محمدکریم پیرنیا، معمار و محقق و نویسنده و نظریهپرداز معماری و استاد دانشگاه ایرانی، بیست و پنجم شهریورماه سال ۱۲۹۹ش در شهر یزد بهدنیا آمد. وی دوران دبستان را در مدرسه اسلام و بعد از تأسیس مدرسه دولتی - بهدلیل بالا بودن کیفیت اینگونه مدارس نسبت به مدرسههای قدیمی - در مدرسه نمره دو ادامه تحصیل داد. دوران تحصیل را در دبیرستان ایرانشهر یزد - که دوره علمی داشت - گذراند و بعد از طی این دوره علمی در یزد، برای ادامه تحصیل به تهران عزیمت کرد. او با وجود آنکه در زمینه ادبیات تحصیل میکرد و در این زمینه موفقیتهایی نیز کسب کرده بود، ادبیات را رها کرده و در کنکور نخستین دوره دانشکده هنرهای زیبا، بهواسطه علاقهای که به هنر و معماری داشت، شرکت کرد و پذیرفته شد.عدم توجه شایسته به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاههای آن زمان، سرانجام پیرنیا را بر آن داشت که تحصیلات خود را دانشکده هنرهای زیبا ناتمام رها کند و به بررسیها و تحقیقات فردی خویش متکی شود. وی تلاش کرد با بررسی بناها و گفتوگو با معماران و استادکاران قدیمی، برخی از ویژگیها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار دهد و بهتدریج حاصل تحقیقات خود را طی مقالاتی که تدوین نمود، در اختیار عموم قرار داد.
من این کتابو بعد از خوندن سبک شناسی معماری و معماری ایرانی پیرنیا خوندم. در تمام مدت داشتم فکر میکردم خب چه کاری بود! همون چیزایی که تو اون دوتا کتاب قبلی نوشته شده بود تو اینم بود که! چرا واقعاً آقای معماریان؟ چرا؟
کتاب آشنایی با معماری اسلامی ایران را یک بار، و تنها سه فصل اولیهاش - بخش مقدمه، بخش مسجد و بخش مدرسه - را در جادهی تبریز به قم خواندم. استاد پیرنیا با تسلط خوب بر تاریخ و فهم دقیقِ ترکیب سنت، هویت و هنر، چهره و دیدگاه سنتی خویش در معماری را به خوبی در جادهای که به سبب مقصد، منتهی در هویتام بود، به منصهی ظهور نشاند.
دکتر پیر نیا قدم های بسیار موثری در حفظ و احیای ارزش های معماری ایران و سعی در شناخت آن به ایرانیان و جهانیان برداشت. در این کتاب مانند دیگر کتاب های دکتر پیر نیا عکس ها و به ویژه نقشه و برش های گویایی جمع آوری شده که به عنوان مرجع مورد استفاده قرار گیرد. البته به مانند کتاب گنجنامه کامل نیست. در کتاب بالا بناها به تفکیک توضیح داده شده اند در شناختن عناصر معماری ایرانی بسیار مفید است. به من که خیلی کمک کرد.