 people perished and another 15,000 were wounded, Voltaire wrote Poème sur le désastre de Lisbonne (Poem on the Lisbon Disaster): "But how conceive a God supremely good/ Who heaps his favours on the sons he loves,/ Yet scatters evil with as large a hand?"
Voltaire purchased a chateau in Geneva, where, among other works, he wrote Candide (1759). To avoid Calvinist persecution, Voltaire moved across the border to Ferney, where the wealthy writer lived for 18 years until his death. Voltaire began to openly challenge Christianity, calling it "the infamous thing." He wrote Frederick the Great: "Christianity is the most ridiculous, the most absurd, and bloody religion that has ever infected the world." Voltaire ended every letter to friends with "Ecrasez l'infame" (crush the infamy — the Christian religion). His pamphlet, The Sermon on the Fifty (1762) went after transubstantiation, miracles, biblical contradictions, the Jewish religion, and the Christian God. Voltaire wrote that a true god "surely cannot have been born of a girl, nor died on the gibbet, nor be eaten in a piece of dough," or inspired "books, filled with contradictions, madness, and horror." He also published excerpts of Testament of the Abbe Meslier, by an atheist priest, in Holland, which advanced the Enlightenment. Voltaire's Philosophical Dictionary was published in 1764 without his name. Although the first edition immediately sold out, Geneva officials, followed by Dutch and Parisian, had the books burned. It was published in 1769 as two large volumes. Voltaire campaigned fiercely against civil atrocities in the name of religion, writing pamphlets and commentaries about the barbaric execution of a Huguenot trader, who was first broken at the wheel, then burned at the stake, in 1762. Voltaire's campaign for justice and restitution ended with a posthumous retrial in 1765, during which 40 Parisian judges declared the defendant innocent. Voltaire urgently tried to save the life of Chevalier de la Barre, a 19 year old sentenced to death for blasphemy for failing to remove his hat during a religious procession. In 1766, Chevalier was beheaded after being tortured, then his body was burned, along with a copy of Voltaire's Philosophical Dictionary. Voltaire's statue at the Pantheon was melted down during Nazi occupation. D. 1778.
Voltaire (1694-1778), pseudónimo de François-
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 266 reviews
Read
December 11, 2020Such books and others, utopian fictions or embellished tales of travelers or missionnaires, will help to create a tradition which makes the savage the representative of an innocent humanity, spared by blemishes of civilization, free and pure.
In a spirit of generosity, openness to others, and contesting its own social models, the West will gradually abandon its ethnocentric reflexes in favour of an natural man.
Voltaire, with " L'Ingenú " - exploits the fashion for exotic works of American inspiration, by influencing the debate around the state of nature. To the idyllic image of " natives " endowed with all the qualities, he opposes a savage ( who, by the way - is only half so, by his Bretton ancestry ) - certainly seductive by its straightforwardness and frankness, but unable to adapt to the demands of social life. His Huron can confirm, by his vitality and his good sense, the superiority of the " natural man", but also shows - by his rustic brutality and his extravagances - the benefits of civilized manners observed by civilized societies, even if the freshness of his naive gaze should encourage advanced societies to strive for more justice and tolerance.
There is also religious controversies, excesses of justice, philosophical speculations on the state of nature. One could also consider dated the exploitation of the theme of the "good savage" .
The confrontation of the natural state and civilized life no longer seems relevant at the time of the shrinking of the planet, the development of communications and globalization.
However, the question still concern us, if we consider it from the ethnological point of view of the relationship with others and the relativism of cultures.
Rather than asking, as the novel invites, if human laws make man better, ( as Voltaire thinks ) , or if they help to corrupt him - I only can ask myself what makes it possible to identify human nature, on the comparative merits of the various modes of being, on the right to be different, sometimes flouted by European ethnocentrism.
All in all - a small book, with a large introspective dose.
Voltaire's book can be agreed, though, by a wide range of readers, the plot being built multilaterally, and can be enjoyed even in the absence of a possible power of introspective assimilation of the reader.
In a spirit of generosity, openness to others, and contesting its own social models, the West will gradually abandon its ethnocentric reflexes in favour of an natural man.
Voltaire, with " L'Ingenú " - exploits the fashion for exotic works of American inspiration, by influencing the debate around the state of nature. To the idyllic image of " natives " endowed with all the qualities, he opposes a savage ( who, by the way - is only half so, by his Bretton ancestry ) - certainly seductive by its straightforwardness and frankness, but unable to adapt to the demands of social life. His Huron can confirm, by his vitality and his good sense, the superiority of the " natural man", but also shows - by his rustic brutality and his extravagances - the benefits of civilized manners observed by civilized societies, even if the freshness of his naive gaze should encourage advanced societies to strive for more justice and tolerance.
There is also religious controversies, excesses of justice, philosophical speculations on the state of nature. One could also consider dated the exploitation of the theme of the "good savage" .
The confrontation of the natural state and civilized life no longer seems relevant at the time of the shrinking of the planet, the development of communications and globalization.
However, the question still concern us, if we consider it from the ethnological point of view of the relationship with others and the relativism of cultures.
Rather than asking, as the novel invites, if human laws make man better, ( as Voltaire thinks ) , or if they help to corrupt him - I only can ask myself what makes it possible to identify human nature, on the comparative merits of the various modes of being, on the right to be different, sometimes flouted by European ethnocentrism.
All in all - a small book, with a large introspective dose.
Voltaire's book can be agreed, though, by a wide range of readers, the plot being built multilaterally, and can be enjoyed even in the absence of a possible power of introspective assimilation of the reader.
May 25, 2020
سادهدل نوولایی اثر ولتر است که در سال ۱۷۶۷ منتشر شد. داستان کتاب، سرگذشت مرد جوانی از بومیان آمریکای شمالیست که به فرانسه میآید و در دیدار با کشیشی، کشیش به این نتیجه میرسد که او فرزند برادرِ بهجنگرفتهاش است و در نتیجه نام "هرکول" را بر او میگذارد و او را فرانسوی مینامد. در ادامه تصمیم میگیرند "سادهدل" را غسل تعمید بدهند که اتفاقات طنزآلودی میافتد و سادهدل ناچار میشود برای اخذ جواز ازدواج با دوشیزهی محبوبش به دیدار پادشاه برود...
از آنجا که سادهدل از زندگی در دل طبیعت به میانهی تمدن فرانسوی میآید همهچیز برایش تازه است و بنابراین با نگاهی خالی از پیشفرض و تعصب با عقاید و رسوم اجتماعی مواجه میشود. در واقع حضور این شخصیت تمهیدی است تا ولتر بتواند وضع موجود را به نقد بکشد و از نگاه یک آدم سادهدل به مخاطب نشان بدهد که فرانسه در چه وضع فاسدی اداره میشده است.
ولتر از مشهورترین نویسندگان و فیلسوفان عصر روشنگری به حساب میآید. او از اولین نویسندگانی بود که توانست مخارج زندگیاش را از طریق نوشتن تامین کند، لذا نسبتی را که بسیاری از نویسندگان همعصرش با قدرت داشتند نداشت. او نیاز به حمایت مالی دربار یا مهتری اشرافزاده نداشت و آزادانه به نقد دستگاه حاکم، قدرت کلیسا و فساد درباریان و اطرافیانشان میپرداخت و به خاطر این انتقادها زندانی و حتی تبعید شد.
