تاریخ بیداری ایرانیان مناسب خواننده ای که به دنبال آشنایی با تاریخ مشروطه است و هنوز کتابی در این مورد مطالعه نکرده است نیست.
کتاب به طور روزشمار و با جزییات زیاد نوشته شده است. رفتار و اخلاق افراد مختلف به طور ریز شرح داده شده و الحق که ناظم الاسلام، نویسنده کتاب، جانب بی طرفی و عدالت را گرفته است. به طور مثال، نویسنده با محمد صادق طباطبایی، پسر سید محمد طباطبایی روحانی معروف، آشنایی و دوستی داشته اما ملاحظه این دوستی را نکرده و شرح داده که چطور این شخص امتیاز روزنامه مجلس را بدست آورده است. مثال دیگر شرح اخلاق و روحیات شیخ فضل الله نوری است که با آنچه ما در کتب تاریخ رسمی خوانده ایم بسیار فرق دارد.
کتاب برای کسانی مناسب است که به دنبال گسترش دانش خود درباره حوادث قبل و بعد انقلاب مشروطه هستند و به این دوره از تاریخ ایران علاقه مند اند.
ناظم الاسلام کرمانی مولف "تاریخ بیداری ایرانیان" طلبه ای بوده که پس از تحصیل ابتدایی فقه و اصول در کرمان، به تهران می آید و مدتی در این شهر به تحصیل و تدریس می گذراند و پس، به کرمان باز می گردد. در کرمان تا پایان عمر به شغل قضاوت می پردازد و در سن پنجاه و پنج سالگی، به بیماری آنفلونزا فوت می کند. زندگی ناظم الاسلام در دوران انقلاب مشروطه می گذرد و با بزرگان این جنبش حشر و نشر داشته و از وقایعی که می دیده و می شنیده، یادداشت بر می داشته است. این یادداشت ها در طول تقریبن پانزده سال از عمر ناظم الاسلام، گاه در روزنامه های محلی منتشر می شده. "بیداری ایرانیان" که به اهتمام "سعیدی سیرجانی" تنظیم و منتشر شده، از جمله شامل شرح زندگانی دو تن از هم شهری هایش، شیخ احمد روحی کرمانی و میرزا آقاخان کرمانی هم هست، که هر دو به شکل فجیعی به اتهام شرکت در قتل ناصرالدین شاه، کشته می شوند. کتاب با شرح به سلطنت نشستن احمد شاه، پایان می یابد. عجبا که حدود 90 سال بعد، در سال های میان 1372 تا 74، سعیدی سیرجانی هم به روزگاری شبیه آنچه بر شیخ احمد روحی و میرزا آقاخان کرمانی گذشت، گرفتار می آید و به دست دژخیمان جمهوری اسلامی به قتل می رسد.