What do you think?
Rate this book
Moulin Rouge
Romansirana biografija života francuskog umjetnika Henrija de Toulouse-Lautreca. Knjiga započinje Henrijevim djetinjstvom u kojem veseli i zdravi dječak u svako doba nešto crta. Veliki korak u njegovu životu predstavlja odlazak u Pariz na školovanje. Nakon velike proslave uoči Božića, Henri pada u krevet nakon čega kreću njegove zdravstvene poteškoće, koje će ga učiniti doživotnim bogaljem. Genijalni slikar, opterećen vlastitim plemićkim porijeklom i bolešću jedan je od najvećih predstavnika novog pravca u umjetnosti, impresionizma.
448 pages, Hardcover
First published January 1, 1947
About the author
Pierre la Mure
13 books28 followersPierre La Mure (15 June 1899, Nice, Alpes-Maritimes - 1976, California) was a French author. He wrote the 1950 novel Moulin Rouge about the life of the French artist Henri de Toulouse-Lautrec. This book was the basis of the classic 1952 movie of the same name. La Mure also wrote the book Beyond Desire about the life of Cécile and Felix Mendelssohn and the biographical novel "Claire de Lune" on the life and struggles of French composer Claude Debussy, published in 1962.
Bibliography:
* John D. Rockefeller (1937)
* Gongs in the Night, Reaching the Tribes of French Indo-China (1943)
* Moulin Rouge; a novel based on the life of Henri de Toulouse-Lautrec (American edition 1950)
* Beyond Desire: A Novel Based on the Life of Felix and Cécile Mendelssohn (1955), ISBN 0871402068
* Clair de lune,: A novel about Claude Debussy (1962)
* The private life of Mona Lisa (1975), ISBN 0316513008
Bibliography:
* John D. Rockefeller (1937)
* Gongs in the Night, Reaching the Tribes of French Indo-China (1943)
* Moulin Rouge; a novel based on the life of Henri de Toulouse-Lautrec (American edition 1950)
* Beyond Desire: A Novel Based on the Life of Felix and Cécile Mendelssohn (1955), ISBN 0871402068
* Clair de lune,: A novel about Claude Debussy (1962)
* The private life of Mona Lisa (1975), ISBN 0316513008
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 93 reviews
August 31, 2021
My initial motivation to read this book last year was to learn more about the popular night life of the late XIX century Paris, fact that was phenomenally delivered. After finishing the book I was surprised it did not carry on being published in the last decade (at least none in a "pret pour acheter" edition) considering how exceptionally written and entertaining it is.
Henri de Toulouse-Lautrec, famous painter of the Parisian night life and sometimes called the father of the modern poster, is a great figure to get acquainted with when aiming to read about the city of lights during the Belle Époque. Himself being of noble birth, and having suddenly grown with a rare case of pycnodysostosis, -had to look that word up-, which is also known today as the "Toulouse-Lautrec syndrome", he became a living duality of privilege and social negligence, which chased him all throughout his mature years.
The book follows the painter's life from his birth in Albi to his death in Saint-André-du-Bois. Toulouse-Lautrec's life, as beautifully written by la Mure, besides showing a problematic -and premature- relationship with alcohol, was characterised with a talent that overcame his physical condition, same talent that sat him next to some of the greatest artistic minds of the period such as Degas, Pizarro, Debussy, Van Gogh among others.
La Mure achieved to successfully transmit the struggles of a man that suffered from an incapable body but an incredibly capable mind; showing every aspect of his life, from the liveliest, as Jane Avril's hair, to the darkest, as the Chat Noir.
Great book, great read.
Henri de Toulouse-Lautrec, famous painter of the Parisian night life and sometimes called the father of the modern poster, is a great figure to get acquainted with when aiming to read about the city of lights during the Belle Époque. Himself being of noble birth, and having suddenly grown with a rare case of pycnodysostosis, -had to look that word up-, which is also known today as the "Toulouse-Lautrec syndrome", he became a living duality of privilege and social negligence, which chased him all throughout his mature years.
The book follows the painter's life from his birth in Albi to his death in Saint-André-du-Bois. Toulouse-Lautrec's life, as beautifully written by la Mure, besides showing a problematic -and premature- relationship with alcohol, was characterised with a talent that overcame his physical condition, same talent that sat him next to some of the greatest artistic minds of the period such as Degas, Pizarro, Debussy, Van Gogh among others.
La Mure achieved to successfully transmit the struggles of a man that suffered from an incapable body but an incredibly capable mind; showing every aspect of his life, from the liveliest, as Jane Avril's hair, to the darkest, as the Chat Noir.
Great book, great read.
October 10, 2017
Znala sam priču o Moulin Rougeu i sjetila se jednog starog filma o životu Henrija de Toulouse Lautreca. Sviđaju mi se opisane scene tadašnjeg raskalašenog Monmartrea, početaka impresionizma i ostalih poznatih slikara. Osobno, o slikarstvu znam samo toliko - da li mi se slika sviđa ili ne. Ne gledam i ne cijenim ih zbog toga što ih je naslikalo poznato ime. Njegove slike teško da bih objesila na zid ali to za ovaj roman nije niti bitno. Odlični opisi, stil pisanja i karakterizacija likova, iako malo predugačko za moj ukus ali kad sam odložila knjigu, bila sam baš pod dojmom.
Lautrec je bio lik koji je, pored svog talenta, samo tragao za ljubavlju. Fizički nedostatak ga je dosta obilježio i sputavao u stvarnom životu tako da mi je tuga, koja je izbijala iz svake rečenice, bacila u drugi plan stvarnu umjetničku ljepotu.
Lautrec je bio lik koji je, pored svog talenta, samo tragao za ljubavlju. Fizički nedostatak ga je dosta obilježio i sputavao u stvarnom životu tako da mi je tuga, koja je izbijala iz svake rečenice, bacila u drugi plan stvarnu umjetničku ljepotu.
March 16, 2017
Citită acum mai bine de un an la recomandarea unei venerabile doamne căreia eu o să-i port o veşnică şi profundă recunoştinţă. Tot datorită ei am reuşit să citesc volumul, căci în limba română a fost publicat în anii '70 într-un tiraj limitat.
Tocmai am dat pe gât (din motive ce ating paroxismul subiectivităţii, recunosc), pe nerăsuflate, câteva pahare de coniac dintr-o sticlă găsită uitată într-un dulap. Datorită coniacului mi-am amintit de Moulin Rouge şi, respectiv, de sărmanul Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, personajul principal al romanului, pictorul de valoare universală care (din motive subiective, ca şi mine, de altfel) consumă coniac, "substanţa" din pricina căreia, vomitandu-şi fierea (scenă descrisă în roman), moare timpuriu, la vârsta de numai 36 de ani...
Moulin Rouge prezintă intreagă biografie romanţată a pictorului, de la naştere până la terifiantul act al morţii.
Încă de mic, Henri a avut înclinaţii artistice şi era "certat cu Dumnezeu" din pricina mătuşii sale, care, deşi o persoană pioasă, avea să moară relativ grăbit. De asemenea, el nu şi-a dat "osteneala" să muncească, deoarece s-a născut conte, tatăl sau dorindu-şi, pentru el, o carieră politică. Henri nu avea să aspire niciodată la aşa ceva.
