What do you think?
Rate this book
จอมใจพยัคฆ์ #3
บุปผาวารี
นางเป็นของเขา แม้เขาจะเกลียดนาง โกรธนาง แต่ไม่ว่าใครก็อย่าได้บังอาจแตะต้องนาง!...
เหลียนหย่งฝู แม่ทัพผู้เกรียงไกร เก่งกาจกล้าหาญหาใครเทียบได้ เขาเปรียบเหมือนน้ำแข็งที่ห่อหุ้มเปลวไฟ ทว่ากลับหลอมละลายด้วยดอกไม้พิษ อย่าง หลิงเซียว สาวใช้อัปลักษณ์ ผู้มีชะตาชีวิตอันแสนเศร้า
ยอดขุนพลผู้ไม่เคยพ่ายในสนามรบต้องเผชิญศึกใหญ่ในสนามรัก คู่ต่อสู้คือสตรีเอวบางร่างน้อยซึ่งมีจิตใจแข็งแกร่ง ศึกครานี้สำคัญยิ่งกว่าศึกใดๆ ที่เคยพิชิตมา เพราะรางวัลแห่งชัยชนะคือความสุขชั่วชีวิตของเขาและนาง
เหลียนหย่งฝู แม่ทัพผู้เกรียงไกร เก่งกาจกล้าหาญหาใครเทียบได้ เขาเปรียบเหมือนน้ำแข็งที่ห่อหุ้มเปลวไฟ ทว่ากลับหลอมละลายด้วยดอกไม้พิษ อย่าง หลิงเซียว สาวใช้อัปลักษณ์ ผู้มีชะตาชีวิตอันแสนเศร้า
ยอดขุนพลผู้ไม่เคยพ่ายในสนามรบต้องเผชิญศึกใหญ่ในสนามรัก คู่ต่อสู้คือสตรีเอวบางร่างน้อยซึ่งมีจิตใจแข็งแกร่ง ศึกครานี้สำคัญยิ่งกว่าศึกใดๆ ที่เคยพิชิตมา เพราะรางวัลแห่งชัยชนะคือความสุขชั่วชีวิตของเขาและนาง
760 pages, Paperback
Published October 1, 2016
31 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
August 23, 2020
เรื่องที่สามจากหนังสือชุด "จอมใจพยัคฆ์" เป็นเรื่องของพี่ใหญ่จากกลุ่มสี่หนุ่มพี่น้องร่วมสาบาน พี่ใหญ่เป็นแม่ทัพที่สูญเสียครอบครัวทั้งบิดามารดาภรรยาและบุตรชาย จึงได้รับพระราชทานหญิงสาวผู้งามพร้อมจากฮ่องเต้เพื่อตอบแทนการที่เขาเอาแต่ใช้เวลาในการปกป้องบ้านเมืองจนไม่มีเวลาหาฮูหยินคนใหม่มาดูแลตัวเอง แต่หญิงสาวผู้งามพร้อมกลับมีนิสัยเอาแต่ใจและร้ายกาจ และเขาก็ดันไปถูกใจสาวใช้ประจำตัวของนางแทน ดังนั้นนอกจากจะต้องวุ่นวายกับเรื่องการปกป้องเมืองแล้ว ท่านแม่ทัพเลยต้องวุ่นวายกับเรื่องในครอบครัวของตัวเองด้วย
หลังจากอ่านผ่านไปสองเรื่องในชุดและยังรู้สึกไม่ค่อยคลิกกับเราเท่าไหร่แล้ว ก็เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ที่รู้สึกว่าพล็อตเรื่องน่าสนใจมาก แม้จะเล่มหนาจนเกือบถอดใจและตอนต้นเรื่องก็ยังให้น้ำหนักกับเรื่องราวในมุ้งของท่านแม่ทัพมากไปหน่อย แต่นักเขียนวางบทบาทตัวละครแต่ละตัวได้ดีและการผูกเรื่องก็ทำได้สนุกแม้จะรู้สึกว่านางเอกใช้เวลานานไปหน่อยและต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดหนักหลายหนกว่าจะสมองโปร่งขึ้น ยิ่งโดยเฉพาะดราม่าช่วงท้ายเรื่องคือทำให้เราอ่านไปเช็ดน้ำตาไปเลยทีเดียว ดังนั้นสำหรับเราแล้วช่วงครึ่งหลังคือสนุกกว่าช่วงครึ่งแรกพอสมควรเลย
แต่พล็อตก็ส่วนหนึ่ง สำนวนในการเล่าเรื่องจีนโบราณก็อีกส่วนหนึ่ง ต้องยอมรับว่าแม้พล็อตจะสนุกและวางโครงเรื่องได้น่าสนใจ แต่สำนวนการเล่าในบริบทจีนโบราณนั้นเรามองว่าผู้เขียนยังไม่สามารถทำให้เรารู้สึกได้ว่านี่คือนิยายแปลจีนโบราณค่ะ
หลังจากอ่านผ่านไปสองเรื่องในชุดและยังรู้สึกไม่ค่อยคลิกกับเราเท่าไหร่แล้ว ก็เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ที่รู้สึกว่าพล็อตเรื่องน่าสนใจมาก แม้จะเล่มหนาจนเกือบถอดใจและตอนต้นเรื่องก็ยังให้น้ำหนักกับเรื่องราวในมุ้งของท่านแม่ทัพมากไปหน่อย แต่นักเขียนวางบทบาทตัวละครแต่ละตัวได้ดีและการผูกเรื่องก็ทำได้สนุกแม้จะรู้สึกว่านางเอกใช้เวลานานไปหน่อยและต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดหนักหลายหนกว่าจะสมองโปร่งขึ้น ยิ่งโดยเฉพาะดราม่าช่วงท้ายเรื่องคือทำให้เราอ่านไปเช็ดน้ำตาไปเลยทีเดียว ดังนั้นสำหรับเราแล้วช่วงครึ่งหลังคือสนุกกว่าช่วงครึ่งแรกพอสมควรเลย
