What do you think?
Rate this book
ชีวิตบลู
ชีวิตของชายคนหนึ่งที่เกิดในปีเริ่มต้นสมัยเฮเซ เรื่องราวของเขาช่างสลับซับซ้อน เผยปมในสังคมที่ชวนให้ขบคิดและสะเทือนใจ
กับเหตุฆาตกรรมครั้งใหญ่ที่มีคนถูกฆ่าตายทั้งครอบครัว...ห้าคน! เกิดอะไรขึ้น คนที่ลงมือน่ะหรือ? ลูกสาวของบ้านนี้นั่นเอง...แล้วเธอผู้เป็น ‘นางห้อง’ มาถึงสิบหกปีก็กลายเป็นศพไปด้วยเธอคือหนึ่งในห้าศพนั้น!
กับอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นราวสิบห้าปี พบศพชายหญิงในบ้านร้าง ทั้งสองเคยมีลูกด้วยกัน แต่ใช้ชีวิตครอบครัวแบบพึ่งพาอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ สาเหตุการตายของชายหญิงคู่นี้คืออะไรกันเล่า
กับเหตุฆาตกรรมครั้งใหญ่ที่มีคนถูกฆ่าตายทั้งครอบครัว...ห้าคน! เกิดอะไรขึ้น คนที่ลงมือน่ะหรือ? ลูกสาวของบ้านนี้นั่นเอง...แล้วเธอผู้เป็น ‘นางห้อง’ มาถึงสิบหกปีก็กลายเป็นศพไปด้วยเธอคือหนึ่งในห้าศพนั้น!
กับอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นราวสิบห้าปี พบศพชายหญิงในบ้านร้าง ทั้งสองเคยมีลูกด้วยกัน แต่ใช้ชีวิตครอบครัวแบบพึ่งพาอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ สาเหตุการตายของชายหญิงคู่นี้คืออะไรกันเล่า
472 pages, Paperback
First published April 1, 2019
2 people are currently reading
116 people want to read
About the author
Aki Hamanaka
21 books8 followersAssociated Names:
Aki Hamanaka(English)
葉真中 顕(Japanese)
葉真中顯(Traditional Chinese)
叶真中显(Simplified Chinese)
Aki Hamanaka(English)
葉真中 顕(Japanese)
葉真中顯(Traditional Chinese)
叶真中显(Simplified Chinese)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
June 10, 2024
ความพังทลาย
ที่เริ่มต้นจากจุดเปราะร้าวเล็กๆ ในครอบครัว
ส่งผลเป็นทอดๆ จากครอบครัวสู่ครอบครัว
จนกลายเป็นโศกนาฏกรรม
ที่ไม่อาจระบุตัวตนคนผิดที่แท้จริงได้เลย
ที่เริ่มต้นจากจุดเปราะร้าวเล็กๆ ในครอบครัว
ส่งผลเป็นทอดๆ จากครอบครัวสู่ครอบครัว
จนกลายเป็นโศกนาฏกรรม
ที่ไม่อาจระบุตัวตนคนผิดที่แท้จริงได้เลย
July 25, 2023
4.5
Tháng 12, Heisei thứ 15, ở thành phố Ome, bốn người nhà Shinohara bị sát hại, hung thủ được xác định là cô con gái thứ hai Natsuki Shinohara, nhưng cô ta đã chết vì đau tim tại hiện trường. Tuy nhiên, có một dấu vân tay khác ngoài Natsuki ở hiện trường lại không thể xác định.
Tháng 4, Heisei thứ 31, một cặp vợ chồng bị sát hại tại Tama New Town, Tokyo. Tương tự "vụ án Ome" chẳng thể xác định được hung thủ.
Hai vụ án cách nhau 15 năm. Không phải một kiểu điều tra ly kỳ hay dồn dập. Thay vào đó kiểu điều tra đi qua từng diễn biến tâm lí của nhiều nhân vật. Và ở đó, nó khiến mình đồng cảm cho những cuộc đời trong sự chuyển biến của xã hội Nhật Bản.
Mình đã khóc vì cuộc đời của Blue, quá đau đớn và khổ cực, Blue đã chịu quá nhiều thiệt thòi, kể cả việc bị mẹ mình đối xử không tốt Blue vẫn dành tình yêu thương cho bà ấy.
Bất ngờ là cuốn sách có yếu tố LGBT+, dù không nhiều nhưng mình vẫn rất thích nó. Tình yêu Marcos dành cho Blue rất chân thành, nhưng nó cũng rất buồn.
Và sự cay đắng của việc bóc lột và lạm dụng lên những người lao động nước ngoài - thông qua lời kể của Cô gái người Việt Nam.
Ngoài ra Blue nêu ra vấn nạn bạo hành và lạm dụng trẻ em, thực sự mình cảm thấy rất tởm bởi hành động của những kẻ không đáng với cái gọi "cha mẹ".
Hamanaka Aki nêu ra sự chuyển biến của nền kinh tế Nhật Bản ảnh hưởng đến những cuộc đời của mỗi con người.
Sự phát triển của nền văn hóa thời trang, âm nhạc, các sự kiện thiên tai.
Dần dần hai vụ án cách nhau 15 năm được kết nối, việc điều tra dẫn ra những diễn biến tâm lí, nhưng câu chuyện vẫn khiến mình quan tâm và đồng cảm cho cuộc sống của các nhân vật. Đằng sau đó là sự đồng cảm cho nhau về hoàn cảnh. Cách cuộc đời của một con người bắt đầu rồi kết thúc trong đau buồn.
Tiếc là lời kể của Blue không nhiều, mình vẫn muốn biết thêm về suy nghĩ của Blue. Dù sao đây vẫn là một câu chuyện tuyệt vời.
Đó là thời đại của hòa bình, thời đại của thảm họa, thời đại của sự chia cắt và thời đại của hy vọng.
Người mẹ nhìn lên bầu trời trong xanh bên ngoài cửa sổ, khi đứa con của mình chào đời. Bà ấy đã đặt tên cho đứa con trai là Ao, và gọi nó là Blue.
Tháng 12, Heisei thứ 15, ở thành phố Ome, bốn người nhà Shinohara bị sát hại, hung thủ được xác định là cô con gái thứ hai Natsuki Shinohara, nhưng cô ta đã chết vì đau tim tại hiện trường. Tuy nhiên, có một dấu vân tay khác ngoài Natsuki ở hiện trường lại không thể xác định.
Tháng 4, Heisei thứ 31, một cặp vợ chồng bị sát hại tại Tama New Town, Tokyo. Tương tự "vụ án Ome" chẳng thể xác định được hung thủ.