La 7 ani suferă un accident locomotoriu care îi creează malformaţii grave la nivelul membrelor inferioare (picioarele i-au rămas mici ca dimensiune toată viaţa, fapt pentru care era privit cu ochii iscoditori şi adesea marginalizat), lucru pentru care tatăl său l-a renegat din punct de vedere moral, însă mama sa nu a putut în ruptul capului să se debaraseze de fiul ei (este surprins în roman acest complex psihologic, deşi nu se oferă date ştiinţifice despre el, dată fiind înclinaţia DOAR artistică a autorului).
În sine, temele romanului sunt iubirea şi arta. Sau: cum din suferinţa survenită în urmă iubirii se naşte arta.
Se prezintă două tipuri feminine:
1. O prostituată pariziancă, de moravuri uşoare, prost educată şi perfidă, de care Henri se îndrăgosteşte întâmplător, salvând-o din arestul poliţiei. Sigur, ea rămâne cu dansul, deşi îi cere sume din ce în ce mai mari de bani, folosindu-i pentru "iubitul ei", un "domn" care nu era altceva decât peştele ei. Cu toate acestea şi cu toate sumele de bani oferite de Henri, prostituata pleacă, adresându-i, înainte să închidă uşa, vorbe foarte aspre cu privire la aspectul său fizic şi la talentul său artistic.
Interesant cum, cu toţi banii oferiţi, ea a ales să plece, neînţelegând niciun dram din arta lui.
Apar, desigur, prin roman, nume mari, ca Wilde, van Gogh şi Degas, toţi aceştia întâlnindu-se la Moulin Rouge.
2. Myriam, o evreică sublimă. Ea se oferă să-l "îngrijească" pe Henri, fără a acceptă un franc în schimb, acceptă să întreţină relaţii sexuale cu dansul, acceptă să-i pozeze nud ori să facă plimbări cu dansul. Toate acestea însă cu o condiţie impusă de Myriam: "SĂ NU TE ÎNDRĂGOSTEŞTI DE MINE!!!" Eu am rămas complet buimăcit, dar dacă aş spune mai multe, aş distruge farmecul pentru cei care -cine ştie cum?!- vor citi romanul.
Deşi -inevitabil!- Henri moare (truisme de genul), el rămâne veşnic viu prin arta pe care a lăsat-o umanităţii, artă recunoscută de critici la mult timp după moartea sa.
De ce m-am trezit să scriu câteva cuvinte despre acest roman abia acum, după mai bine de un an?! Ei bine, de multe ori cred că "eu sunt cel mai trist om de pe planetă"... citind Moulin Rouge, am văzut că eu nu sunt nici pe departe cel mai trist om din galaxie. Romanele acestea sunt -prin însăşi natură lor- ca un pansament.
Tocmai am dat pe gât (din motive ce ating paroxismul subiectivităţii, recunosc), pe nerăsuflate, câteva pahare de coniac dintr-o sticlă găsită uitată într-un dulap. Datorită coniacului mi-am amintit de Moulin Rouge şi, respectiv, de sărmanul Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, personajul principal al romanului, pictorul de valoare universală care (din motive subiective, ca şi mine, de altfel) consumă coniac, "substanţa" din pricina căreia, vomitandu-şi fierea (scenă descrisă în roman), moare timpuriu, la vârsta de numai 36 de ani...
Moulin Rouge prezintă intreagă biografie romanţată a pictorului, de la naştere până la terifiantul act al morţii.
Încă de mic, Henri a avut înclinaţii artistice şi era "certat cu Dumnezeu" din pricina mătuşii sale, care, deşi o persoană pioasă, avea să moară relativ grăbit. De asemenea, el nu şi-a dat "osteneala" să muncească, deoarece s-a născut conte, tatăl sau dorindu-şi, pentru el, o carieră politică. Henri nu avea să aspire niciodată la aşa ceva.
La 7 ani suferă un accident locomotoriu care îi creează malformaţii grave la nivelul membrelor inferioare (picioarele i-au rămas mici ca dimensiune toată viaţa, fapt pentru care era privit cu ochii iscoditori şi adesea marginalizat), lucru pentru care tatăl său l-a renegat din punct de vedere moral, însă mama sa nu a putut în ruptul capului să se debaraseze de fiul ei (este surprins în roman acest complex psihologic, deşi nu se oferă date ştiinţifice despre el, dată fiind înclinaţia DOAR artistică a autorului).
În sine, temele romanului sunt iubirea şi arta. Sau: cum din suferinţa survenită în urmă iubirii se naşte arta.
Se prezintă două tipuri feminine:
1. O prostituată pariziancă, de moravuri uşoare, prost educată şi perfidă, de care Henri se îndrăgosteşte întâmplător, salvând-o din arestul poliţiei. Sigur, ea rămâne cu dansul, deşi îi cere sume din ce în ce mai mari de bani, folosindu-i pentru "iubitul ei", un "domn" care nu era altceva decât peştele ei. Cu toate acestea şi cu toate sumele de bani oferite de Henri, prostituata pleacă, adresându-i, înainte să închidă uşa, vorbe foarte aspre cu privire la aspectul său fizic şi la talentul său artistic.
Interesant cum, cu toţi banii oferiţi, ea a ales să plece, neînţelegând niciun dram din arta lui.
Apar, desigur, prin roman, nume mari, ca Wilde, van Gogh şi Degas, toţi aceştia întâlnindu-se la Moulin Rouge.
2. Myriam, o evreică sublimă. Ea se oferă să-l "îngrijească" pe Henri, fără a acceptă un franc în schimb, acceptă să întreţină relaţii sexuale cu dansul, acceptă să-i pozeze nud ori să facă plimbări cu dansul. Toate acestea însă cu o condiţie impusă de Myriam: "SĂ NU TE ÎNDRĂGOSTEŞTI DE MINE!!!" Eu am rămas complet buimăcit, dar dacă aş spune mai multe, aş distruge farmecul pentru cei care -cine ştie cum?!- vor citi romanul.
Deşi -inevitabil!- Henri moare (truisme de genul), el rămâne veşnic viu prin arta pe care a lăsat-o umanităţii, artă recunoscută de critici la mult timp după moartea sa.
De ce m-am trezit să scriu câteva cuvinte despre acest roman abia acum, după mai bine de un an?! Ei bine, de multe ori cred că "eu sunt cel mai trist om de pe planetă"... citind Moulin Rouge, am văzut că eu nu sunt nici pe departe cel mai trist om din galaxie. Romanele acestea sunt -prin însăşi natură lor- ca un pansament.
February 1, 2020
This is my favorite book of all time. I read it long time ago but I remember I was enchanted by Paris from the end of XIX century, Montmartre and life that all the greatest artists of our time lead there. I loved how Toulouse Lautrec was portrayed. I would recommend this book to anyone.
April 9, 2018
Drugi put pročitana i opet me oduševila.
Postoje knjige koje su tako divne i nikad se ne zaborave.Ova je jedna od tih.Preporučujem😊
Postoje knjige koje su tako divne i nikad se ne zaborave.Ova je jedna od tih.Preporučujem😊
November 8, 2008
When I was at a library sale, I looked at the Vintage Books section and was delighted to find a little red book from the 1950s called "Moulin Rouge". I had seen a 2003 movie with the same title, so I said "maybe it will be somewhat like that."
It turned out to be the life of the artist Toulouse-Lautrec, and it was an amazing book! Toulouse-Lautrec's parents were first cousins, which resulted in his developing a sickness that confined him to his bed during all his adolescent years. It deformed him and he had to walk with a cane for the rest of his life.
