Η Κόκκινη Βασίλισσα

by Έρση Λάβαρη

Όταν η Κέιλιν Μπάτλερ αποφασίζει να επιστρέψει στον τόπο όπου γεννήθηκε μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Δουβλίνο, αναγκάζεται να αναβιώσει ένα παρελθόν από το οποίο, μέσω της τετραετούς αυτοεξορίας της, πάσχιζε να ξεφύγει. Έρχεται αντιμέτωπη με μια μητέρα που φαίνεται να αδιαφορεί, με έναν αδερφό που μοιάζει να κρύβει πολύ περισσότερα απ’ όσα συζητά, κι έναν δολοφόνο κατά συρροή που δείχνει ότι προσπαθεί να μιμηθεί, αν όχι να συνεχίσει, το έργο που ξεκίνησε ένας δράστης λιγότερο από μισή δεκαετία πριν.

Genres: Mystery

78 pages, Paperback

First published November 15, 2017

About the author

Η Έρση Λάβαρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Προϊστορική Αρχαιολογία με ειδίκευση στην Αρχαιολογία της Ανατολικής Μεσογείου και Εγγύς Ανατολής.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, στο είδος της φαντασίας, κυκλοφόρησε από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, και δύο νουβέλες της στο είδος του μυστηρίου κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Εντύποις. Πολλά από τα διηγήματά της έχουν διακριθεί σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, και ορισμένα απ’ αυτά έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους και σε ψηφιακά ή έντυπα περιοδικά. Ελπίζει να ακολουθήσουν περισσότερα στο μέλλον.

Reviews

[Olga Barlagianni · Rating 5 out of 5]

Αν και δεν θα έλεγα τον εαυτό μου λάτρη του αστυνομικού μυθιστορήματος, επέλεξα συνειδητά να διαβάσω την Κόκκινη Βασίλισσα λόγω της ασύγκριτα καλής εντύπωσης που μου άφησε Η εποχή του κυνηγιού . Και δεν απογοητεύτηκα!

Από την πρώτη κιόλας παράγραφο η γραφή της Έρσης μας ταξιδεύει με αυτόν τον μοναδικό τρόπο της που είναι απλός, έντονος και απτός, και μας δίνει γρήγορα την εντύπωση ότι βρισκόμαστε όντως εκεί, μαζί με την Κέιλιν Μπάτλερ, στο γκρίζο Εντέναβις, το χωριό με τα κοράκια.

Η Κέιλιν, λοιπόν, επιστρέφει μετά από τα τέσσερα χρόνια των σπουδών της στο Δουβλίνο σε εκείνο το απόμερο χωριό, όπου όλοι οι εφιάλτες της την χτυπούν ξανά. Η αδιάφορη μητέρα της με την παράλογη εμμονή της στον Ράφαελ, τον δεκαοκτάχρονο αδερφό, ο ίδιος ο Ράφαελ με την σειρά του που δείχνει να υποφέρει για πολλούς λόγους στο χωριό, οι παλιοί της γνώριμοι με τους οποίους δεν θέλει να έχει επαφές, και, το χειρότερο, ο μιμητής ενός κατά συρροήν δολοφόνου που έδρασε χρόνια πριν και φαίνεται τώρα ασταμάτητος.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.

Θέλω όμως να τονίσω την τρομερή εξέλιξη που είδα στην γραφή, σε σχέση με το πρώτο βιβλίο της Έρσης. Οι λέξεις που έχει επιλέξει δεν είναι τίποτα το επιτηδευμένο, όμως καταφέρνουν με τέχνη να συνθέσουν εικόνες σαφείς, τις οποίες όταν κλείνεις το βιβλίο σκέφτεσαι πως αποκλείεται να μην τις έχεις δει. Είναι λες και έχουμε ταξιδέψει κι εμείς στο Εντέναβις, λες και το έχουμε περπατήσει πλάι στην Κέιλιν και έχουμε δει όλα όσα διαδραματίστηκαν εκεί, με την κάθε λεπτομέρεια. Νιώθουμε πως ξέρουμε όλους τους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι τόσο αληθινοί που περιμένεις να τους δεις στο δρόμο και να τους χαιρετήσεις αν τύχει να τους συναντήσεις, να τους πιάσεις την κουβέντα.

