What do you think?
Rate this book
Η σκιά στο σπίτι
"Ο Κωνσταντίνος Κέλλης ανέβασε τον πήχη του ελληνικού Τρόμου εκεί που θα βρισκόταν αν είχαμε μια μεγάλη και ώριμη αγορά όπως η αγγλόφωνη"
-Μιχάλης Μανωλιός, συγγραφέας
Οι εκδόσεις Κέδρος και ο Κωνσταντίνος Κέλλης, συγγραφέας της συλλογής βραβευμένων διηγημάτων "Το φως μέσα μου" και του best seller "Νεκρή γραμμή", παρουσιάζουν μια ιστορία αγάπης και τρόμου, ένα μεταφυσικό θρίλερ που δε θα αφήσετε στιγμή από τα χέρια σας.
Μετά τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του Ναταλίας, ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί μαζί με τα δυο του παιδιά να μαζέψει τα κομμάτια της διαλυμένης οικογένειάς του και να ξαναφτιάξει τη ζωή τους.
Θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νεκρής πια συζύγου του, αποφασίζει να αγοράσει το παλιό αρχοντικό Καρατζά δίπλα στη λίμνη Βόλβη, το μέρος όπου μια νύχτα δεκαέξι χρόνια πριν της είχε κάνει πρόταση γάμου.
Μια σκιά όμως παραμονεύει στο αρχοντικό, μια οργισμένη ύπαρξη που ο θάνατος και τα χρόνια δεν κατάφεραν να σιγάσουν το μοιρολόι της.
Μια σκιά που αποκαλεί το σπίτι τους, σπίτι της.
Καθώς τα σημάδια ανείπωτων πράξεων του παρελθόντος αρχίζουν να εμφανίζονται γύρω τους, η ανάγκη του Τάσου και των παιδιών του να ξαναβρούν όσα έχασαν δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα, και αυτό βάζει το παρόν αλλά και το μέλλον τους σε θανάσιμο κίνδυνο.
-Μιχάλης Μανωλιός, συγγραφέας
Οι εκδόσεις Κέδρος και ο Κωνσταντίνος Κέλλης, συγγραφέας της συλλογής βραβευμένων διηγημάτων "Το φως μέσα μου" και του best seller "Νεκρή γραμμή", παρουσιάζουν μια ιστορία αγάπης και τρόμου, ένα μεταφυσικό θρίλερ που δε θα αφήσετε στιγμή από τα χέρια σας.
Μετά τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του Ναταλίας, ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί μαζί με τα δυο του παιδιά να μαζέψει τα κομμάτια της διαλυμένης οικογένειάς του και να ξαναφτιάξει τη ζωή τους.
Θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νεκρής πια συζύγου του, αποφασίζει να αγοράσει το παλιό αρχοντικό Καρατζά δίπλα στη λίμνη Βόλβη, το μέρος όπου μια νύχτα δεκαέξι χρόνια πριν της είχε κάνει πρόταση γάμου.
Μια σκιά όμως παραμονεύει στο αρχοντικό, μια οργισμένη ύπαρξη που ο θάνατος και τα χρόνια δεν κατάφεραν να σιγάσουν το μοιρολόι της.
Μια σκιά που αποκαλεί το σπίτι τους, σπίτι της.
Καθώς τα σημάδια ανείπωτων πράξεων του παρελθόντος αρχίζουν να εμφανίζονται γύρω τους, η ανάγκη του Τάσου και των παιδιών του να ξαναβρούν όσα έχασαν δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα, και αυτό βάζει το παρόν αλλά και το μέλλον τους σε θανάσιμο κίνδυνο.
554 pages, Paperback
First published January 1, 2016
6 people are currently reading
577 people want to read
About the author
Κωνσταντίνος Κέλλης
9 books407 followersΟ Κωνσταντίνος Κέλλης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1985 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Εδιμβούργο με μεταπτυχιακό στη Δημιουργική Γραφή. Η αγάπη του για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού τον οδήγησε στη συγγραφή ιστοριών τρόμου, μυστηρίου και φαντασίας. Η δουλειά του έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2014 ζει και εργάζεται στη Σουηδία ως καθηγητής Αγγλικών.
Το φως μέσα μου: 13 σκοτεινές ιστορίες, η πρώτη του συλλογή βραβευμένων διηγημάτων τρόμου, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2013 από τις εκδόσεις MOMENTUM. Από τον Ιανουάριο του 2014 μέχρι σήμερα, παραμένει στο #1 της λίστας "βιβλία τρόμου από Έλληνες συγγραφείς" του Goodreads.com.
Η Νεκρή γραμμή, το πρώτο του μυθιστόρημα τρόμου, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2014 από τις εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ και έγινε το πρώτο best seller του είδους του από Έλληνα συγγραφέα.
Τον Νοέμβριο του 2016, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ το νέο του μυθιστόρημα τρόμου, "Η σκιά στο σπίτι", το οποίο μπήκε στις λίστες των Best sellers στον πρώτο μήνα της κυκλοφορίας του.
Το φως μέσα μου: 13 σκοτεινές ιστορίες, η πρώτη του συλλογή βραβευμένων διηγημάτων τρόμου, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2013 από τις εκδόσεις MOMENTUM. Από τον Ιανουάριο του 2014 μέχρι σήμερα, παραμένει στο #1 της λίστας "βιβλία τρόμου από Έλληνες συγγραφείς" του Goodreads.com.
Η Νεκρή γραμμή, το πρώτο του μυθιστόρημα τρόμου, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2014 από τις εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ και έγινε το πρώτο best seller του είδους του από Έλληνα συγγραφέα.
Τον Νοέμβριο του 2016, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ το νέο του μυθιστόρημα τρόμου, "Η σκιά στο σπίτι", το οποίο μπήκε στις λίστες των Best sellers στον πρώτο μήνα της κυκλοφορίας του.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 191 reviews
February 17, 2017
Μην διαβάζετε αυτό το βιβλίο βραδινές ώρες. Και αν αυτό που σας λέω ακούγεται κλίσε, απλώς ακούστε με και μην το κάνετε. Έχει μία πολύ καλή "σκηνοθεσία" μέσα του, τίποτα δεν είναι τυχαίο, η δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική. Όμως ασυνήθιστη στα δυνατά βιβλία τρόμου και απορροφημένη απο την έντονα φρικαλέα ατμόσφαιρα θα το πω... σκιάχτηκα... ω θεοί δεν έπρεπε να το διαβάζω βράδυ, σκιάχτηκα...
March 19, 2017
Η σκιά στο σπίτι είναι από κείνα τα βιβλία που έπεσα θύμα επιθετικού μάρκετινγκ και πολύ καλά να πάθω. Επί εβδομάδες ολόκληρες έβλεπα κριτικές φίλων μου τόσο διθυραμβικές που πραγματικά είχα εντυπωσιαστεί κυρίως γιατί προέρχονταν από φίλους που ήξερα ότι δεν είχαν καμία σχέση με το είδος που αντιπροσώπευε το βιβλίο πράγμα που άναβε ακόμα περισσότερο την ήδη αναμμένη περιέργεια μου ενώ την ίδια ώρα από το πολύ πολύ μπλά μπλά για το βιβλίο είχαμε στήσει ε μια φίλη μου ένα άτυπο φαν κλαμπ του συγγραφέως. Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν χρειάστηκε να ταξιδέψω στην Αθήνα και αποφάσισα να το πάρω μαζί μου. Συμβουλή προς αναγνώστες. Δε διαβάζουμε ποτέ τη σκιά στο σπίτι βραδιάτικο στο πλοίο. Τσισάκια και μόνο τσισάκια και μαντέψτε ποια δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Σας βοηθάω από Μ αρχίζει. Το μεγαλύτερο όμως στραπάτσο το έπαθα την επομένη. Στο βιβλίο υπήρχε μια χαρακτηριστική σκηνή με ένα δέντρο, πολύ σκιαχτική δε σας λεω τι. Πηγαίναμε λοιπόν με τους φίλους μου για καφέ. Έβρεχε και εγώ ως συνήθως γιατι ζω και επικίνδυνα περπάταγα στη μέση του δρόμου. Έρχεται ένα αυτοκίνητο και ενας από τους φίλους μου μου λεει να ανεβω στο πεζοδρόμιο. Ακριβως στο σημείο που πάω να ανέβω λοιπόν να σου μια δεντράρα Να. Αφού έβγαλα ένα επιφώνημα τρόμου γιατι θεώρησα ότι το δέντρο θα μου κάνει τα ιδια που έκανε και στο βιβλίο άρχισα να υβρίζω το φίλο μου που δε με άφησε να με πατήσει καλύτερα το αυτοκίνητο. Δάκρυα, φόβος και τρόμος μαζί. Δεν ξαναπλησίασα σε δέντρο εκείνη την μέρα βασικά όλες τις μέρες.
Σας περιγράφω το πιο πάνω σκηνικό προσπαθώντας να κάνω και λίγο χιούμορ το πόσο μεθυστικά καλό μπορεί να είναι ένα βιβλίο ακόμα και αν δεν ανήκει στο σύνηθες αναγνωστικό σου πεδίο καθώς δε μπορώ να πω ότι υπήρξα ποτέ λάτρης των ιστοριών τρόμου και κυριως των μεταφυσικών γι αυτό και οφείλω να παραδεχτώ ότι δηλώνω βαθύτατα εντυπωσιασμένη από τη συγγραφική δεινότητα του κύριου Κέλλη, με την απίστευτη πένα του , την ξεχωριστή ψυχογράφηση των χαρακτήρων του και για το θάρρος του σε μια περίοδο που η ελληνική λογοτεχνία περνάει κρίση να τολμήσει να πρωτοτυπήσει με τη θεματολογία του, να εκπλήξει τον αναγνώστη. Μαέστρος στην τεχνική του με μια πλοκή που δε βαριέσαι ούτε λεπτό και δε σε απογοητεύει και φτάνει τα συναισθήματα σου στο μάξιμουμ (φήμες ότι στο ξενοδοχείο άνοιγα ανα δέκα λεπτά τη ντουλάπα μηπως ξεπεταχτεί κάτι κρίνονται ως αναληθείς .
Εξαιρετικός Κωνσταντίνος Κέλλης, συγχαρητήρια στις εκδόσεις Κέδρος που πίστεψαν στο ταλέντο και μακάρι με το ταλέντο του να άνοιξε την πόρτα για την λογοτεχνία που αξίζουμε.
Σας περιγράφω το πιο πάνω σκηνικό προσπαθώντας να κάνω και λίγο χιούμορ το πόσο μεθυστικά καλό μπορεί να είναι ένα βιβλίο ακόμα και αν δεν ανήκει στο σύνηθες αναγνωστικό σου πεδίο καθώς δε μπορώ να πω ότι υπήρξα ποτέ λάτρης των ιστοριών τρόμου και κυριως των μεταφυσικών γι αυτό και οφείλω να παραδεχτώ ότι δηλώνω βαθύτατα εντυπωσιασμένη από τη συγγραφική δεινότητα του κύριου Κέλλη, με την απίστευτη πένα του , την ξεχωριστή ψυχογράφηση των χαρακτήρων του και για το θάρρος του σε μια περίοδο που η ελληνική λογοτεχνία περνάει κρίση να τολμήσει να πρωτοτυπήσει με τη θεματολογία του, να εκπλήξει τον αναγνώστη. Μαέστρος στην τεχνική του με μια πλοκή που δε βαριέσαι ούτε λεπτό και δε σε απογοητεύει και φτάνει τα συναισθήματα σου στο μάξιμουμ (φήμες ότι στο ξενοδοχείο άνοιγα ανα δέκα λεπτά τη ντουλάπα μηπως ξεπεταχτεί κάτι κρίνονται ως αναληθείς .
Εξαιρετικός Κωνσταντίνος Κέλλης, συγχαρητήρια στις εκδόσεις Κέδρος που πίστεψαν στο ταλέντο και μακάρι με το ταλέντο του να άνοιξε την πόρτα για την λογοτεχνία που αξίζουμε.
July 30, 2018
Κατά καιρούς, το ελληνικό κομιούνιτι εδώ μέσα παθαίνει παράκρουση με κάποιο βιβλίο και βλέπουμε τα πεντάστερα να πέφτουν αβέρτα στην homepage μας. Αν είμαστε λίγο καχύποπτοι λέμε «ας κρατήσω μικρό καλάθι, ποτέ δεν ξέρεις». Με τη Σκιά στο Σπίτι του Κωνσταντίνου Κέλλη όμως, συνέβη το εξής: βαδίζοντας αρχικά με μικρό καλάθι, τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τ’ αξίζει όλα τα πεντάστερα που πήρε και όλο το hype που έγινε για πάρτη του.
Αρχικά, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι πολύ σημαντικό: έχω μηδενική επαφή με το είδος, ίσως γιατί το έχω συνδέσει με τον Στίβεν Κινγκ, του οποίου το ταλέντο θαυμάζω κι αναγνωρίζω, αλλά τον βρίσκω φλύαρο για τα δικά μου γούστα. Αν εξαιρέσεις 1-2 βιβλία, δεν έχω ΙΔΕΑ από horror και κατά βάση αποφεύγω να διαβάσω οτιδήποτε μπλέκει το μεταφυσικό στοιχείο, because reasons. Το ότι θα διάβαζα όμως ελληνικό βιβλίο ΤΡΟΜΟΥ και θα έδινα ενθουσιασμένη και χωρίς δεύτερη σκέψη 5 αστέρια, δε θα μπορούσα να το φανταστώ ποτέ.
Το βιβλίο έπαιξε με τα συναισθήματά μου και με τις σκέψεις μου. Ο Κέλλης πλέκει μία δραματική οικογενειακή ιστορία, χωρίς να πατήσει την κόκκινη γραμμή και να περάσει στο μελό της μεξικάνικης σαπουνόπερας. Έχετε δει πολλούς συγγραφείς –και δη Έλληνες- να ισορροπούν περίτεχνα το δράμα; Εγώ πάντως όχι. Και πάνω που σου έχει κάνει την καρδιά περιβόλι με τούτα και με κείνα, φέρνει –πάντοτε εύστοχα κι όχι ξεκάρφωτα- τον τρόμο στο τραπέζι. Κι εκεί είναι που το χάνεις. Γιατί είσαι ευάλωτος. Έχεις δώσει σημασία σε κάτι άλλο και ο τρόμος σε πιάνει απροετοίμαστο, ακόμη κι αν σερβίρεται σταδιακά και με τρόπο. Όσο κι αν είχα στο μυαλό μου ότι διαβάζω ένα βιβλίο που η πρώτη του ταμπελίτσα στο GR είναι “horror”, αυτή η τακτική ήταν που τελικά έφερε τον ενθουσιασμό. Μου δημιούργησε την επιθυμία να διαβάσω «λίγο ακόμη», να χάσω πολύτιμες ώρες ύπνου για να το τελειώσω, μου χάρισε μερικά έντονα όνειρα και φυσικά μ’ έκανε να γίνω οριακά παρανοϊκή με διάφορους ήχους που άκουγα μέσα στο σπίτι για όσο διάστημα το διάβαζα. (Χρήσιμο tip: κοιμηθείτε με κανένα φωτάκι ανοιχτό αν το διαβάσετε βράδυ)
Τεχνικά, είναι ένα βιβλίο καλοδουλεμένο και προσεγμένο, καταλληλότατης έκτασης και με το απαραίτητο κρεσέντο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί, χωρίς να ‘ναι γραφικοί ή καρικατούρες. Οι περιγραφές όχι απλώς δε με κούρασαν, αλλά τις βρήκα άκρως χρήσιμες για το χτίσιμο της επιβλητικής ατμόσφαιρας που επικρατεί στο αρχοντικό της Βόλβης. Δε μπορώ να βρω αρνητικό.
Χίλια μπράβο στον Κωνσταντίνο Κέλλη, ο οποίος φαίνεται να έχει πάθος και μεράκι για τη συγγραφή.
Τέλος, το συστήνω ακόμη και σ’ αυτούς που θεωρούν ότι δεν τους ταιριάζουν τα βιβλία τρόμου. Νομίζω πως με το συγκεκριμένο θ’ αλλάξουν -ή εστω θα αναθεωρήσουν- γνώμη, όπως κι εγώ.
Υ.Γ.: Και ένα τραγούδι που μου έφερε στο μυαλό η Σκιά:
https://youtu.be/ND3I0h0RUbI
Αρχικά, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι πολύ σημαντικό: έχω μηδενική επαφή με το είδος, ίσως γιατί το έχω συνδέσει με τον Στίβεν Κινγκ, του οποίου το ταλέντο θαυμάζω κι αναγνωρίζω, αλλά τον βρίσκω φλύαρο για τα δικά μου γούστα. Αν εξαιρέσεις 1-2 βιβλία, δεν έχω ΙΔΕΑ από horror και κατά βάση αποφεύγω να διαβάσω οτιδήποτε μπλέκει το μεταφυσικό στοιχείο, because reasons. Το ότι θα διάβαζα όμως ελληνικό βιβλίο ΤΡΟΜΟΥ και θα έδινα ενθουσιασμένη και χωρίς δεύτερη σκέψη 5 αστέρια, δε θα μπορούσα να το φανταστώ ποτέ.
Το βιβλίο έπαιξε με τα συναισθήματά μου και με τις σκέψεις μου. Ο Κέλλης πλέκει μία δραματική οικογενειακή ιστορία, χωρίς να πατήσει την κόκκινη γραμμή και να περάσει στο μελό της μεξικάνικης σαπουνόπερας. Έχετε δει πολλούς συγγραφείς –και δη Έλληνες- να ισορροπούν περίτεχνα το δράμα; Εγώ πάντως όχι. Και πάνω που σου έχει κάνει την καρδιά περιβόλι με τούτα και με κείνα, φέρνει –πάντοτε εύστοχα κι όχι ξεκάρφωτα- τον τρόμο στο τραπέζι. Κι εκεί είναι που το χάνεις. Γιατί είσαι ευάλωτος. Έχεις δώσει σημασία σε κάτι άλλο και ο τρόμος σε πιάνει απροετοίμαστο, ακόμη κι αν σερβίρεται σταδιακά και με τρόπο. Όσο κι αν είχα στο μυαλό μου ότι διαβάζω ένα βιβλίο που η πρώτη του ταμπελίτσα στο GR είναι “horror”, αυτή η τακτική ήταν που τελικά έφερε τον ενθουσιασμό. Μου δημιούργησε την επιθυμία να διαβάσω «λίγο ακόμη», να χάσω πολύτιμες ώρες ύπνου για να το τελειώσω, μου χάρισε μερικά έντονα όνειρα και φυσικά μ’ έκανε να γίνω οριακά παρανοϊκή με διάφορους ήχους που άκουγα μέσα στο σπίτι για όσο διάστημα το διάβαζα. (Χρήσιμο tip: κοιμηθείτε με κανένα φωτάκι ανοιχτό αν το διαβάσετε βράδυ)
Τεχνικά, είναι ένα βιβλίο καλοδουλεμένο και προσεγμένο, καταλληλότατης έκτασης και με το απαραίτητο κρεσέντο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί, χωρίς να ‘ναι γραφικοί ή καρικατούρες. Οι περιγραφές όχι απλώς δε με κούρασαν, αλλά τις βρήκα άκρως χρήσιμες για το χτίσιμο της επιβλητικής ατμόσφαιρας που επικρατεί στο αρχοντικό της Βόλβης. Δε μπορώ να βρω αρνητικό.