His mother wanted him to stay with her, but his greatest wish was to become an artist. He went to Paris and lived in an apartment, and the story just captivated me. It was just an amazing and well-told story, so please read it!!!!
It turned out to be the life of the artist Toulouse-Lautrec, and it was an amazing book! Toulouse-Lautrec's parents were first cousins, which resulted in his developing a sickness that confined him to his bed during all his adolescent years. It deformed him and he had to walk with a cane for the rest of his life.
His mother wanted him to stay with her, but his greatest wish was to become an artist. He went to Paris and lived in an apartment, and the story just captivated me. It was just an amazing and well-told story, so please read it!!!!
July 29, 2014
The best biography of Lautrec. After reading it, you just must fall in love with the artist.
Read
March 4, 2019گمانم طبق معمول زودتر خواندمش. ۱۱ شالگی سن خواندنش نبود
August 1, 2014
Ovu sam knjigu prvi puta čitala prije 20ak god. i oduševila me.. Zaljubila sam se u Pariz i impresioniste... Sada me ponovno oduševila, i budući da smo se u međuvremenu Pariz i ja i osobno "susreli" i potvrdii ljubav (koja je počela, mislim s "Koko u Parizu") još sam više uživala u opisima Montmarte-a u doba fin de siecle-a i njegovim živopisnim obitavaocima (od pralja, plesačica cancana i prostitutki do Van Gogha, Degasa, Pissarroa, Zole, Sarah Bernhard, O. Wilde, Gugina.. Prekrasna, potresna biografija velikog umjetnika H. de Toulouse- Lautreca koju svima preporučujem..
April 5, 2020
Sve u svemu- dopala mi se. Svideo mi se ambijent, svidelo mi se što sam uspela da se tranpotrujem u to vreme i volim Pariz posebno u ovoj epohi. Volim atmosferu. Volim kako je opisano društvo tog vremena. Međutim ne volim Anrija. Ne volim ga iz prostog razloga što je izuzetno naporan čovek. Lik koji sebe ekstremno samosažaljeva da ti je jasno zašto ga svi napuštaju. Takođe ne volim previše dugačka poglavlja.Generalno dobra knjiga. Sviđa mi se stil pisanja i način na koji pisac barataa rečima.
April 24, 2015
This was a long read with a sad yet touching ending. It was very interesting though as it puts you right into Paris from 1880-1890 during the heart of Henri Toulouse Latrec's (sp?) life. It really is his whole life from childhood to an early death in his late 30's. It doesn't focus on the Moulin Rouge itself so much, but he creates a poster for the Moulin that is pivotal for his artistic career. I really enjoyed reading about the other artist's of his time: G. Seurat, both Vangogh's, Cezanne, and many others. The pleasures and perils of Absinthe, and more so, Cognac are both quite prevalent in this version.
There is a movie from the 1950's of this title that also focuses on him much more so than on the Moulin. That movie was a very condensed version of this, and if this novel is accurate his affliction and it's repercussions to his life are much harsher than depicted in the movie. However, the movie does feature a very young Zsa Zsa or Eva Gabor (in a singing role) as the female lead. I believe her character to be a composite of some of the ones listed in the novel. Her character appears to be a bit closer to the character Nicole Kidman portrays in the more recent movie.
There is a movie from the 1950's of this title that also focuses on him much more so than on the Moulin. That movie was a very condensed version of this, and if this novel is accurate his affliction and it's repercussions to his life are much harsher than depicted in the movie. However, the movie does feature a very young Zsa Zsa or Eva Gabor (in a singing role) as the female lead. I believe her character to be a composite of some of the ones listed in the novel. Her character appears to be a bit closer to the character Nicole Kidman portrays in the more recent movie.
December 17, 2021
I have had the book on my shelf for years but always getting distracted by other books. This year I saw a little of a documentary about the artist Toulouse-Lautrec and remembered I had this book about his life. Finally got around to pick it up and I was in no part disappointed in the story. A well written and engaging story and while I don't know enough about Toulouse-Lautrec to know if it's completely accurate I still loved it. 4.5 stars
September 3, 2016
داستان زندگی و مشکلات نقاشی به نام دولوتوز لوترک.
کتاب تقریبا تمام ابعاد زندگی نقاش فلک زده را به تصویر می کشد و هیچ چیزی را از قلم نینداخته به طوری که کاملا می شود خود را در جایگاه او حس کرد به همان اندازه رنج برد.
کتاب تقریبا تمام ابعاد زندگی نقاش فلک زده را به تصویر می کشد و هیچ چیزی را از قلم نینداخته به طوری که کاملا می شود خود را در جایگاه او حس کرد به همان اندازه رنج برد.
May 21, 2021
پیش از مولنروژ، از پیر لامور چیزی نخوانده بودم؛ اما بعد از خواندن کامل این کتاب، دلم میخواهد باقی آثارش را هم بخوانم. این کتاب فقط یک رمان یا یک زندگینامۀ ساده نیست. این کتاب یک شرح مفید و مختصر از حیات شهری برخی محدودههای پاریس، و به خصوص محلۀ مونمارت در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ است. نویسنده بیش از انتظار من از خصوصیات یک محله گفته است. گرچه از عنوان رمانـ که نام شاخصترین بنای مونمارت استـ برمیآید که موضوع هرچه باشد، نیمنگاهی هم دست کم به یک ساختمان دارد، پس از خواندنش متوجه خواهید شد که تمام تمرکز نویسنده بر توصیف ویژگیها و حیات محلۀ مونمارت، با برخی عناصر کوچک و بزرگش و البته کابارۀ مولنروژ است.
ممکن است خیلی از خوانندگان با خواندن چندصفحۀ ابتدایی کتاب، یا حتی با خواندن کل کتاب، موضوع اصلی کتاب را زندگی نقاش مشهور قرن نوزدهمی، یعنی هانری دوتولوز لوترک نقاش بدانند. البته که هست، اما اگر بخواهید کتاب را از منظری دیگر ببینید، این کتاب داستان تولد مولنروژ، چگونگی به اوج رسیدنش و چگونگی و چرایی زوالش در اواخر قرن نوزدهم است. در این ماجرا، ویژگیها و ماهیت خود مونمارت و البته افراد شاخصی نظیر خود دوتولوز لوترک نقشی اساسی داشتند. دراین چندسطر ضمن شرحی از محتوای کتاب، میخواهم از داستان شکلگیری مولنروژ از دید لامور بگویم. اگر میخواهید کتاب را بخوانید و محتوای داستان برایتان لو نرود، خواندن نوشتهام را ادامه ندهید.
مونمارت با تمام شاخصههایش خود اولین جرقه برای احداث مولنروژ و ایدهپردازیهای سازندهاش، و این لوترک بود که طراحیهایش برای پوستر این کاباره، اوج و زوال آن را سبب شد. گرچه که فقط بر اساس این رمان نمیتوان به روایت صحیحی از چگونگی ساخت این بنا رسید، تصویری کلی از عوامل دخیل در ساخت چنین بنای مشهور و سنوسالداری در ذهن خواننده نقش میبندد. خواننده به خوبی پیوند میان مونمارت، مولنروژ و لوترک را درک میکند و پابهپای نویسنده و شخصیت اصلی، با شخصیتهای سفید و سیاه مؤثر در ساخت و رونقبخشی به مولنروژ آشنا میشود و پیشینهشان را در مونمارت میخواند.
