นิยายรักอลเวง เล่ม 1

无肉不欢 #1

by 橘花散里, เม่นน้อย (Translator)

หลินลั่วเอ๋อร์’ คือนางเอกนิยายฮาเร็มสาย SM ที่ฉัน ‘เคอเสี่ยวลวี่’อ่านเจอบนอินเตอร์เน็ต
ในนิยายบรรยายเอาไว้ว่าหลินลั่วเอ๋อร์เป็นสตรีที่งดงามที่สุดในใต้หล้า
ทว่าชะตากลับรันทด ต้องพานพบกับเดรัจฉานหลายคน
ถูกทรมานย่ำยีศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงหลากหลายรูปแบบ

ฉันมองนิยายเรื่องนี้อย่างหยามหยัน ทั้งนึกชังเหล่าพระเอกและโกรธที่หลินลั่วเอ๋อร์ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย
แต่ฉันไม่คาดคิดเลยว่าเมื่อตื่นขึ้นมา ฉันกลับต้องมาอยู่ในร่างของหลินลั่วเอ๋อร์ในวัยเด็ก…
หลินลั่วเอ๋อร์ที่เป็นนางเอกนิยายฮาเร็มสาย SM คนนั้นนั่นแหละ!

แต่แม่ของฉันเคยบอกไว้ว่า ‘เคอเสี่ยวลวี่ คนเราไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหนก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ดี’
เพราะฉะนั้นหญิงสาวที่ไม่มีอะไรดีนอกจากจิตใจเข้มแข็งเหมือนแมลงสาบที่ตีไม่ตายอย่างฉันก็จะต้องมีชีวิตที่ดีให้ได้!

Genres: China, Romance, Novels

366 pages, Paperback

Published May 27, 2016

About the author

Associated Names:
* 橘花散里
* จวี๋ฮวาซั่นหลี่ (Thai Profile)

Reviews

[Wanyiwa · Rating 4 out of 5]

รีวิวแบบรวม 2 เล่มนะคะ

ยังไม่ทำให้ผิดหวัง สำหรับผู้เขียนที่เราเคยชื่นชอบมาแล้วจากเรื่อง #แม่ทัพอยู่บนข้าอยู่ล่าง ที่ยังคงความเป็นเอกลักษณ์ในเรื่องของพล็อต อารมณ์ขัน และการจิกกัดเบาๆได้แบบอ่านสนุกและวางไม่ลงมาก

เรื่องนี้เป็นเรื่องของสาวที่ทะลุมิติเข้าไปในนิยายแนว SM ที่เธออ่านเจอทางออนไลน์และรู้สึกขยะแขยงกับเหล่าบรรดาตัวละครชายที่ล้วนโผล่มาเพื่อแสดงความกักขฬะกับนางเอกทั้งนั้น ดังนั้น เมื่อตัวเธอเองต้องหลุดเข้าไปในนิยายเสียเอง เธอก็ต้องพยายามใช้ไหวพริบทั้งหมดที่เธอมี เพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์อันน่าขยะแขยงไม่ให้เกิดขึ้นกับตัวเธอ

แม้นิยายทะลุมิติจะดูเป็นพล็อตที่ดูเกร่อไปแล้ว และการทะลุเข้าไปในหนังสือนิยายก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไร แต่ผู้เขียนเล่าด้วยสำนวนที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขัน แถมการจิกกัดเบาๆ โดยเฉพาะเรื่องความเสียเปรียบและได้เปรียบในเรื่องเพศ แต่ที่เราชอบที่สุด คือมุมมองที่ถูกปรับให้กลายเป็นภาพในอีกรูปแบบหนึ่งเมื่อนางเอกต้องกลายเป็นตัวละครที่เดินเรื่องเอง รวมถึงตัวพระเอก ที่บอกเลยว่าเป็นลักษณะของตัวละครที่เราชอบมาก คือรักมาก จริงใจมาก และรักนางเอกด้วยหัวใจจริงๆ เป็นการอ่านที่รู้สึกได้ว่าสนุกจนวางไม่ลงจริงๆค่ะ

[Lily 百合花 · Rating 4 out of 5]

ชื่อเรื่อง – นิยายรักอลเวง 1-2 (無肉不歡 --- 无肉不欢 --- ไร้เนื้อหนังไม่ชวนชิม)
ผู้แต่ง – จวี๋ฮวาซั่นหลี่ (橘花散里) เขียน เม่นน้อย แปล


ตัวละคร
เคอเสี่ยวลวี่ อายุ 21 ปี, หลินลั่วเอ๋อร์ อายุ 7 ขวบ ⇒ 8 ขวบ ⇒ 13 ปี ปลอมตัวเป็นชื่อชุยอวี้เฟิง
หลี่สือโถว อายุ 9 ขวบ ⇒ 13 ปี ปลอมตัวเป็นชื่อจ้าวเสี่ยวหู่
หนานกงหมิง อายุ 13 ปี ⇒ 17 ปี
ทั่วป๋าเจวี๋ยมิ่ง
หลงเจาถัง


รีวิวหลังอ่าน

เล่ม 1

เพราะเป็นคนเขียนคนเดียวกับเรื่อง “แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง” เราก็เลยไม่หยิบมาอ่านสักที เพราะกลัวจะต้องใช้เวลานานพอๆ กับตอนอ่านเรื่องนั้น เรื่อง “แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง” เป็นเรื่องที่ไม่ใช่สไตล์เราเลยจริงๆ อ่านแล้วต้องรีบอ่านผ่านๆ ไม่งั้นอ่านไม่จบแน่ๆ แต่ถึงไม่ใช่สไตล์เรา อาจจะเป็นเพราะการเล่าเรื่องก็ได้ ถึงอย่างนั้นเราก็ชอบพล็อตเรื่อง จนตอนนี้ก็รอดูละครเลยจ้าาาา ชอบคนที่แสดงเป็นเยี่ยเจาด้วย อิอิ (หม่าซือฉุน นางเอกเรื่อง “Love me, if you dare หรือคดีร้าย สุภาพบุรุษอันตราย หรือ “เขามาแล้ว โปรดหลับตา”)