زبان تند و تیز و طنزآلود سادهدل، آدم را به یاد "کاندید"، اثر دیگری از همین نویسنده میاندازد. بعضیها این دو کتاب را با هم اشتباه میگیرند، اما باید توجه داشت که سادهدل و کاندید، اگرچه درونمایهای مشابه دارند، اما دو کتاب متفاوتاند که با اختلاف زمانی نسبتا زیادی نوشته شدهاند.
از آنجا که سادهدل از زندگی در دل طبیعت به میانهی تمدن فرانسوی میآید همهچیز برایش تازه است و بنابراین با نگاهی خالی از پیشفرض و تعصب با عقاید و رسوم اجتماعی مواجه میشود. در واقع حضور این شخصیت تمهیدی است تا ولتر بتواند وضع موجود را به نقد بکشد و از نگاه یک آدم سادهدل به مخاطب نشان بدهد که فرانسه در چه وضع فاسدی اداره میشده است.
ولتر از مشهورترین نویسندگان و فیلسوفان عصر روشنگری به حساب میآید. او از اولین نویسندگانی بود که توانست مخارج زندگیاش را از طریق نوشتن تامین کند، لذا نسبتی را که بسیاری از نویسندگان همعصرش با قدرت داشتند نداشت. او نیاز به حمایت مالی دربار یا مهتری اشرافزاده نداشت و آزادانه به نقد دستگاه حاکم، قدرت کلیسا و فساد درباریان و اطرافیانشان میپرداخت و به خاطر این انتقادها زندانی و حتی تبعید شد.
زبان تند و تیز و طنزآلود سادهدل، آدم را به یاد "کاندید"، اثر دیگری از همین نویسنده میاندازد. بعضیها این دو کتاب را با هم اشتباه میگیرند، اما باید توجه داشت که سادهدل و کاندید، اگرچه درونمایهای مشابه دارند، اما دو کتاب متفاوتاند که با اختلاف زمانی نسبتا زیادی نوشته شدهاند.
August 3, 2019
O Reino Animalia é particular de entre todos os outros por, sem querer parecer egocêntrico, integrar esse suprassumo da sapiência que é o bicho-homem. Contundo, contrariando a teoria da evolução das espécies, este caval(h)eiro tomou o trono deste reino, sem para isso dar provas de ser o melhor. Aliás, ao que parece, quanto mais se relacionam entre si, mais corrompidos se tornam, numa salga dos solos impossível.
Numa historieta dilacerante dos brandos costumes que deveriam orientar a banal conduta humana, Voltaire tenta delapidar um diamante em bruto que, mais que ingénuo, é apenas literal naquilo que percepciona. Demonstra, assim, como a sociedade mesquinha e tacanha consegue transmutar quem caia na esparrela de se envolver no ambiente tóxico que ela promove. Simultaneamente, num paradoxo, aponta valores que poderão ser apreendidos através navegação pelos mares das letras, caindo no exagero da enumeração assaz de obras que nobrificam a essência de quem com elas se cruzam – e faz por as entender!
Apartando-nos dessa característica que pode retemperar o gosto pelo embrenhar nas páginas, a escrita é fluída, sem grandes marcas do tempo, levantando o véu das perversidades e da corrupção que, geradas nos mais elevados altares da sociedade, intoxicam os restantes. Saberemos destrancar esta grilheta que corrói o apaziguamento garantido pela genuinidade?
"Que fluído desconhecido é esse cuja existência é certa, que mais rápido, mais activo do que a luz boa em menos tempo do que um pestanejar de olhos por todos os canais da vida, produz as sensações, a memória, a tristeza ou a alegria, a razão ou a vertigem, lembra com horror o que se quer esquecer e tanto faz de um animal pensante um objecto de admiração como um motivo de piedade e de lágrimas?" (pág. 86)
Numa historieta dilacerante dos brandos costumes que deveriam orientar a banal conduta humana, Voltaire tenta delapidar um diamante em bruto que, mais que ingénuo, é apenas literal naquilo que percepciona. Demonstra, assim, como a sociedade mesquinha e tacanha consegue transmutar quem caia na esparrela de se envolver no ambiente tóxico que ela promove. Simultaneamente, num paradoxo, aponta valores que poderão ser apreendidos através navegação pelos mares das letras, caindo no exagero da enumeração assaz de obras que nobrificam a essência de quem com elas se cruzam – e faz por as entender!
Apartando-nos dessa característica que pode retemperar o gosto pelo embrenhar nas páginas, a escrita é fluída, sem grandes marcas do tempo, levantando o véu das perversidades e da corrupção que, geradas nos mais elevados altares da sociedade, intoxicam os restantes. Saberemos destrancar esta grilheta que corrói o apaziguamento garantido pela genuinidade?
"Que fluído desconhecido é esse cuja existência é certa, que mais rápido, mais activo do que a luz boa em menos tempo do que um pestanejar de olhos por todos os canais da vida, produz as sensações, a memória, a tristeza ou a alegria, a razão ou a vertigem, lembra com horror o que se quer esquecer e tanto faz de um animal pensante um objecto de admiração como um motivo de piedade e de lágrimas?" (pág. 86)
January 17, 2015
عنصر مهم این داستان، سادگی و صراحت و صداقت است. ولتر در این داستان نیز به وضع فرانسه ی عصر خود می تازد و به طور خاص ارباب مذهب را به سخره می گیرد. ولتر در این داستان نزاع این و آن نحله ی مذهبی بر سر آمرزش و اختیار و ... را برآمده از حماقت می داند و معتقد است بحث بر سر این چیزها چیزی جز اتلاف عمر بر سر امور خیالی نیست. او حتی در جایی این عدم وفاق های همیشگی در اینگونه مسائل را نشان از توهمی بودن این نزاع ها می داند. او مدعی می شود که آنچه در زندگی ضروری و حقیقی است نیازی به بحث و آموزش ندارد و پیشاپیش در زندگی ها حاضر است و مردمان از آن آگاه.
نکته ی دیگر اینکه در این داستان تعلق خاطر ولتر به انگلستان نمایان است و تصویری که مرد بومی از حال خود در انگلستان - هر چند به اجمال - عرضه می دارد نشان از نگاه مثبت او بدان کشور است.
نکته ی پایانی که تذکرش به گمانم مفید است، پایان بندی این داستان است. همانطور که ولتر در داستان های دیگر خود نیز نشان داده است، از پایان بندی های قهرمانانه گریزان است - بدین معنا که شخصیت سیاهی را در مقابل شخصیت سفید قرار نمی دهد و پیروزی سفیدی بر سیاهی را روایت نمی کند. سیاه داستان های او همواره بهره ای از سفیدی دارد. مثلا در داستان بابوک که وصف فساد پاسارگاد - یا در واقع پاریس - است، بابوک در نهایت بدین راضی نمی شود که مردم شهر را به عذاب الهی دچار سازد و از این حیث طعنه ای هم به یونس و نفرین او می زند و می گوید مدتی در ماهی زیستن نتیجه اش همین عدم وقوف به جنبه های مثبت مردمان است! در این داستان هم کشیشی که مایع بدبختی مرد بومی و معشوق اوست در نهایت داستان به واسطه ی وجدان انگیخته می شود و در پی جبران بر می آید. حتی ولتر می گوید شهوت آن کشیش در گذر زمان عرصه را برای عشق و تعلق خاطر می گشاید و وجدان او را مستعد بیداری می کند ( یعنی حتی امیال بشری را سیاه و سفید تصویر نمی کند ).