نویسنده داستانش را از زمان کودکی هانری دوتولوز لوترک آغاز میکند؛ یعنی از زمانی که هنوز مرضی بیدرمان به جان این نقاش اشرافزاده نیفتاده بود و در املاک اشرافی مادرش خارج از پاریس کودکی میکرد و گاه محض تفرج با پدرش به پاریس میرفت تا در محلات اعیانی با تفریحات قشر مرفه آشنا شود. دید و بازدیدهای این کودک اولین بستری است که نویسنده در آن سخنش از شهر پاریس و خصوصیاتش را از دید کودکی نقاشی شروع میکند که تا آن زمان فقط قصرنشینی را تجربه کرده بود و هیچ تجربهای از زندگی در شهری شلوغ و روبه توسعه نداشت: «مردم پاریس در قصر زندگی نمیکنند. آنها در مهمانخانهها یا آپارتمانهای زیبایی که از بالکنهایش خیابانها دیده میشود زندگی میکنند[...]خانههای پاریس بلند و بدشکل و چرکین و چارگوش بود. بام خانهها سنگی بود و از پنجرهها رختهای شسته آویزان بودند. از دودکش کارخانهها دود به هوا برمیخاست. میان ساختمان خانهها باغچههای کوچکی پوشیده از علفهای هرز با پرچینهای شکسته به چشم میخورد. تودههایی از فلزات زیر باران زنگ میزد. در خیابانهای گلآلود زنان و مردان پالتوپوش سرها را پایین انداخته و همچون مورچگان شتابان در حرکت بودند.»
اما اصل داستان از آنجا آغاز میشود که هانری نوجوان آرامآرام بیمار و از طرف دیگر مصمم به فراگرفتن نقاشی در پاریس و راهی مونمارتی میشود که هنوز مولنروژ در آن شکل نگرفته بود. مونمارت مقر کارگاههای نقاشی، محل آلونکهای جوانان نقاش و هنرجوی بیپول، سکونتگاه هنرمندان غیرآکادمیک و البته کارگران، کمبضاعتان و فاحشهها بود. دیگر در هر صفحه از داستان میتوانید سطر یا سطرهای زیادی دربارۀ این محله بخوانید؛ گویی نویسنده سعی دارد برای مخاطب نیمهآشنا، تکبهتک خیابانها، کوچهها و ساختمانهای این محله را توصیف کند؛ با همۀ کوچههای پرپیچ و خمش، با همۀ خانهها کهنسالش، با همۀ سنگفرشهای پوشیده در علفش، با همۀ دالانهای نیمه تاریک پرزبالهاش، با همۀ فروشندگان دورهگرد و با همۀ ساختمانهایی که به قصد ایجاد یک تحول در مونمارت ساخته شد، اما خود مغلوب محیط فاسد این محله در قرن ۱۹ شد. تقریباً هرکس مونمارت را بشناسد، از وجهۀ فاسد آن نیز خبر دارد. این کتاب با تمرکز بر همین وجهه و البته با تمرکز بر گذران زندگی هنرجویان و هنرمندان مستقل و نوگرا، محله را در نیمۀ دوم قرن نوزدهم موشکافی میکند و حال و هوایش را به خواننده منتقل.
نویسنده در صفحات کتابش از کافهها و غذاخوریها و بارهای مونمارت گفته است. از صاحبانشان گفته که زمانی مدل نقاشهای جوان بودند و پس از رسیدن به سن و سالی، کافهای دستوپا کردند. از مشتریان هنرمند پشمالویشان گفته که گاه در میانشان سرشناسان امپرسیونیست و بستگانشان و همینطور دلالان آثار هنری هم حاضر بودند. از دغدغههای دانشجویان نقاشی، خصلتهایشان، رفتارهایشان، موضوعات نقاشیشان، ماجراهای عشقیشان و همینطور از معشوقههایشان گفته است که اغلب دختر رختشوی فقیری بودند که غروبها دستمزدشان را در سالن الیزه به هدر میدادند تا چندساعتی با رقصیدن خستگی از تن درکنند؛ الیزهای که یک سالن رقص قدیمی، محل اجتماع مدلهای نقاشان و با نام الی هم مشهور بود. رختشویان جوان به دنبال شیوۀ زندگی مادرانشان شبها به الیزه میآمدند، مشتریان مرد را گاه به مقصود میرساندند و از نیمهشب به بعد در سالن با قطعۀ کنکن میرقصیدند.
لامور هنگام گفتن از همۀ اینها، ضمن شرح اتفاقاتی که برای شخصیت اصلی میافتد، به نقاط مکانی شاخصی در مونمارت اشاره میکند: نقاط مسکونی خیلی از چهرههای امپرسیونیست، موقعیت فروشگاههای لوازم نقاشی، کارگاههایی نظیر کارگاه لیتوگرافی، و البته بارها و آبجوفروشیها و فاحشهخانهها که توصیفشان و همینطور ذکر جایگاه مکانی و اجتماعیشان در مونمارت، از اصلیترین کارهای نویسندۀ این کتاب بوده است. البته لامور فقط به مونمارت نظر ندارد، که به تبع شیوۀ زندگی دوتولوز لوترک و درگیریهایش در پاریس، نگاهی هم به بیشتر خیابانها و محدودههای فاحشهنشین یا دارای فاحشهخانه انداخته است. بسیاری از صفحات کتاب به توصیف احوال فاحشهها، شخصیتشان، چگونگی گذران زندگیشان و چگونگی به تصویردرآمدنشان در بوم نقاشی شخصیت اصلی اختصاص دارد. راستی اگر بتوانید خیابانها و مناطق نامبردهشده در کتاب را در یک نقشۀ پاریس قرن نوزدهم مشخص کنید، میتوانید فاحشهخانهها، مهمانسراهای پست و نقاط مسکونی فاحشههای پاریسی را در برههای از آن قرن در پاریس معرفی کنید.
اما شاید برایتان سؤال پیش آید که پس چه زمانی مولنروژ در داستان خودنمایی میکند؟ در اواخر دهۀ ۱۸۸۰، در تبوتاب نمایشگاه جهانی پاریس، ناگهان سروکلۀ فردی به نام شارل زیدلر، یکی از سازندگان مولنروژ، در داستان پیدا میشود. ماهیت مونمارت، نبود قوانین سختگیرانه در آن، حضور نقاشان غیرآکادمیک و نوگرا و رواج فحشا زیدلر را به خود جذب میکند. او که در فکر کسبوکار خودش بود، خیلی زود این محیط را برای مسافران و بازدیدکنندگان مرفه آمریکایی و انگلیسی مناسب میبیند و ایدۀ احداث یک سالن رقص را در سر میپروراند. از نظر او الیزه خیلی قدیمی بود و جذابیتی نداشت. از این گذشته او به دنبال ایجاد سالنی بود که برای اجرای نمایش هم فضایی داشته باشد. او میخواست از رقصهای شبانۀ معمول در الیزه، نمایشی در مولنروژ به روی صحنه ببرد و آن را نه فقط یک سالن رقص یا یک فاحشهخانه، که مکانی برای سرگرمی مردم هم تبدیل کند.