Hai vụ án cách nhau 15 năm. Không phải một kiểu điều tra ly kỳ hay dồn dập. Thay vào đó kiểu điều tra đi qua từng diễn biến tâm lí của nhiều nhân vật. Và ở đó, nó khiến mình đồng cảm cho những cuộc đời trong sự chuyển biến của xã hội Nhật Bản.
Mình đã khóc vì cuộc đời của Blue, quá đau đớn và khổ cực, Blue đã chịu quá nhiều thiệt thòi, kể cả việc bị mẹ mình đối xử không tốt Blue vẫn dành tình yêu thương cho bà ấy.
Bất ngờ là cuốn sách có yếu tố LGBT+, dù không nhiều nhưng mình vẫn rất thích nó. Tình yêu Marcos dành cho Blue rất chân thành, nhưng nó cũng rất buồn.
Và sự cay đắng của việc bóc lột và lạm dụng lên những người lao động nước ngoài - thông qua lời kể của Cô gái người Việt Nam.
Ngoài ra Blue nêu ra vấn nạn bạo hành và lạm dụng trẻ em, thực sự mình cảm thấy rất tởm bởi hành động của những kẻ không đáng với cái gọi "cha mẹ".
Hamanaka Aki nêu ra sự chuyển biến của nền kinh tế Nhật Bản ảnh hưởng đến những cuộc đời của mỗi con người.
Sự phát triển của nền văn hóa thời trang, âm nhạc, các sự kiện thiên tai.
Dần dần hai vụ án cách nhau 15 năm được kết nối, việc điều tra dẫn ra những diễn biến tâm lí, nhưng câu chuyện vẫn khiến mình quan tâm và đồng cảm cho cuộc sống của các nhân vật. Đằng sau đó là sự đồng cảm cho nhau về hoàn cảnh. Cách cuộc đời của một con người bắt đầu rồi kết thúc trong đau buồn.
Tiếc là lời kể của Blue không nhiều, mình vẫn muốn biết thêm về suy nghĩ của Blue. Dù sao đây vẫn là một câu chuyện tuyệt vời.
Đó là thời đại của hòa bình, thời đại của thảm họa, thời đại của sự chia cắt và thời đại của hy vọng.
May 18, 2023
สารภาพบาปกันตรงนี้เลยว่าปกติอ่านงานสืบสวนสอบสวนฝั่งญี่ปุ่น (จะ crime หรือ mystery ก็ดี) หลังๆ มานี้มักจะอ่านข้ามๆ อ่านไวๆ (โดยเฉพาะเคโงะ) แต่กับฮามานากะ อากิ โดยเฉพาะเล่มนี้ ชีวิตบลู ที่อ่านแบบตั้งใจมากๆ เป็นอีกเล่มที่ทำให้เราเหมือนได้หวนกลับไปอ่านงานแนวนี้ยุคแรกๆ เลย
เล่มที่แล้วของอากิเซนเซย์ (โอบเอื้อเจือตาย) ที่เราบอกว่าการเล่ายังไม่เฉียบคม (เช่นช่วงสลับบท) เล่มนี้คือ โอโห ตายไปเลยจ้า กลบช่องโหว่ตรงนั้นมิดเลย จังหวะการเล่าคมมากๆๆๆๆ การเล่าเรื่องยุคเฮเซตั้งแต่ 1 จนจบยุคล้อไปกับชีวิตของเด็กนึงคน : บลู : และเล่าสลับ pov ต่างๆ โอโห ยอมใจมากๆ เก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ มั่นไจว่าคนเกิดปลายปีโชวะอ่านแล้วจะอิน ส่วนคนเกิดต้นๆ ปีเฮเซแบบดิชั้นอ่านแล้วยังทุบโต๊ะ เอ้ย อันนี้ก็รู้จัก อันนี้ก็รู้จากมังงะเล่มนี้ อันนี้ก็เคยฟัง! บรรยากาศเก่าๆ กลับมาเต็มไปหมด ผสมปนเปไปกับความหนักอึ้งของเรื่องราวในเล่มที่เล่นประเด็นหลากหลายมากๆๆๆๆ และรู้สึกว่าทุกประเด็นเขาลงลึกด้วยนะ แม้จะไม่ได้พูดบ่อย แต่ประเด็นที่เอามาเล่นก็เล่ากระชับและตรงจุด เช่น การจ้างงานคนต่างชาติ (มีการเล่ามุมมอชคนต่างชาติด้วย เทพค่ด) ประเด็นความรุนแรงในครอบครัว ประเด็นปัญหาเศรษฐกิจช่วงยุค lost generation ของญี่ปุ่น เรื่องเพศสภาพ ไปถึงจิตวิทยาในเด็กที่เขียนได้อย่างเข้าใจ เรียกได้ว่าเป็นเล่มที่ครบเครื่องทุกปัญหายุคเฮเซของญี่ปุ่นเลยทีเดียวค่ะ