วกกลับมาที่เรื่อง “นิยายรักอลเวง” เป็นเรื่องที่ดูเหมือนจะเป็นแนวเดิมๆ ที่มีการย้อนเวลาไรงี้ แต่สิ่งที่แปลกออกไป คือไม่ได้ย้อนเวลา แต่เป็นการเข้าไปอยู่ในนิยาย SM ที่ตัวละครเอกของเรื่องได้อ่าน และในเรื่องก็โหดร้ายมากๆ จนเคอเสี่ยวลวี่ที่หลุดเข้าไปในโลกนิยายอันแสนจะโหดร้ายนั้น ต้องพยายามหาทางเอาตัวรอดให้ได้

อ่านๆ ไป มันจะมีช่วงเนือยๆ น่าเบื่อๆ ก็เยอะ แต่พอกำลังจะวาง 555+ มันก็มาถึงช่วงสนุกและหยุดอ่านไม่ได้ซะงั้น การเล่าเรื่องเราคิดว่าแอบเข้าใจง่ายกว่าตอนอ่านเรื่อง “แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง” และระดับความชอบของเราก็มีมากกว่าเรื่องนั้นด้วย และก็ยังลุ้นพระเอกว่าใครจะเป็นพระเอกกันแน่นะ แต่พอขึ้นเล่ม 2 ก็พอเดาได้แล้วแหละนะ

เรื่องราวมันอลเวงสมชื่อจริงๆ แหละ แบบว่าขนาดนางเอกพยายามทำตัวเองให้น่าเกลียด ทั้งทำผมทรงแตงโม ทั้งตัดขนตา โกนคิ้ว ทำกลากน้ำนมใส่หน้าตัวเอง แต่ก็ยังไม่สามารถหนีพ้นจากชะตากรรมอันโหดร้ายได้ ก็ต้องลุ้นกันว่าสุดท้ายนางจะทำยังไงถึงจะรอดออกมาจากเดรัจฉานทั้งหลายได้นะ ชีวิตนางเนี่ยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาตลอด เช้านี้อยู่กับคนนี้ อีกไม่เกินครึ่งวันก็โดนชิงตัวไปอีก ชะตากรรมช่างน่าสงสารยิ่งนัก

แรกๆ อ่านก็งงๆ ว่าทำไมทุกคนกลายเป็นคำเรียกเดรัจฉาน แต่ก็คิดว่านางเอกเป็นคนเรียกเอง แบบว่าเป็นเดรัจฉานที่ไม่มีดี น่าจะประมาณนี้มั้ง ขำตรงนางอ่านนิยายเรื่องนี้ แล้วด่าคนเขียนว่าโรคจิต แต่ก็สามารถนำสิ่งที่คนเขียนนิยายเรื่อง “ไร้เนื้อหนังไม่ชวนชิม” (ชื่อเรื่องนิยายในภาษาจีน ก็คือชื่อนี้แหละ 無肉不歡 --- 无肉不欢) เอามาหาตัวรอดได้พอควรเลย

จริงๆ แอบคิดว่าถ้าหากนิยายแปลไทยฉบับนี้ชื่อว่า “ไร้เนื้อหนังไม่ชวนชิม” เหมือนฉบับภาษาจีน จะต้องมีคนตกใจจนไม่กล้าหยิบมาอ่านแน่ๆ เลย 555+ บางครั้งการแปลชื่อเรื่องให้ไม่ตรงกับชื่อต้นฉบับ มันก็ดีในระดับหนึ่งจริงๆ นะ เพราะบางอย่างตรงตัวเกินไปก็แอบน่ากลัว 555+

โดยรวมคือค่อนข้างชอบมากค่ะ ตอนนี้กำลังมันกับเล่ม 2 แบบสุดๆ ลุ้นหนักมาก เดี๋ยวเราขอไปลุ้นต่อก่อนนะ บายๆๆ 555+

[สปอยล์]

เคอเสี่ยวลวี่หลุดไปในนิยาย SM เรื่อง “ไร้เนื้อหนังไม่ชวนชิม” ไปเป็นหลินลั่วเอ๋อร์ สาวงามที่งามจนโดนเดรัจฉานแต่ละคนข่มเหงทำร้ายมากมายนักต่อนัก ยังดีที่ย้อนไปเป็นเด็ก 7 ขวบ แล้วก็พยายามทำตัวเองให้น่าเกลียด จะได้ไม่ต้องมีใครสนใจ

คุณยายรักลั่วเอ๋อร์มาก แต่ต่อมายายจากไป ลุงก็ขายเธอไปเป็นสาวใช้ของบ้านหนานกง สือโถวเป็นเพื่อนเล่นที่ชอบแกล้งเธอ แต่เพราะเธอไม่เคยกลัวอะไรให้เขาเห็น เขาก็เลยกลายเป็นเพื่อนเธอเลย มีอยู่ครั้งเขาแกล้งเธอจนฟันหน้าเธอหัก พ่อเขาเลยบอกให้เขารับผิดชอบด้วยการที่ว่า ถ้าโตไปเธอไม่ได้แต่งงาน จะต้องแต่งกับนางนะ