لامور چگونگی ساختوساز این سالن سرتاپا سرخ را چندان در این کتاب شرح نداده، حتی به طور کامل نیز از قصد و نیت سازنده و البته دیگر سازندۀ مولنروژ سخنی نگفته و بنا بر ماهیت داستانی کتاب حول زندگی دوتولوز لوترک، فقط وجوهی از ماجرای ساخت مولنروژ را گفته است. زیدلر برای راهاندازی مولنروژ، بهترین کافهدارها و بهترین رقصندههای مونمارت را استخدام کرد. مولنروژ مکان گردهمآمدن بهترینها شد و مونمارت نسبت به قبل خاموشتر. بالأخره با افتتاح رسمی مولنروژ گردشگران زیادی جذبش شدند، اما زیدلر چندان راضی نبود؛ او به دنبال جذب مشتری بیشتری بود. او میخواست سالنش در همهجای پاریس و همهجای جهان سروصدایی راه بیندازد. اینجاست که شخصیت اصلی داستان با مولنروژ گره میخورد.
دوتولوز لوترک که از زمان افتتاح مولنروژ، آن را همچون پاتوق جدید خودش میدید، عدم موفقیت اولیۀ زیدلر و مولنروژ را عدم تناسب پوستر تبلیغاتی این سالن با فعالیتهای جاری در مولنروژ دید. از نظر او پوستر جذاب نبود و بینندۀ آن نمیتوانست از فعالیتهای مولنروژ اطلاع حاصل کند. از همینرو زیدلر از او درخواست کرد تا پوستری جدید برای مولنروژ طراحی کند.
لوترک نهایتاً موفق به انجام این کار و البته مسبب تحولات بسیاری در مونمارت شد. به قول لامور پاریس پس از مشاهدۀ پوستر او به لرزه افتاد. مشتریان چندین برابر شدند. گردشگران از همهجای دنیا، دلالان آثار هنری و منتقدان هنر مشتریهای ثابت مولنروژ بودند. مولنروژ روزبهروز بیشتر شناخته میشد؛ آنقدر شناخته شد که محیطش برای رقصندهها و چهرههای نمایشی ناامن شد. حسادت و رقابت بالا گرفت و در نهایت کشته شدن مشهورترین رقصندۀ مولنروژ را سبب شد. آرامآرام مولن روژ رو به زوال رفت، مشتریانش را از دست داد و در نهایت هم فروخته شد. زیدلر که دیگر در ادامۀ فعالیت این کاباره سودی نمیدید، تصمیم گرفت تا سالنی در شانزالیزه احداث کند! اما مونمارتی که رهایش میکرد هم هیچ شباهتی به سابق نداشت؛ به تفرجگاه شبانۀ گردشگران و مکانی برای فاحشگی تجاری تبدیل شده بود. الی و بسیاری دیگر از سالنهای قدیمی بسته شد و به جای آنها انبوهی بار شبانه افتتاح شد که پاتوق زنان و مردان منحرف و فروشندگان مواد مخدر بود. چنین فعالیتهایی اگر تا پیش از افتتاح مولنروژ در پشت پرده رخ میداد، بعد از افتتاح و شهرت مولنروژ علناً خودنمایی کرد. مونمارت آرامشش را از دست داده بود؛ همانگونه که شخصیت اصلی داستان هم پابهپای مونمارت تغییر چهره داد. او هم از مونمارت، از مشتریان ثابت مولنروژ و شیوۀ زندگیای که در این محله به آن خو گرفته بود بیزار شد. به سفرهای زیادی رفت، به خانوادهاش برگشت، اما نتوانست مونمارت را از ذهنش پاک کند؛ او همچنان به مونمارت نیاز داشت و آن را تنها محل زندگیاش میپنداشت. او در آنجا بود که نقاش شد، در آنجا بود که شناخته شد، در آنجا بود که درد کشید، در آنجا بود که به فساد رسید، در آن��ا بود که این درد و فساد را تصویر کرد و تحسینشدۀ چند جشنوارۀ جهانی شد. نهایتاً در همانجا هم بود که زایل شد و روزهایی از آخرین روزهای زندگیاش را سر کرد؛ زندگیای که بخش بزرگی از آن در مونمارت گذشت و آن را به اوج رساند و بعد خاموشش کرد. با این حال «خاموشی» محله تعبیری است که نویسنده از آن بهره برده؛ مونمارت فقط تغییر چهره داده بود. گرچه این محل دیگر شبیه روزهایی نبود که لوترک در آن با دوستان هنرمندش اوقاتی سر میکرد، ویژگیهای تازهای یافته بود؛ آرامآرام و در آستانۀ ورود به قرن بیستم، سینماهای زیرزمینیاش رونق گرفت و کافهها و بارهایش هم همچنان پاتوق اقشار�� مختلف بودند؛ همچنان که هرکدام از بخشهایش همچون گذشته برای فعالیتی خاص تعریف میشدند.
ممکن است خیلی از خوانندگان با خواندن چندصفحۀ ابتدایی کتاب، یا حتی با خواندن کل کتاب، موضوع اصلی کتاب را زندگی نقاش مشهور قرن نوزدهمی، یعنی هانری دوتولوز لوترک نقاش بدانند. البته که هست، اما اگر بخواهید کتاب را از منظری دیگر ببینید، این کتاب داستان تولد مولنروژ، چگونگی به اوج رسیدنش و چگونگی و چرایی زوالش در اواخر قرن نوزدهم است. در این ماجرا، ویژگیها و ماهیت خود مونمارت و البته افراد شاخصی نظیر خود دوتولوز لوترک نقشی اساسی داشتند. دراین چندسطر ضمن شرحی از محتوای کتاب، میخواهم از داستان شکلگیری مولنروژ از دید لامور بگویم. اگر میخواهید کتاب را بخوانید و محتوای داستان برایتان لو نرود، خواندن نوشتهام را ادامه ندهید.
مونمارت با تمام شاخصههایش خود اولین جرقه برای احداث مولنروژ و ایدهپردازیهای سازندهاش، و این لوترک بود که طراحیهایش برای پوستر این کاباره، اوج و زوال آن را سبب شد. گرچه که فقط بر اساس این رمان نمیتوان به روایت صحیحی از چگونگی ساخت این بنا رسید، تصویری کلی از عوامل دخیل در ساخت چنین بنای مشهور و سنوسالداری در ذهن خواننده نقش میبندد. خواننده به خوبی پیوند میان مونمارت، مولنروژ و لوترک را درک میکند و پابهپای نویسنده و شخصیت اصلی، با شخصیتهای سفید و سیاه مؤثر در ساخت و رونقبخشی به مولنروژ آشنا میشود و پیشینهشان را در مونمارت میخواند.
نویسنده داستانش را از زمان کودکی هانری دوتولوز لوترک آغاز میکند؛ یعنی از زمانی که هنوز مرضی بیدرمان به جان این نقاش اشرافزاده نیفتاده بود و در املاک اشرافی مادرش خارج از پاریس کودکی میکرد و گاه محض تفرج با پدرش به پاریس میرفت تا در محلات اعیانی با تفریحات قشر مرفه آشنا شود. دید و بازدیدهای این کودک اولین بستری است که نویسنده در آن سخنش از شهر پاریس و خصوصیاتش را از دید کودکی نقاشی شروع میکند که تا آن زمان فقط قصرنشینی را تجربه کرده بود و هیچ تجربهای از زندگی در شهری شلوغ و روبه توسعه نداشت: «مردم پاریس در قصر زندگی نمیکنند. آنها در مهمانخانهها یا آپارتمانهای زیبایی که از بالکنهایش خیابانها دیده میشود زندگی میکنند[...]خانههای پاریس بلند و بدشکل و چرکین و چارگوش بود. بام خانهها سنگی بود و از پنجرهها رختهای شسته آویزان بودند. از دودکش کارخانهها دود به هوا برمیخاست. میان ساختمان خانهها باغچههای کوچکی پوشیده از علفهای هرز با پرچینهای شکسته به چشم میخورد. تودههایی از فلزات زیر باران زنگ میزد. در خیابانهای گلآلود زنان و مردان پالتوپوش سرها را پایین انداخته و همچون مورچگان شتابان در حرکت بودند.»
