宛如星辰的你

by Yuu Nagira, 凪良汐, 簡捷 (Translator)

風光明媚的瀨戶內海島嶼上，高中生曉海和櫂相遇了。
曉海的父親住進情人家裡，留下曉海照顧抑鬱寡歡的母親；
櫂的母親為了追求一段戀情來到這裡，在不同的男人之間徘徊。
兩個家庭的「不正常」在保守的島上迅速傳開，流言蜚語卻讓曉海和櫂更加靠近。
懷著同樣的孤獨，他們互相吸引、彼此熟悉；
因著不同的夢想，他們背道而馳、分隔兩地。
經歷愛恨、離合、取捨的他們，在人生的旅途上各自成長。
兩人的距離，如同當年一起眺望的晚星，忽明忽滅、忽遠忽近；
兩人的關係，超越了友情甚至愛情，不再需要任何人來定義——

Genres: Romance, Japanese Literature, Fiction, Novels, Drama, Japan

384 pages, Paperback

First published August 4, 2022

About the author

Associated Names:
* 凪良 ゆう (Japanese)
* Yuu Nagira (English)
* นางิระ ยู (Thai)

Reviews

[Phu · Rating 5 out of 5]

Cuộc tình này quá buồn, chúng ta bị ràng buộc bởi lẽ phải, bị nguyền rủa bởi tình yêu, và dù vậy, chúng ta vẫn phải sống.

Mình đã hoàn thành quyển này cực kỳ nhanh một cách ngấu nghiến! Mình chưa thể nào tin được, Yuu Nagira lại khiến mình dâng trào cảm xúc như thế này một lần nữa. Quyển này không khác gì 流浪的月 cùng tác giả mình đã đọc, vẫn là những mối quan hệ kỳ lạ, mặt tối của xã hội, đọc xong mình mới hiểu được những gì diễn ra trong các mối quan hệ đó; cuốn sách này đúng kiểu vừa đẹp lại vừa xé toạt trái tim mình vì nỗi buồn của nó.

宛如星辰的你 xoay quanh cô nữ sinh 17 tuổi, Akimi Inoue sống tại hòn đảo nội địa Seto xinh đẹp. Và Kai Aono, chàng trai 17 tuổi vì những mối tình tự do và không gò bó của mẹ mà chuyển đến sống tại hòn đảo. Hai con người trẻ tuổi đều cô đơn và có khoảng trống trong trái tim đã đồng cảm và yêu nhau, trưởng thành và luôn nhung nhớ về nhau...

Tôi không ghét hòn đảo này. Khi tôi nhìn thấy những vùng biển khác khi đi du lịch, tôi vẫn nghĩ rằng biển trên đảo của mình là tốt nhất. Tôi yêu hòn đảo nơi tôi sinh ra và lớn lên này, và tôi cũng muốn rời xa nó. Hai tình cảm trái ngược nhau đang khuấy động trong lòng tôi.

Quê hương của Akimi - hòn đảo nội địa Seto - đẹp nhưng lại phức tạp, bất kỳ bí mật nào cũng có thể bị lan truyền và đem ra bàn tán, dù là bí mật nhỏ nhất. Nơi đó Akimi và Kai, hai con người trẻ tuổi đã bị ràng buộc bởi những người mẹ của họ, cha của Akimi ngoại tình và chuyển đến sống cùng tình nhân, khiến mẹ của Akimi phát điên; Kai phải chăm lo cho người mẹ vô trách nhiệm sau những cuộc tình đổ vỡ của bà ta. Thấu hiểu cho hoàn cảnh của nhau, Akimi và Kai đã có một sự kết nối mạnh mẽ; tình yêu của cả hai không khỏi khiến mình xao xuyến vì những khoảnh khắc mà họ cùng tạo nên trong cái tuổi trẻ ngây ngô và có phần nông cạn đó; họ tin rằng họ sẽ mãi bên nhau như vì sao tỏa sáng trên bầu trời.

Nhưng mọi thứ không phải lúc nào cũng như ta muốn. Xen kẽ nhau giữa lời kể của Akimi và Kai là quá trình trưởng thành của họ, Akimi và Kai trở nên bất đồng, họ lạc mất nhau giữa những dự định tương lai, bởi lẽ phải, bởi những thay đổi từ địa vị và vật chất đã khiến cả hai không thể hiểu cho nhau và dần xa cách. Điều khiến mình thích quyển này nằm ở cách truyện diễn ra, nó giống với quyển 流浪的月 cực kỳ; khi đọc quyển này mình không khỏi tức giận và chửi thề vì hành động của những nhân vật trong sách, nhưng phải đọc về sau mới hiểu rõ hết mọi thứ, không nên vội phán xét bất cứ điều gì! Kai, Akimi và những nhân vật khác đều có những nỗi niềm của riêng họ.

Nếu bạn nghĩ rằng hạnh phúc đến từ việc cho và nhận lại từ người khác, thì bạn sẽ không được hạnh phúc. Hạnh phúc chỉ có thể do chính mình giành được, sẽ không bao giờ phản bội chính mình.

• Kai - chàng trai đã sống với rượu, ước mơ và trở thành tác giả manga nổi tiếng, cậu xem Akimi như "quê hương" - cô là nơi để cậu thoát khỏi thực tại khi đó. Mình đã giận Kai rất nhiều vì những hành động của cậu chàng, nhưng về sau mình càng thương xót cho Kai. Một chàng trai đã vội trưởng thành để chăm lo cho người mẹ vô trách nhiệm, Kai đã chìm đắm và mệt mỏi với công việc, cậu tưởng bản thân đã thay đổi, đã trưởng thành, nhưng tất cả chỉ là Kai quá nhu nhược, cậu để mặc cho bản thân bị trói buộc bởi sự sắp đặt của số phận.
• Akimi - cô gái bị ràng buộc bởi người mẹ và quê hương, mọi thứ sắp đặt với Akimi như định mệnh. Mình quý Akimi, cô nàng đáng thương phải chăm lo cho mẹ, cố gắng tự bản thân vượt qua mọi định kiến ở nơi chưa phát triển - quan niệm khắc khe và cổ hủ dành cho phụ nữ, và cố gắng có thể hơn thành công của Kai, về sau Akimi đúng kiểu người phụ nữ hiện đại đầy mạnh mẽ.
▪︎ Akimi và Kai đã quá nông cạn, quá vội vã, quá kiêu hãnh trong cái tình yêu đó. Họ luôn bị xiềng xích bởi quá khứ, bởi định kiến của cuộc sống và xã hội. Họ phân vân và hối hận trước những ngã rẽ cuộc đời, họ cố gắng vùng vẫy, cố trở nên mạnh mẽ và trưởng thành dù mọi thứ không hề ổn chút nào. Xa nhau là lúc họ có thời gian để hiểu ra rằng đối phương đã cố gắng, đã vất vả nhiều thế nào trong cuộc sống đầy phức tạp này, chỉ tiếc là lúc họ nhận ra thì đã không còn kịp...

Yuu Nagira có lối viết đẹp đẽ, buồn và u tối, sự đẹp đẽ và u buồn của hương vị biển cả được viết vô cùng đẹp, nhiều lần mình thích thú với những câu thoại đầy ẩn ý đẹp, âm thầm khoét sâu trái tim mình. Mình chắc chắn là chủ đề của 宛如星辰的你 không khác gì quyển 流浪的月, nhưng chủ đề của cả hai quyển chưa khiến mình chán. Yuu Nagira lại viết một câu chuyện về mặt tối của xã hội, sự yếu đuối và phụ thuộc trong tình yêu và nỗi buồn của cuộc sống; hòn đảo nội địa Seto thì lúc nào cũng đầy những lời gièm pha và soi mói nhưng sự thật là bất kì đâu cũng thế, như Tokyo tráng lệ mà Kai sống và làm việc - nơi mạng xã hội, truyền thông trở thành chủ đề bàn tán đầy đáng sợ, dối trá, dù ở bất kỳ đâu thời đại nào thì những định kiến của xã hội, cuộc sống không ngừng chèn ép, hành hạ những nhân vật này. Xã hội khiến họ liên tục phải nói "xin lỗi" cho những lỗi lầm không phải do họ gây nên.

Mình thích chi tiết Yuu Nagira viết về quá trình vất vả của ngành manga, thậm chí là các vụ bê bối về ngành này, lần này mình thích cách Yuu Nagira chèn yếu tố LGBT vào cuốn sách này, nó buồn và đầy đau thương. Bên cạnh đó, 宛如星辰的你 còn sở hữu những nhân vật phụ khiến mình thích và đau vì họ, dì Touko, biên tập viên Ueki, thầy giáo Kitahara, những người này đã tác động vô cùng lớn trong cuộc đời của Akimi và Kai; mình đặc biệt quan tâm tới Naoto - anh chàng thuộc cộng đồng LGBT, là illustrator cho manga của Kai, khi đọc đến điều gì xảy ra với Naoto khỏi khiến mình không khỏi cảm thấy xót xa cho sống phận của anh chàng.

Sau cùng 宛如星辰的你 là một câu chuyện về tình yêu, tình bạn và hôn nhân vô cùng kỳ lạ; các mối quan hệ lạ lùng đó không ngừng bị dành cho những lời nói và cái nhìn đầy lo ngại, nhưng càng đọc ý định của tác giả càng hiện ra rõ ràng. Những nhân vật này đã sống vì chính họ - vì hạnh phúc và tương lai của bản thân; từ đó cuốn sách rút ra bài học sống vì bản thân mà không cần để ý đến người khác, sống cho bản thân ta để không hối hận vì quyết định mà mình đã chọn. Có những mối quan hệ không nhất thiết phải là "tình yêu" cũng có thể đẹp, thuần khiết vô cùng.

宛如星辰的你 tràn ngập những đau khổ, tuyệt vọng vô cùng, nỗi buồn của cuốn sách không ngừng xé nát tim mình, nhưng ở gần cuối truyện trái tim mình dần được "khâu" lại bởi hạnh phúc của những nhân vật trong sách - dù cái hạnh phúc đó là trong hoàn cảnh đau thương, vô vọng, dù hạnh phúc đó ngắn ngủi nhưng nó mạnh liệt vì người họ yêu. Ở cuối truyện, Akimi và Kai là hai hình ảnh trái ngược nhau, để bản thân tiếp tục chìm sâu vào tuyệt vọng hay không là do chính bản thân chọn. Khoảnh khắc Akimi và Kai cùng tìm lại khoảng thời gian đã mất không khỏi khiến mình xúc động. Đặc biệt là hồi ức về năm 17 tuổi đó - khi đã nổi tiếng, Kai đã cho rằng Akimi thật nhàm chán và quê mùa, nhưng năm 17 tuổi đó, Kai đã thoa chai nước hoa Dior cho Akimi (cô gái mộc mạc và bình thường đó) và nói "Nó rất hợp với em." , chi tiết đó không khỏi khiến mình nghẹn ngào vì xúc động. Cuộc tình của Akimi và Kai kéo dài 15 năm, suốt từng ấy năm đó là niềm vui và nỗi buồn, hạnh phúc và đau khổ, nhung nhớ, chia xa, và trưởng thành... cuộc tình đó tưởng chừng đã kết thúc, nhưng không! Tình yêu của họ như một vì sao, không phải lúc nào cũng hiện hữu và tỏa sáng, nhưng vì sao đấy vẫn luôn ở trên bầu trời đó.