สือโถวตามไปด้วย ส่วนหนานกงหมิงเองนั้น ทายาทเพียงหนึ่งเดียว กลับรักและสนใจในตัวลั่วเอ๋อร์มากๆ รักมาตั้งแต่ตอนเห็นลั่วเอ๋อร์ยืนไว้อาลัยป้ายหลุมศพพ่อแม่ (น่าจะตั้งแต่ก่อนนางเอกเข้ามาในร่างนี้มั้งนะ) พอนางเข้าไปเป็นสาวใช้บ้านเขา เขาก็ให้เธอนับเขาเป็นพี่ชายไรงี้

พ่อสือโถวอยู่ผิดที่ผิดเวลา เลยทำให้โดนฆ่าตาย เพราะคนคิดว่าเป็นคนมียุทธ์ สือโถวเสียใจมาก ลั่วเอ๋อร์ก็ช่วยลางานให้ สือโถวขายบ้านขายสมบัติทั้งหมดของพ่อแล้วนำกลับมา ให้ลั่วเอ๋อร์เป็นคนเก็บไว้

สือโถวไม่ได้ตั้งใจเรียนมากมายนัก เพราะเขียนตัวหนังสือไม่ได้เรื่อง แต่ท่องจำหนังสือเก่ง สนใจฝึกยุทธ์มากกว่า ก็เลยเอาดีทางด้านนั้นแทน ส่วนลั่วเอ๋อร์ก็แอบหาวิชาแปลงโฉมจากห้องสมุดจนเจอ แล้วก็เอามาใช้ได้ผลดี

ในตอนที่ลั่วเอ๋อร์คิดจะหนี ก่อนจะหนีมัวแต่ห่วงสมบัติของสือโถว ก็เลยทำให้ถูกหนานกงฮ่วนจับไป แล้วขายต่อให้กับหลงเจาถัง หรือท่านโหว นางหนีไม่พ้นจริงๆ ก็เลยจำยอมไป เพราะถ้าไม่ไปก็มีแส้คอยฟาดนั่นเอง

หนานกงฮ่วนรู้ว่าหนานกงหมิงชอบเธอ เลยจะกำจัดออกไป เพราะรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเขา ในใจเธอคิดว่า ต่อให้หนานกงหมิงจะชอบหรือไม่ชอบ ชะตากรรมของเธอก็ไม่พ้นตายสินะ

เธอพยายามเอาตัวรอดตอนอยู่กับท่านโหวให้ได้ แต่ก็โดนเขาให้แก้ผ้าเพื่อให้เขาวาดรูปนู้ด เธอคิดในใจว่าถ���าเขาอยู่ในยุคสมัยปัจจุบันจะต้องโด่งดังแน่ๆ ฝีมือดีมากๆ เขาจูบและลวนลามเธอหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ถึงจุดที่มีอะไรกัน

พอถึงวันที่ใกล้วาดนู้ดเธอเสร็จ เขาจะมีอะไรด้วย เธอเลยแอบจิ๊กยาที่ทำให้ชาในแหวนของเขาออกมา แล้วก็วางยาเขาในเหล้า เลยทำให้หนีออกมาได้ โดนประกาศจับค่าหัวแพงสุดๆ

หนีไปหนีมาเจอสือโถว แล้วได้สือโถวกับทั่วป๋าเจวี๋ยมิ่งช่วยไว้ สองหนุ่มนี้สาบานเป็นพี่น้องกันแล้ว เธอกลัวทั่วป๋า เพราะในนิยายคือโหดร้ายมาก ภรรยาน้องก็ถือเป็นภรรยาตัวเองไรงี้ แล้วก็คอยจ้องแต่เธอ หวังล่าค่าหัวไงล่ะ (จริงๆ เราว่านางเอกนี่ไม่น่าอ่านออกเสียงให้ทั่วป๋ารู้นะว่า ค่าหัวของตัวเองแพงที่สุด เลยทำให้มองทั่วป๋าแบบหวาดระแวงตลอด)

สือโถวไปล้างแค้นคนที่ทำให้พ่อตาย เธอก็ถามจนทั่วป๋ายอมบอก แล้วก็ตามมาหาสือโถว เจอกันไม่ทันไร เธอก็โดนหนานกงหมิงกับท่านโหวมาเจอเข้า ตอนแรกหนานกงหมิงจะได้ตัวไป แต่ท่านโหวก็ชิงมาได้ (อันนี้เหมือนอยู่ในเล่ม 2 แล้วมั้ง เล่าเพลินไปหน่อย 555+)

Start 19.03 น. Tue 22 Aug 2017
End 20.16 น. Mon 4 Sep 2017
Review Date 10.54 น. Tue 5 Sep 2017

[Polyj · Rating 4 out of 5]

อ่านๆ ไปมันก็เพลินดีค่ะ

ช่วงแรกๆ จะรู้สึกว่ามันเนือยๆ อาจเป็นเพราะความปรับตัวเก่งของนางเอกหรือเปล่าไม่รู้ ที่ทะลุมิติเข้าไปในนิยายแล้วก็ดูจะไม่ค่อยตกใจอะไรมากนัก ปรับตัวเก่งอะ ถึงกับวางแผนทำให้ตัวเองรอดพ้นจากชะตากรรมแบบนางเอกในนิยายต้นแบบตั้งแต่เด็กๆ เลย ตอนอ่านเราเลยรู้สึกว่า อ้าว! ตกใจแค่นี้เองเหรอ แล้วไม่คิดจะหาทางกลับไปเวลาปัจจุบันเลยเหรอเนี่ย (แล้วเราก็ทำใจได้ว่านิยายทะลุมิติข้ามเวลาที่กำลังฮิตกันในสมัยนี้มันก็มาแนวนี้อะนะ คือข้ามไปแล้วไปเลยไม่มีกลับ ก็เลยทำใจกันได้ไวไม่ต้องดิ้นรนหาทางกลับปัจจุบันเนอะ)