از همه ی اینها گذشته همواره باید در نظر داشت که داستان های ولتر از حیث داستانی مشکل دارند، مثلا مباحثی سخنرانی مانند از زبان شخصیت ها در مورد موضوعات بی ر بط - همچون تئاتر فرانسه، این یا آن کشیش، این و آن ملت و ... - بیان می شود که خارج از مسیر داستان است. اما دلنشینی سخنان ولتر از آن جا است که حرف هایی ساده اما گوش نواز را بر زبان می آورد...
نکته ی دیگر اینکه در این داستان تعلق خاطر ولتر به انگلستان نمایان است و تصویری که مرد بومی از حال خود در انگلستان - هر چند به اجمال - عرضه می دارد نشان از نگاه مثبت او بدان کشور است.
نکته ی پایانی که تذکرش به گمانم مفید است، پایان بندی این داستان است. همانطور که ولتر در داستان های دیگر خود نیز نشان داده است، از پایان بندی های قهرمانانه گریزان است - بدین معنا که شخصیت سیاهی را در مقابل شخصیت سفید قرار نمی دهد و پیروزی سفیدی بر سیاهی را روایت نمی کند. سیاه داستان های او همواره بهره ای از سفیدی دارد. مثلا در داستان بابوک که وصف فساد پاسارگاد - یا در واقع پاریس - است، بابوک در نهایت بدین راضی نمی شود که مردم شهر را به عذاب الهی دچار سازد و از این حیث طعنه ای هم به یونس و نفرین او می زند و می گوید مدتی در ماهی زیستن نتیجه اش همین عدم وقوف به جنبه های مثبت مردمان است! در این داستان هم کشیشی که مایع بدبختی مرد بومی و معشوق اوست در نهایت داستان به واسطه ی وجدان انگیخته می شود و در پی جبران بر می آید. حتی ولتر می گوید شهوت آن کشیش در گذر زمان عرصه را برای عشق و تعلق خاطر می گشاید و وجدان او را مستعد بیداری می کند ( یعنی حتی امیال بشری را سیاه و سفید تصویر نمی کند ).
از همه ی اینها گذشته همواره باید در نظر داشت که داستان های ولتر از حیث داستانی مشکل دارند، مثلا مباحثی سخنرانی مانند از زبان شخصیت ها در مورد موضوعات بی ر بط - همچون تئاتر فرانسه، این یا آن کشیش، این و آن ملت و ... - بیان می شود که خارج از مسیر داستان است. اما دلنشینی سخنان ولتر از آن جا است که حرف هایی ساده اما گوش نواز را بر زبان می آورد...
July 16, 2021
Ui tanta crítica boa aqui metida neste pequeno livro!
E quanta reflexão fiz eu lendo estas maravilhosas palavras escritas.
Desde religiões, crenças e mezinhas, com as suas falsidades e verdades de pés de barro.
Passando pelo tráfico de influências, o amigo do amigo, o coço-te as costas se coçares as minhas primeiro. Ao ponto de uma personagem dizer a outra que gostaria de conseguir ajudar a corrigir um grave erro humano e jurídico, mas que ele só tem poder para fazer o mal.
E por fim, a imagem do feminino como moeda de troca ou de poder.
Mas só se for bela e jovem e disposta a vergar-se perante o suprassumo que é o Masculino.
Mesmo que seja sacrificada a sua vitalidade, a sua saúde física e/ou mental ou mesmo a sua vida.
"A alma matou-lhe o corpo." página 84
E quanta reflexão fiz eu lendo estas maravilhosas palavras escritas.
Desde religiões, crenças e mezinhas, com as suas falsidades e verdades de pés de barro.
Passando pelo tráfico de influências, o amigo do amigo, o coço-te as costas se coçares as minhas primeiro. Ao ponto de uma personagem dizer a outra que gostaria de conseguir ajudar a corrigir um grave erro humano e jurídico, mas que ele só tem poder para fazer o mal.
E por fim, a imagem do feminino como moeda de troca ou de poder.
Mas só se for bela e jovem e disposta a vergar-se perante o suprassumo que é o Masculino.
Mesmo que seja sacrificada a sua vitalidade, a sua saúde física e/ou mental ou mesmo a sua vida.
"A alma matou-lhe o corpo." página 84
April 9, 2018
این ضعف ننگ آلود یعنی تمایل به زنده ماندن شاید زیان بارترین تمایلات بشر باشد،آیا چه چیزی احمقانه تر از این است که اصرار در کشیدن باری داشته باشیم که در عین حال دائما میخواهیم آن را از دوش خود پرت کنیم.
بشر برای این ساخته شده است که یا با تشنج ناشی از بدبختی ها زندگی کند یا در رخوت و کسالت روح به سر برد.
بشر برای این ساخته شده است که یا با تشنج ناشی از بدبختی ها زندگی کند یا در رخوت و کسالت روح به سر برد.
May 14, 2024
Nas costas da Baixa Bretanha aporta um barco inglês que vem das Américas. Aí desembarca um Índio da tribo dos Hurões - a quem chamam o Ingénuo.
O Ingénuo é uma espécie de “bom selvagem”, que a aldeola francesa decide civilizar, baptizando-o e tomando-o ao seu cuidado nos modos cristãos. O Ingénuo, no entanto, tem muita verve e não tem pejo em apontar as incongruências dos costumes do povoado, o que causa espanto e desconforto na aldeia da Baixa-Bretanha.
Através da inocência deste personagem, Voltaire desmonta muita da hipocrisia que reinava na sociedade da época. Em pouco mais de noventa páginas acontecem muitas peripécias ao Ingénuo: derrota um bando de ingleses, vai a Paris tentar falar com o Rei, vai para os calabouços, faz um amigo Jansenista, morre-lhe a namorada, etc. (A certa altura parecia que estava a ler um livro de aventuras juvenil.)
Foi uma leitura rápida com alguns momentos de diversão pelo meio, mas como não tenho assim tantos conhecimentos da história de França do século XVIII, nomeadamente sobre os huguenotes e sobre os jansenistas — (tive de consultar online), sinto que perdi algumas referências.
O Ingénuo é uma espécie de “bom selvagem”, que a aldeola francesa decide civilizar, baptizando-o e tomando-o ao seu cuidado nos modos cristãos. O Ingénuo, no entanto, tem muita verve e não tem pejo em apontar as incongruências dos costumes do povoado, o que causa espanto e desconforto na aldeia da Baixa-Bretanha.
Através da inocência deste personagem, Voltaire desmonta muita da hipocrisia que reinava na sociedade da época. Em pouco mais de noventa páginas acontecem muitas peripécias ao Ingénuo: derrota um bando de ingleses, vai a Paris tentar falar com o Rei, vai para os calabouços, faz um amigo Jansenista, morre-lhe a namorada, etc. (A certa altura parecia que estava a ler um livro de aventuras juvenil.)
