What do you think?
Rate this book
52赫茲的鯨魚們
52赫茲的鯨魚，是世界上最孤獨的鯨魚。
其他鯨魚無法接收到牠發出的高頻率叫聲。
雖然有很多同伴，但其他同伴聽不到牠的呼喚，
牠也聽不到其他同伴的聲音。
就像總是無比孤單、無人理解，無人在乎的我一樣⋯⋯
沒有人能理解、無法將內心呼喊、求救傳達出去的你，
並不孤單。
「我會傾聽你那無法傳達給任何人的52赫茲的聲音。」
日本九州一處偏遠的海邊小鎮。
斷絕所有一切，獨自移居此地的貴瑚，在某個下雨天遇到了跟自己一樣散發孤單感的一名少年。
他身上有和我相同的氣味。那是沒有父母關愛的孤獨氣味。
這種氣味很棘手，無論再怎麼仔細清洗都洗不掉。
孤獨的氣味不是滲進皮膚或是肌肉，而是滲進內心。
她彷彿從少年身上看見當年的自己──悲慘、絕望、被踐踏、了無生趣。當時的貴瑚遇見了這世上唯一能聽到她求救呼喊的人，她才得以倖存。如今，貴瑚想要對少年伸出援手……
兩個人相遇，踩著憂慮，一步一步向著未來前進……
其他鯨魚無法接收到牠發出的高頻率叫聲。
雖然有很多同伴，但其他同伴聽不到牠的呼喚，
牠也聽不到其他同伴的聲音。
就像總是無比孤單、無人理解，無人在乎的我一樣⋯⋯
沒有人能理解、無法將內心呼喊、求救傳達出去的你，
並不孤單。
「我會傾聽你那無法傳達給任何人的52赫茲的聲音。」
日本九州一處偏遠的海邊小鎮。
斷絕所有一切，獨自移居此地的貴瑚，在某個下雨天遇到了跟自己一樣散發孤單感的一名少年。
他身上有和我相同的氣味。那是沒有父母關愛的孤獨氣味。
這種氣味很棘手，無論再怎麼仔細清洗都洗不掉。
孤獨的氣味不是滲進皮膚或是肌肉，而是滲進內心。
她彷彿從少年身上看見當年的自己──悲慘、絕望、被踐踏、了無生趣。當時的貴瑚遇見了這世上唯一能聽到她求救呼喊的人，她才得以倖存。如今，貴瑚想要對少年伸出援手……
兩個人相遇，踩著憂慮，一步一步向著未來前進……
288 pages, Paperback
First published April 18, 2020
55 people are currently reading
899 people want to read
About the author
Sonoko Machida
18 books121 followersSonoko Machida (町田 そのこ) is a Japanese writer. Her story Cameroon no Aoi Sakana received the R-18 Literary Award in 2016. Her novel 52 Hertz no Kujiratachi won the 2021 Japan Booksellers' Award Grand Prize and sold over 400,000 copies in Japan.
Associated Names:
* Sonoko Machida (English)
* 町田 そのこ (Japanese)
* มาจิดะ โซโนะโกะ (Thai)
Associated Names:
* Sonoko Machida (English)
* 町田 そのこ (Japanese)
* มาจิดะ โซโนะโกะ (Thai)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 171 reviews
October 28, 2022
Huyendo de un pasado doloroso, Kiko se refugia en un remoto y pequeño pueblo de pescadores. Pronto se dará cuenta que una mujer forastera, joven y sin trabajo, se vuelve rápidamente la comidilla del pueblo y todos parecen tener algo que opinar sobre ella o su vida. Un día paseando por la playa le sorprende una torrencial lluvía de verano y se refugia bajo el techo de una casa. Mientras espera a que escampe conoce a un niño de 13 años que parece no poder hablar, al que su madre llama “Bicho” y no trata bien. Rápidamente Kiko sentirá la necesidad de ayudar a ese niño, aunque quizás sea ella la que necesite esa ayuda, ya que su voz, al igual que la de la ballena de los 52 hercios, parece sonar en una frecuencia que nadie puede oír.
“La ballena de los 52 hercios” es ese tipo de historia que siempre me reconforta, de esas historias que lo tienen todo: belleza, tristeza, crudeza, ternura, una gama infinita de sentimientos que Sonoko Machida sabe transmitir al lector desde la primera página hasta la última. Es una historia tan emotiva, tan delicada y tan japonesa, que mientras la leía pensaba lo mucho que me hubiera perdido en relación a la literatura si no le hubiera agarrado el gusto en su día, y es por historias como esta, por lo que la literatura asiática, y la japonesa en especial, me parece tan única, tan especial.
La soledad es el tema princiapl de está historia, y como esa soledad a veces puede destruirnos, porque incluso hasta el más independiente de los seres, necesita ayuda en algún momento de la vida, una voz que escuche ese grito de auxilio, que le tienda esa mano en el momento justo y le ayude a salir a flote. Y es justo lo que le pasó a Kiko, una buena persona supo ayudarla a salir de una mala situación y de alguna manera ella quiere devolver eso al mundo.
Es este increíble animal, esta solitaria ballena cuyo canto es imposible de escuchar por otras ballenas, la pieza central de la que se vale la autora para presentarnos a dos seres solitarios y heridos, que al conocerse, van a reconocer el mismo dolor en el otro. Cada vez que la protagonista hablaba de esta ballena que transmite sonidos a 52 hercios, una frecuencia que es imposible de recibir por ninguna otra ballena, me daba un pena increíble. Esa sensación de haberse sentido solo, no escuchado, invisible, la hemos sentido muchos, y si eres de esos, es imposible que este libro no te toque profundamente.
A estas alturas no es para mí una sorpresa que este tipo de historias me conquistan completamente. Normalmente las novelas dramáticas bien creadas me agarran y no me sueltan, pero si a eso le sumas ese toque esperanzador, bonito, de que la vida puede mejorar, que no siempre todo es malo, ya me conquista del todo. Además, me gusta que sea esperanzador pero realista, que no huela a frase motivadora insustancial, si no que de verdad haya un sentimiento potente detrás que te haga sentir que lo malo está ahí, pero también lo bueno. Creo que “La ballena de los 52 hercios” es una de las historias que he leído que mejor transmiten esto.
La historia toca temas durísimos como es el caso del maltratro y el reflejo de como se siente la víctima, de esa mezcla de vergüenza y culpablilidad ante lo que le pasa, como único sentido para tanto dolor. Es increíble lo bien que trata la autora la mente de la protagonista. Kiko es un personajazo, de esos que se quedarán siempre contigo, esa dulce inocencia que hace que a ratos su voz suene infantil, pero en otras ocasiones parezca madura. A veces se siente frágil, a veces poderosa. Asistimos a su crecimiento personal, de una manera exquisita.
Si por si esto fuera poco, creo que Sonoko Machida tiene una pluma preciosa, de estas cuya emoción traspasa las páginas cuando narra los hechos más dolorosos. No soy fan de narrar cosas duras desde la frialdad, suele frenar el sentimiento, prefiero relamerme dentro del sufrimiento, y Machida, sin ser excesiva, permite mostrar esta vulnerabilildad en la narración. Y claro, ¿cuál es el resultado? Pues hincharte a llorar, evidentemente. Pero esos son los mejores libros, los que te afectan, los que te remueven. Podría hablar horas de lo especial que es este libro, pero mejor acabo animando a todo el mundo a que abra bien los oídos y trate de escuchar a esta increíble y solitaria ballena. Merece la pena.
“La ballena de los 52 hercios” es ese tipo de historia que siempre me reconforta, de esas historias que lo tienen todo: belleza, tristeza, crudeza, ternura, una gama infinita de sentimientos que Sonoko Machida sabe transmitir al lector desde la primera página hasta la última. Es una historia tan emotiva, tan delicada y tan japonesa, que mientras la leía pensaba lo mucho que me hubiera perdido en relación a la literatura si no le hubiera agarrado el gusto en su día, y es por historias como esta, por lo que la literatura asiática, y la japonesa en especial, me parece tan única, tan especial.