แต่พออ่านไป ๆ ก็เพลินดีนะ ต้องคอยเอาใจช่วยให้นางรอดปากเหยี่ยวปากกา แล้วก็เล็งหาพระเอกไปเรื่อยๆ
จุดที่น่ารัก เราชอบมากคือความสัมพันธ์ของนางเอกกับสือโถว เพื่อนวัยเด็กที่โตมาด้วยกัน มันตลกดีด้วย เพราะนางเอกโตแล้วกว่าจะไปเข้าร่างหลินลั่วเอ๋อร์นางก็อายุยี่สิบกว่าแล้วอะ ไปเจอกับเด็กเจ็ดแปดขวบ แล้วคบกันได้นี่คือต้องมามองนางใหม่เลยทีเดียว ... มันก็คงจะไม่ปกตินักอะนะ ฮ่าๆ

ส่วนพล็อตหลักเรื่องการพยายามเปลี่ยนอนาคตของหลินลั่วเอ๋อร์ ที่เคอเสี่ยวลวี่วางแผนการต่างๆนานานั้นเราว่ามันก็อ่านได้เรื่อยๆ นะ กว่าจะเจอเดรัจฉานครบนางก็อ่วมไปเหมือนกัน แต่มาพีคไอ้ตรงหักมุมท้ายเรื่องนี่แหละ แหม๊ๆๆๆๆๆๆ พูดไม่ออก ฮ่าๆ
.

เราชอบสำนวนนักเขียนและนักแปลเล่มนี้ค่ะ มันมีความจีนปัจจุบันปนจีนโบราณ ที่ถ่ายทอดออกมาจากความคิดและมุมมองของนางเอก ซึ่งอ่านแล้วรู้สึกว่าลื่นไหลดีไม่สะดุด แล้วก็มองเห็นภาพนางเอกที่เป็นคนช่างประชดประชันและช่างวิพากย์วิจารณ์ได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ

[林雅君 · Rating 4 out of 5]

รีวิวรวม2เล่มเลยนะ เรื่องนี้เคยอ่านนานแล้วละมาให้ดาวไว้แต่ไม่ได้รีวิว พอดีกับช่วงก่อนเห็นในกลุ่มหยิบมาแนะนำก็เลยได้ฤกษ์หยิบมาอ่านอีกรอบ เอาจริงๆก่อนอ่านรอบสองนี่ก็ลืมเนื้อเรื่องไปแทบหมดละ จำได้แค่ เดรัจฉานๆๆ วลีเด็ดที่จำขึ้นใจไม่มีวันลืม 555555

เรื่องนี้เป็นนิยายซ้อนนิยายอีกที ด้วยความที่มีพล็อตแปลกเลยคิดว่ามันค่อนข้างเฉพาะกลุ่มอยู่นะ ส่วนตัวแล้วอ่านรอดและคิดว่าพล็อตน่าสนใจมาก เนื้อเรื่องคร่าวๆคือ 'เคอเสี่ยวลวี่' ได้ไปอ่านนิยายฮาเร็มแนว sm เรื่องหนึ่งบนอินเทอร์เน็ตที่มีชื่อว่า "ไร้เนื้อหนังไม่ชวนชิม" ซึ่งเป็นนิยายน้ำเน่าดีๆเรื่องหนึ่งเนี่ยแล่ะ ความสมจริงอะไรไม่ต้อง เพราะแต่งมาเพื่อสนองนี้ดคนอ่านล้วนๆ นางเอกในนิยาย 'หลินลั่วเอ๋อร์' นั้นมีรูปโฉมงดงามเป็นหนึ่งในใต้หล้า รูปโฉมของเธอได้ไปต้องตาต้องใจเหล่าเดรัจฉานรูปงามทั้งเจ็ด ทำให้ต้องถูกกระทำย่ำยีอยู่ร่ำไป ทั้งชีวิตเธอต้องกลายเป็นของเล่นให้เหล่าเดรัจฉานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งหลังจากที่เสี่ยวลวี่อ่านไปด่าไปและกดรายงานนิยายเรื่องนี้ไปเรียบร้อย เธอกลับพบว่าตัวเองดันหลุดเข้ามาเป็นนางเอกในนิยายฮาเร็มเรื่องนี้เองซะงั้น เสี่ยวลวี่ที่รู้ชะตาอนาถของลั่วเอ๋อร์ในนิยายจึงต้องพยายามเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องสุดชีวิตด้วยการแปลงโฉมให้ตัวเองขี้เหร่ ทั้งโกนขนคิ้ว ตัดผมทรงแตงโม ทำกลากน้ำนมบนหน้า สารพัดวิธีที่นางจะคิด555 เลี่ยงทุกทางที่อาจจะพบเจอ เลี่ยงไม่ได้ก็วางแผนหลบหนี ทำให้ชีวิตของลั่วเอ๋อร์ดูท่าว่าจะดำเนินต่างออกไปจากในนิยาย ทว่าก็ยังหนีไม่พ้นจากชะตาดอกท้อของตัวเองอยู่ดี เหล่าเดรัจฉานก็ยังมองเธอด้วยสายตาหลงใหลเช่นเดิม มีเพียง 'หลี่สือโถว' เพื่อนข้างบ้านสมัยเด็กที่บอกว่าเธอหน้าตาอัปลักษณ์ คิดไปเองว่าตัวเองสวย ในสายตาเขาแล้ว ป้าๆในหมู่บ้านยังสวยกว่า 55555