Χίλια μπράβο στον Κωνσταντίνο Κέλλη, ο οποίος φαίνεται να έχει πάθος και μεράκι για τη συγγραφή.
Τέλος, το συστήνω ακόμη και σ’ αυτούς που θεωρούν ότι δεν τους ταιριάζουν τα βιβλία τρόμου. Νομίζω πως με το συγκεκριμένο θ’ αλλάξουν -ή εστω θα αναθεωρήσουν- γνώμη, όπως κι εγώ.
Υ.Γ.: Και ένα τραγούδι που μου έφερε στο μυαλό η Σκιά:
https://youtu.be/ND3I0h0RUbI
October 3, 2018
Το βιβλίο ξεκινάει με μια ιστορία που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι συναντά σε αυτήν κλασικά στοιχεία θρίλερ (ο τρόμος έρχεται μετά). Στην αρχή κυλάει αργά και σταθερά, όσο πρέπει για να σε βάλει στο κλίμα. Ο Τάσος μετά το χαμό της γυναίκας του είναι διαλυμένος και οι αποφάσεις του ενώ φαντάζουν σωστές στα μάτια του δεν μπορεί να υποψιαστεί σε τι θα τους οδηγήσουν.
Στη συνέχεια όμως η ιστορία η ίδια σε παίρνει και σε ταρακουνάει και όσο πλησιάζει το τέλος ο τρόμος σε αρπάζει απ’ τα μαλλιά και απ’ τη μία θες να το αφήσεις και να το καταχωνιάσεις κάπου γιατί νομίζεις ότι θα έρθει και για σένα η Σκιά (και δεν είναι κάτι που θα ήθελες), αλλά απ’ την άλλη αν δεν το τελειώσεις θα τρελαθείς και θα σε στοιχειώνει.
Η γραφή του Κέλλη για ακόμα μια φορά με δικαίωσε.
Το χαρακτηριστικό που θεωρώ ότι έχει ο Κέλλης είναι ότι είναι καλά διαβασμένος για το είδος του. Χρησιμοποιεί ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει τη στιγμή που πρέπει, αφήνει ψιχουλάκια από δω και από κει για να τα μαζέψει ο παρατηρητικός αναγνώστης αλλά δεν δυσκολεύει καθόλου τον πρωτάρη, σε κρατάει σε εγρήγορση χωρίς υπερβολές, έχει αληθοφανέστατους διαλόγους όπως θα γινόταν σε κάθε ελληνικό σπίτι, δεν στα δίνει όλα με τη μία και αφού φτάσεις στο τέλος δένει όλα τα κομμάτια του παζλ και σε συγκλονίζει. Θεωρώ ότι είναι από τους συγγραφείς που έχουν κάνει καλή έρευνα σε όλα όσα χρειάζονται πριν ολοκληρώσουν το έργο τους.
Αυτά αναφορικά με το κομμάτι του τρόμου. Δε θέλω όμως να επισκιάσω καθόλου ότι όλα αυτά στηρίζονται σε δύο άλλα μεγάλα θέματα, στην αγάπη και στην απώλεια. Τα συναισθήματα που σου προκαλεί μέσα από την ιστορία είναι τόσο βαθιά και τόσο έντονα που προσωπικά μετά από τόσο καιρό μου έχουν μείνει όπως και όταν το τελείωσα. Ένιωσα όλο τον πόνο του καθενός και πολλές φορές δεν ήξερα πως θα αντιδρούσα και εγώ εάν ένιωθα έτσι. Έβλεπα πως είναι να έχεις χάσει κάποιον που αγαπάς τόσο βαθιά που όλα τα άλλα να φαντάζουν μικρά, αλλά και πως μπορείς να οδηγηθείς στην τρέλα και σε καταστάσεις που έχουν από καιρό πάρει άσχημη τροπή.
Έτσι κατέληξα πως και στην απόδοση των χαρακτήρων και συναισθημάτων, η δουλειά που έχει γίνει είναι άψογη. Έχει μπει μέσα στον καθένα, έχει ψάξει κάθε σκοτεινή πτυχή του και κάθε τι που του δίνει χαρά και μας τα παρουσιάζει με ρεαλιστικό τρόπο, λες και ��ρόκειται για άτομα που ξέραμε και απλά τώρα μαθαίνουμε κάτι παραπάνω για εκείνους.
Συμπέρασμα
Δε ξέρω πως είναι συνήθως τα άλλα βιβλία τρόμου -δεν έχω φοβερή εμπειρία στο είδος-αλλά νιώθω ότι η Σκιά στο σπίτι είναι μια κατηγορία από μόνη της, συνδυάζοντας τον πραγματικό τρόμο (της απώλειας και της τρέλας) και αυτόν της φαντασίας.
Αν θες κάτι δυνατό, δε σε φοβίζει το είδος αλλά θέλεις και συναίσθημα και όχι “σκέτο” τρόμο, να το διαλέξεις οπωσδήποτε.
Στη συνέχεια όμως η ιστορία η ίδια σε παίρνει και σε ταρακουνάει και όσο πλησιάζει το τέλος ο τρόμος σε αρπάζει απ’ τα μαλλιά και απ’ τη μία θες να το αφήσεις και να το καταχωνιάσεις κάπου γιατί νομίζεις ότι θα έρθει και για σένα η Σκιά (και δεν είναι κάτι που θα ήθελες), αλλά απ’ την άλλη αν δεν το τελειώσεις θα τρελαθείς και θα σε στοιχειώνει.
Η γραφή του Κέλλη για ακόμα μια φορά με δικαίωσε.
Το χαρακτηριστικό που θεωρώ ότι έχει ο Κέλλης είναι ότι είναι καλά διαβασμένος για το είδος του. Χρησιμοποιεί ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει τη στιγμή που πρέπει, αφήνει ψιχουλάκια από δω και από κει για να τα μαζέψει ο παρατηρητικός αναγνώστης αλλά δεν δυσκολεύει καθόλου τον πρωτάρη, σε κρατάει σε εγρήγορση χωρίς υπερβολές, έχει αληθοφανέστατους διαλόγους όπως θα γινόταν σε κάθε ελληνικό σπίτι, δεν στα δίνει όλα με τη μία και αφού φτάσεις στο τέλος δένει όλα τα κομμάτια του παζλ και σε συγκλονίζει. Θεωρώ ότι είναι από τους συγγραφείς που έχουν κάνει καλή έρευνα σε όλα όσα χρειάζονται πριν ολοκληρώσουν το έργο τους.
Αυτά αναφορικά με το κομμάτι του τρόμου. Δε θέλω όμως να επισκιάσω καθόλου ότι όλα αυτά στηρίζονται σε δύο άλλα μεγάλα θέματα, στην αγάπη και στην απώλεια. Τα συναισθήματα που σου προκαλεί μέσα από την ιστορία είναι τόσο βαθιά και τόσο έντονα που προσωπικά μετά από τόσο καιρό μου έχουν μείνει όπως και όταν το τελείωσα. Ένιωσα όλο τον πόνο του καθενός και πολλές φορές δεν ήξερα πως θα αντιδρούσα και εγώ εάν ένιωθα έτσι. Έβλεπα πως είναι να έχεις χάσει κάποιον που αγαπάς τόσο βαθιά που όλα τα άλλα να φαντάζουν μικρά, αλλά και πως μπορείς να οδηγηθείς στην τρέλα και σε καταστάσεις που έχουν από καιρό πάρει άσχημη τροπή.
Έτσι κατέληξα πως και στην απόδοση των χαρακτήρων και συναισθημάτων, η δουλειά που έχει γίνει είναι άψογη. Έχει μπει μέσα στον καθένα, έχει ψάξει κάθε σκοτεινή πτυχή του και κάθε τι που του δίνει χαρά και μας τα παρουσιάζει με ρεαλιστικό τρόπο, λες και ��ρόκειται για άτομα που ξέραμε και απλά τώρα μαθαίνουμε κάτι παραπάνω για εκείνους.
Συμπέρασμα
Δε ξέρω πως είναι συνήθως τα άλλα βιβλία τρόμου -δεν έχω φοβερή εμπειρία στο είδος-αλλά νιώθω ότι η Σκιά στο σπίτι είναι μια κατηγορία από μόνη της, συνδυάζοντας τον πραγματικό τρόμο (της απώλειας και της τρέλας) και αυτόν της φαντασίας.
Αν θες κάτι δυνατό, δε σε φοβίζει το είδος αλλά θέλεις και συναίσθημα και όχι “σκέτο” τρόμο, να το διαλέξεις οπωσδήποτε.
March 10, 2017
Διάβασα κριτικές φίλων εδώ στο GR για το συγκεκριμένο συγγραφέα και το έργο του. Παρήγγειλα μάλιστα το πρώτο του βιβλίο από γνωστή αλυσίδα, που μετά από 2 εβδομάδες αναμονή, μου ανέφεραν ότι "λυπούνται αλλά δεν μπορεσαν να βρουν το συγκεκριμένο βιβλίο στο δίκτυο των προμηθευτών τους". Θύμωσα.. Οπότε βλέποντας το τελευταίο έργο του συγγραφέα σε ράφι βιβλιοπωλείου, το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν το μετάνιωσα στιγμή. Αρχικός μου στόχος ήταν να τον γνωρίσω με το πρώτο του πόνημα κι αργότερα να δω την εξέλιξή του.
Στο θέμα μας τώρα.
Μια διαλυμένη οικογένεια προσπαθεί να κάνει μία καινούρια αρχή μετακομίζοντας σε ένα παλιό αρχοντικό. Το συγκεκριμένο αρχοντικό, τοποθετημένο κοντά στη λίμνη Βόλβη, σε εξαιρετική τοποθεσία ούτε πολύ κοντά στο χωριό αλλά ούτε και ιδιαιτέρως μακριά. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Με την άφιξη των νέων ενοίκων, περίεργα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν
Η σκιά στο σπίτι είναι ένα βιβλίο τρόμου, με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο παράλληλα με το ρεαλισμό των καταστάσεων. Ο συγγραφέας έχει χτίσει την ιστορία του με πολλή μαεστρία, με δόσεις μεταφυσικού και πραγματικότητας να εναλλάσσονται.
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για τις ώρες αναγνώσεις που μου χάρισε με αυτό του το βιβλίο και να υποκλιθώ στο ταλέντο του.. Δεν θα περίμενα ποτέ να διαβάσω ένα αριστούργημα του είδους από Έλληνα συγγραφέα και το απόλαυσα πραγματικά!!!
Κύριε Κέλλη, σας ευχαριστώ που μου αποδείξατε ότι αξίζει να δίνουμε χώρο σε νέους ανθρώπους. Περιμένω από σας τα καλύτερα. Μη με διαψεύσετε...
Στο θέμα μας τώρα.
Μια διαλυμένη οικογένεια προσπαθεί να κάνει μία καινούρια αρχή μετακομίζοντας σε ένα παλιό αρχοντικό. Το συγκεκριμένο αρχοντικό, τοποθετημένο κοντά στη λίμνη Βόλβη, σε εξαιρετική τοποθεσία ούτε πολύ κοντά στο χωριό αλλά ούτε και ιδιαιτέρως μακριά. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Με την άφιξη των νέων ενοίκων, περίεργα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν
Η σκιά στο σπίτι είναι ένα βιβλίο τρόμου, με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο παράλληλα με το ρεαλισμό των καταστάσεων. Ο συγγραφέας έχει χτίσει την ιστορία του με πολλή μαεστρία, με δόσεις μεταφυσικού και πραγματικότητας να εναλλάσσονται.
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω τον συγγραφέα για τις ώρες αναγνώσεις που μου χάρισε με αυτό του το βιβλίο και να υποκλιθώ στο ταλέντο του.. Δεν θα περίμενα ποτέ να διαβάσω ένα αριστούργημα του είδους από Έλληνα συγγραφέα και το απόλαυσα πραγματικά!!!
Κύριε Κέλλη, σας ευχαριστώ που μου αποδείξατε ότι αξίζει να δίνουμε χώρο σε νέους ανθρώπους. Περιμένω από σας τα καλύτερα. Μη με διαψεύσετε...
April 23, 2017
Δεν διαβαζω συχνα ελληνικη λογοτεχνια.δεν ξερω γιατι, αλλα ετσι εχουν τα πραγματα.μαλλον, ξερω.συχνα εχω παρατηρησει οτι στην συγχρονη ελληνικη λογοτεχνια (στο δειγμα που εγω εχω διαβασει τουλαχιστον), τα πραγματα ειναι "λιγο απ'ολα".λιγο τρομο, λιγο ρομαντζο, λιγο κοινωνικο, λιγο δραμα, λιγο απο τα "τρεντς" της εποχης(σεξ, s&m, mental issues) και ετοιμο το μυθιστορημα..αυτο εμενα τουλαχιστον με απωθεί. Θελω τα πραγματα να ειναι ξεκαθαρα και "τιμια".στο βιβλιο αυτο λοιπον τα πραγματα ειναι ακριβως ετσι! Απο την πρωτη κιολας σελιδα ο συγγραφεας δινει αυτο που υπόσχεται και μονο: τρομο! Ατμοσφαιρα, συναισθημα, τρομακτικες καταστασεις, μεταφυσικο στοιχειο , ακομη και καποια κλισε τα οποια ομως τα δεχεσαι με ευχαριστηση γιατι ολα κινουνται γυρω απο τον ιδιο αξονα: τον τρομο.
Με λιγα λογια το βιβλιο αυτο με συνεπηρε και το κατευχαριστηθηκα.δεν εβλεπα την ωρα να βραδιασει και να το πιασω στα χερια μου , με την αγωνια και την αδρεναλινη που ειχα στην εφηβεια βλεποντας τα πρωτα μου θριλερ!!συμφωνω με ολες τις θετικοτατες κριτικες και ευχομαι να πεσουν στα χερια μου και αλλα τετοια δειγματα ελληνικης γραφης που να με κανουν να ενθουσιαστω τοσο.
Με λιγα λογια το βιβλιο αυτο με συνεπηρε και το κατευχαριστηθηκα.δεν εβλεπα την ωρα να βραδιασει και να το πιασω στα χερια μου , με την αγωνια και την αδρεναλινη που ειχα στην εφηβεια βλεποντας τα πρωτα μου θριλερ!!συμφωνω με ολες τις θετικοτατες κριτικες και ευχομαι να πεσουν στα χερια μου και αλλα τετοια δειγματα ελληνικης γραφης που να με κανουν να ενθουσιαστω τοσο.
November 23, 2016
Από τις σπάνιες φορές που πραγματικά εύχομαι να μου δινόταν η δυνατότητα και να έβαζα παραπάνω ...
Η άποψή μου για το εξαιρετικό αυτό βιβλίο, όπως αναρτήθηκε στο πάντα φιλόξενο site του spoileralert.gr : http://spoileralert.gr/i-skia-sto-spi...
Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί από άπαντες, φανατικούς του τρόμου και μη.
Η άποψή μου για το εξαιρετικό αυτό βιβλίο, όπως αναρτήθηκε στο πάντα φιλόξενο site του spoileralert.gr : http://spoileralert.gr/i-skia-sto-spi...
Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί από άπαντες, φανατικούς του τρόμου και μη.
Read
April 20, 2017Η Κλειώ Τσαλαπάτη γράφει στην ιστοσελίδα "Φίλοι της Λογοτεχνίας" για τη Σκιά στο σπίτι:
http://filoithslogotexnias.blogspot.s...
Η Καλλιόπη Κρητικού γράφει στη Huffington Post για τη Σκιά στο σπίτι.
http://www.huffingtonpost.gr/calliope...
Με έναυσμα την κυκλοφορία της Σκιάς στο σπίτι, το School of Rock και ο Γιώργος Μεσολογγίτης με περνούν από ανάκριση στο παρακάτω link:
https://schoolofrock.gr/synentefxi-me...
Συνέντευξη στην Κλειώ Τσαλαπάτη και την ιστοσελίδα: "Φίλοι της Λογοτεχνίας" εδώ:
http://filoithslogotexnias.blogspot.s...
Η ιστοσελίδα Book Press κατατάσσει τη Σκιά στο σπίτι στα καλύτερα Αστυνομικά/Θρίλερ του 2016:
http://www.bookpress.gr/politismos/te...
Άρθρο νο.9 Η Κατερίνα Μαλακατέ γράφει στο ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ για τη Σκιά στο Σπίτι. Στο ίδιο link μπορείτε να βρείτε και τη δίωρη εκπομπή που κάνουμε μαζί για το βιβλίο και την (ελληνική) λογοτεχνία τρόμου γενικότερα.
http://diavazontas.blogspot.se/2016/1...
Άρθρο νο.8 από το sicblogging και τον Constantine Cucci
http://sicblogging.blogspot.se/2016/1...
Άρθρο νο. 7 από το trikalaview.gr και τη Βιβή Μαργαρίτη
http://www.trikalaview.gr/bookshelf/%...
Άρθρο νο. 6 στο Βιβλίων Έργα από τη Γεωργία Ρετετάκου για τα καλύτερα του 2016.
https://vivlionerga.blogspot.se/2016/...
Άρθρο νο.5 από το artplay.gr και την Ερατώ Κονδύλη:
http://artplay.gr/vivlio/i-skia-sto-s...
Αρθρο νο.4 από την Τατιάνα Τζινιώλη στο Bookcity.gr:
http://www.bookcity.gr/reviews/22707-...
Άρθρο νο.3: Η συγγραφέας Άρτεμις Βελούδου παρουσίασε στο ΦantastiCon το βιβλίο για πρώτη φορά, και στο παρακάτω διπλό άρθρο μπορείτε να βρείτε την κριτική της στο Mindhack μαζί με τη συνέντευξη που μου πήρε.
http://mindhack.gr/%CF%83%CE%BA%CE%B9...
Η δεύτερη κριτική έρχεται από το Spoileralert.gr και τη Νικολέτα Μπαλοπήτου:
http://spoileralert.gr/i-skia-sto-spi...
H πρώτη κριτική του βιβλίου από το Nyctophilia.gr στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://nyctophilia.gr/%CE%BA%CF%89%CE...
http://filoithslogotexnias.blogspot.s...
Η Καλλιόπη Κρητικού γράφει στη Huffington Post για τη Σκιά στο σπίτι.
http://www.huffingtonpost.gr/calliope...