Chúng tôi đan những ngón tay vào nhau nhẹ nhàng và chắc nịt.
"Anh nhớ."
"Anh nhớ cái gì?"
"Anh nhớ em giống như biển nội địa Seto."

[Mook Woramon · Rating 5 out of 5]

นานน้าน นานนานที จะเจอหนังสือรสขมแต่อร่อย เพราะส่วนตัวไม่ค่อยชอบหนังสือที่เดินเรื่องด้วยความเศร้า รันทด รวดร้าวซักเท่าไหร่

แต่เล่มนี้ต่างออกไป ไม่รู้ทำไมตอนอ่านจบแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้งดงาม
งามตรงไหน ท่ามกลางความโกลาหล ชิบหาย วอดวาย ทุกคนยังมีกันและกัน
แม้บางครั้งจะรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยว แต่จริง ๆ แล้วไม่มีใครโดดเดี่ยวเลย
ในวันที่แทบจะหมดสิ้นหนทาง จะมีมือที่มองไม่เห็นยื่นมาเสมอ
อาจจะดู romanticize ความทุกข์ยากไปหน่อย แต่ถ้าชีวิตต้องพบเจอเรื่องราวขนาดนี้ ความสุขน้อยนิดที่พอจะมีได้ ชั้นก็ขอคว้าไว้ก่อนแหละ

ประเด็นชวนคิดในเรื่องมีเยอะมาก เยอะจนงง ผู้เขียนใส่มาหมดได้ยังไง อ่านสนุกอีกต่างหาก

- เริ่มตั้งแต่ครอบครัวที่บิดเบี้ยว เด็กที่ไม่ทันใช้ชีวิตวัยรุ่นกลับต้องมาแบกรับปัญหาของผู้ใหญ่
- ผู้ใหญ่ที่สร้างปัญหาแต่ไม่รับผิดชอบ
- สังคมที่คอยจับผิด ซ้ำเติมโดยไม่สนถูกผิด
- ระบบปิตาธิปไตย ผู้หญิงไม่มีโอกาสก้าวหน้าในการทำงาน
- ประเด็นชู้สาว พรากผู้เยาว์ LGBTQ การยอมรับความหลากหลายทางเพศ
- สวัสดิการรัฐ
- มุมมองเรื่องการแต่งงาน การใช้ชีวิตร่วมกัน ความรักทางไกล

อ่านไปอ่านมา บางช่วงบางตอน ก็เหมือนเห็นชีวิตตัวเองโผล่อยู่ในนั้นเหมือนกันนะ

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวความสัมพันธ์อันซับซ้อนที่เกี่ยวพันกันยาวนานมากว่า 15 ปี

อากิมิคบกับไค มาตั้งแต่อายุ 17

เมื่อจบม.ปลาย ไค ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มมากพรสวรรค์ด้านการแต่งเรื่องราวก็จับมือกับนาโอโตะ นักวาดการ์ตูนฝีมือดี ออกหนังสือจนโด่งดัง และย้ายไปอยู่โตเกียว ในขณะที่อากิมิประกอบอาชีพเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ ที่บ้านเกิด ทำให้ช่องว่างของทั้งสองห่างกันไปเรื่อยๆ จนเลิกรากัน

ในขณะที่การงานกำลังเป็นไปได้ด้วยดี ก็เกิดเหตุไม่คาดคิดทำให้อนาคตในเส้นทางการ์ตูนของไคดับลง ในทางกลับกับอากิมิเริ่มเอางานอดิเรกมาทำเป็นรายได้เสริมและได้รับความนิยมเป็นวงกว้าง

อากิมิแต่งงานกับคิตาฮาระ อดีตครูสอนวิชาเคมี แต่เมื่อรู้ข่าวว่าไคป่วยหนัก คิตาฮาระก็สนับสนุนให้เธอไปใช้ชีวิตร่วมกับไคจนวาระสุดท้าย ส่วนคิตาฮาระก็กลับไปพบกับนานะ แฟนเก่าที่เป็นอดีตลูกศิษย์ของตนเองเช่นกัน

ความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงที่เล่าให้ฟังคร่าวๆ แล้วอาจยากที่จะเข้าใจ แต่เมื่อได้อ่านแล้วจะรู้ซึ้งถึงเหตุผลของความรักที่เกิดขึ้น

สัมผัสได้ถึงความงามอันบริสุทธิ์ของความรัก ที่ถึงแม้สุดท้ายจะไม่ได้อยู่ร่วมกันชั่วนิจนิรันดร์แต่ก็ยังตราตรึงประหนึ่งดวงดาว

ร้องไห้เลยจ้าาาา ไม่ใช่แค่ตอนจบ แต่ร้องเบี้ยบ้ายรายทาง ร้องเรี่ยราดไปหมด

มันไม่ได้เศร้าขนาดนั้นนะ แต่มันโดนใจ หลายอย่างในเรื่องมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงเลยอินเป็นพิเศษ

คนเขียนเขียนได้ดีมากที่ดึงให้คนอ่านมีความรู้สึกร่วมได้ขนาดนี้

Goodreads ให้ 4.4 เราให้ 5

[YuzuChu · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องแรกของปีที่ต้องรีวิวแบบหยาบคายว่าพล็อตเหี้ย ๆ ที่สนุกเหี้ย ๆ 🤣

คือไอ้เรื่องเหี้ยนี่ (แต่ให้ตั้ง 4 ดาว) มันมัดรวมคนบ้า ๆ เหี้ย ๆ มาอยู่รวมกันอะ เมียน้อยแย่งผัวชาวบ้าน ผู้ชายที่คิดถึงแฟนมากจากรักทางไกล จนมีอะไรกับคนอื่น มีกิ๊ก หลงระเริงกับความสำเร็จ แต่ก็คิดถึงแฟนตลอดเวลา พ่อที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเมียน้อย ทั้งที่ตอนอยู่กับเมียขี้เกียจตัวเป็นขน แล้วยังเห็นแก่ตัวบอกให้ลูกอยู่ใกล้บ้าน อย่าไปเรียนไกลมากเพื่อดูแลแม่ จนลูกต้องออกมาหางานทำตั้งแต่จบม.6เพราะเงินไม่พอ แม่ที่ดูดเงินลูกชายและเห็นผู้ชายดีกว่าลูก ใช่ และไอ้อีเหล่านี้คือคนที่มีลูก อาศัยอยู่ในเกาะเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ขยับตัวทีก็รู้กันไปสามบ้านแปดบ้าน และลูกอย่างพระนางทั้ง 2 นี่แหละคือคนที่ต้องแบกรับทุกสิ่ง

ศูนย์รวมความประสาทแดกทั้งหลายในสากลโลกรวมอยู่ในเรื่องนี้ละ แต่อ่านแล้วติดหนึบฉิบหาย555

เพราะงั้นอย่าไปคาดหวังว่าทุกคนจะสำนึกผิด ความคนเกาะเขาไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดีกับเรื่องชู้หรอก ทีนี้เลยกลายเป็นว่า ฉันไม่รู้ว่านักเขียนเขามองเรื่องชู้ในสังคมยังไง เพราะหลายตัวละครในเรื่องก็มีทั้งคนที่เจ็บปวดและคนที่ได้ดีกับคสพ.นี้ มันเลยเป็นฟีลแบบ พี่จะให้อะไรกับสังคมวะ

ไอ้คนที่พูดอะไรหล่อ ๆ ก็ดันเคยเอากับลูกศิษย์ตัวเองจนท้อง ไม่เสียใจด้วยนะบักห่านี่ ไม่คิดว่าตัวเองผิด แถมยังเอาต่อรักฝังใจไปจนจบอีก ส่วนไอ้คนที่พูดอะไรปลุกใจผู้หญิง เฟมินิสต์ขั้นสุด ผู้หญิงเราต้องมีเงินนะถึงจะเป็นอิสระ! ก็ดันเป็นเมียน้อยกับผัวชาวบ้านซะงั้น

คือจะมองว่าทุกคนไม่มีใคร Perfect ก็ได้ เหรียญมีหลายด้าน หรือจะมองว่าเอาตัวเองไม่รอด แล้วยังเสร่อกล้ามาสอนคนอื่นก็ได้เหมือนกัน แล้วแต่คนเลย ลองเดาเล่น ๆ ก็ได้ว่าฉันคิดแบบไหน555

เพราะงั้นเรื่องนี้สำหรับเราเลยไปไม่ถึง 5 ดาวค่ะ ด้วยความเป็นนิยายแปลฝั่งเกาะ สำนวนก็จะมีความกระชับ สั้น ไม่ได้บรรยายลงลึกอะไรมาก ช่วงแรกเลยต่อติดยากพอสมควร โชคดีที่เรื่องราวครอบครัวของ 2 พระนางน่าสนใจมาก มันเลยดึงคนอ่านอย่างเราให้เกาะหนึบได้ตั้งแต่ต้นจนจบเลย ถึงบางจุดจะไม่อินก็เถอะ แต่ไอ้จุดที่อินสไตล์ชาวเกาะก็ทำได้ดี จาก 3 เลยขึ้นมาเป็น 4 ดาวได้ค่ะ

โดยเฉพาะการผูกเรื่องงาน ชีวิต และอุปสรรคของทั้ง 2 คนเป็นอะไรที่ชวนขนลุกมาก พระเอกคือคนที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่เด็ก ในครอบครัวบิด ๆ เบี้ยว ๆ มีแม่ชอบพึ่งพา เห็นผู้ชายดีกว่าลูก และร่วงกราวลงมาแบบไม่ทันตั้งตัว จนทำอะไรไม่เป็นนอกจากการเขียนแล้ว ส่วนนางเอกคือผู้หญิงกลาง ๆ ที่ไม่ได้โดดเด่นอะไร แค่มีเหตุให้หลงใหลการปักผ้าจนแอบไปเรียนกับเมียน้อยพ่อ ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานตั้งแต่จบม.6เพื่อมาเลี้ยงดูแม่ แบ่งเวลาไปหาแฟนในเมืองใหญ่ ทุกข์ตรมกับสังคมเหยียดเพศ วัฒนธรรมชายเป็นใหญ่ในที่ทำงาน ที่เธอจะไม่มีวันเติบโตและก้าวหน้าไปตลอดกาล