Αυτό βέβαια που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση όμως είναι πως η Έρση δικαιολογεί, τους δικαιολογεί όλους, ακόμη και την Κόκκινη Βασίλισσα, και τους συγχωρεί. Και μέσα από το γραπτό της μας χειραγωγεί, χωρίς να το καταλαβαίνουμε μας κάνει να τους δικαιολογήσουμε, να τους καταλάβουμε, και να τους συγχωρήσουμε κι εμείς. Και το βασικότερο, η πέννα της είναι τόσο καλή, που αν υπάρχει κάποιος που δεν συμπαθεί εκείνη αποκλείεται να τον συμπαθήσεις εσύ. Τους δίνει έτοιμους, τους ψυχολογεί με τέτοια ένταση που δε σου αφήνει περιθώρια να επέμβεις στο μυαλό της.

Αυτό δεν είναι κάτι που είδαμε στην Εποχή του Κυνηγιού, και αυτό σημαίνει ότι το νεαρό κορίτσι εξελίσσεται. Και παρόλο που το πρώτο της βιβλίο ήταν επίσης θαυμάσιο, αυτό εδώ ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Με τις μεγάλες του ανατροπές σε αφήνει άναυδο, και με την εξαίρετη γραφή του σε ταξιδεύει, και το τελευταίο πράγμα που μπορεί να σου κάνει είναι να σε απογοητεύσει.

Ένα τόσο εντυπωσιακό βιβλίο από ένα τόσο νεαρό κορίτσι, εύκολα αποδεικνύει πως η Έρση Λάβαρη είναι αναμφίβολα το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας. Και σίγουρα, πιο συγκεκριμένα, το μέλλον της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα αν αποφασίσει να συνεχίσει να ασχολείται με το είδος. Δώστε στο βιβλίο της μια προσπάθεια. Αν και μικρό, δεν θα απογοητεύσει. Καλή σας απόλαυση!

[Nantia · Rating 4 out of 5]

Η Κόκκινη Βασίλισσα είναι το αστυνομικό βιβλίο που δεν ήξερα ότι χρειαζόμαουν.
Καλογραμμένο όπως πάντα (μιλάμε για την Έρση, φυσικά θα ήταν καλογραμμένο), με πλοκή που ρέει ακατάπαυστα, χωρίς να κάνει κοιλιά για να κορυφωθεί σε ένα τέλος που εάν δεν έχεις προσέξει μερικές λεπτομέρειες θα σε σοκάρει ευχάριστα. Ήθελα αυτό το τέλος.
Δεν βάζω πέντε αστέρια γιατί ήθελα λίιιιγο παραπάνω. Είχε να δώσει και άλλα. <3

[Σοφια Ξενακη · Rating 5 out of 5]

Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό. Αν και μικρό στο μέγεθος σε βάζει στο κλίμα, και το ενδιαφέρον διατηρείται αμείωτο μέχρι την τελευταία σκηνή. Πραγματεύεται κάποια θέματα ιδιαίτερα που μαστίζουν ωστόσο την σύγχρονη κοινωνία (την ανταγωνιστική και τοξική κοινωνική κριτική, την πλήξη, ως έναν βαθμό την σεξουαλική διαστροφή), και τα αντιμετωπίζει με ρεαλισμό, ευαισθησία και προσοχή. Πολύ όμορφη γραφή και ιστορία καλοδουλεμένη, με φόντο ένα μικρό ιρλανδικό χωριό που βρίθει κακών οιωνών και θανάτου.