La soledad es el tema princiapl de está historia, y como esa soledad a veces puede destruirnos, porque incluso hasta el más independiente de los seres, necesita ayuda en algún momento de la vida, una voz que escuche ese grito de auxilio, que le tienda esa mano en el momento justo y le ayude a salir a flote. Y es justo lo que le pasó a Kiko, una buena persona supo ayudarla a salir de una mala situación y de alguna manera ella quiere devolver eso al mundo.
Es este increíble animal, esta solitaria ballena cuyo canto es imposible de escuchar por otras ballenas, la pieza central de la que se vale la autora para presentarnos a dos seres solitarios y heridos, que al conocerse, van a reconocer el mismo dolor en el otro. Cada vez que la protagonista hablaba de esta ballena que transmite sonidos a 52 hercios, una frecuencia que es imposible de recibir por ninguna otra ballena, me daba un pena increíble. Esa sensación de haberse sentido solo, no escuchado, invisible, la hemos sentido muchos, y si eres de esos, es imposible que este libro no te toque profundamente.
A estas alturas no es para mí una sorpresa que este tipo de historias me conquistan completamente. Normalmente las novelas dramáticas bien creadas me agarran y no me sueltan, pero si a eso le sumas ese toque esperanzador, bonito, de que la vida puede mejorar, que no siempre todo es malo, ya me conquista del todo. Además, me gusta que sea esperanzador pero realista, que no huela a frase motivadora insustancial, si no que de verdad haya un sentimiento potente detrás que te haga sentir que lo malo está ahí, pero también lo bueno. Creo que “La ballena de los 52 hercios” es una de las historias que he leído que mejor transmiten esto.
La historia toca temas durísimos como es el caso del maltratro y el reflejo de como se siente la víctima, de esa mezcla de vergüenza y culpablilidad ante lo que le pasa, como único sentido para tanto dolor. Es increíble lo bien que trata la autora la mente de la protagonista. Kiko es un personajazo, de esos que se quedarán siempre contigo, esa dulce inocencia que hace que a ratos su voz suene infantil, pero en otras ocasiones parezca madura. A veces se siente frágil, a veces poderosa. Asistimos a su crecimiento personal, de una manera exquisita.
Si por si esto fuera poco, creo que Sonoko Machida tiene una pluma preciosa, de estas cuya emoción traspasa las páginas cuando narra los hechos más dolorosos. No soy fan de narrar cosas duras desde la frialdad, suele frenar el sentimiento, prefiero relamerme dentro del sufrimiento, y Machida, sin ser excesiva, permite mostrar esta vulnerabilildad en la narración. Y claro, ¿cuál es el resultado? Pues hincharte a llorar, evidentemente. Pero esos son los mejores libros, los que te afectan, los que te remueven. Podría hablar horas de lo especial que es este libro, pero mejor acabo animando a todo el mundo a que abra bien los oídos y trate de escuchar a esta increíble y solitaria ballena. Merece la pena.
October 14, 2023
4.25
Cuốn sách này đúng thực sự là một câu chuyện chữa lành. Gần đây mình bị reading slump và gặp phải rất nhiều thứ tiêu cực ảnh hưởng việc đọc, nhưng cuốn sách này đã cứu vớt mình theo nhiều nghĩa. Nó còn khiến mình nghĩ đến 流浪的月 của Yuu Nagira. Thông qua hình ảnh chú cá voi 52hertz, tác giả đã ẩn dụ những lời nói không thể nghe thấy của những nhân vật như chú cá voi đó - loài đang cô đơn và tìm kiếm đồng loại trong đại dương bao la.
52赫茲的鯨魚們 bắt đầu với Mashima Kiko hay Kinako, người phụ nữ đã chạy trốn khỏi quá khứ đầy bất hạnh khi bị cha dượng và mẹ ngược đãi. Tại một thị trấn ở làng chài ven biển nọ, Kinako đã quen biết với Itoshi, cậu bé có tình trạng tương tự Kinako trước đây. Chẳng cần phải nói ra, Kinako đã thấu hiểu và đồng cảm với những gì Itoshi đã trải qua và đang chịu đựng.
Mình thích bối cảnh của truyện, không khí biển được tác giả miêu tả rất đẹp và nên thơ, thậm chí tâm trạng của nhân vật được thể hiện cùng cảnh biển đó rất hợp. Mình đồng cảm và thương xót cho hành trình của Kinako, bắt đầu cuộc sống mới không dễ dàng, quá khứ kia thì cứ ám ảnh mãi cô không thôi. Khi nhìn thấy Itoshi, đứa trẻ cũng bị mẹ lạm dụng - đến mức cậu bé mất đi giọng nói, Kinako đã có thể lắng nghe được tần số 52hertz của cậu bé và trở thành điểm tựa cho Itoshi.
Xen kẽ với hiện tại là quá khứ bị cha dượng và mẹ ruột lạm dụng của Kinako. Mình thắc mắc vì sao Kinako lại chạy trốn đến thị trấn ven biển kia? Điều gì đã xảy ra khiến Kinako bị ám ảnh sau khi thoát khỏi sự lạm dụng của gia đình?
Mình thực sự thấy hơi chán khi đọc về quá khứ của Kinako, nhưng sau đó mình lại thay đổi suy nghĩ, bởi vì Ansan. Ansan - chàng trai đã nghe thấy tần số 52hertz của Kinako, anh đã giúp Kinako thoát khỏi địa ngục kia, cũng chính Ansan đứng ra bảo vệ và giúp Kinako hướng đến cuộc sống mới. Và cũng chính vì Ansan đã khiến mình và cả Kinako đau đớn đến nhường nào. Ansan cũng là một chú cá voi 52hertz, anh đã nghe thấy tiếng vang của Kinako nhưng chẳng ai nghe thấy tiếng gọi của anh. Đau lòng biết bao vì Ansan hiểu rõ, anh không thể đủ tư cách bên cạnh người anh yêu.
52赫茲的鯨魚們 thực sự là một câu chuyện đẹp và cũng đầy đau thương. Nó còn nói lên vấn đề giáo dục và thấu hiểu cần được quan tâm giữa cha mẹ và con cái; Kinako, Ansan, hai mẹ con Kotomi và Itoshi có lẽ sẽ không nhận những đau khổ kia nếu họ nhận được tình yêu thương đúng nghĩa. Sau những biến cố, đắng cay và sai lầm, Kinako một lần nữa nhận ra cô có thể tìm thấy tri kỷ của cô, và Kinako có thể sửa lại sai lầm của quá khứ - lắng nghe tần số 52hertz của ai đó và giúp đỡ họ. Mối liên kết giữa Itoshi và Kinako không khỏi khiến mình xúc động, cái kết của cuốn sách cũng cảm động và dữ dội không kém. Có rất nhiều chú cá voi 52hertz ngoài kia đang cất lên tiếng hát và tìm kiếm đồng loại của chúng.
Con cá voi 52hertz. Người ta nói đây là con cá voi cô đơn nhất trên thế giới. Mặc dù không hề nghi ngờ, thanh âm của chú vang vọng trong biển rộng, nhưng không có người bạn đồng hành nào có thể tiếp nhận được. [...] Tôi mơ hồ nhìn ánh trăng chiếu qua cửa sổ và bắt đầu nói nhỏ với một người như tôi dưới cùng một ánh sáng. Một người, giống như tôi, đang cô đơn. Tin rằng giọng nói có thể chạm tới người kia cũng đủ cứu rỗi trái tim tôi một chút. Bản thân tôi lúc đó đã lên giọng ở tần số 52hertz.
Cuốn sách này đúng thực sự là một câu chuyện chữa lành. Gần đây mình bị reading slump và gặp phải rất nhiều thứ tiêu cực ảnh hưởng việc đọc, nhưng cuốn sách này đã cứu vớt mình theo nhiều nghĩa. Nó còn khiến mình nghĩ đến 流浪的月 của Yuu Nagira. Thông qua hình ảnh chú cá voi 52hertz, tác giả đã ẩn dụ những lời nói không thể nghe thấy của những nhân vật như chú cá voi đó - loài đang cô đơn và tìm kiếm đồng loại trong đại dương bao la.
