What do you think?
Rate this book
Սեթ՝ որդի Մկաց Ադամի
Մեսրոպ Հարությունյանի «Սեթ՝ որդի Մկաց Ադամի» վեպը երկրորդն է հեղինակի մտահղացած եռագրության և շարունակությունը նախորդ՝ «Աբկայ. մեռնելու պարունակները» վեպի։
113 pages, ebook
Published January 1, 2021
2 people are currently reading
43 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
May 2, 2021
Կարդում էի երկրորդ, անգամ երրորդ անգամ, հրատարակիչ լինելն իր առավելություններն ունի։) Պատերազմից առաջ, ընթացքում ու հիմա։ Ու ամեն անգամ տարբեր էր կարդացվում։ Ու կարդալու ընթացքում անընդհատ հատուկ զգացում կար՝ ցասման, բաց թողնված հնարավորությունների, ինքնահոսի մնացած լինելու, սեփական կյանքի ու սեփական հողի նկատմամբ ոչ տիրոջ ու էլի ու էլի. շարքը ինքներդ կկարողանաք շարունակել։ (Աբկայում էլ նույնը կա, էնտեղ, իհարկե, լրիվ այլ է)։ Ու կարդալուց հետո անըդհատ նույն միտքն էր, սևեռուն՝ ես երևի թե մոռացել կամ չեմ էլ ունեցել «ուրիշի» հետ ապրելու փորձառություն. չգիտես էլ, կկարողանաս թե չես կարողանա, ինչպես կընդունես, միգուցե չընդունես էլ ու ինքդ քո իրականությունում առանձնանաս ու ուրիշին էլ ստիպես առանձնալ (գետտոյի պես)։ Ու դա վատ է երևի։ Ու պատկերացրեք, որ մի ամբողջ սերունդ չունի այդ փորձառությունը (երկու պատմություն կա, գրքում, որոնք չեք պատկերացնի, կարծես լրիվ այլ իրականությունից են, չես կարողանում հավատալ անգամ, որ դա հնարավոր է եղել)։ Չգիտեմ։ Այ էսպիսի Սեթ։
Գիրքը մի երկու շերտ էլ ունի, Մեղրի, որին չեք կարող չսիրահարվել, եթե հեղինակի ֆեյսբուքյան պատը մի երկու անգամ նայել եք, ու նուրբ հումոր ու սեր։ Էնպես որ, միայն վայելելու։
Գիրքը դեռ էլեկտրոնային է, հուսամ կլինի նաև տպագիրը։
Գիրքը մի երկու շերտ էլ ունի, Մեղրի, որին չեք կարող չսիրահարվել, եթե հեղինակի ֆեյսբուքյան պատը մի երկու անգամ նայել եք, ու նուրբ հումոր ու սեր։ Էնպես որ, միայն վայելելու։
Գիրքը դեռ էլեկտրոնային է, հուսամ կլինի նաև տպագիրը։
February 23, 2022
Էս ի՜նչ հրաշք ստեղծագործություն էր ու ինչքան արագ էր կարդացվում, ըստ էության, ինչպես հեղինակի մյուս երկու ստեղծագործությունները՝ «Հետհեղափոխությունն` իր եզրերով» և «Աբկայ. մեռնելու պարունակները»։
Դժվարանում եմ պատասխանել՝ արդյո՞ք նույն տպավորությունը կունենայի ստեղծագործությունը պատերազմից առաջ կարդալու դեպքում, բայց էս հակասական տպավորությունը երևի թե իրոք պետք էր։ Չգիտեմ։
Եթե չեմ սխալվում, ստեղծագործությունը եզակի է նաև նրանով, որ ուղղակորեն պարունակում է հայերի և ադրբեջանցիների երկխոսություններ։ Ես ձեռքիս վրա հազիվ կարողանամ մի քանի նման գործ թվել։
Առանձնահատուկ սիրուն էին Մեղրի քաղաքի նկարագրությունները։ Ես, որ երբեք էդ քաղաքում չեմ եղել (և իզուր), ծրագրերիս մեջ եմ ավելացրել մոտակա ժամանակներն այցելելու։ Հաջորդ այցելությունը հաստատապես կլինի մյուս գարնանը։ Հեղինակն ասում է. «Գարնան էն օրերն էին, երբ Մեղրիում ծաղկած ծառերի գույների հրավառություն էր... այգիները՝ լեռնալանջերին, ու ծաղկած ծառերի գույներից լեռները կարծես վառվեին» 🧡
Անպայման խորհուրդ եմ տալիս գնել վեպի էլեկտրոնային տարբերակը և ընթերցել։
Դժվարանում եմ պատասխանել՝ արդյո՞ք նույն տպավորությունը կունենայի ստեղծագործությունը պատերազմից առաջ կարդալու դեպքում, բայց էս հակասական տպավորությունը երևի թե իրոք պետք էր։ Չգիտեմ։
Եթե չեմ սխալվում, ստեղծագործությունը եզակի է նաև նրանով, որ ուղղակորեն պարունակում է հայերի և ադրբեջանցիների երկխոսություններ։ Ես ձեռքիս վրա հազիվ կարողանամ մի քանի նման գործ թվել։
Առանձնահատուկ սիրուն էին Մեղրի քաղաքի նկարագրությունները։ Ես, որ երբեք էդ քաղաքում չեմ եղել (և իզուր), ծրագրերիս մեջ եմ ավելացրել մոտակա ժամանակներն այցելելու։ Հաջորդ այցելությունը հաստատապես կլինի մյուս գարնանը։ Հեղինակն ասում է. «Գարնան էն օրերն էին, երբ Մեղրիում ծաղկած ծառերի գույների հրավառություն էր... այգիները՝ լեռնալանջերին, ու ծաղկած ծառերի գույներից լեռները կարծես վառվեին» 🧡
Անպայման խորհուրդ եմ տալիս գնել վեպի էլեկտրոնային տարբերակը և ընթերցել։
May 4, 2021