วิธีการเล่าของเล่มนี้ก็น่าสนใจมากๆ โดยแบ่งเป็นสองช่วง ที่ถ้าพอเอามาเทียบคู่ขนานกันแล้วเราจะพบว่า มันคือการเล่าแบบเดียวกันแต่เปลี่ยนตัวละครคนเล่า ซึ่งตรงนี้เราขนลุกมากๆ อากิเซนเซย์เก็บครบทุกเม็ดเลย ช่วงแรกกับช่วงสองเชื่อมกันต่อได้สนิท เป็นการเปรียบเทียบให้เห็นจะๆ เลยว่าชีวิตที่บูลควรได้มันจะได้มาได้อย่างไร “ถ้า” มีคนช่วยเขาไว้ เรื่องราวมันจะเป็นแบบนี้หรือไม่? โดยเฉพาะตัวละครนำครึ่งหลังที่เรียกได้ว่า เป็นกรณี what if ของบลูเลยด้วยซ้ำ โอโห ยิ่งคิดยิ่งแบบ ทำไมอาจารย์เล่าเฉียบยังงี้วะ เขียนแบบนี้ได้ไง ตอนโอบเอื้อเจือตายยังไม่ขนาดนี้ เล่มนี้คือที่สุด เขียนดีมากๆๆๆๆๆ จะติดตามทุกชาติไป
ใครที่อ่านงานสืบสวนสอบสวนหนักๆ (ประเด็นหนักๆ ดราม่าเน้นๆ ออกแนว crime มากกว่า mystery) นี่เป็นอีกหนึ่งเล่มที่เป็นคุณค่าที่คุณคู่ควรค่ะ ดิชั้นคอนเฟิร์ม
ปล. แต่นี่ก็ยืมเพื่อนอ่าน 555555555 แต่ไงก็ตาม แมสเหอะขอร้อง แล้วอีกอย่างฝากถึงสำนักพิมพ์ เปลี่ยนปกเถอะค่ะ 🙏🏻
เล่มที่แล้วของอากิเซนเซย์ (โอบเอื้อเจือตาย) ที่เราบอกว่าการเล่ายังไม่เฉียบคม (เช่นช่วงสลับบท) เล่มนี้คือ โอโห ตายไปเลยจ้า กลบช่องโหว่ตรงนั้นมิดเลย จังหวะการเล่าคมมากๆๆๆๆ การเล่าเรื่องยุคเฮเซตั้งแต่ 1 จนจบยุคล้อไปกับชีวิตของเด็กนึงคน : บลู : และเล่าสลับ pov ต่างๆ โอโห ยอมใจมากๆ เก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ มั่นไจว่าคนเกิดปลายปีโชวะอ่านแล้วจะอิน ส่วนคนเกิดต้นๆ ปีเฮเซแบบดิชั้นอ่านแล้วยังทุบโต๊ะ เอ้ย อันนี้ก็รู้จัก อันนี้ก็รู้จากมังงะเล่มนี้ อันนี้ก็เคยฟัง! บรรยากาศเก่าๆ กลับมาเต็มไปหมด ผสมปนเปไปกับความหนักอึ้งของเรื่องราวในเล่มที่เล่นประเด็นหลากหลายมากๆๆๆๆ และรู้สึกว่าทุกประเด็นเขาลงลึกด้วยนะ แม้จะไม่ได้พูดบ่อย แต่ประเด็นที่เอามาเล่นก็เล่ากระชับและตรงจุด เช่น การจ้างงานคนต่างชาติ (มีการเล่ามุมมอชคนต่างชาติด้วย เทพค่ด) ประเด็นความรุนแรงในครอบครัว ประเด็นปัญหาเศรษฐกิจช่วงยุค lost generation ของญี่ปุ่น เรื่องเพศสภาพ ไปถึงจิตวิทยาในเด็กที่เขียนได้อย่างเข้าใจ เรียกได้ว่าเป็นเล่มที่ครบเครื่องทุกปัญหายุคเฮเซของญี่ปุ่นเลยทีเดียวค่ะ
วิธีการเล่าของเล่มนี้ก็น่าสนใจมากๆ โดยแบ่งเป็นสองช่วง ที่ถ้าพอเอามาเทียบคู่ขนานกันแล้วเราจะพบว่า มันคือการเล่าแบบเดียวกันแต่เปลี่ยนตัวละครคนเล่า ซึ่งตรงนี้เราขนลุกมากๆ อากิเซนเซย์เก็บครบทุกเม็ดเลย ช่วงแรกกับช่วงสองเชื่อมกันต่อได้สนิท เป็นการเปรียบเทียบให้เห็นจะๆ เลยว่าชีวิตที่บูลควรได้มันจะได้มาได้อย่างไร “ถ้า” มีคนช่วยเขาไว้ เรื่องราวมันจะเป็นแบบนี้หรือไม่? โดยเฉพาะตัวละครนำครึ่งหลังที่เรียกได้ว่า เป็นกรณี what if ของบลูเลยด้วยซ้ำ โอโห ยิ่งคิดยิ่งแบบ ทำไมอาจารย์เล่าเฉียบยังงี้วะ เขียนแบบนี้ได้ไง ตอนโอบเอื้อเจือตายยังไม่ขนาดนี้ เล่มนี้คือที่สุด เขียนดีมากๆๆๆๆๆ จะติดตามทุกชาติไป
ใครที่อ่านงานสืบสวนสอบสวนหนักๆ (ประเด็นหนักๆ ดราม่าเน้นๆ ออกแนว crime มากกว่า mystery) นี่เป็นอีกหนึ่งเล่มที่เป็นคุณค่าที่คุณคู่ควรค่ะ ดิชั้นคอนเฟิร์ม
ปล. แต่นี่ก็ยืมเพื่อนอ่าน 555555555 แต่ไงก็ตาม แมสเหอะขอร้อง แล้วอีกอย่างฝากถึงสำนักพิมพ์ เปลี่ยนปกเถอะค่ะ 🙏🏻
June 20, 2021
PART1，本书缺点。
第一，是本书和《绝叫》的对比。
相比双视角（铃木阳子、奥贯绫乃）的《绝叫》，《blue》用了多视角（老警察藤崎文吾，越南打工妹潘氏莲，巴西移民马库斯，前作女警奥贯绫乃，以及数个只出现一次的人物），因此不可避免地，对每个人物的挖掘都不够深入，一定程度上缺乏代入感，简直是宫部美雪化了，整本书看起来更像人物群像。
《绝叫》的结尾是惊人反转，女主角抛弃过去，意气风发地迎向新生活，扬眉吐气令人振奋；《blue》的结尾是blue背负着罪恶感，既像逃跑又像求死一般地死于车轮下，令读者叹息和憋闷。不过这个结局是必然的，blue的人设决定了他不可能毫无罪恶感地快乐生活，因此也不算缺点，只是读起来沉重而非畅快。