[Αλέξης Ζησιμόπουλος · Rating 4 out of 5]

3.5-4*

Σε αυτό το βιβλίο ακολουθούμε την Κέιλιν καθώς επιστρέφει στην πατρίδα της και το πατρικό της. Από το Δουβλίνο στο Εντέναβις. Μια σπουδαγμένη κοπέλα, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με την περίεργη οικογένειά της και το διεστραμμένο κλίμα της μικρής πόλης την οποία ανακαλύπτει εκ νέου καθώς ο φόνος του Κιέραν Μπέιρνε από την "Κόκκινη Βασίλισσα" αναταράσσει την μονότονη ρουτίνα.

Είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο μυστηρίου. Είναι η απόδειξη πως αν δεν δίναμε τόσο κουλ ονόματα όπως "Κόκκινη Βασίλισσα" σε κατά συρροή δολοφόνους πιθανώς να μην είχαμε τόσους. Είναι επίσης ένα αρκετά σύντομο και μικρό σε έκταση ανάγνωσμα και αυτό αποτελεί το αδύναμο σημείο του.

Βασικότεροι χαρακτήρες είναι η Κέιλιν και ο Ράφαελ (ο αδελφός της), μα κατά κύριο λόγο ακολουθούμε την ηρωίδα και την δική της οπτική μέσα απ' την τριτοπρόσωπη αφήγηση. Άτομα πολύ διαφορετικά των οποίων η χημεία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς και οι ρόλοι που εξυπηρετούν στην πλοκή. Βέβαια, όλοι οι χαρακτήρες είναι καλά δομημένοι και ξεχωριστοί, παρότι δεν τους γνωρίζουμε όσο θα μπορούσαμε εις βάθος. Επιπλέον, χαρακτήρας είναι και το ίδιο το Εντέναβις, το μέρος όπου διαδραματίζονται όλα. Σε τέτοιες ιστορίες, πέρα απ' το ότι η απεικόνιση της τοποθεσίας χτίζει ατμόσφαιρα, επίσης δίνει ευκαιρία καλλιέργειας των χαρακτήρων. Μπορείς να καταλάβεις πολλά για αυτούς και το είδος των ανθρώπων που μένουν εκεί, κατανοώντας την αισθητική ενός τέτοιου μέρους. Όντως, πλάθεται η υπόνοια μιας πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας, με ευχάριστες και ποικίλες προσωπικότητες σε ένα ζωντανό περιβάλλον. Μα, δεν υλοποιείται πλήρως. Επειδή, δεν υπάρχει ο τεχνικός χρόνος.

Πιστεύω πως επειδή ακριβώς οι σελίδες είναι τόσο λίγες, δεν έχουμε τον χώρο και το χρόνο να αναπνεύσουμε. Κάποια πράγματα μας παρουσιάζονται... τροχάδην. Πολλά μας τα λένε αντί να μας τα δείξουν. Ακόμη και από το ένα κεφάλαιο στο επόμενο, φαίνεται πόσο γρήγορα κυλάει η αλληλουχία των γεγονότων. Λες και ερχόταν πόλεμος και αποθηκεύσαμε όλο το χαρτί στα υπό της γης καταφύγια πριν εκτυπωθεί το βιβλίο; Η συγγραφέας επέλεξε να γράψει μια μικρή ιστορία, με το ζόρι νουβέλα, επειδή κρατούσαν όμηρο τις γάτες της; Γιατί είναι αυτό το βιβλίο 78 σελίδες συνυπολογίζοντας τις ευχαριστίες και τα λευκά φύλλα; Θα το έχω απωθημένο που το βιβλίο δεν είναι τουλάχιστον διπλό σε μέγεθος.