แถมกลายเป็นผู้หญิงน่าเบื่อในสายตาเขาจนแฟนแอบมีกิ๊กเข้าจนได้ แต่สุดท้ายชีวิตก็พลิกผัน ทำสิ่งที่รักต่อไปเรื่อย ๆ จนประสบความสำเร็จได้ในวัย 30+ ปี ผิดกับพระเอกที่เจอช่วงขาลงจนสภาพอดสูแบบสุด ๆ

ยอมรับว่าฉันอินกับเรื่องฝั่งนางเอกมากกว่าพระเอกมาก ๆ คือเขาบรรยายเรื่องความสำเร็จในงานเขียนของพระเอกน้อยไปง่ะ กลายเป็นว่าเหมือนพี่แกประสบความสำเร็จตั้งแต่เด็ก ก็ดี๊ดีนี่ ชีวิตนางเอกยังดูรันทดน่าเอาใจช่วยกว่าอีก คงเพราะนี่ก็ประสบการณ์คล้าย ๆ กัน ฝืนทนทำงานต่อไป ถึงพ่อแม่ฉันจะไม่ได้ป่วยหรือต้องดูแลอย่างใกล้ชิด แต่ก็ถูกบีบบังคับด้วยความเป็นบุพการีว่าอย่าไปทำงานไกลบ้านเลย กลายเป็นว่าเหมือนถูกกดถูกทับให้ก้มหน้าก้มตาทำงานอะไรก็ได้อยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ ตลอดไป ตราบเท่าที่ใครสักคนจะตายจากไปนั่นแหละ

ในขณะที่พระเอกเริ่มเบื่อนางเอก กลายเป็นว่าระหว่างทางที่อ่าน ฉันดันตกหลุมรักนางเอกมากขึ้นเรื่อย ๆ ซะงั้น เป็นผู้หญิงที่สุดยอดมากจริง ๆ ก้มหน้าก้มตาทำงาน ยอมชงชาให้ผู้ชาย แถมยังเป็นกระบอกเสียงช่วยเรียกร้องสิทธิให้ผู้หญิงในบริษัทอีกต่างหาก แต่ความจริงที่ตีแสกหน้าก็ทำให้เจ็บจี๊ด เพราะซีนนั้นกลายเป็นว่าผู้บอของนางเอกดันอนุมัตินโยบายเพื่อผู้หญิง เพียงเพราะรู้ว่านางเอกมีแฟนเป็นนักเขียนชื่อดัง และเขากลัวว่าบริษัทจะเสียหาย เพราะแฟนของเธออาจใส่เรื่องราวพวกนี้ลงไปก็ได้

หดหู่มาก เพราะนางเอกก็ได้ข้อสรุปในนาทีนั้นเลยว่า 'สุดท้ายผู้ชายก็เป็นฝ่ายขับเคลื่อนผู้ชายด้วยกันเอง'

เป็นเรื่องที่มีความเฟมินิสต์พอสมควรนะ ถึงบางซีนจะรู้สึกฝืน ๆ ดูยัด ๆ มากไปหน่อยก็ตาม555 คงเพราะบริบทในสังคมมันต่างกันแหละ ญป.เขามองผู้หญิงเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากกว่า ในขณะที่ฝั่งไทยที่ผู้หญิงทำงานเก่งเพราะรายได้ผู้ชายคนเดียวมันเอาตัวรอดในประเทศห่านี่ไม่ได้จ่ะ ต้องทำงานกันทั้งบ้านเท่านั้น จบ

กับเรื่องนี้สื่อให้เห็นถึงความสัมพันธ์ในครอบครัวดี ว่าถ้ามันแหว่ง วิ่น บิ่น ขาด ชีวิตของเด็ก ๆ ก็อาจจะขรุขระเดินบนขวากหนามขึ้นมาทันที กลายเป็นว่าพระนางของเรื่องนี้ก็ไม่ได้ต่อมหาลัย ไม่ได้เรียนเฉพาะทาง (ตามสูตรญป.ที่จบสายอาชีพก็ใช้ชีวิตได้ละ ไม่ถึงขั้นต้องเรียนมหาลัย) ต้องพยายามใช้ชีวิตอย่างเต็มที่โดยมีครอบครัวนี่แหละ มาเป็นภาระและโซ่ตรวนให้เด็ก ๆ เหล่านี้ต้องสูญเสียของสำคัญระหว่างทางไปมากมายเหลือเกิน

โดยเฉพาะพ่อนางเอกคือน่าเกลียดมาก ตอนอยู่กับเมียเก่าคืองอมืองอตีน ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แต่พอมีชู้คือหยิบจับทำนั่นทำนี่เป็นทันที ดีนะที่นักเขียนไม่ได้ Romanticized ว่ามันดี พ่อเปลี่ยนไป อ��กแนวทุเรศมากผู้ชายคนนี้ เห็นแก่ตัวขั้นสุดจนตอนนางเอกอยากไปเรียนต่อในเมืองใหญ่ อีพ่อมันบอกอย่าไปไกล อยู่ใกล้บ้านเข้าไว้ จะได้ดูแลแม่ ทั้งที่ตัวเองหนีมาอยู่บ้านชู้ให้ลูกต้องมาตามแทบจะทุกวันอะ กล้ามากที่จะพูด ดีนะในเรื่องด่าด้วยว่าผลักภาระให้เด็ก อุบาทว์มาก แต่ชีวิตไม่ได้รับบทเรียนอะไรเลยยย

พูดตามตรงว่าถึงจะมีบทเฟมินิสต์ในเรื่องนี้ แต่ฉันก็ยังได้กลิ่นความชายแท้ในเรื่องอะ ทั้งจากความคิดฝั่งพระเอก (แต่อนุโลมได้ เข้าใจว่าอาจทำให้เข้ากับนิสัยใจคอของตัวละคร) และตัวละครความเป็นพ่��กับผู้ชายที่เข้ามาหลอกแม่ พวกนี้โคตรลอยตัว สังเกตดูว่ามีแต่แม่ที่เลี้ยงดูลูกแบบขาด ๆ เกิน ๆ จนพาลทำให้คนอ่านคิดว่าเด็กพวกนี้มีปมก็เพราะแม่ ทั้งที่ความจริงแล้วไอ้คนที่เฉยเมย ไม่หือไม่อือไม่ดูดำดูดีอย่างตัวละครพ่อก็เลวร้ายไม่แพ้กัน แต่บทดันดูได้รับการลงโทษสถานเบากว่าบทคนเป็นแม่ซะงั้น

ในเล่มนี้ก็วิจารณ์ไว้ว่าทำไมผู้หญิงเสียหายมากกว่า แต่กลายเป็นว่าสิ่งที่เขาเขียนออกมาก็ไม่ได้ต่างอะไรจากประโยคที่ปรามาสสังคมไว้ในเล่มเลยซะงั้น เขียนมาก็เขียนแค่สะท้อน ไม่ได้สักจะชี้นำสังคมเหมือนหลาย ๆ เล่มในตลาดนั่นแหละ (ฉันให้เรื่องนี้ 4 ดาวจริงปะ ทำไมวกไปหาตัวคนเขียนได้ด้วย555)

ซีนที่ฉันร้องไห้คือซีนยืมเงินอะ แค่นั้นเลย ตอนจบไม่ร้อง ซีนอื่นก็เฉย ๆ รู้สึกว่าตอนจบรีบ ๆ เร่ง ๆ ไปด้วยซ้ำ แต่ให้คะแนนเพราะความเหี้ยในหลายมิติของพวกตัวละครพ่อแม่นี่แหละ แล้วพระเอกก็ยึดสิ่งนั้นเป็นสรณะ คอยตามดูตามยิ้มตลอด ยิ่งไอ้ซีนบอกให้โอนเพิ่มคือน้ำตาแตก พระเอกมันเหี้ยแต่มันก็เป็นคนเหี้ยที่รักแค่นางเอกอะ

แต่พระเอกมันเหี้ยจริง ๆ นะ คือในเรื่องก็พยายามบอกด้วยการกระทำกับความคิดแหละ ว่าแกน่าจะเป็นงี้เพราะปมขาดความรักจากแม่ด้วยส่วนนึง ถึงปากจะบอกรำคาญแม่ แต่ก็ชัดเจนอะว่าลึก ๆ มันอยากได้ แต่มันก็ไม่มองตัวเองเนอะ ว่าตอนเด็ก ๆ ก็เห็นนางเอกทุกข์ทรมานกับการที่พ่อมีชู้อีกบ้านเหมือนกัน ได้เห็นแม่นางเอกพังทลายขนาดนั้นแท้ ๆ ยังจะไปทำให้ลูกสาวเขาเสียใจด้วยเหตุผลเดียวกันอีก

บางทีถ้าพระนางได้ย้ายมาอยู่โตเกียวด้วยกัน ก็อาจไม่เกิดปัญหานอกกายขึ้นก็ได้ แต่ฉันไม่โทษนางเอกหรอก ชีวิตคนเราบางทีมันก็ต้องเลิกกันก่อน แล้วค่อยกลับมาเจอกันอีกครั้งในเวอร์ชั่นที่คิดได้น่ะ

ส่งท้าย นี่น่าจะเป็นเรื่องแรก ๆ เลยที่อ่านแล้วเชียร์ให้พระนางมันทะเลาะกันกับเลิกกันไว ๆ กับเชียร์ให้นางเอกมีชู้และนอนกับผู้ชายคนอื่นนอกจากพระเอกบ้าง แน่นอนว่าสำเร็จจ้ะ ถึงนางเอกจะได้นอนกับผู้ชายคนอื่นแค่คนเดียวก็ตาม แล้วดันไปนอนกับแฟนชาวบ้านแบบงง ๆ อีก ใจร้ายฉิบหายเลยพล็อตเรื่องนี้ ทำไมคนที่ใช้ชีวิตมาอย่างดีถึงต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านวะ ผู้ชายลอยตัวไปอีก ทั้งที่ไม่เกริ่นเรื่องแฟนเลยตอนจะนอนกับนางเอก แม่ง ๆๆๆ อ่านละมือสั่นปากสั่นจนต้องกด 4 ดาวแบบโกรธ ๆ เนี่ยยยย555

ชิ หวังอยากให้น้องอากิมิของฉันได้ผู้ชายมากกว่านี้ แต่ก็อะ ๆ ถือว่าเจ๊ากันไปกับพระเอก ไว้เจอกันชาติหน้านะคู่นี้ กับเสียดายตอนจบอะ มันมีคำพูดซึ้งกินใจเข้ากับชื่อเรื่องน่าใส่ลงไปมาก แต่ก็ไม่มี นอย ดีนะระหว่างทางมันมีความลุ้นเลยได้ 4 ไป ไม่งั้นลงที่ 3 ละ

[bubblemustard · Rating 5 out of 5]

บ้าบอมาก อ่านแล้วจะร้องไห้เลย ;-;

เรื่องราวความสัมพันธ์อันยาวนานและซับซ้อนของคู่รักคู่หนึ่ง ที่พ่วงมาด้วยปัญหาหลากหลาย ทั้งครอบครัว การเงิน อาชีพ ความฝัน เมื่อทั้งหมดที่ว่ามานี้มันไปด้วยกันไม่ได้จึงเกิดเป็นทางแยกขึ้นมา แล้วเราจะตัดสินใจเลือกไปทางไหนดีล่ะ แล้วอีกทางที่เราไม่ได้เลือกจะเป็นยังไงกันนะ?