52赫茲的鯨魚們 bắt đầu với Mashima Kiko hay Kinako, người phụ nữ đã chạy trốn khỏi quá khứ đầy bất hạnh khi bị cha dượng và mẹ ngược đãi. Tại một thị trấn ở làng chài ven biển nọ, Kinako đã quen biết với Itoshi, cậu bé có tình trạng tương tự Kinako trước đây. Chẳng cần phải nói ra, Kinako đã thấu hiểu và đồng cảm với những gì Itoshi đã trải qua và đang chịu đựng.
Mình thích bối cảnh của truyện, không khí biển được tác giả miêu tả rất đẹp và nên thơ, thậm chí tâm trạng của nhân vật được thể hiện cùng cảnh biển đó rất hợp. Mình đồng cảm và thương xót cho hành trình của Kinako, bắt đầu cuộc sống mới không dễ dàng, quá khứ kia thì cứ ám ảnh mãi cô không thôi. Khi nhìn thấy Itoshi, đứa trẻ cũng bị mẹ lạm dụng - đến mức cậu bé mất đi giọng nói, Kinako đã có thể lắng nghe được tần số 52hertz của cậu bé và trở thành điểm tựa cho Itoshi.
Tôi nhìn vào khuôn mặt của cậu bé. Nó tỏa ra mùi giống như của tôi. Đó là mùi của sự cô đơn, mùi đó chứng tỏ nó chưa nhận được tình thương của cha mẹ. Tôi suy luận rằng chính cái mùi đó đã lấy đi lời nói của thằng bé. Mùi này rất phức tạp. Dù bạn có rửa kỹ đến đâu thì nó cũng không biến mất. Mùi cô đơn thấm vào trái tim chứ không phải da thịt. Nếu ai đó xóa được mùi này thì tôi nghĩ người đó đã hài lòng với cuộc sống của mình.
Xen kẽ với hiện tại là quá khứ bị cha dượng và mẹ ruột lạm dụng của Kinako. Mình thắc mắc vì sao Kinako lại chạy trốn đến thị trấn ven biển kia? Điều gì đã xảy ra khiến Kinako bị ám ảnh sau khi thoát khỏi sự lạm dụng của gia đình?
Mình thực sự thấy hơi chán khi đọc về quá khứ của Kinako, nhưng sau đó mình lại thay đổi suy nghĩ, bởi vì Ansan. Ansan - chàng trai đã nghe thấy tần số 52hertz của Kinako, anh đã giúp Kinako thoát khỏi địa ngục kia, cũng chính Ansan đứng ra bảo vệ và giúp Kinako hướng đến cuộc sống mới. Và cũng chính vì Ansan đã khiến mình và cả Kinako đau đớn đến nhường nào. Ansan cũng là một chú cá voi 52hertz, anh đã nghe thấy tiếng vang của Kinako nhưng chẳng ai nghe thấy tiếng gọi của anh. Đau lòng biết bao vì Ansan hiểu rõ, anh không thể đủ tư cách bên cạnh người anh yêu.
52赫茲的鯨魚們 thực sự là một câu chuyện đẹp và cũng đầy đau thương. Nó còn nói lên vấn đề giáo dục và thấu hiểu cần được quan tâm giữa cha mẹ và con cái; Kinako, Ansan, hai mẹ con Kotomi và Itoshi có lẽ sẽ không nhận những đau khổ kia nếu họ nhận được tình yêu thương đúng nghĩa. Sau những biến cố, đắng cay và sai lầm, Kinako một lần nữa nhận ra cô có thể tìm thấy tri kỷ của cô, và Kinako có thể sửa lại sai lầm của quá khứ - lắng nghe tần số 52hertz của ai đó và giúp đỡ họ. Mối liên kết giữa Itoshi và Kinako không khỏi khiến mình xúc động, cái kết của cuốn sách cũng cảm động và dữ dội không kém. Có rất nhiều chú cá voi 52hertz ngoài kia đang cất lên tiếng hát và tìm kiếm đồng loại của chúng.
Dù có chuyện gì xảy ra, chúng ta luôn có thể tiến về phía trước, bởi vì chúng ta biết rằng có ai đó luôn lắng nghe giọng nói của chúng ta, ngay cả khi họ ở rất xa và là người khiến chúng ta nghe thấy giọng nói của họ. Hơn nữa, chúng ta sẽ không sống mà ném mình vào đàn một mình. Cả hai chúng ta sẽ tiếp tục đi theo bầy mà chúng có thể nghe thấy giọng nói của nhau, cảm nhận được hơi ấm trong tay và sự hiện diện của nhau. Chúng ta rất may mắn. Những đêm chúng ta hát một mình đã qua rồi.
October 9, 2022
En el fondo del Océano Pacífico habita la ballena más solitaria del mundo.
Es una ballena cuyo canto tiene una frecuencia de 52 hercios, algo nunca oído y que hace de este especimen un ejemplar único, pero sin una voz que pueda llegar al resto ballenas, que se comunican en una frecuencia de entre 10 y 40 hercios.
Sonoko Machida utiliza la historia de este majestuoso animal como elemento central de su novela y nos regala un relato de dos personas que son como esta ballena: solitarias, sin nadie que les escuche, emitiendo su triste lamento y a la espera que alguien escuche su canto.
Kiko es una joven que va a vivir a un pequeño pueblo en el que no hay más que personas que no paran de cotillear. Entre ellas conoce a un niño, al que su madre le llama Bicho, y en el que se ve a sí misma, a su yo del pasado: una niña, una adolescente, una joven que desea el amor de su madre, pero que a cambio obtiene dolor en forma de palabras y golpes.
Tal vez porque sus llantos están en la misma frecuencia, son capaces de encontrarse y de comunicarse, de crear un espacio propio de seguridad en el que nadie más puede entrar, y en el que nadie puede hacerles daño nunca más.
«Las ballenas de 52 hercios» es una historia repleta de dolor. El tipo de dolor que un niño no debería llegar a sentirnunca: el dolor por el abandono, por el maltrato, por el desamparo.
La autora tiene una prosa bellísima, que nos llega con una traducción a la altura, capaz de arrancarnos lágrimas de angustia, pero también de ternura.
En este relato, la soledad es tan protagonista como el encuentro: un encuentro tan casual como afortunado y mucho más singular que la propia casualidad romántica entre una pareja.
Sonoko Machida detiene el tiempo para hacernos pensar si en nuestra realidad estamos prestando atención a las señales de nuestro alrededor: nos empuja a buscar y a encontrar a aquellas personas que necesita nuestra ayuda, e ilumina el camino si somos nosotras las que necesitamos esa mano amiga. Deseo que, si alguna vez te sientes así, seamos capaces de escucharte.
Es una ballena cuyo canto tiene una frecuencia de 52 hercios, algo nunca oído y que hace de este especimen un ejemplar único, pero sin una voz que pueda llegar al resto ballenas, que se comunican en una frecuencia de entre 10 y 40 hercios.
Sonoko Machida utiliza la historia de este majestuoso animal como elemento central de su novela y nos regala un relato de dos personas que son como esta ballena: solitarias, sin nadie que les escuche, emitiendo su triste lamento y a la espera que alguien escuche su canto.
Kiko es una joven que va a vivir a un pequeño pueblo en el que no hay más que personas que no paran de cotillear. Entre ellas conoce a un niño, al que su madre le llama Bicho, y en el que se ve a sí misma, a su yo del pasado: una niña, una adolescente, una joven que desea el amor de su madre, pero que a cambio obtiene dolor en forma de palabras y golpes.
Tal vez porque sus llantos están en la misma frecuencia, son capaces de encontrarse y de comunicarse, de crear un espacio propio de seguridad en el que nadie más puede entrar, y en el que nadie puede hacerles daño nunca más.
«Las ballenas de 52 hercios» es una historia repleta de dolor. El tipo de dolor que un niño no debería llegar a sentirnunca: el dolor por el abandono, por el maltrato, por el desamparo.
La autora tiene una prosa bellísima, que nos llega con una traducción a la altura, capaz de arrancarnos lágrimas de angustia, pero también de ternura.
En este relato, la soledad es tan protagonista como el encuentro: un encuentro tan casual como afortunado y mucho más singular que la propia casualidad romántica entre una pareja.