แต่พล็อตก็ส่วนหนึ่ง สำนวนในการเล่าเรื่องจีนโบราณก็อีกส่วนหนึ่ง ต้องยอมรับว่าแม้พล็อตจะสนุกและวางโครงเรื่องได้น่าสนใจ แต่สำนวนการเล่าในบริบทจีนโบราณนั้นเรามองว่าผู้เขียนยังไม่สามารถทำให้เรารู้สึกได้ว่านี่คือนิยายแปลจีนโบราณค่ะ
February 9, 2018
เรื่องนี้จริงๆ แล้วเป็นเล่มสามของซีรียส์ แต่นี่ไม่รู้ ก็หบิบมาอ่านเล่มแรก (อ่าว เค้าว่าเป็นพี่คนโต ก็เรียงลำดับสิ ฮ่าๆ) กลับตัวไม่ทันแล้ว เพราะเปิดมาน่าสนใจพอสมควร
เป็นเรื่องราวของพระเอกแม่ทัพผู้เก่งกาจ กับสาวใช้ของเมียตัวเอง ฮ่าๆๆๆ เล่าแบบนี้ดูอุบาทว์ยิ่งนัก
พระเอกโดนบังคับแต่งงาน แต่รับไม่ได้กับความถ่อยของเมียแต่ง ดันไปถูกใจสาวใช้ จริงๆ เริ่มจากสงสารนั่นแหละ แล้วต่อด้วยสงสัย (ว่าเป็นไส้ศึก) แล้วตามด้วยหลงใหล ถถถถถถถ แล้วแน่นอนว่ามันก็ต้องค่อยๆ พัฒนา แต่จะว่าอย่างนี้อย่างนั้นก็ไม่ได้ คือเมียแต่งนี่แบบ..อย่าให้เซด
ส่วนนางเอกก็มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเยี่ยงคนรับใช้ ไม่หือไม่อือ อดทนสุดๆ มีความรันทดพ่อไม่รัก โดนพี่จิกหัวเกลียด ถูกแม่ทำให้น่าเกลียดแต่เด็กเพราะหวังดี เลยมีแต่คนเกลียดกลัว โดนหลอกใช้อีก โอ้ยยย นางเอกไทยแต๊ๆ น้อออ โดนระแวง โดนเข้าใจผิดอยู่เป็นประจำ และโดนบีบคั้นด้วยชีวิตแม่ตลอดเวลา กว่านางจะลุกขึ้นมามีปากมีเสียงก็ปาไปท้ายเล่มละ แหม่ รอนานไป
พูดเลยว่าคนที่เกลียดที่สุดในเล่มนี้คืออีอ๋องที่ปลอมเป็นกุนซือ ไม่ชอบสุด นิสัยไม่ดี แย่จริงๆ อ่านไปนี่ก็สาปแช่งไปว่าตอนอ่านที่มันเป็นพระเอกขอให้ชีวิตรักทุกข์ระทม ขอให้นางเอกเกลียด ให้คนแต่งกลั่นแกล้งมันเยอะๆๆๆๆ
จุดพีคคือตอนท้าย คิดว่าน่าจะจบแบบสุขนิยมอยู่น้า แต่ก็เล่นเอาใจหายใจคว่ำอยู่นะ แบบ เห้ยยยยย เอาจริงป่ะเนี่ย จริงๆ เหรอเนี่ย! ประมาณนั้น 555
ถือว่าคนเขียนทำได้ดี แม้ส่วนตัวจะรู้สึกนางเอกรันทดไปหน่อย น่าจะมีลุกมาซัดอีฮูหยินมากกว่านี้ แต่โดยรวมก็ถือว่าน่าติดตามมากๆ อยากให้เจ้าชายอัลตันมาเกาะแกะนางเอกเยอะกว่านี้ให้พระเอกบ้ากว่านี้ 55 แต่ถือว่าโอเคนะ ไม่แย่เลย
เป็นเรื่องราวของพระเอกแม่ทัพผู้เก่งกาจ กับสาวใช้ของเมียตัวเอง ฮ่าๆๆๆ เล่าแบบนี้ดูอุบาทว์ยิ่งนัก
พระเอกโดนบังคับแต่งงาน แต่รับไม่ได้กับความถ่อยของเมียแต่ง ดันไปถูกใจสาวใช้ จริงๆ เริ่มจากสงสารนั่นแหละ แล้วต่อด้วยสงสัย (ว่าเป็นไส้ศึก) แล้วตามด้วยหลงใหล ถถถถถถถ แล้วแน่นอนว่ามันก็ต้องค่อยๆ พัฒนา แต่จะว่าอย่างนี้อย่างนั้นก็ไม่ได้ คือเมียแต่งนี่แบบ..อย่าให้เซด
ส่วนนางเอกก็มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเยี่ยงคนรับใช้ ไม่หือไม่อือ อดทนสุดๆ มีความรันทดพ่อไม่รัก โดนพี่จิกหัวเกลียด ถูกแม่ทำให้น่าเกลียดแต่เด็กเพราะหวังดี เลยมีแต่คนเกลียดกลัว โดนหลอกใช้อีก โอ้ยยย นางเอกไทยแต๊ๆ น้อออ โดนระแวง โดนเข้าใจผิดอยู่เป็นประจำ และโดนบีบคั้นด้วยชีวิตแม่ตลอดเวลา กว่านางจะลุกขึ้นมามีปากมีเสียงก็ปาไปท้ายเล่มละ แหม่ รอนานไป