เรื่อง 'นิยายรักอลเวง' นี้ก็คืออลเวงสมชื่อมาก เปิดศึกชิงนางกันวุ่นวายอีรุงตุงนัง เนื้อเรื่องในนิยายแม้จะถูกเสี่ยวลวี่ป่วนจนเหมือนกลายเป็นเรื่องใหม่ไปแล้ว แต่ฉากโหดๆ ฉากโรคจิตบางฉากก็ยังมี เพียงแต่ถูกบรรยายในมุมมองนางเอกที่โครตรั่วจนกลายเป็นนิยายตลกแทน 55555 และในเวอร์ชั่นใหม่นี้เอาจริงคือเดรัจฉานหลายคนงานดีมากนะ 😂 โดยเฉพาะเดรัจฉานน้อย 'หนานกงหมิง' รักแรกของชุ้นนนน ฮือออออ อยากจะวิงวอนคนแต่งขอพื้นที่ให้เขาเพิ่มหน่อยได้ม้ายยยย คนหล่อจืดจางเหลือเกิน เปิดตัวมาได้แบบพระเอก(เรื่องอื่น)มาก แม้จะเสียดายที่เรือล่มแต่ไม่เสียใจ เพราะดูคนไม่ผิด!! งานดีตั้งแต่ต้นยันจบ คือในนิยายเดิมทุกคนคือเดรัจฉานจริง แต่ในเวอร์ชั่นที่นางทะลุมานี่คือล้วนมีที่มาที่ไปอะ บางคนนี่ถึงกับต้องเสียน้ำตาให้ 😢😢😭

ส่วน 'หลี่สือโถว' พระเอกเรื่องนี้เปิดตัวมาได้แบบตัวประกอบเรื่องอื่นมาก 😂 มาแนวเพื่อนสมัยเด็ก ชอบแกล้งผู้หญิงที่ตัวเองชอบ แต่ก็แอบปกป้องดูแลมาตลอด มีมุมมองความสวยที่ไม่เหมือนชาวบ้าน ฮาตรงเวลานางเอกจะแปลงโฉมต้องไปให้พระเอกพิจารณาก่อน คือถ้าอีตานี่ชมว่าสวยถึงจะมั่นใจว่าขี้เหร่แน่ ออกจากบ้านได้อย่างสบายใจ 5555555 เนื่องจากมองไม่เห็นความสวยของนางเอกจึงกลายเป็นคนเดียวที่นางเอกไว้ใจและเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่ด้วย เป็นคนที่รักนางเอกอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆจริงๆ จึงไม่แปลกเลยที่นางเอกผู้ซึ่งระแวงมนุษย์เพศผู้ทุกคนจะเปิดใจให้ 💓

"ที่แท้การจูบไม่ได้น่ากลัว
เพียงแต่ยังไม่พบเจอคนที่เรารัก
ที่แท้ความรักไม่ได้เข้าใจยาก
แค่จูบคนคนนั้นก็เข้าใจแล้ว"

[Kittenlittle · Rating 3 out of 5]

ไม่ค่อยสนุกนะ สำหรับเรา ออกแนวอ่านได้เรื่อยๆ เราอ่านแล้ววางหลายรอบเลย ไม่ค่อยดึงดูดเท่าไหร่ แต่ชอบหน้าปกเล่มนี้อ่ะ สวยดี

เล่มนี้พระนางยังเด็กอยู่เลยอายุเร��่มตั้งแต่ 8 ขวบจนจบเล่ม 13 ปี เนื้อเรื่องก็นางเอกอ่านนิยายจบ แล้วก็เข้าไปเป็นนางเอกในนิยายนั้นเอง ดังนั้นนางก็จะรู้ชะตารันทดของตัวเอง และก็พยายามเปลี่ยนแปลงชะตานั้น เล่มนี้พระนางยังเด็กๆ อยู่เลยไม่มีโมเมนต์แบบความรักหญิงชาย ทั้งคู่ออกจะเป็นคู่กัดกัน แต่ก็ช่วยเหลือกันและกัน พระเอกก็ออกแนวปากแข็ง ทำดีกับเค้า ปากก็บอกว่าไม่ได้ทำ

ส่วนของเนื้อเรื่อง��็คือนางเอกต้องพยายามเอาตัวรอดจากเหล่าเดรัจฉานทั้งหลาย พยายามหลีกเลี่ยง สุดท้ายก็ต้องไปพบเจอ แต่ก็เอาตัวรอดมาได้แบบทุลักทุเลอยู่ คงต้องตามต่อเล่มต่อไป

[M · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องหยำเปแต่สนุกดีนะ
นางเอกหลุดเข้ามาในนิยาย 555 นิยาย SM ด้วย ซึ่งคนเขียนๆ ได้เลวมาก
ฮาที่นางเอกเรียกผู้ชายในนิยายแต่ละคนว่า เดรัจฉาน
ในเรื่องนางเอกก็ต้องพยายามหลีกหนีเดรัจฉานทุกคนเพื่อใช้ชีวิตอย่างสงบสุขให้ได้ และขั้นตอนแรกคือการทำตัวให้น่าเกลียด ไม่ดึงดูดความสนใจ

สนุกที่นางเอกพอจำพลอตเรื่องได้ แล้วต้องคอยหลบเลี่ยงตลอด
เรื่องนี้ไม่ต้องมีไหวพริบ ชิงบัลลังก์อะไรเลย เป็น survival ล้วนๆ หนีอย่างเดียวค่ะ หนีๆๆๆๆๆ