اما اصل داستان از آنجا آغاز میشود که هانری نوجوان آرامآرام بیمار و از طرف دیگر مصمم به فراگرفتن نقاشی در پاریس و راهی مونمارتی میشود که هنوز مولنروژ در آن شکل نگرفته بود. مونمارت مقر کارگاههای نقاشی، محل آلونکهای جوانان نقاش و هنرجوی بیپول، سکونتگاه هنرمندان غیرآکادمیک و البته کارگران، کمبضاعتان و فاحشهها بود. دیگر در هر صفحه از داستان میتوانید سطر یا سطرهای زیادی دربارۀ این محله بخوانید؛ گویی نویسنده سعی دارد برای مخاطب نیمهآشنا، تکبهتک خیابانها، کوچهها و ساختمانهای این محله را توصیف کند؛ با همۀ کوچههای پرپیچ و خمش، با همۀ خانهها کهنسالش، با همۀ سنگفرشهای پوشیده در علفش، با همۀ دالانهای نیمه تاریک پرزبالهاش، با همۀ فروشندگان دورهگرد و با همۀ ساختمانهایی که به قصد ایجاد یک تحول در مونمارت ساخته شد، اما خود مغلوب محیط فاسد این محله در قرن ۱۹ شد. تقریباً هرکس مونمارت را بشناسد، از وجهۀ فاسد آن نیز خبر دارد. این کتاب با تمرکز بر همین وجهه و البته با تمرکز بر گذران زندگی هنرجویان و هنرمندان مستقل و نوگرا، محله را در نیمۀ دوم قرن نوزدهم موشکافی میکند و حال و هوایش را به خواننده منتقل.
نویسنده در صفحات کتابش از کافهها و غذاخوریها و بارهای مونمارت گفته است. از صاحبانشان گفته که زمانی مدل نقاشهای جوان بودند و پس از رسیدن به سن و سالی، کافهای دستوپا کردند. از مشتریان هنرمند پشمالویشان گفته که گاه در میانشان سرشناسان امپرسیونیست و بستگانشان و همینطور دلالان آثار هنری هم حاضر بودند. از دغدغههای دانشجویان نقاشی، خصلتهایشان، رفتارهایشان، موضوعات نقاشیشان، ماجراهای عشقیشان و همینطور از معشوقههایشان گفته است که اغلب دختر رختشوی فقیری بودند که غروبها دستمزدشان را در سالن الیزه به هدر میدادند تا چندساعتی با رقصیدن خستگی از تن درکنند؛ الیزهای که یک سالن رقص قدیمی، محل اجتماع مدلهای نقاشان و با نام الی هم مشهور بود. رختشویان جوان به دنبال شیوۀ زندگی مادرانشان شبها به الیزه میآمدند، مشتریان مرد را گاه به مقصود میرساندند و از نیمهشب به بعد در سالن با قطعۀ کنکن میرقصیدند.
لامور هنگام گفتن از همۀ اینها، ضمن شرح اتفاقاتی که برای شخصیت اصلی میافتد، به نقاط مکانی شاخصی در مونمارت اشاره میکند: نقاط مسکونی خیلی از چهرههای امپرسیونیست، موقعیت فروشگاههای لوازم نقاشی، کارگاههایی نظیر کارگاه لیتوگرافی، و البته بارها و آبجوفروشیها و فاحشهخانهها که توصیفشان و همینطور ذکر جایگاه مکانی و اجتماعیشان در مونمارت، از اصلیترین کارهای نویسندۀ این کتاب بوده است. البته لامور فقط به مونمارت نظر ندارد، که به تبع شیوۀ زندگی دوتولوز لوترک و درگیریهایش در پاریس، نگاهی هم به بیشتر خیابانها و محدودههای فاحشهنشین یا دارای فاحشهخانه انداخته است. بسیاری از صفحات کتاب به توصیف احوال فاحشهها، شخصیتشان، چگونگی گذران زندگیشان و چگونگی به تصویردرآمدنشان در بوم نقاشی شخصیت اصلی اختصاص دارد. راستی اگر بتوانید خیابانها و مناطق نامبردهشده در کتاب را در یک نقشۀ پاریس قرن نوزدهم مشخص کنید، میتوانید فاحشهخانهها، مهمانسراهای پست و نقاط مسکونی فاحشههای پاریسی را در برههای از آن قرن در پاریس معرفی کنید.
اما شاید برایتان سؤال پیش آید که پس چه زمانی مولنروژ در داستان خودنمایی میکند؟ در اواخر دهۀ ۱۸۸۰، در تبوتاب نمایشگاه جهانی پاریس، ناگهان سروکلۀ فردی به نام شارل زیدلر، یکی از سازندگان مولنروژ، در داستان پیدا میشود. ماهیت مونمارت، نبود قوانین سختگیرانه در آن، حضور نقاشان غیرآکادمیک و نوگرا و رواج فحشا زیدلر را به خود جذب میکند. او که در فکر کسبوکار خودش بود، خیلی زود این محیط را برای مسافران و بازدیدکنندگان مرفه آمریکایی و انگلیسی مناسب میبیند و ایدۀ احداث یک سالن رقص را در سر میپروراند. از نظر او الیزه خیلی قدیمی بود و جذابیتی نداشت. از این گذشته او به دنبال ایجاد سالنی بود که برای اجرای نمایش هم فضایی داشته باشد. او میخواست از رقصهای شبانۀ معمول در الیزه، نمایشی در مولنروژ به روی صحنه ببرد و آن را نه فقط یک سالن رقص یا یک فاحشهخانه، که مکانی برای سرگرمی مردم هم تبدیل کند.
لامور چگونگی ساختوساز این سالن سرتاپا سرخ را چندان در این کتاب شرح نداده، حتی به طور کامل نیز از قصد و نیت سازنده و البته دیگر سازندۀ مولنروژ سخنی نگفته و بنا بر ماهیت داستانی کتاب حول زندگی دوتولوز لوترک، فقط وجوهی از ماجرای ساخت مولنروژ را گفته است. زیدلر برای راهاندازی مولنروژ، بهترین کافهدارها و بهترین رقصندههای مونمارت را استخدام کرد. مولنروژ مکان گردهمآمدن بهترینها شد و مونمارت نسبت به قبل خاموشتر. بالأخره با افتتاح رسمی مولنروژ گردشگران زیادی جذبش شدند، اما زیدلر چندان راضی نبود؛ او به دنبال جذب مشتری بیشتری بود. او میخواست سالنش در همهجای پاریس و همهجای جهان سروصدایی راه بیندازد. اینجاست که شخصیت اصلی داستان با مولنروژ گره میخورد.
دوتولوز لوترک که از زمان افتتاح مولنروژ، آن را همچون پاتوق جدید خودش میدید، عدم موفقیت اولیۀ زیدلر و مولنروژ را عدم تناسب پوستر تبلیغاتی این سالن با فعالیتهای جاری در مولنروژ دید. از نظر او پوستر جذاب نبود و بینندۀ آن نمیتوانست از فعالیتهای مولنروژ اطلاع حاصل کند. از همینرو زیدلر از او درخواست کرد تا پوستری جدید برای مولنروژ طراحی کند.