第二，作为社会派，想讨论的社会议题似乎不够深入。
《blue》讨论的社会议题主要是外国人低薪劳动和儿童保护。但可能是由于分散在不同视角里，每个议题刚刚讨论了一下，此视角就停止了，切换到下一个议题，因此读起来每个议题都没有留下极深的感受。而且作者视角描写的外国人也充满了日本气息，感觉都像是披着外国人皮的日本人，有些违和感（感觉很多日本作家试图描写外国人的时候，都很难写得像外国人，都是外国人皮日本人内核）。
第三，各种流行符号的堆叠有点强行。
对于外国读者，各种流行符号的堆叠意义不大，毕竟外国读者也不太知道他们是谁，可能日本读者会非常吃这套。有些符号堆砌得有点强行，感觉是稍微和剧情有点关系，就强行扯进来一首歌，一个明星，或者一个社会事件。作者肯定是做了很多功课，然后怕这些功课浪费，于是不由分说全给套进去，就像小朋友造句一样。
PART2，本书优点。
第一，依旧是叶真中显的大力出奇迹风格。
叶真中显的几本书给我的印象都是“大力出奇迹”，事先做大量的详尽调查，把每个议题各个角度都研究一遍，然后堆叠到一本书里。“大力出奇迹”的写作方式让叶真中显的书下限很高，怎么也不会难看。读者就算不赞同他的观点，或者对他讨论的某个社会问题毫无兴趣，但是整本书看完，总会有所收获，有所启发。只要给读者一顿饕餮盛宴，读者就有很大概率从中找到自己爱的那道菜。
第二，主人公自己的心理描写富有留白。
blue是有自己的pov的，但是只交代了杀死外公外婆一家的心理。杀害那对夫妇拯救翼和渚的心理没有写明，只通过奥贯绫乃和桦岛香织的猜测来描写，以及blue是否意识到了马库斯的情谊，具体的心理状态变化，都没有明写，多少有些留白之美。心理变化这种幽微的，因人而异的东西，个人认为全部写明白反而不美。
第三，翼、渚和blue，同一个人物的三种人生走向，这一点安排非常巧妙。
翼、渚和blue，说是一个人物也不为过，只是在人生的关键节点出现转折，走向了完全不同的结局。三个人的命运就像游戏关键选项：
选项A：如果禽兽父母在一开始就死了，会怎样？
答案是：孩子会成长为渚，心理健康，庆幸禽兽父母早早死掉，对他们抱着完全的恨意，拥有快乐的人生。
选项B：如果禽兽父母在给孩子留下心理阴影之后再死，会怎样？
答案是：孩子会成长为翼，有良好的未来，但是心底埋藏着爱恨交织的复杂情感。既怀着对父母的孺慕之情，又怀着恨意。
选项C：如果禽兽父母把孩子的三观和童年破坏殆尽，再突然死去会怎样？
答案是：孩子会成长为痛苦的blue。
如果孩子对虐待自己的父母，只抱着恨意，爱意，原谅单一的感情，则是肤浅和不现实的，多种感情交织，各种感情轮流占据上风的才是人心。这也是我觉得本书写得最妙的一点。
第四点，对于奥贯绫乃这一角色的安排。
本书以奥贯绫乃在后辈女警怀中痛哭，解放了自己的心灵作为结尾，她终于从自己是个坏妈妈的罪恶感中得以解脱。书中的观点是：即使不能好好对待他人，能好好地放手给对方自由，就并不算是恶人，这一结尾算是书中最后的温柔。同时也描写了受虐待的孩子，如何变成虐待孩子的母亲的故事，弥补了父母视角缺失这一缺点。这样以来，孩子视角和父母视角就齐全了，同时还完善了奥贯绫乃这一角色。《绝叫》里她更像心理变态的恶毒母亲，把女儿打得出现心理问题，《blue》则有“众生皆苦，凡事皆有因果”的宽恕味道。
综上，五星可能够不上，个人认为和前作《绝叫》相比还是差一手，差半颗星吧，因此四星半可以的，非常值得一看。毕竟神作不是常有，对得起你付出��时间，看完有欲望写书评或者发条微博，那这本书就值得一读。
第一，是本书和《绝叫》的对比。
相比双视角（铃木阳子、奥贯绫乃）的《绝叫》，《blue》用了多视角（老警察藤崎文吾，越南打工妹潘氏莲，巴西移民马库斯，前作女警奥贯绫乃，以及数个只出现一次的人物），因此不可避免地，对每个人物的挖掘都不够深入，一定程度上缺乏代入感，简直是宫部美雪化了，整本书看起来更像人物群像。
《绝叫》的结尾是惊人反转，女主角抛弃过去，意气风发地迎向新生活，扬眉吐气令人振奋；《blue》的结尾是blue背负着罪恶感，既像逃跑又像求死一般地死于车轮下，令读者叹息和憋闷。不过这个结局是必然的，blue的人设决定了他不可能毫无罪恶感地快乐生活，因此也不算缺点，只是读起来沉重而非畅快。
第二，作为社会派，想讨论的社会议题似乎不够深入。
《blue》讨论的社会议题主要是外国人低薪劳动和儿童保护。但可能是由于分散在不同视角里，每个议题刚刚讨论了一下，此视角就停止了，切换到下一个议题，因此读起来每个议题都没有留下极深的感受。而且作者视角描写的外国人也充满了日本气息，感觉都像是披着外国人皮的日本人，有些违和感（感觉很多日本作家试图描写外国人的时候，都很难写得像外国人，都是外国人皮日本人内核）。
第三，各种流行符号的堆叠有点强行。
对于外国读者，各种流行符号的堆叠意义不大，毕竟外国读者也不太知道他们是谁，可能日本读者会非常吃这套。有些符号堆砌得有点强行，感觉是稍微和剧情有点关系，就强行扯进来一首歌，一个明星，或者一个社会事件。作者肯定是做了很多功课，然后怕这些功课浪费，于是不由分说全给套进去，就像小朋友造句一样。
PART2，本书优点。
第一，依旧是叶真中显的大力出奇迹风格。
叶真中显的几本书给我的印象都是“大力出奇迹”，事先做大量的详尽调查，把每个议题各个角度都研究一遍，然后堆叠到一本书里。“大力出奇迹”的写作方式让叶真中显的书下限很高，怎么也不会难看。读者就算不赞同他的观点，或者对他讨论的某个社会问题毫无兴趣，但是整本书看完，总会有所收获，有所启发。只要给读者一顿饕餮盛宴，读者就有很大概率从中找到自己爱的那道菜。
第二，主人公自己的心理描写富有留白。
blue是有自己的pov的，但是只交代了杀死外公外婆一家的心理。杀害那对夫妇拯救翼和渚的心理没有写明，只通过奥贯绫乃和桦岛香织的猜测来描写，以及blue是否意识到了马库斯的情谊，具体的心理状态变化，都没有明写，多少有些留白之美。心理变化这种幽微的，因人而异的东西，个人认为全部写明白反而不美。
第三，翼、渚和blue，同一个人物的三种人生走向，这一点安排非常巧妙。
翼、渚和blue，说是一个人物也不为过，只是在人生的关键节点出现转折，走向了完全不同的结局。三个人的命运就像游戏关键选项：
选项A：如果禽兽父母在一开始就死了，会怎样？
答案是：孩子会成长为渚，心理健康，庆幸禽兽父母早早死掉，对他们抱着完全的恨意，拥有快乐的人生。
选项B：如果禽兽父母在给孩子留下心理阴影之后再死，会怎样？
答案是：孩子会成长为翼，有良好的未来，但是心底埋藏着爱恨交织的复杂情感。既怀着对父母的孺慕之情，又怀着恨意。
选项C：如果禽兽父母把孩子的三观和童年破坏殆尽，再突然死去会怎样？
答案是：孩子会成长为痛苦的blue。