Με έναυσμα την κυκλοφορία της Σκιάς στο σπίτι, το School of Rock και ο Γιώργος Μεσολογγίτης με περνούν από ανάκριση στο παρακάτω link:
https://schoolofrock.gr/synentefxi-me...
Συνέντευξη στην Κλειώ Τσαλαπάτη και την ιστοσελίδα: "Φίλοι της Λογοτεχνίας" εδώ:
http://filoithslogotexnias.blogspot.s...
Η ιστοσελίδα Book Press κατατάσσει τη Σκιά στο σπίτι στα καλύτερα Αστυνομικά/Θρίλερ του 2016:
http://www.bookpress.gr/politismos/te...
Άρθρο νο.9 Η Κατερίνα Μαλακατέ γράφει στο ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ για τη Σκιά στο Σπίτι. Στο ίδιο link μπορείτε να βρείτε και τη δίωρη εκπομπή που κάνουμε μαζί για το βιβλίο και την (ελληνική) λογοτεχνία τρόμου γενικότερα.
http://diavazontas.blogspot.se/2016/1...
Άρθρο νο.8 από το sicblogging και τον Constantine Cucci
http://sicblogging.blogspot.se/2016/1...
Άρθρο νο. 7 από το trikalaview.gr και τη Βιβή Μαργαρίτη
http://www.trikalaview.gr/bookshelf/%...
Άρθρο νο. 6 στο Βιβλίων Έργα από τη Γεωργία Ρετετάκου για τα καλύτερα του 2016.
https://vivlionerga.blogspot.se/2016/...
Άρθρο νο.5 από το artplay.gr και την Ερατώ Κονδύλη:
http://artplay.gr/vivlio/i-skia-sto-s...
Αρθρο νο.4 από την Τατιάνα Τζινιώλη στο Bookcity.gr:
http://www.bookcity.gr/reviews/22707-...
Άρθρο νο.3: Η συγγραφέας Άρτεμις Βελούδου παρουσίασε στο ΦantastiCon το βιβλίο για πρώτη φορά, και στο παρακάτω διπλό άρθρο μπορείτε να βρείτε την κριτική της στο Mindhack μαζί με τη συνέντευξη που μου πήρε.
http://mindhack.gr/%CF%83%CE%BA%CE%B9...
Η δεύτερη κριτική έρχεται από το Spoileralert.gr και τη Νικολέτα Μπαλοπήτου:
http://spoileralert.gr/i-skia-sto-spi...
H πρώτη κριτική του βιβλίου από το Nyctophilia.gr στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://nyctophilia.gr/%CE%BA%CF%89%CE...
November 29, 2016
[...]Το μυθιστόρημα αυτό είναι συγκλονιστικό, σε ελκύει με έναν σκοτεινό, μυστηριακό τρόπο. Εισχωρεί στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, τόσο μέσα από δρόμους κακούς, όσο και καλούς. Γιατί στην τελική, τι είναι άλλωστε το μεταφυσικό αν όχι η επίπτωση των επιλογών των ανθρώπων, που μετά θάνατον καταφέρνει να αποτυπώνεται εκεί που δεν θα έπρεπε (ή εκεί που ελπίζουμε)∙ ανάμεσα σ’ εκείνους που ζουν ακόμη με τον φόβο ή και τον πόνο της απώλειας.[...]
Η άποψη μου για το βιβλίο και ένα σύντομο Q&A του συγγραφέα επ' αυτού, στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://mindhack.gr/%CF%83%CE%BA%CE%B9...
Η άποψη μου για το βιβλίο και ένα σύντομο Q&A του συγγραφέα επ' αυτού, στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://mindhack.gr/%CF%83%CE%BA%CE%B9...
March 9, 2017
Για να εξηγούμαστε: είμαι φανατική οπαδός των θρίλερ. Έβλεπα ταινίες θρίλερ από τα μαθητικά μου χρόνια, δεν έχανα ταινία θρίλερ στο σινεμά , διάβαζα κάποια περίοδο ό,τι κυκλοφορούσε από King, αργότερα που παντρεύτηκα πέρασα και στον Masterton και γενικά κυνηγάω τα βιβλία τρόμου, ότι βρω μπροστά μου. Όοολη αυτή η εμπειρία που απέκτησα με τα χρόνια μπορεί να συνοψιστεί στα εξής: το κυριότερο στις ταινίες και στα βιβλία είναι η ατμόσφαιρα. Αν καταφέρεις να φτιάξεις την κατάλληλη "ζοφερή" ατμόσφαιρα, μπορείς να περιγράψεις και τον διάλογο που είχε ο πρωταγωνιστής με τη φουρνάρισσα σχετικά με τα είδη ψ��μιού αν το θέλεις και ο αναγνώστης/ θεατής θα κοιτάει με γουρλωμένα μάτια περιμένοντας το κακό να συμβεί.
Φτιάξε εικόνα: ένα παλιό αρχοντικό στη μέση μιας έκτασης από γκαζόν, στην άκρη της εικόνας (την αριστερή άκρη στο μυαλό μου- δεν ξέρω γιατί) ένας περιφραγμένος κήπος με ψηλά δέντρα και από πίσω μια λίμνη (και μάλιστα η Βόλβη, όχι καμιά λιμνούλα για να βρέχεις τα ποδαράκια σου)... Αυτομάτως γεμίζει το κεφάλι μου με ήχους από το θρόισμα των φύλλων, από την εικόνα της ομίχλης που σηκώνεται στη λίμνη τα χαράματα, από την ελαφριά μυρωδιά παλιωμένου ξύλου και από τους ήχους συστολής- διαστολής του παλιού σπιτιού. Βάλε τώρα και μια γυναικεία "σκιά" που έχει τους δικούς της κακούς σκοπούς και η ιστορία είναι έτοιμη, οι σωστές βάσεις έχουν μπει. Τώρα είναι στο χέρι του συγγραφέα αν θα καταφέρει να σε τραβήξει μέσα στον κόσμο του.
Στο δια τάυτα: με τσάκισε ο συγγραφέας. Το βιβλίο είναι τόσο καλογραμμένο που για πρώτη φορά μάλωσα τον άντρα μου που περπατούσε αθόρυβα και τρόμαξα. Καταλάβατε τι εννοώ; Μπήκα στον κόσμο του εντελώς. Ένα γκρίζο φουστάνι και ένα μοιρολόι είναι τελικά αρκετά για να μου φέρνουν ανατριχίλες.
Οι εικόνες που δημιουργεί είναι εξαιρετικά ζωντανές, είναι γραμμένο πολύ κινηματογραφικά, δεν υπάρχουν περιττές λεπτομέρειες ούτε βαρετά σημεία. Όλα εξηγούνται την κατάλληλη στιγμή, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη του και υπάρχει εξήγηση για όλα. Όταν στα παραπάνω προσθέσουμε και το ταλέντο του συγγραφέα να δημιουργεί ζοφερή ατμόσφαιρα έχουμε ένα μυθιστόρημα που θα το διαβάσεις παρατώντας ότι δουλειές έχεις να κάνεις. Και ναι, θα χτυπήσει λίγο πιο γρήγορα η καρδιά σου, θα γουρλώσεις και τα μάτια σου διαβάζοντας, ίσως ανάψεις για καλό και για κακό ένα έξτρα φως για να πας στο δωμάτιό σου το βράδυ και σίγουρα θα σκεφτείς "Τι λες τώρα ρε φίλε, πώς του ήρθε και το έγραψε αυτό ρε...".
Δεν θέλω να πω άλλα, μόνο θα ταυτιστώ με όλους όσους είπανε ότι το βιβλίο αυτό ΠΡΕΠΕΙ να μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες, είναι κρίμα να μην μπορούν να το διαβάσουν περισσότεροι άνθρωποι απλά επειδή είναι γραμμένο στα ελληνικά.
http://kiallovivlio.blogspot.gr/
Φτιάξε εικόνα: ένα παλιό αρχοντικό στη μέση μιας έκτασης από γκαζόν, στην άκρη της εικόνας (την αριστερή άκρη στο μυαλό μου- δεν ξέρω γιατί) ένας περιφραγμένος κήπος με ψηλά δέντρα και από πίσω μια λίμνη (και μάλιστα η Βόλβη, όχι καμιά λιμνούλα για να βρέχεις τα ποδαράκια σου)... Αυτομάτως γεμίζει το κεφάλι μου με ήχους από το θρόισμα των φύλλων, από την εικόνα της ομίχλης που σηκώνεται στη λίμνη τα χαράματα, από την ελαφριά μυρωδιά παλιωμένου ξύλου και από τους ήχους συστολής- διαστολής του παλιού σπιτιού. Βάλε τώρα και μια γυναικεία "σκιά" που έχει τους δικούς της κακούς σκοπούς και η ιστορία είναι έτοιμη, οι σωστές βάσεις έχουν μπει. Τώρα είναι στο χέρι του συγγραφέα αν θα καταφέρει να σε τραβήξει μέσα στον κόσμο του.
Στο δια τάυτα: με τσάκισε ο συγγραφέας. Το βιβλίο είναι τόσο καλογραμμένο που για πρώτη φορά μάλωσα τον άντρα μου που περπατούσε αθόρυβα και τρόμαξα. Καταλάβατε τι εννοώ; Μπήκα στον κόσμο του εντελώς. Ένα γκρίζο φουστάνι και ένα μοιρολόι είναι τελικά αρκετά για να μου φέρνουν ανατριχίλες.
Οι εικόνες που δημιουργεί είναι εξαιρετικά ζωντανές, είναι γραμμένο πολύ κινηματογραφικά, δεν υπάρχουν περιττές λεπτομέρειες ούτε βαρετά σημεία. Όλα εξηγούνται την κατάλληλη στιγμή, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη του και υπάρχει εξήγηση για όλα. Όταν στα παραπάνω προσθέσουμε και το ταλέντο του συγγραφέα να δημιουργεί ζοφερή ατμόσφαιρα έχουμε ένα μυθιστόρημα που θα το διαβάσεις παρατώντας ότι δουλειές έχεις να κάνεις. Και ναι, θα χτυπήσει λίγο πιο γρήγορα η καρδιά σου, θα γουρλώσεις και τα μάτια σου διαβάζοντας, ίσως ανάψεις για καλό και για κακό ένα έξτρα φως για να πας στο δωμάτιό σου το βράδυ και σίγουρα θα σκεφτείς "Τι λες τώρα ρε φίλε, πώς του ήρθε και το έγραψε αυτό ρε...".
Δεν θέλω να πω άλλα, μόνο θα ταυτιστώ με όλους όσους είπανε ότι το βιβλίο αυτό ΠΡΕΠΕΙ να μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες, είναι κρίμα να μην μπορούν να το διαβάσουν περισσότεροι άνθρωποι απλά επειδή είναι γραμμένο στα ελληνικά.
http://kiallovivlio.blogspot.gr/
September 16, 2019
Είμαι χαρούμενη που έχω τηρήσει την απόφασή μου να διαβάζω περισσότερα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων. Το συγκεκριμένο βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη το γυρόφερνα εδώ και μία διετία αλλά όλο ανέβαλα την ανάγνωση. Ευτυχώς μία βιβλιόΦΙΛΗ μου-η Βάσω-είχε την ευγενική καλοσύνη να μου το δανείσει. Μετά τον πρόωρο θάνατο της αγαπημένης του Ναταλίας, ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί μαζί με τα δυο του παιδιά να μαζέψει τα κομμάτια της διαλυμένης οικογένειάς του και να ξαναφτιάξει τη ζωή τους. Θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νεκρής πια συζύγου του, αποφασίζει να αγοράσει το παλιό αρχοντικό Καρατζά δίπλα στη λίμνη Βόλβη. Μια σκιά όμως παραμονεύει στο αρχοντικό, μια σκιά που αποκαλεί το σπίτι τους «σπίτι της».
Την κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε στο Οne girl, one pen!
Την κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε στο Οne girl, one pen!
May 26, 2017
Να ξεκινήσω λέγοντας πως γενικά δεν διαβάζω τρόμο επομένως ας με συγχωρήσουν οι φίλοι του είδους για τυχόν ανακρίβειες ή κοινοτοπίες που οφείλονται καθαρά στην έλλειψη τριβής μου με αυτό.
Η Σκιά στο Σπίτι του Κωνσταντίνος Κέλλης είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο με άρτια δομή και σύγχρονο ρέοντα λόγο που κρατάει μια σωστή ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία ατμόσφαιρας αγωνίας και δράσης. Έχει το προσόν ότι βάζει τον αναγνώστη σταδιακά και με δεξιοτεχνία στα υπερφυσικά γεγονότα, τον βυθίζει βήμα βήμα θα λέγαμε στο τρομακτικό. Εκτίμησα πάρα πολύ το γεγονός ότι το πρώτο τρομακτικό γεγονός το οποίο δεν μπορεί να απορριφθεί ως σύμπτωση, αποκύημα της φαντασίας ή να εξηγηθεί λογικά, συμβαίνει σχετικά αργά στο βιβλίο.
Οι αντιδράσεις των χαρακτήρων μπροστά στο υπερφυσικό είναι αρκετά λογικές και δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη του αναγνώστη ούτε το υπερφυσικό καλείται να εξηγήσει ασυνέπειες και προβλήματα της πλοκής.
Βέβαια, μην ξεγελαστείτε. Το βιβλίο είναι καθαρόαιμο βιβλίο τρόμου και όσο προχωράει γίνονται πολλά που δεν περιορίζονται μόνο στον ψυχολογικό τρόμο. Το τέλος μου άρεσε ιδιαίτερα διότι κλείνει δεμένα την ιστορία και είναι θα έλεγα γλυκόπικρο, αφήνοντας τα σημάδια της ιστορίας ξεκάθαρα στους χαρακτήρες του. Θα αδικούνταν όλο το βιβλίο αν στο τέλος οι χαρακτήρες “ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα” έχοντας απλά μια περιπέτεια να διηγηθούν.
Πίσω από όλα αυτά βέβαια υπάρχει μια ιστορία που θα μπορούσε από μόνη της να σταθεί πολύ καλά και σε άλλο είδος. Μια ιστορία, που όπως είπαν πολλοί, είναι για την απώλεια αλλά εγώ θα συμπλήρωνα και για την αγάπη. Και συγκεκριμένα για την χαμένη, την ανεκπλήρωτη αγάπη που είναι τόσο δυνατή που μπορεί να γίνει ταυτόχρονα και μίσος και λύτρωση.
Για τους φίλους του τρόμου δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο, νομίζω θα το έχουν ήδη διαβάσει, για τους υπόλοιπους, σαν εμένα, θα έλεγα ότι αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία επαφής με το είδος που δεν θα σας απογοητεύσει.
Ακούστε και το Ex Libris επεισόδια 24 και 32 για περισσότερα για το βιβλίο!
Η Σκιά στο Σπίτι του Κωνσταντίνος Κέλλης είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο με άρτια δομή και σύγχρονο ρέοντα λόγο που κρατάει μια σωστή ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργία ατμόσφαιρας αγωνίας και δράσης. Έχει το προσόν ότι βάζει τον αναγνώστη σταδιακά και με δεξιοτεχνία στα υπερφυσικά γεγονότα, τον βυθίζει βήμα βήμα θα λέγαμε στο τρομακτικό. Εκτίμησα πάρα πολύ το γεγονός ότι το πρώτο τρομακτικό γεγονός το οποίο δεν μπορεί να απορριφθεί ως σύμπτωση, αποκύημα της φαντασίας ή να εξηγηθεί λογικά, συμβαίνει σχετικά αργά στο βιβλίο.
Οι αντιδράσεις των χαρακτήρων μπροστά στο υπερφυσικό είναι αρκετά λογικές και δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη του αναγνώστη ούτε το υπερφυσικό καλείται να εξηγήσει ασυνέπειες και προβλήματα της πλοκής.
Βέβαια, μην ξεγελαστείτε. Το βιβλίο είναι καθαρόαιμο βιβλίο τρόμου και όσο προχωράει γίνονται πολλά που δεν περιορίζονται μόνο στον ψυχολογικό τρόμο. Το τέλος μου άρεσε ιδιαίτερα διότι κλείνει δεμένα την ιστορία και είναι θα έλεγα γλυκόπικρο, αφήνοντας τα σημάδια της ιστορίας ξεκάθαρα στους χαρακτήρες του. Θα αδικούνταν όλο το βιβλίο αν στο τέλος οι χαρακτήρες “ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα” έχοντας απλά μια περιπέτεια να διηγηθούν.
Πίσω από όλα αυτά βέβαια υπάρχει μια ιστορία που θα μπορούσε από μόνη της να σταθεί πολύ καλά και σε άλλο είδος. Μια ιστορία, που όπως είπαν πολλοί, είναι για την απώλεια αλλά εγώ θα συμπλήρωνα και για την αγάπη. Και συγκεκριμένα για την χαμένη, την ανεκπλήρωτη αγάπη που είναι τόσο δυνατή που μπορεί να γίνει ταυτόχρονα και μίσος και λύτρωση.
Για τους φίλους του τρόμου δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο, νομίζω θα το έχουν ήδη διαβάσει, για τους υπόλοιπους, σαν εμένα, θα έλεγα ότι αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία επαφής με το είδος που δεν θα σας απογοητεύσει.
Ακούστε και το Ex Libris επεισόδια 24 και 32 για περισσότερα για το βιβλίο!
November 5, 2017
Πως να απολαύσετε πλήρως την εμπειρία αυτού του βιβλίου:
1. Μια μέρα με κακοκαιρία πηγαίνετε στο ξύλινο σπίτι στο χωριό στη μέση του πουθενά (όλοι έχουμε ένα)
2. Ανάψτε το τζάκι
3. Ανοίξτε ένα μπουκάλι κρασί
4. Κλείστε το κινητό
5. Βυθιστείτε στον καναπέ και απολαύστε!
ΥΓ: Όχι, οι φωνές που ακούτε να σας καλούν και τα τριξίματα του σπιτιού ΔΕΝ είναι μόνο μέσα στο μυαλό σας!
Αλλά και να μην κάνετε κάτι από αυτά, το βιβλίο θα σας ταξιδέψει από μόνο του και θα σας κρατήσει στο μαγικό και τρομακτικό του κόσμο μέχρι και την τελευταία σελίδα. Η ιστορία δεν έχει κάτι το πολύ διαφορετικό από τις άλλες ιστορίες με στοιχειωμένα σπίτια. Αυτό που την κάνει διαφορετική, είναι οι κινηματογραφικές περιγραφές και ο τρόπος γραφής του κυρίου Κέλλη, όπου η βελτίωση του από τη Νεκρή Γραμμή είναι εμφανέστατη. Η εναλλαγή των χαρακτήρων μας βοηθάει να έχουμε μια πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει, και παρ' όλα αυτά υπάρχουν ανατροπές. Ο κύριος Κέλλης σέβεται τους χαρακτήρες του και τους έχει δώσει υπόσταση και βάθος που λίγες φορές βλέπουμε σε βιβλία τρόμου. Μπορώ να πω ότι καθώς διάβαζα τις τελευταίες σελίδες, δεν ήξερα πως ήθελα να τελειώσει η ιστορία, όμως τελικά ο συγγραφέας μου έδωσε αυτό που ήθελα.