Sonoko Machida detiene el tiempo para hacernos pensar si en nuestra realidad estamos prestando atención a las señales de nuestro alrededor: nos empuja a buscar y a encontrar a aquellas personas que necesita nuestra ayuda, e ilumina el camino si somos nosotras las que necesitamos esa mano amiga. Deseo que, si alguna vez te sientes así, seamos capaces de escucharte.
October 16, 2022
La historia de esta novela está impregnada de dolor pero sus personajes bucean hacia la esperanza, sin miedo a ahogarse. Me ha gustado cómo la autora retrata a una juventud japonesa que ya no se somete a los imperativos sociales y reivindica su espacio e identidad.
July 8, 2024
52 เฮิรตซ์...คลื่นเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน - นวนิยายบีบหัวใจสะท้อนสังคมญี่ปุ่น แด่ผู้โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาที่ต้องการใครสักคนเข้ามารับฟังพร้อมกับปลอบใจ และจับมือดึงขึ้นจากสภาวะนรกบนดิน
สภาวะนรกบนดินที่ว่านี้คือ สังคมชายเป็นใหญ่และสังคมสูงอายุของญี่ปุ่น เมื่อทั้งสองสังคมนี้ผสานเข้าด้วยกันแล้วก็อาจเป็นอันตรายต่อตัวผู้เคราะห์ร้ายหรือเหยื่อได้ เพราะผู้สูงอายุส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ใจดีเสมอไป ด้านมืดของพวกเขาทำร้ายจิตใจคนรุ่นใหม่มานักต่อนัก ส่งผลให้เกิดช��องว่างระหว่างวัยและเกลียดชังกันในที่สุด
ขณะที่สังคมชายเป็นใหญ่ก็บีบคั้น "คนเพศอื่น" จนเกิดความเสียหายทั้งร่างกายและจิตใจ ประเด็นเรื่องชู้สาวนั้นยังคงเป็นปัญหาใหญ่ที่สังคมญี่ปุ่นยังแก้ไม่ตก ซึ่ง Sonoko Machita ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ทำได้ดีมากในส่วนที่ทำให้เราได้เห็นเรื่องของคนข้ามเพศ ผู้หญิง ผู้ชาย ในสังคมเดียวกัน เพราะเหตุนี้ตัวเนื้อหาของนิยายจึงเป็นคำตอบว่าทำไมทุกประเทศควรมีกฎหมายสมรสเท่าเทียม
สิ่งที่ชอบอีกเรื่องหนึ่งคือ "คนเราไม่เหมือนกัน" ผู้ชายก็มีทั้งคนดีและไม่ดี ผู้หญิงก็มีทั้งคนดีและไม่ดี คนข้ามเพศก็มีทั้งคนดีและไม่ดี และคนชราก็มีทั้งคนดีและไม่ดี เราทุกคนล้วนมีโอกาสได้เจอทั้งคนที่ดีและคนที่ไม่ดี มันคือกลไกของสังคมทุนนิยมที่เราต้องเจอ
ประเด็นสุดท้ายคือ การหยุดส่งต่อความรุนแรงและความวิปริตจากรุ่นสู่รุ่น ถ้าเราเคยโดนกระทำอะไรไม่ดีมา เราก็ไม่ต้องไปส่งต่อความรุนแรงนั้นให้แก่คนรุ่นถัดไป และเราควรโอบเอื้อการุณย์กัน - เราสามารถทำให้โลกที่ไม่น่าอยู่นี้ ให้มันน่าอยู่ขึ้นได้บ้าง ไม่มากก็น้อย
"มนุษย์เราน่ะเริ่มจากเป็นฝ่ายรับ แต่วันหนึ่งก็ต้องเป็นฝ่ายให้ จะมัวแต่รับไม่ได้" - p. 194.
"ฉันเคยโดนตบตีตามอารมณ์มาก่อน แต่ถ้าจะโดนก็เอาเถอะ ขอแค่เด็กแสนเปราะบางข้างหลังฉันปลอดภัยเป็นพอ" - p. 196.
สภาวะนรกบนดินที่ว่านี้คือ สังคมชายเป็นใหญ่และสังคมสูงอายุของญี่ปุ่น เมื่อทั้งสองสังคมนี้ผสานเข้าด้วยกันแล้วก็อาจเป็นอันตรายต่อตัวผู้เคราะห์ร้ายหรือเหยื่อได้ เพราะผู้สูงอายุส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ใจดีเสมอไป ด้านมืดของพวกเขาทำร้ายจิตใจคนรุ่นใหม่มานักต่อนัก ส่งผลให้เกิดช��องว่างระหว่างวัยและเกลียดชังกันในที่สุด
ขณะที่สังคมชายเป็นใหญ่ก็บีบคั้น "คนเพศอื่น" จนเกิดความเสียหายทั้งร่างกายและจิตใจ ประเด็นเรื่องชู้สาวนั้นยังคงเป็นปัญหาใหญ่ที่สังคมญี่ปุ่นยังแก้ไม่ตก ซึ่ง Sonoko Machita ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ทำได้ดีมากในส่วนที่ทำให้เราได้เห็นเรื่องของคนข้ามเพศ ผู้หญิง ผู้ชาย ในสังคมเดียวกัน เพราะเหตุนี้ตัวเนื้อหาของนิยายจึงเป็นคำตอบว่าทำไมทุกประเทศควรมีกฎหมายสมรสเท่าเทียม
สิ่งที่ชอบอีกเรื่องหนึ่งคือ "คนเราไม่เหมือนกัน" ผู้ชายก็มีทั้งคนดีและไม่ดี ผู้หญิงก็มีทั้งคนดีและไม่ดี คนข้ามเพศก็มีทั้งคนดีและไม่ดี และคนชราก็มีทั้งคนดีและไม่ดี เราทุกคนล้วนมีโอกาสได้เจอทั้งคนที่ดีและคนที่ไม่ดี มันคือกลไกของสังคมทุนนิยมที่เราต้องเจอ
ประเด็นสุดท้ายคือ การหยุดส่งต่อความรุนแรงและความวิปริตจากรุ่นสู่รุ่น ถ้าเราเคยโดนกระทำอะไรไม่ดีมา เราก็ไม่ต้องไปส่งต่อความรุนแรงนั้นให้แก่คนรุ่นถัดไป และเราควรโอบเอื้อการุณย์กัน - เราสามารถทำให้โลกที่ไม่น่าอยู่นี้ ให้มันน่าอยู่ขึ้นได้บ้าง ไม่มากก็น้อย
"มนุษย์เราน่ะเริ่มจากเป็นฝ่ายรับ แต่วันหนึ่งก็ต้องเป็นฝ่ายให้ จะมัวแต่รับไม่ได้" - p. 194.
"ฉันเคยโดนตบตีตามอารมณ์มาก่อน แต่ถ้าจะโดนก็เอาเถอะ ขอแค่เด็กแสนเปราะบางข้างหลังฉันปลอดภัยเป็นพอ" - p. 196.