เราชอบผลงานของนักเขียนคนนี้มากเลย ขอสมัครเป็นทาสการอ่านตลอดไป 🙇🏻‍♀️ เล่มนี้ชอบมากกว่ารักพาตัวอยู่หน่อยนึง แต่จริงๆ ก็ให้สูสีกันเลยนะ ในแง่ความสนุกเราให้เท่ากันคือ สนุกมาก ดำเนินเรื่องเร็ว วางไม่ลง แต่เป็นไปแบบไม่แห้ง ไม่ห้วน สำหรับเราเล่มนี้กินใจและดึงอารมณ์เรามากกว่า ในแง่ความดราม่าของปัญหาชีวิต เหมือนดู My Liberation Notes เลย เหนื่อยล้ากับสิ่งที่ตัวละครเผชิญอยู่พอๆ กัน

สถานการณ์ในเรื่องมันโหดแบบนิ่มๆ คือมันไม่ได้มาตู้มเดียว แต่มันค่อยๆ มา สะสมยาวนานมาตลอดตั้งแต่หน้าแรกจนถึงใกล้จะหน้าสุดท้าย ดูอายุตัวละครก็คือตั้งแต่ 17 จนถึงประมาณ 32 ซึ่งเอาจริงๆ โหดร้ายในแบบที่พอจะมองเห็นทางแก้ไข และเหมือนจะแก้ไขได้แล้วก็มีปัญหาใหม่ๆ ซัดเข้ามาเหมือนคลื่นไม่หยุดไม่หย่อน สงสารตัวละครทุกตัว ถึงแม้บางอย่างอาจจะไม่เข้าใจการกระทำไปบ้าง (และหงุดหงิดไปบ้าง) แต่มันก็คือชีวิตอะ คนเราไม่ได้เกิดมาพร้อมมีคู่มือการใช้ชีวิตที่ถูกต้อง 100% ติดมือมาด้วย สิ่งที่สำคัญคือการใช้ชีวิตของตัวเองให้คุ้มค่า คุ้มทุกลมหายใจที่มีอยู่ หนังสือเล่มนี้กำลังบอกเราแบบนั้น

ในเล่มหยิบยกปัญหาใส่เข้ามาเยอะมาก เรารู้สึกว่ามันกลมกล่อม ไม่ยัดเยียด ทุกอย่างเป็นซอกซอย เกิดเป็นถนนใหญ่ เป็นทางแยกของแต่ละตัวละคร ทั้งปัญหาแม่ติดผู้ชายแล้วไม่เอาไหน พ่อมีชู้ แต่ลูกสาวดันให้ความเคารพชู้คนที่ว่า การที่ลูกต้องดูแลแม่จนทำให้ไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองจนต้องเสียโอกาสและการใช้ชีวิตไป ปัญหาความสัมพันธ์ที่ไม่ควรเกิดระหว่างครูกับลูกศิษย์ การงานที่ดูไม่มั่นคง ทำยังไงก็ไม่ก้าวหน้าเสียที ปัญหาสังคมยิบย่อยที่ถูกตัดสินโดยผ่านความคิดที่ยังล้าหลัง เช่น lgbtq เอย ความไม่เท่าเทียมทางเพศเอย การแต่งงานในวัยเกินสามสิบเอย บลาๆๆๆ ทุกอย่างถูกเล่าผ่านกระดาษสามร้อยกว่าหน้านี้ได้อย่างลงตัวและสวยงาม อาจจะมีบางอย่างตรงกับสิ่งที่เรา (คนอ่าน) กำลังเจอ นี่มั่นใจมากว่ามันต้องมีอย่างน้อยหนึ่งประโยคที่ทำงานกับเราและมันช่วยปลอบโยนเราได้มากๆ (เพราะเราเองก็เจอประโยคนั้นของเรา ;-;)

ปล.เราชอบบทนำกับบทส่งท้ายมาก ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.อยากให้ถูกหยิบไปทำภาพยนตร์จัง คิดภาพออกเป็นฉากๆ เลย คิดว่าต้องเสียน้ำตาไม่แพ้หนังสือแน่นอน

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวความสัมพันธ์อันซับซ้อนที่เกี่ยวพันกันยาวนานมากว่า 15 ปี

อากิมิคบกับไค มาตั้งแต่อายุ 17

เมื่อจบม.ปลาย ไค ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มมากพรสวรรค์ด้านการแต่งเรื่องราวก็จับมือกับนาโอโตะ นักวาดการ์ตูนฝีมือดี ออกหนังสือจนโด่งดัง และย้ายไปอยู่โตเกียว ในขณะที่อากิมิประกอบอาชีพเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ ที่บ้านเกิด ทำให้ช่องว่างของทั้งสองห่างกันไปเรื่อยๆ จนเลิกรากัน

ในขณะที่การงานกำลังเป็นไปได้ด้วยดี ก็เกิดเหตุไม่คาดคิดทำให้อนาคตในเส้นทางการ์ตูนของไคดับลง ในทางกลับกับอากิมิเริ่มเอางานอดิเรกมาทำเป็นรายได้เสริมและได้รับความนิยมเป็นวงกว้าง

อากิมิแต่งงานกับคิตาฮาระ อดีตครูสอนวิชาเคมี แต่เมื่อรู้ข่าวว่าไคป่วยหนัก คิตาฮาระก็สนับสนุนให้เธอไปใช้ชีวิตร่วมกับไคจนวาระสุดท้าย ส่วนคิตาฮาระก็กลับไปพบกับนานะ แฟนเก่าที่เป็นอดีตลูกศิษย์ของตนเองเช่นกัน

ความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงที่เล่าให้ฟังคร่าวๆ แล้วอาจยากที่จะเข้าใจ แต่เมื่อได้อ่านแล้วจะรู้ซึ้งถึงเหตุผลของความรักที่เกิดขึ้น

สัมผัสได้ถึงความงามอันบริสุทธิ์ของความรัก ที่ถึงแม้สุดท้ายจะไม่ได้อยู่ร่วมกันชั่วนิจนิรันดร์แต่ก็ยังตราตรึงประหนึ่งดวงดาว

Goodreads ให้ 4.3 ��ราให้ 4.6

[Clairdenoon · Rating 3 out of 5]

#เธอผู้เป็นดุจดั่งดวงดาว
#นางิระ ยู: เขียน
#เมธี ธรรมพิภพ:แปล
.
อิโนอูเอะ อากิมิ/อาโอโนะ ไค
.
.
.
.
.
อ่านด้วยความอยากรู้อยากเห็น เป็นเรื่องที่อ่านรีวิวจนอิ่ม อ่านจนพอรู้ทาง ว่านี่คือนิยายที่รวมไว้ด้วยคนห่านจิก แม้แต่คนที่ดูดีมีวุฒิภาวะเช่นครูคิตาฮาระก็ห่านราก (มีอะไรๆกับลูกศิษย์จนลูกศิษย์ท้อง) รู้ก่อนเลยเตรียมใจมาดี คึกตั้งแต่เริ่มอ่านยันอ่านจบ ไม่มีเศร้าซึมดิ่งดาวน์ ตอนเห็นไคกินเหล้าบ่อยๆตอนท้องว่างก็พอจะเดาอนาคตสุขภาพของฮีได้ มีโมโหนิดหน่อย ด่าบ่อยสุดคือแม่ของไค😠เซฟใจตัวเองด้วยการ พยายามอ่านอย่างไม่เอาใจไปอิน เห็นโลก(ในนิยาย)อย่างที่มันเป็น
ใช้เวลาในวันอาทิตย์อ่าน อ่าน และอ่าน สนุก เพลินกับการเล่าเรื่องของนักเขียน ที่ไม่อ่อม ไม่ย้วย เนื้อหากระชับทำให้เราอยากรู้และอ่านต่อจนจบ ชอบการดีไซน์ความลึกซึ้งถึงก้นบึ้งหัวใจของตัวละครเอก(พระเอกนางเอก) ชอบนางเอก(เอาใจช่วยอากิมิตลอดทั้งเรื่อง ตอนอากิมิด่าแม่ไค แบบสุภาพและอ้อมค้อมสไตล์ญี่ปุ่น คือชอบมาก ในที่สุดก็พูดสิ่งที่ใจคิดได้😆 เก่งมากค่ะลูกสาววว👍🏻👍🏻) ชอบที่ได้ดูตัวละครแต่ละตัวเผชิญปัญหาหนักหนาสาหัส ผิดบ้าง ถูกบ้าง และได้เติบโตเรียนรู้จากมัน บางตัวละครก็มีชีวิตที่ดีขึ้น ยอมรับและตั้งใจใช้ชีวิตต่อไป แต่บางตัวละครก็พ่ายแพ้ล้มหายตายไป ...อ่านจบก็ดีใจค่ะ🎉...เย้ จบแล้ว🎉 ไม่รู้ว่าอย่างนี้เรียกว่าเสียอรรถรสรึป่าวเพราะตั้งธงในใจไว้ก่อนอ่านว่าจะไม่เศร้าไม่อินตามโทนเรื่อง แต่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้มากกว่าอ่านแล้วซึม ขอบคุณรีวิวของทุกท่านในgoodreads ไว้ ณ ที่นี้ ค่ะ ช่วยชีวิตมากๆ5555😆
.
ประโยคที่ชอบและโดน❤:
-การหาเลี้ยงตัวเองคืออาวุธขั้นต่ำสุดที่คนจะต้องมีเพื่อใช้ชีิวิต
-ทุกคนมีชีวิตของตัวเอง เขาแค่พูดจากมุมมองของตัวเองก็เท่านั้น เธอก็ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำเถอะนะ
-คนที่ไม่รู้จักความสกปรกย่อมวาดความสะอาดบริสุทธิ์ไม่ได้
-ชีวิตที่มีแต่เพิ่มกระป๋องเบียร์เปล่าๆไปวันๆ แบบนี้มีคุณค่าอะไรด้วยเหรอ
แต่จะผูกคอตายก็ไม่ง่าย ไม่ว่าจะมีคุณค่าหรือไม่แต่ตราบใดที่ยังตายไม่ได้ ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไป

[เด็กแว่น · Rating 5 out of 5]

หนังสือสนุกนะ เดินหน้าไว แต่ไม่ค่อยถูกจริตกับผมเท่าไหร่ ผมเข้าใจความสัมพันธ์​ของคุณครูกับนางเอกนะ แต่เหมือนจะไม่ค่อยอิน 5555 และผมก็เข้าใจผลที่ตามมาของตัวละคร แต่ละตัว ปล. แอบดีใจที่มี LGBTQ​ ในเรื่องด้วย แต่ไม่ค่อยชอบใจเลย หงุดหงิด 55555