Είναι από τα βιβλία που όταν τα τελειώνεις, θες να πεις ευχαριστώ στο συγγραφέα, και νομίζω αυτό τα λέει όλα.
1. Μια μέρα με κακοκαιρία πηγαίνετε στο ξύλινο σπίτι στο χωριό στη μέση του πουθενά (όλοι έχουμε ένα)
2. Ανάψτε το τζάκι
3. Ανοίξτε ένα μπουκάλι κρασί
4. Κλείστε το κινητό
5. Βυθιστείτε στον καναπέ και απολαύστε!
ΥΓ: Όχι, οι φωνές που ακούτε να σας καλούν και τα τριξίματα του σπιτιού ΔΕΝ είναι μόνο μέσα στο μυαλό σας!
Αλλά και να μην κάνετε κάτι από αυτά, το βιβλίο θα σας ταξιδέψει από μόνο του και θα σας κρατήσει στο μαγικό και τρομακτικό του κόσμο μέχρι και την τελευταία σελίδα. Η ιστορία δεν έχει κάτι το πολύ διαφορετικό από τις άλλες ιστορίες με στοιχειωμένα σπίτια. Αυτό που την κάνει διαφορετική, είναι οι κινηματογραφικές περιγραφές και ο τρόπος γραφής του κυρίου Κέλλη, όπου η βελτίωση του από τη Νεκρή Γραμμή είναι εμφανέστατη. Η εναλλαγή των χαρακτήρων μας βοηθάει να έχουμε μια πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει, και παρ' όλα αυτά υπάρχουν ανατροπές. Ο κύριος Κέλλης σέβεται τους χαρακτήρες του και τους έχει δώσει υπόσταση και βάθος που λίγες φορές βλέπουμε σε βιβλία τρόμου. Μπορώ να πω ότι καθώς διάβαζα τις τελευταίες σελίδες, δεν ήξερα πως ήθελα να τελειώσει η ιστορία, όμως τελικά ο συγγραφέας μου έδωσε αυτό που ήθελα.
Είναι από τα βιβλία που όταν τα τελειώνεις, θες να πεις ευχαριστώ στο συγγραφέα, και νομίζω αυτό τα λέει όλα.
November 8, 2017
Ένα πολύ καλοδουλεμένο βιβλίο τρόμου, ένα οικογενειακό δράμα που δεν γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο, με ρέουσα γλώσσα και πλοκή, που αξίζει σίγουρα να διαβαστεί από φανς και μη του είδους. Θα αναζητήσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα για καλές δόσεις τρόμου όταν τις χρειάζομαι!
March 25, 2021
Υπάρχει ένας πολύ απλός λόγος που δεν βλέπω ταινίες τρόμου: θέλω να κοιμάμαι τα βράδια σαν άνθρωπος. Εξ ου και δεν διάβασα ποτέ βιβλία του είδους. Γιατί αυτό και γιατί τώρα; Έρχεται κάποια στιγμή η σειρά για το ράφι των αδιάβαστων δώρων οπότε let’s do this.
Έφτασα πολλές φορές στο τσακ να το πετάξω στην άλλη γωνία, να ραντίσω το σπίτι με αγιασμό από την Τήνο και να κρεμάσω για κολιέ το κουζινομάχαιρο. Εκτός όμως από ένα επίμονο OCD που δεν με αφήνει να παρατάω βιβλία στη μέση, είχα και την περιέργεια για το παρακάτω. Όοοοοοοχι, δεν έφτασα ως εδώ για να σε καταχωνιάσω στο υπόγειο.
Ήταν ανέλπιστα καλό. Δουλεμένο κείμενο που δεν αφήνει τις λεπτομέρειες στη τύχη τους και αυτό φαίνεται, όπως φαίνεται και η ικανότητα του συγγραφέα να φτιάχνει ιστορίες που σε καθηλώνουν και σου σηκώνουν την πέτσα. Συνεπώς και συνέχιζα να διαβάζω.
Ο τρόμος έρχεται και σε βρίσκει αναπόφευκτα. Δεν έχεις άλλη επιλογή ακόμα κι αν κομπάζεις σαν βαρύμαγκας πως δεν φοβάσαι κάτι τέτοια. Guess what: θα φοβηθείς. Και θα ανάψεις όλα τα φώτα του σπιτιού και θα διπλοκοιτάξεις τις σκιές και θα δώσεις προσοχή καχύποπτα στους ήχους του ίδιου σου του χώρου.
Ήταν πολύ καλό. Περίεργα καλό. Ανατριχιαστικά καλό. Πριν όμως τολμήσω να ξαναδιαβάσω κάτι τέτοιο, αν ποτέ το κάνω, άσε να περάσει κάμποσος καιρός να προλάβω να κοιμηθώ λιγουλάκι ήρεμα, ναι; Ευχαριστώ.
Έφτασα πολλές φορές στο τσακ να το πετάξω στην άλλη γωνία, να ραντίσω το σπίτι με αγιασμό από την Τήνο και να κρεμάσω για κολιέ το κουζινομάχαιρο. Εκτός όμως από ένα επίμονο OCD που δεν με αφήνει να παρατάω βιβλία στη μέση, είχα και την περιέργεια για το παρακάτω. Όοοοοοοχι, δεν έφτασα ως εδώ για να σε καταχωνιάσω στο υπόγειο.
Ήταν ανέλπιστα καλό. Δουλεμένο κείμενο που δεν αφήνει τις λεπτομέρειες στη τύχη τους και αυτό φαίνεται, όπως φαίνεται και η ικανότητα του συγγραφέα να φτιάχνει ιστορίες που σε καθηλώνουν και σου σηκώνουν την πέτσα. Συνεπώς και συνέχιζα να διαβάζω.
Ο τρόμος έρχεται και σε βρίσκει αναπόφευκτα. Δεν έχεις άλλη επιλογή ακόμα κι αν κομπάζεις σαν βαρύμαγκας πως δεν φοβάσαι κάτι τέτοια. Guess what: θα φοβηθείς. Και θα ανάψεις όλα τα φώτα του σπιτιού και θα διπλοκοιτάξεις τις σκιές και θα δώσεις προσοχή καχύποπτα στους ήχους του ίδιου σου του χώρου.
Ήταν πολύ καλό. Περίεργα καλό. Ανατριχιαστικά καλό. Πριν όμως τολμήσω να ξαναδιαβάσω κάτι τέτοιο, αν ποτέ το κάνω, άσε να περάσει κάμποσος καιρός να προλάβω να κοιμηθώ λιγουλάκι ήρεμα, ναι; Ευχαριστώ.
April 27, 2017
3,5 ΑΣΤΕΡΙΑ.Εξαιρετικη λογοτεχνικη πενα,αριστος ρυθμος,αποπνικτικη ατμοσφαιρα,μεγαλη δεξιοτεχνια στον λογο,σωστες δοσεις τρμου και αγωνιας αλλα και καπου νομιζεις οτι το εχεις ξαναζησει ολο αυτο με τα πατωματα που τριζουν,τις παιδικες φωνες,μια γυναικεια φιγουρα να πλανατε στην ατμοσφαιρα,στοιχιωμενα σπιτια κλπ.Μερικες στιγμες μου θυμισε εντονα τις ταινιες του Τζειμς Γουαν " Το καλεσμα" και το "Insidious" αλλα και την γυναικα με τα μαυρα και τους αλλους.Δυστυχως οσοι ειναι εξικοιωμενοι με τις ταινιες τρομου δεν θα τρομαξουν ευκολα απ ολο αυτο το deja vu ειδικα στην συγχρονη εποχη του blue ray και του home cinema με την τελοιοποιηση των ηχιτικων εφε και του ηχου.Πλεον οσο καλογραμενο και να ειναι ενα βιβλιο τρομου δεν μπορει να φτασει την εμπειρια του να βλεπεις θριλερ στο home cinema.Παντως η γραφη του ειναι αριστη.
March 10, 2017
Η Σκιά στο Σπίτι φαίνεται ότι έχει ήδη αποκτήσει το δικό της φανατικό κοινό. Το ίδιο και ο συγγραφέας της. Ένα σωρό επαινετικές κριτικές (εδώ μέσα και αλλού), reviews που παρακινούν τον αναγνώστη τους να περιπλανηθεί κι αυτός στις σκιές του Σπιτιού και να αφουγκραστεί τις ανάσες όσων έζησαν ή ξεψύχησαν εκεί μέσα. Στην περίπτωσή μου, τον δρόμο έδειξε η συμβουλή/παραίνεση μιας φίλης goodreader (Nikoleta): «μην διαβάζετε αυτό το βιβλίο βραδινές ώρες». Ε, μετά από αυτό, δεν ήθελε και πολύ. Αγόρασα το βιβλίο, ελπίζοντας να αφιερώσω στην ανάγνωσή του μόνο βραδινές ώρες (που δυστυχώς ούτε πολλές είναι τώρα πια, ούτε ελεύθερες από λοιπές ενασχολήσεις).
Το πιο ενδιαφέρον επιμέρους στοιχείο που θα μπορούσε κανείς να μνημονεύσει αναφορικά με τη μεταφυσική αυτή ιστορία τρόμου (ναι, περί αυτού πρόκειται) είναι ότι δεν εκτυλίσσεται στο Βερμόντ ή στο Κονέκτικατ, αλλά στα πέριξ της Βόλβης, στο νομό της Θεσσαλονίκης, όπου δεσπόζει ένα παλιό αρχοντικό, χτισμένο από την οικογένεια Καραντζά, στα 1833. Ένα σπίτι που, όπως κάθε παλιό σπίτι, κουβαλάει τις αναμνήσεις των ανθρώπων του. Και όχι μόνο. Ζει μαζί τους, με τα ένοχα μυστικά τους και τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Πίσω από τους τοίχους του ενδημούν οι κραυγές τους και στους διαδρόμους και στα δωμάτιά του περιπλανώνται λησμονημένες, κατάρατες μορφές από τα βάθη των χρόνων/αιώνων.
Σε ένα από τα δωμάτια αυτού του σπιτιού (όταν κάποτε λειτουργούσε ως μοτέλ) αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης ο Τάσος και η Ναταλία. Στο ίδιο σπίτι είναι που αποφάσισε ο Τάσος να επιστρέψει, με τα δυο παιδιά τους, δεκαέξι χρόνια μετά, όταν πλέον η Ναταλία είχε για πάντα χαθεί, πιστεύοντας ότι η μετεγκατάσταση της οικογένειάς του στο αρχοντικό ήταν κάτι που θα ήθελε (και) η Ναταλία («Μπορείς να μας φανταστείς; Εδώ;»). Τα πράγματα, όμως, δεν πάνε ακριβώς όπως ο Τάσος φαντάστηκε, καθώς το αρχοντικό, ήδη από τις πρώτες ώρες της παρουσίας των νέων ενοίκων του, αποφασίζει να δείξει τα ‘δόντια’ του, σκορπώντας τρόμο και αναζητώντας καινούργιο αίμα.
Ο συγγραφέας, σελίδα τη σελίδα, χτίζει μιαν ατμόσφαιρα υποβλητικού τρόμου, όπου οι σκιές των μη ζώντων συγχρωτίζονται με τους ανθρώπους που κατοικούν ή επισκέπτονται το σπίτι και η αλληλεπίδρασή τους είναι διαρκής και έντονη. Ο ρυθμός είναι –κατά το κοινώς λεγόμενο- κινηματογραφικός, το περιβάλλον μέσα κι έξω από το σπίτι κλειστοφοβικό (οι φορτωμένες σημύδες μπροστά από το σπίτι, το γρασίδι του κήπου που έχει θεριέψει, τα λαίμαργα παρακλάδια των δέντρων, η σχεδόν αδιόρατη λίμνη από τα πέπλα της ομίχλης που κατεβάζει το βουνό, οι κισσοί που έχουν καλύψει το αρχοντικό και προσπαθούν να το καταπιούν), οι χαρακτήρες άνθρωποι καθημερινοί που όταν ανταμώνουν για πρώτη φορά το απόκοσμο προσπαθούν να το εκλογικεύσουν. Εν κατακλείδι, η Σκιά στο Σπίτι αφήνει το αποτύπωμά της στη λογοτεχνία του τρόμου, ένα αποτύπωμα τόσο διακριτό και έντονο, όπως ένας λεκές από ξεραμένο αίμα σε ολόλευκα σεντόνια ή ένα φουσκωμένο από τη μούχλα ύφασμα ταπετσαρίας στο ισόγειο ενός παλιού αρχοντικού.
Τ’ αστέρια είναι ανεπιφύλακτα πέντε, αν και μάλλον χρειάζονται πολύ περισσότερα για να φωτίσει κανείς τις ολοσκότεινες όχθες της Βόλβης και τα αρχοντικά που ξαποσταίνουν στο πλάι της.
Υ.Γ. Ήταν στιγμές που οι αντιδράσεις του Τάσου μου θύμισαν τον Jack Torrance (Stephen King, The shining) και το αρχοντικό Καραντζά το Overlook Hotel. Κι ακόμη κι αν είναι ιδέα μου, μια τέτοια αναφορά καθόλου δεν αδικεί το βιβλίο του Κ. Κέλλη.
Το πιο ενδιαφέρον επιμέρους στοιχείο που θα μπορούσε κανείς να μνημονεύσει αναφορικά με τη μεταφυσική αυτή ιστορία τρόμου (ναι, περί αυτού πρόκειται) είναι ότι δεν εκτυλίσσεται στο Βερμόντ ή στο Κονέκτικατ, αλλά στα πέριξ της Βόλβης, στο νομό της Θεσσαλονίκης, όπου δεσπόζει ένα παλιό αρχοντικό, χτισμένο από την οικογένεια Καραντζά, στα 1833. Ένα σπίτι που, όπως κάθε παλιό σπίτι, κουβαλάει τις αναμνήσεις των ανθρώπων του. Και όχι μόνο. Ζει μαζί τους, με τα ένοχα μυστικά τους και τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Πίσω από τους τοίχους του ενδημούν οι κραυγές τους και στους διαδρόμους και στα δωμάτιά του περιπλανώνται λησμονημένες, κατάρατες μορφές από τα βάθη των χρόνων/αιώνων.
Σε ένα από τα δωμάτια αυτού του σπιτιού (όταν κάποτε λειτουργούσε ως μοτέλ) αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης ο Τάσος και η Ναταλία. Στο ίδιο σπίτι είναι που αποφάσισε ο Τάσος να επιστρέψει, με τα δυο παιδιά τους, δεκαέξι χρόνια μετά, όταν πλέον η Ναταλία είχε για πάντα χαθεί, πιστεύοντας ότι η μετεγκατάσταση της οικογένειάς του στο αρχοντικό ήταν κάτι που θα ήθελε (και) η Ναταλία («Μπορείς να μας φανταστείς; Εδώ;»). Τα πράγματα, όμως, δεν πάνε ακριβώς όπως ο Τάσος φαντάστηκε, καθώς το αρχοντικό, ήδη από τις πρώτες ώρες της παρουσίας των νέων ενοίκων του, αποφασίζει να δείξει τα ‘δόντια’ του, σκορπώντας τρόμο και αναζητώντας καινούργιο αίμα.
Ο συγγραφέας, σελίδα τη σελίδα, χτίζει μιαν ατμόσφαιρα υποβλητικού τρόμου, όπου οι σκιές των μη ζώντων συγχρωτίζονται με τους ανθρώπους που κατοικούν ή επισκέπτονται το σπίτι και η αλληλεπίδρασή τους είναι διαρκής και έντονη. Ο ρυθμός είναι –κατά το κοινώς λεγόμενο- κινηματογραφικός, το περιβάλλον μέσα κι έξω από το σπίτι κλειστοφοβικό (οι φορτωμένες σημύδες μπροστά από το σπίτι, το γρασίδι του κήπου που έχει θεριέψει, τα λαίμαργα παρακλάδια των δέντρων, η σχεδόν αδιόρατη λίμνη από τα πέπλα της ομίχλης που κατεβάζει το βουνό, οι κισσοί που έχουν καλύψει το αρχοντικό και προσπαθούν να το καταπιούν), οι χαρακτήρες άνθρωποι καθημερινοί που όταν ανταμώνουν για πρώτη φορά το απόκοσμο προσπαθούν να το εκλογικεύσουν. Εν κατακλείδι, η Σκιά στο Σπίτι αφήνει το αποτύπωμά της στη λογοτεχνία του τρόμου, ένα αποτύπωμα τόσο διακριτό και έντονο, όπως ένας λεκές από ξεραμένο αίμα σε ολόλευκα σεντόνια ή ένα φουσκωμένο από τη μούχλα ύφασμα ταπετσαρίας στο ισόγειο ενός παλιού αρχοντικού.
Τ’ αστέρια είναι ανεπιφύλακτα πέντε, αν και μάλλον χρειάζονται πολύ περισσότερα για να φωτίσει κανείς τις ολοσκότεινες όχθες της Βόλβης και τα αρχοντικά που ξαποσταίνουν στο πλάι της.
Υ.Γ. Ήταν στιγμές που οι αντιδράσεις του Τάσου μου θύμισαν τον Jack Torrance (Stephen King, The shining) και το αρχοντικό Καραντζά το Overlook Hotel. Κι ακόμη κι αν είναι ιδέα μου, μια τέτοια αναφορά καθόλου δεν αδικεί το βιβλίο του Κ. Κέλλη.
April 20, 2017
Εγώ δε θα πω τίποτα για το βιβλίο, τα έχουν πει όλα οι προηγούμενοι. Θα προσθέσω όμως το βασικότερο, ότι πρέπει οι μεγάλοι εκδότες στην Ελλάδα να ανοίξουν τα στραβά τους και να αφήσουν στην άκρη τα ερωτικά βιβλία. Φτάνει. Το συγκεκτιμένο βιβλίο είναι ποιοτικότερο από 100 ερωτικά. Έχω διαβάσει επίσης και όλες τις άλλες δουλειές του Κέλλη και είναι ότι πιο καλό έχει επιδείξει ποτέ το ελληνικό φανταστικό. Πολύ μπροστά από όλους τους άλλους. Ο συγγραφέας του 10 στα 10. Αν ήταν να έβαζα και άλλους δύο στο βάθρο θα ήταν τον Δάμτσιο που αξίζει επίσης πολλά, (9 στα 10), και τον Λαγκώνα στο τελευταίο που είναι πολύ πολύ καλός, πες του 8. Έχει όμως και πολλούς που είναι του 7, πάρα πολλούς, οπότε οι μεγάλοι εκδοτικοί της Ελλάδας καλά είναι να ξεστραβωθείτε. Ο Κέδρος το έκανε ήδη. Κάντε το και οι υπόλοιποι.,
Και μην το ξεχάσω, μην πει κανένας ότι τον ξέρω τον συγγραφέα, όχι, δεν τον ξέρω και δε θα συναντηθούμε ποτέ επειδή δεν μου αρέσουν τα υπογεγραμμένα βιβλία και δεν παώ στις παρουσίασεις. Ούτε με τα μέσα δικτύωσης έχω σχέση, απλά καταγούσταρα τη σκια στο σπίτι και είπα να γράψω γιατί είναι επιπέδου King και Koontz. Και μπορώ να κρίνω, εχω 500 βιβλία του είδους από ξένους και πάνω από 70 ελληνικά.
Πρώτη φορά γράφω στο goodreads, αν έκανα λάθος που τα έγραψα εδώ με συγχωρείτε.
Και μην το ξεχάσω, μην πει κανένας ότι τον ξέρω τον συγγραφέα, όχι, δεν τον ξέρω και δε θα συναντηθούμε ποτέ επειδή δεν μου αρέσουν τα υπογεγραμμένα βιβλία και δεν παώ στις παρουσίασεις. Ούτε με τα μέσα δικτύωσης έχω σχέση, απλά καταγούσταρα τη σκια στο σπίτι και είπα να γράψω γιατί είναι επιπέδου King και Koontz. Και μπορώ να κρίνω, εχω 500 βιβλία του είδους από ξένους και πάνω από 70 ελληνικά.
Πρώτη φορά γράφω στο goodreads, αν έκανα λάθος που τα έγραψα εδώ με συγχωρείτε.
January 22, 2017
Μια γοτθική ιστορία φαντασμάτων που εξελλίσεται στην ελληνική ύπαιθρό. Το παλιό απομωνομένο αρχοντικό, που υποδέχεται έναν άντρα με τα δυο του παιδιά και μια σκιά, που όταν έπαιρνε υλική υπόσταση φαίνοταν ένας γκρίζος ματωμένος ποδόγυρος.
Ο Τάσος έχοντας χάσει πρόσφατα τη σύζυγο του αποφασίζει να πάρει τα παιδιά του και να μετακομίσουν στην ύπαιθρο, σε ένα παλιό αρχοντικό. Μια σκιά όμως αποκαλεί το σπίτι αυτό "σπίτι της" και οι τρομακτικές αλήθεις που κρύβει μέσα του αυτό το σπίτι θα αρχίσουν να φανερόνονται στους κατοίκους του.
Μια εξαιρετική ιστορία τρόμου απο έναν Έλληνα συγγραφέα που πιστεύω ότι έχει να μας δωσει κι άλλα πολλά ακόμα. Άκρως τρομακτικό και εθιστικό βιβλίο!
Ο Τάσος έχοντας χάσει πρόσφατα τη σύζυγο του αποφασίζει να πάρει τα παιδιά του και να μετακομίσουν στην ύπαιθρο, σε ένα παλιό αρχοντικό. Μια σκιά όμως αποκαλεί το σπίτι αυτό "σπίτι της" και οι τρομακτικές αλήθεις που κρύβει μέσα του αυτό το σπίτι θα αρχίσουν να φανερόνονται στους κατοίκους του.
Μια εξαιρετική ιστορία τρόμου απο έναν Έλληνα συγγραφέα που πιστεύω ότι έχει να μας δωσει κι άλλα πολλά ακόμα. Άκρως τρομακτικό και εθιστικό βιβλίο!
August 13, 2020
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.Καλογραμμενο βιβλίο, ατμοσφαιρικό που σε κρατάει καθόλη τη διάρκεια του..Θα διαβάσω σίγουρα και τα υπόλοιπα δικά του!
November 21, 2016
Ήμουν αρκετά τυχερός και διάβασα το βιβλίο σε ARC τον Οκτώβριο. Από τα λίγα βιβλία φέτος που τέλειωσα σε 3 ημέρες, και ήταν και μεγάλο το άτιμο, οπότε αυτό λέει κάτι.
Όσοι έχουν διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία του Κέλλη, τη Νεκρή γραμμή και Το φως μέσα μου: Δεκατρείς σκοτεινές ιστορίες πιθανότατα να γνωρίζουν το υψηλό επίπεδο της γραφής του και τον επαγγελματισμό του., οπότε φαντάζομαι η απορία είναι: είναι το βιβλίο εξίσου καλό;
Όχι, δε θα σας δώσω έτσι γρήγορα την απάντηση, θα πρέπει να φτάσετε ως το τέλος του κατεβατού αυτού.
Η ιστορία είναι ως εξής: κτηνίατρος, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της συζύγου του, παίρνει τα παιδιά του και πάει να μείνει στο μοτέλ που είχαν περάσει ένα σημαντικό βράδυ της ζωής τους με την πρώην σύζυγο. Έλα όμως που...
Εντάξει, είναι μία ιστορία με στοιχειωμένο σπίτι. Αρχετυπικότατη. Και δεν έχει ούτε ίχνος πρωτοτυπίας στην κεντρική ιδέα και μέχρι τη σελίδα 200 έλεγα "yawn! Τι άλλο θα γράψει πια" και φοβόμουν ότι το βιβλίο θα καθόταν στο δεύτερο μισό του σαν αποτυχημένη τούρτα. Έλα όμως που, μέχρι το τέλος του, με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά, κυρίως επειδή τα όσα γίνονται στις υπόλοιπες 350 σελίδες προκύπτουν τόσο μα τόσο οργανικά από τους σπόρους που έχουν φυτευτεί από την πρώτη κιόλας σελίδα.
Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ και το ότι (είναι ίσως αυτό που με εντυπωσιάσε περισσότερο σε όλο το βιβλίο) οι χαρακτήρες δίνουν ο ένας στον άλλον την πρωταγωνιστική σκυτάλη (κυρίως επειδή γίνεται τόσο φυσικά και με τόση συγγραφική οικονομία που εντυπωσιάζει). Το πώς όλοι τους σε πείθουν για τα όσα νιώθουν και κάνουν. Έτσι πχ αυτός που μέχρι πριν 50 σελίδες σου έμοιαζε με τον πρωταγωνιστή καταλήγει δεύτερος ρόλος και ο δεύτερος ρόλος έρχεται στο προσκήνιο, κάτι που αφήνει την ιστορία να ξετυλιχθεί πιο φυσικά και πιο σφαιρικά. Οι χαρακτήρες είναι αυτό που τελικά κάνει το βιβλίο τόσο καλό, ειδικά μία συγκεκριμένη (δε θέλω να σποϊλάρω ποια) που κλέβει την παράσταση.
Η γραφή το ξέρουμε ότι είναι καλή, αποδίδει πολύ καλά τα όσα θέλει να δείξει ο συγγραφέας. Δεν πρωταγωνιστεί, παίζει όμως τη δεύτερη κιθάρα και κρατάει σταθερά το τέμπο και αναδεικνύει τις μελωδίες.
Η ατμόσφαιρα είναι εφάμιλη με τη Νεκρή Γραμμή, υπήρχαν 1-2 τρομοσκηνές (ειδικά εκείνη στο πρώτο κεφάλαιο) που ήταν καταπληκτικές, όμως το καλύτερο είναι αυτή η συνεχής αίσθηση απειλής που υποφώσκει σε κάθε σελίδα.
Η ιδέα, αν και δεν πρωτοτυπεί, αναπτύσσεται πολύ ωραία και υπάρχουν μικροκαινοτομίες στο πώς εξελίσσεται με τρόπο που πρέπει να κάτσεις να προσέξεις το κείμενο για να τις πιάσεις. Για παράδειγμα, αν και είναι μία ιστορία φαντασμάτων, μεγάλο κομμάτι του βιβλίου δείχνει για το πώς οι διάφοροι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και πώς το σπίτι γατζώνεται από τα συναισθήματά τους αυτά. Σε σχέση με τη Νεκρή Γραμμή είναι ένα βιβλίο πιο εσωτερικό και στενάχωρο, δεν σπρώχνει για να μπουκάρει στη λογοτεχνική σκηνή του τρόμου, αντίθετα σου αφήνει χώρο στην πόρτα για να μπεις μαζί του στο σπίτι.
Και επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση: είναι καλύτερο ή χειρότερο από τη Νεκρή Γραμμή; Απάντηση: τίποτε από τα δύο, είναι εξίσου καλά αλλά και πολύ διαφορετικά βιβλία και το σε ποιον θα άρεσε ιπερισσότερο το ένα και σε ποια το άλλο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Σίγουρα όμως είναι βιβλίο που θα σεβαστεί και θα ανταμείψει τον αναγνώστη του, ίσως ακόμα και αν δεν διαβάζει από αυτά τα δρακουλιάρικα...
Όσοι έχουν διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία του Κέλλη, τη Νεκρή γραμμή και Το φως μέσα μου: Δεκατρείς σκοτεινές ιστορίες πιθανότατα να γνωρίζουν το υψηλό επίπεδο της γραφής του και τον επαγγελματισμό του., οπότε φαντάζομαι η απορία είναι: είναι το βιβλίο εξίσου καλό;
Όχι, δε θα σας δώσω έτσι γρήγορα την απάντηση, θα πρέπει να φτάσετε ως το τέλος του κατεβατού αυτού.
Η ιστορία είναι ως εξής: κτηνίατρος, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της συζύγου του, παίρνει τα παιδιά του και πάει να μείνει στο μοτέλ που είχαν περάσει ένα σημαντικό βράδυ της ζωής τους με την πρώην σύζυγο. Έλα όμως που...
Εντάξει, είναι μία ιστορία με στοιχειωμένο σπίτι. Αρχετυπικότατη. Και δεν έχει ούτε ίχνος πρωτοτυπίας στην κεντρική ιδέα και μέχρι τη σελίδα 200 έλεγα "yawn! Τι άλλο θα γράψει πια" και φοβόμουν ότι το βιβλίο θα καθόταν στο δεύτερο μισό του σαν αποτυχημένη τούρτα. Έλα όμως που, μέχρι το τέλος του, με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά, κυρίως επειδή τα όσα γίνονται στις υπόλοιπες 350 σελίδες προκύπτουν τόσο μα τόσο οργανικά από τους σπόρους που έχουν φυτευτεί από την πρώτη κιόλας σελίδα.
Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ και το ότι (είναι ίσως αυτό που με εντυπωσιάσε περισσότερο σε όλο το βιβλίο) οι χαρακτήρες δίνουν ο ένας στον άλλον την πρωταγωνιστική σκυτάλη (κυρίως επειδή γίνεται τόσο φυσικά και με τόση συγγραφική οικονομία που εντυπωσιάζει). Το πώς όλοι τους σε πείθουν για τα όσα νιώθουν και κάνουν. Έτσι πχ αυτός που μέχρι πριν 50 σελίδες σου έμοιαζε με τον πρωταγωνιστή καταλήγει δεύτερος ρόλος και ο δεύτερος ρόλος έρχεται στο προσκήνιο, κάτι που αφήνει την ιστορία να ξετυλιχθεί πιο φυσικά και πιο σφαιρικά. Οι χαρακτήρες είναι αυτό που τελικά κάνει το βιβλίο τόσο καλό, ειδικά μία συγκεκριμένη (δε θέλω να σποϊλάρω ποια) που κλέβει την παράσταση.
Η γραφή το ξέρουμε ότι είναι καλή, αποδίδει πολύ καλά τα όσα θέλει να δείξει ο συγγραφέας. Δεν πρωταγωνιστεί, παίζει όμως τη δεύτερη κιθάρα και κρατάει σταθερά το τέμπο και αναδεικνύει τις μελωδίες.
Η ατμόσφαιρα είναι εφάμιλη με τη Νεκρή Γραμμή, υπήρχαν 1-2 τρομοσκηνές (ειδικά εκείνη στο πρώτο κεφάλαιο) που ήταν καταπληκτικές, όμως το καλύτερο είναι αυτή η συνεχής αίσθηση απειλής που υποφώσκει σε κάθε σελίδα.
Η ιδέα, αν και δεν πρωτοτυπεί, αναπτύσσεται πολύ ωραία και υπάρχουν μικροκαινοτομίες στο πώς εξελίσσεται με τρόπο που πρέπει να κάτσεις να προσέξεις το κείμενο για να τις πιάσεις. Για παράδειγμα, αν και είναι μία ιστορία φαντασμάτων, μεγάλο κομμάτι του βιβλίου δείχνει για το πώς οι διάφοροι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και πώς το σπίτι γατζώνεται από τα συναισθήματά τους αυτά. Σε σχέση με τη Νεκρή Γραμμή είναι ένα βιβλίο πιο εσωτερικό και στενάχωρο, δεν σπρώχνει για να μπουκάρει στη λογοτεχνική σκηνή του τρόμου, αντίθετα σου αφήνει χώρο στην πόρτα για να μπεις μαζί του στο σπίτι.
Και επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση: είναι καλύτερο ή χειρότερο από τη Νεκρή Γραμμή; Απάντηση: τίποτε από τα δύο, είναι εξίσου καλά αλλά και πολύ διαφορετικά βιβλία και το σε ποιον θα άρεσε ιπερισσότερο το ένα και σε ποια το άλλο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Σίγουρα όμως είναι βιβλίο που θα σεβαστεί και θα ανταμείψει τον αναγνώστη του, ίσως ακόμα και αν δεν διαβάζει από αυτά τα δρακουλιάρικα...
July 19, 2019
Όταν έπεσα πάνω στη Σκιά στο Σπίτι εδώ στο goodreads, αμέσως ένιωσα δυσπιστία. Ελληνικό βιβλίο τρόμου που συγκεντρώνει περισσότερα αστέρια κι από μια αφέγγαρη αυγουστιάτικη νύχτα στο χωριό; Η πίστη μου στα γούστα και τις επιλογές της πλειοψηφίας σε όλα τα θέματα ανεξαιρέτως προσεγγίζει το πλην άπειρο κι επειδή ο τρόμος είναι ευαίσθητη υπόθεση για μένα, το έβαλα στο μάτι με μια κρυφή ελπίδα μέσα μου να είναι όντως η εξαίρεση του κανόνα. Το σύντομο συμπέρασμα μετά την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου είναι ότι για άλλη μια φορά η πλειοψηφία του ελληνικού κοινού αφέθηκε στην υπερβολή (γιατί άραγε αυτή η τάση;). Η ουσία όμως της εμπειρίας μου με το πόνημα του Κέλλη είναι λιγάκι πιο περίπλοκη.
Ναι, το βιβλίο είναι τίγκα στα κλισέ. Προσωπικά δεν με ενοχλούν καθόλου τα κλισέ όταν περιλαμβάνονται σε μια σφιχτά δεμένη ιστορία με ξεκάθαρη αρχή, μέση και τέλος και βρίσκονται ανάμεσα σε εκλάμψεις πρωτοτυπίας. Και η ιστορία του Κέλλη είναι δεμένη διαολεμένα σφιχτά. Έχω δει και διαβάσει πολλές ιστορίες τρόμου και οι περισσότερες πλέον με απογοητεύουν γιατί αποτυγχάνουν να με τρομάξουν και γιατί συνήθως μπάζουν από χίλιες μεριές ενώ χρησιμοποιούν φτηνές μεθόδους για να εξαγοράσουν μια ανατριχίλα μου ή ένα τίναγμά μου. Αυτή εδώ δεν ανήκει σε αυτές.
Η γραφή του Κέλλη είναι τόσο καλή που δυσκολεύομαι να πειστώ ότι ανήκει σε σύγχρονο Έλληνα συγγραφέα και μάλιστα τρόμου. Ο λόγος του ρέει αβίαστα και οι τεχνικές που χρησιμοποιεί (αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τις χρησιμοποιεί) συμπληρώνουν και υποστηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο την τραγική ιστορία που μας διηγείται. Χρησιμοποιεί πολλές παρομοιώσεις και ορισμένες φορές ο λυρισμός του μοιάζει λίγο τραβηγμένος, όμως παραδόξως δεν ένιωσα να με ενοχλεί. Στο κομμάτι του τρόμου, φτιάχνει επιτυχώς μια πνιγηρή ατμόσφαιρα, ενώ οι σκηνές φρίκης είναι πανέμορφα φρικιαστικές. Όπως είπα νωρίτερα τα κλισέ κάνουν πάρτι, όμως δεν μου έδωσε σε καμία στιγμή την αίσθηση ότι απλά αντιγράφει. Έδεσε τα κλισέ σε ένα ξεκάθαρα δικό του σύνολο, ενώ τα σημεία που δεν είχα δει ή διαβάσει πουθενά αλλού, ήταν όλα τους ένα κι ένα (με κορυφαίο το κοριτσάκι με το βιβλίο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου).
Δύο πράγματα ήταν αυτά που με χάλασαν. Το ένα είναι το έμφυτο χάρισμα της Αντωνίας που κατ' εμέ ήταν το μόνο ενοχλητικό κλισέ στην ιστορία, αν και γίνεται γρήγορα προφανής η χρησιμότητα του στην εξέλιξη της πλοκής, και το δεύτερο είναι ότι, παρ' όλο που η ιστορία ήταν, όπως προείπα, καλή και σφιχτά δεμένη, δεν είχε κάτι που να με κάνει να συγκλονιστώ. Κάτι που να κάνει το βιβλίο πραγματικά να ξεχωρίσει (αν και ως ένα βαθμό ήδη ξεχωρίζει) και να το απογειώσει στέλνοντας το στα ανώτερα στρώματα της λογοτεχνικής στρατόσφαιρας.
Ο Κέλλης με τη "Σκιά" του απέδειξε ότι έχει ταλέντο και αν η ιστορία του είχε αυτό το κάτι παραπάνω που της έλειπε, άνετα θα έπαιρνε από μένα τέσσερα, ακόμα και (γιατί όχι;) πέντε αστέρια. Το σίγουρο είναι ότι η ελληνική λογοτεχνία τρόμου υπάρχει τελικά και έχει και ένα πολύ δυνατό χαρτί στο μανίκι και αυτό είναι άκρως ενθαρρυντικό.
Ναι, το βιβλίο είναι τίγκα στα κλισέ. Προσωπικά δεν με ενοχλούν καθόλου τα κλισέ όταν περιλαμβάνονται σε μια σφιχτά δεμένη ιστορία με ξεκάθαρη αρχή, μέση και τέλος και βρίσκονται ανάμεσα σε εκλάμψεις πρωτοτυπίας. Και η ιστορία του Κέλλη είναι δεμένη διαολεμένα σφιχτά. Έχω δει και διαβάσει πολλές ιστορίες τρόμου και οι περισσότερες πλέον με απογοητεύουν γιατί αποτυγχάνουν να με τρομάξουν και γιατί συνήθως μπάζουν από χίλιες μεριές ενώ χρησιμοποιούν φτηνές μεθόδους για να εξαγοράσουν μια ανατριχίλα μου ή ένα τίναγμά μου. Αυτή εδώ δεν ανήκει σε αυτές.