September 2, 2023
ดีกว่าที่คาดคิดไว้เยอะมาก คือจากที่ได้ฟังรีวิวมา ก็รู้ว่าจะเศร้า และพออ่านก็เศร้าไปทั้งเรื่องจริงๆ ทั้งคุณคิโกะ ทั้งคุณอัน และน้องห้าสิบสอง ทุกคนล้วนมีเรื่องเศร้า แม้เรื่องราวจะไม่ราบรื่น แต่ว่าหนทางก็พาไปพบเจอสิ่งที่ดีได้
ดีค่ะ จบดี
ดีค่ะ จบดี
October 15, 2024
จัดมาครบทุกปัญหาสังคมฟาดใส่คนอ่านแบบไม่ยั้งมือ ความรุนแรงในครอบครัวทั้งร่างกายและจิตใจ เด็กถูกทอดทิ้ง ปัญหาชู้สาว transgender ขาดอะไรอีกมั้ยเนี่ย 🤔🤔
มันก็มีประเด็นหลายอย่างให้ขบคิดต่อ
- ความรุนแรงในครอบครัวที่ยื่นมือไปช่วยเหลือได้ลำบาก คนที่ได้รับความรุนแรงก็ร้องขอความช่วยเหลือได้ยาก กลายเป็นบางครั้งโดนกระทำรุนแรงมากกว่าเดิม จะให้ทางรัฐช่วยก็ยิ่งหมดหวัง
- คนที่โดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไปนาน ๆ ก็เริ่มสิ้นหวัง เริ่มเคยชินกับการทำร้าย สูญเสีย self esteem ยิ่งโดนบงการได้ง่าย
- เมื่อหลุดจากความรุนแรงในครอบครัวมาได้ก็ใช้ชีวิตในสังคมลำบาก มันยังมีผลกระทบทางจิตใจมาหลอกหลอน บางคนต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อเยียวยา ตัวละครในเรื่องนับว่าโชคดีอยู่บ้างที่มีคนมองเห็น เข้าใจ คอยช่วยเหลืออย่างจริงใจ การส่งเสียงของพวกเขาในที่สุดก็มีคนได้ยิน
- พอคิดว่าในชีวิตจริง คงมีเสียงที่ไม่มีใครได้ยินหลงเหลืออยู่อีกมาก และเราเคยละเลยเสียงเหล่านั้นไปรึเปล่า มันก็สะเทือนใจเนอะ
สรุปคือเศร้า หดหู่ โดดเดี่ยว บางทีก็ปวดหัวกับการกระทำบางอย่าง แต่ดีที่จบ happy ending ให้ได้พักหายใจหายคอ 🐋🐋
มันก็มีประเด็นหลายอย่างให้ขบคิดต่อ
- ความรุนแรงในครอบครัวที่ยื่นมือไปช่วยเหลือได้ลำบาก คนที่ได้รับความรุนแรงก็ร้องขอความช่วยเหลือได้ยาก กลายเป็นบางครั้งโดนกระทำรุนแรงมากกว่าเดิม จะให้ทางรัฐช่วยก็ยิ่งหมดหวัง
- คนที่โดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไปนาน ๆ ก็เริ่มสิ้นหวัง เริ่มเคยชินกับการทำร้าย สูญเสีย self esteem ยิ่งโดนบงการได้ง่าย
- เมื่อหลุดจากความรุนแรงในครอบครัวมาได้ก็ใช้ชีวิตในสังคมลำบาก มันยังมีผลกระทบทางจิตใจมาหลอกหลอน บางคนต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อเยียวยา ตัวละครในเรื่องนับว่าโชคดีอยู่บ้างที่มีคนมองเห็น เข้าใจ คอยช่วยเหลืออย่างจริงใจ การส่งเสียงของพวกเขาในที่สุดก็มีคนได้ยิน
- พอคิดว่าในชีวิตจริง คงมีเสียงที่ไม่มีใครได้ยินหลงเหลืออยู่อีกมาก และเราเคยละเลยเสียงเหล่านั้นไปรึเปล่า มันก็สะเทือนใจเนอะ
สรุปคือเศร้า หดหู่ โดดเดี่ยว บางทีก็ปวดหัวกับการกระทำบางอย่าง แต่ดีที่จบ happy ending ให้ได้พักหายใจหายคอ 🐋🐋
July 23, 2022
เกินความคาดหมายมากสำหรับเล่มนี้... เล่มบางๆเล็กๆแต่ข้นคลั่กไปด้วยเนื้อเรื่องที่แบบ... อ่านเรื่องของคินาโกะ อิโตชิ และคุณอันแล้วความทุกข์หรือประสบการณ์แย่ๆที่เคยผ่านมาของเราเหมือนเม็ดถั่วเขียวไปเลย TToTT โชคดีที่ได้อ่าน จริงๆหยิบมาเพราะปกกับชื่อเรื่องเลยนะ 555
March 29, 2023
⚠️เล่มนี้มีเรื่องการใช้ความรุนแรง และการฆ่าตัวตาย
ส่วนตัวอ่านแล้วรู้สึกว่าเล่มนี้สามารถดึงอารมณ์หม่นๆ ออกมาได้ดีมากก แบบว่าหดหู่สุดๆ ถึงกับต้องไปหาเล่มอื่นมาอ่านไปพร้อมกันเลย ไม่ไหว 🥹 และเราชอบตัวละครมิฮารุมากๆ เพื่อนนัมเบอร์วัน ดีเริ่ด!!
ส่วนตัวอ่านแล้วรู้สึกว่าเล่มนี้สามารถดึงอารมณ์หม่นๆ ออกมาได้ดีมากก แบบว่าหดหู่สุดๆ ถึงกับต้องไปหาเล่มอื่นมาอ่านไปพร้อมกันเลย ไม่ไหว 🥹 และเราชอบตัวละครมิฮารุมากๆ เพื่อนนัมเบอร์วัน ดีเริ่ด!!
October 9, 2024
Engancha mucho, la verdad es que da unos giros que no te esperas nada y que te dejan boquiabierta y con el corazón transitando por mil emociones distintas. Me ha gustado un montón, ¡lo recomiendo!
July 19, 2025
整體來說，《52赫茲的鯨魚們》是本很暖心的故事。主角貴瑚為了展開新的人生搬到九州一個靠海的小鎮，沒想到在一個雨天遇到一個神秘的男孩，兩個孤獨的人就此相遇，開始了一段相互治癒的旅程。書裡的主角們都散發出一種悲傷的感覺，雖然讀來偶爾會感到難過，但還是一本好看的小說。另外，我很喜歡以鯨魚發出的聲音作為故事的主題，推薦給喜歡看療癒系小說的讀者。
October 2, 2024
Increíble el viaje de este libro❤️
Y que prime la esperanza por encima de la tragedia. Es precioso a pesar de lo duro que ha sido leerlo, simplemente la calidez con la que escriben en Japón me ha fascinado desde que leí Kokoro, te hace conectar de forma profunda.
Y que prime la esperanza por encima de la tragedia. Es precioso a pesar de lo duro que ha sido leerlo, simplemente la calidez con la que escriben en Japón me ha fascinado desde que leí Kokoro, te hace conectar de forma profunda.
Read
January 31, 2023Una historia sobre maltrato infantil, sobre superar una depresión, sobre apoyarnos en gente que nos haga sentir escuchados, sobre expiación... Mishima es una chica que después de unos eventos traumáticos decide irse a vivir a un pueblo pequeñito dónde va a escaparse de su pasado, pero va a encontrarse completamente enfrentándose a él.
Una lectura ligera, pero profunda y emocional. Algo inconsistente quizás... Tiene momentos increíbles, pero hay otros que son o aburridos o demasiado cursis (en el mal sentido, porque yo amo lo cursi....) que dan 1 poco d cringe. Me ha encantado la metáfora general de las ballenas de 52 hercios y la dinámica de los personajes principales, sobre todo An San y Mishima. También debo decir que la traducción al español no es lo mejor, muchas veces me sacaba de la historia y no ayudaba con esto que hablo de que daba cringe la selección de vocabulario y maneras de expresarse...
Una lectura ligera, pero profunda y emocional. Algo inconsistente quizás... Tiene momentos increíbles, pero hay otros que son o aburridos o demasiado cursis (en el mal sentido, porque yo amo lo cursi....) que dan 1 poco d cringe. Me ha encantado la metáfora general de las ballenas de 52 hercios y la dinámica de los personajes principales, sobre todo An San y Mishima. También debo decir que la traducción al español no es lo mejor, muchas veces me sacaba de la historia y no ayudaba con esto que hablo de que daba cringe la selección de vocabulario y maneras de expresarse...
June 10, 2024
Motif chữa lành điển hình. Trauma quá khứ, bạo hành, nam tử hán cứu vớt đời thiếu nữ. Giọng kể mượt mà, ổn định. Dàn nhân vật nhạt nhòa. Đọc giải trí khơi khơi.
Một số tình tiết dc khơi ra khá lộ liễu và dễ đoán, đôi khi diễn ra chóng vánh đến mức nhàm chán (ví dụ đoạn nữ chính gặp được An, chỉ vài trang ngắn ngủi qua loa đã thấy bả "được An chữa lành", rồi ngoắng cái sau đó đã thấy cả An giúp nữ chính thoát khỏi gia đình... - Đọc đến đây, t kiểu: Truyện chữa lành bây giờ cũng có xu hướng giản lược như mấy cái review phim trên mạng vậy à????)