Foi uma leitura rápida com alguns momentos de diversão pelo meio, mas como não tenho assim tantos conhecimentos da história de França do século XVIII, nomeadamente sobre os huguenotes e sobre os jansenistas — (tive de consultar online), sinto que perdi algumas referências.
November 17, 2024
روسوی طبیعت گرا میگوید کودک را باید در طبیعت و به دور ا�� هرگونه مردم بزرگ کرد و بعد از پشت سر گذاشتن کودکی باید او را با شهرنشینان آشنا کرد.ساده دل نیز پسر طبیعت است.به دور از فلسفه،مذهب و خرافات بزرگ شده است و تعلیم خاصی ندیده است اما حالا در آستانه ۲۰سالگی درحال اشنایی با این مفاهیم است. اما سوال اساسی اینجاست، فردی که تا ۲۰ سالگی با این مفاهیم غریبه بوده است و صرفا مانند انسان های بدوی با قانون طبیعت رشد پیدا کرده است به مفاهیمی مثل مذهب،جنگ، سیاست و... چه واکنشی نشان میدهد؟
ولتر به چه چیزی شهره است؟آزادی خواهی و آزاد اندیشی
آنچه ساده دل در فرانسه قرن ۱۸ نمیبیند "آزادی" است او با گذر از انگلستان و دیدن فرانسه به مقایسه این دو میپردازد و از همهی شرارت و پلیدی حاکم بر فرانسه آزرده میشود.ولتر با استفاده از این داستان نقد خود را به نظام سیاسی و اقتصادی حاکم بر آن دوره اعلام میدارد و با ساخت مایه هایی از احساسات عاشقانه در شخصیت ها به اهمیت وجود عواطف میپردازد.
ولتر به چه چیزی شهره است؟آزادی خواهی و آزاد اندیشی
آنچه ساده دل در فرانسه قرن ۱۸ نمیبیند "آزادی" است او با گذر از انگلستان و دیدن فرانسه به مقایسه این دو میپردازد و از همهی شرارت و پلیدی حاکم بر فرانسه آزرده میشود.ولتر با استفاده از این داستان نقد خود را به نظام سیاسی و اقتصادی حاکم بر آن دوره اعلام میدارد و با ساخت مایه هایی از احساسات عاشقانه در شخصیت ها به اهمیت وجود عواطف میپردازد.
Read
December 10, 2022เป็นเล่มแรกของเราที่ได้อ่านงานของวอล์แตร์เลยค่ะ แล้วพบว่าชอบมาก แบบมากๆ จนไปตามเก็บให้ครบอีกสองเล่ม (ไม่รู้จะอ่านตอนไหน แต่มีไว้ก่อน อุ่นใจ) จริงๆ เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าต้องยากมากแน่ๆ แต่กลับพบว่า เห้ย มันไม่ได้ยากว่ะ เราอ่านเอาสนุกเฉยๆ เรายังได้อะไรกลับไป (ได้อะไร แปลว่า ได้คิดอะไรกลับไป 5555) ยังไม่ถึงขั้นต้องอ่านตีความว่าแต่ละบรรทัด แต่ละประโยคที่คนเถื่อนคุยกับพระนั้นจะตีความได้อย่างไรอีกบ้าง และในช่วงนั้น (ช่วงที่วอล์แตร์เขียนเล่มนี้) มีอะไรเกิดขึ้นบ้างจึงส่งผลกระทบแบบนี้ตามมา
เนื้อเรื่องของคนเถื่อนนั้นเรียบง่าย แต่ลึกซึ้งแบบที่เราสามารถไปหาวิเคราะห์อ่านได้อีกเป็นเล่ม เรียบง่ายคือความซื่อตรงของคนเถื่อนที่มีต่อเรื่องราวในยุคสมัยนั้น เป็นการห่ำหั่นของความรัก อำนาจ และศาสนาที่ครอบงำทุกผู้คน คนเถื่อนนั้นเรียบง่าย ซื่อ แต่แหลมคมจนสร้างบาดแผลให้กับคนรอบตัวได้อย่างไม่ตั้งใจ และความไม่ตั้งใจทำให้เขาได้พบกับความทุกข์ตรมที่นำมาซึ่งปัญญา การได้พูดคุยกับนักบวชนอกรีตในห้องขังเป็นบทปรัชญาที่ลึกซึ้ง (แต่ยืดมาก ขี้เกียจอ่าน) และจุดจบของหญิงสาวผู้มีรักกับคนเถื่อนคือสิ่งที่ย้ำเตือนว่าอิสรภาพสำหรับคนผู้หนึ่งสำคัญเหนืออื่นใด และความรักที่บริสุทธิ์นั้นน่าชื่นชมหาใดเปรียบ
เป็นเล่มที่ชอบ แต่อ่านไม่ค่อยเข้าใจค่ะ รู้สึกเหมือนว่ามันมีอะไรในเล่มมากกว่านี้ที่เรายังอ่านไม่แตก แต่ก็อาจจะเป็นสิ่งที่เราคาดหวังไปเองกับงานคลาสสิก 555555 จริงๆ แล้วอาจจะมีแค่นี้ก็ได้ (ไม่เชื่อ)
เนื้อเรื่องของคนเถื่อนนั้นเรียบง่าย แต่ลึกซึ้งแบบที่เราสามารถไปหาวิเคราะห์อ่านได้อีกเป็นเล่ม เรียบง่ายคือความซื่อตรงของคนเถื่อนที่มีต่อเรื่องราวในยุคสมัยนั้น เป็นการห่ำหั่นของความรัก อำนาจ และศาสนาที่ครอบงำทุกผู้คน คนเถื่อนนั้นเรียบง่าย ซื่อ แต่แหลมคมจนสร้างบาดแผลให้กับคนรอบตัวได้อย่างไม่ตั้งใจ และความไม่ตั้งใจทำให้เขาได้พบกับความทุกข์ตรมที่นำมาซึ่งปัญญา การได้พูดคุยกับนักบวชนอกรีตในห้องขังเป็นบทปรัชญาที่ลึกซึ้ง (แต่ยืดมาก ขี้เกียจอ่าน) และจุดจบของหญิงสาวผู้มีรักกับคนเถื่อนคือสิ่งที่ย้ำเตือนว่าอิสรภาพสำหรับคนผู้หนึ่งสำคัญเหนืออื่นใด และความรักที่บริสุทธิ์นั้นน่าชื่นชมหาใดเปรียบ
เป็นเล่มที่ชอบ แต่อ่านไม่ค่อยเข้าใจค่ะ รู้สึกเหมือนว่ามันมีอะไรในเล่มมากกว่านี้ที่เรายังอ่านไม่แตก แต่ก็อาจจะเป็นสิ่งที่เราคาดหวังไปเองกับงานคลาสสิก 555555 จริงๆ แล้วอาจจะมีแค่นี้ก็ได้ (ไม่เชื่อ)
April 19, 2020
คนเถื่อน เป็นเรื่องแรกของวอลแตร์ ที่ได้อ่าน
และสารภาพว่าคงไม่ได้อ่านเร็ว ๆ นี้หากไม่ค้นพบว่าเปิดให้ยืมอ่านฟรีใน TK park library
> อ่านง่ายกว่าที่คิด แม้ว่าช่วงแรกจะงง ๆ สำนวนที่แปลตามต้นฉบับที่เป็นภาษาเก่าสักหน่อย
>เรื่องราวเดินเรื่องจากความรักของคนเถื่อนกับหญิงสาวสวยผู้อยู่ในขนบ ผูกโยงเข้ากับความขัดแย้งด้านศาสนา ฉากหลังเป็นเมืองของฝรั่งเศสในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14
> แม้ว่าจะไม่ได้ชอบมาก แต่คิดว่าจะอ่านก็องอิดและซาดิก ต่อให้ครบทั้ง 3 เล่ม :)
และสารภาพว่าคงไม่ได้อ่านเร็ว ๆ นี้หากไม่ค้นพบว่าเปิดให้ยืมอ่านฟรีใน TK park library
> อ่านง่ายกว่าที่คิด แม้ว่าช่วงแรกจะงง ๆ สำนวนที่แปลตามต้นฉบับที่เป็นภาษาเก่าสักหน่อย
>เรื่องราวเดินเรื่องจากความรักของคนเถื่อนกับหญิงสาวสวยผู้อยู่ในขนบ ผูกโยงเข้ากับความขัดแย้งด้านศาสนา ฉากหลังเป็นเมืองของฝรั่งเศสในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14
> แม้ว่าจะไม่ได้ชอบมาก แต่คิดว่าจะอ่านก็องอิดและซาดิก ต่อให้ครบทั้ง 3 เล่ม :)
October 20, 2024
بدبختی را هیچ فایدتی نیست.