如果孩子对虐待自己的父母，只抱着恨意，爱意，原谅单一的感情，则是肤浅和不现实的，多种感情交织，各种感情轮流占据上风的才是人心。这也是我觉得本书写得最妙的一点。
第四点，对于奥贯绫乃这一角色的安排。
本书以奥贯绫乃在后辈女警怀中痛哭，解放了自己的心灵作为结尾，她终于从自己是个坏妈妈的罪恶感中得以解脱。书中的观点是：即使不能好好对待他人，能好好地放手给对方自由，就并不算是恶人，这一结尾算是书中最后的温柔。同时也描写了受虐待的孩子，如何变成虐待孩子的母亲的故事，弥补了父母视角缺失这一缺点。这样以来，孩子视角和父母视角就齐全了，同时还完善了奥贯绫乃这一角色。《绝叫》里她更像心理变态的恶毒母亲，把女儿打得出现心理问题，《blue》则有“众生皆苦，凡事皆有因果”的宽恕味道。
综上，五星可能够不上，个人认为和前作《绝叫》相比还是差一手，差半颗星吧，因此四星半可以的，非常值得一看。毕竟神作不是常有，对得起你付出��时间，看完有欲望写书评或者发条微博，那这本书就值得一读。
June 17, 2022
รู้สึกว่า เป็นเล่มที่ใช้เวลาในการอ่านนานมาก และหนังสือก็หนาเหมือนกัน เรื่องราวก็จุกอกที่สุด เราไม่ได้โฟกัสที่การสืบสวนเลย ดันไปสนใจเรื่องราวชีวิตของ บลู เลียน มาร์คัส ผู้อพยพชาวบราซิล บลา ๆ ซึ่งกว่าจะอ่านจบ ก็น้ำตาซึมไปหลายยกเลยทีเดียว
ไม่รู้ว่าจะเล่าอย่างไรดี เพราะในหนังสือใช้วิธีเล่าเรื่องหลายมุมมอง จากหลากหลายตัวละคร ซึ้งประเด็นที่กล่าวถึงในหนังสือมากที่สุด ก็คงไม่พ้นเรื่อง แรงงาน ค่าแรงขั้นต่ำของชาวต่างชาติที่มาทำงาน การแสวงหาผลประโยชน์และทารุณกรรมแรงงานต่างด้าว ยังมีเรื่องของการกระทำของพ่อแม่ที่ใช้ความรุนแรงและทารุณกรรมลูก
เราน้ำตาซึมช่วงที่บลูถูกแม่ทำไม่ดีใส่ตัวเอง แต่บลูก็รักแม่ของตัวเองมาก ๆ และเราก็แอบดีใจที่หนังสือมีเรื่องของ LGBTQ+ ที่มาร์คัสนั้นมีต่อบลู มันจริงใจมาก พอให้หัวใจได้กระชุ่มกระชวยใรรชอบเนื้อหาหนัก ๆ และอาจจะมีวิงเวียนเรื่องของจิตวิทยามาเกี่ยวข้องหน่อย ๆ ก็ไม่ควรพลาดครับ
ไม่รู้ว่าจะเล่าอย่างไรดี เพราะในหนังสือใช้วิธีเล่าเรื่องหลายมุมมอง จากหลากหลายตัวละคร ซึ้งประเด็นที่กล่าวถึงในหนังสือมากที่สุด ก็คงไม่พ้นเรื่อง แรงงาน ค่าแรงขั้นต่ำของชาวต่างชาติที่มาทำงาน การแสวงหาผลประโยชน์และทารุณกรรมแรงงานต่างด้าว ยังมีเรื่องของการกระทำของพ่อแม่ที่ใช้ความรุนแรงและทารุณกรรมลูก
เราน้ำตาซึมช่วงที่บลูถูกแม่ทำไม่ดีใส่ตัวเอง แต่บลูก็รักแม่ของตัวเองมาก ๆ และเราก็แอบดีใจที่หนังสือมีเรื่องของ LGBTQ+ ที่มาร์คัสนั้นมีต่อบลู มันจริงใจมาก พอให้หัวใจได้กระชุ่มกระชวยใรรชอบเนื้อหาหนัก ๆ และอาจจะมีวิงเวียนเรื่องของจิตวิทยามาเกี่ยวข้องหน่อย ๆ ก็ไม่ควรพลาดครับ
September 14, 2022
สนุกมาก เหมือนได้อ่านนิยายสืบสวนไปพร้อมกับอ่านบันทึกเหตุการณ์จริงในยุคเฮเซของญี่ปุ่น 👏🏻
หนังสือเล่าเกี่ยวกับ “ชีวิตบลู” บลูเป็นผู้ชายที่เกิดในวันแรกและตายในวันสุดท้ายของยุคเฮเซ ตลอดเรื่องเลยมีการสอดแทรกเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดในยุคนั้น ทั้งเศรษฐกิจ การเมือง กระแส j-pop ภัยพิบัติ แฟชั่น ฯลฯ ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นหรืออินกับญี่ปุ่นน่าจะอินมาก เพราะขนาดนี่รู้จักญี่ปุ่นแค่ผิวเผินยังอินเลย แล้วช่วงที่อ่านใกล้จบก็มีข่าวลอบยิงนายกอาเบะพอดี (ซึ่งในเรื่องกล่าวถึงบ่อย) ก็ยิ่งอิน ไม่รู้ทำไม 🥺 เหมือนได้ย้อนเวลาไปเก็บความทรงจำในยุคนั้น คือถ้าเราเป็นคนญี่ปุ่น เราก็คือคนที่เกิดและโตมาในยุคเฮเซเลย สุดจะรีเลท
จริงๆ มันคือนิยายสืบสวนแหละ มีการฆ่า สืบคดี หาคนร้าย แต่การเอามาเบลนด์กับยุคเฮเซแล้วเล่าเรื่องจริงแทรกมาด้วยมันลงตัวมากกกก ทุกอย่างในเล่มคือสะท้อนสังคมญี่ปุ่นได้ดีจริงๆ (แอบคิดว่าสะท้อนสังคมเอเชียประเทศอื่นๆ ด้วย) คือมันเป็นเรื่องราวที่คนเอเชียในยุคนั้นคงเผชิญมาคล้ายๆ กัน ฟองสบู่แตกเอย การมาของเทคโนโลยีเอย การยอมรับ LGBTQ+ การจ้างงานที่ไม่เป็นธรรม การค้าประเวณี ฯลฯ ที่ชัดเจนในเรื่องนี้ที่สุดคือปัญหาครอบครัว ทั้งความรุนแรง การล่วงละเมิดทางเพศ การคาดหวังในตัวลูกมากเกินไป การบีบบังคับจากพ่อแม่ การหย่าร้าง การมีลูกโดยที่ยังไม่พร้อม ฯลฯ แม้ชีวิตบลูจะเป็นเรื่องแต่ง แต่ทุกอย่างมันดูเกิดขึ้นได้จริงและอาจมีคนกำลังเผชิญปัญหาเหล่านี้จริงๆ