พูดเลยว่าคนที่เกลียดที่สุดในเล่มนี้คืออีอ๋องที่ปลอมเป็นกุนซือ ไม่ชอบสุด นิสัยไม่ดี แย่จริงๆ อ่านไปนี่ก็สาปแช่งไปว่าตอนอ่านที่มันเป็นพระเอกขอให้ชีวิตรักทุกข์ระทม ขอให้นางเอกเกลียด ให้คนแต่งกลั่นแกล้งมันเยอะๆๆๆๆ
จุดพีคคือตอนท้าย คิดว่าน่าจะจบแบบสุขนิยมอยู่น้า แต่ก็เล่นเอาใจหายใจคว่ำอยู่นะ แบบ เห้ยยยยย เอาจริงป่ะเนี่ย จริงๆ เหรอเนี่ย! ประมาณนั้น 555
ถือว่าคนเขียนทำได้ดี แม้ส่วนตัวจะรู้สึกนางเอกรันทดไปหน่อย น่าจะมีลุกมาซัดอีฮูหยินมากกว่านี้ แต่โดยรวมก็ถือว่าน่าติดตามมากๆ อยากให้เจ้าชายอัลตันมาเกาะแกะนางเอกเยอะกว่านี้ให้พระเอกบ้ากว่านี้ 55 แต่ถือว่าโอเคนะ ไม่แย่เลย
February 5, 2017
มาต่อกันด้วยเล่มที่ 3 ของ ชุดจอมใจพยัคฆ์แล้วนะคะ ชุดนี้ประกอบด้วย 4 เล่ม 4 เรื่อง คือวายุหงสา ภูผามังกร บุปผาวารี และ อัคนีพยัคฆ์ แต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องของพระเอกซึ่งเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันจะอ่านต่อหรือว่าอ่านแยกก็ไม่มีปัญหาค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่ใหญ่ เหลียนหย่งฝู แม่ทัพอุดรผู้เก่งกาจ เงียบขรึม จริงจัง เขาเป็นคนเดียวที่ยังเหลืออยู่ของตระกูลเหลียนตระกูลเก่าแก่สะสมความดีงามเก่งกาจเพราะเป็นตระกูลของแม่ทัพของแคว้นแต่เพราะการเสียชีวิตของคนทั้งตระกูลรวมถึงฮูหยินของเขาและบุตรเพราะโรคระบาดก็เลยเหลือเพียงเขาตัวแทนของตระกูลแต่แล้วก็หนีไม่พ้นที่จะต้องแต่งฮูหยินเข้าบ้านอีกครั้งนั่นเป็นเพราะว่าเป็นโองการของฮ่องเต้ และฮูหยินของเขาก็คือ ซีอวี้จัน สาวงามวัยละอ่อนบุตรสาวของตระกูลซีซึ่งเป็นตระกูลใหญ่สายพ่อค้าที่แม้ว่าสวยจริงแต่ว่ากลับเป็นหญิงอารมณ์ร้ายระดับร้ายกาจ และแน่นอนว่าคนที่มารองรับอารมณ์ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนั่นก็คือ หลิงเซียว บ่าวรับใช้หน้าตาอัปลักษณ์ที่แม้ว่าหน้าตาจะไม่สะสวยแต่เรื่องความน่ารักในความงามของจิตใจมีอยู่มากมายที่สำคัญนางยังมีความรู้เก่งกาจในเรื่องของยาแต่นอกเหนือจากนั้นแท้จริงแล้วสถานะของหลิงเซียวคือพี่สาวต่างแม่ของซีอวี้จัน แต่ด้วยเพราะนางเป็นเพียงแค่ลูกนอกสายตาของบิดาเพราะมารดาของนางเป็นเพียงแค่หญิงสาวที่บิดาเลี้ยงไว้ใช้งาน(พิเศษ) ความสัมพันธ์เลยมีค่าเป็นเศษดินหินกรวด แม้ว่าความอบอุ่นความรักจะไม่มีให้กันระหว่างความเป็นพ่อลูกเพราะหลิงเซียวก็ต้องจำยอมให้เขาใช้งานไม่ว่าอะไรนั่นเพราะว่ามารดายังต้องอยู่กับบิดาโดยถือเป็นตัวประกันในการทำงานของหลิงเซียว
การแต่งงานของแม่ทัพอุดรเหลียงหย่งฝูกับซีอวี้จัน มิใช่มีพร้อมในความหวานน้ำตาลขึ้นแต่มันคือนรก เพราะสามีที่ควรจะยกย่องชื่นชมภริยาที่สวยงามและมาจากตระกูลดีกลับไม่เป็นอย่างนั้น นั่นเป็นเพราะการถูกบังคับแต่งงานจากฮ่องเต้ เพราะฉะนั้นวิธีการของเหลียนหย่งฝูที่ต้องการจะให้การแต่งงานถึงขั้นเลิกลาไปเอง #คือการยืมมือที่สามเข้ามาช่วย และนั่นก็เป็นใครไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่บ่าวอัปลักษณ์หลิงเซียว แม้ว่าหลิงเซียวจะไม่ยินยอมแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะนางมีชนักติดหลังกับบางอย่างสถานะเพียงแค่บ่าวรับใช้ฮูหยินก็กลับกลายเป็นบ่าวรับใช้แม่ทัพอุดรและก้าวข้ามขั้นไปเป็นฮูหยินรองซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่หยามศักดิ์ศรี หยามหน้า ทำให้บ่าวไพร่รับใช้ต้องมานินทานาง แล้วมันจะยอมได้อย่างไรสำหรับฮูหยินเหลียงภริยาพระราชทานที่โมโหร้ายอย่างซีอวี้จันคนนี้