[Erika]

DNF pg.100/344。（1.5 stars）
はじめの15ページくらいであまり好きになれない予感はしたけれど、１章読み終わっても全く好きになれないのでDNF。
ネタバレをググってみたが、 最後の最後までジメジメとした「純愛」もの らしく、そんな惨めで悲惨な古臭い「純愛」なんかに読書の時間とエネルギーを使いたくない、と思ってしまった。
登場人物たちや物語は、実際にいそう/ありそうなもの。ただ、幸か不幸か私には無縁。
けれど、湿っぽく安っぽいテレビドラマにありそうだし、島という閉鎖空間の性差別的なところ、不倫する人や、いい年して恋人にべったりな人々の話は、正直読んでいて胸糞が悪くなる。

この本が何故ここまで大絶賛されてるのかイマイチ意味不明だが、世の中には色んな好みの人がいるんだな、と思って終わり。
全４章中１賞しか読んでないので、そこまでの評価だが、☆1.5くらい。
ネタバレ/箇条書き内容まとめ：

青埜櫂と井上暁海のラブストーリーが中心となる
櫂は母親の恋愛問題で島に移住する
暁海は父親の不倫に悩まされている
二人は密かに会って悩みを共有する
付き合い始めた二人は島の公認カップルとなる
花火大会で初めての体験をし、問題を抱える
（＝暁海の母親が夫の不倫相手の家に放火しようとしたのち、精神を壊す）
櫂は漫画家として成功し、東京に上京する
（東京に出たかった暁海はやむなく母親の介護で島に残る）
二人の関係は次第にすれ違い、別れを迎える
別れた後、櫂は病気で体調が悪化する
（お金に困った暁海は櫂を頼る）
最終的に櫂は亡くなり、暁海と共に星空を見上げる
https://stratos-press.com/nanjihoshin...。

[Yoko · Rating 3 out of 5]

It was like reading a Netflix script. The turn of events were all so dramatic - the worst possible things kept happening to a point that the story became predictable. The whole story articulated criticism to the pressure of conformity in Japanese society, but didn’t provide enough nuance for it to be fair and convincing.

[Maya Liang · Rating 5 out of 5]

這本很好看啊~細節及人心都描寫得很細緻，彷彿自己如同故事般主角那樣經歷了15年的起伏跌宕。

摘句:
故事不是夢想，是把我帶離現實的必要手段。（櫂 p21）

讓悲傷的故事一直悲傷下去，等於是把過去的我永遠囚禁在那個故事裡。我要從那裡逃出來，用同樣的材料建構出截然不同的故事，這就是對我自身的救贖。（櫂 p54）

到了關鍵時刻，無論被誰咒罵，也要毫不留情的割捨；無論被誰憎恨，也要不顧一切地爭取—若沒有這樣的覺悟，人生會愈來愈複雜哦。（瞳子小姐 p101）

有些東西是錢買不到的，但有些時候確實是因為有錢，我才能能夠保有自由。
—比方說，我不必依存於任何人活下去，也不必心不甘情不願地聽從任何人的命令。（曉海 p121）

束縛自己的枷鎖，該由自己來選擇。（曉海 p326）

[Emi · Rating 5 out of 5]

読む前から期待しすぎると大抵は裏切られるんだけど期待以上だった。
暁海のパートでも櫂のパートでもそれぞれ自分のことかのように感情移入してしまって苦しくなったりしながら、数時間の読書なのに登場人物たちと共に実際に約15年の時を経た気分。すごくのめり込んだ。

[Satang Cottoncandy · Rating 4 out of 5]

ใครมันจะเขียนความสัมพันธ์แบบนี้ออกมาได้ถ้าไม่ใช่คนที่โตมาในสังคมญี่ปุ่น

เรื่องชู้ๆ เรื่องนอกกายนอกใจนี่ต้องให้ประเทศนี้จริงๆ สมัยก่อนอ่านงานญี่ปุ่นแล้วเจออะไรแบบนี้เยอะๆ ก็จะเอียน แต่ตอนนี้ชินแล้วเลยช่างแม่ง นักเขียนแต่ละคนก็จะเล่าอะไรแบบนี้ออกมาต่างกัน แต่เล็กๆ น้อยๆ ต้องมีเรื่องนี้555

เล่มนี้มีทั้งสิ่งที่เราชอบและไม่ชอบ อันดับแรกชอบประโยคเปิด จำเป๊ะๆ ไม่ได้ แต่ประมาณว่าวันนี้สามีของฉันออกไปหาแฟน อ่านแล้ว what?! อะไรวะ อยากอ่านต่อ555 จบบทนำด้วยประโยคประมาณตั้งแต่วันนี้จนถึงวัน... เขาจะไม่ใช่สามีของฉัน แล้วก็ภาพตัดไปเริ่มตั้งแต่ตัวเอกกำลังเรียนม.6

ในเรื่องมีประเด็นหมิ่นเหม่ละเอียดอ่อนค่อนข้างเยอะ ถึงคำนำจะบอกว่าอย่าไปตัดสินเขา แต่เสียใจด้วย ไม่ว่ายังไงคุณก็จะถูกตัดสินไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง นักเขียนพยายามจะ empower ผู้หญิงนะ พูดเรื่องการมีงานมีเงินหาเลี้ยงตัวเองได้ซึ่งสัมพันธ์กับความเป็นอิสระ พูดถึงการถูกกดทับทางสังคมแค่เพราะเป็นผู้หญิง ทั้งงานที่ไม่มีทางจะโตได้เท่าผู้ชาย การต้องแต่งงานเมื่ออายุถึงจุดจุดหนึ่ง พูดถึงผู้หญิงที่ไม่เป็นไปตามกรอบที่สังคมวางไว้ แม้กระทั่งการแต่งงานก็ไม่ได้เป็นไปในรูปแบบทั่วๆ ไป นางเอกตัดสินใจแต่งงาน��พราะสังคมและทุนนิยมแหละ กฎหมายสนับสนุนให้คนแต่งงานมากกว่าที่จะอยู่เป็นโสดอะแหละ สิ่งที่รู้สึกหมิ่นเหม่และค่อนข้างไม่โอเคคือประเด็นครูมัธยมของนางเอกที่เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว แล้วมาเฉลยหลังๆ ว่าทำเด็กนักเรียนตัวเองท้อง มันจะไม่อะไรมากถ้านักเขียนเขาไม่เล่าเรื่องนี้พร้อมประเด็นการทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่กลัวคนอื่นตัดสิน และนางเอกได้ฟังก็ไม่ตัดสินคุณครูด้วย เราลองคิดในแง่ดีที่สุดคือที่นางเอกเป็นแบบนั้นเพราะรู้จักครู ครูเป็นครูที่ช่วยเหลือนางเอกและพระเอกจริงๆ ค่อยมารู้ประวัติอันนี้ทีหลัง ซึ่งถ้าเป็นฉันคงอึ้งแล้วตีตัวออกหากจากคนประเภทนี้อะ เป็นตัวของตัวเองแต่เป็นคนเหี้ยไม่มีจรรยาบรรณก็ไม่ได้มั้ยอ่า🥲 และเรื่องทำในสิ่งที่อยากทำนี่เล่าผ่านตัวละครที่เป็นชู้กับพ่อนางเอก มันก็พอได้ แต่ก็ดูเอาแต่ตัวเ���งไม่สนคนอื่นเท่าไร ที่ชีบอกว่ารู้สึกเสียใจกับแค่นางเอก แต่แม่นางเอกที่โดนแย่งผัวคือพี่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ เลยคิดว่ามีการเล่าที่ดีกว่าเล่าประเด็นนี้ผ่านชู้มั้ย555

ประเด็นที่เพื่อนร่วมงานพระเอกคบเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแล้วได้รับกระทบเยอะมากจนชีวิตพังไปเลย เล่าแอบดี แล้วก็รู้สึกเวทนาไปกับเขาด้วย

ความสัมพันธ์พระนาง จนถึงตอนจบนี่ว่าความรักวัยรุ่นมันพัฒนามาเป็นอย่างอื่นตามกาลเวลา เป็น bound ระหว่างเด็กม.6 สองคนเมื่อตอนนั้น แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจบได้แบบหนังรักญี่ปุ่นมาก โอ๊ยน้อ😂

[Kat Sira · Rating 5 out of 5]

บทบรรยายความรู้สึกในเล่มเยอะมาก บรรยายละเมียดจนเราเข้าใจความเจ็บปวดของตัวละครเลยทีเดียว

ร้องไห้จนตาบวม ถือว่าเป็นหนังสือเล่มที่ดีที่สุดของปีนี้เลยทีเดียว

[Lily 百合花 · Rating 3 out of 5]

ชื่อเรื่อง – เธอผู้เป็นดุจดั่งดวงดาว (汝、星のごとく — Nanji, Hoshinogotoku)
ผู้แต่ง – นางิระ ยู (凪良 ゆう — Yuu Nagira) เขียน เมธี ธรรมพิภพ แปล


ตัวละคร
อิโนอูเอะ อากิมิ
อาโอโนะ ไค


รีวิวหลังอ่าน

เรื่องนี้เป็นผลงานของนักเขียนเรื่อง "รัก" พาตัว (流浪の月 — Ruro no Tsuki — Wandering) ซึ่งเราเคยอ่านมาก่อน แต่ก็ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนั้นนะ แม้ว่าจะมีซึสึจัง โทริ ริวเซย์แสดง ตอนนั้นคือช่วงขี้เกียจออกไปดูหนังที่โรงหนัง แหะๆ

วกกลับมาที่เรื่องนี้ เราว่าแอบดราม่าหนักมากเลยแหละ ชีวิตของอากิมิกับไค คือเป็นอะไรที่รู้สึกว่าโคตรวิบากกรรมมากๆ เลย อ่านไปก็คือแบบว่าชีวิตจะเจออะไรกับเรื่องราวมากมายอะไรขนาดนี้เนี่ย แบบจังหวะชีวิตของทั้งสองคนมันไม่ได้จริงๆ

จริงๆ จุดหนึ่งที่ทำให้เวลาผ่านไปโดยที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็คือ ไม่ได้เปิดใจคุยกันในตอนที่จะโบกมือลากันนั่นแหละ แบบตัดขาดกันไปแบบที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว แล้วก็เจ็บปวดใจกันไปในช่วงเวลานั้น

อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตไม่แน่นอนที่แท้จริง มีชื่อเสียงก็มีแค่ชั่วครู่ สักพักถ้าหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแม้เพียงนิดเดียว ก็อาจจะล้มเป็นโดมิโนที่ทำให้พังกันไปหมดได้แบบงงๆ แบบไม่ทันตั้งตัวได้ ความแน่นอนนั้นไม่มีอยู่จริงเลยแหละนะ