Πέρα απ' την πλάκα, δεν είναι τόσο αρνητικό αυτό όσο το κάνω να φαίνεται. Απ' την μία, επειδή ακολουθούμε πιστά την Κέιλιν, δεν χτυπάει άσχημα το πως παρουσιάζονται τα γεγονότα και η εξέλιξη αυτών. Από την άλλη, θα μπορούσαμε να βλέπαμε μια πιο πλούσια και βαθιά ιστορία μυστηρίου και αγωνίας αν η διαμονή μας στις σελίδες του Εντέναβις ήταν μακρύτερη. Υποθέτω ότι στην τελική είναι και ζήτημα προτιμήσεων. Ίσως να είναι πιο ενδιαφέρον για κάποιον και βολικό να διαβάσει κάτι σύντομο. Κάποιος άλλος ίσως να ήθελε περισσότερη ανάπτυξη εν γένει. Εγώ, εγώ είμαι αυτός.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε κάτι. Η γραφή είναι καλή, η ροή ομαλή, οι χαρακτήρες παίζουν σωστά τους ρόλους τους. Η ιδέα μου άρεσε ιδιαίτερα. Τόσο που θα ήθελα να δω μια μεγάλης έκτασης ιστορία με παρόμοια αισθητική απ' την ίδια συγγραφέα. Κι όμως το βιβλίο είχε να δώσει παραπάνω νιώθω και κατέληξε κάπως χλιαρό. Απλώς, όταν τελείωσε, σκέφτηκα ότι θα ήθελα να ήταν μεγαλύτερο, όχι να το ξαναδιαβάσω.

Σίγουρα είναι περισσότερο στο φάσμα ενός καλού αναγνώσματος παρά ενός μέτριου ή κακού. Το προτείνω ειδικά σε όσους επιθυμούν μια ιστορία που φεύγει νεράκι και είναι καλή.

[Χρύσα Αναστασίου · Rating 4 out of 5]

Αρχικά να πω ότι δεν διαβάζω αστυνομικά βιβλία γιατί δεν είναι είδος που αγαπώ περισσότερο αλλά αυτό το επέλεξα γιατί ήταν μικρό σε έκταση και σκέφτηκα ότι αν δεν μ' αρέσει, okay, τι είχαμε τι χάσαμε. Και την πάτησα γιατί κατέληξα να θέλω να είναι μεγαλύτερο (joke's on me, I know).

Στην ιστορία μας ακολουθούμε την Κέιλιν η οποία επιστρέφει για λίγες ημέρες στο χωριό που μεγάλωσε έχοντας περάσει τα τελευταία 4 χρόνια μακριά, στο Δουβλίνο. Πέρα από την οικογένειά της (τον αδελφό και την μητέρα της) συναντά και παλιούς της φίλους και συμμαθητές. Κατά την διαμονή της εκεί, ένας κατά συρροή δολοφόνος από το παρελθόν επιστρέφει και οι δολοφονίες φέρνουν στην επιφάνεια παλιές ή νέες φιλίες και σίγουρα παλιές έχθρες.

Η μουντή, κρύα και απόμακρη ατμόσφαιρα του χωριού είναι άκρως ταιριαστή και δένει τρομερά με την πλοκή και τους χαρακτήρες που δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι και καθημερινοι αλλά κρύβουν τα δικά τους παράξενα προβλήματα που τόσο ταιριάζουν με το περιβάλλον τους.

Όταν το τελείωσα έμεινα με το συναίσθημα πως ήθελα περισσότερες σελίδες αλλά πια θεωρώ πως ήταν τόσο όσο για να με ταρακουνήσει, να με βάλει απότομα στον κόσμο και να με βγάλει έξω με τον ίδιο τρόπο. Ίσως έτσι άφησε περισσότερο impact καθώς είδαμε ένα slice of life αυτού του χωριού. Δεν υπήρχε τίποτα περιττό και οτιδήποτε γινόταν προχωρούσε περισσότερο την πλοκή.