เรื่องนี้ต้องบอกว่าอ่านด้วยความสนุกสนานค่ะเพราะว่าหนา อ่ะ ไม่ใช่ล่ะ แต่เพราะว่ารายละเอียดหรือพล็อตหลักพล็อตรองของเรื่องเค้าชวนอ่านต่างหากค่ะ เพราะปูพื้นเอาไว้เสียว่านางเอกของเราอัปลักษณ์ แต่ดันเก่งมีความสามารถเรื่องยา และก็ยังเป็นบ่าวรับใช้ของฮูหยินที่อารมณ์ร้าย ทำร้ายข้าวของไม่พอยังตบตีบ่าวอย่างกะตบยุงเพราะไม่รู้สึกผิดอันใด เรียกว่าบ่าวเป็นคนรองมือรองเท้ารับอาร��ณ์ไป ชะตาชีวิตของนางเอกต้องบอกว่าค่อนข้างรับบทหนักเลยล่ะ พอมาเจอกับพระเอกอย่างแม่ทัพอุดรเหลียงหย่งฝูที่แนวเข้มๆ ดุดัน แต่ดันอยากเอานางเอกมาเป็นมือที่สามทำลายเขาและฮูหยินพระราชทานพังงานนี้ความซวยมันก็ตกเป็นของนางเอกเขาล่ะค่ะ แต่มันก็ไม่ใช่เพียงแค่ความสัมพันธ์จอมปลอมหรอกที่มันควรเป็นระหว่างพระนางเพราะมันดันเป็นความรู้สึกจริงจังของพระเอกที่มีให้แต่ด้วยเพราะสถานะ “บ่าวหัวอ่อน” ของนางเอกเรามันก็เลยกลายเป็นจะรักก็เหมือนรักไม่ได้ จะรักก็เหมือนลังเลระแวงว่าเขาจะรักตัวเองจริงหรือเพราะว่าต้องการใช้งาน ความสัมพันธ์ของสองคนเลยเหมือนเป็นเรื่องที่ต้องหยั่งเชิงกันว่ามันคือความรักแท้จริงหรือเปล่า แต่นั่นยังไม่พอยังมีเรื่องราวของการเมือง การทหาร ที่รบพุ่งกันชายแดน การใช้ยาพิษเข้ามาช่วยเสริมก็เลยกลายเป็นจุดที่ทำให้เกิดความระแวงระหว่างตัวละครหลัก รวมถึงตัวละครเจ้าปัญหาเจ้าเล่ห์อย่างพี่รองเช่นท่านอ๋องเลี่ยง 5555 เรื่องนี้ป่วนมหากาพย์มากเลย จากที่คิดว่าเท่ๆ มาเรื่องนี้คนอ่านอยากจะวางยาพิษอิตัวละครตัวนี้ล่ะ 5555 แต่ก็นั่นล่ะนะโผล่มามีบทบาทมากเดี๋ยวเหอะก็จะตามอ่านเล่มสุดท้ายของอ๋องคนนี้ล่ะว่าจะมีจุดจบกะเค้ายังไง
ต้องยอมรับว่าเล่มนี้คือหนามาก 760 หน้าไม่ใช่น้อยๆ แต่คือมันคุ้มมากเพราะความสนุกเลยต้องอ่านแบบละเอียด ชอบในการแบ่งสัดส่วนของเรื่องนะคะทั้งเรื่องของพระนางเรื่องของชายแดนการวางแผนการรบการใส่รายละเอียดปลีกย่อยในการจับกบฏคนคิดคดต่อแผ่นดิน และยังมีตัวละครอีกหลายๆ ตัวเกิดในเรื่องนี้ที่แม้ว่าจะเป็นตัวเล็กตัวน้อยออกมาไม่มากแต่กลับทิ้งอารมณ์และความกรุ่นให้เรารู้สึกว่าเค้าเป็นส่วนหนึ่งของตัวละครหลักที่เหมือนขาดไม่ได้ เรียกว่ารายละเอียดค่อนข้างเยอะแต่ก็แม่นแล้วไม่ทิ้งความโหวงว่างตามหลังเมื่อเราอ่านจบรวมถึงสำนวนที่อ่านแล้วค่อนข้างไม่ทำให้หลุดว่าเป็นนิยายจีนเลย และสิ่งหนึ่งที่เราอ่านแล้วเราชอบในเรื่องนี้คือ ความรู้สึกของตัวละคร ที่เหมือนจัดได้เต็มมากโดยเฉพาะฝั่งนางเอกที่มีความสามารถแต่กลับต้องทำในสิ่งที่ตัวไม่ต้องการแล้วมันก็ส่งผลทางใดทางหนึ่งได้ล้นนักบอกได้เลยว่ามันค่อนข้างเสียดแทงคนอ่านอยู่เหมือนกันนะคะ บางตอนอาจจะมีไม่เห็นด้วยแถมจะสมน้ำหน้าไปด้วยซ้ำแต่พอกลับมาคิดต่ออีกทีตอนอ่านจบเราก็ว่าถ้าเราเจอแล้วถูกกดดันแบบนี้เราก็คงตัดสินใจไม่ต่างกันมั้งแต่คงยกเว้นกับการเป็นบ่าวให้ฮูหยินซีอวี้จันมั้งนั่นเพราะเป็นบ่าวเหมือนเป็นกระสอบทรายเหลือเกินเพราะน่วมตั้งแต่ต้นเรื่องมาเลย (จะถึกไปไหน)