จริงๆ เราว่าถ้าทั้งสองคนหันหน้าเปิดใจพูดคุยกัน มันคงจะไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ สุดท้ายเมื่อไม่ไหวกับจุดที่ตัวเองอยู่ ก็ต้องเดินออกมา แต่การเดินออกมา ถ้าเคลียร์ใจกันจริงๆ แล้ว มันอาจจะไม่เจ็บปวดแบบที่ได้เจอ แต่เราจะไปเข้าใจตัวละครได้มากเท่าตัวละครเองจริงๆ ได้ยังไงจริงไหมล่ะ

ไคเองนั้นถ้าหากตอนที่มีทุกอย่าง แล้วไม่คิดว่าอากิมิเป็นเหมือนของตายอันแสนจะน่าเบื่อ สิ่งที่กระทำออกไป ทั้งเรื่องที่แอบมีกิ๊ก และผู้หญิงเขาก็รู้ทันนะ ชีวิตอาจจะไม่นำพาไปในรูปแบบนี้ก็ได้ แต่อย่างว่าอะไรจะเกิดขึ้น นอกจากขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเองแล้ว โชคชะตา จังหวะชีวิต ก็มีส่วนด้วยเหมือนกัน

เราอ่านแล้วไม่ค่อยอินไปกับตัวละครสักเท่าไหร่ แต่ตอนท้ายในหน้าสุดท้ายก็แอบน้ำตาซึมแวบเดียวประมาณ 5 วินาที 555+ บิลท์ยังไม่ทันจะขึ้นก็จบซะแล้ว ก็เลยแบบว่าอีกนิดเดียวจะทำให้เราอินได้แล้ว แต่เรื่องก็ดันจบลงไปก่อนแหละนะ

จริงๆ อ่านแล้วมีแต่คำว่า “ถ้า” เต็มไปหมดเลย ว่าแบบ “ถ้าไม่…” มันก็คงจะ “ไม่…” ไรงี้อะ ไม่อินกับเรื่องความสัมพันธ์ของครูกับเด็กนักเรียนด้วยอะ แบบว่าถ้าอดใจรอสักหน่อย อะไรๆ มันก็น่าจะดีกว่านี้ไหมนะ เลยนึกถึงตอนที่ดูหนังเรื่อง “Sensei! 、、、Suki ni Natte mo Ii Desuka?” ที่โทมะกับซึสึแสดงด้วยกัน แล้วไม่อินกับความรักของครูกับนักเรียนเลยแหละ 555+ แบบรู้สึกว่ามันไม่ได้จริงๆ

เมื่อคืนนอนไม่หลับ ก็เลยอ่านไปครึ่งเรื่องกว่าจนถึงตี 3 ครึ่ง เราเองก็พยายามดันให้จบ คืออ่านไปก็อึดอัดใจไปกับตัวละครไป สำนวนแปลคือดีมาก (คนแปลคือแปลพวกหนังสือสอนภาษาญี่ปุ่นที่เราใช้อ่านด้วย) เล่าเรื่องก็ดีคือดีมาก แต่อึดอัดกับสิ่งที่ตัวละครเจอแหละ แต่เพราะการเล่าเรื่องดี มันเลยทำให้อ่านได้แบบที่ไม่ทรมานใจสักเท่าไหร่ แต่แค่คิดว่าแนวแบบนี้ คงจะไม่ใช่แนวที่เราถูกจริตสักเท่าไหร่

แต่ก็แอบคิดเหมือนกันนะว่า ถ้าเรื่องนี้ได้ทำหนัง ก็อาจจะสนุกแหละ แบบถ้าบิลท์อารมณ์ถึงหน่อยนะ น้ำตาไหลกันแน่นอนอะ โดยรวมเป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวละครแต่ละตัวละคร เจออะไรที่หนักหนาสาหัสมากจริงๆ กว่าจะผ่านพ้น กว่าจะถึงจุดที่ยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองเจอได้นั้น มันก็ต้องใช้เวลา

Start 23.05 น. Mon 15 Apr 2024
End 16.34 น. Sat 20 Apr 2024
Review Date 19.19 น. Sat 20 Apr 2024

[Zita · Rating 2 out of 5]

สมัยที่นักเขียนคนนี้เขียน BL เคยอ่านงานเขามาหลายเล่ม ชอบบ้างไม่ชอบบ้าง เพิ่งเคยอ่านงานเขาที่เป็น literary fiction เล่มนี้เล่มแรก ค่อนไปทางไม่ชอบเท่าไหร่ เหมือนจงใจโยนอุปสรรคขวากหนามใส่ชีวิตตัวละครติดๆ กันเยอะเกินไปจนบางทีก็เข้าขั้น melodrama เข้าใจเมสเสจที่อยากสื่อนะ เพราะคนเขียนสื่อเมสเสจออกมาตรงมาก ไม่มีความ subtle ใดๆ ตัวเมสเสจหลายๆ อย่างมันก็ดีแหละ (แม้มันจะเป็นอะไรที่ธรรมดามากๆ อย่างเช่น คนเราไม่มีใครสมบูรณ์แบบ) แต่สตอรี่ที่นำมาซึ่งเมสเสจเหล่านี้มันไม่ค่อยซื้อใจเราเท่าไหร่ อย่างเช่นเรื่องของคุณครูคิตาฮาระที่ใช้ชีวิตแบบตัวเองโดยไม่สนขี้ปากใคร ดูเผินๆ เหมือนจะดี แต่ชีวิตของครูมันคือการมีความสัมพันธ์กับลูกศิษย์ที่อยู่ม.ปลายจนลูกศิษย์ท้อง มันไม่ใช่สตอรี่แบบที่จะทำให้เราอินไปกับเมสเสจได้เลย เรื่องของนาโอโตะก็แปลกๆ รู้สึกว่าคนเขียนคนนี้ชอบเขียนให้ผู้ใหญ่ที่ปกป้องเยาวชนเป็นตัวร้ายยังไงไม่รู้ (เคยเจอในงานวายเขาก็ villainize ผู้ใหญ่ที่ปกป้องเด็กแบบนี้) ถ้าเจอเรื่องเดียวอาจจะเฉยๆ แต่พอเจอมาหลายเรื่องแล้วเริ่มข้องใจในค่านิยมของคนเขียนว่าทำไมต้องพยายามเขียนให้คนที่มีความสัมพันธ์กับเยาวชนดูเป็นคนน่าสงสารขนาดนั้น คือถ้าอยากสื่อสารว่า "คนอื่นไม่ควรด่วนตัดสินความสัมพันธ์ของคนสองคนทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องหรือรู้เรื่องราวอะไรด้วยเลย" มันก็มีอีกหลายวิธีที่จะสื่อออกมาได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องใช้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ใหญ่กับผู้เยาว์มาเป็นเครื่องมือในการนำเสนอซ้ำๆ อย่างนี้ก็ได้ なんとなく「映画化狙ってる」感があるし、私には刺さらなかった

[Ally Yang · Rating 3 out of 5]

[2024.09.17_102]

關於作者：https://www.threads.com/@morefeeling1...

------情節透露------

凪良汐描述感情細膩深刻，尤其是對於人際的互動、情感的取捨、生活的想法，自問自省自答的長考，彷彿是連發金句王﹝有時過於冗長﹞。

雖然書中點出許多社會上男女各方面���平的問題，但是，男主角櫂的母親，是一個完全依賴男人的愛情，可以捨棄所有的女性；女主角曉海的母親，則是因為丈夫因外遇對象離家，整個崩潰憂鬱。兩個人都因自己不夠自主堅毅，成為扯孩子後腿，使曉海和櫂付出極大代價的絆腳石。

另外，強者女性的代表：有智慧有能力的刺繡老師瞳子小姐、美麗年輕誠心有幹勁的編輯二階堂繪理，都是不倫戀的小三。她們的自由，自主地掌握人生，竟是展現在堅持搶別人的丈夫不放手。拋棄家庭的曉海父親，因為外遇而成為了一個更好的人。作者是有多討厭妻子這類人！再加上兼具能力與智慧，令人敬重的貴人：化學老師北原以及一路指導櫂和尚人的編輯植木，都是男性。認真覺得凪良汐是不是有厭女傾向。

對於書中主角，我還是認為除非有百分之百的必要，否則寫死一個人只顯示作者能力不足，是下下策。

------書摘------

再怎麼渴望也不會被給予的東西，只要放棄就好，當作它打從一開始就不存在，不要期待。〈第一章 潮騷〉﹝這不是金句，而是心有戚戚焉。﹞

正面挑戰只會受傷，還是塘塞過去比較輕鬆。〈第一章 潮騷〉﹝這不是金句，而是心有戚戚焉。﹞

過自己的人生，需要獲得誰的許可嗎 ? 〈第一章 潮騷〉

這個世界不能信任，一旦相信了便會嘗到苦頭。〈第一章 潮騷〉﹝這不是金句，而是心有戚戚焉。﹞

到了關鍵時刻，無論被誰咒罵、也要毫不留情地割捨；無論被誰憎恨，也要不顧一切地爭取——或沒有這樣的覺悟，人生會越來越複雜喔。〈第一章 潮騷〉

到了關鍵時刻，無論誰對妳說了什麼，切記都要做自己喜歡的事哦。讓人害怕的，只有「嘿」地跳過阻礙的那一瞬間而已，跳過去之後妳就自由了。〈第二章 波蝕〉

人是會改變的生物，這令人落寞，同時也帶來希望。如今我也明白，不改變、或說不能改變，才是一種不幸。〈第二章 波蝕〉

回憶的價值因人而異〈第二章 波蝕〉

表面上什麼也沒發生，核心總是位在言辭無法抵達的深處。〈第二章 波蝕〉

因為在櫂身上尋求答案，我才會感到痛苦。自己想成為什麼樣的人，選擇權永遠都掌握在自己手中。〈第二章 波蝕〉

請你一定要過得好、請你幸福、除了我以外不要愛上任何人、不要忘記我。愛和詛咒和祈禱是如此相似。〈第三章 海淵〉

想獲得什麼，就得作好失去的覺悟。〈第三章 海淵〉

這陣風並非當時的風，這個季節也不是那一年的季節。所以，我們只能珍惜現在。這陣風，這個季節，都錯過不再。〈第四章 夕凪〉

【9 Sept 2024 / kobo周年慶 /165】

[Bowyn Liou · Rating 2 out of 5]

我只想說，《宛如星辰的你》真的是一本讓我邊看邊感到崩潰的小說。雖然網路上對這本書的評價挺高的，但我真的不怎麼喜歡這部作品。

先說優點好了，我個人覺得作者的文筆還不錯，整體讀起來都蠻順暢的，在人物的描寫和故事的描繪上都蠻清楚的。雖然沒有到網路上所說的很「沉進」，但至少已經勝過不少的小說。而故事裡，有時角色的自白也能讓我感同身受。另外，作者也有點出日本男生交往時大男人主義（比如什麼事情都要以自己為優先），但並沒有太深入的探究，覺得是相當可惜。