Հիանալի է վեպ է, հեշտ ու սահուն ընթեռնելի, միաժամանակ խորություն ու իմաստ պարունակող, ժամանակակից պատմության կարևորագույն անցքերը ընդգծող և, իհարկե, Մեսրոպին հատուկ հումորով ու համուհոտով։
Անհամբերությամբ սպասում եմ երրորդին ☺️
Անհամբերությամբ սպասում եմ երրորդին ☺️
Read
June 11, 2021The book is rich in detailed description of German settings. While it readily recreates the remote environment, the author often leaks into the narrative, his memories and emotions resulting in nostalgia. Quite unexpected when reading about a young man. But who is really Seth? In the scriptures, Seth was a fresh start after the debacle with his brothers. He succeeded where they failed. Our Seth is burdened with the legacy of his brother, he's even burdened to live through the author's own experience. Seth is a new hope, yet he has too much on his hands to make it.
The very time and setting of this book put it at a disadvantage. That historical ebb is reflected in the styling. There's no place for magic, no bold legends, no epic feats. It's mundane and contemplative.
Also, the timing of publishing seems quite unfortunate. With the new postwar reality, the light nurtured in the book is dimmer and hopes thinner. Reading about visiting Shushi is a distant smirk now. Abcai lost the world he used to belong to, Seth missed it altogether. Or is he yet to find it?
There was an instance of interethnic mixing in the prequel, and it had happened during the Soviets. In Seth, one gets the impression that the whole emigree communities are actively intermarrying. I objected to that, I ridiculed it, yet what I concluded eventually was truly sad: the author desperately tries to reconcile the two peoples, to join them by blood where they are separated by spirit. Sigh.
Sigh... but Ararat/Bayram. If Seth has a tortured land to return to, Ararat/Bayram is truly the nowhere man. He was conceived through a scandal and born into lies, he tries to disappear but his new self is stillborn. Now he seeks his roots, but the only home he ever had was that small village in the mountains. He is a coin put on its edge. In a certain way, he is the true successor of his dual-natured father. Let's call him ArBa. Who are you, ArBa? Are you the solution or a riddle? Are you the heir of both the worlds or are you a barren flower?
The very time and setting of this book put it at a disadvantage. That historical ebb is reflected in the styling. There's no place for magic, no bold legends, no epic feats. It's mundane and contemplative.
Also, the timing of publishing seems quite unfortunate. With the new postwar reality, the light nurtured in the book is dimmer and hopes thinner. Reading about visiting Shushi is a distant smirk now. Abcai lost the world he used to belong to, Seth missed it altogether. Or is he yet to find it?
There was an instance of interethnic mixing in the prequel, and it had happened during the Soviets. In Seth, one gets the impression that the whole emigree communities are actively intermarrying. I objected to that, I ridiculed it, yet what I concluded eventually was truly sad: the author desperately tries to reconcile the two peoples, to join them by blood where they are separated by spirit. Sigh.
Sigh... but Ararat/Bayram. If Seth has a tortured land to return to, Ararat/Bayram is truly the nowhere man. He was conceived through a scandal and born into lies, he tries to disappear but his new self is stillborn. Now he seeks his roots, but the only home he ever had was that small village in the mountains. He is a coin put on its edge. In a certain way, he is the true successor of his dual-natured father. Let's call him ArBa. Who are you, ArBa? Are you the solution or a riddle? Are you the heir of both the worlds or are you a barren flower?
Displaying 1 - 4 of 4 reviews