สรุปคือเล่มนี้โดนในเราในหลายเรื่องค่ะและยินดีบอกต่อว่าถ้าหากว่าอยากลองอ่านงานของเสี่ยวจี้หรือลิซงานนี้ก็คงไม่ผิดหวังเพราะถือว่าเป็นแนวใหม่ได้ลองอ่านอย่างเต็มอิ่มเลยล่ะค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่ใหญ่ เหลียนหย่งฝู แม่ทัพอุดรผู้เก่งกาจ เงียบขรึม จริงจัง เขาเป็นคนเดียวที่ยังเหลืออยู่ของตระกูลเหลียนตระกูลเก่าแก่สะสมความดีงามเก่งกาจเพราะเป็นตระกูลของแม่ทัพของแคว้นแต่เพราะการเสียชีวิตของคนทั้งตระกูลรวมถึงฮูหยินของเขาและบุตรเพราะโรคระบาดก็เลยเหลือเพียงเขาตัวแทนของตระกูลแต่แล้วก็หนีไม่พ้นที่จะต้องแต่งฮูหยินเข้าบ้านอีกครั้งนั่นเป็นเพราะว่าเป็นโองการของฮ่องเต้ และฮูหยินของเขาก็คือ ซีอวี้จัน สาวงามวัยละอ่อนบุตรสาวของตระกูลซีซึ่งเป็นตระกูลใหญ่สายพ่อค้าที่แม้ว่าสวยจริงแต่ว่ากลับเป็นหญิงอารมณ์ร้ายระดับร้ายกาจ และแน่นอนว่าคนที่มารองรับอารมณ์ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนั่นก็คือ หลิงเซียว บ่าวรับใช้หน้าตาอัปลักษณ์ที่แม้ว่าหน้าตาจะไม่สะสวยแต่เรื่องความน่ารักในความงามของจิตใจมีอยู่มากมายที่สำคัญนางยังมีความรู้เก่งกาจในเรื่องของยาแต่นอกเหนือจากนั้นแท้จริงแล้วสถานะของหลิงเซียวคือพี่สาวต่างแม่ของซีอวี้จัน แต่ด้วยเพราะนางเป็นเพียงแค่ลูกนอกสายตาของบิดาเพราะมารดาของนางเป็นเพียงแค่หญิงสาวที่บิดาเลี้ยงไว้ใช้งาน(พิเศษ) ความสัมพันธ์เลยมีค่าเป็นเศษดินหินกรวด แม้ว่าความอบอุ่นความรักจะไม่มีให้กันระหว่างความเป็นพ่อลูกเพราะหลิงเซียวก็ต้องจำยอมให้เขาใช้งานไม่ว่าอะไรนั่นเพราะว่ามารดายังต้องอยู่กับบิดาโดยถือเป็นตัวประกันในการทำงานของหลิงเซียว
การแต่งงานของแม่ทัพอุดรเหลียงหย่งฝูกับซีอวี้จัน มิใช่มีพร้อมในความหวานน้ำตาลขึ้นแต่มันคือนรก เพราะสามีที่ควรจะยกย่องชื่นชมภริยาที่สวยงามและมาจากตระกูลดีกลับไม่เป็นอย่างนั้น นั่นเป็นเพราะการถูกบังคับแต่งงานจากฮ่องเต้ เพราะฉะนั้นวิธีการของเหลียนหย่งฝูที่ต้องการจะให้การแต่งงานถึงขั้นเลิกลาไปเอง #คือการยืมมือที่สามเข้ามาช่วย และนั่นก็เป็นใครไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่บ่าวอัปลักษณ์หลิงเซียว แม้ว่าหลิงเซียวจะไม่ยินยอมแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะนางมีชนักติดหลังกับบางอย่างสถานะเพียงแค่บ่าวรับใช้ฮูหยินก็กลับกลายเป็นบ่าวรับใช้แม่ทัพอุดรและก้าวข้ามขั้นไปเป็นฮูหยินรองซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่หยามศักดิ์ศรี หยามหน้า ทำให้บ่าวไพร่รับใช้ต้องมานินทานาง แล้วมันจะยอมได้อย่างไรสำหรับฮูหยินเหลียงภริยาพระราชทานที่โมโหร้ายอย่างซีอวี้จันคนนี้
เรื่องนี้ต้องบอกว่าอ่านด้วยความสนุกสนานค่ะเพราะว่าหนา อ่ะ ไม่ใช่ล่ะ แต่เพราะว่ารายละเอียดหรือพล็อตหลักพล็อตรองของเรื่องเค้าชวนอ่านต่างหากค่ะ เพราะปูพื้นเอาไว้เสียว่านางเอกของเราอัปลักษณ์ แต่ดันเก่งมีความสามารถเรื่องยา และก็ยังเป็นบ่าวรับใช้ของฮูหยินที่อารมณ์ร้าย ทำร้ายข้าวของไม่พอยังตบตีบ่าวอย่างกะตบยุงเพราะไม่รู้สึกผิดอันใด เรียกว่าบ่าวเป็นคนรองมือรองเท้ารับอาร��ณ์ไป ชะตาชีวิตของนางเอกต้องบอกว่าค่อนข้างรับบทหนักเลยล่ะ พอมาเจอกับพระเอกอย่างแม่ทัพอุดรเหลียงหย่งฝูที่แนวเข้มๆ ดุดัน แต่ดันอยากเอานางเอกมาเป็นมือที่สามทำลายเขาและฮูหยินพระราชทานพังงานนี้ความซวยมันก็ตกเป็นของนางเอกเขาล่ะค่ะ แต่มันก็ไม่ใช่เพียงแค่ความสัมพันธ์จอมปลอมหรอกที่มันควรเป็นระหว่างพระนางเพราะมันดันเป็นความรู้สึกจริงจังของพระเอกที่มีให้แต่ด้วยเพราะสถานะ “บ่าวหัวอ่อน” ของนางเอกเรามันก็เลยกลายเป็นจะรักก็เหมือนรักไม่ได้ จะรักก็เหมือนลังเลระแวงว่าเขาจะรักตัวเองจริงหรือเพราะว่าต้องการใช้งาน ความสัมพันธ์ของสองคนเลยเหมือนเป็นเรื่องที่ต้องหยั่งเชิงกันว่ามันคือความรักแท้จริงหรือเปล่า แต่นั่นยังไม่พอยังมีเรื่องราวของการเมือง การทหาร ที่รบพุ่งกันชายแดน การใช้ยาพิษเข้ามาช่วยเสริมก็เลยกลายเป็นจุดที่ทำให้เกิดความระแวงระหว่างตัวละครหลัก รวมถึงตัวละครเจ้าปัญหาเจ้าเล่ห์อย่างพี่รองเช่นท่านอ๋องเลี่ยง 5555 เรื่องนี้ป่วนมหากาพย์มากเลย จากที่คิดว่าเท่ๆ มาเรื่องนี้คนอ่านอยากจะวางยาพิษอิตัวละครตัวนี้ล่ะ 5555 แต่ก็นั่นล่ะนะโผล่มามีบทบาทมากเดี๋ยวเหอะก็จะตามอ่านเล่มสุดท้ายของอ๋องคนนี้ล่ะว่าจะมีจุดจบกะเค้ายังไง
ต้องยอมรับว่าเล่มนี้คือหนามาก 760 หน้าไม่ใช่น้อยๆ แต่คือมันคุ้มมากเพราะความสนุกเลยต้องอ่านแบบละเอียด ชอบในการแบ่งสัดส่วนของเรื่องนะคะทั้งเรื่องของพระนางเรื่องของชายแดนการวางแผนการรบการใส่รายละเอียดปลีกย่อยในการจับกบฏคนคิดคดต่อแผ่นดิน และยังมีตัวละครอีกหลายๆ ตัวเกิดในเรื่องนี้ที่แม้ว่าจะเป็นตัวเล็กตัวน้อยออกมาไม่มากแต่กลับทิ้งอารมณ์และความกรุ่นให้เรารู้สึกว่าเค้าเป็นส่วนหนึ่งของตัวละครหลักที่เหมือนขาดไม่ได้ เรียกว่ารายละเอียดค่อนข้างเยอะแต่ก็แม่นแล้วไม่ทิ้งความโหวงว่างตามหลังเมื่อเราอ่านจบรวมถึงสำนวนที่อ่านแล้วค่อนข้างไม่ทำให้หลุดว่าเป็นนิยายจีนเลย และสิ่งหนึ่งที่เราอ่านแล้วเราชอบในเรื่องนี้คือ ความรู้สึกของตัวละคร ที่เหมือนจัดได้เต็มมากโดยเฉพาะฝั่งนางเอกที่มีความสามารถแต่กลับต้องทำในสิ่งที่ตัวไม่ต้องการแล้วมันก็ส่งผลทางใดทางหนึ่งได้ล้นนักบอกได้เลยว่ามันค่อนข้างเสียดแทงคนอ่านอยู่เหมือนกันนะคะ บางตอนอาจจะมีไม่เห็นด้วยแถมจะสมน้ำหน้าไปด้วยซ้ำแต่พอกลับมาคิดต่ออีกทีตอนอ่านจบเราก็ว่าถ้าเราเจอแล้วถูกกดดันแบบนี้เราก็คงตัดสินใจไม่ต่างกันมั้งแต่คงยกเว้นกับการเป็นบ่าวให้ฮูหยินซีอวี้จันมั้งนั่นเพราะเป็นบ่าวเหมือนเป็นกระสอบทรายเหลือเกินเพราะน่วมตั้งแต่ต้นเรื่องมาเลย (จะถึกไปไหน)
สรุปคือเล่มนี้โดนในเราในหลายเรื่องค่ะและยินดีบอกต่อว่าถ้าหากว่าอยากลองอ่านงานของเสี่ยวจี้หรือลิซงานนี้ก็คงไม่ผิดหวังเพราะถือว่าเป็นแนวใหม่ได้ลองอ่านอย่างเต็มอิ่มเลยล่ะค่ะ
December 12, 2016
เรื่องนี้ถูกเรียงไว้เป็นอันดับ๓ ในชุด "จอมใจพยัคฆ์"ตามไทม์ไลน์ที่เกิดขึ้นหลังจากพระเอกใน ๒เรื่องแรกคือน้องเล็กและน้องสามก้าวสู่ตำแหน่งหัวหน้าสายลับของวังหลวงควบตำแหน่งราชบุตรเขยและรัชทายาท
#แม่ทัพปราบอุดรเหลียนหย่งฟู พี่ใหญ่แห่ง ๔พี่น้องจากภูหมื่นตะวันสืบสายเลือดแม่ทัพสกุลเหลียนเป็นขุนพลคู่บัลลังก์ต้าซินหยางที่คุมด่านอุดรมาตั้งแต่รุ่นปู่ คนตัวใหญ่หน้าเด็กมีลักยิ้มที่เคยชอบแกล้งน้องๆ กลายเป็นเทพแห่งสงครามหน้าเข้มในวัย ๓๓ปีที่ไว้เครา เคร่งขรึมหลังโรคระบาดคร่าชีวิตทุกคนในครอบครัวรวมทั้งลูกชายของเขาที่เป็นทายาทเพียงคนเดียวในรุ่นต่อไปของสกุลเหลียน หลังจากครบกำหนดไว้ทุกข์เขาจึงปฏิเสธสมรสพระราชทานไม่ได้ พระเอกสมเป็นสายเลือดทหารที่ถูกสอนเรื่องความจงรักภักดีและไม่ให้ยุ่งเกี่ยวการเมือง ถึงจะต้องจำใจแต่งงานตามแผนของน้องรองฝานเลี่ยงซื่อเพื่อแผ่นดิน คนรอบคอบและมองการณ์ไกลเลยดื้อเงียบด้วยการไม่ยอมร่วมห้องกับเจ้าสาวและหักหน้าซ้ำด้วยการดึงตัวนางเอกที่เป็นบ่าวประจำตัวมาเป็นว่าที่ฮูหยินรอง
ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกเริ่มจากเหตุจำเป็นที่ต้องมาอยู่บ้านเดียวกัน นางเอกคือหมากที่พระเอกเลือกมารับมือฮูหยินเพื่อทายาทสกุลเหลียน หลิงเซียวก็ใช่ว่าไม่รู้ความทั้งที่แอบรักแต่ก็ไม่ยอมเป็นเมียง่ายๆเพราะเห็นชีวิตแม่เป็นตัวอย่าง ฝ่ายแม่ทัพหนวดที่เริ่มจากความสงสารเวทนา ถูกใจความสามารถในเรื่องพิษและประทับใจในความอดทน ช่างเอาใจ จิตใจดี ซื่อสัตย์ และจงรักภักดีไม่เคยโกรธเจ้านายเก่าและไม่เคยให้ร้ายคนอื่น กว่าตาหนวดจะรู้ตัวว่ารักแค่ไหนก็วันที่นางเอกเกือบถูกกำจัดทิ้ง
อ่านเรื่องนี้เป็นเล่มสุดท้ายเพราะความหนาที่เทียบเท่า ๒เล่ม ต้องบอกว่าคุ้มค่าคุ้มเวลาด้วยพล็อตที่เข้มข้นตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงบทสุดท้าย ตัวละครหลักมีบทบาทชัดเจนและสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน นางเอกได้แสดงความสามารถเต็มที่ในเรื่องพิษและสมุนไพร หลิงเซียวเป็นตัวละครที่มีพัฒนาการที่สุดทั้งด้านความรัก ความเข้มแข็งจรรยาบรรณและความสำนึกผิด พระเอกมีความเป็นผู้ใหญ่ที่ทำให้นึกถึงคุณแสนที่ต้องทำตัวเด็ดขาดและไม่เห็นแก่ความรักส่วนตนเป็นที่ตั้งในยามที่เขาต้องรับภาวะผู้นำกองทัพจนทำให้อดสงสารนางเอกไม่ได้ที่สิ้นหวังแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่เมื่อคิดว่าเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ แต่เค้าคืนดีกันง่ายนางเอกไม่งอนพร่ำเพรื่อสมกับที่พระเอกรักเพราะความดี ให้อภัยง่ายและมีความเข้าอกเข้าใจ
สำหรับโครงเรื่องหลักชัดเจนถึงความรักชาติที่เริ่มตั้งแต่ช่วงเตรียมทัพไปจนถึงช่วงเส็ร็จศึกสงครามและหาตัวผู้ก่อการกบฎ สอดแทรกไว้ด้วยเรื่องการถูกเอาเปรียบของสตรี ความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงที่ไม่ได้มีเพียงเรื่องความรักและไม่ได้อยู่ที่หน้าตา สถานะหรือความเหมาะสม วางลำดับสสัดส่วนได้น่าติดตาม ดำเนินเรื่องกระชับ ไม่ทิ้งปมคั่งค้างไว้นานเกินไป เป็นการเล่าเรื่องที่รอลุ้นว่าจะเกิดปัญหาอะไรให้ต้องแก้ไขไปทีละเปลาะๆ ฉากโหดร้ายสมเหตุผล ฉากรักผึ้งต่อยน่าเอ็นดูย้ำเตือนว่าในอดีตผู้ชายใช่จะรู้วิธีให้ความสุขภรรยา ในส่วนรายละเอียดปลีกย่อยอื่นที่สื่อถึงความเป็นจีนเช่น เรื่องเวลา ฤดูกาลและประเพณี วัฒนธรรมถือว่าทำได้ลื่นไหล โดยรวมแล้วเป็นอีกเรื่องที่ต้องชื่นชมว่าทำการบ้านมาดี เข้าใจง่าย มีข้อผิดพลาดน้อย ตัวละครรองที่โดดเด่นเจ้าเล่ห์และร้ายกว่าเล่มที่ตัวเองเป็นพระเอกคือพี่รองฝานเลี่ยงซื่อ ตัวละครสมทบหลายคนน่ารักโดยเฉพาะสือลุ่ย ผู้กองแฝดและองค์ชายฝ่ายศัครู ฮูหยินเอกของแม่ทัพทั้งที่ร้ายกาจมากแต่ก็น่าสงสารในเวลาเดียวกัน