لوترک نهایتاً موفق به انجام این کار و البته مسبب تحولات بسیاری در مونمارت شد. به قول لامور پاریس پس از مشاهدۀ پوستر او به لرزه افتاد. مشتریان چندین برابر شدند. گردشگران از همهجای دنیا، دلالان آثار هنری و منتقدان هنر مشتریهای ثابت مولنروژ بودند. مولنروژ روزبهروز بیشتر شناخته میشد؛ آنقدر شناخته شد که محیطش برای رقصندهها و چهرههای نمایشی ناامن شد. حسادت و رقابت بالا گرفت و در نهایت کشته شدن مشهورترین رقصندۀ مولنروژ را سبب شد. آرامآرام مولن روژ رو به زوال رفت، مشتریانش را از دست داد و در نهایت هم فروخته شد. زیدلر که دیگر در ادامۀ فعالیت این کاباره سودی نمیدید، تصمیم گرفت تا سالنی در شانزالیزه احداث کند! اما مونمارتی که رهایش میکرد هم هیچ شباهتی به سابق نداشت؛ به تفرجگاه شبانۀ گردشگران و مکانی برای فاحشگی تجاری تبدیل شده بود. الی و بسیاری دیگر از سالنهای قدیمی بسته شد و به جای آنها انبوهی بار شبانه افتتاح شد که پاتوق زنان و مردان منحرف و فروشندگان مواد مخدر بود. چنین فعالیتهایی اگر تا پیش از افتتاح مولنروژ در پشت پرده رخ میداد، بعد از افتتاح و شهرت مولنروژ علناً خودنمایی کرد. مونمارت آرامشش را از دست داده بود؛ همانگونه که شخصیت اصلی داستان هم پابهپای مونمارت تغییر چهره داد. او هم از مونمارت، از مشتریان ثابت مولنروژ و شیوۀ زندگیای که در این محله به آن خو گرفته بود بیزار شد. به سفرهای زیادی رفت، به خانوادهاش برگشت، اما نتوانست مونمارت را از ذهنش پاک کند؛ او همچنان به مونمارت نیاز داشت و آن را تنها محل زندگیاش میپنداشت. او در آنجا بود که نقاش شد، در آنجا بود که شناخته شد، در آنجا بود که درد کشید، در آنجا بود که به فساد رسید، در آن��ا بود که این درد و فساد را تصویر کرد و تحسینشدۀ چند جشنوارۀ جهانی شد. نهایتاً در همانجا هم بود که زایل شد و روزهایی از آخرین روزهای زندگیاش را سر کرد؛ زندگیای که بخش بزرگی از آن در مونمارت گذشت و آن را به اوج رساند و بعد خاموشش کرد. با این حال «خاموشی» محله تعبیری است که نویسنده از آن بهره برده؛ مونمارت فقط تغییر چهره داده بود. گرچه این محل دیگر شبیه روزهایی نبود که لوترک در آن با دوستان هنرمندش اوقاتی سر میکرد، ویژگیهای تازهای یافته بود؛ آرامآرام و در آستانۀ ورود به قرن بیستم، سینماهای زیرزمینیاش رونق گرفت و کافهها و بارهایش هم همچنان پاتوق اقشار�� مختلف بودند؛ همچنان که هرکدام از بخشهایش همچون گذشته برای فعالیتی خاص تعریف میشدند.
January 14, 2022
"Novine su bile pune tog imena. Neki su izjavljivali da je plakat pravo satansko djelo, i zahtjevali da se smjesta ukloni s ulica. (...)
Na drugoj strani, mnostvo umjetnika i kriticara diglo se u spontanu odbranu plakata. Graficki epitaf jedne civilizacije na umoru... Plakat Mulen Ruza bio je tour de force... (...) S tim plakatom, litografija se otrgla od stampanja etiketa za boce i omota za cigare, i zauzela mjesto medju grafickim umjetnostima. Gospodin de Tuluz-Lotrek iznio je umjetnost na ulicu!"
Na drugoj strani, mnostvo umjetnika i kriticara diglo se u spontanu odbranu plakata. Graficki epitaf jedne civilizacije na umoru... Plakat Mulen Ruza bio je tour de force... (...) S tim plakatom, litografija se otrgla od stampanja etiketa za boce i omota za cigare, i zauzela mjesto medju grafickim umjetnostima. Gospodin de Tuluz-Lotrek iznio je umjetnost na ulicu!"
August 2, 2020
کتاب داستان زندگی هانری دوتولوز لوترک نقاش نابغه ای از خانواده های اشرافی فرانسه که بعلت بیماری ناشناخته در نوجوانی فلج شد، بیشتر عمر و همچنین سوژه های نقاشی اش را در فاحشه خانه و مشروب فروشی ها (مشهورترین آنها مولن روژ که نقاشی تبلیغاتی ش را لوترک کشید) کسب نمود
در کتاب به زندگی و روابط سایر نقاشان قرن 19 مانند ون گوک، ادگار دگا، پل سزان، پل گوگن و...با لوترک پرداخته شده است
در کتاب به زندگی و روابط سایر نقاشان قرن 19 مانند ون گوک، ادگار دگا، پل سزان، پل گوگن و...با لوترک پرداخته شده است
February 10, 2023
Incredible!!!
January 20, 2021
Extraordinara!
July 9, 2013
Koliko je život surov (ili je bolje reći ljudi) najbolje se vidi na slučajevima kao što je Tuluz-Lotrekov. Od samog rođenja žrtva braka svojih roditelja koji su bili bliski rođaci i koji su se uzeli da bi se 'očuvala loza', negativna kombinacija gena uzrokovala je njegov usporen rast i osudila ga da život proživi kao kepec. Uprkos velikom slikarskom talentu koji mu je omogućio da već za života bude opšte priznat i prihvaćen bez obzira na svoju nekonvencionalnost i non-konformizam, slikanje je za njega ipak ostala samo neuspela uteha koja nije mogla da izbriše činjenicu da je bogalj, osuđen da bude stigmatizovan i usamljen do kraja života.
Pisac je ovu poentu dela učinio jasnom ali se za moj groš previše služio patetikom da bi je potcrtao, te stoga ova ocena.
Pisac je ovu poentu dela učinio jasnom ali se za moj groš previše služio patetikom da bi je potcrtao, te stoga ova ocena.
February 24, 2020
no sé si la inocencia con la cual se interpretan algunos aspectos de la vida de Lautrec es adrede o el autor lo hizo sin darse cuenta; admito que varias veces estas ideas medio soñadoras con las cuales se diseña a Toulouse hicieron que se me escapara una sonrisita socarrona y un seee, seguro que esto pasó- más allá de eso (y más allá del machismo esperado), Moulin Rouge fue absolutamente conmovedor y entretenido, un libro ideal para aquellos a quienes les gustan las biografías/ficciones.
(Para no tomarselo muy en serio)
March 7, 2016
On the pages my favorite artist comes to life and it's like sitting on his shoulder and witnessing all his struggles with art and women and saying goodbye to him on his death bed. In a form of a novel this isn't probably the most reliable source and some things may not be true at all but you can get a basic idea what kind of a person and artist Henri was. Highly recommended to his admirers.
September 11, 2019
A vivid portrayal of one of the most famous french artists, his childhood, Montmartre and impressionists painters. But also a sad romantic story. I loved the novel’s first half more than the second, but overall a great book, if you want to know a bit more about the incredible Lautrec.