[Boong · Rating 3 out of 5]

สนุกและลุ้นช่วงแรกๆ หลังจากนั้นก็เริ่มอืดๆ
กว่าพระนางจะโต กว่าจะเข้าเรื่อง ก็ปาไปเกือบครึ่งเล่ม 2

คาแรกเตอร์นางเอกดีนะ ชัดเจนและตลก เลยทำให้ตอนที่เรื่องมันอืดๆ ก็ยังอ่านได้ไม่เบื่อเท่าไหร่

สารภาพหลายตอนก็แอบเชียร์ให้นางไม่รอดอยู่นะ 555555

สรุป ออกแนวอ่านได้เรื่อยๆ

งานแปลสนุก คนแปลเลือกคำมาใช้ได้ดีและตลกด้วย

[Fonfoniny · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายตลกร้ายที่ชะตานางเอกอาภัพมาก ต้องหนีหัวซุกหัวซุนตลอด ความดีงามของเรื่องนี้คือน้องสือโถว

[Thanchanok V · Rating 4 out of 5]

ตอนแรกเปิดมาเจอ 1st person POV ก็อยากจะวางเลย ไม่ค่อยชอบการอธิบายแบบ ฉันคิดว่า ฉันอย่างโน้น อย่างนี้เท่าไหร่
แต่พอลองๆอ่านไปก็พอรับได้ แม้จะชอบการอธิบายแบบ 3rd person POVมากกว่า
เนื้อเรื่องข้ามทะลุมิติมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย อยู่ๆก็ข้ามมาโดยที่ไม่มีใครบาดเจ็บ วิญญาณเข้ามาได้อย่างไร ในเนื้อเรื่องไม่เน้น
ไม่ค่อยอธิบาย แต่เอาตรงๆก็ไม่ได้เป็นจุดสำคัญของเรื่องเท่าไหร่ ฉะนั้นตอนอ่านก็แค่คิดว่า หืม ข้ามมาแล้วหรอ?
ง่ายจัง แต่ก็ไม่ทำให้หงุดหงิดจนอ่านต่อไม่ได้
จุดสำคัญคือ นางเอกผู้เลอโฉมจะต้องเจอกับเดรัจฉานมักมากในกามทั้ง 7 และพยายามหลีกหนีชะตาน่ารันทดของตัวเองนินยายต่างหาก (หลังจากข้ามยุคมา ยังไม่มีใครที่เผยความบ้ากามได้ชัดเจน ยกเว้นเดรัจฉานใหญ่ และเดรัจฉานหลง)
ความสวยพาซวยของนางเอกนิยายทำให้ นางเอกของเราต้องทำตัวให้น่าเกลียด เป๋อๆ เปิ่นๆ เข้าไว้
แต่...สุดท้ายก็ไม่รอดสายตาเหล่าเดรัจฉานอยู่ดี 555
แต่...นิยายเรื่องนี้จะน่าเบื่อมาก หากนางเอกไม่มีเพื่อนสมัยเด็กอย่างสือโถว ที่ชอบต่อปากต่อคำกัน แต่ก็คอยช่วยเหลือปกป้องนางเอกอยู่ตลอด มันทำให้เนื้อเรื่องน่ารักขึ้น
ความน่ารักของทั้งคู่จะค่อยๆเยอะขึ้นตามอายุที่มากขึ้นด้วย
เนื้อเรื่องบางตอนมีลำไยบ้างอะไรบ้าง แต่สารภาพว่าที่ยังอ่านไม่วางเพราะรออ่านฉากพระนางนั่นแหล่ะ ชอบคู่นี้จริงๆ

[Godbless · Rating 5 out of 5]

#นิยายรักอลเวง - จวี๋ฮวาซั่นหลี่ (4.75/5)

สนุกมากกกกก พล็อตแปลกใหม่ มีดราม่าระหว่างทาง ชอบตอนจบแฮปปี้และเป็นความรักที่ลงตัวสุดๆ สมกับที่อ่านมาจนจบ คุ้มค่า ไม่ผิดหวังเลย มีทั้งความซาบซึ้ง หวาดกลัว ฉากโรคจิต ตลกร้าย มีความฮา ความดาร์ก มุมมองความรัก ความผูกพันที่ค่อยๆ เติบโตขึ้น ความเสียสละ และลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่านางเอกจะรอดพ้นจากเพศผู้เดรัจฉานทั้ง 7 คนได้ไหม ส่วนตัวอ่านแล้วอินมาก ลุ้นจนตัวเกร็งโดยเฉพาะอิท่านโหว ส่วนพระเอกน่ารัก ช่วงใกล้จบมีความหักมุม เสียน้ำตาและอิ่มเอมใจ

เป็นนิยายที่ติด Top10 ในใจเราเลย มีความแปลกใหม่ครบรส แต่อาจจะไม่เหมาะสำหรับคนใสๆ ที่รับความดาร์กไม่ได้ เพราะมีฉากแบบโรคจิต และโหดร้าย ตามสไตล์นักเขียน ซึ่งหลังจากอ่านเรื่องนี้จบ เราก็ได้ข้อสรุปว่า ถ้ามีงานของนักเขียนท่านนี้นอกจาก แม่ทัพอยู่บนฯ และ นิยายรักอลเวงแล้ว เราจะไม่พลาดแน่นอน :)

[Jirawan Jantanakorn · Rating 5 out of 5]