Một số tình tiết dc khơi ra khá lộ liễu và dễ đoán, đôi khi diễn ra chóng vánh đến mức nhàm chán (ví dụ đoạn nữ chính gặp được An, chỉ vài trang ngắn ngủi qua loa đã thấy bả "được An chữa lành", rồi ngoắng cái sau đó đã thấy cả An giúp nữ chính thoát khỏi gia đình... - Đọc đến đây, t kiểu: Truyện chữa lành bây giờ cũng có xu hướng giản lược như mấy cái review phim trên mạng vậy à????)
February 17, 2023
Kiko es una chica que se muda a un pequeño pueblo huyendo de un pasado de maltrato. A lo largo del libro vamos descubriendo su historia y como ha llegado hasta ahí. Paralelamente en el pueblo Kiko se topa con un niño, al que su familia llama "bicho" que aparentemente también está sufriendo maltrato. Poco a poco se irá formando una hermosa relación entre Kiko y este niño a quien llamará "52". A través de la triste historia de las ballenas de 52 hercios, la autora, teje una narración en la que nuestra protagonista irá sanando las heridas del pasado y hará todo lo posible para que "52" pueda volver a sonreír.
Un libro que nos habla de maltrato, de los cuidados, de la familia, de la mujer en la sociedad japonesa, de la soledad, de la vejez, de la amistad, de infidelidad…
Lo leí en la lectura conjunta de enero de @literatura.asiatica. Cuándo vi la sinopsis hubo algo que me llamó la atención y quise probar de leerlo, aunque tenía mis reparos de si me iba a gustar por la temática que trata. Sin embargo, me ha sorprendido muchísimo, me ha gustado como trata estos temas tan duros, pero a la vez es una historia narrada con mucho tacto y sin excesivo dramatismo. Me ha gustado también el personaje de An San, aunque su historia me ha parecido tremendamente triste.
Me da pena no poder hablar más de este libro sin hacer spoiler, pero os animo mucho a leerlo, ya que seguro que no os dejará indiferentes. A mi me ha llegado muy adentro y creo que la historia va a quedarse mucho tiempo en mi mente.
"La ballena de 52 hercios. Dicen que es la ballena más solitaria del mundo. A pesar de que no hay duda de que su voz resuena en el vasto mar, no hay ningún compañero que pueda recibirla (…) Ahora mismo está cantando en algún mar para hacer llegar su voz, esperando otra voz que nunca le llegará".
Un libro que nos habla de maltrato, de los cuidados, de la familia, de la mujer en la sociedad japonesa, de la soledad, de la vejez, de la amistad, de infidelidad…
Lo leí en la lectura conjunta de enero de @literatura.asiatica. Cuándo vi la sinopsis hubo algo que me llamó la atención y quise probar de leerlo, aunque tenía mis reparos de si me iba a gustar por la temática que trata. Sin embargo, me ha sorprendido muchísimo, me ha gustado como trata estos temas tan duros, pero a la vez es una historia narrada con mucho tacto y sin excesivo dramatismo. Me ha gustado también el personaje de An San, aunque su historia me ha parecido tremendamente triste.
Me da pena no poder hablar más de este libro sin hacer spoiler, pero os animo mucho a leerlo, ya que seguro que no os dejará indiferentes. A mi me ha llegado muy adentro y creo que la historia va a quedarse mucho tiempo en mi mente.
"La ballena de 52 hercios. Dicen que es la ballena más solitaria del mundo. A pesar de que no hay duda de que su voz resuena en el vasto mar, no hay ningún compañero que pueda recibirla (…) Ahora mismo está cantando en algún mar para hacer llegar su voz, esperando otra voz que nunca le llegará".
October 15, 2022
รู้สึกว่าเล่มนี้รีวิ��ยากชอบกล เพราะจริงๆ สิ่งที่คาดไว้ก่อนอ่านกลับออกมาอีกแบบ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี อย่างแรกที่เข้าใจผิดคือหนึ่งว่าเล่มนี้เป็นนิยายพีเรียด (ทำไม...) แต่พออ่าน อ้าว เซตติ้งปัจจุบันเรอะ โอเค แต่จริงๆ พล็อตเรื่องมันคลีเช่งะ 555555555 คือเซตติ้งจะอยู่ยุคไหนก็ได้แหละ ได้หมด ซึ่งพอบอกคลีเช่นี่ไม่ได้หมายความว่าไม่ดีนะ เออ ดีกว่าที่คาดไว้มากเลย
52 hurtz คือเรื่องราวของหญิงสาวนางหนึ่ง (คิโกะ) กับหนุ่มน้อยคนหนึ่ง (นาม 52) การพบกันของทั้งคู่ยังกะมังงะสไตล์บงกช แต่เรื่องราวดาร์กยังกะ DC ไม่ว่าใครต่างก็มีอดีตที่ไม่อยากจดจำ มีเรื่องราวที่เมื่อหวนย้อนกลับไปคิดแล้วทำร้ายจิตใจตัวเองเสมอ ช่วงที่เจ็บปวดเจียดตาย การส่งเสียงอะไรออกไปไม่มีใครได้ยินจึงเหมือนวาฬที่มีเพียงตัวเดียวในโลก (น่าสนใจตรงที่ปัจจุบันก็ยังไม่มีใครเห็นวาฬตัวนี้)
สิ่งสำคัญในเรื่องนี้คือการ "ได้ยิน" คิโกะได้ยินเสียงที่ไม่มีใครเห็นของ 52 ก่อนที่คิโกะจะได้ยินเสียงของใครคนอื่น ก็มีคนที่ได้ยินเสียงของคิโกะมาก่อนด้วยเช่นกัน การมีใครสักคนได้ยินเสียงของเราและอยู่เคียงข้างในวันที่บอบช้ำ มันคือพลังที่ทำให้เราสามารถไปใช้ชีวิตต่อไปได้แม้จะแหลกสลายเพียงใดก็ตาม
ประเด็นคือ การที่คิโกะได้รับการช่วยเหลือ หรือ 52 ได้รับการช่วยเหลือจากคิโกะอีกที พอมาคิดๆ ดูแล้วมันไม่ได้เกิดจากการพยายามขอความช่วยเหลือสักเท่าไร แต่เป็นการสังเกตของคนรอบๆ ตัวเสียมากกว่า ถ้าวันนั้นเพื่อนของคิโกะไม่สังเกตว่าคิโกะแปลกไปจะได้รับความช่วยเหลือจากอันซังมั้ย? ไม่ต้องพูดถึง 52 ที่ส่งเสียงไม่ได้ด้วยซ้ำ (แต่ในกรณีของ 52 นี่แปลก เด็กแต่งตัวมอมแมมขนาดนั้นทำไมไม่มีใครเข้าไปช่วยเหลือ?) เพราะฉะนั้น การช่วยเหลือในเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นแบบ passive คือรอให้คนอื่นมาช่วย
ประเด็นถัดมาคือ ถามว่าทำไมเป็นอย่างนั้น เพราะการยื่นมือเข้ามาช่วยแบบไม่รู้สี่รู้แปดทำให้เด็กที่โดนทารุณกรรมในครอบครัวเจ็บช้ำกว่าเดิมน่ะสิ จากในเรื่องเราจะเห็นว่าคิโกะไม่ชอบ (และดูถูกด้วยซ้ำ) กับการช่วยเหลือที่ทำไปเพื่อความใคร่ศีลธรรมเท่านั้น มันทำให้เราย้อนคิดจริงๆว่า การช่วยเหลือของเราเราทำไปเพื่อหวังดี ทำไปเพื่อหน้าที่ หรือทำไปเพื่อคนที่ต้องการช่วยเหลือจริงๆ กันแน่? แล้วถ้าความหวังดีของเรากลายเป็นการทำร้ายเหยื่อเพิ่มละ? งั้นเราไม่ต้องทำอะไรกันเลยหรือ?
