Ποιος θυμάται τον Αλφόνς

by Kostas Akrivos, Κώστας Ακρίβος

Μια δαιμονική φλόγα καίει την ψυχή του Αλφόνς Χοχάουζερ. Είναι μόλις δεκάξι χρονών όταν εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι στις Άλπεις για να περιπλανηθεί στις χώρες του Νότου.
Το 1926 φτάνει στο Πήλιο «εδώ θα ζήσω!» παίρνει την απόφαση. Για να τα καταφέρει, κάνει όλα τα επαγγέλματα της γης και της θάλασσας. Πολύ γρήγορα το όνομά του γίνεται θρύλος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και πώς όχι: Γκρέτα Γκάρμπο, Ποσειδώνας του Αρτεμισίου, ναζί, ο Έρωτας στα χιόνια…
Τριάντα χρόνια μετά το απίστευτο τέλος που είχε, ένας συγγραφέας ψάχνει και ρωτάει γι’ αυτόν. Μήπως είναι γιος του;
Ένα βιβλίο για το αίμα. Της φυλής, της οικογένειας, των φίλων.
Μια μυθιστορηματική αφορμή για να απαντηθεί το ερώτημα: υπάρχει κάτι πιο δυνατό και ιερό από τη συγγένεια;
Η αφήγηση πλαισιώνεται από φωτογραφικό υλικό.

312 pages, Paperback

First published May 1, 2010

About the author

Greek: Κώστας Ακρίβος.

Reviews

[Lilly · Rating 3 out of 5]

Ο Αλφόνς δεν είναι ούτε διάσημος συγγραφέας, ούτε κάποια διάσημη περσόνα της show biz, ούτε κάποιο επιφανές πολιτικό πρόσωπο. Ο Αλφόνς είναι ένας Αυστριακός φιλέλληνας που αποφάσισε να μετοικίσει μόνιμα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Πήλιο. Ο Κώστας Ακρίβος, στο νέο του μυθιστόρημα, δεν καταπιάνεται μόνο με το θέμα του άλλου αλλά και με το ζήτημα της ωρίμανσης.

Ένας συγγραφέας – που πέρα από το γεγονός ότι το όνομά του είναι Στέργιος- δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Κώστα Ακρίβο, αρχίζει και σκαλίζει για τη ζωή του ιδιόρρυθμου Αλφόνς Χοχάουζερ. Ο Αλφόνς εγκαθίσταται στο Πήλιο το 1926. Δουλεύει με τα χέρια, φροντίζει τη γή, τα ζώα –άγρια και ήμερα-, τα δέντρα, τη θάλασσα, τους ανθρώπους. Είναι οραματιστής. Σ’ ένα ερημωμένο μοναστήρι θέλει να φτιάξει εναν, καινοτόμο για την εποχή, αγροτουριστικό ξενώνα. Και τα καταφέρνει. Ο Αλφόνς όμως, παρ’ όλες τις καλές του προθέσεις δεν είναι αρεστός απ’ όλους. Κι ο Στέργιος θα ανακαλύψει ότι επιστρατεύτηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα ανακαλύψει ότι φυλακίστηκε και για δύο χρόνια. Τελικά τι κρύβεται πίσω από το χαμόγελο του Αλφόνς;


Ο Κώστας Ακρίβος ξεπερνά τον εαυτό του στο μυθιστόρημα αυτό. Δομημένο άρτια, μπορεί να προσφέρει στους αναγνώστες του ψυχαγωγία και προβληματισμό, μπορεί να τους ταξιδέψει σε παρελθόν και παρόν, μέσα κι έξω από τον άνθρωπο. Το υλικό που έχει συγκεντρώσει είναι γιγαντιαίο, το project κολοσσιαίο, κι όμως, συνθέτει το πάζλ όχι μόνο επιτυχώς, αλλά κι όπως αρμόζει να το στήσει ένας συγγραφέας: με τη σύλληψη του αναγνωστικού ενδιαφέροντος. Είναι αυτό το υλικό που ενδείκνυται για αυτοσχεδιασμούς και παιχνιδίσματα με τη γραφή και το ύφος, κι ο Κ. Ακρίβος το εκμεταλλεύεται στο έπακρο, αναδεικνύοντας την καλή συγγραφική του τεχνική.