Η γραφή του Κέλλη είναι τόσο καλή που δυσκολεύομαι να πειστώ ότι ανήκει σε σύγχρονο Έλληνα συγγραφέα και μάλιστα τρόμου. Ο λόγος του ρέει αβίαστα και οι τεχνικές που χρησιμοποιεί (αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τις χρησιμοποιεί) συμπληρώνουν και υποστηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο την τραγική ιστορία που μας διηγείται. Χρησιμοποιεί πολλές παρομοιώσεις και ορισμένες φορές ο λυρισμός του μοιάζει λίγο τραβηγμένος, όμως παραδόξως δεν ένιωσα να με ενοχλεί. Στο κομμάτι του τρόμου, φτιάχνει επιτυχώς μια πνιγηρή ατμόσφαιρα, ενώ οι σκηνές φρίκης είναι πανέμορφα φρικιαστικές. Όπως είπα νωρίτερα τα κλισέ κάνουν πάρτι, όμως δεν μου έδωσε σε καμία στιγμή την αίσθηση ότι απλά αντιγράφει. Έδεσε τα κλισέ σε ένα ξεκάθαρα δικό του σύνολο, ενώ τα σημεία που δεν είχα δει ή διαβάσει πουθενά αλλού, ήταν όλα τους ένα κι ένα (με κορυφαίο το κοριτσάκι με το βιβλίο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου).
Δύο πράγματα ήταν αυτά που με χάλασαν. Το ένα είναι το έμφυτο χάρισμα της Αντωνίας που κατ' εμέ ήταν το μόνο ενοχλητικό κλισέ στην ιστορία, αν και γίνεται γρήγορα προφανής η χρησιμότητα του στην εξέλιξη της πλοκής, και το δεύτερο είναι ότι, παρ' όλο που η ιστορία ήταν, όπως προείπα, καλή και σφιχτά δεμένη, δεν είχε κάτι που να με κάνει να συγκλονιστώ. Κάτι που να κάνει το βιβλίο πραγματικά να ξεχωρίσει (αν και ως ένα βαθμό ήδη ξεχωρίζει) και να το απογειώσει στέλνοντας το στα ανώτερα στρώματα της λογοτεχνικής στρατόσφαιρας.
Ο Κέλλης με τη "Σκιά" του απέδειξε ότι έχει ταλέντο και αν η ιστορία του είχε αυτό το κάτι παραπάνω που της έλειπε, άνετα θα έπαιρνε από μένα τέσσερα, ακόμα και (γιατί όχι;) πέντε αστέρια. Το σίγουρο είναι ότι η ελληνική λογοτεχνία τρόμου υπάρχει τελικά και έχει και ένα πολύ δυνατό χαρτί στο μανίκι και αυτό είναι άκρως ενθαρρυντικό.
January 10, 2017
Ενοχλούμαι που όλες οι κριτικές φροντίζουν να μας ενημερώσουν ότι η ιδέα πίσω από τη "Σκιά στο Σπίτι" δεν είναι πρωτότυπη, επειδή έχει να κάνει με φαντάσματα. Υποψιάζομαι ότι αυτό γίνεται επειδή πρόκειται για βιβλίο Έλληνα συγγραφέα, γιατί δεν έχω δει κάτι ανάλογο σε κριτικές κάτω από το The Graveyard Book του Gaiman ή το Haunted του Herbert. Εκεί, ποιος θα πήγαινε να πει, "Εντάξει ωραίο βιβλιαράκι έγραψες, αλλά η ιδέα σου φίλε, δεν είναι πρωτότυπη;"
Προς υπεράσπιση του Συγγραφέα γενικώς λοιπόν, οι πρωτότυπες ιδέες έχουν σωθεί εδώ και αρκετά χρόνια, κι αν περιμέναμε απ' αυτές, δεν θα γράφαμε τίποτα.
Τώρα το βιβλίο του Κωνσταντίνου είναι εξαιρετικό. Page turner, unputdownable που λέμε και στα ελληνικά, δεν σ' αφήνει να τ'αφήσεις. Προσεγμένη γλώσσα όπως πάντα, τρομακτικές και συγκινητικές εικόνες, μια ιστορία που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία. Κι αν αυτά δεν σας πείθουν να το διαβάσετε, θα σας πω και κάτι άλλο: Ο Κέλλης δουλεύει συστηματικά, γράφει και διαβάζει σαν τρελός, σέβεται το χρόνο και τα χρήματα που θα διαθέσει ο αναγνώστης του, από τη στιγμή που θα κάτσει στο γραφείο του. Γι' αυτό αξίζει να τον ανακαλύψετε και να τον διαβάσετε.
Προς υπεράσπιση του Συγγραφέα γενικώς λοιπόν, οι πρωτότυπες ιδέες έχουν σωθεί εδώ και αρκετά χρόνια, κι αν περιμέναμε απ' αυτές, δεν θα γράφαμε τίποτα.
Τώρα το βιβλίο του Κωνσταντίνου είναι εξαιρετικό. Page turner, unputdownable που λέμε και στα ελληνικά, δεν σ' αφήνει να τ'αφήσεις. Προσεγμένη γλώσσα όπως πάντα, τρομακτικές και συγκινητικές εικόνες, μια ιστορία που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία. Κι αν αυτά δεν σας πείθουν να το διαβάσετε, θα σας πω και κάτι άλλο: Ο Κέλλης δουλεύει συστηματικά, γράφει και διαβάζει σαν τρελός, σέβεται το χρόνο και τα χρήματα που θα διαθέσει ο αναγνώστης του, από τη στιγμή που θα κάτσει στο γραφείο του. Γι' αυτό αξίζει να τον ανακαλύψετε και να τον διαβάσετε.
June 28, 2017
Μετα απο ενα μινι reader's block που περασα τις τελευταιες μερες λογω αγχους και κουρασης επιασα στα χερια μου τη "Σκια στο σπιτι", ενα βιβλιο που εδω και πολυ καιρο λαχταρουσα να διαβασω και γιατι αγαπω το συγκεκριμενο ειδος (μεταφυσικο θριλερ) και γιατι μεχρι στιγμης δεν ειχα διαβασει ουτε μια αρνητικη κριτικη. Ετσι λοιπον το ξεκινησα. Και τωρα θα πω κατι που ακουγεται πολυ κλισε. Ειναι βιβλιο το οποιο δεν μπορεις να αφησεις απο τα χερια σου! Το τελειωσα σε συντομο χρονικο διαστημα κι ας ειναι 550 σελιδες. Βεβαια, το διαβαζα βραδυ με το φακο. Αποτελεσμα; Στον παραμικρο θορυβο, εψαχνα με το φακο ταβανια, τοιχους, πατωματα!
Το μονο, ας πουμε, μειονεκτημα του ειναι οτι δε ξεφευγει απο τα κλισε των σεναριων αμερικανικων ταινιων αυτου του ειδους: οικογενεια μετακομιζει σε νεο σπιτι (στοιχειωμενο) για να κανει μια νεα αρχη, το μικρο παιδι της οικογενειας ειναι αυτο που επικοινωνει με τα στοιχεια (στου οποιου τα λογια κιολας δεν δινει κανεις την πρεπουσα σημασια), ο σκυλος πληρωνει τη νυφη, κλπ!
Ομως ενταξει, αυτο δε με εκανε να μη θελω να το διαβασω μια κι εξω! Επισης το βιβλιο μου ανοιξε την ορεξη για εκδρομη στη λιμνη Βολβη, την οποια εχω πολλα χρονια να επισκεφτω!
ΥΣ: δε ξερω αν αυτο συμβαινει με ολα τα βιβλια του Κεδρου, ομως οι σελιδες του συγκεκριμενου βιβλιου ανεδιδαν μια υπεροχη μυρωδια "βιβλιου" σε ολο το δωματιο! Δε χορταινα να το μυριζω!
Το μονο, ας πουμε, μειονεκτημα του ειναι οτι δε ξεφευγει απο τα κλισε των σεναριων αμερικανικων ταινιων αυτου του ειδους: οικογενεια μετακομιζει σε νεο σπιτι (στοιχειωμενο) για να κανει μια νεα αρχη, το μικρο παιδι της οικογενειας ειναι αυτο που επικοινωνει με τα στοιχεια (στου οποιου τα λογια κιολας δεν δινει κανεις την πρεπουσα σημασια), ο σκυλος πληρωνει τη νυφη, κλπ!
Ομως ενταξει, αυτο δε με εκανε να μη θελω να το διαβασω μια κι εξω! Επισης το βιβλιο μου ανοιξε την ορεξη για εκδρομη στη λιμνη Βολβη, την οποια εχω πολλα χρονια να επισκεφτω!
ΥΣ: δε ξερω αν αυτο συμβαινει με ολα τα βιβλια του Κεδρου, ομως οι σελιδες του συγκεκριμενου βιβλιου ανεδιδαν μια υπεροχη μυρωδια "βιβλιου" σε ολο το δωματιο! Δε χορταινα να το μυριζω!
January 8, 2017
Στο κλείσιμο της περσινής χρονιάς το Goodreads έκανε την ανασκόπηση των βιβλίων μου και έβγαλε ότι από αυτά που διάβασα πέρσι, η Νεκρή Γραμμή είχε την καλύτερη γενική βαθμολογία από όλα. Λοιπόν, δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση, εάν στην φετινή ανασκόπηση (καλά να είμαστε, πάνω απ’ όλα) μου βγάλει ότι το βιβλίο με την υψηλότερη βαθμολογία είναι Η Σκιά Στο Σπίτι.
Πάρα πολύ καλό βιβλίο , λοιπόν, και το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα. Ένα βιβλίο με φαντάσματα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, που η βάση του, η βάση της ιστορίας είναι η αγάπη και η απώλεια. Στοιχεία που υπάρχουν ως βάση και στην Νεκρή Γραμμή.
Το δυνατό του στοιχείο δεν είναι άλλο από την δυνατή του γραφή, ένα βιβλίο που δύσκολα αφήνεις από το χέρια σου και όλο θες να μάθεις τι συμβαίνει παρακάτω. Ίσως στην αρχή του βιβλίου αυτή η αίσθηση να μην είναι και τόσο έντονη (σε μένα προσωπικά δεν ήταν – αυτό δεν το λέω ως κάτι αρνητικό, αλλά απλά ως μία διαπίστωση). Η πρώτη γνωριμία μας με το σπίτι, μέσω του πρώτου ‘’θύματος ’’ του και μετά η άφιξη του πρωταγωνιστή και η δικιά του γνωριμία με αυτό. Σε αυτές τις πρώτες σκηνές, αν θυμάμαι καλά, δεν υπήρχαν και πολύ διάλογοι (αφού ήταν μόνοι τους στο σπίτι), στοιχείο που προσωπικά , συνήθως, μου αφήνει την ακριβώς αντίθετη αίσθηση του turn page. Όμως ήταν απαραίτητο για να γνωρίσουμε το σπίτι.
Το βιβλίο, όμως πραγματικά ΄΄ απογειώνεται ΄΄ με την άφιξη των παιδιών στο σπίτι. Έχει συνέχεια κάτι να σου πει. Όλα κάτι συμβαίνει , όλο και κάτι μαθαίνουμε για το τι έγινε στο παρελθόν και τι συμβαίνει τελικά στο παρόν. Όλα αυτά σταδιακά και νομίζω και στις κατάλληλες χρονικά στιγμές ώστε να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.
Δύο πράγματα που μου έμειναν από αυτά που είπε ο συγγραφέας, στην παρουσίαση του βιβλίου στην Θεσσαλονίκη και ήθελα να τα αναφέρω, είναι τα εξής:
Το πρώτο είναι πως ο συγγραφέας είχε πει, ότι σε πολλά βιβλία, αλλά και στις περισσότερες ταινίες τρόμου υπάρχει μια ΄΄ ασυλία ΄΄ σε δύο κατηγορίες ανθρώπων: στα παιδιά και στις γυναίκες. Όπου και τις περισσότερες φορές βγαίνουν τελείως αλώβητοι από τις δύσκολες καταστάσεις. Αυτό (είχε πει ο συγγραφέας και διαπιστώνεται από τον κάθε αναγνώστη) δεν το κάνει. Συμπεριφέρεται λοιπόν και στα παιδιά αλλά και στην γυναίκα ηρωίδα του βιβλίου ως κανονικούς ανθρώπους. Δεν τους δίνει λοιπόν κάποια ασυλία ή κάποια λύπηση.
Το δεύτερο το είχα στο νου μου σε όλη τη διάρκεια το διαβάσματος και το βρήκα και αυτό αληθές. Ότι προσπάθησε να δώσει στον αναγνώστη μια συνεχή απάντηση στην εύκολη ερώτηση που έρχεται στον καθένα :΄΄ μα καλά, γιατί δεν φεύγουν’’ (για αυτούς που ήδη μένουν εκεί) ή ΄΄ μα καλά, γιατί πάνε σε αυτό το σπίτι’’ (για τους υπόλοιπους). Θεωρώ ότι το πέτυχε αυτό. Ότι υπάρχει δηλαδή πάντα μια εξήγηση στο γιατί δεν φεύγουν ή γιατί πηγαίνουν στο σπίτι (άσχετα με το εάν συμφωνεί ο αναγνώστης με αυτή την εξήγηση ή με τις πράξεις των ηρώων ).
Θα γράψω και κάτι που είχα γράψει και για την Νεκρή Γραμμή: ότι Η Σκιά Στο Σπίτι είναι ισάξια και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από βιβλία μεγάλων και γνωστών συγγραφέων τρόμου.
Αξίζει, κάποιο από αυτά τα δύο μυθιστορήματα του να μεταφραστούν και να κάνουν πορεία στο εξωτερικό.
Τέλος θα ήθελα να πω ότι ο συγγραφέας, στην παρουσίαση, προανήγγειλε και το επόμενο βιβλίου, το οποίο βέβαια είπε ότι είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο και το οποίο θα έχει και αυτό ως βάση την αγάπη. (Μια τριλογία αγάπης, λοιπόν, με αυτόνομο φυσικά το κάθε βιβλίο).
Καλή συνέχεια στον συγγραφέα.
Πάρα πολύ καλό βιβλίο , λοιπόν, και το δεύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα. Ένα βιβλίο με φαντάσματα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, που η βάση του, η βάση της ιστορίας είναι η αγάπη και η απώλεια. Στοιχεία που υπάρχουν ως βάση και στην Νεκρή Γραμμή.
Το δυνατό του στοιχείο δεν είναι άλλο από την δυνατή του γραφή, ένα βιβλίο που δύσκολα αφήνεις από το χέρια σου και όλο θες να μάθεις τι συμβαίνει παρακάτω. Ίσως στην αρχή του βιβλίου αυτή η αίσθηση να μην είναι και τόσο έντονη (σε μένα προσωπικά δεν ήταν – αυτό δεν το λέω ως κάτι αρνητικό, αλλά απλά ως μία διαπίστωση). Η πρώτη γνωριμία μας με το σπίτι, μέσω του πρώτου ‘’θύματος ’’ του και μετά η άφιξη του πρωταγωνιστή και η δικιά του γνωριμία με αυτό. Σε αυτές τις πρώτες σκηνές, αν θυμάμαι καλά, δεν υπήρχαν και πολύ διάλογοι (αφού ήταν μόνοι τους στο σπίτι), στοιχείο που προσωπικά , συνήθως, μου αφήνει την ακριβώς αντίθετη αίσθηση του turn page. Όμως ήταν απαραίτητο για να γνωρίσουμε το σπίτι.
Το βιβλίο, όμως πραγματικά ΄΄ απογειώνεται ΄΄ με την άφιξη των παιδιών στο σπίτι. Έχει συνέχεια κάτι να σου πει. Όλα κάτι συμβαίνει , όλο και κάτι μαθαίνουμε για το τι έγινε στο παρελθόν και τι συμβαίνει τελικά στο παρόν. Όλα αυτά σταδιακά και νομίζω και στις κατάλληλες χρονικά στιγμές ώστε να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.
Δύο πράγματα που μου έμειναν από αυτά που είπε ο συγγραφέας, στην παρουσίαση του βιβλίου στην Θεσσαλονίκη και ήθελα να τα αναφέρω, είναι τα εξής:
Το πρώτο είναι πως ο συγγραφέας είχε πει, ότι σε πολλά βιβλία, αλλά και στις περισσότερες ταινίες τρόμου υπάρχει μια ΄΄ ασυλία ΄΄ σε δύο κατηγορίες ανθρώπων: στα παιδιά και στις γυναίκες. Όπου και τις περισσότερες φορές βγαίνουν τελείως αλώβητοι από τις δύσκολες καταστάσεις. Αυτό (είχε πει ο συγγραφέας και διαπιστώνεται από τον κάθε αναγνώστη) δεν το κάνει. Συμπεριφέρεται λοιπόν και στα παιδιά αλλά και στην γυναίκα ηρωίδα του βιβλίου ως κανονικούς ανθρώπους. Δεν τους δίνει λοιπόν κάποια ασυλία ή κάποια λύπηση.
Το δεύτερο το είχα στο νου μου σε όλη τη διάρκεια το διαβάσματος και το βρήκα και αυτό αληθές. Ότι προσπάθησε να δώσει στον αναγνώστη μια συνεχή απάντηση στην εύκολη ερώτηση που έρχεται στον καθένα :΄΄ μα καλά, γιατί δεν φεύγουν’’ (για αυτούς που ήδη μένουν εκεί) ή ΄΄ μα καλά, γιατί πάνε σε αυτό το σπίτι’’ (για τους υπόλοιπους). Θεωρώ ότι το πέτυχε αυτό. Ότι υπάρχει δηλαδή πάντα μια εξήγηση στο γιατί δεν φεύγουν ή γιατί πηγαίνουν στο σπίτι (άσχετα με το εάν συμφωνεί ο αναγνώστης με αυτή την εξήγηση ή με τις πράξεις των ηρώων ).
Θα γράψω και κάτι που είχα γράψει και για την Νεκρή Γραμμή: ότι Η Σκιά Στο Σπίτι είναι ισάξια και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από βιβλία μεγάλων και γνωστών συγγραφέων τρόμου.
Αξίζει, κάποιο από αυτά τα δύο μυθιστορήματα του να μεταφραστούν και να κάνουν πορεία στο εξωτερικό.
Τέλος θα ήθελα να πω ότι ο συγγραφέας, στην παρουσίαση, προανήγγειλε και το επόμενο βιβλίου, το οποίο βέβαια είπε ότι είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο και το οποίο θα έχει και αυτό ως βάση την αγάπη. (Μια τριλογία αγάπης, λοιπόν, με αυτόνομο φυσικά το κάθε βιβλίο).
Καλή συνέχεια στον συγγραφέα.