พาร์ทสืบก็สนุกมากๆ ปมดี การเล่าเรื่องก็ดี ชอบตัวละครแทบทุกตัวโดยเฉพาะคุณตำรวจฟูจิซากิคนพ่อ เท่มาก แต่ก็ยังมีจุดไม่เพอร์เฟกต์ในชีวิต มีด้านที่ไม่ดี มันเลยดูมีมิติมาก เล่มหนาแต่ไม่น่าเบื่อเลย โดยเฉพาะครึ่งเรื่องแรก ปังทุกบท ครึ่งหลังมีช่วงเอื่อยๆ บ้าง แต่ก็ยังสนุกอยู่ ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณตัวเองที่บังเอิญไปเห็นคนเมนต์คุยกับเพจสนพ.ว่าเรื่องนี้สนุกมาก เลยได้ไปหาอ่านตาม
หนังสือเล่าเกี่ยวกับ “ชีวิตบลู” บลูเป็นผู้ชายที่เกิดในวันแรกและตายในวันสุดท้ายของยุคเฮเซ ตลอดเรื่องเลยมีการสอดแทรกเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดในยุคนั้น ทั้งเศรษฐกิจ การเมือง กระแส j-pop ภัยพิบัติ แฟชั่น ฯลฯ ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นหรืออินกับญี่ปุ่นน่าจะอินมาก เพราะขนาดนี่รู้จักญี่ปุ่นแค่ผิวเผินยังอินเลย แล้วช่วงที่อ่านใกล้จบก็มีข่าวลอบยิงนายกอาเบะพอดี (ซึ่งในเรื่องกล่าวถึงบ่อย) ก็ยิ่งอิน ไม่รู้ทำไม 🥺 เหมือนได้ย้อนเวลาไปเก็บความทรงจำในยุคนั้น คือถ้าเราเป็นคนญี่ปุ่น เราก็คือคนที่เกิดและโตมาในยุคเฮเซเลย สุดจะรีเลท
จริงๆ มันคือนิยายสืบสวนแหละ มีการฆ่า สืบคดี หาคนร้าย แต่การเอามาเบลนด์กับยุคเฮเซแล้วเล่าเรื่องจริงแทรกมาด้วยมันลงตัวมากกกก ทุกอย่างในเล่มคือสะท้อนสังคมญี่ปุ่นได้ดีจริงๆ (แอบคิดว่าสะท้อนสังคมเอเชียประเทศอื่นๆ ด้วย) คือมันเป็นเรื่องราวที่คนเอเชียในยุคนั้นคงเผชิญมาคล้ายๆ กัน ฟองสบู่แตกเอย การมาของเทคโนโลยีเอย การยอมรับ LGBTQ+ การจ้างงานที่ไม่เป็นธรรม การค้าประเวณี ฯลฯ ที่ชัดเจนในเรื่องนี้ที่สุดคือปัญหาครอบครัว ทั้งความรุนแรง การล่วงละเมิดทางเพศ การคาดหวังในตัวลูกมากเกินไป การบีบบังคับจากพ่อแม่ การหย่าร้าง การมีลูกโดยที่ยังไม่พร้อม ฯลฯ แม้ชีวิตบลูจะเป็นเรื่องแต่ง แต่ทุกอย่างมันดูเกิดขึ้นได้จริงและอาจมีคนกำลังเผชิญปัญหาเหล่านี้จริงๆ
พาร์ทสืบก็สนุกมากๆ ปมดี การเล่าเรื่องก็ดี ชอบตัวละครแทบทุกตัวโดยเฉพาะคุณตำรวจฟูจิซากิคนพ่อ เท่มาก แต่ก็ยังมีจุดไม่เพอร์เฟกต์ในชีวิต มีด้านที่ไม่ดี มันเลยดูมีมิติมาก เล่มหนาแต่ไม่น่าเบื่อเลย โดยเฉพาะครึ่งเรื่องแรก ปังทุกบท ครึ่งหลังมีช่วงเอื่อยๆ บ้าง แต่ก็ยังสนุกอยู่ ดีใจมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณตัวเองที่บังเอิญไปเห็นคนเมนต์คุยกับเพจสนพ.ว่าเรื่องนี้สนุกมาก เลยได้ไปหาอ่านตาม
May 2, 2025
- หากคิดว่าเป็นชีวิตคนจริงๆ ก็ที่สุด แต่ในฐานะนิยายคิดว่ายังไม่สุด เล่มใหญ่เนื้อหาเยอะแต่ไม่ทำให้รู้สึกผูกพันตัวละครเท่าไร
- ตัดเฮเซไทอินออกไปน่าจะเหลือเนื้อเรื่องประมาณ 200 กว่าหน้า มีบางทีที่รู้สึกว่าใส่มาเฮ็ดหยังพ่อ? แต่อ่านไปๆ ก็อืมๆ อ๋อๆ ทว่าก็ยังรู้สึกเยอะไปอยู่ดี
- ยังชอบการเล่า+เค้นของโยชิดะ ชูอิจิมากกว่า แต่จะลองหาเล่มหนาเล่มอื่นของเค้ามาลองอีกทีครับ
- ตัดเฮเซไทอินออกไปน่าจะเหลือเนื้อเรื่องประมาณ 200 กว่าหน้า มีบางทีที่รู้สึกว่าใส่มาเฮ็ดหยังพ่อ? แต่อ่านไปๆ ก็อืมๆ อ๋อๆ ทว่าก็ยังรู้สึกเยอะไปอยู่ดี
- ยังชอบการเล่า+เค้นของโยชิดะ ชูอิจิมากกว่า แต่จะลองหาเล่มหนาเล่มอื่นของเค้ามาลองอีกทีครับ