เป็นนางเอกที่ฮามาก เเละมีความพยายามในการหลุดพ้นไปจากจุดจบที่เลวร้ายสุดๆ 5555555555555
นางเอกหลุดเข้ามาอยู่ในนิยายฮาเร็มที่ SM สุดๆคือ นางเอกโดนปู้ยี้ปู้ยำ ขยำขยี้จนเละไม่มีชิ้นดี
ชอบฉากที่นางวิ่งหนีลูปนรกครั้งแรกคือ นางฟันหัก (มีสาเหตุ) ก็เลยเอาที่เครื่องสำอางมาเเต้มแก้มตัวเองให้เป็นตูดลิง (ฮา)
เป็นนางเอกที่พยายามมาก และพระเอกก็น่ารักดีด้วยคะ 55555555555
สรุป เป็นนิยายที่รวบรวมความซวยทั้งหลายแหล่ใส่หัวนางเอกราวกับกระโถนท้องพระโรงด้าน xxx เบื้องล่าง ซึ่งนางเอกก็พยายามโกยแหน้บวิ่งหนีสุดลิ่มทิ่มประตู (นางเก่งจริง) หลบหนีทั้งหมดเพื่อพบจุดสดใสในชีวิต (เพราะนางเอกในนิยายไม่คิดจะทำอะไรเลย ล่อยตามเวรตามกรรม แต่นางคือ ฉันจะสู้!!) สนุกคะ มุกตลกน่ารักด้วย

[Noo · Rating 5 out of 5]

สนุก ชอบ ลุ้นกว่าที่คิด อ่านเพลิน วางไม่ลงเลย กังวลไปกับนางเอกตลอด จะเป็นไงบ้าง จะเปลี่ยนแปลงชะตาได้ไหม ตอนแรกนึกว่าเป็นเหตุการณ์สั้นๆ ที่เกิดขึ้น แต่ผ่านไปหลายปีเลย

สำนวนการเขียน เป็นมุมมองนางเอก ดังนั้นนางจะมีการสบถ ด่าในใจ เปรียบเปรยเรื่องราวในนิยายกำลังภายในบ้าง หนังบ้าง ก็จะงงๆ บ้างเพราะเราไม่รู้จัก แต่ก็สนุกดี ขำด้วย

จากเดรัจฉานทั้ง 7 ปรากฎตัวในเล่มหนึ่งแล้ว 4

จบเล่มหนึ่งไปแล้ว เดรัจฉานที่เลวจริงๆ ยังมีแค่ เดรัจฉานหลง แต่ออกแนวศิลปิิน อารมณ์แปลกๆ ไปบ้าง นางเอกโดนกินเต้าหูไปเยอะเลย นึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว ส่วนเดรัจฉานน้อยทำไม่ถึงแสนดี เป็นพระแม่มารีขนาดนี้ แล้วสือโถวอีกคน แสนดีจริงๆ มาจากไหนล่ะ ทำไมไม่ปรากฎในนิยายในเน็ต น่าจะเป็นพระเอกตัวจริงนะ...

[Keaw 林嬌]

ชอบเรื่องนี้มากกกกกก หยิบมาอ่านไม่รู้กี่รอบแล้ว
ชอบที่นางเอกรู้เส้นทางของตลค ว่าจะไป���จอผชแย่ๆ คนไหนบ้าง ละก็หาทางเลี่ยง ทำตัวขี้เหร่ แต่บางครั้งอะไรๆก็ไม่เป็นตามที่วางแผนไว้ หรือคนบางคนก็ไม่เหมือนที่นางเอกคิดไว้
ชอบสือโถวมากกกกกก ด้วยพระนางโตมาด้วยกัน ด่ากันแกล้งกันมาแต่เด็ก ทำให้ผูกพัน คาร์พระเอกตลกมาก เพราะไม่เข้าใจมุมมองความงามแบบคนปกติ เลยมองไม่ออกว่านางเอกสวย 5555
ชอบการบรรยายของนข.ด้วย มันตลก ทำให้บางฉากแบบซีเรียสๆ มันขำเฉยเลย สนุกมากๆๆๆ

[Onezer · Rating 5 out of 5]

เป็นอีกเรื่องที่รักมากกกก
นางเอกตลก ชอบทำเรื่องบ้าๆบอๆ อย่างตัดขนตาตัวเอง อะไรเเบบนี้ 555
เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ ทุกอย่างดี โอเค เวรี่กู้ด ขาดอย่างเดียว

ทำไมอยู่ๆไปอยู่ในนิยายล่ะ -_-

เเต่ถ้าตัดเหตุผลนั้นออกไป สนุกมากกก

[หวาน กองทุนรวมยูนิตลิงค์ · Rating 5 out of 5]

อ่านไป ลุ้นไป

[Cinnamon · Rating 4 out of 5]

สนุกอะ ตลกดี ลุ้นกับชะตากรรมนางเอกมากว่าจะหลบพ้นเดรัจฉานทั้งหลายได้หรือไม่ เดินเรื่องเร็วไม่อืด มุกตลกก็ไม่ฝืด ชอบ ๆ

[Wanmata · Rating 3 out of 5]

นางเอกหลุดเข้าไปในนิยาย SM เลยพยายามเปลี่ยนพล็อตไม่ให้เป็นไปตามนั้น

อ่านได้เรื่อยๆ ตัวร้ายเยอะไปมาก ใครๆก็รักนางเอกไปหมด
ไม่ได้ตลกมาก

[Tnc Mlamean · Rating 4 out of 5]

แอบให้3 แต่ว่า บวกดาวนึงให้แก่พระเอกและตอนจบ ตามเชียร์คนนี้มาแต่แรกเริ่ม มีบางช่วงอ่านแล้วเหนื่อย สงสารนางเอก
บางจุดที่แอบกลวงๆ แต่ก็ผ่านๆได้ อ่านพอสนุกไม่คิดมาก