July 16, 2020
Το να μη διαβάσω το βιβλίο νωρίτερα ήταν κάτι μεταξύ συνειδητής απόφασης και τύχης. Χωρίς να έχω επαφή με τα προηγούμενα [ή το επόμενο, *τόσο* άργησα να διαβάσω τη Σκιά] έργα του συγγραφέα, το hype για το βιβλίο από την ελληνική κοινότητα της speculative λογοτεχνίας με έκανε να επιθυμώ μια χρονική αποστασιωποίηση, ενώ όταν αυτό έπαψε να είναι θέμα, ένα τεράστιο αναγνωστικό μπλοκ με απέτρεψε από το να διαβάσω αυτό και πολλά ακόμη βιβλία που περίμεναν στα ράφια [και στο πάτωμα].
Το μπλοκ δεν υφίσταται πια, τουλάχιστον μέχρι να με συναντήσει ξανά σε κάποια στροφή, οπότε η ώρα έφτασε. Δεν είμαι σίγουρος πως έκανα καλά που περίμενα, αλλά τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω γιατί αρκετός κόσμος δήλωσε ενθουσιασμένος για το βιβλίο του Κέλλη.
Τπάρχουν αρκετές ξεχωριστές ιστορίες ανθρώπων που μπλέκονται στη Σκιά. Το παρελθόν συναντά το παρόν στα δωμάτια ενός σπιτιού, που γεμίζει με το δράμα μιας οικογένειας, ενώ γύρω από αυτή γυρνούν άνθρωποι και φαντάσματα.
Ένα σημαντικό μου πρόβλημα στα βιβλία, κι ειδικά σε εκείνα που ανήκουν στον τρόμο, είναι οι στιγμές που διακρίνει κανείς ως αναγνώστης πως ο συγγραφέας έχει retroactively προσθέσει στοιχεία στην πλοκή ώστε οι επόμενες αποφάσεις του να βγάζουν νόημα από την αρχή, να τηρηθεί δηλαδή μια φυσική ακολουθία στην υπόθεση κι όχι να συμβαίνουν πράγματα επειδή "έτσι". Αυτό είναι κάτι που δε μου συνέβη ποτέ στο Η σκιά στο σπίτι, πράγμα που δείχνει είτε μια καλοσχεδιασμένη πλοκή, είτε την ικανότητα του συγγραφέα να κρύβει τα ίχνη του χτισίματος της ιστορίας του άψογα. Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει, είναι πολύ-πολύ καλό.
Το παραπάνω, μαζί με την ικανότητα του Κέλλη στο να περιγράφει τις σκηνές του αλλά και τις ιστορίες περιφερειακών ηρώων που προσφέρουν δυνατά flashbacks και δίνουν χρήσιμα points of view στην πλοκή, κάνουν το βιβλίο να στέκεται εξαιρετικά ως αυθεντικό page-turner υπερφυσικού τρόμου.
Τώρα το πώς αυτή την πένα την έχασαν οι Εκδόσεις Κέδρος, είναι μια άλλη ιστορία, την οποία αξίζει να συζητήσουμε κάποια στιγμή κάπου, μάλλον όχι εδώ βέβαια.
Το μπλοκ δεν υφίσταται πια, τουλάχιστον μέχρι να με συναντήσει ξανά σε κάποια στροφή, οπότε η ώρα έφτασε. Δεν είμαι σίγουρος πως έκανα καλά που περίμενα, αλλά τουλάχιστον τώρα καταλαβαίνω γιατί αρκετός κόσμος δήλωσε ενθουσιασμένος για το βιβλίο του Κέλλη.
Τπάρχουν αρκετές ξεχωριστές ιστορίες ανθρώπων που μπλέκονται στη Σκιά. Το παρελθόν συναντά το παρόν στα δωμάτια ενός σπιτιού, που γεμίζει με το δράμα μιας οικογένειας, ενώ γύρω από αυτή γυρνούν άνθρωποι και φαντάσματα.
Ένα σημαντικό μου πρόβλημα στα βιβλία, κι ειδικά σε εκείνα που ανήκουν στον τρόμο, είναι οι στιγμές που διακρίνει κανείς ως αναγνώστης πως ο συγγραφέας έχει retroactively προσθέσει στοιχεία στην πλοκή ώστε οι επόμενες αποφάσεις του να βγάζουν νόημα από την αρχή, να τηρηθεί δηλαδή μια φυσική ακολουθία στην υπόθεση κι όχι να συμβαίνουν πράγματα επειδή "έτσι". Αυτό είναι κάτι που δε μου συνέβη ποτέ στο Η σκιά στο σπίτι, πράγμα που δείχνει είτε μια καλοσχεδιασμένη πλοκή, είτε την ικανότητα του συγγραφέα να κρύβει τα ίχνη του χτισίματος της ιστορίας του άψογα. Ό,τι από τα δύο κι αν ισχύει, είναι πολύ-πολύ καλό.
Το παραπάνω, μαζί με την ικανότητα του Κέλλη στο να περιγράφει τις σκηνές του αλλά και τις ιστορίες περιφερειακών ηρώων που προσφέρουν δυνατά flashbacks και δίνουν χρήσιμα points of view στην πλοκή, κάνουν το βιβλίο να στέκεται εξαιρετικά ως αυθεντικό page-turner υπερφυσικού τρόμου.
Τώρα το πώς αυτή την πένα την έχασαν οι Εκδόσεις Κέδρος, είναι μια άλλη ιστορία, την οποία αξίζει να συζητήσουμε κάποια στιγμή κάπου, μάλλον όχι εδώ βέβαια.
April 15, 2017
Κυρίες και κύριοι, υποκλιθείτε στο ταλέντο του Κωνσταντίνου Κέλλη!! Όντας λάτρης συγγραφέων όπως ο Stephen King και ο Dean Koontz, οι προσδοκίες μου από ένα βιβλίο τρόμου είναι πάντα υψηλές! Η Σκιά στο σπίτι τις ικανοποίησε και με το παραπάνω!! Άρτια δομημένοι χαρακτήρες, κινηματογραφικές περιγραφές (το απόκοσμο σκηνικό ζωντάνευε με τρομερή ευκολία μπροστά στα μάτια μου!!) και καταιγιστικές ανατροπές της πλοκής!!! Να με συγχωρέσει ο κύριος Κέλλης καθότι 5 αστέρια δίνω μόνο σε κλασικούς, στην καρδιά μου όμως το βιβλίο ειναι 5άστερο!! Τα άλλα δυο βιβλία του είναι καθοδόν!!! Ακόμα ελπίζω σε κινηματογραφική-τηλεοπτική μεταφορά καθώς και σε μετάφραση σε άλλες γλώσσες!!
December 30, 2016
http://diavazontas.blogspot.gr/2016/1...
Ας ξεκινήσουμε με μία δήλωση: δεν είμαι, ούτε έχω υπάρξει στα μικράτα μου οπαδός του τρόμου. Ήμουν από τα παιδιά που έκλειναν τα αυτιά τους όταν φτάναμε στο άγριο μέρος των παραμυθιών, που αγωνιούσα να τελειώσει ο μύθος και να πάνε όλα καλά. Το πιο μισητό μου παραμύθι ήταν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το καλύτερο η Χιονάτη- που ήταν χαρούμενη από ξαρχής. Μεγάλη πια κλείνω τα μάτια μου μέχρι και στο GoT, ενίοτε και στο Grey's anatomy.
Άρα τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι, τι γυρεύω εγώ να διαβάζω μυθιστορήματα τρόμου; Το αποφάσισα ως άνοιγμα, για την εκπομπή, για τα αναγνωστικά μου γούστα, για τον τρόπο που κάθε είδος λογοτεχνίας έχει να δώσει στον συγγραφέα – και τον αναγνώστη- κάτι νέο και διαφορετικό. Σίγουρα όχι για την χαρά του τρόμου. Και τελικά αποδείχτηκε πως διάλεξα το σωστό βιβλίο για όλα αυτά.
«Η σκιά στο σπίτι» του Κωνσταντίνου Κέλλη είναι ένα έντιμο βιβλίο. Τι εννοώ με αυτό: είναι ένα μυθιστόρημα που περιέχει το στοιχείο του μεταφυσικού – το στοίχειωμα- αλλά όλα τα υπόλοιπα θέματά του είναι εντελώς ρεαλιστικά, δεν νιώθεις στιγμή πως ο συγγραφέας «κλέβει», χρησιμοποιεί το μεταφυσικό για να ξεφύγει από τις συμπληγάδες της πλοκής.
Στην Μακεδονία, ένας πατέρας, ο Τάσος αποφασίζει να μετακομίσει μαζί με τα δύο παιδιά του, την δεκαπεντάχρονη Ελπίδα και το πεντάχρονο Δημητράκη σε ένα παλιό αρχοντικό στην περιοχή της Βόλβης. Το σπίτι είναι εκεί που είχε κάνει 15 χρόνια πριν πρόταση γάμου στην γυναίκα του, ένα παλιό πανδοχείο. Και με δεδομένο πως η γυναίκα του έχει μόλις πεθάνει, νιώθει πως το σπίτι τον καλεί· για μια καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά και για να τιμήσει τη μνήμη της.
Ο Κέλλης με αφορμή μια ιστορία τρόμου – που ειρήσθω εν παρόδω χειρίζεται εξαιρετικά, ο τρόπος που κορυφώνεται η πλοκή, το πότε μπαίνουν τα φλας μπακ, μοιάζει να είναι ένα αναγνωστικό εργαστήρι δημιουργικής γραφής- γράφει ένα μυθιστόρημα για το πένθος, την απώλεια, τον τρόπο που καθένας από τους πρωταγωνιστές του χειρίζεται το θάνατο. Όχι οποιονδήποτε θάνατο, οι πρωταγωνιστές έχουν χάσει το ταίρι, τη μάνα, την καλύτερή τους φίλη.
Δεν ξέρω αν θα γίνω από εδώ και μπρος οπαδός του τρόμου, φαντάζομαι πως όχι. Όπως δεν έγινα οπαδός του fantasy κι ας έχω διαβάσει τον Άρχοντα τόσες φορές. Όπως δεν γράφω καθαρόαιμη επιστημονική φαντασία κι ας μεγάλωσα με αυτήν. Ένα είναι σίγουρο, από δω κι εμπρός, αναγνωστικά, δεν θα φοβάμαι.
Ας ξεκινήσουμε με μία δήλωση: δεν είμαι, ούτε έχω υπάρξει στα μικράτα μου οπαδός του τρόμου. Ήμουν από τα παιδιά που έκλειναν τα αυτιά τους όταν φτάναμε στο άγριο μέρος των παραμυθιών, που αγωνιούσα να τελειώσει ο μύθος και να πάνε όλα καλά. Το πιο μισητό μου παραμύθι ήταν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το καλύτερο η Χιονάτη- που ήταν χαρούμενη από ξαρχής. Μεγάλη πια κλείνω τα μάτια μου μέχρι και στο GoT, ενίοτε και στο Grey's anatomy.
Άρα τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι, τι γυρεύω εγώ να διαβάζω μυθιστορήματα τρόμου; Το αποφάσισα ως άνοιγμα, για την εκπομπή, για τα αναγνωστικά μου γούστα, για τον τρόπο που κάθε είδος λογοτεχνίας έχει να δώσει στον συγγραφέα – και τον αναγνώστη- κάτι νέο και διαφορετικό. Σίγουρα όχι για την χαρά του τρόμου. Και τελικά αποδείχτηκε πως διάλεξα το σωστό βιβλίο για όλα αυτά.
«Η σκιά στο σπίτι» του Κωνσταντίνου Κέλλη είναι ένα έντιμο βιβλίο. Τι εννοώ με αυτό: είναι ένα μυθιστόρημα που περιέχει το στοιχείο του μεταφυσικού – το στοίχειωμα- αλλά όλα τα υπόλοιπα θέματά του είναι εντελώς ρεαλιστικά, δεν νιώθεις στιγμή πως ο συγγραφέας «κλέβει», χρησιμοποιεί το μεταφυσικό για να ξεφύγει από τις συμπληγάδες της πλοκής.
Στην Μακεδονία, ένας πατέρας, ο Τάσος αποφασίζει να μετακομίσει μαζί με τα δύο παιδιά του, την δεκαπεντάχρονη Ελπίδα και το πεντάχρονο Δημητράκη σε ένα παλιό αρχοντικό στην περιοχή της Βόλβης. Το σπίτι είναι εκεί που είχε κάνει 15 χρόνια πριν πρόταση γάμου στην γυναίκα του, ένα παλιό πανδοχείο. Και με δεδομένο πως η γυναίκα του έχει μόλις πεθάνει, νιώθει πως το σπίτι τον καλεί· για μια καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά και για να τιμήσει τη μνήμη της.
Ο Κέλλης με αφορμή μια ιστορία τρόμου – που ειρήσθω εν παρόδω χειρίζεται εξαιρετικά, ο τρόπος που κορυφώνεται η πλοκή, το πότε μπαίνουν τα φλας μπακ, μοιάζει να είναι ένα αναγνωστικό εργαστήρι δημιουργικής γραφής- γράφει ένα μυθιστόρημα για το πένθος, την απώλεια, τον τρόπο που καθένας από τους πρωταγωνιστές του χειρίζεται το θάνατο. Όχι οποιονδήποτε θάνατο, οι πρωταγωνιστές έχουν χάσει το ταίρι, τη μάνα, την καλύτερή τους φίλη.
Δεν ξέρω αν θα γίνω από εδώ και μπρος οπαδός του τρόμου, φαντάζομαι πως όχι. Όπως δεν έγινα οπαδός του fantasy κι ας έχω διαβάσει τον Άρχοντα τόσες φορές. Όπως δεν γράφω καθαρόαιμη επιστημονική φαντασία κι ας μεγάλωσα με αυτήν. Ένα είναι σίγουρο, από δω κι εμπρός, αναγνωστικά, δεν θα φοβάμαι.
Read
November 8, 2018«Όλα τα παλιά σπίτια κουβαλούν αναμνήσεις.
Τελευταίες ανάσες.
Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς.»
«Η Σκιά στο σπίτι» ήταν ένα από τα βιβλία που ήθελα να διαβάσω πολύ τα δύο τελευταία χρόνια. Το έβλεπα σε πολλές ομάδες στο Facebook και άπειρες συζητήσεις έχουν γίνει, και συνεχίζουν να γίνονται, γύρω από αυτό. Παρ’ όλο που διαβάζω ψυχολογικά θρίλερ και αστυνομικά μυθιστορήματα κατά κόρον δεν μπορώ να πω ότι η λογοτεχνία τρόμου είναι από το είδος που με ελκύει ιδιαίτερα. Και αυτό γιατί φοβάμαι. Τι φοβάμαι; Το σκοτάδι φυσικά! Πάντα υπάρχει φωτάκι αναμμένο στον διάδρομο για να διαλύει όποιες σκιές μπορεί να διαλύσει…
Ένα θα σας πω πριν ξεκινήσω τον σχολιασμό μου. Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη πρέπει να διαβάζεται στο φως της ημέρας. Γιατί όταν πέφτει η νύχτα το μυαλό σας θα κάνει περίεργα παιχνίδια με τις σκιές που σχηματίζονται στο σκοτάδι. Παρ’ όλα αυτά ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσ�� μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Τόσο πολύ που θέλω να επισκεφτώ κάποια στιγμή την περιοχή που βρίσκεται η λίμνη Βόλβη και να ψάξω να βρω που είναι το αρχοντικό Καρατζά. Άσχετη σημείωση αλλά το πατρικό όνομα της μητέρας μου είναι Καρατζά. Άλλος ένας λόγος που με τράβηξε το συγκεκριμένο βιβλίο πέρα από τις διθυραμβικές κριτικές που έχω διαβάσει κατά καιρούς.
Ο Τάσος Βαρθαλίτης μετά τον ξαφνικό θάνατο της συζύγου του Ναταλίας γίνεται ο ιδιοκτήτης του αρχοντικού Καρατζά στην περιοχή της λίμνης Βόλβη που μέχρι τότε λειτουργούσε ως ξενοδοχείο από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του. Είναι το μέρος όπου είχε κάνει πρόταση γάμου στη Νατάλια και είναι σίγουρος ότι η επιθυμία της ήταν να επιστρέψουν στο μέρος που σφραγίστηκε η κοινή τους πορεία στη ζωή. Θα μετακομίσει εκεί μαζί με τα παιδιά του χωρίς να γνωρίζει τη σκοτεινή ιστορία που κρύβεται στα έγκατα του αρχοντικού. Θέλοντας να μαζέψουν τα κομμάτια μιας διαλυμένης ζωής θα γίνουν μάρτυρες αλλόκοτων γεγονότων που θα τους παρασύρουν σε έναν θανάσιμο κίνδυνο. Μια σκιά παραμονεύει στα σκοτάδια του αρχοντικού χρησιμοποιώντας την ανάγκη τους για να ξαναβρούν όσα έχασαν και δεν τους αφήνει να δουν τι πραγματικά συμβαίνει. Όταν θα συνέλθουν από την πλάνη που τους έχει απλώσει πάνω τους η οργισμένη ύπαρξη που δεν κατάφερε να σιγάσει με το πέρασμα του χρόνου θα είναι πολύ αργά πλέον. Ο δρόμος της επιστροφής θα είναι αδιάβατος.
«Παγωμένα χέρια έκλεισαν γύρω του και μια ανατριχίλα διαπέρασε το παιδικό του σώμα, ένα ρίγος χαράς, όπως όταν έπαιζε με τη μαμά, που τον έκανε να γελάσει. Αφέθηκε στην αγκαλιά της, που μύριζε όμορφα, σαν να τα μπισκότα που είχε μυρίσει νωρίτερα. Το τραγούδι της δε σταμάτησε, τώρα όμως την άκουγε να του ψιθυρίζει συγχρόνως πράγματα.
Το ελάχιστο φως του χώρου ερχόταν από το άνοιγμα της πόρτας στην άλλη άκρη του δωματίου. Πού και πού σκιές περνούσαν μπροστά από τη θαμπή χαραμάδα, κόσμος που βημάτιζε αργά από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη. Τα κλάματα τους, οι φωνές τους, η μουσική απ’ έξω, όλα σκεπάζονταν από τα λόγια της γυναίκας στο αυτί του…
«Μανούλα», μουρμούρισε μια στιγμή, μια λέξη μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, καθώς τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν…»
Αν το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη «Η Σκιά στο σπίτι» ανήκε σε ξένο συγγραφέα τώρα θα είχαμε ήδη δει την κινηματογραφική του μεταφορά. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνάδουν ώστε να δημιουργηθεί ένα εξαιρετικό θρίλερ τρόμου ντυμένο με μπόλικα μεταφυσικά στοιχεία που θα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία για έναν σκηνοθέτη να παίξει με καταπληκτικά κινηματογραφικά εφέ. Ήδη έχω κάνει εικόνα των σκιών που κρύβονται στο σπίτι, του αρχοντικού, του κήπου αλλά και του τεράστιου δέντρου που κρύβει μέσα του. Το gothic στοιχείο επίσης είναι διάχυτο σε ολόκληρο το βιβλίο και δεν θα μου έκανε εντύπωση αν την μεταφορά του στο πανί αναλάμβανε ο αγαπημένος μου Τιμ Μπάρτον. Είναι αυθεντία άλλωστε σε τέτοιου είδους ταινίες. «Η Σκιά στο σπίτι» θυμίζει λίγο τη «Γυναίκα με τα μαύρα» αλλά ίσως στην πιο ζοφερή της μορφή. Η περιοχή που επέλεξε ο συγγραφέας για να ζωντανέψει τους ήρωες και την ιστορία του διαθέτει από μόνη της μια μυστηριακή ατμόσφαιρα που δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα για να ξετυλιχτεί το κουβάρι της πλοκής του βιβλίου.