[Zizeloni · Rating 4 out of 5]

Ένα μικρό βιβλίο για μια σειρά φόνων σε ένα χωριό της Ιρλανδίας. Η ιδέα ήταν πάρα πολύ καλή, το ίδιο και οι χαρακτήρες. Ενώ όμως μου αρέσουν τα μικρά βιβλία, αυτό έπρεπε να είναι μεγαλύτερο. Έπρεπε να αναλυθούν περισσότερο σκηνές, ιδέες και συναισθήματα. Και ενώ για μένα ήταν ξεκάθαρο από τα στοιχεία ποιος είναι ο δολοφόνος, το γράψιμο του βιβλίου πήγαινε αρκετά κόντρα σε αυτό. Δεν θέλω να κάνω σποιλερ, αλλά χαλαστηκα λίγο. Αν ξαναδώ την Έρση, θα το συζητήσω από κοντά :)
Α επίσης το βιβλίο ήταν το πρώτο που κέρδισα σε κλήρωση ever! Θα διαβάσω σίγουρα και τα υπόλοιπα βιβλία της Έρσης, μου άρεσε το στυλ της!

[Ελένη · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή που το πέτυχα. Δεν θα το κρύψω, δεν ήθελα να το αγοράσω αρχικά γιατί δεν ήξερα την Έρση Λάβαρη, πρόσεξα πως ήταν πολύ νέα και θεώρησα πως δεν θα είχε το διήγημά της κάτι να μου προσφέρει. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!! Το παρήγγειλα τελικά και μπορώ να πω με σιγουριά πως με ξετρέλανε! Αγόρασα και τα τρία βιβλία της Έρσης και η κοπέλα με έχει ξετρελάνει! Ένα φανταστικό βιβλίο, το οποίο σκόπευα να τελειώσω σε μία εβδομάδα και τελικά δεν συγκρατήθηκα και το τελείωσα σε ένα απόγευμα. Σκοτεινό, μυστηριώδες και αρρωστημένα ενδιαφέρον! Πολλά συγχαρητήρια στη νεοτάτη καινούρια συγγραφέα Έρση Λάβαρη! Αναμένω εναγωνίως το τέταρτο βιβλίο της!

[Fròso · Rating 4 out of 5]

Μια νουάρ νουβέλα που θυμίζει έντονα κάτι από Τζίλιαν Φλιν και Πόλα Χόκινς, με καταιγιστικές ανατροπές και γρήγορη πλοκή που κρατούν την ανάσα κομμένη μέχρι το τέλος. Θα μου άρεσε να έβλεπα την ιστορία πιο μυθιστορηματικά ανεπτυγμένη, όμως η ακριβής κινηματογραφική γραφή και η σε βάθος ψυχογράφηση των χαρακτήρων δίνουν την αίσθηση ολότητας και συμπαγούς συνόλου. Η δουλειά της τόσο νεαρής συγγραφέως, η γλώσσα της και η δεινότητά της να δημιουργεί εικόνες, είναι αξιοθαύμαστη και γίνεται ζηλευτή από πολύ μεγαλύτερούς της καταξιωμένους συγγραφείς. Η κοπελίτσα έχει σίγουρα μεγάλο μέλλον στον χώρο της λογοτεχνίας, και εγώ σίγουρα θα παρακολουθώ την παραγωγική της πορεία με μεγάλη αφοσίωση.

[Alexandros Xenakis · Rating 5 out of 5]

Μικρό βιβλίο, αλλά πολύ προσεγμένο και καλογραμμένο. Εξαιρετικό δείγμα από ένα τόσο νεαρό κορίτσι. Συγχαρητήρια.