February 18, 2022
Voltaire’in alışagelmiş hiciv dolu dilinin hakim olduğu başka bir pikaresk örnek sayılabilecek "Safdil", dönemin Fransa’sında yaşanan siyasi oyunları ağır bir şekilde eleştiren bir eser. Ele aldığı konuyla aslında günümüzdeki siyasi oyunlara ışık tutan kitap adalet ve hukuk kavramlarının arasındaki ince farkı net bir şekilde anlatıyor. Çok akılda kalıcı bir olay örgüsü olmamasına rağmen anlatmak istediğini okuyucuya veren "Safdil", Voltaire’in güçlü olmasa da keyifli eserlerinden.
13.02.2022
Londra, Birleşik Krallık
Alp Turgut
13.02.2022
Londra, Birleşik Krallık
Alp Turgut
December 21, 2021
Başlarını çok beğendim, Voltaire in imali ve hicivsel diline bayıldım, ama sonra eser birden sıradanlaştı. 100 sayfa aslında oldukça kısa ama ortasından sonra siradanlasmasi eserin değerini azalttı. Yine de Voltaire okutmaya devam edeceğim, ilk eseriydi kendisinden okuduğum. Genel manasıyla beğendim. Özellikle başları, efsane güzeldi. Safdil karakteri başlarda cidden çok iyi yansıtılmış ve trajikomik halleri güzel anlatılmıştı.
February 22, 2022
Petite envie de retrouver un vieil auteur classique. Un peu périmé, sans doute, ne déchaîne pas la passion. Mais à remettre dans le contexte de cette période annexée par l'Etat de droit divin et l'Eglise. Satire donc encore plaisante, même dans notre monde où le droit, la démocratie, se sont imposés. Où la religion n'exerce plus aucune tyrannie. Oui, bon, je rêve peut-être un peu, ou je divague. Pas si périmé que ça, en fait.
Je ne me rappelais plus de la beauté, de la finesse de l'écriture de ce vieux rebelle... qui a su en même temps bien profiter des plaisirs terriens. Comme les puissants et les religieux, mais sans leur hypocrisie.
Je ne me rappelais plus de la beauté, de la finesse de l'écriture de ce vieux rebelle... qui a su en même temps bien profiter des plaisirs terriens. Comme les puissants et les religieux, mais sans leur hypocrisie.
September 28, 2017
شاید ساده دل ولتر تا حد زیادی با شخصیت بهلول در ادبیات دینی ما قرابت داشته باشد. فردی ساده دل و شرافتمند که ذهنش به خرافات و اوهام متداول زمان آلوده نشده و قیود و تکالیف شاقی که متولیان منفعت جو و دکان دار دین بر آن بسته اند را در هم می شکند و روی ریای آنان را برملا می سازد و سر ستیز دارد با دین داران معیشت اندیش، همان هایی که از دین برای خود سقف معیشت می زنند. شاید اوج هنر ساده دل در رسوا کردن نوکرانی باشد که در خدمت اربابان و زعمای خود، اصول و قواعد دین و اخلاق را تا آن جایی می پذیرند که منافع آنان را سد نکند و مادامی که چنین شود وقیحانه به نفی این اصول پرداخته و با یافتن کلاه شرعی، توجیهات سفسطه آمیز و عوام فریبانه آن ها را به سود مخدومین خود تفسیر و توجیه می کنند.
بهره ی متفاوت ساده دل از دین به این سبب است که در دوران کودکی ذهنش با تعالیم بیهوده، احمقانه و متعصبانه که مغز انسان را می فرساید، انباشته نشده و مطالب بدون واسطه و ابهام به مغز او می نشیند چون قوه ی دراکه ی او بر اثر تعالیم غلط کژی نیافته است. به سبب همین تجربه دینی متفاوت (تجربه شخصی دین) است که در مقابل قرائت رسمی و موجود از دین فریاد برمی آورد که «من در اینجا می بینم هر روز هزاران کار می کنند که اصلا در کتاب (مقدس) شما نوشته نشده است و آنچه در کتاب شما حکم شده است اصلا انجام نمی شود».
«ساده دل» در نهایت سادگی، روانی و ایجاز نوشته شده و طعنه های گزنده همراه با لحن طنزآمیز ولتر به شدت این اثر را خواندنی کرده است. بی شک ترجمه فوق العاده محمد قاضی هم به گیرایی و جذابیت کتاب افزوده است.
بهره ی متفاوت ساده دل از دین به این سبب است که در دوران کودکی ذهنش با تعالیم بیهوده، احمقانه و متعصبانه که مغز انسان را می فرساید، انباشته نشده و مطالب بدون واسطه و ابهام به مغز او می نشیند چون قوه ی دراکه ی او بر اثر تعالیم غلط کژی نیافته است. به سبب همین تجربه دینی متفاوت (تجربه شخصی دین) است که در مقابل قرائت رسمی و موجود از دین فریاد برمی آورد که «من در اینجا می بینم هر روز هزاران کار می کنند که اصلا در کتاب (مقدس) شما نوشته نشده است و آنچه در کتاب شما حکم شده است اصلا انجام نمی شود».
«ساده دل» در نهایت سادگی، روانی و ایجاز نوشته شده و طعنه های گزنده همراه با لحن طنزآمیز ولتر به شدت این اثر را خواندنی کرده است. بی شک ترجمه فوق العاده محمد قاضی هم به گیرایی و جذابیت کتاب افزوده است.