Ένα απομονωμένο αρχοντικό, μια τεράστια έκταση να το περιτριγυρίζει, ένας απροσπέλαστος κήπος που κρύβει μέσα του ένα γέρικο πλατάνι, πατώματα που οι σανίδες τους τρίζουν, πόρτες που φαινομενικά είναι σκεβρωμένες και δεν ανοίγουν εύκολα – όχι τουλάχιστον σε αυτούς που δεν πρέπει -, πορτραίτα μιας άλλης εποχής κρεμασμένα στους τοίχους, κολλώδεις ιστοί από αράχνες που καλύπτουν σχεδόν τα πάντα, ένα μεγάλο πέτρινο τζάκι, φωνές που ακούγονται μέσα από τους τοίχους, σκιές που κινούνται στο σκοτάδι, μια καταπακτή που μέσα της κυριαρχεί το απόλυτο σκοτάδι και μια εντελώς απόκοσμη ησυχία. Όλα αυτά προσφέρουν ανατριχιαστικές στιγμές στους αναγνώστες δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για ένα βιβλίο τρόμου. Και από την άλλη έχουμε να κάνουμε με τους ήρωες με τις ανησυχίες τους, τα άγχη τους και τους φόβους τους μέσα από μια εξαιρετική ψυχογραφική ανάλυση που μας κάνει να συμπάσχουμε μαζί τους. Είναι και μια ιστορία αγάπης ανθρώπων που παλεύουν να διαχειριστούν τις απώλειες που βίωσαν στο πέρασμα του χρόνου και να συμφιλιωθούν μαζί τους.
Με απλή γραφή που βριθεί υπέροχων μεταφορών στο διάβα της ο Κωνσταντίνος Κέλλης μας προσκαλεί στο αρχοντικό Καρατζά και στην περιοχή της λίμνης Βόλβη για να ταξιδέψουμε σε ένα σκοτεινό μυθιστόρημα τρόμου που θα μετατρέψει το σκοτάδι σε σκιές που κρύβονται μέσα του έτοιμες να μας κατασπαράξουν. Ένα μεταφυσικό θρίλερ μυστηρίου που παίζει με το μυαλό μας δημιουργώντας μια ζοφερή ατμόσφαιρα ενός εσωτερικού φόβου που φωλιάζει μέσα στην ψυχή μας αποτρέποντας μας να ξορκίσουμε τους δαίμονες που την κατατρώνε.
Ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής ενός δικού μας ανθρώπου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού. Μην το προσπεράσετε. Τουλάχιστον όσοι δεν το έχετε ήδη διαβάσει.
«Οι σκιές έγιναν γραμμές, οι γραμμές καμπύλες. Η σκόνη στον αέρα έγινε πρόσωπο δίχως σημάδια, μαλλιά που έπεφταν ως τη μέση μιας γυναικείας πλάτης. Το αδιόρατο γκρίζο έγινε φόρεμα αραχνοΰφαντο, μακρύ μέχρι τους αστραγάλους δύο γυμνών ποδιών που σηκώνοντας στις μύτες, παρότι δεν πατούσαν εντελώς στο πάτωμα…
Στο άδειο ισόγειο το φόρεμα, στη μέση του πατώματος, άρχισε να ζαρώνει. Τα νήματα του διαλύονταν, έχαναν τη συνοχή τους… Μια πόρτα έκλεισε στον πάνω όροφο και το σύννεφο σκόρπισε σαν να το είχε διαπεράσει αέρας, στέλνοντας τα νήματα να πιαστούν στα έπιπλα και στους τοίχους…
Το φεγγάρι κρύφτηκε ξανά πίσω από τα σύννεφα, αφήνοντας το αρχοντικό στο σκοτάδι του…
Τελευταίες ανάσες.
Παίζουν κρυφτό ανάμεσα στους ζωντανούς.»
«Η Σκιά στο σπίτι» ήταν ένα από τα βιβλία που ήθελα να διαβάσω πολύ τα δύο τελευταία χρόνια. Το έβλεπα σε πολλές ομάδες στο Facebook και άπειρες συζητήσεις έχουν γίνει, και συνεχίζουν να γίνονται, γύρω από αυτό. Παρ’ όλο που διαβάζω ψυχολογικά θρίλερ και αστυνομικά μυθιστορήματα κατά κόρον δεν μπορώ να πω ότι η λογοτεχνία τρόμου είναι από το είδος που με ελκύει ιδιαίτερα. Και αυτό γιατί φοβάμαι. Τι φοβάμαι; Το σκοτάδι φυσικά! Πάντα υπάρχει φωτάκι αναμμένο στον διάδρομο για να διαλύει όποιες σκιές μπορεί να διαλύσει…
Ένα θα σας πω πριν ξεκινήσω τον σχολιασμό μου. Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη πρέπει να διαβάζεται στο φως της ημέρας. Γιατί όταν πέφτει η νύχτα το μυαλό σας θα κάνει περίεργα παιχνίδια με τις σκιές που σχηματίζονται στο σκοτάδι. Παρ’ όλα αυτά ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσ�� μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Τόσο πολύ που θέλω να επισκεφτώ κάποια στιγμή την περιοχή που βρίσκεται η λίμνη Βόλβη και να ψάξω να βρω που είναι το αρχοντικό Καρατζά. Άσχετη σημείωση αλλά το πατρικό όνομα της μητέρας μου είναι Καρατζά. Άλλος ένας λόγος που με τράβηξε το συγκεκριμένο βιβλίο πέρα από τις διθυραμβικές κριτικές που έχω διαβάσει κατά καιρούς.
Ο Τάσος Βαρθαλίτης μετά τον ξαφνικό θάνατο της συζύγου του Ναταλίας γίνεται ο ιδιοκτήτης του αρχοντικού Καρατζά στην περιοχή της λίμνης Βόλβη που μέχρι τότε λειτουργούσε ως ξενοδοχείο από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του. Είναι το μέρος όπου είχε κάνει πρόταση γάμου στη Νατάλια και είναι σίγουρος ότι η επιθυμία της ήταν να επιστρέψουν στο μέρος που σφραγίστηκε η κοινή τους πορεία στη ζωή. Θα μετακομίσει εκεί μαζί με τα παιδιά του χωρίς να γνωρίζει τη σκοτεινή ιστορία που κρύβεται στα έγκατα του αρχοντικού. Θέλοντας να μαζέψουν τα κομμάτια μιας διαλυμένης ζωής θα γίνουν μάρτυρες αλλόκοτων γεγονότων που θα τους παρασύρουν σε έναν θανάσιμο κίνδυνο. Μια σκιά παραμονεύει στα σκοτάδια του αρχοντικού χρησιμοποιώντας την ανάγκη τους για να ξαναβρούν όσα έχασαν και δεν τους αφήνει να δουν τι πραγματικά συμβαίνει. Όταν θα συνέλθουν από την πλάνη που τους έχει απλώσει πάνω τους η οργισμένη ύπαρξη που δεν κατάφερε να σιγάσει με το πέρασμα του χρόνου θα είναι πολύ αργά πλέον. Ο δρόμος της επιστροφής θα είναι αδιάβατος.
«Παγωμένα χέρια έκλεισαν γύρω του και μια ανατριχίλα διαπέρασε το παιδικό του σώμα, ένα ρίγος χαράς, όπως όταν έπαιζε με τη μαμά, που τον έκανε να γελάσει. Αφέθηκε στην αγκαλιά της, που μύριζε όμορφα, σαν να τα μπισκότα που είχε μυρίσει νωρίτερα. Το τραγούδι της δε σταμάτησε, τώρα όμως την άκουγε να του ψιθυρίζει συγχρόνως πράγματα.
Το ελάχιστο φως του χώρου ερχόταν από το άνοιγμα της πόρτας στην άλλη άκρη του δωματίου. Πού και πού σκιές περνούσαν μπροστά από τη θαμπή χαραμάδα, κόσμος που βημάτιζε αργά από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη. Τα κλάματα τους, οι φωνές τους, η μουσική απ’ έξω, όλα σκεπάζονταν από τα λόγια της γυναίκας στο αυτί του…
«Μανούλα», μουρμούρισε μια στιγμή, μια λέξη μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, καθώς τα μάτια του άρχισαν να κλείνουν…»
Αν το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη «Η Σκιά στο σπίτι» ανήκε σε ξένο συγγραφέα τώρα θα είχαμε ήδη δει την κινηματογραφική του μεταφορά. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνάδουν ώστε να δημιουργηθεί ένα εξαιρετικό θρίλερ τρόμου ντυμένο με μπόλικα μεταφυσικά στοιχεία που θα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία για έναν σκηνοθέτη να παίξει με καταπληκτικά κινηματογραφικά εφέ. Ήδη έχω κάνει εικόνα των σκιών που κρύβονται στο σπίτι, του αρχοντικού, του κήπου αλλά και του τεράστιου δέντρου που κρύβει μέσα του. Το gothic στοιχείο επίσης είναι διάχυτο σε ολόκληρο το βιβλίο και δεν θα μου έκανε εντύπωση αν την μεταφορά του στο πανί αναλάμβανε ο αγαπημένος μου Τιμ Μπάρτον. Είναι αυθεντία άλλωστε σε τέτοιου είδους ταινίες. «Η Σκιά στο σπίτι» θυμίζει λίγο τη «Γυναίκα με τα μαύρα» αλλά ίσως στην πιο ζοφερή της μορφή. Η περιοχή που επέλεξε ο συγγραφέας για να ζωντανέψει τους ήρωες και την ιστορία του διαθέτει από μόνη της μια μυστηριακή ατμόσφαιρα που δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα για να ξετυλιχτεί το κουβάρι της πλοκής του βιβλίου.
Ένα απομονωμένο αρχοντικό, μια τεράστια έκταση να το περιτριγυρίζει, ένας απροσπέλαστος κήπος που κρύβει μέσα του ένα γέρικο πλατάνι, πατώματα που οι σανίδες τους τρίζουν, πόρτες που φαινομενικά είναι σκεβρωμένες και δεν ανοίγουν εύκολα – όχι τουλάχιστον σε αυτούς που δεν πρέπει -, πορτραίτα μιας άλλης εποχής κρεμασμένα στους τοίχους, κολλώδεις ιστοί από αράχνες που καλύπτουν σχεδόν τα πάντα, ένα μεγάλο πέτρινο τζάκι, φωνές που ακούγονται μέσα από τους τοίχους, σκιές που κινούνται στο σκοτάδι, μια καταπακτή που μέσα της κυριαρχεί το απόλυτο σκοτάδι και μια εντελώς απόκοσμη ησυχία. Όλα αυτά προσφέρουν ανατριχιαστικές στιγμές στους αναγνώστες δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για ένα βιβλίο τρόμου. Και από την άλλη έχουμε να κάνουμε με τους ήρωες με τις ανησυχίες τους, τα άγχη τους και τους φόβους τους μέσα από μια εξαιρετική ψυχογραφική ανάλυση που μας κάνει να συμπάσχουμε μαζί τους. Είναι και μια ιστορία αγάπης ανθρώπων που παλεύουν να διαχειριστούν τις απώλειες που βίωσαν στο πέρασμα του χρόνου και να συμφιλιωθούν μαζί τους.
Με απλή γραφή που βριθεί υπέροχων μεταφορών στο διάβα της ο Κωνσταντίνος Κέλλης μας προσκαλεί στο αρχοντικό Καρατζά και στην περιοχή της λίμνης Βόλβη για να ταξιδέψουμε σε ένα σκοτεινό μυθιστόρημα τρόμου που θα μετατρέψει το σκοτάδι σε σκιές που κρύβονται μέσα του έτοιμες να μας κατασπαράξουν. Ένα μεταφυσικό θρίλερ μυστηρίου που παίζει με το μυαλό μας δημιουργώντας μια ζοφερή ατμόσφαιρα ενός εσωτερικού φόβου που φωλιάζει μέσα στην ψυχή μας αποτρέποντας μας να ξορκίσουμε τους δαίμονες που την κατατρώνε.
Ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής ενός δικού μας ανθρώπου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού. Μην το προσπεράσετε. Τουλάχιστον όσοι δεν το έχετε ήδη διαβάσει.
«Οι σκιές έγιναν γραμμές, οι γραμμές καμπύλες. Η σκόνη στον αέρα έγινε πρόσωπο δίχως σημάδια, μαλλιά που έπεφταν ως τη μέση μιας γυναικείας πλάτης. Το αδιόρατο γκρίζο έγινε φόρεμα αραχνοΰφαντο, μακρύ μέχρι τους αστραγάλους δύο γυμνών ποδιών που σηκώνοντας στις μύτες, παρότι δεν πατούσαν εντελώς στο πάτωμα…
Στο άδειο ισόγειο το φόρεμα, στη μέση του πατώματος, άρχισε να ζαρώνει. Τα νήματα του διαλύονταν, έχαναν τη συνοχή τους… Μια πόρτα έκλεισε στον πάνω όροφο και το σύννεφο σκόρπισε σαν να το είχε διαπεράσει αέρας, στέλνοντας τα νήματα να πιαστούν στα έπιπλα και στους τοίχους…
Το φεγγάρι κρύφτηκε ξανά πίσω από τα σύννεφα, αφήνοντας το αρχοντικό στο σκοτάδι του…
April 12, 2017
Πριν λίγο καιρό αμφισβήτησα τους Έλληνες συγγραφείς τρόμου. Ήρθε η ώρα να ζητήσω συγγνώμη, τουλάχιστον από κ. Κέλλη. Η σκιά στο σπίτι με στοίχειωσε.
Κάθε βιβλίο (ή ταινία-γιατί όχι;) τρόμου που σέβεται τον εαυτό του ακολουθεί δύο μοτίβα- ένα παλιό, αρχοντικό σπίτι και μία γυναικεία σκιά που γυρεύει εκδίκηση. Και όχι αδίκως!
Σπίτι είναι η φωλιά μας,η ασφάλειά μας, το μέρος που χαλαρώνουμε -πόσο φοβερό, όμως, όταν το σπίτι σου γίνεται μια παγίδα που σε κλείνει μέσα της;
Απ' την άλλη, η γυναίκα είναι το αρχέγονο σύμβολο της μητέρας, της αγάπης, της φροντίδας- πόσο φοβερό, όταν η γυναίκα γίνεται ο φόβος και ο οιωνός του θανάτου;
Το βιβλίο είναι ατμοσφαιρικό και τόσο παραστατικό που ώρες-ώρες ένιωθα ότι βλέπω μπροστά μου τα γεγονότα να διαδραματίζονται.
Χρωστάω όμως ένα τεράστιο μπράβο για την ψυχογράφιση των ηρώων- οι σκέψεις και τα συναισθήματα παρουσιάζονται τόσο όμορφα, ξεκάθαρα.Η αγάπη, ο πόνος, ο φόβος, η αγωνία, η επιθυμία να τ' αφήσεις όλα να καταρρεύσουν,γιατί δε σε νοιάζει πια, γιατί έχασες τον αγαπημένο σου άνθρωπο.
Οι διάλογοι είναι τόσο ρεαλιστικοί, θαρρείς και ο Κέλλης απλά κατέγραψε τα λόγια πραγματικών ανθρώπων, χωρίς φαμφαρολογίες και υπερβολές.
Μία τελευταία αναφορά πρέπει να γίνει στο τέλος του βιβλίου, το οποίο με τσάκισε. Έβλεπα να διαδραματίζεται μπροστά μου μία τραγωδία, την οποία δεν είχα πάρει χαμπάρι, και μόλις το συνειδητοποίησα...
Πόσο περίτεχνα το έκρυψες κ. Κέλλη. Με τσάκισες.
Το διάβασα σε μία μέρα. 5* με όλη μου την καρδιά! Μόλις απέκτησες μια νέα αναγνώστρια.
Κάθε βιβλίο (ή ταινία-γιατί όχι;) τρόμου που σέβεται τον εαυτό του ακολουθεί δύο μοτίβα- ένα παλιό, αρχοντικό σπίτι και μία γυναικεία σκιά που γυρεύει εκδίκηση. Και όχι αδίκως!
Σπίτι είναι η φωλιά μας,η ασφάλειά μας, το μέρος που χαλαρώνουμε -πόσο φοβερό, όμως, όταν το σπίτι σου γίνεται μια παγίδα που σε κλείνει μέσα της;
Απ' την άλλη, η γυναίκα είναι το αρχέγονο σύμβολο της μητέρας, της αγάπης, της φροντίδας- πόσο φοβερό, όταν η γυναίκα γίνεται ο φόβος και ο οιωνός του θανάτου;
Το βιβλίο είναι ατμοσφαιρικό και τόσο παραστατικό που ώρες-ώρες ένιωθα ότι βλέπω μπροστά μου τα γεγονότα να διαδραματίζονται.
Χρωστάω όμως ένα τεράστιο μπράβο για την ψυχογράφιση των ηρώων- οι σκέψεις και τα συναισθήματα παρουσιάζονται τόσο όμορφα, ξεκάθαρα.Η αγάπη, ο πόνος, ο φόβος, η αγωνία, η επιθυμία να τ' αφήσεις όλα να καταρρεύσουν,γιατί δε σε νοιάζει πια, γιατί έχασες τον αγαπημένο σου άνθρωπο.
Οι διάλογοι είναι τόσο ρεαλιστικοί, θαρρείς και ο Κέλλης απλά κατέγραψε τα λόγια πραγματικών ανθρώπων, χωρίς φαμφαρολογίες και υπερβολές.
Μία τελευταία αναφορά πρέπει να γίνει στο τέλος του βιβλίου, το οποίο με τσάκισε. Έβλεπα να διαδραματίζεται μπροστά μου μία τραγωδία, την οποία δεν είχα πάρει χαμπάρι, και μόλις το συνειδητοποίησα...
Πόσο περίτεχνα το έκρυψες κ. Κέλλη. Με τσάκισες.
Το διάβασα σε μία μέρα. 5* με όλη μου την καρδιά! Μόλις απέκτησες μια νέα αναγνώστρια.
Displaying 1 - 30 of 191 reviews