เราเลยติดใจแค่สองประเด็นนี้แหละ ส่วนการดำเนินเรื่องนั้นดี เล่าจากปัจจุบันแล้วย้อนอดีตสลับไปมากับสิ่งที่กำลังเจออยู่ เนื้อหาไม่สั้นไม่ยาวจนเกินไปด้วย อ่านเพลินและเนื้อเรื่องน่าติดตาม และยังมีประเด็นให้ฉุกคิดอีกด้วย รวมๆ แล้วเป็นหนังสือที่อ่านสนุกเลยค่ะ
52 hurtz คือเรื่องราวของหญิงสาวนางหนึ่ง (คิโกะ) กับหนุ่มน้อยคนหนึ่ง (นาม 52) การพบกันของทั้งคู่ยังกะมังงะสไตล์บงกช แต่เรื่องราวดาร์กยังกะ DC ไม่ว่าใครต่างก็มีอดีตที่ไม่อยากจดจำ มีเรื่องราวที่เมื่อหวนย้อนกลับไปคิดแล้วทำร้ายจิตใจตัวเองเสมอ ช่วงที่เจ็บปวดเจียดตาย การส่งเสียงอะไรออกไปไม่มีใครได้ยินจึงเหมือนวาฬที่มีเพียงตัวเดียวในโลก (น่าสนใจตรงที่ปัจจุบันก็ยังไม่มีใครเห็นวาฬตัวนี้)
สิ่งสำคัญในเรื่องนี้คือการ "ได้ยิน" คิโกะได้ยินเสียงที่ไม่มีใครเห็นของ 52 ก่อนที่คิโกะจะได้ยินเสียงของใครคนอื่น ก็มีคนที่ได้ยินเสียงของคิโกะมาก่อนด้วยเช่นกัน การมีใครสักคนได้ยินเสียงของเราและอยู่เคียงข้างในวันที่บอบช้ำ มันคือพลังที่ทำให้เราสามารถไปใช้ชีวิตต่อไปได้แม้จะแหลกสลายเพียงใดก็ตาม
ประเด็นคือ การที่คิโกะได้รับการช่วยเหลือ หรือ 52 ได้รับการช่วยเหลือจากคิโกะอีกที พอมาคิดๆ ดูแล้วมันไม่ได้เกิดจากการพยายามขอความช่วยเหลือสักเท่าไร แต่เป็นการสังเกตของคนรอบๆ ตัวเสียมากกว่า ถ้าวันนั้นเพื่อนของคิโกะไม่สังเกตว่าคิโกะแปลกไปจะได้รับความช่วยเหลือจากอันซังมั้ย? ไม่ต้องพูดถึง 52 ที่ส่งเสียงไม่ได้ด้วยซ้ำ (แต่ในกรณีของ 52 นี่แปลก เด็กแต่งตัวมอมแมมขนาดนั้นทำไมไม่มีใครเข้าไปช่วยเหลือ?) เพราะฉะนั้น การช่วยเหลือในเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นแบบ passive คือรอให้คนอื่นมาช่วย
ประเด็นถัดมาคือ ถามว่าทำไมเป็นอย่างนั้น เพราะการยื่นมือเข้ามาช่วยแบบไม่รู้สี่รู้แปดทำให้เด็กที่โดนทารุณกรรมในครอบครัวเจ็บช้ำกว่าเดิมน่ะสิ จากในเรื่องเราจะเห็นว่าคิโกะไม่ชอบ (และดูถูกด้วยซ้ำ) กับการช่วยเหลือที่ทำไปเพื่อความใคร่ศีลธรรมเท่านั้น มันทำให้เราย้อนคิดจริงๆว่า การช่วยเหลือของเราเราทำไปเพื่อหวังดี ทำไปเพื่อหน้าที่ หรือทำไปเพื่อคนที่ต้องการช่วยเหลือจริงๆ กันแน่? แล้วถ้าความหวังดีของเรากลายเป็นการทำร้ายเหยื่อเพิ่มละ? งั้นเราไม่ต้องทำอะไรกันเลยหรือ?
เราเลยติดใจแค่สองประเด็นนี้แหละ ส่วนการดำเนินเรื่องนั้นดี เล่าจากปัจจุบันแล้วย้อนอดีตสลับไปมากับสิ่งที่กำลังเจออยู่ เนื้อหาไม่สั้นไม่ยาวจนเกินไปด้วย อ่านเพลินและเนื้อเรื่องน่าติดตาม และยังมีประเด็นให้ฉุกคิดอีกด้วย รวมๆ แล้วเป็นหนังสือที่อ่านสนุกเลยค่ะ
November 27, 2021
Painful yet heartwarming. One of the best novels I’ve read in 2021 so far.
February 13, 2023
Comencé la lectura de este libro por una #LC en enero. Empecé con buen ritmo, pero luego no puse seguir, así que lo he acabado medio mes después. Me da rabia no haber podido comentarlo con las personas que participaban en el Club, pero creo que necesitaba un ritmo más pausado con una lectura así.
De este libro solo sabía la portada y el título (que me interesó por la canción de bts), y wow. Vaya aventura!!! Con infinitos plot twist y un final ultra lindo y blandito♥♥
De este libro solo sabía la portada y el título (que me interesó por la canción de bts), y wow. Vaya aventura!!! Con infinitos plot twist y un final ultra lindo y blandito♥♥
June 9, 2024
3.5 sao! Năm nay bận nhiều nên đây là cuốn sách đầu tiên mình đọc, cốt truyện cũng có đôi chỗ cảm động, khá ổn, mình k quá ấn tượng bởi plot twist dù cái bìa và thông điệp đằng sau đó thực sự rất tuyệt vời
March 2, 2023
Para entrar en este libro deberás preparar tus emociones frente al embate. El abandono, la violencia y la soledad son la tríada hegemónica en estas historias que se entrelazan. Pero hay una búsqueda igual de poderosa y desesperada por equilibrar la balanza a fuerzas que sanen los estragos causados por ellas.
Es un libro que habla con valor de temas poco frecuentados, como el de las madres que no aman a sus hijos y el de la violencia que se arraiga en la psiques marcadas por lo vivido en la infancia. Prepara tus emociones, pero entra en él, no te niegues esta experiencia literaria, es una por la que merece la pena tu acto de valor.
Es un libro que habla con valor de temas poco frecuentados, como el de las madres que no aman a sus hijos y el de la violencia que se arraiga en la psiques marcadas por lo vivido en la infancia. Prepara tus emociones, pero entra en él, no te niegues esta experiencia literaria, es una por la que merece la pena tu acto de valor.