August 6, 2022
เป็นอีกเล่มที่อ่านสนุก ไม่น่าเบื่อ มีการหยิบยกประเด็นเรื่องปัญหาในครอบครัว แรงงานต่างชาติในญี่ปุ่นมาเล่า เป็นผลงานเล่มแรกที่ได้อ่านของนักเขียนท่านนี้และไม่รู้สึกผิดหวัง อ่านไปแอบคิดถึงเรื่องพระอาทิตย์เที่ยงคืนของฮิงาชิโนะ เคโงะ อาจะเพราะเป็นนิยายเรื่องยาวเหมือนกัน และมีคดีที่ค้างคาเหมือนกัน😁
September 17, 2023
มีหลายๆเหตุการณ์ , เรื่องราว , นิตยสาร , มังงะ และศิลปิน ที่คนเขียนบรรยายถึงในแต่ละยุคสมัยทั้งโชวะ และเฮเซ ทำให้ความรู้สึก nostalgia มากๆ (ในฐานะคนเกิดในยุคโชวะ)
ชอบการถ่ายทอดเรื่องราวผ่านหลายตัวละคร ทำให้เห็นสังคมญี่ปุ่นในแง่มุมที่แอบซ่อนอยู่ในสังคมของประเทศที่ในมุมมองของคนทั่วไปอาจจะไม่ได้นึกถึง
ดีใจที่ได้อ่าน เป็นหนังสือที่ดีจริงๆค่ะ
ชอบการถ่ายทอดเรื่องราวผ่านหลายตัวละคร ทำให้เห็นสังคมญี่ปุ่นในแง่มุมที่แอบซ่อนอยู่ในสังคมของประเทศที่ในมุมมองของคนทั่วไปอาจจะไม่ได้นึกถึง
ดีใจที่ได้อ่าน เป็นหนังสือที่ดีจริงๆค่ะ
September 8, 2021
多視角敘述，拼湊事件的全貌，了解人物行為的前因後果的同時，也勾勒出平成年代日本社會的泡沫經濟背景。前半部分青梅案，主要是負責景觀藤崎文吾的視角敘述，穿插其他證人，第二部則是blue成年後的另一樁案件，並沒有以也做了警察的藤崎司的視角，而是以當年曾於藤崎文吾共事，如今又回到崗位和其女兒一起查案的奧貫綾乃為查案方的主要敘述，與此同時她也是一個童年時遭受父母虐待，成為母親後無法擺脫陰影的這樣一個能夠共情的角色，更帶有對blue的理解和同情，另外直到結尾才知道貫穿整本書的【致blue】這個敘述主體「我」的真實身分，整個設計非常巧妙。
October 7, 2023
当初以为是推理小说才看的，但看着半截发现其实整本书并没有什么推理，所以到40%左右的时候其实就不太想继续了……但本人看书又不太喜欢半途而废，且作者文笔还可以不太晦涩，起码能让人看下去，所以还能勉强坚持到结尾。话说作者背调做的应该蛮好的，还知道中国南方人没见过雪看到那儿笑死我了。
能看出来书其实是为了纪念平成写的，里面融进去很多昭和“最后的疯狂”以及平成年代从开始到结束的各种时代记忆，经历过那个时代的日本人看完会很怀旧吧，可惜俺是卑鄙の异乡人无法共情惹。
另外结局还蛮狗血的，奥贯绫乃和小司在马路上追Blue的时候我就想：“卧槽他最后不会让车创死吧？” 结果真就……额……很无语。Blue的死基本是必然的吧，很难想象除了死以外作者还能给这样背负深重“罪孽”的无户籍者什么结局，但死的方式也太戏剧化了吧接受无能orz
不过最后小司在劝深陷“泥沼”的奥贯绫乃那部分时说的话真好，“因为世界上只有一个我，也只有一个奥贯姐”，正因如此人类不会毁灭，世界也不会毁灭，正因如此每个人都是世界上唯一的花。
能看出来书其实是为了纪念平成写的，里面融进去很多昭和“最后的疯狂”以及平成年代从开始到结束的各种时代记忆，经历过那个时代的日本人看完会很怀旧吧，可惜俺是卑鄙の异乡人无法共情惹。
另外结局还蛮狗血的，奥贯绫乃和小司在马路上追Blue的时候我就想：“卧槽他最后不会让车创死吧？” 结果真就……额……很无语。Blue的死基本是必然的吧，很难想象除了死以外作者还能给这样背负深重“罪孽”的无户籍者什么结局，但死的方式也太戏剧化了吧接受无能orz
不过最后小司在劝深陷“泥沼”的奥贯绫乃那部分时说的话真好，“因为世界上只有一个我，也只有一个奥贯姐”，正因如此人类不会毁灭，世界也不会毁灭，正因如此每个人都是世界上唯一的花。
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 2, 2025
📖 《Blue》葉真中顯（日）
📍 剛開始閱讀時資訊稍顯凌亂：一開場似乎發生在越南，隨即切回日本，一家四口的命案逐漸浮現。隨著劇情推進，整本書才慢慢走上 警察辦案 的主線，並一步步揭開 Blue 的身世之謎。
💹 在拼湊真相的過程中，作者巧妙融入大量與 平成泡沫經濟 有關的社會議題，讓案件不僅僅是一樁犯罪事件，而更像是一面鏡子，折射出那個時代底層社會的掙扎與黑暗。
❓ 最耐人尋味的地方是，書中「致 Blue 的敘事者」究竟是誰？是否如同《絕叫》一樣，運用了多層敘事或特殊的敘事手法？或許必須讀到最後，才能真正明白其中的安排。
⚖️ 作為一部 社會派犯罪小說，本書帶來的情緒重量相當沉重。透過命案這層外殼，作者討論的議題極為廣泛：從經濟不景氣、離婚、育兒困境，到繭居族、外籍移工與兒童虐待等。讀來彷彿是在翻閱一部 平成時代的社會寫實錄。雖然壓抑，卻讓人不由得深思人性的幽暗與社會的不公。
📍 剛開始閱讀時資訊稍顯凌亂：一開場似乎發生在越南，隨即切回日本，一家四口的命案逐漸浮現。隨著劇情推進，整本書才慢慢走上 警察辦案 的主線，並一步步揭開 Blue 的身世之謎。
💹 在拼湊真相的過程中，作者巧妙融入大量與 平成泡沫經濟 有關的社會議題，讓案件不僅僅是一樁犯罪事件，而更像是一面鏡子，折射出那個時代底層社會的掙扎與黑暗。
❓ 最耐人尋味的地方是，書中「致 Blue 的敘事者」究竟是誰？是否如同《絕叫》一樣，運用了多層敘事或特殊的敘事手法？或許必須讀到最後，才能真正明白其中的安排。
⚖️ 作為一部 社會派犯罪小說，本書帶來的情緒重量相當沉重。透過命案這層外殼，作者討論的議題極為廣泛：從經濟不景氣、離婚、育兒困境，到繭居族、外籍移工與兒童虐待等。讀來彷彿是在翻閱一部 平成時代的社會寫實錄。雖然壓抑，卻讓人不由得深思人性的幽暗與社會的不公。
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 2, 2025
編排分成兩部，第二部出現的女性刑警奧貫綾乃是在絕叫出現的刑警角色。