February 22, 2016
ท่ามกลางเรื่องราวความรักระหว่างคนเถื่อนและแซ็งต์-อีฟส์
วอลแตร์ได้ชี้ให้เห็นว่าเสรีภาพเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์
อันองค์กรทางศาสนาหรือองค์กรทางปกครองไม่สามารถพรากไปได้
สิ่งที่ชอบที่สุดคือพัฒนาการของตัวละครที่เติบโตและเรียนรู้การอยู่ร่วมกัน
ภายใต้กรอบของขันติธรรมและการพัฒนาตนเองทางสติปัญญา
วอลแตร์ได้ชี้ให้เห็นว่าเสรีภาพเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์
อันองค์กรทางศาสนาหรือองค์กรทางปกครองไม่สามารถพรากไปได้
สิ่งที่ชอบที่สุดคือพัฒนาการของตัวละครที่เติบโตและเรียนรู้การอยู่ร่วมกัน
ภายใต้กรอบของขันติธรรมและการพัฒนาตนเองทางสติปัญญา
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 30, 2019
"بدبختی را نیز فایدتی است"
January 10, 2016
3/5
“Misfortune has its uses.”
This is an enjoyable satirical novella dealing with the main character L’Ingénu (the ingenuous, the naïve). He says what he thinks and does what he wants. As a Huron coming from North America, when he arrives in Britanny, France, he makes many comic misinterpretations due to his lack of awareness of European culture.
Though I appreciated the short chapters and relatively quick plot progression, at times there was a lack of character development and I found it hard to sympathise with some of the characters. I know Voltaire probably prioritised exploring philosophical ideas over developing his characters, but I just wanted to know a bit more about the characters’ backgrounds and motives.
Saying that, it was still far more entertaining than Voltaire’s ‘Lettres Philosophiques’ which I read last term. Although that provided me with a background understanding of Voltaire’s philosophical ideologies, it was quite dry, whereas ‘L’Ingénu’ was narrative rather than non-fiction, and in that respect a bit more interesting to follow. The same ideas about government corruption and religious doctrine were there but in a much more creative way. Sometimes I felt a bit lost because I didn't fully understand all of the contemporary references to 18th century society, particularly the stuff about Jansenism, a Catholic theological movement. At the time I'm sure readers would have understand that but nowadays it’s not as relevant so some of the understanding has been lost over time (for me, anyway). But hopefully when I start my lectures for this text the lecturer will explain this more.
“Misfortune has its uses.”
This is an enjoyable satirical novella dealing with the main character L’Ingénu (the ingenuous, the naïve). He says what he thinks and does what he wants. As a Huron coming from North America, when he arrives in Britanny, France, he makes many comic misinterpretations due to his lack of awareness of European culture.
Though I appreciated the short chapters and relatively quick plot progression, at times there was a lack of character development and I found it hard to sympathise with some of the characters. I know Voltaire probably prioritised exploring philosophical ideas over developing his characters, but I just wanted to know a bit more about the characters’ backgrounds and motives.
Saying that, it was still far more entertaining than Voltaire’s ‘Lettres Philosophiques’ which I read last term. Although that provided me with a background understanding of Voltaire’s philosophical ideologies, it was quite dry, whereas ‘L’Ingénu’ was narrative rather than non-fiction, and in that respect a bit more interesting to follow. The same ideas about government corruption and religious doctrine were there but in a much more creative way. Sometimes I felt a bit lost because I didn't fully understand all of the contemporary references to 18th century society, particularly the stuff about Jansenism, a Catholic theological movement. At the time I'm sure readers would have understand that but nowadays it’s not as relevant so some of the understanding has been lost over time (for me, anyway). But hopefully when I start my lectures for this text the lecturer will explain this more.
November 3, 2022
ساده دل فقط یک رمان معمولی نیست و نمیتوان آنرا فقط یک داستان عاشقانه دانست!
داستانیست از مقلدین دینی که بهتر است مقلد خرافات شمرد. این دسته از انسان ها جهل و نادانی را بین مردمانشان رواج میدهند و نهایت استفاده را از جهل
مردم میکنند کار را به جایی میرسانند که اگر کوچک ترین نقدی ازشان شود خود مردم با آن عقاید بی پایه شان منتقد را بدون محاکمه محکوم میسازند
در قسمتی از رمان زمانی فرا میرسد که یک انسان خطایی نابخشودنی ازش سر میزند و به هرکس این داستان را بگویی اورا میخواهد به پای محاکمه بکشاند اما لحظه ای که میفهمند این شخط یک کشیش است به پای دفاع از اون برمیخیزند و داستان های مشابهی می آورند و اورا از گناه مبرا میسازند !
دوستان این داستان برای 300 سال پیش نیست این داستان امروز سرزمین ماست.
« در سیاره کوچک ما, عقاید بیشتر از طاعون و زلزله, موجب بلایا شده است »
داستانیست از مقلدین دینی که بهتر است مقلد خرافات شمرد. این دسته از انسان ها جهل و نادانی را بین مردمانشان رواج میدهند و نهایت استفاده را از جهل
مردم میکنند کار را به جایی میرسانند که اگر کوچک ترین نقدی ازشان شود خود مردم با آن عقاید بی پایه شان منتقد را بدون محاکمه محکوم میسازند
در قسمتی از رمان زمانی فرا میرسد که یک انسان خطایی نابخشودنی ازش سر میزند و به هرکس این داستان را بگویی اورا میخواهد به پای محاکمه بکشاند اما لحظه ای که میفهمند این شخط یک کشیش است به پای دفاع از اون برمیخیزند و داستان های مشابهی می آورند و اورا از گناه مبرا میسازند !
دوستان این داستان برای 300 سال پیش نیست این داستان امروز سرزمین ماست.
« در سیاره کوچک ما, عقاید بیشتر از طاعون و زلزله, موجب بلایا شده است »
January 3, 2022
عالی بود. داستان سادهدل در واقع داستان انسانه و برخوردش با افراد متعصب و متحجر که به اسم دین از آزادی و خوشبختی به ذلت و خواری میکِشنش. انتشار همچین داستانی توی قرن 18 واقعا شاهکار بوده و به قدری محتواش برای اون سالها غیرقابلدرک بوده که ولتر با اسم مستعار منتشرش میکنه. کوتاهه و ترجمه روون و بینظیر محمد قاضی کمک میکنه خوندن کتاب بسیار راحت و لذتبخش باشه.
یه ستارهای که کم کردم برای پایان کتابه چون تموم شدنش رو دوست نداشتم. وگرنه خوندنش تجربه بسیار خوبی بود.
یه ستارهای که کم کردم برای پایان کتابه چون تموم شدنش رو دوست نداشتم. وگرنه خوندنش تجربه بسیار خوبی بود.
March 4, 2018
This short little satire is typical Voltaire with its mockery of the customs of both the church and state. It’s reminiscent of Candide with its naïve protagonist facing a confusingly unkind world. Unfortunately, it hasn’t aged well and I didn’t care for it.
Read
October 24, 2016بدبختی را نیز فایدتی است لیکن چه بسا آزاده مردان در این جهان که به جرات گفته اند بدبختی را هیچ فایدتی نیست.