再來來說說我不喜歡這本書的地方。首先，我非常不喜歡作者對故事裡角色的設定：男人都很渣，然後女生幾乎都需要依靠男人，自己沒有辦法主動地去追求自己的所想要的事物，有自己的生活。角色的三觀也都感覺蠻歪的，非常的不像正常人。角色的動機有時也會讓人看得冒名其妙，完全無法理解為什麼會做出這樣的決定。當角色做出很莫名其妙，或很WTF的舉動時，我看得就會很崩潰，心很累，很想直接給那些角色兩個巴掌。雖然比起一般的言情小說，劇情的確是蠻特別的，但讀到一半時，後面的劇情大概也都可以猜到個七八成左右。可能是我讀過的言情小說太少，所以才會覺得這本小說不好看？又或是我是純愛派的，所以才無法接受故事裡的角色們一直出軌？但總而言之，這本小說不是我的菜就是了。

[Tammy Yu · Rating 5 out of 5]

5⭐️/5⭐️
看到最後1/3，眼淚撲簌簌的一直落下來，完全控制不住。在冷氣太冷的值班室、在吃水餃的攤子、在筆直前進的捷運上。看得時候一邊想，雖然哭得這麼慘，但人生未來的每一次勇敢的去愛與被愛之際，我都要記得這本書。啊啊難以言喻我有多喜歡！！！🥺

一些最喜歡的 Quotes（雖然喜歡的實在太多）
- 要是顧慮別人而放棄重要的事物，事後可能後悔莫及哦，到時或許會把責任怪罪到那個人頭上也不一定。但是從我的經驗來說，無論怪罪誰也無法讓妳釋懷，也無法因此獲得救贖。沒有誰會為妳的人生負責任。
- 妳的重心是妳自己。無論多喜歡對方，都不能把自己的城池交出去。也不要說自己無趣，妳的價值是由妳自己決定的。
- 人是群居的動物，沒有歸屬便活不下去。我所說的，是決定自己歸屬於何處的自由。束縛自己歸屬於何處的自由。束縛自己的枷鎖，該由自己來選擇。

[Devon · Rating 3 out of 5]

うむー、好きだったかな？ブッククラブの本としてあまりよくなかった。ブッククラブのメンバーと一緒に暗い穴で這いずっている感じだな。だけど、作家は人間の不備を絵が描いていたのが上手だった。ほとんどのキャラクターは悪気がなかったけど、動作だけを見たら、悪い人だなと思ってしまったりする。全部のキャラクターが嫌い時もあったり可哀想に思った時もあったりした。ずっと人間の至らぬ点でぐずぐずしていたのに、最後はすっきりと終わった。

[Wanyiwa · Rating 5 out of 5]

เขาหนีความจริงจากแม่ที่รักผู้ชายมากกว่าลูกตัวเองด้วยการเขียนการ์ตูน ส่วนเธอหนีความจริงจากแม่ที่ตัดใจจากพ่อที่ไปมีภรรยาใหม่ไม่ได้ด้วยการปักผ้า ทั้งคู่มีบางอย่างเป็นจุดร่วมที่เป็นเหมือนแรงดึงดูดกันและกันจนกลายเป็นรักแรกอันร้อนแรงของวัยรุ่น แต่เมื่อฝ่ายชายดูจะไปได้ดีกับการเขียนจนสามารถยึดเป็นอาชีพและได้ย้ายไปอยู่เมืองใหญ่ ฝ่ายหญิงกลับเลือกที่จะแบกภาระความรับผิดชอบต่อครอบครัวและอาศัยอยู่ที่บ้านเกิดเล็ก ๆ ของตัวเองต่อไป รักทางไกลนั้นไม่เคยทำให้ทั้งคู่ทะเลาะกันเลย แต่สังคมรอบตัวและความรู้สึกบางอย่างกลับทำให้ทั้งคู่เหินห่างกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

นักเขียนเล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวละครเอกสลับกันตั้งแต่ช่วงที่ทั้งคู่ได้พบเจอกันครั้งแรกเมื่ออายุ 17 ปี แรงดึงดูดระหว่างกัน รักแรกของวัยรุ่น ความฝันของหนุ่มสาว และพัฒนาการของความรักตามการเติบโตของตัวละคร ผ่านบริบทของสังคมที่แตกต่าง และภาระรับผิดชอบต่อสภาพครอบครัวอันเว้าแหว่ง ทำให้เห็นภาพสะท้อนของสังคมและชุมชนผ่านเส้นทางความรักของตัวละคร รูปแบบของชุมชนเล็กและชุมชนใหญ่ที่ต่างกันสุดขั้ว สังคมชายเป็นใหญ่ที่เพศหญิงได้แต่จำยอมรับสภาพ ความฟุ้งเฟ้อของคนที่หลงอยู่ในความสำเร็จ การกีดกันกลุ่มคนรักร่วมเพศ ความกดดันของสังคมที่มีผลกระทบกับการใช้ชีวิต (ผ่านการซุบซิบในชุมชนเล็ก หรือผ่านสื่อต่าง ๆ ในสังคมใหญ่) รวมถึงความท้าทายที่ต้องตัดสินใจเลือกระหว่างความกตัญญูต่อบุพการีและการก้าวไปตามความฝันของตัวเอง อีกทั้งยังทำให้เรามองเห็นสายงานของอาชีพคู่พระนางได้แบบคร่าว ๆ ด้วย (โดยเฉพาะงานสายนักเขียนการ์ตูนของพระเอก)

ส่วนในเส้นทางความรักของเขาและเธอ ก็มีจุดหักเหสำคัญที่พวกเขาต้องเลือกตัดสินใจอยู่หลายครั้ง ซึ่งทำให้เนื้อเรื่องดูกดดันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งพระเอกและนางเอกจะเป็นตัวละครที่อ่อนโยนและจิตใจดี แต่เราชอบความเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวของนางเอกมากกว่ามาก และอีกตัวละครที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลย คือครูเคมีของทั้งคู่ที่รับบทผู้สนับสนุนได้แข็งแรงมาก (แต่เราก็ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของครูทุกเรื่องนะ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับภรรยาของครู ซึ่งเราจะไม่สปอยล์นะคะ อยากให้ไปอ่านเอาเอง)

เหมาะกับสายดราม่าที่ไม่แคร์กับการต้องจบแบบสุขนิยมหรือเน้นความฟิน เพราะเรื่องนี้จะเน้นไปที่การสะท้อนภาพสังคมผ่านความผูกพันอันยาวนานของคู่พระนาง และแม้ความกดดันต่าง ๆ จะไม่ได้ถึงขั้นขยี้อารมณ์ให้ปั่นป่วน หรือแม้กระทั่งตอนจบที่เอาจริงแล้วก็ไม่ได้เซอร์ไพรส์เท่าไหร่ แต่สองหน้าสุดท้ายที่เกี่ยวกับพัสดุที่ส่งมานั่นคือสะเทือนหัวใจเราได้แบบสุดมากอ่ะ จบได้พีคมากสำหรับเรานะ

[Goodnami · Rating 5 out of 5]

อ่านจบแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะอินขนาดนี้เพราะว่าไม่ค่อยอินกับบางการกระทำบางการตัดสินใจของตัวละคร คืออ่านด้วยความรู้สึกเข้าใจแหละแต่บางอย่างก็รู้สึกว่ามันมีทางเลือกที่ดีกว่านี้ได้นะ จะไม่ทำแบบนี้ก็ได้นะ แต่เพราะเราอ่านในมุมมองของบุคคลที่3ก็เลยคิดแบบนั้น ซึ่งจริงๆแล้วอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละเพราะตัวละครก็เป็นมนุษย์คนนึง มันมีความเป็นมนุษย์มาก��เลย ก็เลยอ่านแบบทำความเข้าใจก็พอ และความที่เขาสร้างตัวละครมาแบบมีมิติมากๆแบบนี้มันทำให้สุดท้ายแล้วเกลียดใครไม่ลงเลย รู้สึกว่าเป็นนิยายที่มีน้ำหนักไปทางดราม่าปัญหาชีวิตมากกว่าโรแมนติค แต่ว่าก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันดิ่งมันฟูมฟายหรือมันเครียดขนาดนั้น ความรู้สึกตอนอ่านออกไปทางค่อยๆทำความเข้าใจแล้วก็เห็นใจแล้วก็อบอุ่นนิดๆแบบบอกไม่ถูก เคยอ่านเรื่องรักพาตัวกับเคยดูเพราะรักเธอผู้งดงามมาแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนเป็นมู้ดของนักเขียนคนนี้ที่มักจะสร้างตัวละครให้มีความเทาๆ เป็นมนุษย์ที่มีตัดสินใจถูกตัดสินใจผิด แบบไม่ได้มอบบทสรุปที่ตัดสินว่าอะไรดีอะไรไม่ดี แต่ให้เราไปคิดเอง ส่วนตัวรู้สึกดีมากๆเลยที่ได้อ่านเรื่องนี้ ทำให้ได้เห็นมุมมองใหม่ๆได้เข้าใจความคิดความรู้สึกใหม่ๆที่ไม่เคยนึกถึงมาก่อน แต่ขอเข้าใจผ่านงานเขียนก็พอนะเพราะถ้าชีวิตจริงต้องมาเจอเรื่องราวแบบในเรื่องนี้มันจะหนักหนาเกินไปนะคะ ตัวเราจะเก่งจนผ่านไปได้เหมือนตัวละครมั้ยก็ไม่รู้ เดาว่าน่าจะไม่ ฮือ

[ueiiyui · Rating 5 out of 5]

เป็นเล่มที่อ่านแล้วชอบมากๆ เลย ไม่คิดว่าจะชอบขนาดนี้ ยิ่งตอนท้ายคือน้ำตาร่วงแบบสุดยอดแต่หยุดอ่านไม่ได้เลย
แล้วทั้งนางเอกก็โตมามีความคิดเหมือนแม่ตัวเอง พระเอกก็ทำตัวเหมือนผู้ชายที่มาเกาะแม่ แต่ตอนหลังทุกคนก็เจอทางของตัวเอง เป็นเรื่องที่หม่นเศร้าที่ดีมาก

มีหลายช่วงที่ชอบมากๆ
- ฉันชอบไค และอยากจะอยู่กับขาตลอดไป แต่ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่น่าจะมีอย่างอื่นที่ไม่ใช่ความรักเข้ามาปะปนอยู่ในก้นบึ้งของความรู้สึกที่มีต่อไค ฉันอยากเป็นอิสระจากเกาะและแม่ จึงหวังจะแต่งงานกับไคเพื่อให้เป็นเหมือนหนังสือเดินทางหรือเปล่า
แต่ตัวฉันอีกคนก็กระซิบบอกว่า โลกแห่งความเป็นจริงก็เป็นแบบนี้แหละ แค่ทำใจว่าสรุปแล้วฉันรักไคก็พอ แล้วอ้อนวอนขอให้เขาพาฉันออกไปจากที่นี่ ฉันไม่อยากตอ่สู้กับสังคมเพียงลำพัง ไม่อยากทำงาน ไม่อยากกลุ้มเรื่องเงินตอนสิ้นเดือน ไม่อยากนอนไม่หลับเพราะกังวลอนาคต อยากแต่งงานกับผู้ชายมีฐานะ อยากเป็นแม่บ้านเต็มตัว อยากมีลูก และอยู่แบบสบายใจไปชั่วชีวิตในความคุ้มครองของสามี
- ยังแคร์เรอร์ส่วนใหญ่จะอายุมากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวว่าตนเองเป็นยังแคร์เรอร์ และอยู่ดีๆ วันนึงก็ได้สติขึ้นมา แต่ก็ไม่รู้จะเอาชีวิตตนเองคืนมาได้อย่างไร ...
- ชอบช่วงนี้ที่ครูคิตาฮาระ คุยกับอากิมิ "ครูกลัวที่จะใช้ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้เพียงลำพังตลอดไป ลูกก็คือลูก พ่อแม่ก็คือพ่อแม่ ถ้าคิดว่าจะต้องตัวติดกันไปตลอดจะเกิดโศกนาฏกรรมแน่"

[Ayari · Rating 5 out of 5]

No one can end their life without mistakes, and you can be willing to make ones for what you love.