Οι προβληματικές του αρκετές. Πρώτ’ απ’ όλα, πώς αντιμετωπίζεται ένας ξένος στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου αλλά και αργότερα, μετά τις φουρτούνες του Β’ Παγκοσμίου. Γιατί ο Αλφόνς δεν είναι απλά ένας ξένος. Είναι Αυστριακός. Αμέσως αποκτά τη ρετσινιά του Ναζί. Η καχυποψία, η δεισιδαιμονίες, η επιφύλαξη ∙ όλα συνθέτουν την αντίληψη της επαρχιακής κοινωνίας της εποχής. Αδίκως; Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να κριθεί με το σύγχρονο μάτι. Τη μία στιγμή ο Αλφόνς μέσα από το βλέμμα του φαντάζει, πελώριος, τετραπέρατος, έτοιμος να αγκαλιάσει τον κόσμο όλο και την άλλη, συρρικνώνεται, σκιάζεται με μαύρες κηλίδες με τις οποίες φροντίζουν, πρωτίστως οι άλλοι, να τον λερώσουν. Παρακολουθώντας όμως αυτή την εσωτερική μάχη του Στέργιου, δε μπορεί κι ο αναγνώστης να μην αναρωτηθεί, να μην προβληματιστεί για τη δική του αντιμετώπιση προς τον άλλο, τα γύρω αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.


Η Ελλάδα βάλλεται μέσα από τα μάτια του σύγχρονου Έλληνα. «Οι απορίες, δικές μου και όλης της παρέας, στην ταβέρνα μετά: είναι δυνατόν σήμερα η Ελλάδα να εκπλήξει ευχάριστά κάποιον; Τι μπορεί να αγαπήσει αυτό τον τόπο»; Σκέψεις που περνάνε από το μυαλό καθημερινά. Εικόνες που δε χρειάζεται πλέον να επεξεργαστούν για να οδηγήσουν τον αναγνώστη σε αυτές τις σκέψεις, πηγαίνουν αυτομάτως. Κι όμως, όταν τις βλέπεις τυπωμένες, όταν διαβάζεις ένα μυθιστόρημα και βλέπεις τους ίδιους σου τους ενδοιασμούς να έχουν μορφή και να είναι και κάποιου άλλου, κάποιου που δε συνάντησες ποτέ, σε σοκάρει. Κι όπως πολύ σωστά θα προβληματιστεί ο ίδιος ο Αλφόνς, για το αν ποτέ η Ελλάδα θα είναι ένας τόπος που οι κάτοικοί του δεν θα αγαπούν τα δέντρα και πως τα σπίτια με τον ασβέστη ή οι ανθισμένοι κήπου δεν θα υπάρχουν πια, δε χρειάζεται να μιλήσει κάποιος περισσότερο. Φωτογραφίζει την Ελλάδα του 2010. Μια εικόνα-χίλιες λέξεις, κι εδώ έχουμε δύο εικόνες, τις χαρακτηριστικότερες δυνατές του σήμερα.


Ο Κώστας Ακρίβος δίνει καλά μετρημένες τις διαστάσεις της προβληματικής του και μετά σ’ αφήνει. Κάνει κάπως πονηρά τη δουλειά του για να σε βάλει στη πρίζα. Ανάβει τον διακόπτη και μετά σ’ αφήνει μόνο να κάνεις την υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το φως της σύνθεσης. Επικίνδυνο το παιχνίδι του, πρωτ’ απ’ όλα για εκείνον. Κι όμως, νικητής και δυνατότερος, σε ρίχνει κι εσένα στον χορό. Κι αυτή είναι θεωρώ, η μεγαλύτερη επιτυχία του μυθιστορήματός του.

Η κριτική δημοσιεύτηκε στο: http://www.critique.gr/index.php?&...