November 16, 2021
Monet, Degas, Cézanne, Gauguin, van Gogh... – mená, ktoré dnes pozná celý svet, no ich príbehy, búrlivé či priam neradostné pozadie úspechu, ktorý s nadšením ospevujeme, nám neraz ostávajú skryté. Schovaní za plátnom tvorili majstrovské diela, písali históriu, no život sa s nimi nemaznal. Niektorí treli biedu, ďalší sa s prázdnymi žalúdkami a dušou plnou beznádeje utiekali k alkoholu, iní sa pasovali s démonmi mysle.
Henri de Toulouse-Lautrec, ktorý sa „pýšil“ titulom grófa, k živoriacim umelcom rozhodne nepatril, no tvrdiť, že peniaze mu vydláždili cestu k šťastiu či radosti, žiaľ, nemožno. Neduhy tela ho aj napriek štedrému zázemiu vyčlenili na okraj spoločnosti, odopreli mu lásku žien a napriek početným priateľstvám ho odsúdili na život v obklopení vnútornej samoty.
Od bezstarostného detstva na rodinnom panstve cez náhly, nečakaný „stret“ s nevyliečiteľnou chorobou, ktorá ovplyvnila (a do istej miery zničila) život nevinného chlapca, až po štúdium maliarstva a následné vymetanie barov, návštevy verejných domov či stret s pofidérnymi jedincami, ktorí inšpirovali Toulouse-Lautrecovu tvorbu...
La Mure tú jedinečnú a prekvapivo plodnú cestu v obsiahlom, no najmä mimoriadne pútavom biografickom románe citlivo zachytil celú a vykreslil tak nie len obraz búrlivého, no prikrátkeho života, ale čitateľom zároveň dovolil nahliadnuť do zákulisia súdobej francúzskej spoločnosti.
Osamelý, zlomený, no i napriek tomu gavalier, zmrzačený, no i napriek tomu jeden z najväčších umelcov všetkých čias. Výborná, výborná, výborná kniha.
Henri de Toulouse-Lautrec, ktorý sa „pýšil“ titulom grófa, k živoriacim umelcom rozhodne nepatril, no tvrdiť, že peniaze mu vydláždili cestu k šťastiu či radosti, žiaľ, nemožno. Neduhy tela ho aj napriek štedrému zázemiu vyčlenili na okraj spoločnosti, odopreli mu lásku žien a napriek početným priateľstvám ho odsúdili na život v obklopení vnútornej samoty.
Od bezstarostného detstva na rodinnom panstve cez náhly, nečakaný „stret“ s nevyliečiteľnou chorobou, ktorá ovplyvnila (a do istej miery zničila) život nevinného chlapca, až po štúdium maliarstva a následné vymetanie barov, návštevy verejných domov či stret s pofidérnymi jedincami, ktorí inšpirovali Toulouse-Lautrecovu tvorbu...
La Mure tú jedinečnú a prekvapivo plodnú cestu v obsiahlom, no najmä mimoriadne pútavom biografickom románe citlivo zachytil celú a vykreslil tak nie len obraz búrlivého, no prikrátkeho života, ale čitateľom zároveň dovolil nahliadnuť do zákulisia súdobej francúzskej spoločnosti.
Osamelý, zlomený, no i napriek tomu gavalier, zmrzačený, no i napriek tomu jeden z najväčších umelcov všetkých čias. Výborná, výborná, výborná kniha.
July 14, 2020
Que libro tan maravilloso, que interesante la vida de Henry de Tolouse-Lautrec. Lisiado y deforme desde su infancia, cambio su título nobiliario por una carrera artística. Un alma atormentada que conoció e hizo amistad con personajes cómo Van Gogh, Degas, Oscar Wilde, Debussy; que supo desarrollar su talento y que vivió al máximo en su corta vida. Me quedo con ganas de leer mas sobre su vida y sobre todo de conocer mejor su obra.
April 16, 2020
Moulin Rouge beschreibt die Lebensgeschichte des historischen Malers Toulouse Lautrec, sowie auch noch weitere Geschichten, wie die des Moulin Rouge oder die letzten Jahre Vincent van Goghs. Ich muss zugeben dass ich davor noch nie etwas von Lautrec gehört oder gesehen habe, ich bin aber auch ein absoluter Kunstbanause, also liegt das bestimmt an meinem Unwissen.
Die Geschichte führt über alten französischen Adel und dessen Werte, hin zu Pariser Freudenbezirken und dem Künstler Leben im 19. Jh.
Man bekommt tiefe Einblicke in den Charakter des heranwachsenden, kranken Mannes und fiebert durch seine Lebenswendungen mit ihm mit.
Schön sind auch die Anmerkungen zu den Gemälden in bestimmten Situationen, sodass man sich die Bilder passend zu den Geschehnissen anschauen kann.
Ich hätte nicht gedacht dass mir ein Buch zu einem Thema, mit dem ich so wenig bekannt bin, so begeistern kann.
Die Geschichte führt über alten französischen Adel und dessen Werte, hin zu Pariser Freudenbezirken und dem Künstler Leben im 19. Jh.
Man bekommt tiefe Einblicke in den Charakter des heranwachsenden, kranken Mannes und fiebert durch seine Lebenswendungen mit ihm mit.
Schön sind auch die Anmerkungen zu den Gemälden in bestimmten Situationen, sodass man sich die Bilder passend zu den Geschehnissen anschauen kann.
Ich hätte nicht gedacht dass mir ein Buch zu einem Thema, mit dem ich so wenig bekannt bin, so begeistern kann.
August 18, 2022
oprócz poznania wybitnego artysty, widzimy również jak okrutnie potraktowało go życie,
mimo niepowodzeń w relacjach damsko - męskich Henryk w dalszym ciągu miał wiele miłości do ofiarowania, ale nigdy od żadnej kobiety nie otrzymał jej w zamian,
ogromny plus za wątek Vincenta van Gogha,
podsumowując, świetna książka, ale również bardzo smutna
5/5 ⭐
mimo niepowodzeń w relacjach damsko - męskich Henryk w dalszym ciągu miał wiele miłości do ofiarowania, ale nigdy od żadnej kobiety nie otrzymał jej w zamian,
ogromny plus za wątek Vincenta van Gogha,
podsumowując, świetna książka, ale również bardzo smutna
5/5 ⭐
March 15, 2021
Sorglig, men ändå solvarm i magen<3 En grupp konstnärer som vill något mer här i livet, jag önskar jag kunde ge dem alla en kram!
May 4, 2019
Noblesse oblige
August 19, 2021
Jedna od onih koju želiš da čitaš danima i ne želiš da se završi jer možeš da osetiš sve kroz šta je prošao Tuluz. Pjer je zaista dočarao ceo njegov život svojim rečima. Knjiga je jako specifično fokusirana na nedostatak ljubavi, šta ona zapravo znači čoveku koje je pre svega socijalno biće. Fascinirana sam Tuluzovom vrtoglavo brzo steknutom slavom i kako je sve to ostvario, ali ovaj klasik me je nekako više približio njemu samom nego njegove slike. Nije svačiji život umetnika satkan od želja, talenata i sreće... Bez žrtve ne postoji umetnost. 9/10
June 6, 2012
The story of the fascinating life of the painter Henri de Toulouse-Lautrec. Regrettably, badly written.
Displaying 1 - 30 of 93 reviews