Living in a suburbun area is exactly like Akimi's life, based on my experience.
I understand that this is my life and I should be the one who decide what I want to do and what to do.
But sometimes in closing place like Japan, social norms and "advice" from surroundings definetely affect your decision making.
It is yet hard for me not to care about how others see me and becoming huge obstacles to pursue my dream.
This book gives me courage to just ignore the hatred or those unneccessary emotions from others, and determine what I do (even though I still do not take any action lol).

Honestly, I was so exsausted when I finish reading this book. I was sad for Kai and Akimi, and at the same time, I was so proud of Akimi's choice at the end.
Even before I experienced various types of emotions and I think some part of this story may carry the same problems as yours.
I think this book gave me the opportunity to see me from objective perspective.

Anyway, I need my good rest to recover from this book and cry a little bit more.
Absolute 5 stars.

[BB chan · Rating 4 out of 5]

Một sáng ở Huế mình đã đọc xong cuốn này, mình cũng mất đôi chút thời gian để đọc bằng tiếng Nhật.

Lời văn của tác giả đẹp mà buồn, có những đoạn tưởng chừng như muốn rơi xuống đáy vực bởi bi kịch trong câu chuyện, trong mối quan hệ phức tạp giữa từng nhân vật. Cảnh biển ở đảo, màu cam ở bầu trời chạng vạng, ngôi sao đêm sáng lấp lánh giữa trời... Có lẽ mình thích nhất những đoạn tác giả tả về khung cảnh thiên nhiên, qua đó có thể thấy được nỗi niềm nhân vật và từng ngụ ý riêng trong từng con chữ.

Thực sự mình đọc cuốn này khá vất vả, không phải vì khó hiểu mà mình không thể cảm nổi câu chuyện, không thể đồng cảm được với nhân vật. Trong này chắc ai hoàn hảo hay có thể nói ai cũng dở hơi cả. Mình đọc cả hết gần truyện cũng không hiểu điều tác giả muốn truyền tải. Sau cùng thì vẫn kết thúc bằng bi kịch nhưng mình không hiểu cái sự rối rắm tác giả viết ra nó có tác dụng gì và thật sự thì nó cũng không đi đến đâu cả.

Mình đã đọc Utsukushii Kare của tác giả, phần nút thắt của câu chuyện đó cũng từa tựa như cuốn này, có lẽ mình không hợp tác giả cho lắm 🥹.

Tuy nhiên mình không phủ nhận có vài triết lý trong cuốn này khiến mình nhận ra khá nhiều điều...

[BowEiyaEita · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนไปมาถูกเล่ามาเรื่อยๆตามลำดับช่วงอายุของอากิมิและไค สถานที่หลักๆเกิดขึ้นบนเกาะที่เกิดเรื่องอะไรก็รู้ทั่วไปหมด พูดกันทั่วไปหมด บางครั้งเราก็ไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจกับใคร ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำก็พอ หรือบางครั้งบางเรื่องก็ไม่ใช่ช่วงเวลาของเรา ชอบการเล่าเรื่องไปเรื่อยๆมีประโยคให้ได้ฉุกคิดเรื่อยๆ แปลดีสำนวนดี แรกๆก็ชอบไค แต่อ่านไปเรื่อยๆชอบครูมากกว่าเหมือนเป็นที่พี่งให้กับชีวิตอากิมิ ชีวิตไคจะโลดโผนทำอะไรไม่คิดไปเรื่อยๆ แต่ครูอยู่ด้วยแล้วสงบเหมือนเป็นกลุ่มพึ่งพิงกันอย่างที่ครูบอก

หรืออย่างคู่นาโอโตะ กับเค ที่พ่อแม่ไม่เห็นด้วยกับรักร่วมเพศจนต้องแยกกัน นาโอโตะกลายเป็นซึมเศร้า ทำให้ชีวิตนักเขียนนักวาดรูปของนาโอโตะกับไคต้องพีงไปด้วย

ไคเองก็มีหญิงอื่นไปเรื่อย แต่ก็ยังรักอากิมิอยู่ตลอด ตอนที่ไคไปอยู่กับหญิงคนนึงเพราะชื่อเหมือนอากิมิสะเทือนใจดี

หนังสือไม่ได้หวานซึ้งแต่ดูเป็นชีวิตจริงดี

[Reader · Rating 5 out of 5]

เรื่องราวผมบอกได้เลยว่าเขียนออกมาได้ละเมียดละไมสุดผมอ่านจบจนรู้สึกแบบว่าไม่อยากทำอาไรต่อเลยอ่ะสักพักหนังสือเล่าถึงความสัมพันธ์ของสองมุมมองระหว่างไคกับอากิมิเล่าผ่านช่วงอายุของสองตัวละครแรกๆจะงงกับความคิดของตัวละครแต่ว่าเมื่ออ่านไปเรื่อยจะรู้สึกเข้าใจและรับรู้ความรู้สึกได้เลยละครับเรียกว่าหลังๆผมเอาใจลงไปเล่นเลยครับแบบอยากให้ตัวละครผ่านช่วงเวลาตรงนั้นไปได้ไม่ว่าจะยังไง การพัฒนาตัวละครที่ผมคิดนี้และคือชีวิตจริงเลยละครับถึงจะรู้สึกแปลกๆบ่างแต่ถ้าเราเป็นตัวละครผมก็เข้าใจถึงเหตุผลของมันเลยละครับส่วนตัวผมชอบในตัวอากิมิมากแลยละครับและก็ส่วนตัวผมคิดว่าเป็นเรื่องที่เหมือนกินขนมหวานเข้าไปแต่ข้างในนั้นคือยาผิษที่เจ็บปวดมากเลยละครับแต่พอผ่านไปเรื่อยจะรู้สึกความกลมกล่อมจนไม่อยากเลิกอ่านเลยละครับนี้เป็นหนังสือที่แนะนำให้ควรอ่านมากครับถ้าเป็นคนชอบแนวดร่าม่าผสมsad romance นี้คือหนังสือที่ควรค่าแกการอ่านครับ

[Jenn Odd · Rating 3 out of 5]

On the one hand, this novel was very well written. Yuu Nagira really knows how to write prose.

On the other hand, I am SO sick and tired of the tired trope of a character getting cancer and dying. At least there was a reason he got cancer and it wasn't out of the blue, but still...

Speaking of, probably would have been good to explore Kai's raging alcoholism.

And I HATE the fact the author normalises grooming/pedophelia between a teacher and his student, AND cheating from the male lead.

There were so many good parts about this book but those really made me not want to continue reading.

It's sad the level of writing from Japanese authors is so sub-par that I feel I can give a novel with very problematic and tired tropes a 4/5 stars.

[Kishibe · Rating 5 out of 5]

นิยายรักที่ทำให้เรา ผู้เป็นชายแท้ 100% ต้องน้ำตาซึม
เกริ่นก่อนว่าเราอ่านิยายรักน้อยมากกกกก
เรื่องราวมีความตั้งใจเซตติ้งให้มีความบังเอิญพอสมควร ซึ่งทางจิตวิทยาก็บอกว่าคนเราจะตกหลุมรักกันก็เพราะมีบางอย่างเหมือนหรือมีจุดเชื่อมโยงกัน เราเลยไม่ติดและอ่านได้เรื่อยๆ
ภาษาและการอธิบายกระชับและเห็นภาพได้ดีมากๆ ไม่มีสักจุดที่รู้สึกว่าตรงนี้จะใส่มาทำไม?
ตัวละครและการตัดสินใจต่างๆในเรื่อง เขาบรรยายได้ดี เราเข้าใจทุกตัวละคร ชีวิตเราถึงจะรู้ว่าทางไหนดีที่สุดแต่การจะเลือกทางนั้นมันช่างยากเย็นจริงๆ เราอาจเลือกทางที่ดีที่สุดแต่ถ้าตัวละครในเรื่องจะเลือกอีกทางเราก็ไม่ติดอะไรนะ ไม่แปลกใจที่คนจะชอบกันเยอะ ทั้งอ่านง่ายและเข้าถึงได้ง่าย ใครไม่ค่อยอ่านนิยายรัก เราอยากเชียร์ให้ลองอ่านเล่มนี้ดู

[Nicholas Driscoll · Rating 3 out of 5]

この本は小説のディスカッション団のために読んだ。頑張って読んだけど、途中で嫌いになった。最後の場面が感動的だけど、その場面に行くのがたくさんすごく悲劇的なイベントがあったからむかつくになった。もし話をまとめるなら、あきみちゃんとかいくんは小さい島で育てる。話のはじめでは、あきみちゃんもかいくんも高校生。あきみちゃんの両親はまだ結婚してるけど、お父さんは不倫して他の女性と住んでるて、お母さんが狂ってる。かいくんは自分のお父さんを知らず、自分の母さんがスナックを営業して大馬鹿なわがまますぎる。二人が恋に落ちて、かいくんが有名な漫画家になって、あきみちゃんは大変な狂ってる母さんをケアしないと。そして展開が悪いイベントばかり。ほとんどみなのキャラがすごくダメな選択したり、大きいな悲劇的なイベントに会ったり、悲しすぎるな小説。一番嫌いなキャラは多分かいくんのお母さん。超わがままので、かいくんのライフをくずしてる。でも皆がすごいダメな行動してる。浮気したり、未成年と恋愛とか、お金を浪費したり、狂って非常識な行動したりする。グループと文句、文句、文句した。この話は悲しすぎるから、次の本はチアフルないいと思ってて、探してる。でもチアフルな小説は日本でそんなに多くないみたい。

でも前も言ったけど、エピローグがちょっといい。ちょっと達成感な最後な場面。