[Zoi Gkatziona · Rating 4 out of 5]

Για άλλη μια φορά η γραφή του Κ. Ακρίβου παρασέρνει.Κάθε βιβλίο του και με διαφορετική θεματική ενώ συχνά το σκηνικό αποτελεί η γενέτειρα γη του, η Μαγνησία, ο Βόλος, ο Παγασητικός, το Πήλιο...
Τελικά, μάλλον υπάρχουν πολλοί που θυμούνται τον Αλφόνς και ... όχι άδικα. Ενδιαφέρουσα περίπτωση ανθρώπου!

[ΠανωςΚ · Rating 3 out of 5]

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι, μεταξύ άλλων, είναι ένα βιβλίο για το πώς γράφεται ένα βιβλίο, υπό την έννοια ότι τα πιο ενδιαφέροντα αποσπάσματα ήταν αυτά στα οποία γίνεται αναφορά στην έρευνα και τις σκέψεις που έκανε ο συγγραφέας-αφηγητής μέχρι το σημείο να γράψει το βιβλίο. Δεν μπορώ να πω ότι συμμερίζομαι την εμμονή του συγγραφέα με τον Αλφόνς, η αλήθεια είναι πως ό,τι είχε να κάνει με τον Αλφόνς μού φάνηκε κάπως αδιάφορο, παρά τον μυθιστορηματικό του βίο (υπόνοιες για αρχαιοκαπηλία, η αμφιλεγόμενη σχέση του με τους ναζί, η φυσιολατρία του, η πρωτοπόρα τουριστική επιχειρηματικότητά του).
Είναι κάπως περίεργο: περισσότερο με τράβηξε ο συγγραφέας και η εμμονή του με τον πρωταγωνιστή του παρά ο πρωταγωνιστής με τον οποίο ο συγγραφέας έπαθε εμμονή.
Ωστόσο ο Ακρίβος γράφει καλά. Και απόδειξη γι' αυτό το ότι με κράτησε μέχρι τέλους παρότι δεν ένιωσα κανένα ενδιαφέρον για τον Αλφόνς.

[Stefanos · Rating 3 out of 5]

Ενδιαφέρουσα ιστορία μιας πολύ ιδιαίτερης προσωπικότητας που έδρασε στην ευρύτερη περιοχή του Πηλίου από την δεκετία του 1930 κι έπειτα. Τυχοδιώκτης; Ναζί; Αρχαιοκάπηλος; Ρομαντικός περιηγητής; Τί απ' όλα αυτά ήταν ο Αυστριακός Αλφόνς Χοχάουζερ; Οι φίλοι του Πηλίου ίσως να έχουν ακούσει κάποια φευγαλέα μαρτυρία σχετικά με τη ζωή του και μέσα από αυτό το βιβλίο θα δουν να σκιαγραφείται ένας άνθρωπος άλλης εποχής.

[Effie · Rating 2 out of 5]

B.R.A.CE. 2018 4 βιβλία με όνομα στον τίτλο

[Natasha Anastasiou · Rating 3 out of 5]

Το βιβλίο εμβαθύνει στην πολύ περίπλοκη και ενδιαφέρουσα ζωή του Αλφονς, μιας φιγούρας που περιπλανήθηκε στην περιοχή του Πηλίου τη δεκαετία του 1930. Ήταν τυχοδιώκτης, ναζί, αρχαιοκάπηλος, και ταξιδιώτης ? Όσοι ζουν ή γνωρίζουν το Πηλιο ίσως γνωρίσουν και κάποιες από τις ιστορίες για τον Αλφονς,. Εμείς πάλι ως αναγνώστες ανακαλύπτουμε έναν άνθρωπο που έχει διαμορφώσει τον εαυτό του σε μια τελείως διαφορετική εποχή από τη σημερινή.
Ωραία ροή στο λόγο, με την πένα του Κώστα Ακριβού που πάντα είναι μοναδική. Ενδιαφέρουσα ιστορία με το πολύ ωραίο Πηλιο ως φόντο.