[Por Ruantongdee · Rating 5 out of 5]

บทบรรยายสนุก มีแฝงมุกไว้ตลอด นางเอกออกแนวฮาหน้าตาย ตลกดี

[Layla · Rating 5 out of 5]

นางเอกถึกทน สำนวนคนเขียนตลกมาก เล่าเรื่องชีวิตประจำวันธรรมดา ๆ ของนางเอกก็ยังตลกได้ พระเอกน่ารักที่สุด ให้ชนะเลิศเทียบเท่าอาเจ๋อในลิขิตรักด้ายแดงเลย

[ueiiyui · Rating 4 out of 5]

3.5

[Lunae Enciel · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ฮาตลอดเรื่อง แต่ศัพท์เทคนิกเยอะไปหน่อย ไม่ใช่คนอ่านการ์ตูน/เล่นเกมอาจจะไม่อิน

[Doco · Rating 4 out of 5]

นิยายรักอลเวงสมชื่อ อ่านได้เพลินๆ ตลกดี เป็นเรื่องที่นางเอกหลงเข้าไปในนิยายที่อ่าน เนื่องจากรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าแล้วว่าจะเกิดอะไรที่ไม่ดีขึ้นบ้างในนิยาย เลยพยายามเอาตัวรอดจากสถานการณ์และเดรัจฉานทั้งหลายในเรื่องทุกวิถีทาง ตอนจบมีหักมุมเล็กน้อย สำนวนแปลดี

[รำพึง ลำพัง · Rating 4 out of 5]

อันป่าที่กว้างใหญ่ย่อมมีนกทุกชนิด
อันหนังสืออ่านมากเข้าย่อมเจอขยะทุกประเภท

ถ้าเราเป็นนางเอกเรื่องนี้คงเป็นโรคประสาทตาย
คุ้มมั้ยกับการเป็นที่หมายปองของชายงามที่จิตผิดเพี้ยน ๕๕ ไม่คุ้มเลยจีๆ
หนานกงหมิงกับทั่วป๋าเจวี๋ยดีงาม โดยเฉพาะพี่ทั่วป๋า..

นางเอกกะสือโถวเด็กสองคนนี้น่ารักดี ชอบ

แล้วก็มีเกร็ดเล็กน้อยๆที่ ได้แต่ร้องในใจมีงี้ด้วยหรอ
อย่างจั่นเจาที่เรารู้จักนั้งแต่เด็ก ทำไมถึงเอาไปแต่งเป็น หลงเจาถัว (?) ฮือออ ไม่นะ

ติดใจอายุพ่อบ้าน คนที่เอาของที่หนานกงหมิงส่งมาให้บรรยายว่าหน้าตา 16-17 แต่ต่อจากนั้นบอกว่าเป็นพ่อบ้านและมีภรรยาแล้ว 🤔

[Uminaka16 · Rating 4 out of 5]

ก็สนุกดี แต่ไม่ดึงดูดแบบวางไม่ลง ไม่ค่อยชอบพล็อตแบบเจอคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ แล้วทิ้งตัวละครหลายๆ ตัวไว้เบื้องหลัง อารมณ์ตอนอ่านเหมือนขันทีสาวฯ มาก เพราะนางเอกแทนตัวเองว่าฉัน (เวลาคิด) และมีการเปรียบเปรยกับปัจจุบัน

ชอบแม่ทัพอยู่บนฯ มากกว่า อันนั้นตัวละครไม่กี่ตัวแต่พัฒนาความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ ต้องรอดูเล่มจบว่าจะประทับใจไหม

[Mink · Rating 4 out of 5]

นิยายย้อนเวลา แต่แหวกแนวกว่านิยายทั่วไปนิสนึง นางเอกไม่ได้เก่ง ไม่มีความสามารถใดๆ มีแต่ความสวยงาม ซึ่งต้องคอยทำให้ตัวเองขี้เหร่เพื่อที่จะเอาตัวรอดจากหนุ่มๆสาย s ทั้งหลายในเรื่อง คิดหาวิธีหนีและเอาตัวรอดอย่างเดียว สนุกดีค่ะ แต่แนวหวานแหววอะไรไม่ค่อยมีมากมายเท่าไหร่นะคะ ขำๆตลกๆดี

[Wan · Rating 4 out of 5]

อ่านทั้งสองเล่มแล้ว ชอบเล่มหนึ่งมากกว่าเล่มสอง คงเพราะเล่มสองนางเอกเริ่มโต เริ่มต้องหนี ชีวิตมีแต่ดราม่า อ่านแล้วฟินที่สุดก็ตอนนางเอกเป็นเด็ก โดยเฉพาะช่วงครึ่งเล่มแรก เพราะได้อยู่กับเพื่อนสมัยเด็ก สือโถว น่ารักน่าหยิก เกเรเหมือนนักเลงน้อย แต่ก็จิตใจดี ซื่อตรง :)

[Or_O · Rating 5 out of 5]

ชอบเล่มนี้มากเลย

[Nattapan · Rating 2 out of 5]

Kind of boring in the beginning.
But keep reading, you might feel much better in book 2.

[Tee's Tree · Rating 3 out of 5]

เล่มแรก สนุกตอนช่วงแรกๆตอนวัยเด็ก น่ารักดี หลังจากนั้นเริ่มอืด ไม่ค่อยไปไหน นางเอกไม่ฉลาดแต่ไม่โง่ รวมๆไม่ได้ดีถึงขั้นต้องเสียเงินซื้อ