故事主軸都是在平成年間，西元1989/01/08到2019/4/30。
用很多人的視角拼湊出幽靈兒童Blue的一生，還有一個特色是把平成年間發生過的政治、社會問題、生活方式變遷與流行歌曲都作為這個故事的血肉。
跟著回味平成年間所以我在YouTube做了一個本書歌單。
葉真中顯寫女性角度的社會問題寫得很不錯，寫那個表面有秩序的社會底下的裂痕，寫那個母親們從表面看不出來的對生育、對孩子種種複雜的情緒，他甚至還寫到了社會安全網捕的孔隙與媽媽友的互動。
相對於絕叫，這本書寫結尾很悲傷。
這本書的譯者有一點點地方翻成中文還是卡卡，有個名詞蠻難懂又沒有註釋。
故事主軸都是在平成年間，西元1989/01/08到2019/4/30。
用很多人的視角拼湊出幽靈兒童Blue的一生，還有一個特色是把平成年間發生過的政治、社會問題、生活方式變遷與流行歌曲都作為這個故事的血肉。
跟著回味平成年間所以我在YouTube做了一個本書歌單。
葉真中顯寫女性角度的社會問題寫得很不錯，寫那個表面有秩序的社會底下的裂痕，寫那個母親們從表面看不出來的對生育、對孩子種種複雜的情緒，他甚至還寫到了社會安全網捕的孔隙與媽媽友的互動。
相對於絕叫，這本書寫結尾很悲傷。
這本書的譯者有一點點地方翻成中文還是卡卡，有個名詞蠻難懂又沒有註釋。
August 1, 2025
สนุกมาก แต่อะเราว่าคือใช้คำว่าสนุกก็คงไม่เหมาะ เพราะเรื่องค่อนข้างดาร์กมาก แอบจะหดหู่ ชีวิตเด็กคนนึงที่โตมาในสังคมที่ไม่ดีอะT T แต่เขียนได้น่าอ่านน่าติดตามมากๆๆๆๆ บรรยายจนรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของญปตอนยุคเฮเซจริงๆๆๆๆๆ มันแบบดีมาก😭 อยากให้แมสอะ มันแบบโคตรสะท้อนสังคม
March 16, 2023
สนุก น่าติดตาม
June 13, 2024
หน่วงอยู่ในอก
June 2, 2025
內文夾雜太多與主線無關的日本歷史，還有很多狗血煽情的部分，但故事主線本身還是不錯，如果能刪掉多餘的部分更好！
September 25, 2025
没想到和绝叫还有小小的联动 真是个小惊喜！ 虽然已经预见了一些角色的苦难了 比如Blue的离开 他曾经遭受的虐待 小翼遭受到的痛苦 范起莲的地狱 真的读到的时候还是很不忍 很喜欢一位书友的评价“法律没有帮助过Blue 也没有资格审判他” 尽管他最终的结局只能是死亡 唉 希望这个社会越来越少Blue和小翼 大家都能幸福健康的成长
February 12, 2024
ชีวิตบลู - ฮามานากะ อากิ เป็นงานเขียนที่มีเสน่ห์จริงๆ สมกับที่เคลมมาว่าอ่านแค่ 20 หน้าแรกแล้วจะหยุดไม่ได้ ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าใครที่คาดหวังพล็อตหักมุม ตามหาคนร้าย เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่แบบนั้น (1)
เรื่องนี้จะเป็นการสืบสวนโดยมุมมองของตำรวจเป็นหลัก ผ่านการสอบพยานแต่ละคร ซึ่งตัวละครจะเยอะมาก แต่รับรองว่าไม่งง และไม่น่าเบื่อเลย แต่หลักใหญ่ใจความของเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าใครคือฆาตกรหรอก แต่มันคือเหตุผลว่าทำไมเขาหรือเธอถึงทำเช่นนั้น (2)
เสน่ห์อีกอย่างคือการทรอดแทรกข้อมูลเกี่ยวกับเฮเซย์ที่มีกลายอย่างที่เรารีเลทได้ เช่น Evangalian อุทาดะ ฮิคารุ สมัยนั้น ก็ทำออกมาได้ไม่น่าเบื่อ ไม่มากไม่น้อยเกินไป โดยรวมคือเป็นนิยายดราม่าปนสืบสวนที่มีความกลมกล่อมมากๆ
เรื่องนี้จะเป็นการสืบสวนโดยมุมมองของตำรวจเป็นหลัก ผ่านการสอบพยานแต่ละคร ซึ่งตัวละครจะเยอะมาก แต่รับรองว่าไม่งง และไม่น่าเบื่อเลย แต่หลักใหญ่ใจความของเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าใครคือฆาตกรหรอก แต่มันคือเหตุผลว่าทำไมเขาหรือเธอถึงทำเช่นนั้น (2)
เสน่ห์อีกอย่างคือการทรอดแทรกข้อมูลเกี่ยวกับเฮเซย์ที่มีกลายอย่างที่เรารีเลทได้ เช่น Evangalian อุทาดะ ฮิคารุ สมัยนั้น ก็ทำออกมาได้ไม่น่าเบื่อ ไม่มากไม่น้อยเกินไป โดยรวมคือเป็นนิยายดราม่าปนสืบสวนที่มีความกลมกล่อมมากๆ
February 4, 2020
平成生まれとして、読んで良かったと思える本。平成の闇を、俯瞰とストーリーで顕にしてる、闇が闇に繋がっていて、それは平成が終わった今でも続いているのを覚えておかねばいけないし、これからどうしていこうか思いを馳せねばいけないなぁ。日本の警察を少し美化しすぎでは、と感じた以外は凄く良作でした。
August 16, 2021
我不記得是不是這個作者⋯⋯ 以前也讀到過一位作者在小說裡見縫插針地罵他平常看不順眼的任何人、任何人。
這本書作者的理想主義和現實主義不適合勾兌在一起，但就是勾兌在一起了。所以不想給四星
這本書作者的理想主義和現實主義不適合勾兌在一起，但就是勾兌在一起了。所以不想給四星
August 19, 2021
文笔一般 不如绝叫 纪实文学即视感
April 17, 2022
能感受到作者在关怀什么，虽然是一个悲伤的故事，但作者是一个心地柔软的人，每次都会给一个温柔的结局。
Displaying 1 - 23 of 23 reviews