May 6, 2018
(I wonder what Voltaire would think of my three star rating??) (sorry not sorry)
March 2, 2025
শুরুর দিকে হাসি ঠাট্টার ফুলটোকায় বেশি গুরুত্বের সঙ্গে নেওয়ার সুযোগ ছিল না মাস্টার সিম্পলকে। ওটা যে শেষের দিকের অশ্রুসিক্ততার পূর্বরাগ, এই সত্যভাষের শেষদিকে এসে মনে হচ্ছিল, কেন তা আগে বুঝিনি? আসলে, গল্পের স্রোতে গা ভাসানো যে মোহন সাঁতার, তাতে মন এতো বেশি মজে ছিল, লক্ষণবিচার করার অবস্থা তার ছিল না। এটাই তো ভলতেয়ার পড়ার আনন্দ।
সম্ভবত বাস্তিল দুর্গ পতনের পেছনে তাঁর যে তাত্ত্বিক অবদান, তার একটা মাঝারি অস্ত্র-সরবরাহ বোধহয় এই মাস্টার সিম্পল।
সুনীলকুমার ঘোষের প্রতি কৃতজ্ঞতা। এতো রসোত্তীর্ণ বাংলায় ভলতেয়ার পড়ার সুযোগ করে দিয়েছিলেন সেই কতকাল আগে।
সম্ভবত বাস্তিল দুর্গ পতনের পেছনে তাঁর যে তাত্ত্বিক অবদান, তার একটা মাঝারি অস্ত্র-সরবরাহ বোধহয় এই মাস্টার সিম্পল।
সুনীলকুমার ঘোষের প্রতি কৃতজ্ঞতা। এতো রসোত্তীর্ণ বাংলায় ভলতেয়ার পড়ার সুযোগ করে দিয়েছিলেন সেই কতকাল আগে।
October 18, 2022
دوست قشنگم میگفت از خوندنش خسته شده و من باور نمیکردم، چطور میشه از کاندید خسته شد؟ اما به دوستم مشخصا بیشتر از ولتر اعتماد داشتم و گفتم شاید کاندید با ترجمه محمد قاضی چرته خب اصلا. ولی خب محمد قاضی؟ محمد قاضی هم خیلی مترجم درست حسابیایه... بعد یه اثر از ولتر؟... هعی.
خلاصه که رفتم و پی دی افش رو دانلود کردم و جا خوردم! شروع کتاب اصلا اون کاندیدی نبود که من خونده بودم. خیلی سریع متوجه شدم که سادهدل با کاندید فرق داره! در واقع ریشهی اشتباه از اینجاست که یه انتشاراتی، اسم ترجمهی کاندید رو نوشته بود "کاندید (سادهدل)". و من همیشهی خدا فکر میکردم این دو تا داستان یکیاند.
خلاصه! رفتم خیلی سریع شروع کردم و سادهدل رو خوندم. انصافا باید عرض کنم، اصلا خوب نبود! ابدا خوب نبود!
با خوندن این کتاب یاد گرفتم که از نگرانی دست بردارم و به دوستم بیشتر عشق بورزم و خاک بر سر ولتر کنم. حالا البته دوستمان ولتر، زیاد هم آدم خشک و سفت و سختی نیست و خدا رو شکر میشه باهاش شوخی کرد.
پ.ن: درسته سادهدل چرته ولی کاندید شاهکاره! مخصوصا کاندید با ترجمهی جهانگیر افکاری خیلی خیلی خوبه.
خلاصه که رفتم و پی دی افش رو دانلود کردم و جا خوردم! شروع کتاب اصلا اون کاندیدی نبود که من خونده بودم. خیلی سریع متوجه شدم که سادهدل با کاندید فرق داره! در واقع ریشهی اشتباه از اینجاست که یه انتشاراتی، اسم ترجمهی کاندید رو نوشته بود "کاندید (سادهدل)". و من همیشهی خدا فکر میکردم این دو تا داستان یکیاند.
خلاصه! رفتم خیلی سریع شروع کردم و سادهدل رو خوندم. انصافا باید عرض کنم، اصلا خوب نبود! ابدا خوب نبود!
با خوندن این کتاب یاد گرفتم که از نگرانی دست بردارم و به دوستم بیشتر عشق بورزم و خاک بر سر ولتر کنم. حالا البته دوستمان ولتر، زیاد هم آدم خشک و سفت و سختی نیست و خدا رو شکر میشه باهاش شوخی کرد.
پ.ن: درسته سادهدل چرته ولی کاندید شاهکاره! مخصوصا کاندید با ترجمهی جهانگیر افکاری خیلی خیلی خوبه.
March 10, 2025
بدبختی را نیز فایدتی است، لیکن چه بسا آزادهمردان در این جهان که به جرأت گفتهاند «بدبختی را هیچ فایدتی نیست»!
شروع پروندهٔ ولتر: اولین چیزی است که از ولتر خواندم.
شیرین، با طنزی ظریف و دلنشین. از ترجمهٔ بسیار خوب قاضی هم نمیتوان چشم پوشید.
شروع پروندهٔ ولتر: اولین چیزی است که از ولتر خواندم.
شیرین، با طنزی ظریف و دلنشین. از ترجمهٔ بسیار خوب قاضی هم نمیتوان چشم پوشید.
January 13, 2020
เรื่องราวของความรักระหว่างคนเถื่อนจากแดนไกลกับหญิงงามในชนบทฝรั่งเศส เป็นเรื่องเสียดสีสุดฮาที่ปนไปกับเรื่องเศร้าสุดจริง ทั้งยังแฝงไปด้วยประเด็นทางศาสนา อุดมการณ์ และการต่อสู้ทางการเมืองหลายอย่าง
วอลแตร์เขียนออกมาได้สนุกมากเช่นเดิม และอาจารย์วัลยาก็แปลออกมาได้ดีมากๆ เหมือนอย่างเคย ในบทวิเคราะห์ท้ายเล่มยังทำให้เห็นความสนุกและลุ่มลึกของเนื้อหา
อ่านก็องดิด ซาดิก และคนเถื่อนจบแล้วก็นึกอยากให้มีงานสนุกๆของวอลแตร์ที่แปลโดยอาจารย์วัลยาเล่มอื่นๆอีก
วอลแตร์เขียนออกมาได้สนุกมากเช่นเดิม และอาจารย์วัลยาก็แปลออกมาได้ดีมากๆ เหมือนอย่างเคย ในบทวิเคราะห์ท้ายเล่มยังทำให้เห็นความสนุกและลุ่มลึกของเนื้อหา
อ่านก็องดิด ซาดิก และคนเถื่อนจบแล้วก็นึกอยากให้มีงานสนุกๆของวอลแตร์ที่แปลโดยอาจารย์วัลยาเล่มอื่นๆอีก
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 24, 2021
Si Lugu datang ke Prancis dari Kanada. Dia adalah seorang Indian Huron, bangsa primitif yang kemudian terpapar oleh peradaban modern bangsa Prancis yang katanya adalah bangsa yang paling maju di dunia. Keluguan yang berasimilasi dengan kemajuan zaman justru membuat si Lugu tercerahkan untuk menentang segala nilai-nilai yang diberlakukan di masyarakat abad pertengahan.