[Nektaria Markaki · Rating 5 out of 5]

Η νουβέλα "Η κόκκινη βασίλισσα" αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα.
Με την ώριμη γραφή της, η Έρση Λάβαρη μας μεταφέρει σε μία μικρή πόλη της Ιρλανδίας όπου επικρατεί το φαίνεσθαι από την ουσία. Μυστικά κρατούνται καλά φυλαγμένα ενώ οικογενειακές σχέσεις ταράζονται και πάθη βγαίνουν στην επιφάνεια. Κι όλα αυτά, με φόντο το θρύλο της Κόκκινης Βασίλισσας, ενός κατά συρροή δολοφόνου που φαίνεται να ξυπνά μετά από πολύχρονη χειμερία νάρκη, που τιμωρεί εκείνους που παρασύρονται από τα πάθη τους. Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, θα το μάθετε διαβάζοντας τη νουβέλα της Έρσης Λάβαρη, που μέσα σε 78 μόλις σελίδες αποδεικνύει περίτρανα πως αποτελεί το μέλλον της Ελληνικής λογοτεχνίας. Το προτείνω σε όλους τους λάτρεις του μυστηρίου και των plot twist που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.

[Christy Oshima · Rating 5 out of 5]

Δεν ήμουν ποτέ λάτρης της αστυνομικής λογοτεχνίας με μερικές εξαιρέσεις και αυτές να ανήκουν αποκλειστικά στον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ποτέ δεν με τραβούσε αυτό το είδος γιατί δεν έβρισκα κάτι το ενδιαφέρον. Το έβλεπα σαν να επαναλαμβάνεται, μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει φυλακισμένο σε μια λούπα. Τα περισσότερα εκεί έξω έχουν παρόμοια συστατικά που εάν καθίσεις και το ερευνήσεις θα διακρίνεις πως είναι τα ίδια ακριβώς με μικρές λεπτομέρειες να αλλάζουν. Μακρηγορώ, αλλά θέλω να καταλήξω κάπου. Εν ολίγοις, η πλειοψηφία των αστυνομικών μυθιστορημάτων δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα καινούριο και για αυτό δεν ανακατεύομαι με το είδος.

"Η Κόκκινη Βασίλισσα" είναι η απόλυτη εξαίρεση του κανόνα αυτού. Από την πρώτη σελίδα ως και την τελευταία δεν είδα ούτε ένα κόμμα που να είχα πετύχει σε κάποιο άλλο. Για ακόμα μια φορά θα μιλήσω για τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η γραφή της Έρσης και την αδιανόητη ανατριχίλα σε πρόταση και παράγραφο. Μέσα σε τόσες λίγες σελίδες κατάφερε και με φυλάκισε σε μια εφιαλτική πραγματικότητα που για μένα ήταν πέρα για πέρα γοητευτική και την αγάπησα. Ανατρίχιασα, αναγούλιασα και εκστασιάστηκα διαπιστώνοντας για ακόμα μια φορά πως αυτή η συγγραφέας με το ταλέντο της μπορεί να δημιουργήσει τόσο διαφορετικούς κόσμους μεταξύ τους, με έναν κοινό παράγοντα: ωμή και ανελέητη ομορφιά.

Αν το προτείνω αυτό το βιβλίο; Ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει γερό στομάχι ή θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του. Δεν χρειάζεται να είσαι λάτρης του είδους απλά μια συμβουλή: διάβασε το μέσα στη νύχτα, με ελάχιστο φώς και αν είσαι τυχερός ίσως η Κόκκινη Βασίλισσα να μην σε επισκεφθεί.

Καλή ανάγνωση!

[Maria Kapetaniou · Rating 5 out of 5]

Έχω ξετρελαθεί με τη γραφή της Έρσης Λάβαρη και αυτό το βιβλίο μπήκε εύκολα στα αγαπημένα μου αφού το είδος το προτιμώ. Μικρό μεν αλλά περιεκτικό και συναρπαστικό με ένα τέλος που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Το προτείνω χωρίς δισταγμό.

[Xrusxrus1 · Rating 5 out of 5]

Μια φοβερή ιστορία μυστηρίου αποδοσμένη
με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κρατώντας ενεργό το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα!!!

[Ευαγγελία · Rating 2 out of 5]

Δυστυχώς θα διαφωνήσω με την πλειοψηφία. Μου φάνηκε κάπως αδιάφορο.