#แม่ทัพปราบอุดรเหลียนหย่งฟู พี่ใหญ่แห่ง ๔พี่น้องจากภูหมื่นตะวันสืบสายเลือดแม่ทัพสกุลเหลียนเป็นขุนพลคู่บัลลังก์ต้าซินหยางที่คุมด่านอุดรมาตั้งแต่รุ่นปู่ คนตัวใหญ่หน้าเด็กมีลักยิ้มที่เคยชอบแกล้งน้องๆ กลายเป็นเทพแห่งสงครามหน้าเข้มในวัย ๓๓ปีที่ไว้เครา เคร่งขรึมหลังโรคระบาดคร่าชีวิตทุกคนในครอบครัวรวมทั้งลูกชายของเขาที่เป็นทายาทเพียงคนเดียวในรุ่นต่อไปของสกุลเหลียน หลังจากครบกำหนดไว้ทุกข์เขาจึงปฏิเสธสมรสพระราชทานไม่ได้ พระเอกสมเป็นสายเลือดทหารที่ถูกสอนเรื่องความจงรักภักดีและไม่ให้ยุ่งเกี่ยวการเมือง ถึงจะต้องจำใจแต่งงานตามแผนของน้องรองฝานเลี่ยงซื่อเพื่อแผ่นดิน คนรอบคอบและมองการณ์ไกลเลยดื้อเงียบด้วยการไม่ยอมร่วมห้องกับเจ้าสาวและหักหน้าซ้ำด้วยการดึงตัวนางเอกที่เป็นบ่าวประจำตัวมาเป็นว่าที่ฮูหยินรอง
ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกเริ่มจากเหตุจำเป็นที่ต้องมาอยู่บ้านเดียวกัน นางเอกคือหมากที่พระเอกเลือกมารับมือฮูหยินเพื่อทายาทสกุลเหลียน หลิงเซียวก็ใช่ว่าไม่รู้ความทั้งที่แอบรักแต่ก็ไม่ยอมเป็นเมียง่ายๆเพราะเห็นชีวิตแม่เป็นตัวอย่าง ฝ่ายแม่ทัพหนวดที่เริ่มจากความสงสารเวทนา ถูกใจความสามารถในเรื่องพิษและประทับใจในความอดทน ช่างเอาใจ จิตใจดี ซื่อสัตย์ และจงรักภักดีไม่เคยโกรธเจ้านายเก่าและไม่เคยให้ร้ายคนอื่น กว่าตาหนวดจะรู้ตัวว่ารักแค่ไหนก็วันที่นางเอกเกือบถูกกำจัดทิ้ง
อ่านเรื่องนี้เป็นเล่มสุดท้ายเพราะความหนาที่เทียบเท่า ๒เล่ม ต้องบอกว่าคุ้มค่าคุ้มเวลาด้วยพล็อตที่เข้มข้นตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงบทสุดท้าย ตัวละครหลักมีบทบาทชัดเจนและสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน นางเอกได้แสดงความสามารถเต็มที่ในเรื่องพิษและสมุนไพร หลิงเซียวเป็นตัวละครที่มีพัฒนาการที่สุดทั้งด้านความรัก ความเข้มแข็งจรรยาบรรณและความสำนึกผิด พระเอกมีความเป็นผู้ใหญ่ที่ทำให้นึกถึงคุณแสนที่ต้องทำตัวเด็ดขาดและไม่เห็นแก่ความรักส่วนตนเป็นที่ตั้งในยามที่เขาต้องรับภาวะผู้นำกองทัพจนทำให้อดสงสารนางเอกไม่ได้ที่สิ้นหวังแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่เมื่อคิดว่าเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ แต่เค้าคืนดีกันง่ายนางเอกไม่งอนพร่ำเพรื่อสมกับที่พระเอกรักเพราะความดี ให้อภัยง่ายและมีความเข้าอกเข้าใจ
สำหรับโครงเรื่องหลักชัดเจนถึงความรักชาติที่เริ่มตั้งแต่ช่วงเตรียมทัพไปจนถึงช่วงเส็ร็จศึกสงครามและหาตัวผู้ก่อการกบฎ สอดแทรกไว้ด้วยเรื่องการถูกเอาเปรียบของสตรี ความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงที่ไม่ได้มีเพียงเรื่องความรักและไม่ได้อยู่ที่หน้าตา สถานะหรือความเหมาะสม วางลำดับสสัดส่วนได้น่าติดตาม ดำเนินเรื่องกระชับ ไม่ทิ้งปมคั่งค้างไว้นานเกินไป เป็นการเล่าเรื่องที่รอลุ้นว่าจะเกิดปัญหาอะไรให้ต้องแก้ไขไปทีละเปลาะๆ ฉากโหดร้ายสมเหตุผล ฉากรักผึ้งต่อยน่าเอ็นดูย้ำเตือนว่าในอดีตผู้ชายใช่จะรู้วิธีให้ความสุขภรรยา ในส่วนรายละเอียดปลีกย่อยอื่นที่สื่อถึงความเป็นจีนเช่น เรื่องเวลา ฤดูกาลและประเพณี วัฒนธรรมถือว่าทำได้ลื่นไหล โดยรวมแล้วเป็นอีกเรื่องที่ต้องชื่นชมว่าทำการบ้านมาดี เข้าใจง่าย มีข้อผิดพลาดน้อย ตัวละครรองที่โดดเด่นเจ้าเล่ห์และร้ายกว่าเล่มที่ตัวเองเป็นพระเอกคือพี่รองฝานเลี่ยงซื่อ ตัวละครสมทบหลายคนน่ารักโดยเฉพาะสือลุ่ย ผู้กองแฝดและองค์ชายฝ่ายศัครู ฮูหยินเอกของแม่ทัพทั้งที่ร้ายกาจมากแต่ก็น่าสงสารในเวลาเดียวกัน
Displaying 1 - 4 of 4 reviews