Lewat Si Lugu, Voltaire mengkritik kehidupan sosial Prancis yang dikuasai oleh birokrat korup. Saat itu Gereja jadi institusi besar yang mengontrol pemerintahan, gaya hidup, dan jalan pikiran masyarakat. Segala hal dipolitisir dan kehendak bebas diatur sehingga bahkan Si Lugu yang baru pertama kali membaca kitab Perjanjian Baru pun bisa menyimpulkan bahwa banyak hal yang telah melenceng dari para pemuka agama. Maka Si Lugu lebih memilih menghabiskan waktu di dalam penjara sambil melahap buku-buku seni dan pengetahuan, menyuburkan hati dan pikirannya dengan berbagai kebijaksanaan.
Voltaire menyiratkan bahwa kepolosan merupakan senjata utama perubahan. Kekuasaan Gereja yang amat dogmatis menimbulkan reaksi dari para kaum pencerah untuk mendobrak segala kekakuan yang seolah menghalangi manusia untuk kritis bertanya. Dalam diri Si Lugu ada banyak pertanyaan yang justru menyeruak saat ia menjejak Prancis. Sebelumnya ia hidup nyaman dengan segala ketentuan ilahiah yang berlaku di budayanya, namun kemudian perbedaan budaya Prancis membawanya pada keingintahuan yang ironis bahwa kebudayaan modern tersebut terasa begitu hipokrit dan manipulatif.
Relevansi karya satir ini masih bisa dirasakan sampai sekarang terutama dalam kaitannya dengan penyelewengan otoritas yang mengobjektifikasi kaum perempuan. Seorang Pastor yang punya pengaruh besar terhadap kerajaan meminta kekasih Si Lugu menyetubuhinya sebelum ia membebaskan Si Lugu dengan tanpa syarat. Pengorbanan itu membuat si kekasih didera tekanan psikis yang berat sehingga fisiknya ambruk. Oleh karenanya meski kisah ini ditutup secara happy ending, namun Voltaire tidak membiarkan kita tersenyum lepas mengingat di balik itu semua ada seorang perempuan yang harga dirinya harus ternoda dan menerima konsekuensi fatal atas perbuatannya itu.
Karya ini merupakan medium Voltaire untuk mengolok-olok masa ‘kegelapan’ Eropa yang kala itu dikuasai Gereja Katolik yang cenderung fanatik dan menumpulkan akal. Dengan cermat Voltaire menyerang satu per satu kebijakan dan filosofi masyarakat Prancis yang seakan bangga dengan ‘Ketuhanan’ mereka namun sebenarnya kosong dalam pemaknaannya. Si Lugu adalah karakter mental yang menggerakkan lahirnya zaman Pencerahan yang membuat manusia mengeksplorasi diri dan menentukan takdirnya masing-masing. Dan mungkin itulah sebabnya kenapa Si Lugu berakhir bahagia, karena itulah cara Voltaire dengan bangga menyampaikan optimismenya tentang dunia yang jauh lebih baik dan lebih membebaskan jiwa.
Lewat Si Lugu, Voltaire mengkritik kehidupan sosial Prancis yang dikuasai oleh birokrat korup. Saat itu Gereja jadi institusi besar yang mengontrol pemerintahan, gaya hidup, dan jalan pikiran masyarakat. Segala hal dipolitisir dan kehendak bebas diatur sehingga bahkan Si Lugu yang baru pertama kali membaca kitab Perjanjian Baru pun bisa menyimpulkan bahwa banyak hal yang telah melenceng dari para pemuka agama. Maka Si Lugu lebih memilih menghabiskan waktu di dalam penjara sambil melahap buku-buku seni dan pengetahuan, menyuburkan hati dan pikirannya dengan berbagai kebijaksanaan.
Voltaire menyiratkan bahwa kepolosan merupakan senjata utama perubahan. Kekuasaan Gereja yang amat dogmatis menimbulkan reaksi dari para kaum pencerah untuk mendobrak segala kekakuan yang seolah menghalangi manusia untuk kritis bertanya. Dalam diri Si Lugu ada banyak pertanyaan yang justru menyeruak saat ia menjejak Prancis. Sebelumnya ia hidup nyaman dengan segala ketentuan ilahiah yang berlaku di budayanya, namun kemudian perbedaan budaya Prancis membawanya pada keingintahuan yang ironis bahwa kebudayaan modern tersebut terasa begitu hipokrit dan manipulatif.
Relevansi karya satir ini masih bisa dirasakan sampai sekarang terutama dalam kaitannya dengan penyelewengan otoritas yang mengobjektifikasi kaum perempuan. Seorang Pastor yang punya pengaruh besar terhadap kerajaan meminta kekasih Si Lugu menyetubuhinya sebelum ia membebaskan Si Lugu dengan tanpa syarat. Pengorbanan itu membuat si kekasih didera tekanan psikis yang berat sehingga fisiknya ambruk. Oleh karenanya meski kisah ini ditutup secara happy ending, namun Voltaire tidak membiarkan kita tersenyum lepas mengingat di balik itu semua ada seorang perempuan yang harga dirinya harus ternoda dan menerima konsekuensi fatal atas perbuatannya itu.
Karya ini merupakan medium Voltaire untuk mengolok-olok masa ‘kegelapan’ Eropa yang kala itu dikuasai Gereja Katolik yang cenderung fanatik dan menumpulkan akal. Dengan cermat Voltaire menyerang satu per satu kebijakan dan filosofi masyarakat Prancis yang seakan bangga dengan ‘Ketuhanan’ mereka namun sebenarnya kosong dalam pemaknaannya. Si Lugu adalah karakter mental yang menggerakkan lahirnya zaman Pencerahan yang membuat manusia mengeksplorasi diri dan menentukan takdirnya masing-masing. Dan mungkin itulah sebabnya kenapa Si Lugu berakhir bahagia, karena itulah cara Voltaire dengan bangga menyampaikan optimismenya tentang dunia yang jauh lebih baik dan lebih membebaskan jiwa.
March 4, 2019
Em pleno século 18, numa era ainda impregnada de superstição e fanatismo, e em que a vontade dos monarcas ainda imperava como absolutíssima, impressiona a existência de um espírito dotado de tamanha sagacidade, inteligência, sensatez, e sobretudo necessariamente ousado, para a publicação de uma obra com este conteúdo. Voltaire foi um génio. As suas ideias contribuíram decididamente para a construção de uma sociedade mais justa e igualitária, da qual hoje em dia podemos desfrutar. Que o mundo civilizado não se esqueça nunca de preservar o legado deste grande homem.
August 3, 2018
به داستان و چیزایی که درش نقل میشه کاری ندارم ولی این کتاب ساده دل (candid) نیست و همون طوری که میشه از انگلیسیش فهمید یه اسم دیگه داره. انتشاراتی اومده اسم ساده دل و براش گذاشته که فروششو ببره بالا. البته چون خود کاندیدو نخوندم مطمئن نیستم چون شاید این داستان یه بخشی از ساده دل اصلی باشه. و این که درست که اون کتاب معروف ولتر نیست ولی کتاب خیلیییی خوبیه
Displaying 1 - 30 of 266 reviews