March 19, 2022
4/5 อ่านจบชอบกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
ประเด็นเรื่องการทารุณกรรม
ความ Toxic ในครอบครัวทำได้ดี
จนอยากจะวิ่งเข้าไปหยุมหัว
อ่านแล้วหงุดหงิดโมโหเรื่องปมครอบครัว
จนเกือบจะเลิกอ่านไปหลายรอบ
จนผ่านไปครึ่งเล่ม เริ่มมีปมความรัก
มิตรภาพ ซาบซึ้ง หักมุม ให้ได้เปลี่ยนอารมณ์บ้าง
ถึงจะมีที่แอบรู้สึกว่า มันดู นิย๊ายย นิยาย
แต่ความสัมพันธ์ของตัวละครเหล่านั้น
มันช่างอบอุ่นดีเหลือเกิน ฮืออออ
ประเด็นเรื่องการทารุณกรรม
ความ Toxic ในครอบครัวทำได้ดี
จนอยากจะวิ่งเข้าไปหยุมหัว
อ่านแล้วหงุดหงิดโมโหเรื่องปมครอบครัว
จนเกือบจะเลิกอ่านไปหลายรอบ
จนผ่านไปครึ่งเล่ม เริ่มมีปมความรัก
มิตรภาพ ซาบซึ้ง หักมุม ให้ได้เปลี่ยนอารมณ์บ้าง
ถึงจะมีที่แอบรู้สึกว่า มันดู นิย๊ายย นิยาย
แต่ความสัมพันธ์ของตัวละครเหล่านั้น
มันช่างอบอุ่นดีเหลือเกิน ฮืออออ
April 11, 2022
ตอนแรกเกริ่นมาคือแอบเนือยๆ แต่พอเข้าเรื่องบทที่2 คือหนึบมากวางไม่ลงเลยค่ะ ดีกว่าที่คาดการไว้มากๆ แล้วเล่าเรื่องครอบครัวที่ toxic ของคิโกะได้แบบโหดร้ายมาก เรื่องของคุณอันและและครอบครัวอิโตชิเป็นอะไรที่เหมือนดิ่งลึกเลยค่ะ โดยรวมคือชอบมากๆๆ
Edit ไปฟังเสียง 52hz มาแล้วค่ะ🥲 วาฬ 52 คงเหงาจริงๆ
Edit ไปฟังเสียง 52hz มาแล้วค่ะ🥲 วาฬ 52 คงเหงาจริงๆ
August 29, 2021
スラスラとあっという間に読めるし全体のストーリーとしては面白かったけど、個人的には出来過ぎというか、なんかとりあえず思いつく不幸を詰め込んだみたいな感じがしてしまって、あまり感情移入できなかった。
あと呼び方、「ムシ」と「52」、裏にある意味は全く違うとはいえ、それを聞いた時に受ける印象は同じじゃない？それはないだろうと思った。
あと呼び方、「ムシ」と「52」、裏にある意味は全く違うとはいえ、それを聞いた時に受ける印象は同じじゃない？それはないだろうと思った。
May 27, 2025
La novela gira en torno a Kiko, una joven que intenta rehacer su vida tras una experiencia traumática de violencia doméstica sufrida por su madre, que afecta profundamente su relación con el mundo. Kiko en un momento de desesperación conoce a An San, el cual la convenció de salirse del círculo de violencia dónde vivía y la convence de independizarse. a raíz de esto Kiko encuentra trabajo y empiezo a ser independiente. la vida la lleva por caminos que no le gustan y sufre un evento traumático relacionado con An San.
Kiko encuentra refugio en una pequeña comunidad rural donde empieza a trabajar en una tienda de segunda mano. Allí conoce a personas que, como ella, cargan con heridas invisibles. la persona más importante que conoce es Itsaco, un niño de 13 años que sufre violencia familiar y es rechazado por su madre y su abuelo materno. Kiko empieza a crear un lazo basado en la confianza con el niño y le promete buscarle un lugar seguro donde poder vivir.
Conforme va pasando el tiempo y sabe más sobre la vida de Itsaco, Kiko se convence que sus caminos se cruzaron para estar juntos y puedan apoyarse el uno en el otro.
al final del libro encontrando una razón para luchar y poder vivir juntos como hermanos en el dolor superando sus problemas de dolor e incomprensión y apoyándose siempre
El título alude a la ballena de 52 hercios, una criatura real que emite sonidos a una frecuencia que otras ballenas no pueden oír, lo que la convierte en un símbolo de soledad profunda e incomprensión. Esa metáfora se entrelaza con la vida de los personajes, en especial Kiko e Itsaco, que luchan por comunicarse y ser escuchados en un mundo que parece sordo a su dolor.
Kiko encuentra refugio en una pequeña comunidad rural donde empieza a trabajar en una tienda de segunda mano. Allí conoce a personas que, como ella, cargan con heridas invisibles. la persona más importante que conoce es Itsaco, un niño de 13 años que sufre violencia familiar y es rechazado por su madre y su abuelo materno. Kiko empieza a crear un lazo basado en la confianza con el niño y le promete buscarle un lugar seguro donde poder vivir.
Conforme va pasando el tiempo y sabe más sobre la vida de Itsaco, Kiko se convence que sus caminos se cruzaron para estar juntos y puedan apoyarse el uno en el otro.
al final del libro encontrando una razón para luchar y poder vivir juntos como hermanos en el dolor superando sus problemas de dolor e incomprensión y apoyándose siempre
El título alude a la ballena de 52 hercios, una criatura real que emite sonidos a una frecuencia que otras ballenas no pueden oír, lo que la convierte en un símbolo de soledad profunda e incomprensión. Esa metáfora se entrelaza con la vida de los personajes, en especial Kiko e Itsaco, que luchan por comunicarse y ser escuchados en un mundo que parece sordo a su dolor.
February 7, 2025
La metafora della balena e i personaggi che nuotano in un oceano di solitudine mi hanno spezzato il cuore.
Senti questo
cos'è?
La voce della balena a 52 hertz.
Senti questo
cos'è?
La voce della balena a 52 hertz.
October 1, 2023
เนื้อหามีความรุนแรงในครอบครัว เล่าเรื่องให้เราเข้าใจได้ถึงสิ่งที่ตัวละครต้องพบเจอ อ่านแล้วก็ลุ้นเอาใจช่วยไปด้วย หวังให้ตัวละครเหล่านั้นได้พบเจอกับฝูงของตัวเองสักที / มีน้ำตาซึมอยู่บ้าง
August 6, 2022
ดิ่งมาก อ่านจบแล้วมูฟออนไม่ได้ น้ำตาไหล สงสารตัวละคร แต่จบดีค่ะ
ชอบอารมณ์ของเรื่อง อ่านแล้วอินมาก
ชอบอารมณ์ของเรื่อง อ่านแล้วอินมาก
November 13, 2022
เป็นเรื่องที่มีเนื้อหาแสนเศร้าแบบอ่านไปน้ำตาไหลไปสงสารตัวละครกับสิ่งที่ได้พบเจอ แต่แม้มีแต่เหตุการณ์ที่น่าขมขื่นแต่กลับไม่รู้สึกว่ามันหดหู่จนอ่านไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะการเขียนแบบสลับเหตุการณ์อดีต-ปัจจุบันของนักเขียนและการวางพล็อตให้มีจุดที่ไม่ดิ่งลงเหวจนเกินไป มันดีต่อใจมากจริง ๆ นะ
January 29, 2023
ขอแค่เงี่ยหูฟังไปเรื่อยๆ
ด้วยความเชื่อว่า สักวันหนึ่งจะได้ยินเสียงของคนที่อยากให้เราได้ยิน
ด้วยความเชื่อว่า สักวันหนึ่งจะได้ยินเสียงของคนที่อยากให้เราได้ยิน
February 15, 2023
▍#52ヘルツのクジラたち
首先感謝打工的書局讓我借書♡︎ ̖́-
雖然知道這是本屋大賞第一名也不以為意，因為之前失望過太多次了，但這本書真的是太讓我驚豔了！看得心很酸很痛，但是好看到我花一小時半左右就一口氣看完了
移居到大分縣鄉下一棟面海小屋的貴瑚偶然遇上了無法開口說話的孩子。在那孩子身上貴瑚感受到了自己曾經散發出的同樣的孤獨，像是拼命與同伴溝通而歌唱著、卻因為頻率不同而註定孤獨的鯨魚。
書裡真是充滿了悲劇，但都是那種也許在你身邊隨處可見的事件。（我不太喜歡狗血劇情，幸好我覺得這些都不算狗血，我認識的人有過類似的經驗只是情節差異而已）即使再讀也還會有同樣的感觸吧。決定下次去紀伊國屋書店要買原文版來收藏♡⃛
🤍´ 🌕🌕🌕🌕🌗
首先感謝打工的書局讓我借書♡︎ ̖́-
雖然知道這是本屋大賞第一名也不以為意，因為之前失望過太多次了，但這本書真的是太讓我驚豔了！看得心很酸很痛，但是好看到我花一小時半左右就一口氣看完了
移居到大分縣鄉下一棟面海小屋的貴瑚偶然遇上了無法開口說話的孩子。在那孩子身上貴瑚感受到了自己曾經散發出的同樣的孤獨，像是拼命與同伴溝通而歌唱著、卻因為頻率不同而註定孤獨的鯨魚。
書裡真是充滿了悲劇，但都是那種也許在你身邊隨處可見的事件。（我不太喜歡狗血劇情，幸好我覺得這些都不算狗血，我認識的人有過類似的經驗只是情節差異而已）即使再讀也還會有同樣的感觸吧。決定下次去紀伊國屋書店要買原文版來收藏♡⃛
🤍´ 🌕🌕🌕🌕🌗
Displaying 1 - 30 of 171 reviews